yopi schreef:Klopt het dat onder invloed van licht de lobben van een blad dieper worden? (de inkepingen) En de vormen scherper?
In zoverre dat ik, bij het nadenken over dit antwoord, de ideeën die over mijn hersenlobben liepen heb weten aan te scherpen. Zodat ze dieper in mijn lobben konden ... eehhh ... zinken, en de hellingen scherper leken.
Heb ik het Licht gezien? Ben ik een Blad?
Nee. Jouw opmerking heeft jouw idee van licht aan mijn idee ervan gekoppeld, en zwerft zo als nieuw mem rond in mijn grijze massa. Scherper is het wel, maar dat betekent enkel dat het oppervlak van de snijkant vergroot is, en dus meer ideeën kan ontmoeten. (Als je dan ook nog eens scheef snijdt, heb je er nog meer!)
Maar waar wilde je heen, met die vraag?
Wat ik met mijn groene vingers gemerkt heb, is dat het beste spul uit zonlicht komt: met genoeg donker. "Licht is gewicht" is het credo, maar levert rotzooi op. Ongezond spul. Ik heb alleen nog nooit op het verschil in vorm van bladeren gelet, ze leken me allemaal eender. Alhoewel, zo eens teruggravend in mijn geheugen, waren de zonaanbidsters magerder, scherper: gehoekter, zo je wilt. En gaven het beste spul.
<- wel weer typisch dat :shhh: met een dollarteken is.
Hah! UIT! Dat Elektrische Licht! Zouden meer mensen moeten doen. Vanwaar toch dat kunstmatige wakkerblijven? Bang iets te missen? Slapen moet je toch ... Slaap, zo ondergewaardeerd, zo heilzaam.
yopi schreef:Het blijft eigenaardig spul: Licht.
Ik ben benieuwd naar je antwoord ..
HM
(Vandaag kostte me nadenken over een antwoord, en dat ging ten koste van mijn werk. Maar ik word gelukkig per uur betaald, dus ik maak het wel weer goed, door eens helemaal niet te denken terwijl ik werk.)
Komtie ...
Laat me eens proberen jouw lichtidee bij te memen:
Je moet HIGH zijn om LICHT te begrijpen.
Hetzelfde geldt voor DOWN zijn en ZWAARTEKRACHT. **)
Feynman (schijnt zelf ook niet vies geweest te zijn van bepaalde middelen) beschrijft licht (fotonen) als klokjes: met slechts één wijzer, die als een idioot ronddraait. *)
De (hoek)snelheid van de wijzer bepaalt de frequentie van het foton. De lengte van de wijzer de kleur, of golflengte.
Maar die mag je verwisselen, c=golflengte*frequentie immers?
Als ik een spleet neerzet met een tussenruimte korter dan de wijzers, komen alleen de klokken wiens wijzers op bijvoorbeeld, 12 of 6 uur staan, erdoorheen. En heb ik verticaal gepolariseerd licht. (van alle frequenties, en kleuren, als mijn spleet smal genoeg is)
De spleet is dus een fase-discriminator, de moraal of norm.
Anders dan een prisma, dat op lengte van wijzers selecteert: lange meer naar links, korte minder. Het prisma is racist, kleurscheider, trekt zich niks aan van hoe laat jij het hebt. Niemand mag rechtdoor overigens, anders zou het prisma een vacuüm zijn.
(Een zwart gat breekt eenvoudigweg de wijzer af en laat het foton doorgaan, als zwarte "Eh ... Dingens", zou
Terpen Tijn kunnen zeggen, "Vat je ... makker?")
Jaha, wetenschap is kunst hoor!
Dus licht dat zowel door een prisma als een spleet is gekomen is genormaliseerd, monochromatisch licht. Alle wijzers zijn even lang en wijzen of omhoog of omlaag.
Optisch actieve stoffen weten de wijzer van de klok te verdraaien en daarbij zijn lengte in stand te houden. Dus als gepolariseerd monochromatisch licht erop valt, kun je een draaiing waarnemen.
Een hele mooie moderne toepassing is Real3d. Dat werkt met circulair gepolariseerd licht. Je hebt er echter wel een
dingetje voor nodig, samen met een ZScreen en een bril.
HM, "real3d"? Maak eens een holografische film, denk ik dan, da's tenminste echt! (Hé dat bestaat al! Heet: Theater: "Laif piepel, in riel drie die")
Een hele mooie Natuurtoepassing is de blauwe kleur van de
blauwtjes.
Optisch niet-actieve stoffen ("gewone" yoghurt, zeg maar) zijn eigenlijk veel interessanter: zij weten het licht precies pi-periodes te verdraaien (180 of 360 graden). Dat vind ik een erg knappe prestatie.
yopi schreef: Klopt het dat licht druk kan uitoefenen?
Ja natuurlijk. Licht, of het foton, is het fenomeem, in het elektromagnetisch veld, dat elektriciteit en magnetisme verbindt. Net zoals het higgs-boson dat voor materie is.
