Deze vraag vind ik belangrijk, wat kunnen wij met het oordeel van de ander?
Vergeten wij de ander en houden we alleen rekening met een goddelijk oordeel? Daar valt wat voor te zeggen, want de ander wil je waarschijnlijk alleen maar voorspelbaar hebben, omdat dit het makkelijkste is. En God? Die wil wat jij wilt.
Wat kunnen wij met het oordeel van de ander?
Sommige christenen en ook wel Levinas verkiezen in de ander God of zo iets te zien. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op 'de vreemdeling'.
Dat is een ontmoeting met iemand die vreemd is aan je familie, je cultuur en je geschiedenis. Dat kan zomaar Jezus zijn (of sinterklaas die aanklopt). In ieder geval iemand die mind-blowing kan zijn als je de juiste houding hebt.
Peter Sloterdijk ken ik als iemand die gewezen heeft op een nieuw concept van de ander dat leeft. Het is de ander van Heidegger die er een vertegenwoordiger van het Men ziet (duits: Man). Typisch voor de superseculiere basiskampmens of Nietzsche's laatste mens.
Zoals jij het stelt komt het me voor als ingegeven door een idee van de psychologie van de gemiddelde mens zoals je bij bosjes lijkt tegen te komen.
En God is dan in ieder geval nog een projectie van je wil om de waarheid en de werkelijkheid te doorgronden. Als je je daar aan aanpast is God degene die wil wat jij wilt.
Ik zelf heb de overtuiging dat het in mezelf stikt van de anderen en dat ik in anderen ook stukjes van mezelf terug kan vinden.
Daarom benoem ik vaak als ik wat schrijf wie ik denk dat de ander is waar mijn gedachten vandaan komen. Wat ik van mezelf terughoor in anderen houdt ik stil, tenzij ik het onderdeel van de communicatie wil maken.
Wat denk ik dus dat we kunnen met het oordeel van de ander?
1. We kunnen er niet onderuit.
2. We kunnen dat oordeel groot of klein maken. Al naar gelang we de ander als medium zien of als alledaagse massavertegenwoordiger.
3. Het groot of klein maken hangt behoorlijk af van mijn vitaliteit en stemming.
4. God of geest is slechts via media te ervaren. Dit kun je zelf of de ander zijn, of een menselijk maaksel, of de natuur/kosmos. Ook hier is dus sprake van de ander of de Ander.
.............................
Het belangrijkste kenmerk van de ander is dat het een ander is.
Een absoluut verschil.
Misschien dat uit dat besef wel de inspiratie of intuïtie voorkomt.
Dat is een ontmoeting met iemand die vreemd is aan je familie, je cultuur en je geschiedenis. Dat kan zomaar Jezus zijn (of sinterklaas die aanklopt). In ieder geval iemand die mind-blowing kan zijn als je de juiste houding hebt.
Peter Sloterdijk ken ik als iemand die gewezen heeft op een nieuw concept van de ander dat leeft. Het is de ander van Heidegger die er een vertegenwoordiger van het Men ziet (duits: Man). Typisch voor de superseculiere basiskampmens of Nietzsche's laatste mens.
Zoals jij het stelt komt het me voor als ingegeven door een idee van de psychologie van de gemiddelde mens zoals je bij bosjes lijkt tegen te komen.
En God is dan in ieder geval nog een projectie van je wil om de waarheid en de werkelijkheid te doorgronden. Als je je daar aan aanpast is God degene die wil wat jij wilt.
Ik zelf heb de overtuiging dat het in mezelf stikt van de anderen en dat ik in anderen ook stukjes van mezelf terug kan vinden.
Daarom benoem ik vaak als ik wat schrijf wie ik denk dat de ander is waar mijn gedachten vandaan komen. Wat ik van mezelf terughoor in anderen houdt ik stil, tenzij ik het onderdeel van de communicatie wil maken.
Wat denk ik dus dat we kunnen met het oordeel van de ander?
1. We kunnen er niet onderuit.
2. We kunnen dat oordeel groot of klein maken. Al naar gelang we de ander als medium zien of als alledaagse massavertegenwoordiger.
3. Het groot of klein maken hangt behoorlijk af van mijn vitaliteit en stemming.
4. God of geest is slechts via media te ervaren. Dit kun je zelf of de ander zijn, of een menselijk maaksel, of de natuur/kosmos. Ook hier is dus sprake van de ander of de Ander.
.............................
Het belangrijkste kenmerk van de ander is dat het een ander is.
Een absoluut verschil.
