Authenticiteit volgens Heidegger

[kilmeny]

Zo goed en kwaad als het gaat deel ik hier in eigen woorden mijn vangst van vanavond bij het Filosofisch Café Ede.

Heidegger behandelt in zijn belangrijkste werk 'Sein und Zeit' van 1927 de vraag hoe men authentiek wordt. Alle mensen worden geboren en groeien op in een tijdsgeest waar bijna niet aan te ontsnappen valt. Alles wat wij doen staat in het teken van - en wordt bepaald door wat andere mensen doen. Het is onder deze omstandigheden niet vanzelfsprekend dat je een authentiek persoon bent, je eigen gedachtes, waardes en persoonlijkheid hebt. Want eigenlijk kopiëren wij elkaar, keer op keer en er is bijna niet aan te ontsnappen. Dit kopiëren is makkelijk en eigenlijk ook noodzakelijk in het leven. Heidegger noemt dit: 'leven in oneigenlijkheid'.

In dit leven is er echter in ieder geval één ding waar andere mensen niet bij betrokken zijn. Een ding wat strikt persoonlijk is en niemand anders je van kan vertellen hoe het moet, of wat het is, namelijk je eigen sterven (je enige "eigenste daad"). Een normale reactie die mensen hebben op de dood is om het te negeren en te verdringen. Voor de meeste mensen is de eigen sterfelijkheid niet een kernthema in het leven. Bovendien is het een abstract iets en moeilijk om op jezelf toe te passen. Het zijn andere mensen die sterven, het duurt nog heel lang voordat het voor mij zo ver is. Zoals de spreker het uitlegde: de loterij valt wel, maar ik ben steeds niet de 'winnaar'.

Juist het strikt persoonlijke van het sterven is volgens Heidegger de bron van persoonlijke vrijheid die men in staat stelt authentiek te zijn. Het lot valt deze keer wellicht niet op jou, maar onvermijdelijk komt voor iedereen de dag dat de zon niet meer ondergaat. Dit beangstigende vooruitzicht is niet iets om weg te drukken maar juist iets om zorgvuldig bij stil te staan. Dit is de diepste reflectie die je als mens kan beoefenen en het maakt alles wat je uniek maakt in je los, in de woorden van de spreker: "Het werpt je radicaal terug op jezelf". Heidegger stelt voor om de dood 'existentieel te doorleven'. Het resultaat hiervan is is een puur vastberadenheid (entschlossenheit). Alleen in deze vastberadenheid kan men authentiek zijn.

Zie ook: https://humanistisch-mediteren.nl/aards ... heidegger/

[Verwijderde gebruiker]

Ik ben nog niet ver genoeg gevorderd in het werk van Heidegger, maar "sein zum tode", doodsangsten onder ogen zien, geeft denk ik wel existentieel bevrediging. Niets is een betere bevestiging van het leven. Als men het leven echt zou willen leren kennen dan.

Authentiek is dan zeker niet de verlichting opzoeken, maar de verzwaring...hoe zie jij dat?

[yopi]

Om wat meer duidelijkheid te krijgen over dat begrip zou je Hannah Arendt haar begrip 'Geboortelijkheid' kunnen bekijken. Dat heeft zij als leerling van Heidegger hier tegenover gesteld ivm authenticiteit (voor zover ik me kan herinneren).

Het is een positieve omkering door er op te wijzen dat met de geboorte - van wat dan ook - iets nieuws in de wereld verschijnt.

[kilmeny]

Ik ben nog niet ver genoeg gevorderd in het werk van Heidegger, maar "sein zum tode", doodsangsten onder ogen zien, geeft denk ik wel existentieel bevrediging. Niets is een betere bevestiging van het leven. Als men het leven echt zou willen leren kennen dan.

Authentiek is dan zeker niet de verlichting opzoeken, maar de verzwaring...hoe zie jij dat?

Een medefilosoof vertelde over een 'Tao-week' die hij heeft doorgemaakt waarin hij op een zeker punt de dood naar eigen zeggen compleet kon accepteren. Als ik denk aan Taoïsme, denk ik aan Boeddhisme / Chinese filosofie (beetje simplistisch bruggetje natuurlijk) en denk ik aan mediteren, verlichting en een gevoel van absolute eenheid. Bij authenticiteit denk ik aan uniekheid en juist het zijn van een individu ten opzichte van alles en iedereen. In die zin vind ik je term van 'verzwaring' zeer treffend.

