Het vuurvliegje

[yopi]

Begraven of cremeren?

Je moet tegenwoordig wel over de dood regeren en dat vastleggen.

Dan moet ik denken aan de kwetsbaarheid van een vuurvliegje.

[Leon]

Cremeren, de as door klei mengen, een kleiobject maken, bakken, als je het object zat wordt bergbeklimmen, het object van de berg afgooien, de plek waar het object gevallen is markeren met een X op een schatkaart, de schatkaart verkopen.

[memeticae]

In lappen gewikkeld overboord gegooid, het liefst in de Marianentrog.
Helaas is zo'n verzekering erg kostbaar, dus het zal wel verbranden worden.

[yopi]

Zoals de Tibetanen: Je lichaam op een richel in het hooggebergte leggen en dan wachten tot de Gieren het opeten en naar de hemel brengen.

(De oplossing van Driehonden dekt misschien het beste de kosten Memeticae.)

[Blin]

Doe mij maar cremeren maar mijn echtgenoot wil graag in het ijs begraven.
Het hangt er nu even van af wie er eerder gaat, Als hij eerder gaat dan ik doe ik gewoon de fik erin en ik vrees dat als ik eerder ga, ik in het ijs beland als een fossiele pinguïn.

[ManeoPugno]

Mijn voorkeur gaat uit naar begraven, al is het enkel voor de nabestaanden. Ik merk zelf ook behoefte te hebben aan een plek speciaal geweid aan haar.

[Leon]

Welkom, daar hoort een verhaal bij denk ik. Wat vind je van: http://ballinnn.com/binnenkort-kan-je-b ... -als-boom/

[ManeoPugno]

Bedankt,

er zit inderdaad een verhaal achter, maar niet bijzonder interessant. Ik heb 3 jaar geleden mijn oma verloren. Schat van een mens :'), ik deed veel met haar, maar ze stierf plots aan longproblemen, wakker geschud door acute reuma. Binnen enkele weken van gezellig op bezoek naar een melancholieke bijwoning van haar crematie. Ik was toen nog erg jong (nu nog steeds, daar niet van), ik was 13... Ik merk dat enkel het uitstrooien van as niet genoeg troost bood, ik wilde een plek kunnen bezoeken, speciaal voor haar. Misschien een erg primitieve gedachte, maar ik vind een moment nemen om te rouwen in de huiskamer niet genoeg. Mijn moeder ervoer een soortgelijk gevoel; ik was niet de enige die er zo over dacht. Ik wil nabestaande diezelfde kwelling niet aandoen.

-edit-

Vergeten jouw idee te beoordelen.. *kuch* egocentrisch *kuch*

Maar dat is een geweldig idee, alleen spijtig dat je dertig jaar moet wachten voordat je een fatsoenlijke boom hebt.. Verder is het wel een prachtig monument natuurlijk, je hebt een plaats geweid aan de persoon in kwestie, maar je kijkt ook niet uit op een kale steen. Ik stem voor.

[Leon]

Op zich kan een vaste plek helpen om de geest in gedachten te krijgen. Voor zover die geest niet zelf op andere plekken tevoorschijn komt. Na een jaar of tien komt de geest ook niet meer op die plek.

Ik heb een film gezien waarin het Griekse verbod op cremeren aan de orde kwam. Een terminaal zieke vader huivert van het idee door beestjes opgegeten te worden en pleit bij zijn enige dochter om hem te verschepen naar Duitsland waar hij gecremeerd kan worden, en hij vraagt zijn dochter daarna de as te verstrooien in zee.

In Griekenland is dus een verbod op cremeren. ik ken de gedachten er achter niet, maar het schijnt veelvuldig te gebeuren dat doden verscheept worden naar het buitenland. Speciale vluchten en reisbureaus. Of het moet een fantasieverhaal zijn geweest.

maar goed, ik vind het belangrijk als de nabestaanden kunnen kiezen, die moeten er mee door. Toen mijn vader overleed vond ik tussen de papieren briefjes met teksten als "De goedkoopste kist hoor jongens" en "deze muziek graag tijdens de uitvaart" Dat respecteer ik dan wel, al was die muziek Chinees en refereerde aan het feit dat hij op zijn oude dag nog een jonge Chinese studente in huis gehad had, met een vaag verhaal naar ons kinderen hoe hij haar gered had van een uitbuiter die voor veel geld een caravan aan haar had verhuurd. Tsja wat moet je daar nu van denken?

