creatie van de perfecte mens,,

[Annemar]

Perfect, ik vraag mij af of dat wel interessant is. Het is voor mij echt geen doel om perfect te worden, wel wil ik mijzelf ontwikkelen, geestelijk groeien, een hoger geestelijk niveau nastreven.
Perfectie houdt me in die zin niet bezig.
Wel interessant vind ik dat in diverse laboratoria gestreefd wordt naar het creëren van een betere, perfectere mens door hem te kruisen met dieren, het zogenaamde genetic hybrid engineering met als resultaat een Parahuman, chimera, human-animal hybrid. Maar het doel daarvan is vooral een mens of dier te creëren dat beter bestand is tegen ziektes.

[Mammon]

Wel interessant vind ik dat in diverse laboratoria gestreefd wordt naar het creëren van een betere, perfectere mens door hem te kruisen met dieren, het zogenaamde genetic hybrid engineering met als resultaat een Parahuman, chimera, human-animal hybrid. Maar het doel daarvan is vooral een mens of dier te creëren dat beter bestand is tegen ziektes.

Hoewel ik betwijfel of de politiek genetische manipulatie op mensen echt toelaat, klink dat inderdaad wel cool. Ik denk echter dat als men ons meer ziekte-bestendig zou willen maken, dat ze daar geen dieren- maar homo Neanderthaler DNA voor zouden gebruiken. Dat DNA is veel beter compatibel met ons lichaam (het is een ander ras, geen heel andere soort) en ze hadden een veel beter immuunsysteem als ons. Hadden wij een paar honderd jaar langer nodig gehad om hen uit te roeien via competitie, hadden zij waarschijnlijk gewonnen en de hedendaagse de wereld veroverd.

[Belinda]

Mon dieu,
ik zie nu pas wat een dood forum dit is!

Zijn jullie hier soms de tuinmannen
of de zwarte kraaien.

[Belinda]

Is schepping eigenlijk niet een beter woord?

[Annemar]

Hitlers Lebensborn projekt was een poging om een Meesterras te maken. Vooral in Noorwegen werden veel Lebensborn kinderen geboren omdat de Noren werden gezien als 'raszuiver' (Vikingen). Maar ook in Frankrijk, Luxemburg en Nederland.

[neus]

Superioriteit wordt vooral geacht in uiterlijke kenmerken te zitten. Ik betrap mezelf er ook op naar zuivere verhoudingen en vormen te kijken bij andere mensen. Het zou echter zomaar kunnen dat we wat betreft de fixatie op uiterlijke kenmerken als teken van gezondheid/fitheid en superioriteit de plank mis slaan. Het is heel goed mogelijk dat bijvoorbeeld magische vermogens niets met uiterlijk te maken hebben en veel meer met karakter, waarbij positieve karakters voorkomen onder alle "rassen", net zo goed als dat er verachtelijkheid is onder alle "rassen", en mogelijk is zelfs het goed en kwaad verenigd in persoonlijkheden (van elkaar afhankelijk) zodat we onmogelijk het één er uit kunnen krijgen en het ander er in.

[Belinda]

O edele minne, wanneer seldi

Volkomenlike comen in mi?

Of dat ic uwes ghesmake iet!

Had ic u, mine ghebrake niet,

Al mijn vernoy ware verdreven.

Ay heere! wilt mi gheven

U vaderlike minne daer toe:

So blivic eeuwelike vroe.

[Annemar]

@ neus. De buitenkant is maakbaar, maar de binnenkant ook. Denk aan opvoeding, indoctrinatie, hersenspoeling, hypnose.... We worden geconditioneerd door opvoeding, omgeving.

[neus]

@annemar

ik denk dat wat er ook gesleuteld wordt de buitenkant en binnenkant een soort evenwicht zijn van edele en onedele impulsen, maar dat is natuurlijk wat ik persoonlijk ervaar

[Bertus]

iedereen wil een perfect mens zijn of de perfectie na streven,, maar zou het mogelijk zijn om een perfect mens te zijn hoe zie jij dat??

ikzelf denk het zo als wij de perfecte mens creeeren,, wordt het de/een robot, niemand is perfect, natuurlijk streeft iedereen inclusief ik dat na,
maar wat versta je onder perfectie??
ofwel vraag 2 hoe streef jij naar perfectie??

daar wil ik wel eens van weten:)

Wanneer er gesteld wordt "niemand is perfect" kan er geen sprake zijn van perfectie. Het is een oorzakelijk gevolg van iets niet perfect vinden.

Wanneer er gesteld wordt dat iets perfect is wanneer iets verandert is, is er sprake van een streven naar perfectie.
De denkfout, zoals ik het zie is dat iets perse aan een verandering moet ondergaan om perfect te kunnen zijn.
Binnen de persoonlijke beleving ontstaat het beeld dat iets niet perfect is, omdat het streven van een ander beeld van perfectie uitgaat.

Daarmee bevindt zich het bewustzijn van 'wat is' zich in ander beeld van werkelijkheid

In het christendom is de term zondeval geïntroduceerd. Het wordt voorgesteld als een keerpunt in de Bijbelse geschiedenis van de mens.

Wat men gangbaar aanduidt als de zondeval is te vinden in Genesis 3. Hierin wordt de eerste vrouw, Eva, door het sluwste van alle wilde dieren, de slang, verleid een vrucht van de "boom van de kennis van goed en kwaad" te eten, terwijl God die handeling verboden heeft. Adam wordt daarna door zijn vrouw overgehaald hetzelfde te doen.

Hun ogen worden erdoor geopend; door dat ze een hap van de vrucht nemen, beseffen ze dat ze tegen Gods wil in zijn gegaan. Ze schamen zich voor elkaar en voor God, bedekken hun naakte lichamen en verstoppen zich voor God omdat ze Hem niet meer onder ogen durven te komen.

In tegenstelling tot hoe dit stuk over het algemeen gezien wordt, namelijk als een religieus verhaal gaat het mij om de inhoud en het effect van wat er beschreven staat, kennis van goed en kwaad.

Het streven naar een absolute perfectie is een geheel waarin alles goed is.
Wanneer er slechts kennis is van het goede, kan niets anders zijn als het goede. Wanneer iets als niet goed zou gelden, zou het iets anders moeten zijn als het goede. Het kwaad in deze vertolkt alles wat als niet goed geldt.