Zo zie ik verlichting als een simpelweg 'zijn' in volle acceptatie en verzwaring als een leven van doelgericht streven. Ik zie in het zogenaamde mindful leven een synthese tussen deze extremen.

Dezelfde medefilosoof van hiervoor vroeg waarom authenticiteit überhaupt zo belangrijk is. Dit was althans zijn strekking denk ik. Mijn ethische oordeel zou zijn dat beiden een leven van puur verlichting, danwel verzwaring niet het juiste leven is. Het leven is er om ook andere dingen te beleven dan meditatie en verlichting. Anderzijds is een blind streven ook om voorbij te gaan aan het leven. Dus is een mindful leven het juiste leven. Het stilstaan bij de dood heeft hierin zijn plaats.

Ik ben benieuwd naar hoe jij hier tegenaan kijkt. Ik neem aan dat er genoeg is aan het voorgaande om bij te stellen en door te ontwikkelen.

[Eddie Coppens]

@kilmeny
Hartelijk dank voor het delen van je gesprokkelde informatie van de filosofie-avond en ook voor de link naar 'humanistisch mediteren', ik ga dat zeker eens nader bekijken want mijn meditatiepogingen lijken nergens naar, ik val gewoon in slaap...
Over authenticiteit gesproken, mijn ondervinding met mensen die een persoonlijk en zinvol leven leiden, met andere woorden, bij wie de vraag naar de zin van hun leven triviaal is, dat zij ook vrij onverschillig staan tegenover hun eigen sterfelijkheid, zo lijkt het me toch althans.

Om de term wat op te frissen ben ik nog eens te rade gegaan bij het 'Woordenboek Filosofie', ik wil hier graag meedelen wat het lemma 'authenticiteit' te zeggen heeft:

Authenticiteit verwijst in de filosofie naar echtheid, natuurlijkheid, oprechtheid, oorspronkelijkheid en eigenheid. Het staat tegenover het kunstmatige, het geveinsde, tegenover vervreemding, het gekunstelde, onechte of onwaarachtige. Hoewel de tegenstelling tussen echt en onecht al veel ouder is en bijvoorbeeld bij Plato reeds geregeld ter sprake komt, zoals wanneer het gaat om ‘ware kennis’, en later bij de humanisten die op zoek gingen naar de oorsprong van overgeleverde teksten, wordt authenticiteit pas een belangrijk filosofisch idee met Rousseau’s onderscheid tussen de natuurlijke oorsprong van de mens en het kunstmatige van de cultuur.
In 'Discours sur les sciences et les arts' (1750) betoogde Rousseau hoe met het ontstaan van de menselijke beschaving tegelijk het morele verval (decadentie) had ingezet. In 'Discours sur l’origine' et 'Les fondements de l’inégalité parmi les hommes' (1755) en 'Emile, ou de l'éducation' (1762) werkte hij de gedachte verder uit, dat de mens van oorsprong goed was en dat alle onoprechtheid en bedrog inherent was aan de cultuur: de mens viel niet meer samen met zichzelf. Die gedachte leidde via Hegel tot het begrip vervreemding bij Marx en een lange traditie van marxistische filosofie tot en met de Frankfurter Schule.
Ook in het denken van Kierkegaard is de in de romantiek verder ontwikkelde tegenstelling tussen het authentieke en de vervreemding belangrijk; soms wordt zulk denken als voorloper gezien van het existentialisme, dat halverwege de 20ste eeuw een tijdlang toonaangevend was. Bij Jean-Paul Sarte, maar ook bij andere Franse existentialisten zien we hoe de mens er telkens maar niet in slaagt om trouw te blijven aan zichzelf, aan zijn eigen ontwerp. Veel van dit denken gaat terug op Heideggers analyse in 'Sein und Zeit' (1927) van het zijn en van de oneigenlijkheid van het menselijk bestaan.
Een meer recent pleidooi voor authenticiteit is te vinden bij Charles Taylor in diens verzet tegen wat hij de ‘malaise van de moderniteit’ noemt; overgave aan de technische rede en een doorgeschoten individualisme. In 'Sources of the Self' (1989) en 'The Ethics of Authenticity' (1992) demonstreert hij met een beroep op het romantisch denken van o.a. Herder hoe het individu zich op authentieke wijze kan ontplooien in de zingevende kaders van een gemeenschappelijke cultuur.