Ik ben best naïef, maar zo naïef toch ook weer niet...
Maar ik ben ook paranoïde, en ik denk toch net te veel...

[ManeoPugno]

Ik vind het mooi dat je zowel naïef bent als paranoïde. Je blijft trouw aan je aard van naïviteit, maar je kunt verder zien dan ieders onschuld.

[Leon]

Ja dank je, dat houdt elkaar mooi in evenwicht.

Maar wat brengt jou hier?

[ManeoPugno]

Een lak aan intelligentie om mij heen, voel mij tekortgedaan op de diepte van mijn gemiddelde gesprek met leeftijdsgenoten. Dan maar ergens anders zoeken.

[Leon]

Wat is intelligentie volgens jou?

[ManeoPugno]

Voor mij persoonlijk het kunnen/willen stellen van vragen. Nu zou dat verwijzen op kennis, maar naar mijn ervaring hebben intelligentere mensen meer leergierigheid, de wil om te leren. En er spelen natuurlijk andere factoren mee, zoals de hoeveelheid uitleg vereist bij een onduidelijkheid, maar dat hoeft niet beslissend te zijn. Je kan iedereen iets laten begrijpen, maar iemand iets willen laten begrijpen, dat is het hem nou juist.

Wat is uw beeld van intelligentie?

[Leon]

Intelligentie zou dan om begrip gaan, maar wat kan je dan met dat begrip (naast nog meer vragen stellen)?

Ik haal er dus de nut-gedachte bij. Wat heb je er aan? Wat kan je er mee? Puzzels oplossen die anderen niet kunnen oplossen? Dan dus de wereld redden als anderen dat niet kunnen? Is dat een verantwoordelijkheid die je wilt?

[ManeoPugno]

Dat is zeker geen onwaar perspectief op intelligentie.

Nu is intelligent geen bepalend factor in het antwoord op de vraag: "Vind ik genoeg diepte in de gesprekken met diegene?", als ik een gevoel van voldaanheid heb aan het eind van het gesprek, ben ik tevreden.

[Leon]

Je laat zien dat je je aanpast aan de mening van een ander. Dat is intelligent, aanpassen.

Maar aanpassen op zich, of aanpassen met een doel? Ken je je eigen doelen?

[Leon]

Als je teksten gaat aanpassen bestaat de kans dat deze niet meer helemaal gelezen worden of dat de reactie niet meer helemaal duidelijk is.

Voldaanheid is dus een doel...

[ManeoPugno]

Mijn doel was dit soort gesprekken, en dat is zeker gelukt.

Mijn doel is niet onwrikbaar van diepte, ik houd wel van een geintje hier en daar. Mijn doel was grotendeels het vinden van een mogelijkheid op zulke gesprekken.

Nu ik erover nadenk, denk ik meer op zoek geweest te zijn naar het gevoel van een bepaalde zekerheid: De zekerheid van de mogelijkheid. In de wetenschap dat ik niet langer eenzame, eentonige (vaak op niks interessants eindigende) gesprekken met mijzelf voer zonder invloeden van andere factoren.

[ManeoPugno]

Als je teksten gaat aanpassen bestaat de kans dat deze niet meer helemaal gelezen worden of dat de reactie niet meer helemaal duidelijk is.

Enkel wat verduidelijking van taal/leestekens.

[Leon]

Intellectuele uitdaging zal je hier zeker vinden, al was het maar om te leren hoe om te gaan met frustratie die je zult voelen bij sommige reacties, als je tenminste wat langer blijft.

Het doel kan zijn jezelf te leren kennen (waarom ben ik nu boos? waarom frustreert deze reactie mij? waarom begrijpt niemand mij? ) Het is zeker niet zo dat de mensen op dit forum elkaar begrijpen. Maar zichzelf denken wij wel te begrijpen (als ik even voor iedereen spreek, wat natuurlijk niet kan omdat ik ze niet begrijp)

[ManeoPugno]

Ik ben blij te horen dat op dit forum mensen elkaar niet begrijpen, voegt wat variatie toe aan de richting van de gesprekken. Ik ben niet zozeer naar mijzelf op zoek, ik ken mezelf wel (denk ik althans), ik weet waar ik tegen aanloop. Ik heb best wat meegemaakt in die karige 15 levensjaren.
Ik zal zeker eens aandacht besteden op de door u gestelde vragen, psychologie trekt mij wel.