Het streven naar perfectie richt zich bij kennis van goed en kwaad niet op de absolute perfectie, maar op slechts het kleine deel wat niet perfect zou zijn, terwijl juist dat stukje uit de absolute perfectie is ontstaan, zoals alles wat er uit ontstaat. Bij iedere verandering in het geheel ontstaat er een nieuwe perfectie.
Wanneer er sprake is dat anderen verkeerd doen of zijn, is het een verandering dat het goede in een ander is. De energie die ontstaat is in tegenspraak met de werkelijkheid. Dat wat niet het goede vertegenwoordigt kan niet veranderen omdat het als goed geldt.
De energie uit zich dan ondermeer in het voeren van oorlogen, waarin het
niet gaat om het kwaad dat men in elkaar ziet, maar juist het ontbreken van het zien van het goede in die ander leidt tot de strijd
Op die manier gaat het niet meer om een streven naar perfectie, maar een strijd tegen perfectie, waarbij de strijd op zich weer een perfectie is.

[Leon]

Hallo Bertus,

even wat informatie: je reageert op oude berichten en de meeste berichtenplaatsers zijn niet langer actief op de site, dus er valt niet direct van hen een reactie te verwachten.

toevallig had ik een mailwisseling over het volgende:

Ten aanzien van Tino's uitspraak: dit is volmaakt dat is volmaakt, een overpeinzing voor de maandagochtend:

als men alles wil, komt dat neer op niets speciaals willen, want alles is goed

als men niets speciaals wil is alles volmaakt

probleem is dat men nooit een alleswil heeft.

Men wil wel van alles maar het is niet van alles dat men wil

[Bertus]

Hoevaak komen uitspraken van Socrates en Plato en al die andere filosofen nog ter sprake, terwijl zij ook niet meer in staat zijn te reageren.......

In principe zeg je niets anders dan mij in wat er gebeurd.
het is een mooie zin, men wil wel van alles maar het is niet van alles wat men wil
Je kunt ook stellen:
Men wil wel van alles, maar het is niet de wil van van alles dat dit wil
Vanuit dit perspectief, zoals ik het zie ben ik een deel van het alles en is mijn wil een deel van de wil van het alles.

Vanuit het alles beschouwd is alles volmaakt, want alles vormt zich naar wat alles wil.

Wanneer niemand de perfectie kan zien en iets anders wil, wat is dan oorzakelijk aan dat, wanneer we deels het alles zijn, niet in staat zijn een andere perfectie neer te zetten.

Wat je zegt is terug te voeren in de dagelijkse werkelijkheid.

Binnen de samenleving streven we naar een perfectie zonder bijvoorbeeld criminelen. Dit geeft aan dat er een streven is naar een andere perfectie.

Binnen het concept dat de perfectie schuilt in dat wat alles wil, schuilt de gestreefde perfectie niet naar de wil van een individu, waardoor er een onhafhankelijk streven naar perfectie ontstaat.
Binnen het geheel verschuift daardoor de perfectie in een andere vorm van perfectie. het alles reageert op wat jij wilt.

Dit concept betekent niet dat het onmogelijk is wat iemand zou willen. het is mogelijk wanneer het zich collectief vormt in de wil van het alles. Dit alles omvat meer als slechts de wil van de mensheid.

De denkfout, zoals ik het zie, is dat gedacht kan worden dat te bereiken wat men wil door dat wat men niet wil te verbieden, niet toe te staan. Dit heeft geen enkel effect. Het enige effect wat het heeft dat wat er gebeurd.
Mensen opsluiten, bestraffen, doden, met het doel te voorkomen dat ze in herhaling vallen. het is niet te voorkomen, want wanneer je Jantje hebt "genezen" van zijn zonden, ontstaat hetzelfde probleem bij Pietje.

"Alweer iemand die niet doen wat we willen" in de veronderstelling zijnde het zelf goed te doen.
Maar is dat wel zo? Daarbij bedoel ik goed in de zin van bereikt het handelen het gewenste effect of is dat wat bereikt wordt het effect, omdat het de wil is van het alles?

Kun je bijvoorbeeld een wet een wet laten zijn en als wet laten gelden zonder daartegenover consequenties te stellen wanneer er geen gehoor wordt gegeven aan die wet? Is een consequentie stellen geen plicht om wetten te kunnen formuleren. Is het geen plicht om afhankelijk van de te stellen consequenties, zoals een gevangeniswezen, wanneer je denkt dat, wanneer iemand iets verkeerds doet diegene daarvoor moet boeten?


Het is perfect wanneer iemand mij een wet voorschrijf en wanneer ik me daar niet aan houdt er consequenties zullen volgen, maar is het doel mensen te straffen of is het doel iets anders. het is niet de perfectie waar ik naar streef.

Volmaaktheid of perfectie is een vorm, waarin alles plichtmatig handelt, waaraan het concept van het geheel voorwaardelijk is aan zichzelf. Wat betekent dat volmaaktheid of perfectie niet absoluut is in vormgeving, maar dat de vormgeving van de volmaaktheid ontstaat door het geheel.
Wanneer, zoals ik denk dat er sprake is het streven naar een andere volmaaktheid, is het vormen van een ander geheel noodzakelijk.

Het probleem is daarmee voor mij niet dat men nooit een alleswil heeft, maar geen idee heeft op welke manier de alleswil te bereiken is,

[Leon]

Bertus,

een mooie uiteenzetting.

Ten aanzien van verplichtingen die opgelegd worden (in plaats van dat je die zelf voelt) dan is apartheid gezien als oplossing.

Of apartheid een oplossing is, is voor mij moeilijk te beoordelen. Ik zie als realiteit migrerende apartheden, een dynamisch geheel van apartheidsstreven en juist integratiestreven die daadwerkelijk nooit een apartheid of integratie laat zien. Wat mij betreft zinloos om naar te streven.

Maar of streven nu zinloos is of niet, het is er.

Hebben en zijn. De alleswil heb je niet, maar die is er. Je kan zeggen dat je alles al hebt, omdat alles er is, maar plaatselijk of lokaal is dat anders.

We hebben plaatselijkheid, er is globaliteit. Maar in die globaliteit lokaliteit.

Ik zie het als vergissing van de mens om zich met globaliteiten bezig te houden, hoewel een globaal besef mogelijk wel verzachtend is voor de plaatselijke omstandigheden.

Maar globale betekenis zouden we niet moeten hebben.

[Bertus]

Maar globale betekenis zouden we niet moeten hebben.

waarom, welk argument?

