Indianen

[yopi]

Ik zeg van te voren even nadrukkelijk dat al mijn meer persoonlijke verhalen over ervaringen gaan die ik écht gehad heb. Dus niet dat gelul van Blin-blin of dat eitje.

.........

Gistermiddag op de bridgeclub hadden mijn zus en ik bij de eerste tafel de Corvers. De man-kant van dit koppel (met bridge spelen paren tegen elkaar, dus in dit geval mijn zus en ik en dat echtpaar: De Corvers.) heeft vanaf het begin dat wij hun kennen de gewoonte om in een boekje te zitten lezen.
In de loop van de tijd leren we hun kennen. Het is een autistisch gezin.
Maar toen ik op de man af vroeg waarom hij dat deed zie hij: Om pijn te bestrijden. Welke pijn? vroeg ik. 'Nou, de zenuwen naar mijn ballen zijn afgekneld en dat is vrij onverdraaglijk'.
Gistermiddag was dat een boekje van Karl May, die zo als ik bekend veronderstel in de gevangenis zijn indianenverhalen heeft geschreven.

Nou vind ik het wel symbolisch dat die verhalen - volgens mij teruggaand op 'De edele wilde' van Rousseau - ; die gaan over de pijn in de westerse cultuur; in dit geval gaan over directe pijnbestrijding in je ballen.
Ook symbolisch is dat zij een kind gekregen hebben dat zich prima ontwikkeld heeft tot een bepaald moment.
Toen hebben zij dat op de bridge-club ons toevertrouwd wat er met die dochter aan de hand was.
De pijn in zijn ballen, die hij beschreef als een mes, dat elke keer weer opnieuw een aanval van pijn veroorzaakte, heeft dus nieuwe pijn voortgebracht.
Zij moeten daar maar mee dealen.

Wat ik me herinner van Karl May is het verschil tussen de filosofie van de helden en die van de indianen. Waar doorheen het verhaal natuurlijk een vermenging optreedt vanwege vriendschappen en scenes in de avonturen die dat illustreren.

Zo zijn me een aantal dingen bijgebleven vanuit mijn lezen in mijn jeugd:

De westerlingen vonden dat je iemand niet mocht doden en niet mocht martelen.
Het indianenverhaal:
- Als je iemand alleen in zijn been schiet om hem niet te doden, maak je hem levenslang tot invalide. Bepaald niet geschikt om te zorgen voor zijn gezin en zijn stam. Kortom: Een gruwelijke straf ipv een daad van christelijk mededogen.

- Met martelen van je vijanden doe je dat slachtoffer eer aan. Hij kan bewijzen dat hij dat aankan en krijgt veel waardering als hij dat verdraagt op de manier van de indianen: zingend ten onder gaan.
Als het slachtoffer gaat lamenteren of smeken schiet je hem neer als een hond: Hij is het niet waard om de marteling te ondergaan. En heeft zijn kansen op de eeuwige jachtvelden verspeeld.

Dat is het beeld wat Karl May in mijn jeugd achtergelaten heeft.
...
Dan gaat er een hele tijd voorbij.
...
Dan wordt drama en heldendom zo iets van de romancyclus van Voskuil.
Of Kafka. Of de anti-held, waar dan ook.
...
Indianenverhalen krijgen dan de betekenis flauwe-kul verhalen, waarom gelachen mag worden.

In de VS overleven de indianen alleen vanwege de onderdrukte romantiek in hun geschiedenis.
Het meest onder de indruk ben en was ik van Tecumseh, de laatste der Mohicanen en Woonded Knee.

In ieder geval is die confrontatie tussen culturen een bron van inspiratie:
Bijvoorbeeld dat indianen stierven in slavernij en dus niet geschikt waren voor plantages e.d.
Dat er rechtzaken waren binnen de katholieke kerk om uit te maken of het mensen waren of dieren; en dat en passant de negers met triomf binnen gehaald werden als goede krachten. Touwens verzorgd em gefaciliteerd door een elite-klupje negers die er wel aan wilde verdienen.