[Leon]

Psychologie zie ik niet los van biologie en sociologie, een drie-eenheid als het ware.

Met filosofie als een soort van bovenvorm.

De niveaus van intelligentie:

1) sport en showbusiness
2) politiek en economie
3) psychologie en kunst (met biologie en sociologie)
4) filosofie (en filosofische benaderingen van wetenschappen)
5) zuivere fysica en wiskunde

Het is bedroevend hoeveel mensen/media op niveau 1 zit. Het filosofiemagazine, dat durft anders te zijn, zit toch maar op niveau 2, niveau 3 is onzichtbaar door spirtuele aspiraties van mensen en niveau 4 en 5 kom je alleen tegen als je in het universiteitswereldje blijft hangen.

Het is een kwestie van keuze naar welk niveau je je aanpast, is afhankelijk van jouw eigen vermogens. Ik vind niveau 3 het veiligst, ben wat bangig aangelegd, en ik geloof dat je daar nog gewoon gelukkig kunt zijn met intelligentie maar niet teveel ambitie. Ook al zit je dan ook tussen zwevers.

[ManeoPugno]

Dat klinkt erg aannemelijk. Ik zou zelf (het liefst) werken richting niveau 5. Die zekerheid van wiskundige en de enigszins speelse, maar betrouwbare (indien juist berekend) fysica vallen wel onder mijn interessegebied, wat ook blijkt uit mijn schoolcijfers. En natuurlijk afdwalen naar andere niveaus. Ik ben in niveau 4 weer minder begaafd, vaak gaan zweverige gedachten mij te boven. Ik ben ook van plan een universitaire opleiding te gaan volgen, ik hoop daar enkele leuke gesprekspartners te kunnen opdoen.

Heb je dit zelf bedacht? Zoja, respect. Zoniet, bron? Klinkt als een interessant topic.

[ManeoPugno]

Sowieso ben ik niet iemand die zich volledig zal(/kan) focussen op 1 bepaalde categorie.

[Leon]

Het is een vrijblijvende indeling, want waar zit bijvoorbeeld gezondheidszorg? En ik heb het ontleend aan een mop over Einstein:

Einstein komt op een conferentie met mensen met een IQ van 180 en praat over quantumveldmeetkunde. Daarna komt hij bij een ontmoeting met mensen met een IQ van 150 en praat over filosofische concepten als Zijn en Tijd. Hij heeft daarna een afspraak met mensen met een IQ van rond de 120 en praat daar over kunst en evolutietheorie. Dan komt hij op een vergadering met mensen met een IQ van rond de 100 en daar praat hij over politiek en economie. Op straat komt hij iemand tegen met een IQ van 80 en die vraagt ie of het bevalt op het filosofieforum.nl

[Leon]

( de mop is aangepast en gaat over iemand die bij Ajax voetbalt google maar Einstein-Ajax))

[ManeoPugno]

Hahahaha, geweldig. Ik moest lachen, had hem niet verwacht.

Over IQ gesproken, weet u toevallig wat uw IQ is?
Mijne is toen ik 9 was getest op 132. Ik zou dus onder niveau 3 vallen.

[Leon]

Ik zat ooit rond de 150 (op mijn 18e, ben nu 50), maar het is een mop en de cijfers zijn zomaar verzonnen.

Ik heb ooit de hoogbegaafden-test gedaan en daar zaten in de IQ test meerdere goede antwoorden waarvan er toch maar 1 echt goed was, heel tricky, maar je krijgt daarvan de uitslag niet, dan moet je langskomen.

Het doel van mijn intelligentie, zo heb ik gekozen, is mild-ironisch in het leven te staan en met Epictetus een stoicijnse levenshouding aan te nemen.

[ManeoPugno]

Jeutje, 150, toe maar. Maar stoïcijns dus, hoe ben je daar zo opgekomen als ik vragen mag?