[Leon]

Het ecologisch evenwicht wordt verstoord door onze globale betekenis/impact

[Bertus]

Wanneer er sprake is van onze globale betekenis, wordt deze betekenis niet uitgedrukt in: Als je als persoon afhankelijk bent van de waarde van een product, dat het gevolg ontstaat dat niet langer het product bepaald of er voldoende is, maar de waarde van dit product bepaald of er voldoende is.

Is er een situatie ontstaan, waarin we niet meer kunnen leven van dat wat ons werkelijk voedt. Bestaat er een plicht om overproductie ten aanzien van werkelijke behoefte en dat we eigenlijk alleen maar in staat zijn om de werkelijke behoefte op de manier van het creëren van overproductie.

Hoe ziet onze globale betekenis eruit, wanneer we minder zouden doen en toch in staat zijn aan de werkelijke behoefte te voldoen.

Apartheid zorgt er naar mijn idee voor dat iemand veel meer moet doen.
Apartheid als definitie voor mij is afzonderlijk van het geheel, wat neerkomt of zelfstandigheid en onafhankelijkheid.

Het systeen waar we al een paar duizend jaar inzitten laat ons denken zelfstandig en onafhankelijk te zijn. Dat we niet zelfstandig en onafhankelijk zijn dringt bij steeds meer mensen door in het besef, waaronder de gedachte dat onze globale betekenis het ecologisch evenwicht verstoord. Alleen is die gedachte gebaseerd op dat er een venwicht verstoort wordt een gegeven uit het verleden. De gevolgen die momenteel zichtbaar worden, zijn niet de gevolgen van het verstoren van een ecologisch evenwicht, maar zijn de gevolgen van het ontbreken van een ecologisch evenwicht.
Wanneer iets het ecologisch evenwicht zou verstoren zou het betekenen dat er iets in het geheel zijn invloed op het ecologisch uitoefenen en zou het als antwoord kunnen gelden dat dat wat het geheel verstoord moet veranderen.
Wanneer er binnen een geheel geen ecologisch evenwicht bestaat, is er een heel ander probleem, dat je alleen maar kunt verhelpen door een ander geheel te vormen, waarin niet de oplossing in apartheid ligt, maar door zich binnen het ecologisch evenwicht te plaatsen.

Een ecologisch evenwicht is voor zover ik kan zien voorwaardelijk aan het eeuwige manifest van leven.

Bij het uitgangspunt dat iets het ecologisch evenwicht verstoort, gelden andere antwoorden. Vergelijkbaar met hoe we op criminaliteit reageren.
Nog nooit is men in staat geweest criminaliteit te bannen van het geheel door de manier van iemand te beschuldigen van een criminele daad.
Antwoorden op wat het ecologische evenwicht zou verstoren vindt op precies dezelfde manier plaats. je krijgt een boete en daarmee moet het ecologisch evenwicht weer hersteld zijn.

Bij het uitgangspunt van het ontbreken van een ecologisch evenwicht in het geheel gelden heel andere maatregelen nodig zijn om voor een ecologisch evenwicht te zorgen. Dat betekent dat het geheel de plicht heeft te veranderen, om een ecologisch evenwicht bestaansrecht te geven.

[Leon]

Er kunnen zich altijd nieuwe vormen van evenwicht instellen, alleen doordat het streven gericht is op de extremen (apartheid/integratie) wordt het evenwicht (geen van beide) altijd als onwenselijk gezien.

Zoals bij een compromis niemand echt tevreden is, moet voor een evenwicht hetzelfde gelden, en de mens accepteert dat niet.

Ook het streven naar intelligentie (als extreme) kan als verstorend gelden.

Het Gulden Midden van Aristoteles geldt nog steeds als wijsheid, hetgeen moet resulteren in afzien van streven, maar op zich is dat ook weer een streven en daar blijven tegengestelden elkaar tegenwerken. De tegengestelden blijven elkaar tegenwerken, omdat op die manier evenwicht zich herstelt.

[memeticae]

Het Gulden Midden van Aristoteles geldt nog steeds als wijsheid, hetgeen moet resulteren in afzien van streven, maar op zich is dat ook weer een streven en daar blijven tegengestelden elkaar tegenwerken. De tegengestelden blijven elkaar tegenwerken, omdat op die manier evenwicht zich herstelt.

Is dat wel zo?
Moet de persoon die streeft naar balans in zijn leven daar maar van afzien dan?
Omdat hij dan wel kan blijven streven, maar het nooit bereikt misschien?

Of is evenwicht iets dat je enkel bereikt zonder het na te streven, bedoel je dat soms?
Dat vind ik wel een mooie. Kun je gelijk ophouden met tegengestelden tegen elkaar af te wikken en te wegen. (Lijkt me best een saai bestaan overigens.)

(Niet dat daar iets mis mee is.)

Een mooi streven.

[Leon]

Ieder streven kent een tegenstreven, en als je als ideaal een balans hebt, heb je een onhaalbaar ideaal, net zo goed als dat je een onhaalbaar ideaal hebt als je een uiterste wilt.

de realiteit is op een kwart, verstoord evenwicht, onbereikbaar ideaal

klagen is lachwekkend.

[memeticae]

klagen is lachwekkend.

Nee, klagen is als boosheid, als onbegrip. Ik vind dat niet om mee te lachen.

Als ik nou eens streef naar onbalans, dan is mijn streven toch zo behaald?
Of zie ik het nou verkeerd?

[Leon]

het besef dat er onbalans is geeft de mogelijkheid tot wens van onbalans, maar verdergaande wensen in die richting raken natuurlijk net zo goed weer gefrustreerd door balans. En via omgekeerder psychologie onbalans zeggen te willen om stiekem balans te willen, dan krijg je net zo min de zin. Dan blijkt bijvoorbeeld weer dan de meer gefrustreerde mensen meer bereiken in het leven en zit je weer met frustratie.

Maar goed, door op de helft van de helft te gaan zitten en daar de helft van de helft van, kom je natuurlijk wel ergens uit...

[memeticae]

Neeneenee ... nee.

Mij vang je niet.

Hoe aantrekkelijk je ongebalanceerdheid ook is.
Het is me teveel uit evenwicht.

Ik zoek de balans.
En de wereld staat me dat toe, hoe dan ook.

Een of twee, of desnoods drie of vier miljoen figuren, die anderwijs beweren, brengen me daar niet vandaan.