[kilmeny]

@Eddie Coppens
Dus het is in ieder geval niet nodig om zwaarmoedig om te gaan met sterfelijkheid om een zinvol leven te hebben, is wat u zegt als ik u goed begrijp? In uw eerdere bericht (op viewtopic.php?f=30&t=3477) meldde u eveneens dat wat relativering wel op z'n plaats is. Wellicht zou Heidegger hierop zeggen dat om het te relativeren is om het te verdrukken en dat een mens op deze manier niet, of minder tot zichzelf zal komen.

Ik had gisteren aan de spreker moeten vragen toen ik de gelegenheid had: Is dit 'zwaarmoedige' omgaan met de dood volgens Heidegger de enige manier om authentiek te worden, of zijn er ook andere wegen? Gemiste kans

Dat een begrip zo een grote achtergrond kan hebben. Dat benadrukt maar weer hoe belangrijk het is om de juiste termen, op de juiste manier te gebruiken. Het kan anders een bron van verwarring worden en serieus in de weg staan in de filosofie, overal eigenlijk. Zeer waardevolle bijdrage dus en voor mij in ieder geval ook heel leerzaam. Dit helpt om begrip op te bouwen. Dus dank u wel

[Eddie Coppens]

hoe belangrijk het is om de juiste termen, op de juiste manier te gebruiken

Dat is zo'n beetje een stokpaardje van mij, ik heb hier vroeger al eens iets over geplaatst, zal het eens opzoeken...
Bedankt voor de fijne reactie!

[Eddie Coppens]

dat er genoeg is aan het voorgaande om bij te stellen en door te ontwikkelen

Er is zeker voldoende voor een interessante discussie, voor mij is het ook belangrijk de kennis om te kunnen zetten in praxis.
Ik hoop op nog meer reacties van andere forumleden...

[Eddie Coppens]

als ik er ben is de dood er niet, en als de dood er is, ben ik er niet

Een stervende bij bewustzijn ziet 'de dood in de ogen', de magere maaier is er dan dus wel, is zelfs zeer aanwezig en wordt vaak dankbaar verwelkomt.
Wie zich dan zo slecht in z'n vel voelt, 'te ziek om te sterven', snakt om eruit te kunnen stappen.
Sommigen klampen zich evenwel vast, de (instinctieve?) angst om te verdwijnen blijkt dan groter dan de prijs van het lijden die het leven op dat ogenblik vraagt.
Zwaarmoedige gedachten? Inderdaad, maar ik tracht zwaartillendheid te vermijden en zo strak mogelijk te blijven denken.
De leeftijd helpt ook wel wat, al ken ik er die in panische depressiviteit hun oude dag vergallen, het lukt hen niet meer het onafwendbare weg te duwen.
Er gaat geen dag voorbij dat wij (mijn partner en ik) denken en praten over ons levenseinde, soms badinerend, soms ernstig, soms gewoon praktisch.
Het lijkt misschien luguber maar dat is het niet, het is een onderdeel van ons leven geworden.
Ik kan hierover nog wat doorgaan maar dan wordt het misschien saai...

[Eddie Coppens]

de verlichting opzoeken, maar de verzwaring

Semantisch hink ik hier wat op twee benen: in filosofische context wordt 'verlichting' meest gebruikt voor 'vermindering van duisternis (onwetendheid)' maar hier staat het voor 'vermindering van zwaarte (betekenisvolheid?)'. Of is het een ludieke woordspeling?

[Eddie Coppens]

naam was immers eerst Stoffel, dat was heel betekenisvol, ontdek ik nu

Ook in deze zin?:
Stoffel heeft last van de meest uiteenlopende lichamelijke klachten en is dan ook een regelmatig bezoeker van de dokterspraktijk van Meindert het Paard.(Wikipedia)
Ik wil je zeker niet kwetsen en je kwalen en ongemakken minimaliseren, maar deze coïncidentie vind ik zò grappig...
Als het toch pijnlijk aankomt wil ik me graag excuseren.