Had inderdaad wel door dat het een grap was, ik verwoorde mij verkeerd. Ik zou volgens de mop onder niveau 3 vallen, wat mij op zich best zou liggen.

[Leon]

vind je het veel 150? Het is echt niet zo bijzonder en mijn EQ is bedroevend denk ik. Bovendien zal het wel afgenomen zijn met de jaren, samen met het aantal hersencellen. Jodium schijnt nog wat te helpen, maar waarom zou ik?

Gewoon de bibliotheek ingelopen, goed gezocht, en een boek van Epictetus mee naar huis genomen.

[ManeoPugno]

Het is best veel ja, officieel ben je van een IQ van 120 hoogbegaafd. Het gemiddelde IQ in Nederland is 102.(http://gemiddeldgezien.nl/overige/gemiddelde-iq)

Zou ik eigenlijk ook eens moeten doen, de bibliotheek inlopen... Ach ja, tijd zat. Voorlopig ga ik eerst eens lekker pitten. Weltrusten en bedankt voor het gesprek zover.

[Leon]

Van de officiële testen weet ik de uitslagen niet. Ik heb zelf op mijn achtiende een IQ-testen boekje gekocht en als je alle vragen goed had was de IQ 150. Maar volgens wordt daar in die boekjes wel vals gespeeld dat je intelligenter lijkt dan je bent. (paranoïde)

En het was een oud boekje en het schijnt toch een soort van raar verschijnsel te zijn dat oude IQ testen gemiddeld beter gemaakt worden. (naïef)

Dus misschien zit ik wel rond de 120 of zo. Ik zie mezelf eerder als eigenwijs dan als hoogbegaafd.

Wijsheid zou moeten zijn dat je ook eens wat van een ander aanneemt. Het altijd maar beter denken te weten wordt:

a) niet in dank afgenomen
b) je leert minder snel

[Blin]

Kunnen de dames straks nog meer maten verwachten
of gaat het hier enkel over intelligentie te pochen.

Mij maten zijn:

intelligentie: 147
lengte 1.83
cupmaat 85B
schoenmaat 42

[Blin]

Kunnen de dames straks nog meer maten verwachten
of gaat het hier enkel over intelligentie te pochen.

Mij maten zijn:

intelligentie: 147
lengte 1.83
cupmaat 85B
schoenmaat 42

[ManeoPugno]

Kunnen de dames straks nog meer maten verwachten
of gaat het hier enkel over intelligentie te pochen.

Mij maten zijn:

intelligentie: 147
lengte 1.83
cupmaat 85B
schoenmaat 42

Ehm wat? :s

Ik ben 1.75 met schoenmaat 45-46.

[ManeoPugno]

Van wat ik heb gehoord zijn enkel IQ testen van een psycholoog betrouwbaar, en kom je met die andere altijd hoger uit. Klinkt niet zozeer paranoïde, eerder een gezond verstand die dingen in twijfel kan trekken. Ik heb vernomen dat nadat ik mijn test heb afgenomen, ik juist hoger zou uitkomen met die nieuwe test (en ik ben nu wat ouder natuurlijk).
En wijsheid bevat natuurlijk ook het kunnen twijfelen.

[Leon]

Ja dat denk ik ook wel

[Leon]

Kunnen de dames straks nog meer maten verwachten
of gaat het hier enkel over intelligentie te pochen.

Mij maten zijn:

intelligentie: 147
lengte 1.83
cupmaat 85B
schoenmaat 42

Dank je, dit heb ik altijd willen weten.
Er zijn natuurlijk ook dingen die ik niet wil weten.

Maar je hebt gelijk het wordt een beetje pochen zo, voor zover meer intelligentie echt een voordeel is natuurlijk, want een puinhoop van het leven maken lukt blijkbaar op alle niveaus.

[ManeoPugno]

Inderdaad, excuus, ik zal wat balans brengen. Ik ben op sociaal-emotioneel gebied nog 8. Zodra emoties een rol gaan spelen ben ik mijzelf niet. Ik zeg sneller dingen die ik niet meen.

Wat denken jullie eigenlijk over de stelling: Simpele mensen zijn gelukkiger?

Zag hem laatst op een ander forum, klonk wel interessant.

