recentelijk in mijn dichte omgeving koos iemand voor zelfmoord.
het is nu 2 weken geleden en nog steeds ben ik er niet goed van.
ik probeer het te begrijpen,maar ik kan maar niet begrijpen hoe iemand van 28,met een dochtertje van bijna een jaar,zo diep zit,dat zelfs je kindje je niet op deze wereld kan houden....
een 10-tal jaar terug ook zo iemand....was iemand waar ik erg naar op keek,in mijn ogen een erg verstandelijk(in het begrip van levenservaring,diepgang,...) iemand,altijd vaak,lang en diep mee gepraat,papa van 4 kinderen,en op een dag pleegde hij zelfmoord.
tuurlijk was hij een chaoot in zijn hoofd,maar niemand had door dat hij zich slecht voelde,laat staan zo slecht dat hij zelfmoord wou plegen.
zou iedereen in staat zijn om zelfmoord te plegen?
kan je bv op een avond beslissen dat het genoeg is en zm plegen?(lijkt me onmogelijk als er geen andere factoren in het spel zijn?)of zou daar echt weken/maanden/jaren aan vooraf gaan in gedachten die steeds meer die richting uitgaan.
ik denk het laatste,maar hoe kan zoiets zonder dat mensen in je omgeving dit opmerken?
is een mens echt een lopend masker?een schim van wat hij vanbinnen echt is?
het is dan mss heel erg egoïstisch,maar dan voel ik me ergens bedrogen....doen alsof alles ok is en plots uit het leven stappen....
men zegt dan dat je 'respect' moet hebben voor hun keuze,maar is het dan toegelaten om hun keuze ook enorm egoïstisch te vinden?
verdorie zeg,ik maak me er zelfs boos om.
die vrouw koos nog geen jaar terug om alleen voor een kindje te kiezen,het kind heeft dus geen papa,pleegt ze nu zelfmoord,heeft het kind ook geen mama meer.....
zelfmoord
-
tengeltje11
- Posts in topic: 1
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
zelfmoord
There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man
Zelfmoord IS het ultieme egoïsme.
Bewijsbaar zelfs:
Je hebt namelijk voor jezelf kunnen verklaren waarom je het doet.
Anderen laat je in verwarring achter.
Die mogen gissen.
En daar bekommer je je niet meer om. Nooit niet meer: fuck you, fuck me, fuck it, everything: fucking nothingness.
Een zelfmoordenaar is een persoon die zich empathisch afgesloten heeft, verstoken van altruïsme ... doof is voor leven, en al het narcisme heeft laten varen.
Het enige dat overblijft, is speculatie.
Of de dader, op het moment, gelukkig was.
Het is moeilijk te begrijpen, maar met enige moeite valt de daad te verstaan.
Haar dochter heeft een pré.
"Mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd" en wordt dus door iedereen ontzien. Alsof dat goed is, al die aandacht voor een opgroeiend kind.
(Ja, jij bent speciaal, je moeder heeft zichzelf vermoord)
(Nee, houd er dan maar sprookjes voor, tot ze 20 of zo is .... met 20 is het al moeilijk genoeg iemand te vinden, dus deze handicap werkt wellicht in haar voordeel.)
(Slimme moeder)
Arme dochter? Ze lijkt wel besmet met wat haar moeder heeft gedaan, nooit zal ze meer als volwaardig kind of mens worden aangezien?
Of wel? Als ze het verzwijgt? En later als een of ander diep psychologische oorzaak kan verklaren waarom ze is zoals ze is ...
Hele diepe Zucht.
Waarom laten we dat niet gewoon aan dat kind over? En de rest van de gedachten aan diegenen die er opeens mee "bezwaard" zijn?
"Je moeder heeft zelfmoord gepleegd. Een reden heeft ze niet opgegeven. Speculeer wat je wil, het antwoord krijg je niet.
Waar ik me zorgen over zou maken, als ik jouw was, is waarom jij statistisch gezien meer zelfmoorden om je heen ziet dan de gemiddelde mens.
Statistisch gezien, zou ik kunnen correleren, dat jij er ook gevoelig voor bent.
Leg mij dan eens uit hoe je zelfmoord kan plegen zonder andere mensen er überhaupt mee lastig te vallen ...
Moeilijk, niet?
Onuitvoerbaar.
Maar wees daarom niet boos, op de zelfmoordenaar, probeer het leven erna te begrijpen.
En, mocht het je interesseren, koester het.
(Dan bedoel ik het leven dat ze nalaat)
Dat is immers onschuldig, hoewel sommige religies je anders proberen te overtuigen.
Maar noem mij alsjeblieft niet gefrustreerd: ik ben anti-gefrustreerd, zie overal een uitweg. Zelfs onder een trein.
Alleen geeft mijn kennis van natuurkunde me de wetenschap, dat jezelf voor een trein gooien, mij geen plezierige dood lijkt.
Het lijkt meer op zwartepieten, of Hot Potato, zo.
Ik ken twee machinisten met een hotpotato.
Zij zullen nooit meer werken.
Die zijn vermoord, door de zelfmoordernaar.
Vuile kut.
Jij hebt geen banden met de cultus hoop ik?
Als jij je leven weg kunt geven. waaraan zou je dat dan doen?
Om iemand anders te redden? Om een paard te redden?
Om 10, 1000, 10E100 mensen te redden?
Als ik mocht kiezen, mijn leven weg te geven, dan zou ik kiezen dat dood vraagt aan mij: wie wil dan jouw leven hebben?
Als ik 'm had zou ik mijn aartsvijand kiezen.
Maar die heb ik niet.
Zo blijf ik eeuwig leven, of volgens sommigen, altijd in purgatorium.
Wat ik ook weer niet begrijp.
Ik heb niets fout gedaan, ze kunnen de kleren krijgen!
Bewijsbaar zelfs:
Je hebt namelijk voor jezelf kunnen verklaren waarom je het doet.
Anderen laat je in verwarring achter.
Die mogen gissen.
En daar bekommer je je niet meer om. Nooit niet meer: fuck you, fuck me, fuck it, everything: fucking nothingness.
Een zelfmoordenaar is een persoon die zich empathisch afgesloten heeft, verstoken van altruïsme ... doof is voor leven, en al het narcisme heeft laten varen.
Het enige dat overblijft, is speculatie.
Of de dader, op het moment, gelukkig was.
Het is moeilijk te begrijpen, maar met enige moeite valt de daad te verstaan.
Haar dochter heeft een pré.
"Mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd" en wordt dus door iedereen ontzien. Alsof dat goed is, al die aandacht voor een opgroeiend kind.
(Ja, jij bent speciaal, je moeder heeft zichzelf vermoord)
(Nee, houd er dan maar sprookjes voor, tot ze 20 of zo is .... met 20 is het al moeilijk genoeg iemand te vinden, dus deze handicap werkt wellicht in haar voordeel.)
(Slimme moeder)
Arme dochter? Ze lijkt wel besmet met wat haar moeder heeft gedaan, nooit zal ze meer als volwaardig kind of mens worden aangezien?
Of wel? Als ze het verzwijgt? En later als een of ander diep psychologische oorzaak kan verklaren waarom ze is zoals ze is ...
Hele diepe Zucht.
Waarom laten we dat niet gewoon aan dat kind over? En de rest van de gedachten aan diegenen die er opeens mee "bezwaard" zijn?
"Je moeder heeft zelfmoord gepleegd. Een reden heeft ze niet opgegeven. Speculeer wat je wil, het antwoord krijg je niet.
Waar ik me zorgen over zou maken, als ik jouw was, is waarom jij statistisch gezien meer zelfmoorden om je heen ziet dan de gemiddelde mens.
Statistisch gezien, zou ik kunnen correleren, dat jij er ook gevoelig voor bent.
Leg mij dan eens uit hoe je zelfmoord kan plegen zonder andere mensen er überhaupt mee lastig te vallen ...
Moeilijk, niet?
Onuitvoerbaar.
Maar wees daarom niet boos, op de zelfmoordenaar, probeer het leven erna te begrijpen.
En, mocht het je interesseren, koester het.
(Dan bedoel ik het leven dat ze nalaat)
Dat is immers onschuldig, hoewel sommige religies je anders proberen te overtuigen.
Maar noem mij alsjeblieft niet gefrustreerd: ik ben anti-gefrustreerd, zie overal een uitweg. Zelfs onder een trein.
Alleen geeft mijn kennis van natuurkunde me de wetenschap, dat jezelf voor een trein gooien, mij geen plezierige dood lijkt.
Het lijkt meer op zwartepieten, of Hot Potato, zo.
Ik ken twee machinisten met een hotpotato.
Zij zullen nooit meer werken.
Die zijn vermoord, door de zelfmoordernaar.
Vuile kut.
Jij hebt geen banden met de cultus hoop ik?
Als jij je leven weg kunt geven. waaraan zou je dat dan doen?
Om iemand anders te redden? Om een paard te redden?
Om 10, 1000, 10E100 mensen te redden?
Als ik mocht kiezen, mijn leven weg te geven, dan zou ik kiezen dat dood vraagt aan mij: wie wil dan jouw leven hebben?
Als ik 'm had zou ik mijn aartsvijand kiezen.
Maar die heb ik niet.
Zo blijf ik eeuwig leven, of volgens sommigen, altijd in purgatorium.
Wat ik ook weer niet begrijp.
Ik heb niets fout gedaan, ze kunnen de kleren krijgen!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
zelfmoord
moord is iemand het leven ontnemen
zelfmoord is jezelf het leven ontnemen
in "de vliegeraar" de enige zonde is diefstal, het ontnemen van een leven.
jezelf ontnemen lijkt niet slecht, maar het blijft diefstal van mogelijkheden voor anderen
maar een aanwezigheid op zich kan ook een ontnemen van mogelijkheden zijn voor de ander.
dan is het een afweging.
de een noemt het moedig, de ander laf, beien hebben gelijk.
ik ga er maar van uit dat er geen consequenties zijn voor de dode, of niet in de zin van de hel, maar ik geloof wel in consequenties van het leven niet meer als heilig zien. Het christenlijke geloof gaat hiervan uit, en er wordt nogal makkelijk over gedaan, abortus, zelfbeschikking.
Ik stel me voor dat de gevolgen van een maatschappij die het leven ontheiligt niet zo positief zijn, misschien voel je dat ergens wel aan, zondr nu direct de christenen gelijk te willen geven.
Zelfmoord lijkt iets wat gewoonweg de uitkomst van een sommetje is, als het negatief is, dan stap je er maar uit.
Stop toch met rekenen!
moord is iemand het leven ontnemen
zelfmoord is jezelf het leven ontnemen
in "de vliegeraar" de enige zonde is diefstal, het ontnemen van een leven.
jezelf ontnemen lijkt niet slecht, maar het blijft diefstal van mogelijkheden voor anderen
maar een aanwezigheid op zich kan ook een ontnemen van mogelijkheden zijn voor de ander.
dan is het een afweging.
de een noemt het moedig, de ander laf, beien hebben gelijk.
ik ga er maar van uit dat er geen consequenties zijn voor de dode, of niet in de zin van de hel, maar ik geloof wel in consequenties van het leven niet meer als heilig zien. Het christenlijke geloof gaat hiervan uit, en er wordt nogal makkelijk over gedaan, abortus, zelfbeschikking.
Ik stel me voor dat de gevolgen van een maatschappij die het leven ontheiligt niet zo positief zijn, misschien voel je dat ergens wel aan, zondr nu direct de christenen gelijk te willen geven.
Zelfmoord lijkt iets wat gewoonweg de uitkomst van een sommetje is, als het negatief is, dan stap je er maar uit.
Stop toch met rekenen!
Laatst gewijzigd door Leon op 11 sep 2015, 08:20, 2 keer totaal gewijzigd.
Moord, is ook je eigen leven ontnemen.
Dan besef je opeens dat je tot doden in staat bent, en weet dientengevolge wat dood is. Je kunt het immers iemand geven.
Leven geven blijft nog steeds geheim en een ondergeschikte zaak.
Zelf als ik denk dat door mezelf iets te ontnemen ik een ander iets kan geven.
Schijnt me de absurditeit klaar.
Of is het toch een geschenk aan mij zelf.
Een soort van sigaar uit eigen doos.
Waar dus niemand, inclusief ikzelf iets aan heeft.
Stop met rekenen zeg je, maar dat is onmogelijk.
Ik moet rekening houden met.
Daarom is zelfmoord onmogelijk, je wordt automatisch martelaar.
Maar misschien was dat je bedoeling wel.
Als Narcist in opleiding, kan ik dat begrijpen.
Helaas ben je afgehaakt, we zullen nog veel aan je hebben.
Dan besef je opeens dat je tot doden in staat bent, en weet dientengevolge wat dood is. Je kunt het immers iemand geven.
Leven geven blijft nog steeds geheim en een ondergeschikte zaak.
Zelf als ik denk dat door mezelf iets te ontnemen ik een ander iets kan geven.
Schijnt me de absurditeit klaar.
Of is het toch een geschenk aan mij zelf.
Een soort van sigaar uit eigen doos.
Waar dus niemand, inclusief ikzelf iets aan heeft.
Stop met rekenen zeg je, maar dat is onmogelijk.
Ik moet rekening houden met.
Daarom is zelfmoord onmogelijk, je wordt automatisch martelaar.
Maar misschien was dat je bedoeling wel.
Als Narcist in opleiding, kan ik dat begrijpen.
Helaas ben je afgehaakt, we zullen nog veel aan je hebben.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Spencer had nog een visioen dat egoisme en altruisme ooit samenvallen, voor Nietzsche was dat het schrikbeeld van de laatste mens. Rekening houden met jezelf is nu nog ongelijk aan rekening houden met iedereen. Ik zie het ls dwaalbeeld dat dit ooit gelijk kan zijn, waarom zou het?memeticae schreef:Stop met rekenen zeg je, maar dat is onmogelijk.
Ik moet rekening houden met.
De naturalistic fallacy: als iets zo is (ik reken) wil dat niet zeggen dat dat zo moet zijn. Ik neem aan dat je "ik reken dus ik ben" afwijst.
Minder zelfzuchtig zijn is minder rekenen...
Het geheim van altruisme: sommige mensen kunnen niet goed rekenen.
Zo’n 7 jaar geleden heb in in een periode van zo’n twee weken beelden gezien, waarin ik, op mijn manier de wereld leerde begrijpen. Het was iets wat zich in mijn gedachten afspeelde, terwijl de wereld gewoon doorging met de dagelijkse invulling, waarin iedere dag hetzelfde was als deze.
Waarin het voor de een lijkt alsof het een mooie dag is en de dag goed voelt omdat er iets leuks gebeurd, is mijn bewustzijn van het zijn gigantisch gegroeid.
Ik bevind me nooit in een werkelijkheid waarin alles goed is. Mijn huis zijn niet de vier muren om me heen, maar omvat het hele Universum. Ik ben me constant bewust van de realiteit waarin ik me bevindt. Het kleine stukje realiteitsbeleving, dat het met mij voortvarend gaat ben ik kwijt, want dat is slechts dat wat ikzelf of mijn lichaam ervaart. Het is slechts een klein stukje van het grote geheel. Het Grote geheel, waarin mijn bewustzijn zich nu afspeelt, Het grote geheel waarin ik verblijf.