Als we in het leven hebben leren wentelwieken

Dat begrijp ìk nu weer niet, zie...

[Eddie Coppens]

Hannah Arendt haar begrip 'Geboortelijkheid' kunnen bekijken

Jullie Joke Hermsen heeft hieraan ook een essaybundel gewijd:
https://www.bol.com/nl/f/kairos/9200000 ... country=BE
Ik ga trachten hem te pakken te krijgen, weet je in welk boek Arendt het hierover heeft?
Bedankt voor de tip!

[Eddie Coppens]

wat u schrijft heeft bepaald geen betrekking op mijn leven

Je hebt toch ooit, onder een ander pseudoniem, geschreven over je kwalen? Maar laat het gerust liggen.

aangezien u elke dag over de dood en uw beider levenseinden zegt te praten met uw partner

Geen ganse dagen hé, dat zou inderdaad ziekelijk zijn...

[Eddie Coppens]

u denkt dat ik iets zou hebben laten liggen.

Ik bedoelde, vergeet wat ik zonet geschreven heb, klaarblijkelijk een misverstand.
Zo goed? (Communicatie loopt soms wat stroef...)

[Eddie Coppens]

De wereld zit dan ook vol met gezonde mensen.

Denk je? Ik vind namelijk van niet...

[Verwijderde gebruiker]

de verlichting opzoeken, maar de verzwaring

Semantisch hink ik hier wat op twee benen: in filosofische context wordt 'verlichting' meest gebruikt voor 'vermindering van duisternis (onwetendheid)' maar hier staat het voor 'vermindering van zwaarte (betekenisvolheid?)'. Of is het een ludieke woordspeling?

Mijn gebruik van verlichting en verzwaring zou het gemoed betreffen.

[Verwijderde gebruiker]

Ik ben nog niet ver genoeg gevorderd in het werk van Heidegger, maar "sein zum tode", doodsangsten onder ogen zien, geeft denk ik wel existentieel bevrediging. Niets is een betere bevestiging van het leven. Als men het leven echt zou willen leren kennen dan.

Authentiek is dan zeker niet de verlichting opzoeken, maar de verzwaring...hoe zie jij dat?

Een medefilosoof vertelde over een 'Tao-week' die hij heeft doorgemaakt waarin hij op een zeker punt de dood naar eigen zeggen compleet kon accepteren. Als ik denk aan Taoïsme, denk ik aan Boeddhisme / Chinese filosofie (beetje simplistisch bruggetje natuurlijk) en denk ik aan mediteren, verlichting en een gevoel van absolute eenheid. Bij authenticiteit denk ik aan uniekheid en juist het zijn van een individu ten opzichte van alles en iedereen. In die zin vind ik je term van 'verzwaring' zeer treffend.

Zo zie ik verlichting als een simpelweg 'zijn' in volle acceptatie en verzwaring als een leven van doelgericht streven. Ik zie in het zogenaamde mindful leven een synthese tussen deze extremen.

Dezelfde medefilosoof van hiervoor vroeg waarom authenticiteit überhaupt zo belangrijk is. Dit was althans zijn strekking denk ik. Mijn ethische oordeel zou zijn dat beiden een leven van puur verlichting, danwel verzwaring niet het juiste leven is. Het leven is er om ook andere dingen te beleven dan meditatie en verlichting. Anderzijds is een blind streven ook om voorbij te gaan aan het leven. Dus is een mindful leven het juiste leven. Het stilstaan bij de dood heeft hierin zijn plaats.

Ik ben benieuwd naar hoe jij hier tegenaan kijkt. Ik neem aan dat er genoeg is aan het voorgaande om bij te stellen en door te ontwikkelen.

Ik deel de strekking dat verzwaringen zelfopgelegd streven is. In die zin begrijp ik ook het existentialisme van Sartre, als zelfverkozen keuzestress.

Met de verlichting nastreven is wat paradoxaals, want men legt zichzelf dan ook wat op.

