Voorgevormd

[neus]

Voorgevormd

Er zijn denkers die het eigene betwisten. Hun redenering is dat een mens dusdanig een product is van nature en nurture, dat feitelijk niets van de mens eigen is, alles komt van het andere, van de andersheid. De mens is voorgevormd door machten en krachten en heeft geen eigenheid.

Daar valt tegen in te brengen dat er variatie is in hoe men dan is, waarbij dus wel, als variatie een eigenheid zou kunnen bestaan.

Je kunt denken dat de variatie ook door het andere bepaald is, de toevallige ouders, de toevallige opvoeding en omstandigheden. Het idee kan dan echter zijn dat een combinatie van al die factoren samen het eigene bepaalt. Een unieke combinatie, nooit eerder vertoont. Soms wat meer herkenbaar dan anders.

Naarmate de tijd vordert zullen meer combinaties herkenbaar zijn. Ook al het collectief geheugen verder terug gaat zijn specifieke combinaties minder uniek. Daardoor lijkt het misschien alsof er niets nieuws kan zijn. Unieke combinaties zijn het in principe nog steeds, omdat elke tijd logisch gezien nieuw is en de situatie dus nieuw is als factor voor de combinatie. Wel zijn er meer mensen in gelijkvormige situaties die gelijkvormige combinaties laten zien. De wet van de grote aantallen, meer gelijke combinaties met meer trekkingen.

Toch blijft op microniveau elke ingenomen plaats uniek als factor van uniciteit en eigenheid.

Wat is precies het verschil bij de mens als product van het andere te zien, zonder eigenheid, en de mens zien als ten allen tijde uniek en in bezit van eigenheid?

Ik kan me voorstellen dat een idee van schatplichtigheid de mens meer betrokken kan maken op het verleden en de lessen die uit het verleden te leren zijn. Eerder gaf ik aan dat tragisch maar onvermijdelijk is dat de mens op de actualiteit betrokken is, met hierin de eigen rol. De vraag is of de rol die men speelt wel eigen is, de invulling van de rol is eigen, maar de rol zelf? Heeft men een keuze voor de te vervullen rol?

Nu kan ik bepleiten dat de invulling van de rol de rol definieert. Er is echt niet een beperking voor de rol, dat ze niet anders opgevat of ingevuld kan worden Dus de rol wordt een andere rol dan gegeven. Je kunt wel denken aan bepaalde rollen, maar deze bestaan alleen als idee.

Het idee hoe een rol moet worden ingevuld kan wel als gegeven dienen, maar dat idee is geen vast gegeven, dat is al eigen. Je kunt geen drager zijn van een idee uit het verleden. Elk idee dat je hebt is direct eigenzinnig, van jouw unieke zelf, gedragen in eigenheid.

[yopi]

Er zijn denkers die het eigene betwisten. Hun redenering is dat een mens dusdanig een product is van nature en nurture, dat feitelijk niets van de mens eigen is, alles komt van het andere, van de andersheid. De mens is voorgevormd door machten en krachten en heeft geen eigenheid.

Dit is begonnen met dingen.
Je vergelijkt ze en zoekt naar waar ze met elkaar overeenkomen.
Daarmee abstraheer je van hun uniek zijn.
Daar tegenover staat dat je zo een begrip kunt vormen.
Je subsummeert de dingen onder een begrip.

Bijvoorbeeld onder machten en krachten.
Vervolgens verklaar je dat die abstracties de werkelijkheid zijn, in plaats van de dingen waarmee je begonnen bent.

De homunculus van de spiegelwereld brengt ze in zijn eenzame speelkamer onder en heeft een machtsfantasie van alles kunnen doorzien.
En verkondigt als hij weer naar buiten komt een Jihad tegen de unieke dingen.
....

Zo ook in bijvoorbeeld de sociologie:
Je subsummeert groepjes mensen onder een rolbegrip omdat er een gelijkheid te zien is in wat zij doen. Je abstraheert van ze en verklaart vervolgens zoiets als rol voor de werkelijkheid.
Met nota bene een term die ontleent is aan het toneel, waarvan de meeste mensen toch wel beseffen dat het maar een verbeelding van een realiteit is.