Dit grote geheel, de wereld zoals wij het kennen is waanzinnig. Mensen sterven van honger, doden elkaar en nemen elkaar de vrijheid.Iedere dag is het een invulling om rangschikking binnen de bestaande posities in deze realiteit te bereiken. posities, waarin we in staat zijn te overleven, ons veilig te voelen, waarbij we niet omkijken naar hen die niet in staat zijn deze competitiestrijd te voeren en sterven, ongelukkig zijn of niet in staat zijn van al het mooie wat het leven te bieden heeft te genieten.
Het leven heeft veel meer te bieden dan dat, wat in deze realiteit mogelijk is..
Het gaat voorbij aan dat als je arm bent, ook rijk kunt worden. Het gaat over dat er een realiteit kan bestaan waarin armoede noch rijkdom bestaat. Of dat er een realiteit kan bestaan waarin geen geweld voorkomt, waarin wereldvrede heerst.
Dit geldt wanneer je het gedrag van mensen voorwaardelijk stelt aan een realiteit, en niet andersom zoals veelal gedacht wordt (de gedachte dat de wereld nooit zal veranderen omdat er slechte mensen zijn, of mensen die de wet niet gehoorzamen)
Iedereen gehoorzaamt de realiteit, want de realiteit, het alles wat er is biedt de mogelijkheden in wat we kunnen.
Alles wat we kunnen is voorwaardelijk aan de manier waarop we denken te moeten leven, en dit denken hoe we moeten leven bepaalt de realiteit.
Geen enkele wet zal maken dat er niet meer gestolen of gedood wordt, de keuzemogelijkheden om dat te doen wordt heel anders bepaald, namelijk vanuit de gedachte hoe wij moeten leven en vanuit de gedachte over wat er is.
Met het geloof in hoe wij moeten leven en wat er is bepalen wij mensen als geheel de realiteit.
Door te spelen met voorwaardelijkheid in wat er is en hoe te leven zag ik andere veel mooiere realiteiten ontstaan, waarbij mijn afschuw voor de realiteit waarin ik verbleef steeds groter werd. Een realiteit die ik niet langer wilde voeden, ik wilde niet langer meedoen, maar werken aan een andere realiteit.
De enige manier om er niet aan mee te doen, zo werd mij duidelijk na die periode van twee weken was niet leven.
Niet leven, voor ons bekend als dood, wat is dat nu eigenlijk, wat gebeurd er?
Het mens zijn zoals wij het kennen stopt. De realiteit zoals hij is stopt voor diegene die sterft.
Of er nu wel of niet iets bestaat na het sterven maakt niet uit. Wanneer het bestaat is het in een andere hoedanigheid, waarin iets anders geldt als tijdens de periode van leven.
Mensen die zichzelf doden, stappen uit deze werkelijkheid van het leven, omdat deze werkelijkheid, de realiteit, zoals zij het ervaren niet verdraagbaar is.
Zelfdoding is slechts een keuze om de beleving van de waanzin van alle dag te stoppen, zodat de waanzin van alle dag niet meer waarneembaar is.
Zelfdoding van opoffering, zoals ook geopperd wordt is iets anders, daarbij ontneemt men zijn eigen leven om de waarneming van anderen door te laten gaan.
Daarbij is het volgens mij een illusie, dat door bijvoorbeeld het meenemen van andere mensen door zelfdoding, zoals bijvoorbeeld door jezelf op te blazen in een grote groep mensen verandering gaat brengen. Het enige gevolg wat een zelfmoordaanslag veroorzaakt is angst. Aangezien angst al bestaat in de realiteit, verandert de realiteit niet, en heeft een zelfmoord aanslag geen effect op het concept van het geheel. Het doden in concept zoals het bijvoorbeeld binnen religie gebruikt wordt heeft naar mijn idee een heel andere betekenis.
Wij doden bijvoorbeeld mensen, omdat we in hun de vijand zien. Religeuze betekenissen, zoals ik het begrijp is het de bedoeling om de vijand te doden, zonder daarbij de mensen aan te raken in wie wij een vijand zien.
Dit betekent onszelf te leren begrijpen, waarom wij vijanden zien.
Hetzelfde geldt voor ons oordeel over mensen die zichzelf doden, hoe wij hen zien.
We zien wat ze achter zich laten en wat de sporen zijn van hun handelen.
Begrijp, dat het een keuze is die een ieder van ons iedere dag maakt, een keuze om datgene te doen wat de dag je voorschotelt. ga je het doen of ben je het beu? Wanneer je het beu bent, is er dan een andere keuzemogelijkheid?
In mijn besef van realiteit is het dat er maar één realiteit is. Er is geen keuzemogelijkheid voor mij te kiezen voor één van die andere realiteiten die ik me voorgesteld heb. Een realiteit vormt altijd een geheel en ik kan nergens anders zijn dan binnen dat geheel.
Ik besef me dat ik in deze realiteit niets kan betekenen voor mij naaste en mijn geliefden, zoals ik zou willen hoe het zou zijn in een andere werkelijkheid. Ik als persoon heb geen enkele macht om de wereld te creëren zoals ik dat voor ogen heb. Want niets wat voorwaardelijk is om te kunnen leven uit die andere realiteit geldt binnen de realiteit die heerst en alles wat ik doe manifesteerd zich slechts onder de mogelijkheden van deze heersende realiteit.
Met andere woorden wanneer je leeft kun je niet anders als meedoen.
Dit schrijven is slechts mijn eigen verhaal, over hoe ik in het leven sta, waar ik niet meer van kan genieten, wanneer ik mij zou schikken in een verwachtingspatroon.
de reden waarom ik dit verhaal schrijf, is om de mogelijkheid te geven zich te verplaatsen in mijn gedachten, zonder te oordelen of ik misschien gek ben of niet
Ikzelf was en ben in staat voor het leven te kiezen, ondanks dat ik weet dat ik machteloos moet toezien hoe alles gewoon doorgaat. Wanneer ik niet zou geloven in mezelf, in dat wat ik iedere dag zie gebeuren, zoals het steeds een herhaling is van de vorige dagen.
Zonder mijn overtuiging van de mogelijkheden van andere realiteiten, zou het gevoel dat de enige mogelijkheid om aan deze waanzin niet langer mee te willen doen overheerst hebben. Er zou geen andere keus geweest zijn. Er zijn geen opties meer. Dat is niet alleen een wetenschap maar ook een zeer dominant gevoel om te gaan sterven, zoal het bij mij het geval was, zonder dat er nog sprake is van een wil. Het leven geldt in het gevoel niet meer als optie wat iemand zou willen, en resteert slechts de keuzemogelijkheid om niet te leven. De stap naar zelfdoding is dan de enige optie die overblijft. Het gevoel versterkt daarbij de gedachte.
Het lijkt voor iedereen weggelegd altijd te kunnen kiezen, maar soms blijft eer maar één mogelijkheid over in de eigen beleving. Wanneer er niemand is die je op dat moment kan helpen of je niet wilt dat iemand je op dat moment helpt, blijft slechts die ene keuze in je gedachte en gevoel bestaan om dat wat je niet langer wilt te hoeven verdragen.
Dit is hoe ik het moment van het zien en voelen dat de optie van niet meer leven als enige optie gold, ervaren heb.
En het was dat ik me op liet nemen en de mogelijkheid van andere realiteiten, zoals ik ze me voorgesteld heb, bevestigd zag in de verborgen schoonheid van deze wereld, die maakten dat ik voor het leven kon kiezen. Ik besef me dat niet iedereen in staat is iets anders te zien dan dat wat er is. De mogelijkheden van een andere realiteit. Voor de meeste mensen geldt dat dit het absolute is. Wanneer dat voor mij ook zo zijn geweest, had ik de keuze voor het leven niet kunnen maken, want het leven zou dan slechts dat te bieden hebben wat ik niet langer wilde.
In lack’ech,
Bertus
Waarin het voor de een lijkt alsof het een mooie dag is en de dag goed voelt omdat er iets leuks gebeurd, is mijn bewustzijn van het zijn gigantisch gegroeid.
Ik bevind me nooit in een werkelijkheid waarin alles goed is. Mijn huis zijn niet de vier muren om me heen, maar omvat het hele Universum. Ik ben me constant bewust van de realiteit waarin ik me bevindt. Het kleine stukje realiteitsbeleving, dat het met mij voortvarend gaat ben ik kwijt, want dat is slechts dat wat ikzelf of mijn lichaam ervaart. Het is slechts een klein stukje van het grote geheel. Het Grote geheel, waarin mijn bewustzijn zich nu afspeelt, Het grote geheel waarin ik verblijf.
Dit grote geheel, de wereld zoals wij het kennen is waanzinnig. Mensen sterven van honger, doden elkaar en nemen elkaar de vrijheid.Iedere dag is het een invulling om rangschikking binnen de bestaande posities in deze realiteit te bereiken. posities, waarin we in staat zijn te overleven, ons veilig te voelen, waarbij we niet omkijken naar hen die niet in staat zijn deze competitiestrijd te voeren en sterven, ongelukkig zijn of niet in staat zijn van al het mooie wat het leven te bieden heeft te genieten.
Het leven heeft veel meer te bieden dan dat, wat in deze realiteit mogelijk is..
Het gaat voorbij aan dat als je arm bent, ook rijk kunt worden. Het gaat over dat er een realiteit kan bestaan waarin armoede noch rijkdom bestaat. Of dat er een realiteit kan bestaan waarin geen geweld voorkomt, waarin wereldvrede heerst.
Dit geldt wanneer je het gedrag van mensen voorwaardelijk stelt aan een realiteit, en niet andersom zoals veelal gedacht wordt (de gedachte dat de wereld nooit zal veranderen omdat er slechte mensen zijn, of mensen die de wet niet gehoorzamen)
Iedereen gehoorzaamt de realiteit, want de realiteit, het alles wat er is biedt de mogelijkheden in wat we kunnen.
Alles wat we kunnen is voorwaardelijk aan de manier waarop we denken te moeten leven, en dit denken hoe we moeten leven bepaalt de realiteit.
Geen enkele wet zal maken dat er niet meer gestolen of gedood wordt, de keuzemogelijkheden om dat te doen wordt heel anders bepaald, namelijk vanuit de gedachte hoe wij moeten leven en vanuit de gedachte over wat er is.
Met het geloof in hoe wij moeten leven en wat er is bepalen wij mensen als geheel de realiteit.
Door te spelen met voorwaardelijkheid in wat er is en hoe te leven zag ik andere veel mooiere realiteiten ontstaan, waarbij mijn afschuw voor de realiteit waarin ik verbleef steeds groter werd. Een realiteit die ik niet langer wilde voeden, ik wilde niet langer meedoen, maar werken aan een andere realiteit.
De enige manier om er niet aan mee te doen, zo werd mij duidelijk na die periode van twee weken was niet leven.
Niet leven, voor ons bekend als dood, wat is dat nu eigenlijk, wat gebeurd er?
Het mens zijn zoals wij het kennen stopt. De realiteit zoals hij is stopt voor diegene die sterft.
Of er nu wel of niet iets bestaat na het sterven maakt niet uit. Wanneer het bestaat is het in een andere hoedanigheid, waarin iets anders geldt als tijdens de periode van leven.
Mensen die zichzelf doden, stappen uit deze werkelijkheid van het leven, omdat deze werkelijkheid, de realiteit, zoals zij het ervaren niet verdraagbaar is.
Zelfdoding is slechts een keuze om de beleving van de waanzin van alle dag te stoppen, zodat de waanzin van alle dag niet meer waarneembaar is.
Zelfdoding van opoffering, zoals ook geopperd wordt is iets anders, daarbij ontneemt men zijn eigen leven om de waarneming van anderen door te laten gaan.
Daarbij is het volgens mij een illusie, dat door bijvoorbeeld het meenemen van andere mensen door zelfdoding, zoals bijvoorbeeld door jezelf op te blazen in een grote groep mensen verandering gaat brengen. Het enige gevolg wat een zelfmoordaanslag veroorzaakt is angst. Aangezien angst al bestaat in de realiteit, verandert de realiteit niet, en heeft een zelfmoord aanslag geen effect op het concept van het geheel. Het doden in concept zoals het bijvoorbeeld binnen religie gebruikt wordt heeft naar mijn idee een heel andere betekenis.
Wij doden bijvoorbeeld mensen, omdat we in hun de vijand zien. Religeuze betekenissen, zoals ik het begrijp is het de bedoeling om de vijand te doden, zonder daarbij de mensen aan te raken in wie wij een vijand zien.
Dit betekent onszelf te leren begrijpen, waarom wij vijanden zien.
Hetzelfde geldt voor ons oordeel over mensen die zichzelf doden, hoe wij hen zien.
We zien wat ze achter zich laten en wat de sporen zijn van hun handelen.
Begrijp, dat het een keuze is die een ieder van ons iedere dag maakt, een keuze om datgene te doen wat de dag je voorschotelt. ga je het doen of ben je het beu? Wanneer je het beu bent, is er dan een andere keuzemogelijkheid?
In mijn besef van realiteit is het dat er maar één realiteit is. Er is geen keuzemogelijkheid voor mij te kiezen voor één van die andere realiteiten die ik me voorgesteld heb. Een realiteit vormt altijd een geheel en ik kan nergens anders zijn dan binnen dat geheel.
Ik besef me dat ik in deze realiteit niets kan betekenen voor mij naaste en mijn geliefden, zoals ik zou willen hoe het zou zijn in een andere werkelijkheid. Ik als persoon heb geen enkele macht om de wereld te creëren zoals ik dat voor ogen heb. Want niets wat voorwaardelijk is om te kunnen leven uit die andere realiteit geldt binnen de realiteit die heerst en alles wat ik doe manifesteerd zich slechts onder de mogelijkheden van deze heersende realiteit.
Met andere woorden wanneer je leeft kun je niet anders als meedoen.
Dit schrijven is slechts mijn eigen verhaal, over hoe ik in het leven sta, waar ik niet meer van kan genieten, wanneer ik mij zou schikken in een verwachtingspatroon.
de reden waarom ik dit verhaal schrijf, is om de mogelijkheid te geven zich te verplaatsen in mijn gedachten, zonder te oordelen of ik misschien gek ben of niet
Ikzelf was en ben in staat voor het leven te kiezen, ondanks dat ik weet dat ik machteloos moet toezien hoe alles gewoon doorgaat. Wanneer ik niet zou geloven in mezelf, in dat wat ik iedere dag zie gebeuren, zoals het steeds een herhaling is van de vorige dagen.
Zonder mijn overtuiging van de mogelijkheden van andere realiteiten, zou het gevoel dat de enige mogelijkheid om aan deze waanzin niet langer mee te willen doen overheerst hebben. Er zou geen andere keus geweest zijn. Er zijn geen opties meer. Dat is niet alleen een wetenschap maar ook een zeer dominant gevoel om te gaan sterven, zoal het bij mij het geval was, zonder dat er nog sprake is van een wil. Het leven geldt in het gevoel niet meer als optie wat iemand zou willen, en resteert slechts de keuzemogelijkheid om niet te leven. De stap naar zelfdoding is dan de enige optie die overblijft. Het gevoel versterkt daarbij de gedachte.
