Ik denk dat ik je het beste kan vertellen wat ik onder dualisme versta, dan mag je zelf bepalen of wij aan het woord hetzelfde begrip toekennen.
Ultimo kunnen we altijd nog overeenstemmen het niet eens te zijn en besparen we ons de welles/nietes polemiek.
::
Je zegt dat je niet in staat bent waarheid te herkennen/bevatten.
Ben je wel in staat onwaarheid te herkennen/bevatten?
Zo ja, dan is dat inderdaad dualistisch. Immers om iets als "onwaar" te kunnen bestempelen, zul je moeten weten wat "waar" is. Maar creëer je tegelijkertijd een tegenspraak.
Je bent niet in staat waarheid als idee, als concept, te herkennen, waarom kun je dan wel zeggen dat bepaalde zaken/ideeën onwaar zijn?
Dat is de kern van het dualisme, je hebt waar en onwaar, iets ertussen is uitgesloten.
Als je niet kunt of wilt kiezen tussen deze uitersten, dus ook niet in staat bent onwaar aan te wijzen, zou ik dat eerder ambivalent noemen.
Niet goed is fout,
niet fout is goed.
Qed, zei meneer D. En maakte daar een hele wiskunde omheen, volgens het tertium non datur axioma.
En dat zien we tegenwoordig overal terug, in de wiskunde in de logica en dus in computers. Het "Binaire Denken", met nulletjes en eentjes.
(Even als slag om de arm, dat is wat op school geleerd wordt: klassieke logica en algebra; voor de "modernere" varianten als calculus en informatieleer zul je naar een universiteit moeten. Omdat de meesten niet verder komen dan die "klassieke" versie, zie je dat er fouten worden gemaakt in de gedachtegangen als er bijvoorbeeld met bepaalde -in de klassieke versies- niet gedefinieerde begrippen wordt getracht om te gaan: 1/0=oo -> 1/oo=0, bijvoorbeeld.)
Bush maakte daar handig gebruik van: "If you're not with us, you're against us" (als vergoelijking voor de aanval op Irak)
En Bush is de enige niet, de meeste politici bedienen zich van dergelijke -dualistische- retorica, naar mijn mening zeer onethisch.
Er worden echter ook fouten binnen het dualisme gemaakt.
Licht en donker, hard en zacht, goed en kwaad, die mogen voor zich spreken, maar soms worden er dingen als elkaars tegengestelde gebruikt die het niet zijn: leugen en waarheid, goed en slecht. Hier treden de problemen al op: is niet-slecht per se goed? Is niet-waarheid per se een leugen?
Dan ontkom je er welhaast niet aan een andere manier van logica toe te moeten passen, intuïtionistische logica bijvoorbeeld. Maar dan heb je het dualisme al losgelaten.
Dus als jij zegt dat je waarheid niet kan herkennen/bevatten, ben je meer intuïstisch bezig dan dualistisch:
Ik ben niet zozeer anti-dualistisch, ik gebruik het dualisme dagelijks en het voldoet prima. (Mijn koffiekop is leeg, ik heb trek in meer koffie, ik vul de koffiekop, mijn koffiekop is vol.) Ik besef me echter dat op sommige punten het dualisme niet toereikend is en dan waak ik ervoor om niet, dualistische beslissingen te nemen. (Mijn koffiekop is voor de helft van koffie voorzien, is hij dan halfvol of halfleeg? Allebei mag niet als antwoord, volgens het dualistische denken. Daar heb je het gedonder al.)wikipedia schreef:Indien men aanneemt dat iets niet bestaat, en daaruit een tegenspraak afleidt, geldt dat niet als een bewijs dat het bestaat.
Daar wou ik het voor nu even bij laten, nog veel meer gedachten staan te springen om op het scherm te mogen komen, maar ze willen allemaal tegelijk en dat tiept niet fijn. Stomme gedachten, ga eens netjes op een rij staan zeg.
::
Mee eens?