Een elektromagnetische straling (licht), heeft energie en daarom
impuls, die in staat is omgezet te worden. Je straalkachel zendt infrarood uit, dat je waarneemt als warmte door het versnellen van de molekulen in je hand bijvoorbeeld.. Hoe denk je dat je (ouderwetse) TV werkt? Elektronen in je oog? Nee, door elektronen
gemaakte fotonen in je oog. Over druk gesproken ...
Maar ik heb hier thuis een
lichtmolen en weet
bijna zeker hoe die werkt. Zelfs waarom hij in de vriezer de andere kant opdraait, ik hoef alleen de woorden nog te vinden.
En dat is dan eigenlijk de mooiste theorie van Einstein: "Man hätte verstanden, was man auch Oma erklären könnte."
(Om er gelijk eens een zelfgebreide Nietscheaan tegenaan te gooien.)
(Ja, m'n duits is niet goed, althans zegt mijn rapport, misschien mix ik wel teveel tijden, maar de bedoeling is duidelijk hoop ik toch)
*) Je kunt je voorstellen, denk ik, dat het einde van de wijzer niet sneller kan dan de lichtsnelheid, daarom zit er een verband tussen de lengte en de hoeksnelheid van de wijzer, in ons universum schijnt dat pi te zijn, bij een lichtsnelheid van 299792458
gedefinieerde meters per seconde.
Ik vermoed daar de kwantumnatuur in: het zijn allemaal quotienten, een deelverzameling, kwanten, van complexere verzamelingen; die, op hun beurt, ook weer kwantum in aard zijn. Mijn geest stelt me daartoe in ieder geval in staat: me dat voor te kunnen stellen. Gelukkig.
**) Eerst de rest lezen, anders begrijp je het volgende
helemaal niet.
Zware lichamen, zoals "onze" Zon, zijn wellicht in staat stukjes van de wijzer af te breken. Nu ben ik een klokje, dat vrolijk voortgaat met de mijn geboden lichtsnelheid, mijn ... ehhhh ... wijzer lekker rond laat draaien, en plots komt er iemand en haalt een stuk van mijn wijzer af; wat gebeurt er dan? Gaat mijn wijzer sneller draaien of ga ik sneller bewegen zodat de lengte van mijn wijzer weer klopt? Dat kan ik niet, ik beweeg als foton reeds met de lichtsnelheid. Rest mij één ding, de lengte van mijn wijzer te verlengen, gaat wel ten koste van mijn energie, mijn frequentie, mijn golflengte. Maar ja, denk ik dan, met mijn stukje wijzer, houd ik tenminste de kernfusie in de zon op gang, ik bedoel, die energie, die wijzertjes moeten toch ergens uit gevormd worden, ik offer me op, met liefde.
Tss, wees dan liever het donkere foton, dat zijn wijzer heeft afgegeven. En hoopt op een nieuwe. Daar zijn er veel meer van, schijnt. Het lijkt wel net alsof iedereen een rol mag spelen.
Al die stukjes wijzers, versnellen jouw lichtzeil.
Maar weet je wat nou zo lullig is ... afremmen van licht- naar normale snelheid kost net zoveel energie, soms lijkt het wel of het meer kost ...
Om precies in baan van een planeet te geraken. Laat staan er te blijven.
Zeven vogels in je lichtzeil, en alles gaat jouw kant op.
:greins:
yopi schreef:Dat is toch de snelste?
En de verklaring? Of is dit zo algemeen dat het geen verklaring behoeft in het specifieke geval van licht?
Nou ja, pak het voorbeeld van het rubberen biljartlaken: In het midden ligt een rode bal, die een deuk maakt. Hoe schiet jij de witte bal (met eigen deuk) in de pocket?
Er zijn een aantal manieren, sterker nog, oneindig veel: Natuur weet die ene te vinden, want gebruikt, of liever test, ze allemaal; weet zo de zuinigste:snelste en kortste weg. Maar dat wil nog niet zeggen dat er maar één van is.
Hèh, 50% kans of zo? Tsjee, het lijkt wel symmetrisch.
Waar ik dan wel weer moeite mee heb is het begrip fermion.
Of eigenlijk Pauli vs. Planck.
Wat staat een elektron, want fermion, te doen? Hij mag niet zijn waar hij is, maar heeft zich binnen "begrijpelijke tijd" (één Planckseconde), zich verplicht, want lichtsnelheid, over de afstand van één Planckmeter te verplaatsen ... hoe kan hij dan ooit in zijn uitgangspunt uitkomen?
Een halve Planck heen en een halve weer terug? Mag niet, dan is hij niet verder dan een halve Planck van zich af geweest. Het elektron heeft blijkbaar arbeid verricht, want door niet op zijn eigen plek terug te komen, heeft hij zijn elektrisch veld aangepast, ik zie het nu al golven.
Sommigen noemen dat nulpuntsenergie, of Zitterbewegung. Cherenkov-straling, Zeeman-effect ... &c.
Eigenlijk is het maar goed dat er protonen bestaan, hebben we in ieder geval niet met al die relativistische elektronen van doen.
"Kom maar hier, ik ben een stuk zwaarder, vlieg weliswaar naar je toe maar dan ben je alweer achter me. Zo neutraliseren we onze verrichte arbeid, zijn: Boson." (ook wel elementair waterstof genoemd)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.