Ik geloof in de wijsheid van laisser-faire.

[Eddie Coppens]

Leon, jij hebt het al gehad over het absolutisme bij Kant, dat kunnen we hier ook een beetje terugvinden.
Kants rigide moraal is even onwrikbaar in het gemoed geworteld als de vormen en categorieën in het denken. Een beetje 'emotionele intelligentie' (in zijn populaire betekenis) had hem wat sympathieker gemaakt...

[Verwijderde gebruiker]

Leon, jij hebt het al gehad over het absolutisme bij Kant, dat kunnen we hier ook een beetje terugvinden.
Kants rigide moraal is even onwrikbaar in het gemoed geworteld als de vormen en categorieën in het denken. Een beetje 'emotionele intelligentie' (in zijn populaire betekenis) had hem wat sympathieker gemaakt...

Daar ben ik het mee eens. Ik lees trouwens een interessant begrip van Deleuze over Nietzsche, dat van de conceptuele mens of het conceptuele personage. Nietzsche heeft er meerdere, Kant eigenlijk maar 1, dat van zorgvuldige wetenschapper of logisticus. Daarmee is zijn ‘literatuur’ wat beperkt.

[Verwijderde gebruiker]

Ik geloof in de wijsheid van laisser-faire.

Mooi. Ik deel je visie

Ik heb het niet helaas, daarom denk ik dat het wijsheid is...

[Verwijderde gebruiker]

Mooi. Ik deel je visie

Ik heb het niet helaas, daarom denk ik dat het wijsheid is...

Het is geen kwestie van hebben, maar van het zijnde.

Laten we zeggen dat je de mentaliteit van laisser-faire moet kunnen opbrengen. Dat lukt bij mij niet. De "duivel" is te sterk in mij aanwezig.

[Verwijderde gebruiker]

@Hermelien

De “duivel” is het weerbartige lichaam, dat wat de mogelijkheid om de immanente wereld te ontsnappen frustreert. Mogelijk zijn alle pogingen tot ontsnappen van de immanente wereld gedoemd te mislukken.

[Verwijderde gebruiker]

Ik vraag me af of de geworpenheid ooit tot een tegendeel komt. Het lijkt me dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt...

[Verwijderde gebruiker]

Ik vraag me af of de geworpenheid ooit tot een tegendeel komt. Het lijkt me dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt...

Wat bedoel je precies met geworpenheid, tegendeel, dubbeltje en kwartje?

Voor mij persoonlijk geldt dat de ruil aan het Kruis compleet is. Daarmee is het dubbeltje zelfs gulden geworden. Maar misschien bedoel jij heel andere dingen met die terminologie .

Het Kruis of de kruisiging vinden plaats in de immanente wereld, de wereld van ervaringen. Men kan in die wereld geworpen zijn, in haar domein een existentie hebben. Men kan ook als denker geworpen zijn in de transcendente wereld, de wereld van subjecten, en in die wereld een existentie hebben. Als men aan de immanente wereld gebonden is, is dat een kwartjesbestaan, in de transcendente wereld heeft men hoogstens een dubbeltjesbestaan.

[Verwijderde gebruiker]

Ik vraag me af of de geworpenheid ooit tot een tegendeel komt. Het lijkt me dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt...

Wat bedoel je precies met geworpenheid, tegendeel, dubbeltje en kwartje?

Voor mij persoonlijk geldt dat de ruil aan het Kruis compleet is. Daarmee is het dubbeltje zelfs gulden geworden. Maar misschien bedoel jij heel andere dingen met die terminologie .

Het Kruis of de kruisiging vinden plaats in de immanente wereld, de wereld van ervaringen. Men kan in die wereld geworpen zijn, in haar domein een existentie hebben. Men kan ook als denker geworpen zijn in de transcendente wereld, de wereld van subjecten, en in die wereld een existentie hebben. Als men aan de immanente wereld gebonden is, is dat een kwartjesbestaan, in de transcendente wereld heeft men hoogstens een dubbeltjesbestaan.

Dan is men niets meer dan een geest.

[Verwijderde gebruiker]

ik geloof dat ik dan aan jou kan vragen hoe het verder gaat.