Het lijkt voor iedereen weggelegd altijd te kunnen kiezen, maar soms blijft eer maar één mogelijkheid over in de eigen beleving. Wanneer er niemand is die je op dat moment kan helpen of je niet wilt dat iemand je op dat moment helpt, blijft slechts die ene keuze in je gedachte en gevoel bestaan om dat wat je niet langer wilt te hoeven verdragen.
Dit is hoe ik het moment van het zien en voelen dat de optie van niet meer leven als enige optie gold, ervaren heb.
En het was dat ik me op liet nemen en de mogelijkheid van andere realiteiten, zoals ik ze me voorgesteld heb, bevestigd zag in de verborgen schoonheid van deze wereld, die maakten dat ik voor het leven kon kiezen. Ik besef me dat niet iedereen in staat is iets anders te zien dan dat wat er is. De mogelijkheden van een andere realiteit. Voor de meeste mensen geldt dat dit het absolute is. Wanneer dat voor mij ook zo zijn geweest, had ik de keuze voor het leven niet kunnen maken, want het leven zou dan slechts dat te bieden hebben wat ik niet langer wilde.
In lack’ech,
Bertus
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Leuk Bertus om te zien hoe jij anders denkt dan ik, veel meer in abstracties, het houdt me bij de les want ik moet steeds goed opletten in welke realiteit ik nu precies bij je zit.
Mijn denken is veel concreter, het speelt zich meer af tussen af te stoffen lampenkappen, paardenrennen en bombardementen in Syrië.
Ik weet ook niet precies wat ik me bij jouw beelden moet voorstellen. Zelf was ik een jaar of zeven geleden bij een man in dienst voor wie ik poseerde (hij was blind, alles ging op de tast) , de kopjes afwaste en zijn lekkere borrelhapjes verzorgde. Maar goed, ik had vijf katten en die werden zenuwachtig van de man want hij was nogal een kattenverslinder, hij kon nooit genoeg van ze krijgen en zo je waarschijnlijk wel weet zijn katten daar niet van gediend en de mijne al helemaal niet.
Die katten zaten dus altijd in de tuin verstopt onder de struiken te luisteren of ze zijn voetstappen konden horen. De man bracht ze soms dode vogeltjes of dode muizen. Maar daar kregen ze echt helemaal de tandjes van, katten zijn roofdieren, die beledig je met dat fast food. Ze mauwden: die man is echt knetter, hij weet niet dat het zo niet werkt. Mijn katten geven enkel kopjes als ze mensen niet te dichtbij komen, ze willen hun eigen gang gaan, jagen en hun eigen jachtgebied uitzoeken.
Het probleem was natuurlijk dat het besef van de man nooit doorbrak, hij bleef maar slepen met die dooie vogeltjes en muizen. Ik begreep dat het voor mij OF de man OF de katten waren en ik koos uiteindelijk voor de katten. Wij zijn verkast naar eigen jaag en werkterrein. Er kwamen vele dooie vogeltjes en dooie muizen van maar voor mij ajb nooit meer een nieuwe man.
Mijn denken is veel concreter, het speelt zich meer af tussen af te stoffen lampenkappen, paardenrennen en bombardementen in Syrië.
Ik weet ook niet precies wat ik me bij jouw beelden moet voorstellen. Zelf was ik een jaar of zeven geleden bij een man in dienst voor wie ik poseerde (hij was blind, alles ging op de tast) , de kopjes afwaste en zijn lekkere borrelhapjes verzorgde. Maar goed, ik had vijf katten en die werden zenuwachtig van de man want hij was nogal een kattenverslinder, hij kon nooit genoeg van ze krijgen en zo je waarschijnlijk wel weet zijn katten daar niet van gediend en de mijne al helemaal niet.
Die katten zaten dus altijd in de tuin verstopt onder de struiken te luisteren of ze zijn voetstappen konden horen. De man bracht ze soms dode vogeltjes of dode muizen. Maar daar kregen ze echt helemaal de tandjes van, katten zijn roofdieren, die beledig je met dat fast food. Ze mauwden: die man is echt knetter, hij weet niet dat het zo niet werkt. Mijn katten geven enkel kopjes als ze mensen niet te dichtbij komen, ze willen hun eigen gang gaan, jagen en hun eigen jachtgebied uitzoeken.
Het probleem was natuurlijk dat het besef van de man nooit doorbrak, hij bleef maar slepen met die dooie vogeltjes en muizen. Ik begreep dat het voor mij OF de man OF de katten waren en ik koos uiteindelijk voor de katten. Wij zijn verkast naar eigen jaag en werkterrein. Er kwamen vele dooie vogeltjes en dooie muizen van maar voor mij ajb nooit meer een nieuwe man.
Leuk Bertus om te zien hoe jij anders denkt dan ik, veel meer in abstracties, het houdt me bij de les want ik moet steeds goed opletten in welke realiteit ik nu precies bij je zit.
Mijn denken is veel concreter, het speelt zich meer af tussen af te stoffen lampenkappen, paardenrennen en bombardementen in Syrië.
Ik weet ook niet precies wat ik me bij jouw beelden moet voorstellen. Zelf was ik een jaar of zeven geleden bij een man in dienst voor wie ik poseerde (hij was blind, alles ging op de tast) , de kopjes afwaste en zijn lekkere borrelhapjes verzorgde. Maar goed, ik had vijf katten en die werden zenuwachtig van de man want hij was nogal een kattenverslinder, hij kon nooit genoeg van ze krijgen en zo je waarschijnlijk wel weet zijn katten daar niet van gediend en de mijne al helemaal niet.
Die katten zaten dus altijd in de tuin verstopt onder de struiken te luisteren of ze zijn voetstappen konden horen. De man bracht ze soms dode vogeltjes of dode muizen. Maar daar kregen ze echt helemaal de tandjes van, katten zijn roofdieren, die beledig je met dat fast food. Ze mauwden: die man is echt knetter, hij weet niet dat het zo niet werkt. Mijn katten geven enkel kopjes als ze mensen niet te dichtbij komen, ze willen hun eigen gang gaan, jagen en hun eigen jachtgebied uitzoeken.
Het probleem was natuurlijk dat het besef van de man nooit doorbrak, hij bleef maar slepen met die dooie vogeltjes en muizen. Ik begreep dat het voor mij OF de man OF de katten waren en ik koos uiteindelijk voor de katten. Wij zijn verkast naar eigen jaag en werkterrein. Er kwamen vele dooie vogeltjes en dooie muizen van maar voor mij ajb nooit meer een nieuwe man.
Mijn denken is veel concreter, het speelt zich meer af tussen af te stoffen lampenkappen, paardenrennen en bombardementen in Syrië.
Ik weet ook niet precies wat ik me bij jouw beelden moet voorstellen. Zelf was ik een jaar of zeven geleden bij een man in dienst voor wie ik poseerde (hij was blind, alles ging op de tast) , de kopjes afwaste en zijn lekkere borrelhapjes verzorgde. Maar goed, ik had vijf katten en die werden zenuwachtig van de man want hij was nogal een kattenverslinder, hij kon nooit genoeg van ze krijgen en zo je waarschijnlijk wel weet zijn katten daar niet van gediend en de mijne al helemaal niet.
Die katten zaten dus altijd in de tuin verstopt onder de struiken te luisteren of ze zijn voetstappen konden horen. De man bracht ze soms dode vogeltjes of dode muizen. Maar daar kregen ze echt helemaal de tandjes van, katten zijn roofdieren, die beledig je met dat fast food. Ze mauwden: die man is echt knetter, hij weet niet dat het zo niet werkt. Mijn katten geven enkel kopjes als ze mensen niet te dichtbij komen, ze willen hun eigen gang gaan, jagen en hun eigen jachtgebied uitzoeken.
Het probleem was natuurlijk dat het besef van de man nooit doorbrak, hij bleef maar slepen met die dooie vogeltjes en muizen. Ik begreep dat het voor mij OF de man OF de katten waren en ik koos uiteindelijk voor de katten. Wij zijn verkast naar eigen jaag en werkterrein. Er kwamen vele dooie vogeltjes en dooie muizen van maar voor mij ajb nooit meer een nieuwe man.
-
Leon
Hallo Bertus,
allereerst; er is onuitspreekbaar leed, de wereld is er vol van.
Maar nu jouw gedachte: als ik mezelf ontneem aan de wereld, wordt de wereld beter (als ik het goed samenvat)
Ben jij dat zo slecht? Of bedoel je dat je de wereld goedheid ontneemt door aanwezig te zijn? Ik snap het niet helemaal.
de wereld wordt er denk ik geen haar beter van of je jezelf nu wel of niet ontneemt, hoogstens verschuiven er wat dingen.
wat anders is natuurlijk als het leed te zwaar is, of als de schande te groot, maar dat is niet rationeel uit te drukken denk ik.
allereerst; er is onuitspreekbaar leed, de wereld is er vol van.
Maar nu jouw gedachte: als ik mezelf ontneem aan de wereld, wordt de wereld beter (als ik het goed samenvat)
Ben jij dat zo slecht? Of bedoel je dat je de wereld goedheid ontneemt door aanwezig te zijn? Ik snap het niet helemaal.
de wereld wordt er denk ik geen haar beter van of je jezelf nu wel of niet ontneemt, hoogstens verschuiven er wat dingen.
wat anders is natuurlijk als het leed te zwaar is, of als de schande te groot, maar dat is niet rationeel uit te drukken denk ik.
Hoi Leon en Blin.
Wat je samenvat is niet wat ik bedoel.
Wanneer ik mij het leven ontneem, verandert er niets in de wereld.
het enige dat verandert, is dat diegene die zelfmoord pleegt geen deel meer uitmaakt van de wereld, zoals wij die kennen. het gaat alleen maar over de individuele ervaring van een persoon.
Mijn verhaal, waarbij ik in aanraking kwam met het de drang om te sterven hoeft niet relevant te zijn voor andere situaties. Ik noemde het alleen maar om mensen proberen te helpen een voorstellingsvermogen te geven wat er in een persoon om kan gaan. Omdat ik weet wat er in mij omging heb ik dat als voorbeeld genomen.
Op je bewering "ben jij dan zo slecht?" is het antwoord dat het niet om goedheid of slecht gaat, maar over dat wat ik op dat moment zag (en nog steeds zie) dat wanneer ik ervoor kies om te leven, het leven niets anders te bieden heeft dan wat ik zie dat het leven mij te beden heeft.
In mijn geval is het zo dat het leven binnen het zijn in deze realiteit mij van alles kan bieden, ik heb capaciteiten genoeg, zou ik niet in een overtuiging leven met alles verbonden te zijn, dus ook met dat onuitspreekbaar leed. Ik zie dat onuitspreekbaar leed als een deel van mezelf. Dit heeft te maken met mijn wereldbeeld.
Om dat te bereiken wat ik zou willen bereiken ben ik verplicht me aan de realiteit te onderwerpen.
Zoals ik deze realiteit ken, staat deze realiteit niet toe om dat wat ik wil bereiken, namelijk het onuitspreekbaar leed geen bestaansrecht te geven
De realiteit zie ik als een hogere macht, die mijn leven bepaalt, in welke mogelijkheden ik heb om mijn leven vorm te geven.
Een deel van die realiteit berust op absolute waarden, een deel van die realiteit is fictief. Binnen dat fictieve gedeelte is de mensheid in staat de realiteit te veranderen.
Bijvoorbeeld honger heeft een fictieve waarde, want er is genoeg voedsel on niemand honger te laten leiden. Criminaliteit, zoals stelen heeft een fictieve waarde, want het ontstaat uit mogelijkheden die gegeven worden binnen een bepaalde werkelijkheid.
Dat fictieve gedeelte van de werkelijkheid bestaat uit de verzinselen van de mensheid hoe te moeten leven en wat er is.
In die zin ben ik verplicht, wanneer ik dat wil bereiken wat de realiteit en het leven me te bieden heeft, ik me moet schikken in het voorwaardelijke hoe te moeten leven.
Wanneer ik me met de bombardementen in Syrie bezighoud, kan ik alleen maar de mogelijkheden benoemen wat in deze realiteit mogelijk is, en anderen die actie ondernemen gebruiken ook enkel de mogelijkheden zoals ze in de realiteit geboden worden. alles wat je kunt bereiken door mogelijkheden zoals de realiteit ze geeft, in het concept van een geheel is in principe de manier waarop de realiteit zich blijft voeden en daardoor blijft bestaan.
Niets veranderd, omdat het niet kan veranderen. Misschien is er een partij die overwint, maar dat is dan de zoveelste herhaling van dat wat al een paar duizend jaar gebeurd. En het wachten is op een volgende keer.
Wanneer het om een collectieve geweldsvorm gaat, zoals oorlog het is, komt het altijd neer op het willen realiseren vanverandering, of het nu gaat om een collectieve verandering of verandering van een persoonlijke verandering in de vorm van de wens naar macht, het voor het zeggen hebben. Het is nooit als zinloos te beschouwen omdat het een doel heeft, welke het ook moge zijn. Dit doel is een mogelijkheid die een realiteit biedt.
Veelal wat er in het Midden-Oosten gebeurd is religieus getint, waarbij het vooral gaat om de strijd tussen goed en kwaad. Goed en kwaad is echter fictief in deze realiteit. het is niet absoluut. Maar een ieder kent toch het verschil tussen goed en kwaad? Precies daarom gebeuren er ook bepaalde dingen zoals het voeren van oorlogen, het veroordelen van mensen alsof ze iets verkeerds doen. ze doen alleen maar wat mogelijk is. Hoe ontstaan die mogelijkheden. waaraan is de macht onderhevig die mensen hebben, wat zijn eigenlijk die wetten die we een ander willen voorschrijven en welk effect hebben ze? Welk recht bestaat er slechts voorwaardelijk aan de realiteit en onvoorwaardelijk aan al het andere?
Binnen dit geheel van realiteit wordt ik geacht te leven en dat te doen waarop ik kan leven. Binnen dit geheel van realiteit ligt mijn bewegingsvrijheid om mijn kinderen te leren te overleven en positie te bapalen voorwaardelijk aan de voorwaarden. Een andere manier bestaat niet, binnen deze realiteit.
Ik kan er bijvoorbeeld voor kiezen, zoals ik dat ook doe, om zonder geld te leven. Zo af en toe heb ik een klus, die ik zonder er iets voor terug te vragen doe, vanuit een beeld van een werkelijkheid waarin van geld nog persoonlijk bezit sprake is. In deze realiteit betakent dat dat ik me onder de armoedigen bevidt en in principe niets kan, want ik kan het me niet veroorloven. Wanneer ik geen gezin zou hebben, zou het er zelfs op neer komen dat ik geen plek meer zou hebben of enig bestaansrecht, want ik ben verplicht een vergoeding te geven voor alles, wil ik zonder strijd door het leven gaan. Om te overleven zou ik moeten stelen, zoals dat in deze realiteit heet. Niets zou kunnen toestaan dat ik me van alles toeeigen in mijn behoefte, omdat ik in een andere werkelijkheid wil leven, want het zou het bestaansrecht binnen de realiteit zoals hij is, de realiteit zoals jullie het ervaren, waarin iets van jezelf is en dat je voor iets moet betalen aantasten. Op die manier wordt ik altijd teruggetrokken naar het heersende beeld van realiteit en ben ik altijd bezig me binnen de heersende realiteit te bewegen.
daarin geldt niet dat ik slecht ben, of dat een ander slecht is, ofdat de realiteit slecht is.
