Ik vind "dood" een nogal hermetisch karakter hebben, echter:
1. Dood zijn is geen blijvende toestand.
2, Dood zijn is geen dwingende toestand.
Levend zijn is veel erger:
1. Levend zijn is geen blijvende toestand.
2. Levend zijn is de dwingende toestand.
Waarom wordt er zoveel waarde gehecht aan "Leven", terwijl nog niet eens bekend is wat het werkelijk is?
Laat staan dat wat onder "Leven" bekend staat gegroepeerd kan worden?
In dezelfde redenatie: Waarom wordt er zoveel waarde aan "Dood" gehangen, terwijl niemand kan begrijpen wat "dood zijn" werkelijk inhoudt?
Angst regeert waarschijnlijk hier, samen met zijn telg Pijn, zodat ze samen lekker de wereld konden verdelen.
Blijkbaar heeft de Homo Sapiens geleerd beiden uit de weg te gaan, door alle gedachten wiskundig te vangen in 1 figuur.
(Toth, Ra, God, Zon, Iluvatar, &c. &c.)
De uitgebreidheid van die ene God is onoverkoombaar.
(De eerste heidense Christenen zagen in alle goden een manifestatie van de Ene God.)
Helaas bevinden wij ons nog steeds in een evolutionaire "middag".
Want er bestaan nog altijd "mensen" die willen overheersen als was de mensheid een exploitabel goed, zonder kennisgeving, noch -behoud van het individu.
Laten wij, als voor hen per definitie: "dode individuen", ook eens stem vormen.
Laat ons, als consument, eens tonen dat wij het niet eens zijn met de betovering die de H.H. wereldleiders voor ons voorzien denken te hebben.
Laat ons, als consument, ook eens onze macht tonen door te weigeren het gebodene te consumeren.
Laat ons, als consument, het systeem eens sterven.
Niet dat het systeem dood moet, want dat lukt toch niet.
Het systeem is immers omnipotent, zolang alle variabelen zich "gedragen".
Het systeem heeft zich al rijk gerekend aan de boetes die ze ontvangen kan, van "onderdanen" die ze niet betalen kunnen.
Het systeem zet dat negative vermogen uit op de wereldmarkt en krijgt een negatief rendement erop.
Een negatief rendement op een negatief vermogen betekent winst.
Waar gaat die winst naar toe?
Naar dood zijn.
Want aan de levenden wordt het niet toegekend.
En dat is maar goed ook, anders hadden de ouderen die niet meer maatschappelijk "presteren", geen geld meer om de kinderen op te vangen van hen die gedwongen worden te presteren.
Er zijn genoeg grootouders, maar er zijn er te weinig die jong genoeg zijn om de telg van een moeder van boven de 40 op te voeden.
Ik heb reeds vroeg besloten, ik zal 10, zeg 12 zijn geweest, om geen mensen op deze wereld te zetten.
Tot het verdriet van mijn moeder.
Dan liever dood, en enkel als geest overleven.
De man van mijn moeder: "meester Willem", ooit onterecht ontslagen vanwege machtsspelletjes, waar het Dorp een stok in de wielen stak:
Heeft mij de wijsheid meegegeven, dat men op drie manieren sterven kan:
1. Als het lichaam stopt met assimileren.
2, Als het lichaam niets meer gegeven wordt.
3. als het lichaam vergeten is.
Vooral die laatste versie, daar hecht ik aan.
Wat hebben mensen over, zeg: 2000 jaar, nog aan mijn ideeën?
Helemaal niets!
Waarom zou je dan vasthouden aan oude ideeën die beschrijven hoe die Ene God eruit moet zien?
God is Dood, lang leve God.
Dus nu kun jij ook God zijn, met alle verantwoordelijkheden van dien.
(Je bent ineens je eigen priester en confessor tegelijk, zijn 10 heilige mariaatjes wel genoeg? Denk je?)
Dat is de pest van geloven in een hiernamaals waar alles beter is dan hier.
Dat is het niet, het is gewoon precies hetzelfde, dus als je er nu niets van maakt, dan hierna ook niet.
Begrijp me niet verkeerd, als het U belieft.
Ik meen niet te beweren dat dat wat men nu is men ook later niet zijn kan, ik tracht enkel inzicht te krijgen in hoe men zich /dan/ gedragen zou.
En begrijp niet waarom dat nu ook niet kunnen kan.
Wat heeft het voor zin je voor te stellen hoe het "na je leven" cq "voor de dood"
eruit kan zien, terwijl je juist nu in het paradijs bent?
Waarom wordt toch zo slecht begrepen dat Genesis pas na het Leven plaatsheeft?
::
Abortus is een vrouwenrecht.
Hoe de LBYHGTWQIDFGHT-cultuur daar ook maar tegenaankijkt: "Baas in eigen buik", blijft gelden.
Vind ik.
Vrouwen weten donders goed of hun kind ten dode opgeschreven is, of ze het nu geboren laten worden of niet.
En zo niet, zullen ze alle middelen aanwenden om het tegendeel te bewijzen.
Dat: "50 jaar terug in de tijd", als citaat is een farce.
Aletta Jacobs draait nu als een tornado in haar graf, want is voor niets dood geworden.