Ik weiger te (on-, of anti-)conformeren, aan mezelf.
Ik wil mezelf pas leren kennen als ik doodga, pas als de qed daar is, als de golffunctie samenvalt met de "gemeten" "werkelijkheid".

Het is immers altijd iemand anders: die je dood weet te verklaren.
In theorie.

Per Certificaat, nog wel, in de praktijk.

Worden we allemaal Bsc.
Bachelor in the Science of Living.
En automatisch Master.

Probeer het niet te versnellen, dan kom je niet verder dan een "LBO'tje."
Iemand die zichzelf eigenlijk al heeft dood verklaard, omdat hij niet de volle zin van het leven kent.

Maar wie ben ik om te oordelen eigenlijk?

Ik ben God niet.

Of wel?

[memeticae]

Ik ben de ergste van allemaal:
Ik ben de perfecte mens.
Betrap me maar eens op fouten.
Alsjeblieft!
Ik smeek je!
Fouten in mijn logica, weet ik altijd te wijten aan die van een ander.
Pfah!
Ik ben beter dan idereen!


::

Waarschijnlijk steiger je nu op je achterhoeven.
Maar ik zei in het begin: "Ik ben mens".
Ja goed, er stond een woordje tussen: "Perfect", maar wat betekent dat nou helemaal?

Of ontken je me dat? Perfect te zijn?
Duivel, dan?
Verlosser? Guru?
Profeet?

Idioot, psychoot, waanzinnige?

Of toch gewoon: Normaal?

Pfff... Nou heb ik onwillekeurig, toch mijn onderschrift nagedaan.

qed.

Ik ken mezelf te goed, dat is dan ook weer bewezen.

En nu?

Nu valt enkel maar af te wachten, of, en wanneer de Ket een Bra wordt.
Mogelijkheden te over lijkt me.

Grijp ze.
Of niet.

Als je al determinerend wil denken, denk dan: Wat komt dat komt.
Ongeacht je handelen.

Daar schuilt waarschijnlijk het verschil tussen geloof en niet-determinisme.

De niet-determinant stelt een Bra.

Die zegt: Bra, is onbekend.
Wat voor Ket's je er maar tegenaangooit.

(Het is niet echt moeilijk te begrijpen, als je begrijpt dan binnen een "Bra" een stelling wordt geponeerd, en in een "Ket" er antwoord op wordt gegeven. Dirac heeft dat verzonnen. Dus als je al dank wilt geven, dan aan hem.)

Hah!

"Perfecte Mens"

Laat me niet lachen.

[memeticae]

Zie 'm, zie 'm, zie 'm
Alsjeblieft.

De spelfout: "idereen".
Zodat ik niet mijn bericht hoef te verbeteren.

Want want er staat, dat klopt: "Als een zwerende vinger!", zou mijn Oma, van Vaders kant, kunnen zeggen.

[Leon]

Wat komt dat komt, inderdaad. En vanuit een willekeurige positie kan je door de helft te overbruggen, en dan nog eens een helft, en zo verder best een keer in het midden uitkomen, maar of dat dan is wat je wilde?

Ecologisch evenwicht wil niemand, want dat betekent bijvoorbeeld roofdieren die mensen eten.

[memeticae]

Doen ze dat niet al?
Of bedoel je iets anders met roofdieren?

Hoe verschillen "mensenhouderijen", dorpen, steden, en agglomeraties, van elkaar?
Wie houden ze daar?

Het is gewoon Douglas Adam's gedachte: Mice know the answer to every problem: More mouses.

Wat hangt er aan jouw computer?
(Bij mij een trackball, heel duur! Aan mijn computer geen muizen! Daar kan ik niet mee omgaan.)

[Blin]

Ik heb nog nooit een psychoot ontmoet, in levende lijve dan, eentje om de hand mee te kunnen schudden. En ik weet trouwens ook niet wat een trackball is, laat staan dat ik weet wat ecologisch evenwicht zou moeten zijn.

We kunnen onszelf net zo goed uitroeien, het wordt toch nooit wat.

Waarom zijn we het er wel over eens dat we geen walvissen mogen uitroeien maar niet de mens.

Het is mij een raadsel. Bio-industrie mag dan weer wel maar niemand weet meer waar het hoofdkantoor is gevestigd. Reglementen worden aangevuld en aangevuld tot een oneindige reglementenrol en niemand die zich er nog aan houdt. Waarom zou je ook, als de overtredingen niet meer eerlijk verdeeld zijn.

De niet-zeldzame mensensoorte, die kunnen we toch wel missen, daarmee kunnen we eens beginnen, kijken of het wat is.

Kijken hoe de vrije ruimte wordt opgevuld of niet, misschien creeeren we een nieuw groen hart van de mensheid mee. We hebben er de brains voor en het zou utilitaristisch gezien een goede zaak zijn.

Want waarom zouden we het menszijn de totempaal van de evolutie laten zijn, het is gebaseerd op lucht. Bedacht door een of andere elite aan een bureau in een kantoor.

We zouden eens donateur moeten worden van onszelf in plaats van donateur van de meest vreemde haast uitgestorven diersoorten.

[memeticae]

Waarom zijn we het er wel over eens dat we geen walvissen mogen uitroeien maar niet de mens.

Wie is het daarover eens? Het laatste dat ik hoorde was dat hij als terrorist is opgesloten.

We zouden eens donateur moeten worden van onszelf in plaats van donateur van de meest vreemde haast uitgestorven diersoorten.

Hé, daar heb je die terroristen weer.

[Blin]

De terroristen van tegenwoordig zijn watjes,
vroegûh, toen er nog walvissen waren kregen
mensen en terroristen elke dag een eetlepel levertraan.

levertraan diende niet alleen de immuniteit maar ook de evolutie ging in een sprong vooruit.

Fascinerend vind ik dat die sprongen, ik herinner me vaag dat ze jarenlang uit hebben zitten zoeken of de evolutie geleidelijk of sprongsgewijs ging. Ik herinner me Bateson en de biometrici driftig aan het erwten telen. De breinen waren toe zelf nog ter grootte van een erwt want het is iets dat je simpel bij jezelf kunt nagaan.

Of we zijn in een keer met een sprong veel slimmer geworden of het komt echt nooit meer goed met ons.

[memeticae]

Nee.

Ja.

Je hebt gelijk.

"Wij" zijn vergeten, of houden er niet van, van onszelf te houden.

In ieder geval zijn "we" er bang voor, dat te uiten.

En die, die om het hardst roept, "Ik ben het": die isset.
Die heeft het gedaan.