[Leon]

Hmmm,

als intelligentie te maken heeft met aanpassingsvermogen, en min of meer toevallig er weinig aangepast hoeft te worden denk ik dat je met weinig intelligentie wel goed kunt leven. Dan hoef je niet telkens je af te vragen of het niet beter kon.

Dat denken dat het beter kan is misschien ook gewoon een kwestie van keuze dat het op een gegeven moment wel goed genoeg is, als je toevallig wat meer intelligentie hebt, en dan kan je jezelf afvragen wat je er nu precies aan hebt, aan die intelligentie.

Als je de pech hebt van een zwaar leven, komt epigenetisch intelligentie misschien niet eens echt naar boven, of juist wel, als dat je kan helpen, maar zo mooi zit het leven dan toch weer niet in elkaar, altijd.

Ik vind het best zwaar om in een omgeving te leven met zoveel nadruk op sport en showbusiness, en sensatieverhalen, en ik denk dat ik qua aanpassen vooral steeds dommer ben geworden, dat ik bijvoorbeeld toch ook meer let op uiterlijkheden. De banale zelf wordt gewoonweg meer aangesproken.

[ManeoPugno]

Ik begrijp je, met dat aanpassen aan diegenen om je heen. Ik heb jaren terug op Leonardo onderwijs gezeten (onderwijs gefocust op hoogbegaafden), en ik ben laatst voor het eerst in jaren weer op bezoek geweest. De taalachterstand alleen al was immens, terwijl ik ooit met hun een klaslokaal heb gedeeld. Gelukkig is dat wel een motivatie geweest om mij te gaan focussen op taal en woordenschat, maar dat even terzijde.

Ik denk dat 'simpele' mensen niet geclassificeerd worden door middel van IQ. Ik zie simpel als een breder begrip: Bijvoorbeeld mensen die steeds teruggaan naar een gewelddadige relatie, daar hoef je niet verbijsterend intelligent voor te zijn om te snappen dat het slecht gaat aflopen. Misschien een extreme vorm van naïviteit.

Maar ik denk dat simpele mensen meer genoegen met dingen hebben. Misschien heb ik een verkeerd beeld, maar ik heb het gevoel dat simpele mensen minder behoefte hebben aan diepte, de instelling hebben van: Oh, schilder/putjesschepper? Goed genoeg.
Ik denk dat ze ook minder behoefte hebben mensen om hun heen tevreden te stellen, zoals hun ouders die een verwachting hebben van een opleiding niveau. Maar daarentegen denk ik wel dat simpele mensen socialer zijn, of meer behoefte hebben aan sociaal contact. Wat weer kan afleiden van studie.

[Leon]

Mijn vrouw en ik hebben ooit een groepje hoogbegaafden beeldhouwles gegeven. Erg leuk hoe kinderen van dat niveau communiceren. Zo herinner ik mij een discussie over dinosauriërs of dinosaurussen, waar bij wat onbegrip iemand uit de hoogte aangaf "dinos, je weet wel".

Ook werd mijn ene wat luie oog onderwerp van discussie. "Ach ja iedereen heeft wel wat", was mijn antwoord. Erg waarnemende kinderen.

Ik heb een hele filosofie over hoe intelligentie en tijdsbeleving samenhangen, dat voert nu wat te ver, maar het idee is dat bij een andere intelligentie een andere tijdsbeleving hoort, of zelfs dat een andere tijdsbeleving hebben betekent dat je een andere intelligentie hebt.

Als je boeken leest, films kijkt, reist, het doet allemaal wat met de tijdsbeleving.

Je kunt iemand niet beoordelen op tijdsbeleving.

[ManeoPugno]

Hoe oud waren die kinderen?

[Leon]

11-16 zoiets, met hoogbegaafden is het referentiekader qua leeftijd lastiger

Was vanuit Pharos, de kinderen worden bezig gehouden terwijl de ouders dan ervaringen kunnen uitwisselen, omdat het een heel specifieke belasting is voor de ouders die ze met weinigen kunnen delen.

Wel grappig dat toen ik een workshop "augmented reality" had verzonnen, wat ik dacht dat de verbeelding moest aanspreken en intellectuele uitdaging kon zijn, dat de animo toen erg laag was. Ze gaan toch liever gewoon beeldhouwen, kleien of schilderen.