Voeg daarbij de eerste massa-oorlog, de burgeroorlog in de VS, en je hebt een situatie, waarbij de afgestorven rassen een inspiratiebron vormen voor mogelijke drop-outs in de succes-story van het westen.
.....

En dat is goed te praten.
Maar dan wel vanuit het onmenselijke:
De statistieken namelijk.

En dat zou wel weer de wrede natuur of God kunnen zijn, waar geen recht geldt voor een individuele mier of mens.

... Maar ondanks dat hebben wij - mijn zus en ik - slecht gescored gistermiddag. Gelukkig hebben we dat gecompenseerd door flink te keten.
Tot groot plezier van de andere paren.

Het was een goede middag. ...

[Leon]

Ik heb weinig Indianenverhalen gelezen. Alleen al de term "Indiaan" is een belediging. Negerhut van Oom Tom, verder kwam ik niet.

Wel heb ik de Bob Evers serie verslonden, wat zoiets is als kinderen die slimmer zijn dan volwassenen, maar natuurlijk geschreven door een volwassene.

Maar wat er met de native americans is gebeurd, in noord en zuid is van een dusdanige gruwelijkheid dat ik iedere keer stok in denken.

Ik heb daarbij een gevoel ontwikkeld dat primitief beter is dan gecultiveerd. En waardeer de volledige westerse cultuurgeschiedenis (inclusief filosofie) als verwerpelijk.

[Leon]

Met "primitief" bedoel ik niet-technocratisch. De culturen waren soms ver ontwikkeld, maar minder technocratisch en op conflicten beslechten gericht.

[yopi]

Ik mag hopen dat je dus inziet dat het allemaal een projectie is.

Voor de Native Americans is de ontdekking van hun, de primitiefste eerste vorm van immigratie.

Overdreven gezegd kan je de angst voor immigranten terug brengen tot het verhaal van de Indianen: Als we geen muur bouwen betalen we de prijs voor een soort onschuld die bestaat uit onze zelfverklaarde onschuld:
We keren misschien wel terug tot de barbarij, oftewel 'De Natuur'.

Als het zover is zal de gedachte wel opgeld doen: Eigen schuld:
Tevreden accepteren we dan dat de symmetrie zijn werk doet.
Of die gedachte - katholiek gedacht - zijn werk doet is de vraag.

Het gaat over het moment van sterven. Wat trouwens weer leuk filosofisch in overeenstemming is te brengen met die twee dingen die ik over de Indianen die in Karl May's voorstelling bestonden:

Je geeft je vijand een kans om zijn eergevoel te bewijzen in de marteling, en je gaat je medemens niet verminken om hem een kut-leven te bezorgen. ..

De meest bezopen vorm wat nou wel lekker in de historie van dit forum past is de Maya-cultus, maya-kalender-cultus.
....

ff heel anders: Die minimal music. Philp Glass en zo, waar ik jou en Memeticae over hoorde spreken.

Ik noem dat de beste slaap, zonder te slapen.
Als ik goed luister denk ik het moment van mijn sterven te kunnen overleven. Euthanasie is er niks bij ...

[Leon]

Marteling is natuurlijk een vorm van aandacht. Ik mag hopen dat aandacht niet nog extremere vormen krijgt.

Philip Glass is in mijn ogen niet echt minimal music. Te veel franje en stijl. Het repetitieve is wel lekker als mantra achtige beleving, hoef je dat niet zelf te doen, meditatief dus. Ken je Simeon ten Holt's muziek? Zoek maar eens op. Vooral de Canto Ostinato is bekend. Maar Horizon is misschien wat filosofischer.

Steve Reich is al iets meer minimal music, hoewel zijn experimenten met bandopnames in "Different trains" de eenvoud weer wat weghaalt.

Repetitieve eenvoud, dat is muziek waar het niet zo om status gaat.

[Blin]

Als ik goed luister denk ik het moment van mijn sterven te kunnen overleven

Is dat even lullig. Het lag niet aan die woorden maar aan mij.

Rode kool in zacht zalf gesneden. Makkie.