Maar, ik generaliseer.

Wie ben jij dan Blin?
Of voel jij geen behoefte andere mensen te ontmoeten?

Al was het enkel de puinhopen van je gedachten aan kwijt te kunnen, de prullenbak even te legen, en vervolgens weer vrolijk door te gaan?

[Ondersteboven]

Volgens mijn nederige mening is dat een verkeerde vraag.
Wie uit zijn/haar fouten leert is in staat tot verbetering.
Maar constant in perfectie hangen, ernaar streven of op je stappen letten is net de rit beperken.
Het zou ons wel eens naar een saaie conformiteit kunnen leiden.

Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.

[Leon]

Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.

Hoe kan je streven zonder doel? Of gaat het er alleen maar om beter dan een ander te zijn?

[Bertus]

Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.

Hmmm.
Bij mijn weten is alles, ten alle tijde perfect.
Niets is te verbeteren, slechts te veranderen, wat echter leidt tot iets nieuws en niet tot hetzelfde in een verbeterde versie.
Dit is het principe van een eenheid. Wanneer iets verandert, verandert alles. Daarmee ontstaat een nieuwe eenheid, of anders gezegd een andere realiteit, waarbij realiteit staat voor alles wat er is.

Lastig om uit te leggen, maar misschien helpt dit

https://www.youtube.com/watch?v=y-EZiN-EVnM

en
https://www.youtube.com/watch?v=QysHziRVimw

of https://www.youtube.com/watch?v=3_OJR7PSWOs

[Leon]

Dan denk ik aan ouders met een mismaakt kind, of een kind dat kanker heeft en vroeg sterft, dan vind ik het lastig om over perfectie of volmaaktheid te spreken. Ik spreek dan liever over compleetheid.

[Bertus]

Dan denk ik aan ouders met een mismaakt ... pleetheid.

Wat is het wat maakt dat iemand mismaakt is?
Is het niet slechts de gedachte dat iemand aan een bepaald beeld moet voldoen?
Is het oordeel over en het zien van de afwijking daarbij niet sterker dan de schoonheid die iemand wel kan hebben.
Zijn we in staat achter dat wat we zien, waar onze afkeer ligt, te kijken. Een schoonheid te ontdekken die we niet kennen, omdat we denken te weten wat schoonheid is en schoonheid alleen maar schoonheid kan zijn wanneer het zich naar ons beeld van schoonheid vormt?
Wanneer iemand er anders uitziet, kun je stellen 'hij is mismaakt'. Daarmee kan die persoon nooit perfect zijn. Want voordat hij perfect is moet hij eerst aan het beeld van perfectie van anderen voldoen.

Niets echter kan bestaan zonder perfectie.
Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan het scheppingsverhaal, waarbij op het moment dat God iets schiep en het aanschouwde zei 'het is goed'
het uiterste bereikbare op de schaal van slecht naar goed binnen onze taal is perfect.
Daarmee stel ik zelf dat de schepping perfect is.
Niets kan zijn zonder perfect te zijn. Wanneer het niet perfect zou zijn, zou het niet mogelijk zijn.

Hoe kan je streven zonder doel?

Het streven naar perfectie, zoals het gebeurd is alle te willen veranderen wat niet perfect is.
Een nobel streven lijkt het.
Echter veelal is het streven gebaseerd op dat wat is te veranderen naar ons beeld van perfectie.
Een andere manier is om ons beeld van perfectie te veranderen naar wat is.

Dit druist alleen tegen alle overtuigingen in, die iemand heeft. De gedachte van een zekere perfectie leidt tot het zien van het niet perfect zijn, vanuit de bepaalde overtuiging dat iets niet perfect is. Het loslaten van de overtuiging, die leidt tot het zien van onvolmaaktheid, kan leiden naar het zien van een volmaaktheid. daarbij veranderd er niets, behalve de overtuiging.
De overtuiging, die in een ieder van ons zit, leidt tot een invulling van wat we zien. .

[Leon]

Hallo Bertus,

dank voor de uitleg. Ik snap het al wel, maar er zijn waarschijnlijk vele anderen voor wie dat niet zo geldt. Misschien lezen die jouw woorden.
Maar als je alles perfect/volmaakt noemt denk ik dat je bij voorbaat al de haren overeind hebt.

ik denk ook aan Candide van Voltaire...

Omdat Christiaan Huygens -over wie ik op dit moment zo veel schrijf – in zijn laatste tekst Cosmotheoros een filosofische positie inneemt die dicht bij Leibniz staat kunnen wij Voltaires Leibniz-parodie ook goed als satire op Huygens lezen, des te meer omdat Voltaire natuurlijk Huygens kende.
“‘Het is bewezen: zei [Pangloss], ‘dat de dingen niet anders kunnen zijn dan ze zijn: want aangezien alles is gemaakt met een doel, is alles ook noodzakelijkerwijs gemaakt voor het beste doel. Let maar eens op: neuzen zijn gemaakt voor een bril, en daarom dragen we brillen. Benen zijn duidelijk bedoeld voor broekspijpen en daarom hebben we een broek aan. Stenen zijn er om gehouwen te worden en er kastelen van te maken, en daarom heeft Zijne Excellentie zo’n prachtig kasteel.”

bron: http://passagenproject.com/blog16/tag/candide/

[Ondersteboven]

Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.

Hoe kan je streven zonder doel? Of gaat het er alleen maar om beter dan een ander te zijn?

Innerlijke rijkdom is blijvend. Streven naar hoger bewustzijn.
Waarom? Beter VOOR de ander te zijn
Maar bewustzijn is ook lijden, waarna een nieuwe vorm van zijn kan ontstaan. Acceptatie van het zelf en de beperkingen in het leven is 1. Accepteren dat perfectie alleen maar perceptie is een ander.
Het is een vorm van "smaak" waarover amper te discussiëren valt.

[Ondersteboven]

Perfect zal het nooit zijn, alles kan beter.

Hmmm.
Bij mijn weten is alles, ten alle tijde perfect.
Niets is te verbeteren, slechts te veranderen, wat echter leidt tot iets nieuws en niet tot hetzelfde in een verbeterde versie.
Dit is het principe van een eenheid. Wanneer iets verandert, verandert alles. Daarmee ontstaat een nieuwe eenheid, of anders gezegd een andere realiteit, waarbij realiteit staat voor alles wat er is.