Slecht in die zin bestaat niet. Er is altijd sprake van een perfectie als het gaat om wie je bent of wat je doet.
In mijn geval verafschuw ik deze perfectie, want ik kan alleen maar meedoen aan dat wat ik niet wil, een voortzetting van deze realiteit, die me altijd weer zal absorberen. niet leven is de enige manier om daar onderuit te komen.
Het niet leven in deze zin betekent niet om dood te willen zijn maar geldt als enigste optie om niet mee te doen, Om dat wat altijd zal zijn en wat je niet wilt, zolang je leeft te vermijden.
Ik hoop met dit dat het duidelijker is wat ik bedoel en dat ik het voor Blin wat concreter heb gemaakt om zich wel een voorstelling te kunnen maken van mijn wereldbeeld.
Nogmaals het gaat erom op welke manier ik denk en dat binnen de manier van denken soms maar een keuzemogelijkheid overblijft.
Mijn wereldbeeld wijkt zeer sterk af van die van een ander, mijn beleving in wat is wijkt zeer sterk af van dat van een ander. dit weet ik omdat ik zelf nog maar een paar jaar de wereld op deze manier zie en beleef.
Het gaat erom dat het verhaal wat ik schrijf, hoe ik denk voor mij waar is, waarin ik probeer te laten zien dat er geen andere keuze bestaat dan niet leven, door te proberen mijn denkwijze te begrijpen, zonder daarbij inhoudelijk mijn denkwijze te beoordelen op waarheid of waanzin.
Wat je samenvat is niet wat ik bedoel.
Wanneer ik mij het leven ontneem, verandert er niets in de wereld.
het enige dat verandert, is dat diegene die zelfmoord pleegt geen deel meer uitmaakt van de wereld, zoals wij die kennen. het gaat alleen maar over de individuele ervaring van een persoon.
Mijn verhaal, waarbij ik in aanraking kwam met het de drang om te sterven hoeft niet relevant te zijn voor andere situaties. Ik noemde het alleen maar om mensen proberen te helpen een voorstellingsvermogen te geven wat er in een persoon om kan gaan. Omdat ik weet wat er in mij omging heb ik dat als voorbeeld genomen.
Op je bewering "ben jij dan zo slecht?" is het antwoord dat het niet om goedheid of slecht gaat, maar over dat wat ik op dat moment zag (en nog steeds zie) dat wanneer ik ervoor kies om te leven, het leven niets anders te bieden heeft dan wat ik zie dat het leven mij te beden heeft.
In mijn geval is het zo dat het leven binnen het zijn in deze realiteit mij van alles kan bieden, ik heb capaciteiten genoeg, zou ik niet in een overtuiging leven met alles verbonden te zijn, dus ook met dat onuitspreekbaar leed. Ik zie dat onuitspreekbaar leed als een deel van mezelf. Dit heeft te maken met mijn wereldbeeld.
Om dat te bereiken wat ik zou willen bereiken ben ik verplicht me aan de realiteit te onderwerpen.
Zoals ik deze realiteit ken, staat deze realiteit niet toe om dat wat ik wil bereiken, namelijk het onuitspreekbaar leed geen bestaansrecht te geven
De realiteit zie ik als een hogere macht, die mijn leven bepaalt, in welke mogelijkheden ik heb om mijn leven vorm te geven.
Een deel van die realiteit berust op absolute waarden, een deel van die realiteit is fictief. Binnen dat fictieve gedeelte is de mensheid in staat de realiteit te veranderen.
Bijvoorbeeld honger heeft een fictieve waarde, want er is genoeg voedsel on niemand honger te laten leiden. Criminaliteit, zoals stelen heeft een fictieve waarde, want het ontstaat uit mogelijkheden die gegeven worden binnen een bepaalde werkelijkheid.
Dat fictieve gedeelte van de werkelijkheid bestaat uit de verzinselen van de mensheid hoe te moeten leven en wat er is.
In die zin ben ik verplicht, wanneer ik dat wil bereiken wat de realiteit en het leven me te bieden heeft, ik me moet schikken in het voorwaardelijke hoe te moeten leven.
Wanneer ik me met de bombardementen in Syrie bezighoud, kan ik alleen maar de mogelijkheden benoemen wat in deze realiteit mogelijk is, en anderen die actie ondernemen gebruiken ook enkel de mogelijkheden zoals ze in de realiteit geboden worden. alles wat je kunt bereiken door mogelijkheden zoals de realiteit ze geeft, in het concept van een geheel is in principe de manier waarop de realiteit zich blijft voeden en daardoor blijft bestaan.
Niets veranderd, omdat het niet kan veranderen. Misschien is er een partij die overwint, maar dat is dan de zoveelste herhaling van dat wat al een paar duizend jaar gebeurd. En het wachten is op een volgende keer.
Wanneer het om een collectieve geweldsvorm gaat, zoals oorlog het is, komt het altijd neer op het willen realiseren vanverandering, of het nu gaat om een collectieve verandering of verandering van een persoonlijke verandering in de vorm van de wens naar macht, het voor het zeggen hebben. Het is nooit als zinloos te beschouwen omdat het een doel heeft, welke het ook moge zijn. Dit doel is een mogelijkheid die een realiteit biedt.
Veelal wat er in het Midden-Oosten gebeurd is religieus getint, waarbij het vooral gaat om de strijd tussen goed en kwaad. Goed en kwaad is echter fictief in deze realiteit. het is niet absoluut. Maar een ieder kent toch het verschil tussen goed en kwaad? Precies daarom gebeuren er ook bepaalde dingen zoals het voeren van oorlogen, het veroordelen van mensen alsof ze iets verkeerds doen. ze doen alleen maar wat mogelijk is. Hoe ontstaan die mogelijkheden. waaraan is de macht onderhevig die mensen hebben, wat zijn eigenlijk die wetten die we een ander willen voorschrijven en welk effect hebben ze? Welk recht bestaat er slechts voorwaardelijk aan de realiteit en onvoorwaardelijk aan al het andere?
Binnen dit geheel van realiteit wordt ik geacht te leven en dat te doen waarop ik kan leven. Binnen dit geheel van realiteit ligt mijn bewegingsvrijheid om mijn kinderen te leren te overleven en positie te bapalen voorwaardelijk aan de voorwaarden. Een andere manier bestaat niet, binnen deze realiteit.
Ik kan er bijvoorbeeld voor kiezen, zoals ik dat ook doe, om zonder geld te leven. Zo af en toe heb ik een klus, die ik zonder er iets voor terug te vragen doe, vanuit een beeld van een werkelijkheid waarin van geld nog persoonlijk bezit sprake is. In deze realiteit betakent dat dat ik me onder de armoedigen bevidt en in principe niets kan, want ik kan het me niet veroorloven. Wanneer ik geen gezin zou hebben, zou het er zelfs op neer komen dat ik geen plek meer zou hebben of enig bestaansrecht, want ik ben verplicht een vergoeding te geven voor alles, wil ik zonder strijd door het leven gaan. Om te overleven zou ik moeten stelen, zoals dat in deze realiteit heet. Niets zou kunnen toestaan dat ik me van alles toeeigen in mijn behoefte, omdat ik in een andere werkelijkheid wil leven, want het zou het bestaansrecht binnen de realiteit zoals hij is, de realiteit zoals jullie het ervaren, waarin iets van jezelf is en dat je voor iets moet betalen aantasten. Op die manier wordt ik altijd teruggetrokken naar het heersende beeld van realiteit en ben ik altijd bezig me binnen de heersende realiteit te bewegen.
daarin geldt niet dat ik slecht ben, of dat een ander slecht is, ofdat de realiteit slecht is.
Slecht in die zin bestaat niet. Er is altijd sprake van een perfectie als het gaat om wie je bent of wat je doet.
In mijn geval verafschuw ik deze perfectie, want ik kan alleen maar meedoen aan dat wat ik niet wil, een voortzetting van deze realiteit, die me altijd weer zal absorberen. niet leven is de enige manier om daar onderuit te komen.
Het niet leven in deze zin betekent niet om dood te willen zijn maar geldt als enigste optie om niet mee te doen, Om dat wat altijd zal zijn en wat je niet wilt, zolang je leeft te vermijden.
Ik hoop met dit dat het duidelijker is wat ik bedoel en dat ik het voor Blin wat concreter heb gemaakt om zich wel een voorstelling te kunnen maken van mijn wereldbeeld.
Nogmaals het gaat erom op welke manier ik denk en dat binnen de manier van denken soms maar een keuzemogelijkheid overblijft.
Mijn wereldbeeld wijkt zeer sterk af van die van een ander, mijn beleving in wat is wijkt zeer sterk af van dat van een ander. dit weet ik omdat ik zelf nog maar een paar jaar de wereld op deze manier zie en beleef.
Het gaat erom dat het verhaal wat ik schrijf, hoe ik denk voor mij waar is, waarin ik probeer te laten zien dat er geen andere keuze bestaat dan niet leven, door te proberen mijn denkwijze te begrijpen, zonder daarbij inhoudelijk mijn denkwijze te beoordelen op waarheid of waanzin.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Hallo Bertus,
je maakt me nieuwsgierig naar die speciale zienswijze, al begrijp ik dat het nadeel heeft.
Aan een zienswijze valt weinig te veranderen, hoogstens (letterlijk) een andere bril. Zo dwingt mijn nieuwe bril me door multifocale gebieden in een bepaalde zijnswijze, mijn hersenen moeten enorm wennen na een periode van grotere vrijheid met mijn oude bril, hoewel natuurlijk de kleine lettertjes niet meer zo goed gingen.
Ik weet dat als je sommige processen in omgekeerde volgorde in de tijd beschouwt, dus geweld als heel maken en een ongeluk als schepping/creatie, dat je dan gaat zien dat een proces in de tijd geen vaste richting heeft of kan hebben. dat schepping net zo logisch is als destructie, als proces, en dan weer in de ene richting in de tijd dan weer in de andere richting van de tijd als positief mag gelden. Maar de realiteit is net zoveel positief als negatief gezien in 1 richting van de tijd. Daar zit logica in.
je maakt me nieuwsgierig naar die speciale zienswijze, al begrijp ik dat het nadeel heeft.
Aan een zienswijze valt weinig te veranderen, hoogstens (letterlijk) een andere bril. Zo dwingt mijn nieuwe bril me door multifocale gebieden in een bepaalde zijnswijze, mijn hersenen moeten enorm wennen na een periode van grotere vrijheid met mijn oude bril, hoewel natuurlijk de kleine lettertjes niet meer zo goed gingen.
Ik weet dat als je sommige processen in omgekeerde volgorde in de tijd beschouwt, dus geweld als heel maken en een ongeluk als schepping/creatie, dat je dan gaat zien dat een proces in de tijd geen vaste richting heeft of kan hebben. dat schepping net zo logisch is als destructie, als proces, en dan weer in de ene richting in de tijd dan weer in de andere richting van de tijd als positief mag gelden. Maar de realiteit is net zoveel positief als negatief gezien in 1 richting van de tijd. Daar zit logica in.
Haha Leon,
ik kan me heel goed voorstellen dat je hersenen gigantisch moeten werken, want wanneer je mij daadwerkelijk probeert te begrijpen. Dank je wel dat je die moeite neemt.
Er is niets speciaals aan mijn zienswijze. in principe denk ik hetzelfde te doen als jij of wie dan ook. Beeldvorming van dat wat is en dat wat zich afspeelt neemt alleen andere vormen aan.
Wat ik daarvan begrijp, in hoe ik het verklaar dat ik anders ben gaan zien verbindt ik met dat wat ik in principe gedaan heb in die dik twee weken zo'n 7 jaar geleden. Alles wat ik wist heb ik in twijfel getrokken en nauwkeurig bekeken. In principe is mijn informatiebron daardoor verandert. ik kijk met een andere basis van informatie in het onbewuste.
Dit onbewuste is een hersenactiviteit. Net als een computer moeten de hersenen weten wat ze moeten doen voordat ze iets doen. Je moet informatie invoeren om tot bepaalde resultaten te komen.
wanneer je je afvraagt of goed en kwaad bestaan kun je op twee manieren kijken.
de ene is "Wanneer het kwaad bestaat, wat is dan het kwaad.
Deze manier heeft tot gevolg dat de hersenen informatie rangschikken en tot een beoordeling komt wat goed en kwaad is. In weerspiegeling van het wereldbeeld zal datgene wat als kwaad gecategoriseerd is als het kwaad worden gereflecteerd, het is niets anders.
Wanneer je gaat kijken of goed en kwaad wel bestaat en of het misschien ook iets anders kan zijn en dit probeert te zien, krijg je een andere basis van informatie, waarin het wereldbeeld anders gereflecteerd wordt.
Die onbewuste informatie is niet het denken, het gaat vooraf aan het denken,waarin alles al gevormd is, zoals je het geleerd hebt.
NLP beschrijft bijvoorbeeld heel goed dat we allemaal ons eigen wereldbeeld vormen en dat onze beleving samenhangt met de interpretatie van een gebeurtenis.
Dat wat ik doe om iets te begrijpen is mij te verplaatsen in die andere persoon.
wanneer het bijvoorbeeld om het midden-oosten gaat was er een tijd geleden de vernietiging van beeltenissen.
Religieus gezien wordt het als een verbod beschouwd dat er beelden van goden gemaakt worden, zoals ook een verbod naar aanname lijkt te gelden op het aanbidden van valse goden.
Dit resulteerde in die vernietiging van die beelden, zoals het ook al in het verleden gebeurde tijdens de beeldenstorm ergens in de middeleeuwen of zo.
Wanneer ik mij verplaats in een persoon die dat vindt, probeer ik ook te bevatten, welk wereldbeeld heb ik nodig om tot die actie te komen. En het valt me op dat er in het voorafgaande aan de actie en de gedachte informatie aanwezig moet zijn in wat goed of kwaad is. Zonder die informatie is een dergelijke keuze om die beelden te vernietigen niet optioneel.
Het tweede wat me opvalt is dat er een beeltenis moet zijn van wat God, of in dit geval Allah is. Wanneer er geen beeltenis is van de godheid, kan niet bepaald worden of een beeltenis een godheid voor moet stellen. Een antwoord dan zou voor mij logisch zijn, "wie weet".
Om terug te keren naar die geboden, die als verboden door het leven gaan, lijkt het onmogelijk te reageren op een bewering over wat of wie God is, wanneer je geen Godsbeeld hebt Dit Godsbeeld vormt zich in het onbewuste, alleen al door te stellen dat iets niet van God zou kunnen zijn.
In principe geldt dan dat mensen geleid worden door hun wereldbeeld.
Wanneer je probeert te zien of ze correct handelen naar hun wereldbeeld, of in wat optioneel is als reactie, is dat altijd het geval, in mijn beleving.
Dit is op een heel andere manier informatie verwerken en leidt tot heel andere antwoorden, ook binnen het grote geheel van wat ik realiteit noem.
Ik hoop dat ik je hiermee heb kunnen uitleggen hoe ik mijn zienswijze vorm en hoe zich dat reflecteert.
