Ik zie dat ik in herhaling begin te vallen maar het is niet anders, herhaingen horen bij het leven en dus ook bij mijn dag, dit was hem van fgister.
Vandaag weer een zeer enerverende vakantiedag en dan zijn er nog mensen die zeggen
dat vakantie in het leven is geroepen om te ontkomen aan de drukte van de dagelijkse beslommeringen.
Eerst helemaal opgestaan, vroeger ging ik nog wel eens vroeg naar de bakker om vers brood te halen
voor het ontbijt zo je je misschien kunt herinneren, ‘met de beste wensen’.
Nu wordt er enkel nog koffie gezet, die hier niet te zuipen is, ik heb in mijn leven al heel wat pakken koffie
uitgeprobeerd maar koffie is hier waarschijnlijk chochorei, een scherp spulletje dat toevallig ook bruin is.
En dan zijn er ook nog eens dertig soorten om uit te kiezen. Dikke ellende dus, en dan ben ik pas bij het ontbijt zonder brood
laat staan een eitje.
Het evenement van de dag was de markt in het dorp verderop, je kent dat wel: pleintje, vijf bestelautootjes met zelf
geplante slaplantjes en allerlei kruiden, altijd weer leuk om te zien en te ruiken vooral ook omdat er altijd wel
leuke landelijke types uit de witte bestelauto’s komen. Dan een kippengrilltent die het hele dorp laat geuren in strijd
met de visboer. Er is ook altijd een tentje waar een rij voor staat, dit keer een kaasmaker. Men hun tupperware
doosjes stonden ze in de rij te wachten tot de man hun doosjes vulde met witte verse kaasjes. Binnen het uur
is zo’n man zijn hele handel kwijt. En dan staat er altijd wel een man met matrassen waarvan je je afvraagt hoeveel mensen
in dit kleine dorp vandaag nu net een matras nodig hebben. En een man met tafels voor 4 pers. die je kon uitrekken via een ingenieus
systeem naar een tafel voor 16 pers. Je zal er maar net om verlegen zitten als je in Joujac woont.
Als snel kwamen we terecht bij ‘the place to be’ cafe ‘la Commerce’ waar we onder het genot van een kopje koffie en ieder twee
pastisjes de boel hebben bekeken. Niets te zien en toch aangenaam, in de schaduw van de ochtend zon. Dan was er nog een tentje
van een soort hippies, zij had een hele lange toeter op haar hoofd van gedraaid haar en ze verkocht banden voor in zulk haar.
Er was een man bij waarbij je ook zo’n toeter zou verwachten maar die had hij dan in een hele grote muts gedraaid als een sultan met een
franse kop eronder. De handel liep ook al niet daverend want de clientèle bestond vnl uit oude vrouwtjes die ik nog niet
zo snel met zo’n toeter zag lopen. Ik heb nog geen foto gemaakt omdat al die mensen met die fototoestellen me ineens vreselijk
tegenstaan, belachelijk gedoe ook, kijk gewoon en geniet, zegt de vrouw die ook altijd de nodige foto’s wegschoot om ze thuis weer in
de virtuele prullenbak te mikken. Maar op het terras bij la Commerce zaten echt heerlijke creaturen van wie ik graag een foto
had gehad. Er zat een man met een goeie, door de zon getaande, kop, op een bloem te kauwen, het was een grappig gezicht maar toen bleken
de batt van mijn toestel leeg. Net toen ik ook nog een man in een hangmat stoel zag hangen met een boek, zijn benen schommelend en zijn ogen dicht.
En naast ons zaten vier dames, waarschijnlijk ontsnapt uit het bejaardenhuis dat ik hier gezien heb, heerlijk vrolijk te wezen in vrolijke bloemetjes-
jurken met van die half afgezakte pantykousjes.