Lastig om uit te leggen, maar misschien helpt dit

Alles is ten alle tijden in verandering. In proces. Niets is volmaakt daar het continue in fase van verandering is. Bekijk het als een bloemzaadje, het is gevolgd door een Fibonacci reeks tot haar dood. Ze is gedurig bezig om zich te voltooien tot ze nieuwe zaadjes werpt om dan uiteindelijk te sterven.

De realiteit is een lastig woord voor me. Maar wat is zijn de elementen van het leven en ook zij zitten in een spiraal van constante verandering.
Niets staat permanent vast, het kan alle kanten op.

[Bertus]

Alles is ten alle tijden in verandering. In proces. Niets is volmaakt daar het continue in fase van verandering is. Bekijk het als een bloemzaadje, het is gevolgd door een Fibonacci reeks tot haar dood. Ze is gedurig bezig om zich te voltooien tot ze nieuwe zaadjes werpt om dan uiteindelijk te sterven.

Ieder moment daarvan is echter wel in perfectie, volmaakt op het moment.
Zonder dat zou er geen volgend moment kunnen ontstaan, zoals die ontstaat.
Ieder moment en iedere vorm is in perfectie de oorsprong van het volgende moment. Wanneer het zaad niet de perfectie heeft om een bloem te worden, zal het een andere weg kiezen. Perfectie echter is altijd aanwezig. Dat het zaadje geen bloem wordt maar een andere weg kiest is ook perfect.
Verwachting echter schept alleen maar teleurstelling

Dat alles onderhevig is aan een constante verandering is naar mijn idee juist.
Niets staat permanent vast omdat het naar mijn idee afhankelijk is van het bestaansrecht. Wat maakt dat iets kan bestaan, wat is oorzakelijk uit het vorig moment dat het moment nu is zoals het is. Niets kan bestaan zonder dat het gevoed wordt door iets anders.

Wanneer het dan gaat over mismaaktheid, welke voedingsbron is er nodig om mismaaktheid te laten bestaan? bestaat mismaaktheid wel, wanneer je in alles een perfectie kunt zien, of is dat alles een perfectie is een zelfde illusie als dat er iets mismaakt kan zijn?

Welke scheppende kracht zit er achter een wereldbeeld van realiteit (het gebundelde van alles wat er is binnen onze waarneming) waarin we definieren wat is?
Wat doen we met mensen, wanneer we stellen dat ze niet volmaakt/perfect zijn? Welke weerspiegeling van wereldbeeld komt voort uit iets wat zich slechts berust op een denkbeeld hoe perfectie er uit zou moeten zien.
Wat een werk om al dat te veranderen wat niet aan het perfecte beeld voldoet, terwijl het zo simpel is wanneer de overtuiging van wat is verandert en daarmee alles verandert.

[Ondersteboven]

Dat is één perceptie erop.
Wanneer het zaadje afwijkt, is ze dan wel normaal of perfect?
Dan ontwikkelt ze zich uit om doelloos te sterven.
We verwachten niets van het zaadje, want we weten hoe het werkt. Gaat het plots anders te werk zitten we met een imperfectie.

[Bertus]

We verwachten niets van het zaadje, want we weten hoe het werkt.

Schuilt de verwachting hier niet in dat we denken te weten hoe het werkt?

[Bertus]

Quote:
We verwachten niets van het zaadje, want we weten hoe het werkt.

Schuilt de verwachting hier niet in dat we denken te weten hoe het werkt?

Gaat het plots anders te werk zitten we met een imperfectie.

Zit de imperfectie hierbij in het zaadje of in ons denken te weten?

[Bertus]

Wanneer het zaadje afwijkt, is ze dan wel normaal of perfect?
Dan ontwikkelt ze zich uit om doelloos te sterven.

Is iets doelloos, waarvan wij niet kunnen bedenken welk doel het nastreeft of waarvan wij kunnen zien welke functie het vervult?
Of mag het misschien ook gewoon zijn, zonder doel, zonder betekenis en dat het gewoon is om te ervaren?

[Ondersteboven]

We verwachten niets van het zaadje, want we weten hoe het werkt.

Schuilt de verwachting hier niet in dat we denken te weten hoe het werkt?

Bij de mens wellicht wel; maar de mens vond ook de wetenschap uit. Veel mensen zijn erdoor bezeten uit te zoeken hoe iets werkt. Via de biologie hebben we uitgedokterd hoe de cyclus van bio-organismes te werk gaat. Dus als de condities voldoen aan de verwachtingen, zal het zaadje kiemen en uitbloeien tot de bloem die ze hoort te zijn.
Wanneer het zaadje afwijkt, door bijvoorbeeld niet voldoende water te krijgen of te weinig zonlicht, sterft het onder andere condities. Het zal een tragische dood zijn, want haar doel was de volgende generatie verder te zetten.
Nu is dit een bloem en een bloem is geen mens. Het stelt wel zaken in perspectief. Als we dit op de mens zouden toepassen moeten we kijken onder welke omstandigheden deze leeft. Wat de condities zijn. Wat het besturingsapparaat is en ga zo maar oneindig door.
Het besturingsapparaat/cultuur/religie/opvoeding/… bepaalt het denken grotendeels en het is aan de vrije wil vrij te sleutelen wat deze wenst. Iedere mens kan dit en dat is wat ons onderscheid heeft met de natuur. Ons denken. Het is een uitdaging het recht te krijgen in je hoofd. (naar jouw goeddunken) Objectief te kunnen kijken naar iets zonder bevooroordeeld te zijn.
Als je het wilt ervaren in een status van zijn, in het moment vanuit het hier en nu is dat prima. Waarom ook niet he?

En het spijt me als ik teveel vanuit “je, wij, ons” praat maar het maakt de boel makkelijker voor me.

[Bertus]

Wanneer het zaadje afwijkt, door bijvoorbeeld niet voldoende water te krijgen of te weinig zonlicht, sterft het onder andere condities. Het zal een tragische dood zijn, want haar doel was de volgende generatie verder te zetten.

Oke, niet het zaadje wijkt af, de condities om voortgang in de cyclus voldoen niet.
Wanneer het zaadje dan sterft, is dat binnen mijn perspectief perfect, zoals het perfect is wanneer het voeding krijgt en voldoende (zon)licht om uit te bloeien tot die mooie bloem.
Wanneer het zaadje uit zou groeien tot een mooie bloem, zonder de condities, zou het principe van voorwaardelijkheid van voeding niet perfect zijn om te kunnen leven, zoals het niet perfect zou zijn wanneer een zaadje, welk alle potentie heeft uit te groeien tot een mooie bloem, zou sterven van gewone voeding en zonlicht.

maar de mens vond ook de wetenschap uit.

