Vrije wil

[Syamsu]

De oplossing voor het vraagstuk van de vrije wil ligt in een juist begrip van de traditionele benadering, ook wel genoemd metafysisch libertarisme, waarin de geest of ziel de keuze maakt.

Wanneer we een keuze maken deconstrueren naar de essentiele logische elementen, dan krijgen we:

1. de beschikbare mogelijkheden die in de toekomst liggen
2. de keuze, een mogelijkheid tot het heden maken
3. het resultaat van de keuze, nieuwe informatie
4. de geest, wat de keuze maakt

Zo gesteld is de geest dus vrij, want de geest kiest. De oplossing voor vrije wil is dan als volgt: wat vrij is kan alleen op een vrije manier worden geidentificeerd.

Bewijs werkt op basis van oorzaak en gevolg, het bewijs dwingt naar een conclusie, resulterende in een feit. Dit feit is een kopie / model van hetgene wat wordt bewezen. Daarom is bewijs dus niet toepasbaar op de geest, omdat de geest vrij is, en bewijs alleen op basis van dwang werkt. Het is niet mogelijk een bewijs lijntje te leggen van oorzaak en gevolg, naar iets wat alleen op basis van vrijheid werkt. Bewijs is wel van toepassing op 1-3, de mogelijkheden, de keuze, en het resultaat van de keuze.

Wat van toepassing is op de geest is subjectiviteit, een mening vormen. Door expressie van emotie, met de vrije wil, bereikt men de conclusie, door de conclusie te kiezen.

Het schilderij is mooi of lelijk, beide conclusies zijn logisch valide, mits de conclusie wordt bereikt door het te kiezen. Wanneer ik zeg "het schilderij is lelijk", dan stel ik tegelijk "ik heb haat in m'n gevoel voor hoe het schilderij eruit ziet". De haat kiest de woorden dat het schilderij lelijk is. Het bestaan van de haat welke kiest moet ook subjectief zijn, moet het mogelijk zijn dat ik ook de woorden " het schilderij is mooi", kan kiezen. Dus ik bereik de conclusie dat er haat in mijn hart zit, door deze conclusie te kiezen.

conclusie:
Dat de geest / ziel niet bewezen / gemeten kan worden, valideert subjectiviteit.

Er is geen andere manier om subjectiviteit te valideren, wat betekent, alle andere theorieen sluiten expressie van emotie uit.

[memeticae]

Vooropgesteld dat jouw beslissing een schilderij mooi of lelijk te vinden niet op imprinting en indoctrinatie berust natuurlijk.


Ik vind het schilderij niet lelijk, maar ik heb mooiere gezien.
Ik vind het schilderij mooi, want ik heb wel eens minder mooie dan deze gezien.

Vrije keuze op het moment dat ik het schilderij bekijk, bepaald door gebeurtenissen uit mijn verleden, is niet zo vrij.

Pas de eerste keer dat je een schilderij zag maakte je de keuze het mooi of niet mooi te vinden. Die keuze hing dan weer van je begrippen mooi en lelijk af. Begrippen die door socialisatie, opvoedering en peer-pressure gevormd zijn.

Zit vrijheid niet in de gedachte dat, ook al vind je het een mooi schilderij, je het toch lelijk kan noemen? En vice versa. Iets dat moeilijk te bewijzen zal zijn voor een buitenstaander.

[Syamsu]

Vrije keuze op het moment dat ik het schilderij bekijk, bepaald door gebeurtenissen uit mijn verleden, is niet zo vrij.

Het gaat wel op basis van logische consistentie heh. Vrijheid is niet vrij, een dinosaurus is niet een dinosaurus, daar zit geen logische consistentie in.

[neus]

Ik wil wel op basis van emoties kiezen, maar dat kan niet als ik er over nadenk, en nadenken doe ik toch.
Ik wil niet alleen kiezen op basis van ratio, dat zou haalbaar moeten zijn.

Vrije keuze is leuk, maar als je iets onhaalbaars kiest/wenst blijf je achter de feiten aanlopen. Als je iets haalbaars kiest kan je ver komen.

[memeticae]

Vrije keuze op het moment dat ik het schilderij bekijk, bepaald door gebeurtenissen uit mijn verleden, is niet zo vrij.

Het gaat wel op basis van logische consistentie heh. Vrijheid is niet vrij, een dinosaurus is niet een dinosaurus, daar zit geen logische consistentie in.

Je zet mijn opmerking los van de context.