[Verwijderde gebruiker]

Mooi beschreven, waarom denk je dat de sarcofaag kapot moet? De barierre houdt toch ook ellende buiten?

[Verwijderde gebruiker]

Mooi beschreven, waarom denk je dat de sarcofaag kapot moet? De barierre houdt toch ook ellende buiten?

Die moet nu niet kapot, maar die moet gebroken worden op het moment dat men het Koninkrijk binnengaat. Dat denk ik niet, dat heb ik ervaren. Om te kunnen worden zoals we bedoeld zijn te zijn, moet de sarcofaag worden getransformeerd, door open te barsten als een ei. Overigens heb ik het met sarcofaag niet over het fysieke lichaam, maar over het aspect daarvan dat sterfelijkheid inhoudt.

Maar nogmaals, dit is slechts mijn persoonlijke conclusie op basis van mijn subjectieve ervaring.

Ik begrijp dat je binnen de sarcofaag existeert, en niet daar buiten?

[Verwijderde gebruiker]

Mooi beschreven, waarom denk je dat de sarcofaag kapot moet? De barierre houdt toch ook ellende buiten?

Die moet nu niet kapot, maar die moet gebroken worden op het moment dat men het Koninkrijk binnengaat. Dat denk ik niet, dat heb ik ervaren. Om te kunnen worden zoals we bedoeld zijn te zijn, moet de sarcofaag worden getransformeerd, door open te barsten als een ei. Overigens heb ik het met sarcofaag niet over het fysieke lichaam, maar over het aspect daarvan dat sterfelijkheid inhoudt.

Maar nogmaals, dit is slechts mijn persoonlijke conclusie op basis van mijn subjectieve ervaring.

Ik begrijp dat je binnen de sarcofaag existeert, en niet daar buiten?

Heb je behoefte aan wat filosofie over dit onderwerp? Ik heb met lezen van Sartre, Kant, Nietzsche wat opgedaan.

[Verwijderde gebruiker]

Ik begrijp dat je binnen de sarcofaag existeert, en niet daar buiten?

Heb je behoefte aan wat filosofie over dit onderwerp? Ik heb met lezen van Sartre, Kant, Nietzsche wat opgedaan.

Deze mystieke dingen kunnen ook eigenlijk niet gedeeld worden. Als het jou rust brengt, mag je gerust filosoferen. Zelf heb ik het niet van node, maar er ook geen bezwaar tegen, want niets kan iets afdoen van of aanbrengen aan het gerealiseerde.

Het punt is dat die filosofie eigenlijk zegt dat de sarcofaag, de barierre, wenselijk is, of dat als je kiest voor het bestaan, dat je dan een zekere barierre voor lief moetnemen. De barierre tussen subject en object. Op zich is het mooi als deze opgeheven kan worden, maar niet tijdens het leven.

Elk streven is of aan de andere kant komen, of aan dezelfde kant te blijven, en eventueel samenvallen met de barierre. Streven is betekenisloos als je de barierre wegdenkt. Ik vind dat niet aantrekkelijk, al zal het met recht ‘verlossing’ zijn (van streven).

[Verwijderde gebruiker]

Elk streven is of aan de andere kant komen, of aan dezelfde kant te blijven, en eventueel samenvallen met de barierre. Streven is betekenisloos als je de barierre wegdenkt. Ik vind dat niet aantrekkelijk, al zal het met recht ‘verlossing’ zijn (van streven).

Van streven kan inderdaad geen sprake zijn ten aanzien van de mystieke ervaring die ik heb beschreven. Die komt van buitenaf en is niet in handen van de mens.

Streven kan men wel naar andere dingen en is voor ieder mens verschillend.

Dank je. Streven naar waarin je existeert is mooi.

[arkhétupos]

Het is mooi te streven naar existentie?

Mooi is dat!

[arkhétupos]

Slechts gij zult overleven?

(dat moest ik van hem vragen)

[arkhétupos]

Authentiek waar!

[arkhétupos]

Oew ...

Die is mooi!

::

Daarom kan:
Gelijkstroom bij wisselspanning == ideale stroombron, waar zijn en tevens geldig.
(Met behulp van gelijkrichters en condensatoren bijvoorbeeld, kan elke wisselspanningsbron gelijkstroom leveren.)