Ik heb het persoonlijk niet zo op met wetenschap.
Wetenschap is voor mij niets anders dan een vorm van begrijpen, waarin informatie leidt tot een conclusie.
Daarbij stel ik niet mijn vraagtekens bij de conclusie, want die zal ongetwijfeld waar zijn, gezien de informatie. de vraag is alleen voor mij, is de informatie die wij hebben, de kennis, voldoende, om te begrijpen?
In principe is 'leven' een groot raadsel. We weten hoe het zich manifesteerd, maar weten we ook wat het is?
Wanneer het bijvoorbeeld over mezelf gaat, ben ik het die me zelf ziet in een spiegel, is het lichaam het ik, of schuilt er veel meer achter en is het lichaam slechts een omhulsel, waardoor ik mijzelf kan manifesteren?
Wat in mij maakt dat ik leef, of ben ik het deel leven zelf?

Objectief en onbevooroordeeld kijken naar iets is moeilijk, omdat alles in vormgeving al is vastgelegd en wordt beïnvloed door ons denken. Vooraf is al bepaald in onze gedachten wat we zien. De verwerking van wat we zien, wat we overbrengen in woorden is al bepaald. Het is lastig dit niet te doen en ontvankelijk als een kind te ontdekken wat we zien. Alles te herontdekken en er een nieuwe betekenis aan te kunnen geven.
Iets wat ik alleen maar kon op momenten waarin ik niets meer wist.

Als je het wilt ervaren in een status van zijn, in het moment vanuit het hier en nu is dat prima. Waarom ook niet he?

Is er iets anders dan het hier en nu?
Het verleden is niet meer en morgen bestaat nog niet, dus niets van dat kan ik bewust ervaren.
Het enige dat ik weet is dat een volgend moment voortkomt uit het nu, zoals het nu uit het verleden is ontstaan. En wanneer ik zie wat in het verleden was, zoals het ook nu is, wens ik van een aantal dingen dat ze er een volgend moment niet meer zijn, zoals ik vrees voor dat wat er het volgend moment verdwenen is, maar als noodzakelijk geldt voor de manifestatie van het leven.

[Ondersteboven]

Nou, soms voldoet het zaadje echt niet. Dan is de energie naar alle andere gegaan en is het laatste zaadje in de rij de “pineut”. Het leven is net zo divers en talrijk dat we de logica “moeten” raadplegen en wat reeds is aanvaarden. Zonder het onnodig complex te maken. De filosofie anno 2016 is toe aan een higher upgrade van zijn, en dan druk ik me nog nederig uit. Wat de bloem ook moge worden, ze sterft om de oneindigheid tegemoet te gaan.
Wat rondom is, dat is, en het is zoals het is. Sommige zijn daarin gelukkig getroffen anderen benadeeld. Maar naar het einde toe, zijn wij allen gelijke. We sterven arm of rijk in dezelfde omstandigheden. De bloem toont ons dat opvoeding/omgeving veel bepalend is.

Ikzelf ben zeer verliefd geworden op de wetenschap. Het is hoe wij mensen “namen” geven aan dingen. De wetenschap kan natuurlijk niet alles verklaren. Maar het is de “mythe” van deze tijd. De consensus van ons huidig begrijpen, en net dat vind ik zo prachtig eraan.
Het lichaam is binnen ons huidige kennis inderdaad een omhulsel om in te manifesteren. Is dat niet genoeg voor je dan? Toch fijn hoe de wetenschap onze wereld, ons universum en ons lichaam in kaart brengt met de huidige kennis? Iedere tijd zijn contraversie.

Persoonlijk weet ik niet of er iets anders dan het hier en nu is. Er is altijd de toekomst. En die toekomst bepalen we vandaag. Zover weet ik het. Hedendaags voel ik me beperkt als mens. Een streefideaal naar perfectie is een no go. Zijn is al zwaar genoeg geworden. Bewustzijn is lijden, dus wees maar lekker imperfect. Maar als je het mij vraagt, recycleert onze energie zich. Streven naar perfectie is een automatic, je wordt gewoon wie je bent. Met of tegen je zin. Wij vervullen.

[memeticae]

De "Perfecte Mens", wordt door een computerprogramma gemaakt.

Het enige dat we ons hoeven af te vragen, is op welke architectuur dat programma gebaseerd is, en of het "portable" is. (van architectuur tot architectuur)

Mocht het ooit ontstaan, is het perfecte computerprogramma, niet onderscheidbaar van een mens.

En daar kun je in je hoofd alle kanten mee op.

Maar, probeer deze kant eens: Geef me ongelijk.
En beargumenteer.

[memeticae]

Ik zal je een hint geven: zijn virussen leven?
Nee? Hoe zijn ze dan tot stand gekomen?
Ja? Waarom zijn ze dan niet aloverheersend?

Wat is leven naar jouw definties dan?

En vanwaar komen je vragen, als je meent dat het zo eenvoudig is, dat schisma tussen leven en virus en dood?

[Ondersteboven]

Wanneer ik een virus observeer lijkt het mij toch verdacht intelligent te zijn.
Neem nou een ludieke griep, influenza, al eens gezien hoe zij je cellen "hacken"?
De ene duwt de andere en zo worden ze beide sterker en slimmer.

[Bertus]

Mocht het ooit ontstaan, is het perfecte computerprogramma, niet onderscheidbaar van een mens.

Volgens mij gelijkt de computer al heel veel op de mens.

De "Perfecte Mens", wordt door een computerprogramma gemaakt.

Input bepaald de output (architectuur, vormgeving)

Het enige dat we ons hoeven af te vragen, is op welke architectuur dat programma gebaseerd is, en of het "portable" is. (van architectuur tot architectuur)

communicatie maakt portable van architectuur naar architectuur


Een computer wordt 'geleerd' door input 'wat is' Met deze input ontstaan er mogelijkheden. Die mogelijkheden zijn afhankelijk van de input.
Wanneer bepaalde inputdata vervallen, vervallen ook de mogelijkheden, waar die vervallen inputdata voor nodig is.


Onder andere architectuur, andere input, ontstaan nieuwe mogelijkheden.

Voorbeeldje van hoe ik denk dat het werkt.
De mens werd verbannen uit de tuin van Eden nadat Adam en Eva aten van de verboden vruchten van kennis van Goed en kwaad.