In lack'ech,
Bertus
ik kan me heel goed voorstellen dat je hersenen gigantisch moeten werken, want wanneer je mij daadwerkelijk probeert te begrijpen. Dank je wel dat je die moeite neemt.
Er is niets speciaals aan mijn zienswijze. in principe denk ik hetzelfde te doen als jij of wie dan ook. Beeldvorming van dat wat is en dat wat zich afspeelt neemt alleen andere vormen aan.
Wat ik daarvan begrijp, in hoe ik het verklaar dat ik anders ben gaan zien verbindt ik met dat wat ik in principe gedaan heb in die dik twee weken zo'n 7 jaar geleden. Alles wat ik wist heb ik in twijfel getrokken en nauwkeurig bekeken. In principe is mijn informatiebron daardoor verandert. ik kijk met een andere basis van informatie in het onbewuste.
Dit onbewuste is een hersenactiviteit. Net als een computer moeten de hersenen weten wat ze moeten doen voordat ze iets doen. Je moet informatie invoeren om tot bepaalde resultaten te komen.
wanneer je je afvraagt of goed en kwaad bestaan kun je op twee manieren kijken.
de ene is "Wanneer het kwaad bestaat, wat is dan het kwaad.
Deze manier heeft tot gevolg dat de hersenen informatie rangschikken en tot een beoordeling komt wat goed en kwaad is. In weerspiegeling van het wereldbeeld zal datgene wat als kwaad gecategoriseerd is als het kwaad worden gereflecteerd, het is niets anders.
Wanneer je gaat kijken of goed en kwaad wel bestaat en of het misschien ook iets anders kan zijn en dit probeert te zien, krijg je een andere basis van informatie, waarin het wereldbeeld anders gereflecteerd wordt.
Die onbewuste informatie is niet het denken, het gaat vooraf aan het denken,waarin alles al gevormd is, zoals je het geleerd hebt.
NLP beschrijft bijvoorbeeld heel goed dat we allemaal ons eigen wereldbeeld vormen en dat onze beleving samenhangt met de interpretatie van een gebeurtenis.
Dat wat ik doe om iets te begrijpen is mij te verplaatsen in die andere persoon.
wanneer het bijvoorbeeld om het midden-oosten gaat was er een tijd geleden de vernietiging van beeltenissen.
Religieus gezien wordt het als een verbod beschouwd dat er beelden van goden gemaakt worden, zoals ook een verbod naar aanname lijkt te gelden op het aanbidden van valse goden.
Dit resulteerde in die vernietiging van die beelden, zoals het ook al in het verleden gebeurde tijdens de beeldenstorm ergens in de middeleeuwen of zo.
Wanneer ik mij verplaats in een persoon die dat vindt, probeer ik ook te bevatten, welk wereldbeeld heb ik nodig om tot die actie te komen. En het valt me op dat er in het voorafgaande aan de actie en de gedachte informatie aanwezig moet zijn in wat goed of kwaad is. Zonder die informatie is een dergelijke keuze om die beelden te vernietigen niet optioneel.
Het tweede wat me opvalt is dat er een beeltenis moet zijn van wat God, of in dit geval Allah is. Wanneer er geen beeltenis is van de godheid, kan niet bepaald worden of een beeltenis een godheid voor moet stellen. Een antwoord dan zou voor mij logisch zijn, "wie weet".
Om terug te keren naar die geboden, die als verboden door het leven gaan, lijkt het onmogelijk te reageren op een bewering over wat of wie God is, wanneer je geen Godsbeeld hebt Dit Godsbeeld vormt zich in het onbewuste, alleen al door te stellen dat iets niet van God zou kunnen zijn.
In principe geldt dan dat mensen geleid worden door hun wereldbeeld.
Wanneer je probeert te zien of ze correct handelen naar hun wereldbeeld, of in wat optioneel is als reactie, is dat altijd het geval, in mijn beleving.
Dit is op een heel andere manier informatie verwerken en leidt tot heel andere antwoorden, ook binnen het grote geheel van wat ik realiteit noem.
Ik hoop dat ik je hiermee heb kunnen uitleggen hoe ik mijn zienswijze vorm en hoe zich dat reflecteert.
In lack'ech,
Bertus
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
"In lack'ech" en "ik ben een andere jij", mogelijk is dat toch de kern van jouw denken.
Vanuit mezelf ken ik de idee dat iedere verschijningsvorm doorlopen moet worden, en ik hoop dat de belevingsvorm dan dusdanig is dat niet het lijden zodanig intens beleefd moet worden als ik me voorstel.
Hoewel ik ook beelden heb van napraten na een leven en dan waardering vinden in de intensiteit van dat leven(goed èn fout). Dusdanig dat ik bij een schele hoofdpijn mijzelf wel eens voorhou: "fijn intens" en minder snel een paracetemol pak.
Maar goed, dank je voor jou uitgebreide uitleg. Ik geloof niet dat ik helemaal de logica/rationaliteit zie om tot ontnemen van jouzelf aan de wereld over te gaan. Ik denk dan zelf aan Epictetus en hoe deze stelt dat het lijden een test is van God/Goden om te laten zien wat je waard bent. God wat is dat een moeilijke opgave soms en wat een fouten maak ik...
maar als ik later samen met God/Goden mijn leven doorneem en bespreek vind ik zelf ook wel dat het niet zo'n verhaal van onmacht en passiviteit moet zijn geweest. De verantwoordelijkheid willen nemen, al is het een illusie dat je verantwoordelijkheid hebt.
Vanuit mezelf ken ik de idee dat iedere verschijningsvorm doorlopen moet worden, en ik hoop dat de belevingsvorm dan dusdanig is dat niet het lijden zodanig intens beleefd moet worden als ik me voorstel.
Hoewel ik ook beelden heb van napraten na een leven en dan waardering vinden in de intensiteit van dat leven(goed èn fout). Dusdanig dat ik bij een schele hoofdpijn mijzelf wel eens voorhou: "fijn intens" en minder snel een paracetemol pak.
Maar goed, dank je voor jou uitgebreide uitleg. Ik geloof niet dat ik helemaal de logica/rationaliteit zie om tot ontnemen van jouzelf aan de wereld over te gaan. Ik denk dan zelf aan Epictetus en hoe deze stelt dat het lijden een test is van God/Goden om te laten zien wat je waard bent. God wat is dat een moeilijke opgave soms en wat een fouten maak ik...
maar als ik later samen met God/Goden mijn leven doorneem en bespreek vind ik zelf ook wel dat het niet zo'n verhaal van onmacht en passiviteit moet zijn geweest. De verantwoordelijkheid willen nemen, al is het een illusie dat je verantwoordelijkheid hebt.
Die Spencer schijnt ook de geestelijk vader van "Survival of the fittest" te zijn geweest.Leon schreef:Spencer had nog een visioen dat egoisme en altruisme ooit samenvallen, voor Nietzsche was dat het schrikbeeld van de laatste mens. Rekening houden met jezelf is nu nog ongelijk aan rekening houden met iedereen. Ik zie het ls dwaalbeeld dat dit ooit gelijk kan zijn, waarom zou het?memeticae schreef:Stop met rekenen zeg je, maar dat is onmogelijk.
Ik moet rekening houden met.
De naturalistic fallacy: als iets zo is (ik reken) wil dat niet zeggen dat dat zo moet zijn. Ik neem aan dat je "ik reken dus ik ben" afwijst.
Minder zelfzuchtig zijn is minder rekenen...
Het geheim van altruisme: sommige mensen kunnen niet goed rekenen.
Als egoïsme en altruïsme rivaliseren, kunnen ze nooit samenvallen en is er dus geen sterkste mogelijk. Dat lijkt wel paradoxaal, binnen de Spencer-gedachte. En kan dan inderdaad als dwaling worden opgevat.
Het klinkt als mijn (op deze manier onbereikbare) Narcist. (Je weet wel, die figuur waar ego- en altruïsme in perfecte balans zijn, Nietzsches gruwel?)
Zoals ik "reken" echter, zijn egoïsme en altruïsme samen 1 (of in jouw termen: samen 0, maar voor mijn begrip ervan is dat eender) en zijn het geen onderling uitsluitbare, binaire, begrippen. Welke figuur heeft dat ook ooit verzonnen? Of is het echt zo moeilijk in te zien, dat egoïsme en altruïsme eigenlijk weinig met elkaar te maken hebben? De grootste egoïst kan altruïstisch zijn. En vice versa, al ging het maar om voortbestaan. Maar dan zit je al tegen waardeoordelen aan te kijken. Twee aparte tanks, van niet-communicerende vaten en verschillende moralen. Alsof je appels en peren probeert te vergelijken.
Maar, valt er een reden aan te wijzen waarom rekening houden met jezelf en met iedereen een dwaalbeeld zou kunnen zijn? Goed, het zijn wel erg veel "iederenen" om rekening mee te houden, maar de ethiek zou zich voort kunnen planten en uiteindelijk zou iedereen zo kunnen denken. Noem het dan liever een morele fantasie in plaats van een dwaalbeeld. Een Fata Morgana, zo je wilt. (Heeft toch menig woestijnbewoner nog voort weten te bewegen, naar zijn redding, welteverstaan.)
Ik zie daar weinig mis mee. Dat de status quo niet (meer) zo lijkt te zijn, zou je in de schoenen van je ouders kunnen schuiven.
Misschien wel omdat Spencer Lamarckist was en eveneens vader van de sociologie. Alsof (genetische) evolutie niet meedoet, binnen de sociologie.
Geeft wel een beetje het onbegrip weer, en leidt uiteindelijk tot negatie en onbegrip van verschillen tussen de "rassen". (Hoeveel genetische afwijking bepaalt een "ras"? 46 diploïde chromosen vs 23 tetraploïde? Of zijn kleinere afwijkingen al bepalend, op gen-niveau misschien? Bizar.)
Gaat het om het vergelijken van de sociologie van een bijenkorf of termietenheuvel met die van de antropologische van Noord-Amerika en Europa? Waanzin, echt. Volledige waanzin, daar zit je waanbeeld.
Denk ik.
(Tussen haakjes, mijn Narcist houdt alleen rekening met zichzelf en de mensen om zich heen, niet met iedereen. Aan iedereen heeft hij geen boodschap, enkel aan zichzelf, zijn eigen voorbestaan en welzijn. Het is aan de rest ervoor te zorgen, dat zowel hun, als zijn voortbestaan gewaarborgd is; als al die anderen ook Narcisten waren, zouden ze dat kunnen begrijpen. Daarom probeert mijn Narcist toch, onwillekeurig, iedereen Narcistisch te krijgen. Waarom? Omdat hij een wereldverbeteraar is, hij wil dat iedereen het net zo goed heeft als hij. Maar vooral voor zichzelf en dat kan hij niet alleen. Je zou kunnen argumenteren dat mijn Narcist aan grootheidswaanzin lijdt, maar waarom zou je hem tegenhouden? Zijn bedoelingen lijken mij in orde.)
Ik reken, dus ik ben ...
Nee, dan liever: ik houd rekening met, dus ik besta ...
Sommige mensen kunnen inderdaad niet rekenen, rekenen alleen naar zichzelf toe, of van zich af.
Ik kan best wel rekenen, maar dat betekent nog lang niet, dat ik besta.
Hooguit binnen het axiomatisch stelsel waarbinnen de rekensom geldt.
HM
Best een mooie metafoor voor ethiek binnen een moraalstelsel.
(of andersom)
Al zeg ik het zelf.
Het gaat niet om de som, de som die klopt, het gaat om de axiomata, de begrippen, die eraan gekoppeld worden.
1+1=2.
Welke waarden hecht men aan 1 aan 2 aan + en aan =?
Rekenen is niet moeilijk, begrijpen waar het voor staat, wel.
Schijnbaar, soms, toch.
Soms bekruipt me wel eens het gevoel, dat je maar wat met me aan het spelen bent. Alsof ik een kat ben die achter een laserpointer aanjaagt.
Maar dat geeft geeft niet: ik vermaak me kostelijk!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
En toch, dit is immers het onderwerp: zelfmoord.
Soms leidt onbegrip tot kortsluiting in de hersenen.
Waarbij dan blijkbaar een mechanisme in werking treedt, wellicht door de natuur geïmplementeerd, en klinkt de opdracht tot: "Selfdestruct".
Het onvermogen dit mechanisme te ontkennen, doet je beseffen dat misschien iedereen er wel toe in staat is.
Al was het maar om de soort in stand te houden.
Juist door het onbegrip.
Het kweekt empathie voor de nakomelingen, die dan misschien wel beter terecht komen.
Hoewel ik de oorzaak van de kortsluiting niet begrijp, houd ik van kapotte dingen. Ik ben nu eenmaal ingenieur (weliswaar niet van titel).
Het begrijpen van de oorzaak van die kortsluiting intrigeert me enorm.
Noem het een morbide fascinatie, voor de werking van het brein.
Misschien is het wel de door de natuur geïmplementeerde: "Selfpersevation". [sic]
Soms leidt onbegrip tot kortsluiting in de hersenen.
Waarbij dan blijkbaar een mechanisme in werking treedt, wellicht door de natuur geïmplementeerd, en klinkt de opdracht tot: "Selfdestruct".
Het onvermogen dit mechanisme te ontkennen, doet je beseffen dat misschien iedereen er wel toe in staat is.
Al was het maar om de soort in stand te houden.
Juist door het onbegrip.
Het kweekt empathie voor de nakomelingen, die dan misschien wel beter terecht komen.
Hoewel ik de oorzaak van de kortsluiting niet begrijp, houd ik van kapotte dingen. Ik ben nu eenmaal ingenieur (weliswaar niet van titel).
Het begrijpen van de oorzaak van die kortsluiting intrigeert me enorm.
Noem het een morbide fascinatie, voor de werking van het brein.
Misschien is het wel de door de natuur geïmplementeerde: "Selfpersevation". [sic]
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Hallo memeticae,
ik houd rekening met, dus ik besta...mooi!
Ken je die scene uit I, robot (the movie) dat onze held gered wordt door een robot uit een autowrak in het water en een kind niet, omdat rekentechnisch het kind net iets minder kans had te overleven? (verder niet zo'n interessante film, op wat "autonomie-thema's maar die zijn erg Noord-Amerikaans)
Het rekenen moeten wij misschien aan apparaten overlaten die dat beter kunnen, maar goed dan krijg je dat soort toestanden, gevoelsmatig onjuist.
Ik denk dat een mens alleen kan rekenen naar zichzelf toe, of voor zichzelf, dat dit nu juist het evoluerend controlemechanisme is. Aan evolutie niet mee doen kan gewoonweg niet, maar ik kan wel vrede hebben met een gebrekkig controlemechanisme natuurlijk.
Als je denkt dat ik met je speel, dan vind je het misschien jammer dat jouw controlemechanisme niet helemaal werkt bij mij, ach dan blijft er wat te verbeteren over toch? Ik heb niet de intentie trouwens, maar weet niet of het rekentechnisch nu handig is om dit wel of niet te zeggen.
ik houd rekening met, dus ik besta...mooi!
Ken je die scene uit I, robot (the movie) dat onze held gered wordt door een robot uit een autowrak in het water en een kind niet, omdat rekentechnisch het kind net iets minder kans had te overleven? (verder niet zo'n interessante film, op wat "autonomie-thema's maar die zijn erg Noord-Amerikaans)
Het rekenen moeten wij misschien aan apparaten overlaten die dat beter kunnen, maar goed dan krijg je dat soort toestanden, gevoelsmatig onjuist.