En zo besloten we, na rijp beraad, om de terugtocht naar huis te aanvaarden, ons in de auto te hijsen en in wel zeker 5 minuten naar huis te rijden
waar we aan het bakkeleien gingen wie de salade met garnalen ging maken, ik won en door de hete olie en de nog niet ontdooide garnalen had
ik haast door een steekvlam het hele huis in lichterlaaie. Zo maak je nog eens wat mee op vakantie.
Frits klooide vanmiddag wat aan in een rivier, niet met vis maar met stenen. En ik heb heerlijk rustig in de tuin zitten lezen en binnen wat ge-internet.
Ik heb bij de fnac (een kleintje) een paar lekker boeken gekocht. Ik zou natuurlijk uit de doeken kunnen doen welke boeken precies, wat ik er allemaal
al uit gelezen heb en welke sites ik op het net bezocht maar dan wordt het misschien een beetje al te enerverend voor op één dag.
Oeps, vergeet ik nog een saillant detail. Toen Frits huiswaarts keerde van zijn rivierentocht stond er een
oud vrouwtje langs de weg van zeker 100 met een boodschappentasje in haar hand, te liften.
Frits stopte en hielp haar de auto in, dat zijn nog eens gezellige goed daden dacht hij en hij vroeg
haar waar ze heenmoest. Ze streek haar bloemetjesjurk glad om haar knokige benen en mompelde iets onverstaanbaars terug.
De vrouw had tand noch kies in haar mond en hij verstond geen woord van wat ze zei.
Wat nu, ze moest toch ergens heen, ze zwaaide wat met haar hand en frans volgde haar instructies.
Toen zei ze iets wat hij zo ongeveer begreep. Waar zij heen moest, geen idee maar toen vroeg ze waar frits
dan heen moest. O jee, dat was helemaal niet de goede richting. Dat was natuurlijk helemaal niet erg, frits zou haar wel thuisbrengen.
En zo kwam hij dan ergens in een achterafdorp waar hij maar bij een zandpad moest stilhouden, de rest ging ze lopen
want dat was met de auto niet te doen mar niet na frits uitbundig bedankt te hebben. Zo maakt een mens nog eens wat mee.
Er was een film op de tv, de verboden stad. Eenmysterieuze en
grootst opgezette film over het China in de 10e eeuw ofzo. Ik zat al helemaal klaar toen ik bedacht
dat dit wel een hele kleine tv was en toen de film begon was hij ook nog eens een streep op het toch
al zo piepschermpje. Het beloofde een prachtige film te worden maar duizenden soldaten op een paar
centimetertjes of honderden vrouwen die tegelijkertijd worden aangekleed voor de grote keizer.
http://www.allocine.fr/film/fichefilm_g ... 08517.html
het was allemaal veel te piep en mijn ogen trokken het niet, ik ben nog op een keukenstoel gaan zitten met
mijn snufferd haast op het scherm maar het mocht niet baten. Het eerste stuk kon ik net volgen, de grote keizer
was met zijn oudste zoon op oorlogspad met een joekel van een leger, de jongste zoon moest op het keizerrijk passen
met zijn moeder de keizerin. De jonge keizer in nooit spe zei steeds tegen zijn moeder: keizerin moeder, je bent de hele
dag in mijn gedachten. Ik vond dat bijzonder grappig, en dacht onmiddellijk, ja natuurlijk net zo als de zoon van frits mij de godganse
dag in gedachten heeft
))))))))
Nou ja, het mini-apparaatje is uitgegaan maar frits vond nog iets over franse zangers en in 1 kleine kamer wordt dat al snel meekijken geblazen. We waren vandaag ook nog in het dorpje
van Jean Ferrat, zo’n oude franse zwijmelaar. Er was een heel gebouw voor hem ingericht en er werd veel
geld verdiend aan de dode chansonnier, hele bussen met ouwe wijfjes strandden in het dorp. Er was een
vrouwtje bij die kon alleen nog maar 90 graden lopen, daar was mijn ome Willem met zijn levenslange spit, niks bij. Je maakt wat mee hier.
Tenzij dat kapot loopt natuurlijk, dat zou niet helpen.
[/img]