Kennis van goed en kwaad is input.
Deze input zorgt voor een ander wereldbeeld.

In programeertaal vóór het conflict
"inputdata==goed"
Alles is binnen de verwerking van de input goed, het kan niet anders dan goed zijn, want het kwaad bestaat niet binnen de inputdata, waardoor iets als kwaad kan gelden
Na het conflict
'Inputdata
if inputdata == x, inputdata== goed else inputdata == kwaad
In principe is er een verdeling ontstaan binnen de waarneming van de werkelijkheid.
'goed == kwaad = false"
"kwaad == goed = false"
Goed kan het kwaad niet zijn zoals het kwaad niet goed kan zijn.

In principe wordt alles wat als kwaad betitelt wordt 'onzichtbaar' als het goede. Dit verschijnsel omschrijft de energetische duisternis voor mij.
Je kunt niet zien wat in de duisternis is.
Inputdata laat niet toe het goede van het kwade te zien, zoals het niet toelaat het kwade van het goede te zien.
Afhankelijk van de inputdata zijn we daarmee afhankelijk van onze waarneming

Wat is volgens mij het 'goed' en het 'kwaad'
1=goed, 0=neutraal, -1=kwaad
Hiermee hebben we een schaalverdeling in de vorm van een lijn.
Op die schaal is een verdeling van woorden te vinden waarbij deze woorden een positieve of een negatieve lading krijgen, waarmee ze onder goed of kwaad vallen.
(ik geloof dat dat in computertaal een string heet)
bijvoorbeeld:
Stringgoed==(Uitstekent, uitmuntend,oke,goed, matig, voldoende, juist, correct, ruimvoldoende, perfect, waardevol, gelijk)
Stringkwaad==(slecht, crimineel,waardeloos, onderdemaat, onvoldoende, fout, incorrect, imperfect, ongelijk)

In de praktijk gebracht.
Een van de meest actuele frustraties momenteel is het terrorisme, wat onder de noemer "ïn de naam van"gebeurd.

Inputdata="alles wat van God is, is goed"
Om te bepalen wat van God is en wat niets het nodig een verdeling te kunnen maken. Hierbij kom je automatisch uit bij de eigen bepaling van goed en kwaad. Zonder die gegevens is het onmogelijk te bepalen wat volgens de zin "alles wat van God is, is goed" het goede en het kwade is.
De strijd tegen het kwaad komt daarmee alleen maar voort uit de bepaling van het kwaad, waarbij het onmogelijk is om het kwaad in een andere vorm te zien, omdat het script niet toelaat dat het kwaad goed kan zijn.
Vrede kan ontstaan, wanneer de bepaling van het kwaad gedood wordt en niet dan wanneer men ten strijde trekt naar wat als kwaad bepaald is.

Een ander voorbeeld.
inputdata="het bezit van een persoon bepaald zijn of haar positie op de schaal van arm naar rijk"
De simpele consequentie hiervan is dat bezit de positie bepaald.
hieruit komt voort : inputdata" om rijk te zijn moet ik bezit hebben"

wat bepaald wanneer iemand iets bezit.
Inputdata"bezit is wat mij toebehoort"
Het gegeven zoals de werkelijkheid ervaren wordt is dat iets persoonlijk wordt gemaakt, als eigendom wordt beschouwd.
Dit heeft het gevolg: Inputdata1"Wat van mij is is van mij en niet van een ander"
Je kunt ook stellen: inputdata2"alles is van mij, zoals het ook van een ander is"
Het verschil tussen de twee inputdata is dat er binnen inputdata1 armoede kan bestaan, omdat iemand niets kan bezitten, binnen inputdata2 kan armoede niet bestaan, omdat iedereen alles en daarmee hetzelfde bezit.

Inputdata1 is vormgegeven binnen onze werkelijkheid. Het hele denken is ingesteld op deze inputdata. Wanneer je niets als eigendom hebt verval je automatisch in armoede. Inputdata2 kan daarmee onmogelijk bestaan naast inputdata1.
Binnen de werkelijkheid van inputdata1, wil men iedereen op gelijke rijkdom zetten, is van alles het aantal nodig naarmate het getal van het aantal mensen, terwijl er binnen inputdata2 alleen maar het aantal nodig is wat nodig is.

Het gegeven Honger baseert zich in onze werkelijkheid naar mijn idee op bezit. Zo'n 20 miljoen mensen lijden honger terwijl er voedsel in overvloed is. Europa en Noord Amerika alleen vernietigen een hoeveelheid voedsel, zonder dat het de consument bereikt, waarvan het hongerende deel zich tenminste 6 x van kan zateten. In principe geld dat er er een voedseloverschot is voor 100 miljoen mensen, alleen gebaseerd op Europa en Noord Amerika. (bron: http://www.npo.nl/taste-the-waste/16-10 ... W_00336650)
het idee van inputdata1 maakt de verplichting dat er iets tegenover moet staan, wat betreft vergoeding, om rijkdom te handhaven.
bijvoorbeeld: inputdata"Wanneer ik weggeef, wat van mij is, zonder dat ik er iets voor terugkrijg, komt mijn eigen welzijn in gevaar"

Inputdata2 is onmogelijk binnen het script van inputdata1.
Om inputdata2 werkelijk te kunnen laten zijn is het nodig een nieuw script te schrijven.
bijvoorbeeld:script behorende bij inputdata1 Ik moet werken om geld te verdienen, zodat ik bezit kan verwerven, zou kunnen veranderen om een invulling te geven aan inputdata2, "Ik moet werken, zodat we rijkdom kunnen ervaren en er voldoende is voor iedereen."

In principe verandert er niets behalve de insteek om iets te doen.
Input beïnvloed daarmee de output, waarbij de output dat is wat wij werkelijkheid noemen.
Hoe betrouwbaar is wetenschap wanneer de input van wetenschap leidt tot een output, terwijl de input onvolledig is.

we lachen nu bijvoorbeeld om de mensen die vroeder dachten dat de aarde plat was en er afvielen wanneer ze te ver van huis gingen, hoe lachwekkend is onze wetenschap nu ten opzichte van dat wat we niet weten. Zijn we in staat de duisternis, in dat wat we ons onmogelijk kunnen verbeelden, omdat onze bepalingen van wat is, niets anders laten zien dan dat wat we zien, te doorgronden? het is slechts dat wat we nu hebben, meer net. een richtlijn......