[ManeoPugno]

Klinkt wel herkenbaar ja.. Persoonlijk ligt mijn voorkeur ook bij een doel voorgeschoteld krijgen en dan proberen het doel te bereiken. Vrije keuze opdrachten hebben mij nooit echt gelegen. (Lak aan creativiteit?)

Ik zou tevens graag eens horen over uw theorie over de relatie tussen tijdsbeleving en intelligentie.

[Leon]

Het ziet er naar uit dat je toch even blijft...

waarom stellen we mijn egotripperij niet nog wat uit en gaan we het hebben over de mogelijkheid dat er zoiets is als een tijdsbesef is dat verschilt per individu. Een hypothese die je zelf kan onderzoeken.

Hoge intelligentie is een tijdsbesef hebben waarin veel aanwezigheid is. Kan je dat onderzoeken?

Kan je je dan een voorstelling maken van wat voor besef je hebt als er veel minder besef van aanwezig/buiten is, maar veel meer besef van binnen? of gewoon afwezigheid van besef...

[Leon]

Door een besef te hebben van meer dingen is het logisch dat deze dingen (psychologisch) meer gewicht hebben, meer gewicht/massa doet iets met de tijd of tijdsbeleving.

Maar zelf onderzoeken...dat is belangrijk, niet zomaar je laten conditioneren door vreemden. Hoewel dit ook iets is waarmee ik zou kunnen conditioneren natuurlijk.

[Blin]

Is hier misschien iemand die op de Mensa zit?

Fascinerende groep mensen. Ik heb eens een avond bezocht. Het was in een achteraf zaaltje in Katwijk. Een beetje onwennig ging ik erheen, toch een beetje faalangst. Je weet maar niet wat voor een einsteins daar allemaal zitten.

We zitten in een groep en iedereen moest zich kort voorstellen. Ik had gedacht, daar zitten allemaal professoren en nerds. Niets was minder waar. Ik dacht weer, vast alleen maar mannen en ben ik de enige vrouw . Weer helemaal mis.

Er was niet bijzonder veel georganiseerd. Er waren allemaal stoelen in een kring gezet. Dat vond ik meteen al vreselijk kinderachtig, net een kleuterklas.
Iedereen zit zo een beetje te smoezen en dan gaat het beginnen. Het is de bedoeling dat we onszelf voorstellen en in het kort vertellen wie we zijn en wat we doen in het leven.

Ik haat dat. En dat ze dat elke maand deden, belachelijk gewoon. Als je elkaar al niet meer kent na een maand dan lijkt het me niet best gesteld met je geheugen, misschien een steekje los.

Als klap op de vuurpijl mag ik beginnen. Ik ga staan, trek mijn rok goed en hoest een keertje. Ik zeg ' ik ben Blin" eng ineens schiet er door mijn hoofd dat je vroeger op de lagere school je spreekbeurt moest beginnen. Dan zei je: Ik ben Blin en ik houd mijn spreekbeurt over mijn marmot.

Ineens was ik helemaal van het padje, ik wist niet meer wat ik zeggen moest, ik dacht alleen nog maar. ik ben Blin en ik houd een spreekbeurt over mijn marmot. Al die intelligente blikken priemen in mijn hoofd en ik denk, wat verwachten die mensen in hemelsnaam van mij, wat moet ik zeggen?

Hadden ze irreële verwachtingen of waren het verwachtingen die ergens op stoelden, bv op het feit dat ze dat elke maand al deden en er een bepaalde routine inzat die ik niet kende. En waren die gedachten dan niet irreëel want hoe kon ik dat weten, voor mij bestonden ze niet in het reëel.

En toen werd het allemaal nog veel erger. Toen ze de grote leider: toe maar.
Ik was zelfs geen kleuter meer maar voelde me een peuter. Snel dacht ik aan mijn yoga oefeningen en deed een kleine zonnevlecht in gedachten en toen nog een kuchte en toen wist ik het zeker.

Ik zei : ik ben Blin en mijn maten zijn....

en toen heb ik al mijn maten opgegeven , echt al mijn maten.

[Leon]

Daar heb je dus de Ware niet gevonden.