waarom?

[tengeltje11]

moet je je altijd afvragen 'waarom'?
of kan ook gewoon iets zijn omdat het is?

[memeticae]

Waarom niet?

[tengeltje11]

waarom niet afvragen of waarom niet gewoon zijn?

[memeticae]

Het is aan jou het antwoord te vinden.


Wij zitten met soortgelijke vragen, maar dan vaak meer toegespitst.

In dat we dan weten waar, een antwoord op te geven.

De algemeenheid, moge bekend zijn.

[yopi]

moet je je altijd afvragen 'waarom'?
of kan ook gewoon iets zijn omdat het is?

Een paard kan dat.

Of meer in het algemeen: Een dier.

Nou is een paard een 'edel' dier.

Dus hoe je nou moet combineren met zo'n wezen en je mens-zijn ...

Ik heb niet zo'n ervaring met dieren. Maar mijn fantasie geeft mij in dat paarden knap angstig kunnen zijn - en van daaruit ook agressief -, en als ze één kunnen zijn met hun omgeving ze een gelukkig beeld opleveren.

De paarden haten haast niet.
Rondom een tafel van gras
Zitten zij dicht bij elkaar

[tengeltje11]

Dan denk ik dat je een erg idillisch droombeeld hebt van paarden....

Het zijn van nature vluchtdieren,dus tuurlijk kunnen ze angstig zijn en van daaruit agressief.

Maar paarden kunnen elkaar onderling ook echt haten,verjagen,depressief doen worden,uitsluiten,.....
Het is heus niet allemaal vredig en 'oooohhhh'.

En iets kan gewoon zijn voor een dier,das zeker,maar wij staan qua brein verder en hebben de mogelijkheid om die dingen in vraag te stellen,dieren niet.

[Paul]

Ben je echt verder als je je allerlei dingen kan afvragen? Of ben je misschien verder als je dat niet meer kan, omdat je alles van nature zo accepteert zoals het is?

[tengeltje11]

Hog,het zal niet allemaal beter zijn als je het kan,maar het heeft toch positieve effecten ook,denk maar aan inleving,schuldgevoel,geweten,respect,.....

Zijn volgens mij allemaal dingen die we kunnen en voelen omdat we verder staan dan dieren.

Het maakt het leven er zeker veel complexer op,maar daarom niet minder mooi lijkt me....

[memeticae]

Nou ja, dan staan we lijnrecht tegenover elkaar.

Hoe minder complex: hoe mooier, is mijn credo.

Weg met de complexen!

Gewoon simpel: een van alles dat je noemde.

Keuzes, keuzes, keuzes.

Dat is wat het zo moeilijk lijkt te maken.
En zolang je niet weet, of beter: durft te kiezen, ken je jezelf nog niet.
Gedraag je daarom niets anders dan een dier.
Wat mij wel de eerste voorwaarde lijkt, om filosofie mee te kunnen bedrijven.
Anders brandt je je alleen maar.

Geen angst om keuzes te durven kunnen maken, en daarnaast ook niet bang te zijn van je standpunt af te durven of kunnen wijken.

Alsof het een vorm van "zuivere" communicatie zou kunnnen betreffen.

[Blin]

Nietsdoen is geen optie meer, hadden we ons ooit maar niet op moeten willen richten als een homo erectus. Misschien was dat wel ons eerste keuzemoment.

Keuzes maken hoort inmiddels bij het leven als water bij een vis. Een filosofisch verwaarloosd probleem id hoe nu om te gaan met de gemaakte keuzes. Het brein heeft inspraak tot het keuzemoment maar laat het daarna meestal mooi afweten. Eenmaal gekozen, rest ons niets anders dan je er maar bij neer te leggen want de geschiedenis is voorbij, het is een gepasseerd station, we glijden door het nu.

Na elke gemaakte keuze ben je eigenlijk weer een stukje vrijheid kwijt en met dat nieuw geprojecteerde stukje zijn, daar zal je het mee willen doen. Tot een volgend keuzemoment wat je nog verder drijft van je eigenlijke ik, die zich in redelijke mate vrij waant.

[Blin]

Mij is niet helemaal duidelijk waar ik nu precies sta in de discussielijn ten opzichte van het eerder gezegde maar ik hoop natuurlijk op een nieuwe geometrische figuur in de discussieruimte.

[tengeltje11]

hoeft kiezen altijd een stukje vrijheid verliezen te zijn?

er kan ook een hoop vrijheid opengaan.vrijheid in je hoofd bv,niet meer de twijfel,maar een gemaakte keuze die meer mogelijkheden schept zonder de twijfel?

hoe komt het dat ene mensen weten wat ze willen nog voor ze voor een keuze komen te staan en anderen maar blijven trappelen bij de meest idiote keuze die er maar bestaat?en heeft,hoe je omgaat met keuze's,ook invloed op de rest van je leven?

[memeticae]

Hangt er maar net van af wat kiezen voor je betekent.

(Voor mijn gebruik van "je" en "jouw" verwijs ik graag naar mijn andere berichten)

Stel: zoals ik elders opmerkte, je hebt maar één keuze in je leven.

Wat zou dat inhouden?

Maar, aan de andere kant, hoe verschilt dat met oneindig veel keuzes, op elk gegeven moment.


Ik zie geen verschil.

Maar ik heb dan ook geen doel.

Dat ik wil benaderen.

Of ik heb mijn keuze nog over ...
en moet op een gegeven moment gaan kiezen.

Dat moment stel ik uit tot mijn dood.
Zodat ik mijn dood kan kiezen,

Tsja, als ik toch maar een keuze heb, kan ik maar beter kiezen wanneer dood te gaan, hoe dan ook het komt het als verassing.


Ja, nou ja, taalliefhebbers smullen nu.

[memeticae]

Waarom leef ik nog?

[memeticae]

Omdat er een paard is dat op mij lijkt?

Hou op.

Als ik sterf is dat paard allang vergeten.

of andersom.

[tengeltje11]

maar is kiezen niet iets die gewoon bij het leven hoort?
waarom zou je er bang van zijn?
niet kiezen is gewoon geen optie lijkt me,je moet toch iets gaan doen?
zelfs dieren komen hele dagen voor keuzes te staan,die in hun geval mss wel hun leven of dood wil betekenen en ze op voorhand niet weten welke van de 2 hun keuze tot gevolg zal hebben,en toch kiezen ze,ze kunnen niet anders.....
dus waarom zouden wij dan 'anders' moeten gaan doen en niet willen kiezen?

het paard zal mss vergeten worden,maar jij daarom niet....