Reflectie

[neus]

Reflectie

Reflectie heeft te maken met spiegeling. Ik stel me voor dat bespiegelen op gevoelsmatige beslissingen een voordeel heeft boven alleen maar het gevoel volgen, al zal een bijkomstig probleem kunnen zijn als je te ver van jouw gevoel af komt te staan.

Veel mensen maken een puinhoop van hun leven, in mijn ogen omdat ze geen onderscheid kunnen maken tussen juiste en onjuiste beslissingen en niet kunnen voorkomen onjuiste beslissingen te nemen.

Nu is een beslissing pas onjuist als je dat door de gevolgen merkt, en van te voren was dat moeilijker inschatten. Het “op de boerenklompen aanvoelen” wat juiste en onjuiste besluiten zijn is lastig, want meestal zijn we niet zo nuchter.

Voor een goede reflectie heb je nuchterheid nodig, maar nuchterheid is weer bijzonder lastig om te hanteren, omdat het leven er niet mooi of aantrekkelijk van wordt, laat staan dragelijk.

Met alle ellende in de wereld, grotendeels vanwege onjuiste beslissingen, mag je wel aannemen dat het leven al bij voorbaat ondragelijk is, zodat niemand nuchter wil of kan zijn.

Nu zou men kunnen verwachten dat men door evolutie zodanig geoptimaliseerd wordt, dat het leven steeds makkelijker te dragen is. Hierbij kunnen we constateren dat het uitschakelen van evolutionaire principes, door ingrijpen in onze omgeving, misschien de oorsprong is van alle onjuiste beslissingen. Aan de andere kant zijn beslissingen juist waaraan evolutie haar werking dankt. Er moeten dus juist beslissingen genomen worden, goede en minder goede, om evolutie mogelijk te maken. Dat zijn echt niet alleen lichamelijke besluiten, maar zeker ook geestelijke.

Misschien is de fundamentele ondraaglijkheid van het leven dat je nooit weet of een beslissing goed of slecht is. Je kan er als het ware met je hoofd, de ratio, nooit bij. Of je dan maar moet besluiten zonder de ratio verder te gaan is onduidelijk. Waarschijnlijk is het rationeel inzicht dat we niet alle problemen moeten elimineren wel juist, en dan geldt vooral geen drastische besluiten nemen.

In alle nuchterheid heb je natuurlijk niets aan een ratio die alleen maar achter de feiten aanloopt. In alle nuchterheid heb je ook niets aan gevoelsmatige beslissingen die nopen tot drastische maatregelen. Maar aangezien dit een rationele conclusie is, loopt deze noodzakelijkerwijs achter de feiten aan, omdat er nu eenmaal wel drastische maatregelen genomen worden.

Dit wordt een reflectie op het drastische. De natuur is vaak heel drastisch, het geeft nieuw leven, en ontneemt leven. Zal men evolutionair dit ooit kunnen dragen?

Dat “dragen” zou inhouden dat men het leven niet beschouwt als iets voor de eeuwigheid, iets dat toch pas lukt als men reflecterend vermogen heeft. Iets dat pas lukt als men in een wereld van geestelijke beslissingen leeft en niet meer direct lichamelijke.

Misschien kan men het geestelijk eeuwig maken, en aldus toch het “Probleem” elimineren, maar is zou dat als futiele poging beschouwen en toch alleen de geestestoestand van acceptatie van tijdelijkheid als optimaal beschouwen.

Het idee dat door het geestelijke eeuwig te kunnen maken, het leven dragelijk wordt, is nuchter beschouwd een misopvatting. Maar goed dat is een rationaliteit die achter de feiten aan zal lopen.

[yopi]

Voorbijgaand aan alles wat je in deze post geschreven heb vraag ik je: ken je het begrip Kairos?

Het juiste moment voor de juiste beslissing.
Daar ben ik nou ook niet bepaald een kampioen in, maar toch ..

Een beetje met behulp van de onbetrouwbare griekse goden en het idee dat het speelveld altijd open ligt ..

Blijkbaar - zeg ik tegen jou - kom je er gewoon niet onderuit.

Zelfmoord zou ik niet aanraden.
Drastisch zou ik alleen aanraden onder deze grens.
Tenzij je denkt dat je meerdere levens hebt. Of dat het leven buiten jou ook wel doorgaat. In beide gevallen is drastisch 'futile'.

Leve de Hollywood fantasieën. Zelfs de CIA is daar te rade gegaan na 9/11.

[neus]

Ik ben nog steeds een volger van Epictetus, die zegt zoveel als:

God stelt je op de proef, bewijs dat je iets waard bent!

Wij mensen stellen elkaar ook steeds op de proef. Ik neem dat misschien te letterlijk.

Mijn vrouw heb ik behoorlijk op de proef gesteld. Ze heeft een keuze moeten maken, verder of niet. Ze koos voor verder. Nu ben ik haar eeuwig trouw. Ze heeft het verdient.

Jij hebt ook wat verdient in mijn ogen.

[yopi]

Blij dat je er weer bent Neus!

Dan kunnen we elkaar weer wat wijs maken ..
(Is dat dubbelzinnig genoeg?)

[neus]

Probleem is natuurlijk ook dat ik mijzelf dingen wijsmaak en dat dan moet doorleven. Maar jezelf (dingen) wijsmaken is filosofie toch?

[yopi]

(vervolg)

Die René Gude met zijn botkanker die nu op sterven ligt is ook een aanhanger van die Epictetus .. Wist je dat? En ken je hem?
Die botkanker schijnt waanzinnig pijnlijk te zijn. Ik heb hem in de kist zien liggen die aangepast was op zijn ene overgebleven been.

Wat gaat het me aan? Wat me aangaat is dat de jongste broer van mijn vrouw besloten heeft om niet meer te eten en te drinken na de laatste fase van zijn keelkanker - opgegeven door de artsen - en zijn vrouw achterlatend met twee kinderen. Vroeger in het vooruitzicht van een gelukkig en katholiek leven. Daar en met andere dingen leef ik op dit moment.

Het blijft een raar verhaal van die Jezus aan het kruis gestorven.
Absoluut uniek in de godsdienstverhalen. Een unieke religie, waarvan ik de draagwijdte niet kan bevroeden. Welke mensen verzinnen zo iets?

Het heeft toch te maken - denk ik - om tijdelijkheid en eeuwigheid (waar jij het over gehad heb) in een verhaal samen te krampen ...

[neus]

Ach ja op een gegeven moment is er behoefte aan leegte. Ik zou ook een streven naar leegte aanbevelen voor mensen die moe zijn van het verhalen verzinnen, naar verhalen leven en zichzelf (dingen) wijsmaken.

Wat we onszelf ook wijsmaken, alles blijft tijdelijk en dat is feitelijk ondraaglijk. Vandaar dat zoveel mensen toch nog een streven hebben het geestelijke eeuwig te maken. (Wat bijna zeker zal mislukken)

[yopi]

Nou ja .. Daar heb ik niks op te zeggen (wat ik al eerder gelezen heb met je posts) En tóch zin ik daar nog op. Maar niet vandaag ..

[neus]

ik bedoel wel de leegte van bij meditatie; muziek luisteren; dansen etc...

[tengeltje11]

ik denk dat er niemand nooit een foute beslissing neemt,het is alleen hoe je ermee omgaat die het verschil maakt.

tegenwoordig bv willen mensen alles,ze moeten kiezen,kiezen en klagen dan steen en been over de negatieve kanten van hun keuze.
dikke bullshit,want als je een keuze maakt,en met een beetje normaal verstand,bedenk je toch op voorhand wat die keuze zowel pos als minder pos inhoudt,dan weet je ook dat je,eens je gekozen hebt,er ook de minder kantje bij krijgt.

dus dan hoef je ook niet te klagen,je koos er zelf voor.

blijkt het een foute keuze te zijn is zoiets ook geen drama,dan kijk je verder wat je doet met je foute keuze en draag je ook de gevolgen ervan,want je koos er immers zelf voor.

daar gaat het meestal fout denk ik.
mensen kiezen,maar willen niets verliezen,laat staan iets onaangenaams tegemoet gaan omdat ze moeten terugkeren op hun keuze.


qua leegte,bij muziek luisteren en dansen voel ik totaal geen leegte,eerder een hoop emotie.

[neus]

Bij leegte denk ik aan de eigen stem in het hoofd die eindelijk eens zijn mond houdt:-)
Dansen, muziek luisteren en in bepaalde mate mediteren helpt bij mij daarvoor.

Er zijn echt wel foute beslissingen, een moord bijvoorbeeld, onvergeeflijk.

Het klopt wel dat je als je bereid bent de gevolgen te dragen dat je in principe alles kan doen, en dan kan je er ook nog van leren, zelfs van die moord denk ik dan.

Sommige mensen leren alleen vanuit de gevolgen die ze dan moeten dragen. Ik hoop toch dat wijsheid is dat dit niet altijd nodig is. Dat je ook een voorstellingsvermogen hebt om te bedenken wat de gevolgen zijn en dan af te zien van bepaalde acties.

[tengeltje11]

hog,ik denk zelfs dat ik mensen kan begrijpen die in sommige gevallen een moord plegen.
ik geloof ook dat een mens zodanig ver gedreven kan worden op veel vlakken dat veel van ons tot moord in staat zouden zijn.

(los van mensen die moorden door echt een zieke geest,die staan dan ook niet stil bij de gevolgen van hun daden,maar over die kleine groep mensen gaat het hier nu niet)

soms kan je ook gewoon geen realistisch beeld hebben van de gevolgen van je beslissing.
of sommige beslissingen moet je zo vlug en a-la-minute nemen dat je onmogelijk alle gevolgen ervan goed doordacht kon hebben.

[neus]

dat is zeker waar, en toch hoop ik dat niet de enige manier van zitten op blaren is. (dat is het natuurlijk ook niet)

Men kan ook proberen niet teveel vanuit de emotie "spijt" naar het verleden te kijken, maar vanuit de mogelijkheden die de "nieuwe" situatie dan heeft.

Al was het maar dat men toch iets meer boete doet dan werkelijk nodig.

[tengeltje11]

tuurlijk,want als je enkel leeft uit spijt voor je gemaakte keuze's,zit je ook weer vast in je eigen kortzichtigheid

[neus]

Ook kortzichtigheid is geen vijand die je moet bestrijden en als obstakel elimineren. Kortzichtigheid is een begin. Van daaruit verder. "On we go!"

Maar goed dat is de theorie, en in de praktijk werkt het nog wel eens wat minder prettig uit.

[tengeltje11]

als je het zo bekijkt zoals jij omschrijft,dan is het niet meer kortzichtig.

veel mensen blijven echt steken in die kortzichtigheid,en dan is het niet meer goed.

[neus]

Wat zijn jouw ervaringen met kortzichtigheid? Ik probeer zelf te komen tot psychologische verklaringen, heb jij die?

[memeticae]

Kortzichtig vs langzichtig.

Hangt ervan af hoe je leeft toch?

Als je langzichtig ziet wat er in het verschiet gaat gebeuren,
en je leeft zo, krijg je wat je wilt. -> tevreden

Als je kortzichtig bent, met een toekomt -> ontevreden?
Als je &c. , zonder toekomt -> ontevreden?

Tevreden -> je zicht was je toekomstzicht.
Simpel toch?

Ingewikkeld wordt het als je uitzicht belemmerd wordt.
En dat kan zo veel oorzaken hebben.
Sommige mensen weten niet eens meer dat er nog een uitzicht is, of willen het niet zien. Maar ja, daar zijn ze vrij in.

Vind ik.

[neus]

Korte termijn denken dus ook, kortzichtig...

Op lange termijn denken is in sommige ogen ook gewoon dom, waarom zou je sparen als je nu al met een lening die bolide kan rijden?

Morgen kan je wel dood zijn...en dan heb je nooit dat rijplezier gehad.

[tengeltje11]

maar maakt dat rijpleziertje je leven dan zoveel beter?

als dat je leven beter maakt is het ook opnieuw nogal kortzichtig vind ik dan....

tuurlijk heeft iedereen het recht zelf te kiezen hoe hij in het leven staat,en gelukkig staan we ook niet allemaal op dezelfde manier in het leven,of het wordt enorm saai.

[yopi]

There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man

Ik ben benieuwd waar je dat vandaan hebt tengeltje. Of heb je dat zelf verzonnen? (Maar waarom dan in het engels?)

Ik ken ze niet van nabij. Maar wel gezien natuurlijk.
Als ik er over fantaseer denk ik dat die 'outside' apelleert aan edele gevoelens van een edel dier. Een speciaal geval van dieren die zich ophouden in de buurt van mensen. Maar ook wel in het wild.
Nabij dieren als katten, honden en andere gedomesticeerde dieren vormen ze een apart geval naar mijn idee. Een ander soort mysterie dan met alle andere verhalen die over dieren verteld worden.

Dus: Ligt me eens in wat je met ze hebt.
Bijvoorbeeld: Was je al vroeg een 'paarden meisje' of zo?

Ik vraag dat omdat er naar mijn idee iets meer achter zit dan tot nu toe uit je posts blijkt.
Wil je dat? Dan graag een uitweiding hier over ..

(Ik denk zeker dat er iets van dieren te leren valt, maar ik hoor jou graag eerder daar over)

[neus]

Netto zullen de kortzichtige mensen misschien meer leuke dingen gedaan hebben, omdat ze helemaal niet over gevolgen op lange termijn nagedacht hebben. Daarnaast kost het veel tijd en energie om over de lange termijn na te denken, wat soms ook nog zinloos is omdat op de lange termijn geen goede voorspellingen mogelijk zijn.

Dom en slim...

Je kunt behoorlijk gefrustreerd raken om te keizen voor lange termijn denken en dan uitgelachen te worden door korte termijn denkers

[yopi]

Op korte termijn zeg ik dat paarden evolutionair op korte termijn inbrengen dat ze voorbereid zijn om in hun termijn op lange termijn veel in te brengen hebben voordat ze op lange termijn weggevaagd worden.

En dat is tragisch ...

[tengeltje11]

@neus,maar wat is 'leuk' ook weer natuurlijk.
een ritje in een leuke auto kan 'leuk' zijn,maar haalt bij mij totaal het 'leuk' niveau niet(om het erg simplistisch uit te leggen) dan bv een 'leuk' gesprek met iemand die je gewoon stof tot nadenken geeft.

beiden zijn 'leuk',en de groep mensen die jij aanhaalt,doet dan mss meer 'leuke' dingen van de eerste klasse,maar daar haal ik mijn geluk niet uit.
nu,zij mss wel daarintegen en dat maakt dan hun leven weer gelukkig.....
al zie je vaak dat dat soort geluk heel wat ongeluk maskeert.....

@Yopi,geen idee waar het vandaan komt,ooit ergens gezien en vond het zo toepasselijk en sprekend dat ik het gewoon 'heb bijgehouden'.

wat ik heb met paarden...hog,kan een lang verhaal worden.
nooit een paardenmeisje geweest als kind,pas op,ik wou het wel,maar ik wou alles met dieren,maar mijn ouders stonden daar niet achter en dus ben ik maar echt met paarden beginnen kennismaken eens ik mijn eigen centjes verdiende.
om het zo simpel mogelijk te houden is het een beetje als volgt voor te stellen,paarden stralen uit wie en wat ze zijn,hoe ze zich voelen,hoe ze tegenover jou staan,....dat zie je zo aan ze(eens je je wat verdiept in hoe paarden zich gedragen),en ze spiegelen ook vooral jezelf.je kan ze bv niet voorliegen dat je zelfzeker bent en je ff de touwtjes in handen gaat nemen als dat niet zo is,want nog voor je eraan begint val je bij hen al door de mand.
als je een goeie verstandhouding wil met een paard,moet je gewoon 100% eerlijk zijn tegenover het paard en tegenover jezelf.je moet jezelf willen verdiepen in het paard en niet willen dat het paard je gaat leren begrijpen(das de fout die de meeste mensen maken,ze vragen dingen van een paard die het arme beest niet eens begrijpt,misbegrijpt en daarop verkeerd gedrag stelt,en dan is het dier 'stout' of 'labiel' of .....,maar ze snappen niet dat zij dingen vragen die het dier onmogelijk kan begrijpen of totaal tegenstrijdige dingen verlangen(als je wat je vraagt omzet in hoe het paard het begrijpt),....

ik geloof niet dat paarden op lange termijn weggevaagd zullen worden,integendeel,steeds meer mensen beginnen in te zien dat paarden aanpassen aan menselijke noden(lees,op een stalletje zetten,ze kilo's korrels en andere fast-food brol,ze amper op de wei laten,....) echt niet ideaal is.

[neus]

Was niet het paard een voorbeeld voor de ideeenwereld van Plato?

Ideeen zijn goed voor het innerlijke van de mens...

Ten aanzien van slim en dom, ik voel me toch vaak de domme met mijn bedenkingen, bezwaren, zelf opgeworpen obstakels. Maar goed ik heb een vreedzaam leven verder...en inderdaad de heerlijkheid van een goede discussie, met stellingen voor en tegen, als het dan maar geen sofisterij is natuurlijk.

[memeticae]

... ik voel me toch vaak de domme met mijn bedenkingen ...

HM

Daar kan ik me wel aan spiegelen.

Dus ben ik nou slim of dom?

Empathisch is het woord dat in me opkomt, maar dat zou maar zo maar zelfbescherming kunnen zijn.

(een hoop gemaar)

Ik heb "leuke" auto's gehad, de ritjes gaven me veel genot.
Echter, mijn huidige auto, geeft me zoveel meer genot, dat ik niet begrijp dat ik het vroeger niet begreep, noch me voor kon stellen, ooit zo'n auto te rijden.
(Altijd Alfa Romeo en nu Citroën. Als je de geschiedenis van de merken opzoekt, ben ik terug naar de roets gegaan)

Ik ging nog wel eens "therapeutisch autorijden", tegenwoordig is het idee dat dat mogelijk is, al genoeg.

Maar ja, het is me weer gelukt.
Ik heb het onderwerp gekaapt en het weer eens op mezelf weten te betrekken.

Reflectie was het onderwerp.

Dit antwoord is een spiegeling.

Voor iemand die meent empatisch te zijn, ben ik behoorlijk narcistisch.

HM

Doe er je voordeel mee.

Laat dit lezen aan een ander en ....

Oh wacht ...

HM

[neus]

Geen probleem hoor, dat kapen...

Mijn associatie is dat als dom en slim bepaald zijn door het kunnen aanpassen aan nieuwe situaties, het nog niet direct slim hoeft te zijn als je jezelf aanpast of dat steeds doet. Het gaat om noodzakelijke aanpassingen, en wat is nu precies, noodzakelijk?

[memeticae]

(...) en wat is nu precies, noodzakelijk?

Een slim iemand, die dat weet?

[neus]

De bluffer zegt dat niets noodzakelijk is en dat je vrij bent. De angsthaas zegt dat alles noodzakelijk is en dat je niet vrij bent.

Gaat we de waarheid laten bepalen wie dom en slim is?

Welke waarheid? De objectieve of de subjectieve?

De objectieve natuurlijk, en dat is mijn waarheid!

[memeticae]

Is die van de bluffer of de angsthaas?

Of is het meer een niet-noodzakelijke noodzakelijkheid, die waarheid.


Wie is de slimste van de slimsten? Kraai?
En wie de domste van de domsten? Kakapo?

Toch wel wonderlijk dat het allebei vogels zijn.



PS Let eens op de spelling van de naam van het beest in de kennislink-link en in die van quest...
(Eeehhm ... eindredactie?)

[neus]

Het is bluf als je zegt dat jouw visie objectief, is maar ik ben vooral een angsthaas. Dus zeg ik dat eigenlijk niet., doe ik er alleen maar grappig mee.

Slim = grappig omdat je kan
Dom = grappig omdat je niet kan

[memeticae]

Slim = grappig omdat je kan
Dom = grappig omdat je niet kan

Alleen de dommen vinden je grappig als je slim bent. (Ietwat tandenknarsend)
Alleen de dommen vinden je grappig als je dom bent.

Alleen de slimmen vinden je grappig als jij ze dom laat lijken
Alleen de slimmen vinden je grappig als jij ze slim laat lijken. (Wat nog slimmer is, overigens)

Het gaat dus schijn/blijkbaar tussen "zijn" en "lijken".

Enter: Jeroen.

We schijnen, lijken, te blijken te zijn.
We blijken, lijken, te schijnen te zijn.

(Volgens yopi, bestond er volgens forumlid "jeroen" geen onderscheid tussen schijnen en blijken)

Maar ja, dat is ook maar een visie.
Zitten er hiaten in?

Of zijn we inderdaad wandelende lijken?
Laten we dan tenminste een ander woord gebruiken ... geesten, of zo.

We zijn allemaal wandelende geesten, schijnt te schijnen, blijkt te blijken.

Nou nog die lijken wegwerken ...