Ik denk dat een mens alleen kan rekenen naar zichzelf toe, of voor zichzelf, dat dit nu juist het evoluerend controlemechanisme is. Aan evolutie niet mee doen kan gewoonweg niet, maar ik kan wel vrede hebben met een gebrekkig controlemechanisme natuurlijk.
Als je denkt dat ik met je speel, dan vind je het misschien jammer dat jouw controlemechanisme niet helemaal werkt bij mij, ach dan blijft er wat te verbeteren over toch? Ik heb niet de intentie trouwens, maar weet niet of het rekentechnisch nu handig is om dit wel of niet te zeggen.
-
Leon
Heel ingenieur-achtig gezegd: ik denk dat een falend controlemechanisme (werkelijk of verondersteld) de reden van zelfmoord kan zijn. Niet voor niets wordt toch als reden door Bertus aangegeven geen controle over de ellende in de wereld te hebben. Maar goed het is een wrange omkering dat de persoon een probleem zou hebben in plaats van de wereld.memeticae schreef:En toch, dit is immers het onderwerp: zelfmoord.
Soms leidt onbegrip tot kortsluiting in de hersenen.
Waarbij dan blijkbaar een mechanisme in werking treedt, wellicht door de natuur geïmplementeerd, en klinkt de opdracht tot: "Selfdestruct".
Het onvermogen dit mechanisme te ontkennen, doet je beseffen dat misschien iedereen er wel toe in staat is.
Al was het maar om de soort in stand te houden.
Juist door het onbegrip.
Het kweekt empathie voor de nakomelingen, die dan misschien wel beter terecht komen.
Hoewel ik de oorzaak van de kortsluiting niet begrijp, houd ik van kapotte dingen. Ik ben nu eenmaal ingenieur (weliswaar niet van titel).
Het begrijpen van de oorzaak van die kortsluiting intrigeert me enorm.
Noem het een morbide fascinatie, voor de werking van het brein.
Misschien is het wel de door de natuur geïmplementeerde: "Selfpersevation". [sic]
Leon, het is niet de ellende in de wereld wat de reden is. Dat zou betekenen dat de wereld schuldig zou zijn aan mijn ellendig gevoel.Niet voor niets wordt toch als reden door Bertus aangegeven geen controle over de ellende in de wereld te hebben. Maar goed het is een wrange omkering dat de persoon een probleem zou hebben in plaats van de wereld.
Als je in een oorlogsgebied woont, kun je vluchten, Als het regent kun je naar binnen gaan, als het licht te fel aan je ogen is kun je een zonnebril opzetten of je ogen sluiten. Je kunt echter nooit voor jezelf weglopen en iets anders gaan doen of voor een deel van jezelf. Op het moment dat je je niet meer met jezelf kunt verenigen, niet meer de persoon wilt zijn, maar beseft dat je altijd die persoon zult zijn, ongeacht wat je doet, blijft die ene keuze over om te vluchten, namelijk niet leven.
Het heeft niets te maken met niet van jezelf of van anderen kunnen houden, boos zijn op of in de steek zijn gelaten maar meer met een vorm van waardigheid. ben ik de persoon die ik wil zijn en doe ik wat ik kan doen en kan ik me daar mee verenigen, voelt dat goed?
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Hallo Bertus,
stel dat ik pedofiel ben maar wel een idee heb dat dit te lastig is voor de wereld en voor mijzelf, dan kan ik:
a) mijzelf ontnemen aan de wereld, een pedofiel en mogelijk leed daarvan minder
b) denken dat de manier waarop ik invulling geef aan pedoseksuele gevoelens een verschil kan maken met hoe een ander dat doet
ik denk dat het laatste gaat over de gedachte dat als ik mezelf ontneem dat er dan in de wereld iets verschuift dat toch weer iemand met de pedoseksualiteit wordt opgezadeld. Het is volgens mij namelijk een wet van behoud van ellende.
stel dat ik pedofiel ben maar wel een idee heb dat dit te lastig is voor de wereld en voor mijzelf, dan kan ik:
a) mijzelf ontnemen aan de wereld, een pedofiel en mogelijk leed daarvan minder
b) denken dat de manier waarop ik invulling geef aan pedoseksuele gevoelens een verschil kan maken met hoe een ander dat doet
ik denk dat het laatste gaat over de gedachte dat als ik mezelf ontneem dat er dan in de wereld iets verschuift dat toch weer iemand met de pedoseksualiteit wordt opgezadeld. Het is volgens mij namelijk een wet van behoud van ellende.
Hoi Leon,
antwoord b is rationeel, waarbij de oplossing/het antwoord
bepaald wordt door het denken en niet door het voelen.
In antwoord a, wanneer ik het op mij van toepassing laat zijn, is er geen sprake van "één pedofiel en mogelijk leed daarvan minder, binnen de beleving van dat gevoel.
Er is geen sprake van verwijt of veroordeling. Het gaat niet om dat je pedofiel bent, het gaat om dat jij jij bent. een confrontatie met het diepste van jezelf
Het heeft niets te maken gehad voor mij dat of veranderen er iets in de wereld zou verschuiven.
Mijn wereldbeeld en de beelden die ik zag heeft er alleen maar toe geleid dat ik in contact kwam met mijn ware ik.
Om het gevoel rationeel te beschrijven is het dat ik nooit mijn ware ik kan zijn in het leven, omdat het leven de plicht met zich meebrengt anders te zijn, vanuit iets heel anders te handelen als wie ik werkelijk ben.
Dat ik leef is zeer betrekkelijk, wat de reden dat ik leef is door de gratie van anderen en niet door mijn eigen inzet. In die zin verblijf ik, adem ik, beweeg ik.
De keuze om te leven, om te zijn heeft voor mij niets met te maken met dat het verkeerd zou zijn om te sterven of dat de wereld beter af zou zijn zonder mij.
De reden dat ik verkies om te leven is omdat ik de mensheid iets anders gun, als dat waar ik niet mee kan leven.
Wanneer ik in mijn wereldbeeld goed en kwaad van elkaar zou kunnen scheiden, zou het zich misschien kunnen manifesteren in een zelfmoord aanslag. Voor mij echter geldt dat er geen goed of kwaad bestaat, en een dergelijke keuze niets oplevert in dat wat ik mezelf als zingeving van mijn leven heb gegeven.
Ik noem dit niet om nobel gevonden te worden, maar om te proberen aan te geven dat ik liefde ervaar voor mezelf, mijn medemens en het leven zelf. leven betekent voor mij veel meer offeren dan niet leven. Ik bevind me er ergens tussen in.
je schreef ook
het is niet alleen "ik ben een andere jij"maar ook "jij bent een andere ik"
Wanneer het gaat over dat onnoembaar leed, is het voor mij niet meer zo dat ik een ander zie lijden, maar me besef dat het om een andere ik gaat onnoembaar lijdt. En soms is het voelbaar bij mezelf, alsof het mij betreft en mij overkomt. Op dat soort momenten geldt vooral voor mij In lack'ech. ik leef met je mee en voel met je mee. Wij zijn hetzelfde, ondanks onze verschillen. Mens.
Het verschil tussen antwoord a en b is, dat je in antwoord a niet met de last kunt leven, Hetgeen meer is dan slechts een gedachte en voortkomt uit een intens gevoelstel dat ik pedofiel ben maar wel een idee heb dat dit te lastig is voor de wereld en voor mijzelf, dan kan ik:
a) mijzelf ontnemen aan de wereld, een pedofiel en mogelijk leed daarvan minder
b) denken dat de manier waarop ik invulling geef aan pedoseksuele gevoelens een verschil kan maken met hoe een ander dat doet
antwoord b is rationeel, waarbij de oplossing/het antwoord
bepaald wordt door het denken en niet door het voelen.
In antwoord a, wanneer ik het op mij van toepassing laat zijn, is er geen sprake van "één pedofiel en mogelijk leed daarvan minder, binnen de beleving van dat gevoel.
Er is geen sprake van verwijt of veroordeling. Het gaat niet om dat je pedofiel bent, het gaat om dat jij jij bent. een confrontatie met het diepste van jezelf
Het heeft niets te maken gehad voor mij dat of veranderen er iets in de wereld zou verschuiven.
Mijn wereldbeeld en de beelden die ik zag heeft er alleen maar toe geleid dat ik in contact kwam met mijn ware ik.
Om het gevoel rationeel te beschrijven is het dat ik nooit mijn ware ik kan zijn in het leven, omdat het leven de plicht met zich meebrengt anders te zijn, vanuit iets heel anders te handelen als wie ik werkelijk ben.
Dat ik leef is zeer betrekkelijk, wat de reden dat ik leef is door de gratie van anderen en niet door mijn eigen inzet. In die zin verblijf ik, adem ik, beweeg ik.
De keuze om te leven, om te zijn heeft voor mij niets met te maken met dat het verkeerd zou zijn om te sterven of dat de wereld beter af zou zijn zonder mij.
De reden dat ik verkies om te leven is omdat ik de mensheid iets anders gun, als dat waar ik niet mee kan leven.
Wanneer ik in mijn wereldbeeld goed en kwaad van elkaar zou kunnen scheiden, zou het zich misschien kunnen manifesteren in een zelfmoord aanslag. Voor mij echter geldt dat er geen goed of kwaad bestaat, en een dergelijke keuze niets oplevert in dat wat ik mezelf als zingeving van mijn leven heb gegeven.
Ik noem dit niet om nobel gevonden te worden, maar om te proberen aan te geven dat ik liefde ervaar voor mezelf, mijn medemens en het leven zelf. leven betekent voor mij veel meer offeren dan niet leven. Ik bevind me er ergens tussen in.
je schreef ook
In lack'ech is voor mij meer dan alleen maar de kern van mijn denken, het is ook de kern van mijn ware ik."In lack'ech" en "ik ben een andere jij", mogelijk is dat toch de kern van jouw denken.
het is niet alleen "ik ben een andere jij"maar ook "jij bent een andere ik"
Wanneer het gaat over dat onnoembaar leed, is het voor mij niet meer zo dat ik een ander zie lijden, maar me besef dat het om een andere ik gaat onnoembaar lijdt. En soms is het voelbaar bij mezelf, alsof het mij betreft en mij overkomt. Op dat soort momenten geldt vooral voor mij In lack'ech. ik leef met je mee en voel met je mee. Wij zijn hetzelfde, ondanks onze verschillen. Mens.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Bertus,
ik denk dat je niet volkomen ego en alter-ego tegenover elkaar kunt zetten. Ondanks de symmetrie geldt dat een zelf een spiegeling heeft in meer dan 1 anderen. De ik en jij hoeven niet volkomen dualistisch tegenover elkaar te staan, waarbij alles wat ik nalaat door een ander alsnog gedaan wordt.
Wat ik (wel weer rationeel) zie is dat qua invulling van ellende er mogelijkheden zijn , niet dat ik alles kan voorkomen, maar ik kan wel de beleving anders maken. Alsof je blijmoedig uit het leven stapt of niet blijmoedig. OK, het is niet meer te dragen, maar dan maak je blijmoedig gebruik van zelfbeschikking en zorgt bijvoorbeeld dat je niet anderen tot last bent als wanneer je voor een trein zou springen of een aanslag zou plegen.
Maar goed er is waarschijnlijk vaak een heleboel pijn die men ook de ander nog wil aandoen. Dat verschil is wat ik een verschil maken noem, maar misschien vind je dat onzin.
ik denk dat je niet volkomen ego en alter-ego tegenover elkaar kunt zetten. Ondanks de symmetrie geldt dat een zelf een spiegeling heeft in meer dan 1 anderen. De ik en jij hoeven niet volkomen dualistisch tegenover elkaar te staan, waarbij alles wat ik nalaat door een ander alsnog gedaan wordt.
Wat ik (wel weer rationeel) zie is dat qua invulling van ellende er mogelijkheden zijn , niet dat ik alles kan voorkomen, maar ik kan wel de beleving anders maken. Alsof je blijmoedig uit het leven stapt of niet blijmoedig. OK, het is niet meer te dragen, maar dan maak je blijmoedig gebruik van zelfbeschikking en zorgt bijvoorbeeld dat je niet anderen tot last bent als wanneer je voor een trein zou springen of een aanslag zou plegen.
Maar goed er is waarschijnlijk vaak een heleboel pijn die men ook de ander nog wil aandoen. Dat verschil is wat ik een verschil maken noem, maar misschien vind je dat onzin.
Ik vindt dat geen onzin.
het klopt in principe wel wat je zegt dat er vaak pijn is die men een ander ook nog wil aandoen. in principe is dit het verhaal van het goed en kwaad.
bijvoorbeeld wanneer een vader of een moeder haar kind verliest door extreem geweld, zoals bijvoorbeeld veel voorkomt in Israël of palestina, kan ik me voorstellen dat het verlies van je kind jezelf geen enkele reden geeft om nog verder te leven. de pijn is ondragelijk. wanneer iemand dan het gevoel krijgt niet meer te kunnen leven, is er een aan te wijzen schuldige in de vorm van een persoon of regime binnen de beleving van die persoon en die persoon zou dan een aanslag kunnen gaan bedenken.
Als je hiervan uitgaat en kijkt hoe wij mensen reageren op dergelijk geweld, wanneer iemand een aanslag pleegt vanuit die reden, kun je misschien herkennen, dat de rancuneuze reactie juist als gevolg heeft dat de schuld alleen maar bevestigd wordt door beide partijen in het gevoel van wat is, wat een oneindige spiraal oplevert. Het kwaad zoals dat heet zit niet in die terrorist, maar in dat wat zijn beeldvorming van het kwaad is. en door te reageren wordt gedacht het kwaad bestreden te hebben wanneer de terrorist is gedood, maar ondertussen heeft hetzelfde kwaad zich weer genesteld in het wereldbeeld van een geliefde, buurjongen, broer, zus, vader moeder, oom, plaatsgenoot, klasgenoot, collega of vriend van die terrorist, waarbij het niet wil zeggen dat die net zo zal gaan reageren, want misschien weet die persoon anders met de situatie om te gaan of ziet andere mogelijkheden, of bestaat er geen behoefte naar vergelding of een bepaald denkbeeld van recht.
het klopt in principe wel wat je zegt dat er vaak pijn is die men een ander ook nog wil aandoen. in principe is dit het verhaal van het goed en kwaad.
bijvoorbeeld wanneer een vader of een moeder haar kind verliest door extreem geweld, zoals bijvoorbeeld veel voorkomt in Israël of palestina, kan ik me voorstellen dat het verlies van je kind jezelf geen enkele reden geeft om nog verder te leven. de pijn is ondragelijk. wanneer iemand dan het gevoel krijgt niet meer te kunnen leven, is er een aan te wijzen schuldige in de vorm van een persoon of regime binnen de beleving van die persoon en die persoon zou dan een aanslag kunnen gaan bedenken.