[yopi]

Om aan te geven van iemand dat die niet veel voorstelt zegt men wel eens:
'Het enige wat die kan is voedsel in stront omzetten'.

Sommige wetenschappers denken verder en verkondigen na uitgebreide bestudering: 'Mensen kunnen ook voedsel in kinderen omzetten'.
En als ze echt doorslaan: 'Alles komt van voedsel'.

Eind van het liedje:
Na bestudering van voedsel en andere dingen (en mensen):

"Alles is materie en krachten en machten"

Slotakkoord:
Alles is één en hetzelfde!

(beyond uniek en andersheid. Alleen de homunculus in zijn speelkamer is uniek in deze gedachte)

[yopi]

Dick Ket: De drie broodjes:

[neus]

Waar sta je nu zelf?

Misschien vind je het leuk te zoeken op de naam: Marcel Gauchet.

[yopi]

Ik heb even gegoogeld op die naam en ik vermoed dat je doelt op de neiging van mensen naar het meer absolute te zoeken .. Klopt dat?

Waar sta je nu zelf?

Dick Ket's schilderij is geen stilleven in de traditionele zin.
Hij is hier een (naïeve) realist die door de scherpte van zijn afbeelding en het licht surrealistisch wordt naar mijn gevoel. En het gaat over dingen.
Maar blijft een abstractie of zo. Vandaar deze foto van dit schilderij. Een nog verdere abstractie.
(Wel vervelend dat die afbeelding weer zo groot blijkt uit te vallen en daarmee het topic weer vervormt. Ik zal proberen er een volgende keer aan te denken om een kleinere te plaatsen of te maken ..)

Elk idee dat je hebt is direct eigenzinnig, van jouw unieke zelf, gedragen in eigenheid.

Zo sta ik er ook ongeveer in.

Het gaat er om abstracties concreet te maken. Of abstracties te vinden die iets wezenlijks betekenen. Dus wel wat verder als naïef realisme.

Een punt is dat slechts je eigen beleving direct toegankelijk is. De rest is altijd mediaal. Bovendien dreigt altijd projectie en antropomorfisme bij speculatie.

Hoe wordt de homunculus van de spiegelwereld de 'hele kerel'? Zo als Max Stirner het uitdrukt.

[neus]

Die Gauchet bouwt alles op vanuit het begrip van de andersheid die we dan eigenlijk zijn, volgens het boek dat ik aan het lezen ben. Op Internet lijkt dat niet aan de orde te komen, alleen maar die terugkeer van religie, hoewel dat dan ook vanuit dat andere zou komen.

Veel mensen zoeken toch juist dat groepsgevoel, en mogelijk zijn ze daarom zo aan het reduceren, om dan groepen te kunnen zien.

[yopi]

Die Gauchet bouwt alles op vanuit het begrip van de andersheid die we dan eigenlijk zijn, volgens het boek dat ik aan het lezen ben. Op Internet lijkt dat niet aan de orde te komen, alleen maar die terugkeer van religie, hoewel dat dan ook vanuit dat andere zou komen.

Veel mensen zoeken toch juist dat groepsgevoel, en mogelijk zijn ze daarom zo aan het reduceren, om dan groepen te kunnen zien.

Nou. Precies waarom ik nix op google vond.

Ja. Reduceren om het sociale te redden ..
Helaas ben ik tot de conclusie gekomen dat het sociale ook wel erg belangrijk is. Dat fnuikt mij. Een bepaalde eenzaamheid lijkt soms wat beter ..
Maar ik blijf bij die conclusie!

[neus]

Desmond Morris beschreef dat wat dieren en mensen vaak delen als stimulansstrijd. Ik heb nog maar weinig fenomenen kunnen ontdekken die niet op de een of andere manier met stimulansstrijd te maken hebben.

Hoewel er mensen schijnen te zijn die prikkelvrij kunnen leven, geen koffie, cola, zelfs geen thee, worden er dan gesublimeerd wel weer andere prikkels gevonden. Ik eet toch maar graag kaas met sambal of wasabi.