De authenticiteit lijkt dan vooral in de meting te gelden:
- Wat ga ik meten?
en
- Hoe doe ik dat?
en
- Hoe interpreteer ik de resultaten?

(Kan deswege de theorie geldig blijven/blijken?)
(Opdat deswege de theorie geldig kan blijven/blijken?)

De functionaliteit van een 'authenticitaire' uitgevoerd experiment.

Ik denk dat authenticiteit verbonden is met functionaliteit.
En dat een heleboel (reclame-)mensen menen dat je 'functionaliteiten' en 'authenticiteiten' gerust mixen kunt, hoewel het gewoon fout is:
1 functionaliteit per authenticiteit immers.

Dat bijvoorbeeld een apparaat meerdere functies heeft, betekent nog niet dat het ook meerdere functionaliteiten heeft.
Hetzelfde geldt voor authenticiteit: Per individu heb je er maar 1.



De spreker beheerst de stof misschien wel, maar authentiek is het niet... ik kwam dan ook niet verder dan ca. 20 seconden voor ik weer 'wegklikte':
- "Dit is niet authentiek, dit is: "uitleggen hoe jij het begrijpt" in een 'lesje' gestopt."
- "Meneer is zeker geen meester?"

Authentiek gaat uit van een oorsprong, een
Authenticiteit ook.

1 oorsprong kan meerdere gevolgen hebben, elk oorspronkelijk in functionaliteit (of 'oorspronkelijk van aard', zo je belieft).
Elk gevolg, echter, kan maar van 1 oorsprong afhankelijk zijn.

Die van de 'echte' authenticiteit.

En waar die schuilt in elke (materiële) levensvorm.

Bij kunst schijnt het ook voor te komen: "authenticiteit".
Maar dat is meer om aan te tonen dat het werk niet gestolen is (geweest).

(Een onbegonnen taak, als je het mij vraagt.)

De koper die het mooi vind koopt het toch, alleen de belegger is geïnteresseerd er winst uit te halen.
(Tot het een erfenis wordt natuurlijk.)

De familie Heidegger?

[Mysticus]

Even mijn ballonnetje oplaten...

Zelf zie ik authenticiteit als het voortdurend herbevestigen van je eigen ik (als identiteit) in relatie tot de rest van de wereld. Er zit volgens mij in ieder van ons een (actieve) kern die weliswaar mede is gevormd door de interactie met de buitenwereld, maar logischerwijze een zekere uniekheid bezit. Er is immers niemand anders die vanuit jouw standpunt de wereld beschouwt. Die uniekheid zou ik willen verbinden met authenticiteit. Waar de uniekheid echter bij voorbaat eerder een passief gegeven is, zie ik de authenticiteit als een motor van wisselende sterkte die je kan aanwenden om actief vanuit je eigen context de wereld telkens opnieuw en opnieuw te interpreteren om tot nieuwe inzichten te komen. Zo kan men het "ik" ook beschouwen als een relaisstation met unieke eigenschappen dat een zekere input verwerkt om tot een authentieke output te komen. Hoe sterk die authenticiteit naar voren komt, is dan weer verschillend van individu tot individu.

Ziezo, mijn gedacht!

Alvin (Mysticus)

[Mysticus]

Babs, het doet me plezier om te kunnen lezen dat ik iets voor je heb kunnen betekenen. Bij deze, graag gedaan.

Alvin (Mysticus)

[arkhétupos]

Tsjonge.

(Hij is Hendrik ook niet, verspil je tranen niet.)

Of wel ...

Niemand zit daar namelijk mee, of kan het ook maar iets interesseren.

[arkhétupos]

Onze haartjes zitten nog recht hoor, Arkhé. Geen zorgen. In blin, de bocht gaat in.

Ha! Die is leuk ...

De narcist als 'dandy' weerspiegeld.

Erg authentiek ook, naar Heidegger.

[arkhétupos]

Dat geldt dan niet alleen voor mij ...