Als je hiervan uitgaat en kijkt hoe wij mensen reageren op dergelijk geweld, wanneer iemand een aanslag pleegt vanuit die reden, kun je misschien herkennen, dat de rancuneuze reactie juist als gevolg heeft dat de schuld alleen maar bevestigd wordt door beide partijen in het gevoel van wat is, wat een oneindige spiraal oplevert. Het kwaad zoals dat heet zit niet in die terrorist, maar in dat wat zijn beeldvorming van het kwaad is. en door te reageren wordt gedacht het kwaad bestreden te hebben wanneer de terrorist is gedood, maar ondertussen heeft hetzelfde kwaad zich weer genesteld in het wereldbeeld van een geliefde, buurjongen, broer, zus, vader moeder, oom, plaatsgenoot, klasgenoot, collega of vriend van die terrorist, waarbij het niet wil zeggen dat die net zo zal gaan reageren, want misschien weet die persoon anders met de situatie om te gaan of ziet andere mogelijkheden, of bestaat er geen behoefte naar vergelding of een bepaald denkbeeld van recht.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
ike ken die film niet, net even gekeken waar het over gaat, de trailer bekeken en het nummet "if I needed you".
Een film waar ik het niet droog bij ga houden denk ik........
bedankt voor de tip
Een film waar ik het niet droog bij ga houden denk ik........
bedankt voor de tip
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Ja veel van de thema's: leed, verlies, zelfmoord, geloof en ongeloof.
ze zingen: will the circle be broken...als je alles gezien hebt is misschien de enige relevante vraag nog hoe alles te stoppen is, ik dacht dat alleen een vlucht in het letterlijk zwarte gat (in plaats van het figuurlijke zwarte gat) uitkomst kan bieden, aan die vergetelheid ontsnapt een hele tijd niets meer, maar goed.
Je verdedigt de zelfbeschikking met dodelijke afloop, of zo lijkt het, en wat heeft je dan tot nu toe weerhouden?
ze zingen: will the circle be broken...als je alles gezien hebt is misschien de enige relevante vraag nog hoe alles te stoppen is, ik dacht dat alleen een vlucht in het letterlijk zwarte gat (in plaats van het figuurlijke zwarte gat) uitkomst kan bieden, aan die vergetelheid ontsnapt een hele tijd niets meer, maar goed.
Je verdedigt de zelfbeschikking met dodelijke afloop, of zo lijkt het, en wat heeft je dan tot nu toe weerhouden?
Verdedig ik zelfbeschikking met dodelijke afloop of veroordeel ik die mensen niet?Je verdedigt de zelfbeschikking met dodelijke afloop, of zo lijkt het, en wat heeft je dan tot nu toe weerhouden?
Wanneer ik het woord verdedigen hoor en interpreteer, komt bij mij automatisch de link te liggen met schuld en onschuld, terwijl ik meer redeneer in oorzaak en gevolg.
Verdedigen refereer ik aan goedpraten, maar valt iets goed te praten waarvan een ieder van ons op zijn manier leed aan ondervindt? hetzij of de actor of de nabestaanden. In mijn beleving is het niet goed, maar het is, het bestaat. de vraag is of alles wat bestaat absoluut is en alles altijd zal bestaan. Het antwoord op deze vraag is naar wat ik ervan weet, dat alles voorwaardelijk is.
In een realiteit waar ieder mens in vrede met zichzelf kan leven zal niemand zichzelf doden, In een realiteit waarin een ieder in vrede met elkaar kan leven, zal niemand een ander doden.
Maar wat in deze realiteit ligt aan de basis van dat we in vrede met onszelf of een ander kunnen leven wanneer die vrede voorwaardelijk is aan een handeling van een ander. Wanneer een handeling van het doden van jezelf of van een ander voorwaardelijk is en bestaat als een mogelijkheid binnen een realiteit, is het dan niet zo dat logisch is dat iedere handeling voorwaardelijk is. Waaraan is stelen voorwaardelijk, waaraan is oorlog voorwaardelijk. Hoe logisch is het dat honger bestaat, terwijl honger voorwaardelijk bestaat aan de hoeveelheid voedsel. 1000 jaar geleden was afstand een probleem, tegenwoordig is het geen obstakel meer, en toch bestaat er nog honger. Wat is voorwaardelijk aan armoede en rijkdom.
wat is voorwaardelijk in het verschil tussen mensen, waarin de een belangrijker lijkt er zijn als de ander.
Naar al deze vraagstukken kun je kijken in de wereld aan welke voorwaarde je moet voldoen om rijk te zijn of om arm te zijn, daarmee vindt je niet het antwoord wat de realiteit maakt, maar slechts hoe je jezelf binnen de realiteit kunt bewegen.
Om in staat te zijn een andere realiteit te creëren ben je afhankelijk van het geloof. Met het geloof doel ik niet op het geloven in een een of andere religie, maar in het geloof van voorwaardelijkheid. en dit is lastig want juist die voorwaardelijkheid zorgt ervoor dat iedereen in staat is om te leven.
Dan het ik het over de voorwaardelijkheid van bezit, de voorwaardelijkheid van het geld. Je kunt niet zonder in deze realiteit, want dat bepaalt hier je overlevingskansen en de manier waarop je kunt overleven In principe is het alleen maar een geloof, een waanvoorstelling
van het idee hoe we moeten leven. We denken dat het verkeerd is of slecht wanneer iemand steelt, oplicht, of op andere manieren zijn geld verdient als dat wij zouden willen.
Het zijn echter gewoon mogelijkheden die ontstaan wanneer je gelooft geld en bezit nodig te zijn. En in principe geldt dat al die mensen, die veroordeelt worden omdat gedacht wordt dat het verkeerd is slechts gehoorzamen aan dat wat een ieder gelooft als basis van het zijn.
Het antwoord wordt al in de vraag gegeven, door gewoon te stoppen en opnieuw te beginnen. Een nieuwe realiteit vormen en hopen op navolging zodat het draagvlak heeft om in te leven.als je alles gezien hebt is misschien de enige relevante vraag nog hoe alles te stoppen is
Niets heeft mij weerhouden, alleen in plaats van mijzelf het leven te ontnemen ben ik gestopt en ben ik opnieuw begonnen, waarbij ik de stoffelijkheid van het sterven heb overgeslagen, om in die stoffelijkheid, die in denk nodig te hebben, te kunnen bouwen aan een nieuwe realiteit, in de hoop dat het zijn vruchten afwerpt voor een volgend leven, waarin een andere ik anders voorwaardelijk kan zijn en misschien zelfs onvoorwaardelijk. Daarbij heb ik geen idee of die andere ik zich zal manifesteren door mijzelf, het wezen die dit lichaam bestuurt.en wat heeft je dan tot nu toe weerhouden?
Het stoffelijke verbindt me nog met het aardse, maar het poppetje in mij is heel ergens anders, in een heel andere realiteit.
De ik zoals die zich manifesteerde binnen die andere realiteit bestaat niet meer, die is gestorven en alles wat daarvan over is zijn slechts herinneringen.
Maar ja dit gaat ver voorbij aan de stelling dat leven en dood alleen maar verbonden kan zijn aan een lichaam, een stoffelijk wezen, dat iemand zelf stoffelijk is en de stelling dat geldt dat iemand dan niet leeft is wanneer hij of zij niet meer ademt.
Leven omvat zoveel meer dan de gedacht van ik ben dus ik leef.
De gedachte van ik ben dus ik leef geeft aan dat je bewust bent. voor mij geldt dat het bewustzijn de levensvorm omvat. dit bewustzijn is een lichaam nodig om zich te manifesteren. Wanneer iemand denkt een persoon te identificeren door zijn lichaam, zonder daarbij rekening te houden met dat de persoon een bewustzijnsvorm is, zal diegene in mij slechts een verandering zien, maar niet begrijpen dat de oude ik, mijn vorig bewustzijn. is gestorven.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
geloof in voorwaardelijkheid...die neem ik over, bedankt
misschien dat mensen heel slecht zijn om de exacte voorwaarden te zien voor geluk, vrede, voorspoed, namelijk ongeluk, oorlog en tegenspoed op andere momenten.
ik denk dat de mens vooral teveel wil, en de werkelijkheid zich niets van die wil aantrekt, maar gewoon "als dit, dan dat" doet
misschien dat mensen heel slecht zijn om de exacte voorwaarden te zien voor geluk, vrede, voorspoed, namelijk ongeluk, oorlog en tegenspoed op andere momenten.
ik denk dat de mens vooral teveel wil, en de werkelijkheid zich niets van die wil aantrekt, maar gewoon "als dit, dan dat" doet
Kun je mensen definiëren als slecht wanneer ze niet in staat zijn de exacte voorwaarden te zien voor geluk, vrede en voorspoed, of is er eerder sprake van "het zich niet bewust zijn" en kan ieder mens daardoor onwetend en goed zijn?misschien dat mensen heel slecht zijn om de exacte voorwaarden te zien voor geluk, vrede, voorspoed, namelijk ongeluk, oorlog en tegenspoed op andere momenten.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
de "wil" op zich is niet slecht te noemen, als we mensen zoals onszelf waarderen om hun ideeen dan valt dat heel wat positiever uit dan wanneer we op daden beoordelen. wat dan te denken van de wil om objectief op daden te beoordelen...Bertus schreef: Kun je mensen definiëren als slecht wanneer ze niet in staat zijn de exacte voorwaarden te zien voor geluk, vrede en voorspoed, of is er eerder sprake van "het zich niet bewust zijn" en kan ieder mens daardoor onwetend en goed zijn?
hoe betoverd we sowieso zijn, daarvan zijn we onwetend, ik denk dat dit zo moet blijven, behalve misschien voor mensen die betoverd zijn met slechte magie, neerwaartse lijnen, hoewel ook niet alle lijnen kunnen opwaarts zijn.
definitie van een daad: Een daad is een handeling, die verricht wordt en die voorwaardelijk is om een bepaald resultaat te bereiken.
In principe geldt dat iedere handeling, voortkomt vanuit de voorwaardelijkheid. Wanneer iemand binnen die voorwaardelijkheid ook nog eens gaat stellen dat het voorwaardelijke ook nog eens voorwaardelijk is aan wat wel of niet goed, probeert deze persoon net zo machtig te zijn als de hogere macht die de voorwaardelijkheid bepaald, in oorsprong.
Bestaat er een mens die deze macht heeft?
Op dit moment is vrij objectief al bepaald welke daden voorwaardelijk zijn aan het goede en welke daden aan het niet goede.
de mens heeft dit vastgelegd in wat hijzelf wetgeving noemt.
Deze wetgeving heeft geen enkele effect op het voorwaardelijkheid in oorsprong. Het enige wat deze wetgeving doet is voorwaardelijkheid binnen de voorwaardelijkheid scheppen, waarbij het geldt, dat bepaalde mogelijkheden die bestaan niet benut mogen worden.
In de oorspronkelijke voorwaardelijkheid bestaat de handeling uit een absolute plicht. binnen de gecreëerde voorwaardelijkheid van wetgeving bestaat een vrije wil. Deze vrije wil is niet gebonden aan die wet, wanneer deze wet ervoor zorgt dat een behaald resultaat niet gehaald kan worden.
Ieder mens ongeacht welke daad hij verricht, gehoorzaamt altijd de hogere macht, die de absolute voorwaardelijkheid bepaald en waarin die hogere macht toestaat hoe je een resultaat kunt behalen.
dat mensen niet gehoorzaam zijn aan de wil van iemand, die denkt het voor het zeggen te hebben, zijn, bepaald slechts vanuit het perspectief van diegene die denkt het voor het zeggen te hebben, dat ze verkeerd doen, omdat ze zich niet naar zijn wil schikken.
In principe geldt dat iedere handeling, voortkomt vanuit de voorwaardelijkheid. Wanneer iemand binnen die voorwaardelijkheid ook nog eens gaat stellen dat het voorwaardelijke ook nog eens voorwaardelijk is aan wat wel of niet goed, probeert deze persoon net zo machtig te zijn als de hogere macht die de voorwaardelijkheid bepaald, in oorsprong.
Bestaat er een mens die deze macht heeft?
Op dit moment is vrij objectief al bepaald welke daden voorwaardelijk zijn aan het goede en welke daden aan het niet goede.
de mens heeft dit vastgelegd in wat hijzelf wetgeving noemt.
Deze wetgeving heeft geen enkele effect op het voorwaardelijkheid in oorsprong. Het enige wat deze wetgeving doet is voorwaardelijkheid binnen de voorwaardelijkheid scheppen, waarbij het geldt, dat bepaalde mogelijkheden die bestaan niet benut mogen worden.
In de oorspronkelijke voorwaardelijkheid bestaat de handeling uit een absolute plicht. binnen de gecreëerde voorwaardelijkheid van wetgeving bestaat een vrije wil. Deze vrije wil is niet gebonden aan die wet, wanneer deze wet ervoor zorgt dat een behaald resultaat niet gehaald kan worden.
Ieder mens ongeacht welke daad hij verricht, gehoorzaamt altijd de hogere macht, die de absolute voorwaardelijkheid bepaald en waarin die hogere macht toestaat hoe je een resultaat kunt behalen.
dat mensen niet gehoorzaam zijn aan de wil van iemand, die denkt het voor het zeggen te hebben, zijn, bepaald slechts vanuit het perspectief van diegene die denkt het voor het zeggen te hebben, dat ze verkeerd doen, omdat ze zich niet naar zijn wil schikken.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
voorwaardelijk voor het resultaat => met een bepaalde toekomst
een hogere macht bewaakt alleen de symmetrie van oorzaak en gevolg en niet de specifieke toekomst, hoogstens een eindtoestand, maar die komt hoe dan ook, de tussenstations bepalen we met elkaar.
van tussenstations kan je misschien zeggen dat alle mogelijke tussenstations zullen plaatsvinden, wat dan nog open is voor variatie is de duur, de lengte in de tijd waarmee een dergelijk tussenstation plaats heeft.
als het gaat om macht heeft iedereen de macht om een tijdsduur te verlengen of verkorten, ook heel drastisch voor zichzelf, maar volgens mij ook in het algemeen, globaal gezien, voor het gehele universum en met een oneindige snelheid voor alle mogelijke tussenstations in verleden, heden en toekomst.
Maar goed een dergelijke macht is wat onhandelbaar.
Wat vind je van filosofieforum.nl als tussenstation?
een hogere macht bewaakt alleen de symmetrie van oorzaak en gevolg en niet de specifieke toekomst, hoogstens een eindtoestand, maar die komt hoe dan ook, de tussenstations bepalen we met elkaar.
van tussenstations kan je misschien zeggen dat alle mogelijke tussenstations zullen plaatsvinden, wat dan nog open is voor variatie is de duur, de lengte in de tijd waarmee een dergelijk tussenstation plaats heeft.
als het gaat om macht heeft iedereen de macht om een tijdsduur te verlengen of verkorten, ook heel drastisch voor zichzelf, maar volgens mij ook in het algemeen, globaal gezien, voor het gehele universum en met een oneindige snelheid voor alle mogelijke tussenstations in verleden, heden en toekomst.
Maar goed een dergelijke macht is wat onhandelbaar.
Wat vind je van filosofieforum.nl als tussenstation?
Heel mooi gezegd!
Het klopt dat in het algemeen een tijdsduur ook te verlengen of te verkorten is, zoals iedereen die macht voor zichzelf heeft, omdat het om dezelfde belemmering als tussenstation gaat die iemand overslaat, de moeilijkheid daarin is een geheel moet bestaan waarin geldt dat die overgeslagen wordt.