Ik had het over vrije keuze, niet over vrijheid. Mijn vrijheid is niet te hoeven kiezen. Mijn vrije wil staat me toe iets dat ik mooi vind lelijk te noemen. Mijn vrijheid is beperkt door mijn geest, die bepaalt wat mooi en lelijk is. Emoties dus meer, geen ratio, zoals neus al opmerkte.

Socrates koos voor de gifbeker, maar niet in vrijheid.

[Syamsu]

Het spel moet zo gespeeld worden: een woord heeft een definitie, en handig is om niet hetzelfde woord met een andere definitie te gebruiken, maar als je dat toch doet, dan moet je de definities wel gescheiden houden.

En jij gebruikt het woord keuze met de ene definitie, dan de andere, en je houdt die definities niet gescheiden, maar dan stel je in principe; een keuze is en vrij en gedwongen.

In de film van de twilight zone is een verhaal waarin iedereen andere woorden gaat gebruiken voor dingen, behalve de hoofdpersoon. Lunch wordt dan dinosaurus genoemd. En jij doet zoiets met keuze, maar dan hou je en de betekenis van het woord dinosaurus als reptiel, en de betekenis als middageten vast, en die definities rol je dan in 1, een reptiel middageten.

Zo speel ik; het woord keuze heeft een vaste definitie, in een logisch systeem waar ook objectiviteit, subjectiviteit, enz. vaste definities hebben.

En waar het in dit concept van vrije wil om gaat is de validatie van subjectiviteit, expressie van emotie, het vormen van een mening.

[memeticae]

Dat de geest/ziel niet bewezen/gemeten kan worden, valideert subjectiviteit.

Er is geen andere manier om subjectiviteit te valideren, wat betekent, alle andere theorieën sluiten expressie van emotie uit.

Je stelt hier vier zaken tegelijk:
geest niet bewezen
geest niet gemeten
ziel niet bewezen
ziel niet gemeten
en concludeert daaruit dat dat per definitie subjectief is en dat emotie enkel door het niet kennen van de geest en/of ziel geboren is.

Klinkt mij als onzin in de oren, maar goed.

Leg hier de meetlat maar eens langs dan:
Jouw subjectiviteit stamt uit objectiviteit, je probeert jouw subject objectief te maken. En stelt daarbij nog dat jouw subjectiviteit regel is. Dat is aanmatigend en niet kies.
Mocht jouw subjectiviteit inderdaad objectief blijken, dan neem ik mijn woorden terug. In de tussentijd ruik in een trol.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Trol_(internet)

[yopi]

Ik las op wiki de definitie van metafysisch libertarisme.
Wat ik wel interessant vond was dat je op twee manieren tegen de geest (van de vrije geest) kunt aankijken.
De eerste is absoluut dualisme tussen geest en de rest van de wereld.
En de tweede de idee dat je wel aan determinisme kan denken als het om het grote geheel gaat. Maar niet werkelijk vanuit een mens gezien.
Omdat deze deel is van dat grote geheel kan hij alleen vanuit zijn zijn naar de rest kijken/handelen. Daar zit dan de paradox tussen vrijheid en determinisme.
(weergegeven in mijn eigen woorden)

[memeticae]

Ik snap het niet.

Vrijheid zit tussen je oren. Niemand is (meer) vrij.

Je hebt alleen nog maar de keuze je wel of niet aan de wet te houden.

Gelukkig ben je daar nog wel vrij in. Determinisme wil dat je dan in de gevangenis komt, je je "vrijheid" wordt ontnomen.

De vrijheid dat ik in mijn geest iedereen kan vermoorden?
Als ik dat uit, word ik opgesloten.

Overtreed ik een wet als ik mezelf vermoord? Of is het determinisme?
Of staat daar ook al de doodstraf op?

[Syamsu]

Wat klinkt en ruikt zijn je eigen vooroordelen. Je respons heeft geen inhoud.

[yopi]

Ik lees keuzes en verzet tegen belemmeringen.

Het punt is dat je op jezelf en op de wereld betrokken bent en van daaruit keuzes maakt. Keuzes kan maken en vaak zelfs moet maken. Geen keuze is ook een keuze .. enzovoort.

Ik hou eigenlijk niet van de eeuwige wederkeer van de vrijheidsdiscussie.
Maar ja. Ik kan het toch niet laten. Dus kies ik voor een kattebelletje.

[memeticae]

Ach ja, "wat klinkt en ruikt als mijn eigen vooroordelen" is natuurlijk ook maar een reflectie van een reflectie (van een reflectie, ik weet niet welk bericht de reactie uitlokte) van een projectie. Als die zonder inhoud is ligt dat niet aan mij.

En daar houd ik het maar bij.