[arkhétupos]

"Glijstroom"
(Zou een begrip kunnen zijn uit de elektronica)

Is vreselijk moeilijk uit te leggen op een manier die begrepen kan worden: daar heb je experts voor nodig.
Maar vooralsnog bestaat 'glijstroom' enkel als algemeen begrip: Iedereen kan zich voorstellen wat ermee bedoeld wordt.
(Totdat je het uit gaat zoeken/na gaat vragen, ergo: Experimenteel.)

Ik ken glijstroom maar ben geen expert, dus kan ik je niet uitleggen wat het is zonder er de uitkomsten -van mijn experimenten- erbij te betrekken.

Kijk maar:

'Glijstroom' houdt het midden tussen AC en DC .
(Als je denkt dat dat een raar lopende zin is, vergelijk het dan eens met deze:
"Trump gooit alle balansen omver."
Weet je gelijk weer wat 'glijstroom' is: "Geilstroom".
"Zonder geilheid kan niemand geboren worden"

Moet je maar denken ...

Pas op dat jouw Idee niet jouw Zelf overstijgt.

Alternating Current & Direct Current
In Europa hebben we het liever over gelijk- en wisselspanning.

Waar die twee elkaar ontmoeten, kom je complexe getallen tegen.
Dat moet ook wel, immers: stroom en spanning zijn orthonormaal.

Die wet van Ohm: "Spanning is gelijk aan de stroom door een weerstand", geldt dan ook alleen voor reële weerstanden.
Op elk moment van meting.
(Relatief gezien is een Ohmse weerstand onafhankelijk van -de mate van verandering van- spanning en stroom: Hij is een reële weerstand immers.)

Ik kan echter zo met frequenties spelen, dat ik achter de capaciteit van de weerstand kom.

Als ik maar snel genoeg de elektronen heen en weer drukken kan, ontstaat er in de weerstand plotseling een vacuüm met alle ongelukken van dien.

(De weerstand is irreëel geworden: "Doorgebrand", volgens normale begrippen.)

Ik moet mijn weerstand dus juist dimensioneren, niet alleen qua vermogen, om alle frequenties het hoofd te kunnen bieden.

Dergelijke weerstanden noemen zich "Ideaal"
Elke elektronicus kan je vertellen dat dergelijke voorwerpen niet bestaan.

Hoogstens in fantasie, valt een ideale schakeling te ontwerpen; in werkelijkheid kun je haar alleen maar benaderen.

'Glijstroom' is authentiek.

[arkhétupos]

'Glijstroom' is authentiek.

Net als Heidegger

[arkhétupos]

https://en.wikipedia.org/wiki/Elektron_(satellite)

Designed to be launched in pairs

("Entangled")

they allowed simultaneous monitoring

Eigenlijk is het antwoord heel eenvoudig:
"Authenticieit" = Europa.

Anders hebben noch Rusland noch Amerika zin.

En alle ander landen om Europa heen proberen zich aan haar te meten.

Atlantis schijnt ook onder de zeespiegel verdwenen, zelfs dan is nog verdediging mogelijk, al was het virtueel.

[arkhétupos]

[arkhétupos]

Geef jouw manier van kijken dan eens?

(Is die ook zo mooi rooskleurig?)

[arkhétupos]

https://en.wikipedia.org/wiki/Elektron_(satellite)

they allowed simultaneous monitoring

Als je het zó bekijkt, dan zit daar wel wat in.

Mooi hè?

[arkhétupos]

(Maar klopt het wel? Ergens missen toch pijltjes om mee terug te schieten, valt mij op. Wie valt er door de mand van de Authenticiteit van Heidegger?)

[arkhétupos]

Jennen?

Ben jij aangesloten bij een politieke partij, of stem je alleen?

Dat is pas jennen!

SHIT!


....


Sorry!

Zo bedoelde ik het niet.

Dat is jammer.

[arkhétupos]

Vluchteling!

Verdwijn uit Ons Land!

Wie Zijn Jullie Dan?

Wij Waren Hier Reeds.

Door Slavernij?

Wat is dat nou weer voor een rare vraag?

Ja natuurlijk!

Wat dacht jij dan?

[arkhétupos]

Is de kip een slaafs ei of is het ei een slaaf van de kip?

Wie het weet: moet zijn bek houden.

Dan pas kom je tot een unifying theorie.

::

Amen.

(BuRRRPPP)