In die zin bestaat de macht in het geheel niet uit alles sneller te laten gaan door al die tussenstations overboord te gooien, maar door die tussenstations overboord te gooien, waardoor er vanuit je eigen deel in het geheel geen belemmering meer bestaat om te versnellen.
De invulling die ik er aan geef is dat het een plek is, waar ik diepere gedachten van mezelf kan delen, waarbij het om filosofie gaat, wat inhoudt het zoeken naar verklaringen met argumenten en tegenargumenten naar een bepaalde vorm van waarheid. in die zin is het als tussenstation gelijk aan de hoek van de straat, facebook, een café, buurthuis, bejaardensoos of kerk.
Wanneer een bepaalde plek aan mijn verwachting voldoet is het wat ik zoek, Voor mij is dat niet gerelateerd aan een ding maar aan mensen, gelijkgestemden, waarbij het niet is dat het om gelijkdenkenden hoeft te gaan, maar waarbij wel dezelfde intentie geldt.
Daarbij is het niet alleen afhankelijk van mijn bevinding, want wanneer de ander mijn bijdrage onzinnig vindt, niet kan volgen of onbegrijpelijk vindt, is het alleen maar een tussenstation, waarin ik de tijd, die ik er in doorbracht verloren heb laten gaan.
In die zin is iets iets wanneer het werkelijk dat is wat je denkt wat het is als het ook zo is.
In deze discussie denk ik een bijdrage hebben kunnen leveren en denk ik de juiste plek te hebben gevonden. Maar dat kan ook alleen mijn eigen interpretatie zijn
In een volgende af andere discussie kan filosofieforum.nl iets heel anders zijn, waarbij het niet de plek is, zoals het nu wel de plek voor mij was.
In die zin is niets definitief dat wat je denkt wat het is en is het dat, wat het is afhankelijk van het moment (tijd). Niet het object zelf is wat het is, maar de interactie bepaald wat het is.
Het klopt dat in het algemeen een tijdsduur ook te verlengen of te verkorten is, zoals iedereen die macht voor zichzelf heeft, omdat het om dezelfde belemmering als tussenstation gaat die iemand overslaat, de moeilijkheid daarin is een geheel moet bestaan waarin geldt dat die overgeslagen wordt.
In die zin bestaat de macht in het geheel niet uit alles sneller te laten gaan door al die tussenstations overboord te gooien, maar door die tussenstations overboord te gooien, waardoor er vanuit je eigen deel in het geheel geen belemmering meer bestaat om te versnellen.
Een tussenstation is datgene, afhankelijk van de invulling die ik er zelf aan geef, in overeenstemming met de invulling die een ander er aan geeft.Wat vind je van filosofieforum.nl als tussenstation?
De invulling die ik er aan geef is dat het een plek is, waar ik diepere gedachten van mezelf kan delen, waarbij het om filosofie gaat, wat inhoudt het zoeken naar verklaringen met argumenten en tegenargumenten naar een bepaalde vorm van waarheid. in die zin is het als tussenstation gelijk aan de hoek van de straat, facebook, een café, buurthuis, bejaardensoos of kerk.
Wanneer een bepaalde plek aan mijn verwachting voldoet is het wat ik zoek, Voor mij is dat niet gerelateerd aan een ding maar aan mensen, gelijkgestemden, waarbij het niet is dat het om gelijkdenkenden hoeft te gaan, maar waarbij wel dezelfde intentie geldt.
Daarbij is het niet alleen afhankelijk van mijn bevinding, want wanneer de ander mijn bijdrage onzinnig vindt, niet kan volgen of onbegrijpelijk vindt, is het alleen maar een tussenstation, waarin ik de tijd, die ik er in doorbracht verloren heb laten gaan.
In die zin is iets iets wanneer het werkelijk dat is wat je denkt wat het is als het ook zo is.
In deze discussie denk ik een bijdrage hebben kunnen leveren en denk ik de juiste plek te hebben gevonden. Maar dat kan ook alleen mijn eigen interpretatie zijn
In een volgende af andere discussie kan filosofieforum.nl iets heel anders zijn, waarbij het niet de plek is, zoals het nu wel de plek voor mij was.
In die zin is niets definitief dat wat je denkt wat het is en is het dat, wat het is afhankelijk van het moment (tijd). Niet het object zelf is wat het is, maar de interactie bepaald wat het is.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
-
Leon
Ik had bij deze discussie ook wel een goed gevoel, vraag me wel af hoe dat voor de originele vraagstelster is.
Wat je zegt over tussenstations is waar, maar als het gaat om hier eventueel tijd te verliezen vind ik dat niet negatief (ook niet perse positief), meer neutraal.
een tussenstation als neutraal gebied lijkt me de voorwaarde voor een open discussie, hoewel ik de behoefte aan gesloten ook wel begrijp.
het hoogst haalbare waarschijnlijk, een neutraal gebied met open discussie.
van zoveel dingen afhankelijk, dat wil je waarschijnlijk niet weten...
Wat je zegt over tussenstations is waar, maar als het gaat om hier eventueel tijd te verliezen vind ik dat niet negatief (ook niet perse positief), meer neutraal.
een tussenstation als neutraal gebied lijkt me de voorwaarde voor een open discussie, hoewel ik de behoefte aan gesloten ook wel begrijp.
het hoogst haalbare waarschijnlijk, een neutraal gebied met open discussie.
van zoveel dingen afhankelijk, dat wil je waarschijnlijk niet weten...
het klopt dat we in de discussie voorbij zijn gegaan aan een mogelijke beleving van de orginele vraagstelster, door van het onderwerp af te dwalen en inhoudelijk iets anders te hebben.
Sorry!
Sorry!Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Ik denk (hoop eigenlijk) dat tengeltje11 dat niet zo erg vind.Bertus schreef:het klopt dat we in de discussie voorbij zijn gegaan aan een mogelijke beleving van de orginele vraagstelster, door van het onderwerp af te dwalen en inhoudelijk iets anders te hebben.
:oops: Sorry!
Ook vind ik niet dat er erg ver van het onderwerp is afgedwaald, meer dat het is uitgediept.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
ik denk dat iedereen onder bepaalde omstandigheden zelfmoord zou plegentengeltje schreef:zou iedereen in staat zijn om zelfmoord te plegen?
kan je bv op een avond beslissen dat het genoeg is en zm plegen?(lijkt me onmogelijk als er geen andere factoren in het spel zijn?)of zou daar echt weken/maanden/jaren aan vooraf gaan in gedachten die steeds meer die richting uitgaan.
ik denk het laatste,maar hoe kan zoiets zonder dat mensen in je omgeving dit opmerken?
is een mens echt een lopend masker?een schim van wat hij vanbinnen echt is?
het is dan mss heel erg egoïstisch,maar dan voel ik me ergens bedrogen....doen alsof alles ok is en plots uit het leven stappen....
men zegt dan dat je 'respect' moet hebben voor hun keuze,maar is het dan toegelaten om hun keuze ook enorm egoïstisch te vinden?
die omstandigheden zijn waarschijnlijk voor iedereen anders, sommigen doen er jaren over, de ander beslist in een opwelling
een belangrijke vraag: is de mens een lopend masker
alleen als de mens dat wil denk ik, en het is soms wel handig om te willen
de omstandigheden bepalen of het egoïstisch was, ik ga er van uit dat iedereen op eigen wijze rationele beslissingen neemt
Maar, ben je dan bedrogen?
Of bedrieg je jezelf in dat geval, door het niet te kunnen willen geloven.
(Of is dat te hard?)
Of bedrieg je jezelf in dat geval, door het niet te kunnen willen geloven.
(Of is dat te hard?)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
het kan van het ene op het andere moment omslaan zonder dat iemand daarvan besef heeft.kan je bv op een avond beslissen dat het genoeg is en zm plegen?(lijkt me onmogelijk als er geen andere factoren in het spel zijn?)of zou daar echt weken/maanden/jaren aan vooraf gaan in gedachten die steeds meer die richting uitgaan.
Het allermoeilijkste is het niet begrijpen maar toch willen begrijpen.het is dan mss heel erg egoïstisch,maar dan voel ik me ergens bedrogen............maar is het dan toegelaten om hun keuze ook enorm egoïstisch te vinden?
Ik denk ook, dat omdanks dat ik zelf zo'n ervaring gehad heb, iemand anders echt duidelijk kan maken wat dat moment is en vooral hoe dat voelt.
Wat memeticae zegt
Maar, ben je dan bedrogen?
Of bedrieg je jezelf in dat geval, door het niet te kunnen willen geloven.
kan relevant zijn, wanneer het" ik voel bedrogen" gevoel ontstaat vanuit de twijfel of je haar echt hebt gekend en of zij wel was wie jij dacht dat ze was.
Wanneer je haar echt hebt gekend en daarop durft te vertrouwen kun je denk ik zelf wel invullen of egoïsme bij haar zou kunnen passen.
Wat mij persoonlijk aan het denken zet is dat ze korte tijd daarvoor ervoor koos om alleen een kind op de wereld te zetten.
Wanneer het een karaktereigenschap is om iets alleen te doen, was het misschien meer de keuze om het moment waarin alles gebeurde alleen wou doorstaan, maar wat haar niet gelukt is.
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Zo hé, Bertus!Bertus schreef: Wat memeticae zegt
Maar, ben je dan bedrogen?
Of bedrieg je jezelf in dat geval, door het niet te kunnen willen geloven.
kan relevant zijn, wanneer het" ik voel bedrogen" gevoel ontstaat vanuit de twijfel of je haar echt hebt gekend en of zij wel was wie jij dacht dat ze was.
Wanneer je haar echt hebt gekend en daarop durft te vertrouwen kun je denk ik zelf wel invullen of egoïsme bij haar zou kunnen passen.
Dat is pas een mooie definitie van empathie.
Al zeg ik het zelf.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Maar laat het me wat harder spelen:
Waarom hebben Hitler, Göbbels, Himmler en zo veel anderen zelfmoord gepleegd?
Is dit een zijstraat die elders thuishoort?
Waren ze bang door "het Gerecht" vermoord te worden?
Waarom hebben Hitler, Göbbels, Himmler en zo veel anderen zelfmoord gepleegd?
Is dit een zijstraat die elders thuishoort?
Waren ze bang door "het Gerecht" vermoord te worden?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
we hebben tengeltje voldoende stof gegeven om te reageren, nu maar wachten of ze dat nog doet.
empathie....niet meer met jezelf, dan is zelfdoding dichtbij, is empathie de toverformule? Inderdaad weinig empathische mensen zoals misschien een Hitler zullen dichterbij zelfdoding zitten, ze waren sowieso al minder betoverd, of zie ik dat verkeerd? Ik weet dat in die 19e en 20e eeuw de betovering van sociaal Darwinisme erg groot was.
empathie....niet meer met jezelf, dan is zelfdoding dichtbij, is empathie de toverformule? Inderdaad weinig empathische mensen zoals misschien een Hitler zullen dichterbij zelfdoding zitten, ze waren sowieso al minder betoverd, of zie ik dat verkeerd? Ik weet dat in die 19e en 20e eeuw de betovering van sociaal Darwinisme erg groot was.
En nu niet meer?
Of is ze enkel groter geworden?
Ik denk niet dat tengeltje11 per se zit te wachten op onze repliek.
Waarschijnlijk heeft ze er al wel vrede mee gevonden, al was het maar door eens te spreken met een paard.
(Helaas lijkt deze opmerking heel sarcastisch, zo is ze echter volstrekt niet bedoeld.)
Alhoewel er weinig magisch aan is. Het is eerder triviaal, alledaags, gemeengoed.
Althans, dat zou het moeten zijn. (Jaja, een uitspraak yopi, zie je? Ik luister wel.)
Volgens mij leven een heleboel mensen zonder empathie, noch naar zichzelf, noch naar anderen. Worden (willens en wetens?) bestuurd door anderen, terwijl ze toch van mening zijn, voortdurend met zichzelf en anderen bezig te zijn. Alsof het een soort van geveinsde empathie betreft.
Pinokkio's zijn ze, allemaal. (Heh, de spellingchecker wil er Pino's van maken)
Getuige Facebook en dergelijke gedrochten.
Mocht de empathie onjuist uitvallen, voelt men zich bedrogen.
Dat is oneerlijk en ongekend.
Alsof de magie achter de tovenarij opeens weg is.
Dat, kan ik me voorstellen, kan vreselijk teleurstellend overkomen.
Maar het zet je wel weer ferm met twee benen in de realiteit.
Weg escapisme, yolo en dergelijk begrippen.
Je wordt opeens geconfronteerd met dingen die je niet voor mogelijk scheen te houden.
-1 schijnt 1 te zijn geworden, samen nul.
Daarmee verder te kunnen leven, is een hele opgave, want je moet dan bij jezelf jezelf te rade om het uit te kunnen vinden.
Empathie is dan inderdaad het toverwoord, maar dan wel empathie voor jezelf. Durven te begrijpen dat je sommige zaken niet kunt begrijpen.
Maar ja, ik dwaal af en draaf, zoals gewoonlijk, weer eens door.
Of is ze enkel groter geworden?
Ik denk niet dat tengeltje11 per se zit te wachten op onze repliek.
Waarschijnlijk heeft ze er al wel vrede mee gevonden, al was het maar door eens te spreken met een paard.
(Helaas lijkt deze opmerking heel sarcastisch, zo is ze echter volstrekt niet bedoeld.)
Ik denk het omgekeerde Leon: de toverformule voor empathie, is zelfbehoud.empathie....niet meer met jezelf, dan is zelfdoding dichtbij, is empathie de toverformule?
Alhoewel er weinig magisch aan is. Het is eerder triviaal, alledaags, gemeengoed.
Althans, dat zou het moeten zijn. (Jaja, een uitspraak yopi, zie je? Ik luister wel.)
Volgens mij leven een heleboel mensen zonder empathie, noch naar zichzelf, noch naar anderen. Worden (willens en wetens?) bestuurd door anderen, terwijl ze toch van mening zijn, voortdurend met zichzelf en anderen bezig te zijn. Alsof het een soort van geveinsde empathie betreft.
Pinokkio's zijn ze, allemaal. (Heh, de spellingchecker wil er Pino's van maken)
Getuige Facebook en dergelijke gedrochten.
Mocht de empathie onjuist uitvallen, voelt men zich bedrogen.
Dat is oneerlijk en ongekend.
Alsof de magie achter de tovenarij opeens weg is.
Dat, kan ik me voorstellen, kan vreselijk teleurstellend overkomen.
Maar het zet je wel weer ferm met twee benen in de realiteit.
Weg escapisme, yolo en dergelijk begrippen.
Je wordt opeens geconfronteerd met dingen die je niet voor mogelijk scheen te houden.
-1 schijnt 1 te zijn geworden, samen nul.
Daarmee verder te kunnen leven, is een hele opgave, want je moet dan bij jezelf jezelf te rade om het uit te kunnen vinden.
Empathie is dan inderdaad het toverwoord, maar dan wel empathie voor jezelf. Durven te begrijpen dat je sommige zaken niet kunt begrijpen.
Maar ja, ik dwaal af en draaf, zoals gewoonlijk, weer eens door.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten