Intelligentie

[neus]

De intelligentie van het andere is aan transformatie onderhevig. Niet dat de ander echt hoeft te veranderen, maar jijzelf staat tegenover andere intelligenties naarmate de tijd verandert.

Het is een spel van aantrekken en afstoten.

Als je genoeg krijgt van mijn intelligentie is er direct een andere soort intelligentie als alternatief. Misschien dat mijn intelligentie toch wel te waarderen is, maar eigenlijk moet ze transformeren naar de Kusters-achtige intelligentie, een blije intelligentie, die zich nog niet heeft aangediend. Daarvoor moeten er nog stappen genomen worden. Deze stappen liggen bij jou en bij mij. Misschien moet ik eerst aanvaren in plaats van jij. Uit de clash komt dan een winnaar die de nieuwe intelligentie met zich meebrengt. Dat waar we allemaal op zitten wachten, en alleen gezien onze rol ons verschillend toe verhouden.

De toekomstige intelligentie is iets waar ik de rol mee heb een confrontatie mee te moeten aangaan, die ik dan verlies. Tot die tijd is het geduldig wachten...

[yopi]

Of?

De stemming van het andere is aan transformatie onderhevig. Niet dat de ander echt hoeft te veranderen, maar jijzelf staat tegenover andere stemmingen naarmate de tijd verandert.

Het is een spel van aantrekken en afstoten.

Als je genoeg krijgt van mijn stemming is er direct een andere soort stemming als alternatief. Misschien dat mijn stemming toch wel te waarderen is, maar eigenlijk moet ze transformeren naar de Kusters-achtige stemming, een blije stemming, die zich nog niet heeft aangediend. Daarvoor moeten er nog stappen genomen worden. Deze stappen liggen bij jou en bij mij. Misschien moet ik eerst aanvaren in plaats van jij. Uit de clash komt dan een winnaar die de nieuwe stemming met zich meebrengt. Dat waar we allemaal op zitten wachten, en alleen gezien onze rol ons verschillend toe verhouden.

De toekomstige stemming is iets waar ik de rol mee heb een confrontatie mee te moeten aangaan, die ik dan verlies. Tot die tijd is het geduldig wachten...

Maar je wilt vast vasthouden aan intelligentie.

Hoe zou jij intelligentie omschrijven?

[neus]

Nou, intelligentie is iets om je aan vast te houden dus...
Het lijkt er nu op dat als je het loslaat, dat er dan wel weer een andere vorm voor terugkomt, onherroepelijk, misschien slechter, misschien beter.

Dit beeld wijkt dan wel af van het beeld van intelligentie als onpersoonlijk.

[yopi]

Dit beeld wijkt dan wel af van het beeld van intelligentie als onpersoonlijk.

ok .. Dan snap ik het ongeveer ..

Ik moest denken aan twee betekenissen van het engelse woord 'match'.
Match betekent zowel overeenkomst als wedstrijd.

Maar het persoonlijke steekt toch naar mijn idee in je stemming. Die wordt zowel bepaald door intellect, als dat de stemming het intellect bepaalt.

[neus]

Stemmingen heeft iedereen, er helemaal in mee gaan dat ken ik van mezelf niet meer zo. Er is bij mij een mechanisme dat direct ook weet heeft van de stemming. Bij jou toch ook yopi?

[yopi]

Een stemming is wel direct, maar naar mijn idee heb je er niet altijd weet van. Misschien is het bij jou anders of vat je stemming anders op: Bijvoorbeeld als die virulent wordt in gevoelens.
Misschien had ik grondstemming moeten gebruiken, ofschoon dat een beetje te constant klinkt. Ik denk dat ik stemming bedoel als de hele woelige baren van ons gestemd zijn. Het is in ieder geval onbewust op het niveau van interpretatie. Het omvat wel je hele verhouding tot de wereld.

Misschien het intellect dat tot in de buik gezakt is.
(Onderbuikgevoelens zijn dan ook als reële stemmingen te zien)

[neus]

Ik denk het te begrijpen. Bij mij werkt het inderdaad wat meer op afstand, dat komt omdat ik vanuit paranoia altijd bedacht ben op extern aangebrachte stemming. Ik vertrouw als het ware een stemming niet als authentiek of oprecht en eerlijk. Lijkt me dan een klein voordeeltje van paranoia.

Maar in een bui zijn, opgefokt of zo, overkomt me toch ook dan nog vaak genoeg. Ik kijk nooit echt positief terug op mijn buien. Al was het maar de schaamte er voor.

[yopi]

Die afstand had ik even vergeten mee te nemen. De verhouding tot jezelf en je stemmingen is ook een stemming, zelfs als je ontstemd bent of vals.

Je zou ook kunnen zeggen dat die afstand altijd niet authentiek of oprecht en eerlijk is. Met jezelf samenvallen doe je misschien alleen in de modi van handelen en waarnemen. Zo iets als mindfullness of Zen.
Maar dat is ook weer uitkijken, want je zou zo maar opgeslokt kunnen worden door de ervaringen die je dan opdoet. Dan maar weer in de schijnveiligheid van het denken.

Of zo ..

[neus]

Net als met de borstcrawl, steeds weer duiken en weer boven komen.
Te lang onder water blijven maakt het erg ongemakkelijk.

[yopi]

Als ik denk aan al die hoofd-lichaam topics die ik geschreven heb vind ik het in dit verband wel grappig dat in het water het enigste wat er boven het oppervlak uitsteekt je hoofd is.
Onder water als een vis in het water, boven water spartelen met zicht op een andere wereld.

P. Sl. zag de wetenschap van 'Alles stroomt' in de positie van op de kant geklommen zijn. In de stroom is alles bewegelijk en onduidelijk en van allerlei verraderlijks voorzien.

Dus zijn er meerdere gezichtspunten mogelijk.

[neus]

Het hoofd boven water houden is bij Sloterdijk misschien naar de extreme vorm, alleen nog af en toe een voetenbadje, gebracht.

Ze op het droge hebben lijkt wel te verkiezen boven ze in het water zien vallen.

Maar als een vis in het water zijn is inderdaad de andere kant van het verhaal, met de stroom mee, in de flow.

Ondanks mijn vuurteken voel ik me altijd wel prettig in het water, maar vooral schoolslag dan, borstcrawl krijg ik het benauwd van, ik weet niet goed te timen hoe je adem moet halen, of ogen open en ogen dicht en van mij hoeft het ook niet zo snel of met veel kracht. Meer eindeloos baantjes trekken. Al een tijd niet meer gedaan echter.