Misschien dat uit dat besef wel de inspiratie of intuïtie voorkomt.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Ik moest bij het lezen van jouw reactie denken aan de ontologische differentie van Heidegger, de enorme diversiteit aan zijnswijzen, allen logisch verschillend, want gelijk zou samenvallen betekenen.
de Ander kan dus gewoonweg niet samenvallen met je, toch is het oordeel van de ander, altijd gericht op anders zijn, iets waarmee je iets wilt, misschien uiteindelijk toch dat samenvallen.
de Ander kan dus gewoonweg niet samenvallen met je, toch is het oordeel van de ander, altijd gericht op anders zijn, iets waarmee je iets wilt, misschien uiteindelijk toch dat samenvallen.
Ik moest ook aan (meer algemeen) het differentiedenken in de filosofie denken. Leuk dat iets dergelijks jou ook invalt.
De plaats waar een en ander samenvalt heet: WERELD.
Een communicatie-geheel van media die de relaties mogelijk maakt.
Misschien vergelijkbaar met het wetenschappelijke kennen dat de subject object relatie probeert te overbruggen, maar dan de subject-subject relatie.de Ander kan dus gewoonweg niet samenvallen met je, toch is het oordeel van de ander, altijd gericht op anders zijn, iets waarmee je iets wilt, misschien uiteindelijk toch dat samenvallen.
De plaats waar een en ander samenvalt heet: WERELD.
Een communicatie-geheel van media die de relaties mogelijk maakt.
-
neus
Te gezellig.
Teveel het standpunt van god.
In feite kun je nauwelijks iets zien of beleven. Behalve indirect via media (in strikte zin) en je fantasie-wereldbeeld.
Ik vraag me wel af of je dit gesprek indachtig nog wel kunt stellen dat wij en de anderen en de Ander deel uitmaken van die WERELD. Of althans op zijn minst gedeeltelijk buiten staan. Dit moet wel anders zou de ander als ander niet kunnen bestaan in zijn principiële onbereikbaarheid.
Die onbereikbaarheid kwalitatief gezien, niet werelds.
Voor de metafysische eenheid moeten we terug in de baarmoeder of zelfs naar ons ei-stadium. (De spermatozoïde dan als een pure DNA drager gezien, die het werelds mede voor de helft ent).
Teveel het standpunt van god.
In feite kun je nauwelijks iets zien of beleven. Behalve indirect via media (in strikte zin) en je fantasie-wereldbeeld.
Ik vraag me wel af of je dit gesprek indachtig nog wel kunt stellen dat wij en de anderen en de Ander deel uitmaken van die WERELD. Of althans op zijn minst gedeeltelijk buiten staan. Dit moet wel anders zou de ander als ander niet kunnen bestaan in zijn principiële onbereikbaarheid.
Die onbereikbaarheid kwalitatief gezien, niet werelds.
Voor de metafysische eenheid moeten we terug in de baarmoeder of zelfs naar ons ei-stadium. (De spermatozoïde dan als een pure DNA drager gezien, die het werelds mede voor de helft ent).
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Je oordeelt vrijwel altijd. Ook als je niet wilt oordelen oordeel je. Al oordeel je maar over het oordelen.
Als je echt niet oordeelt ben je bezig je voor te bereiden op een oordeel of heb je net een oordeel geveld.
Zelfs als je zo maar wat staart of zonder doel rondkijkt plakt er binnen de kortste keer ergens een oordeel aan. Al is het maar:
"Oh shit, ik moet dit nog doen!" of "wat een lastige vlieg!"
Als je echt niet oordeelt ben je bezig je voor te bereiden op een oordeel of heb je net een oordeel geveld.
Zelfs als je zo maar wat staart of zonder doel rondkijkt plakt er binnen de kortste keer ergens een oordeel aan. Al is het maar:
"Oh shit, ik moet dit nog doen!" of "wat een lastige vlieg!"
-
neus
-
Quillaume Epées
- Posts in topic: 1
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 15 feb 2014, 00:04
- Contacteer:
@Pink Panter
Ik kan wel met stelligheid zeggen dat er maar weinig mensen zullen zijn die mijn manier van leven als norm zouden willen hebben![/quote]
Voor mij is de waarde van het oordeel van een ander slechts afhankelijk van hoeveel die ander voor mij betekent.
Wanneer mij het oordeel gevraagd wordt i.v.m. een strafzaak, zie ik het strafrecht vergelijkbaar met de onvoorwaardelijke natuurwetten.
Een man van 40 jaar die iemand vermoord heeft, is 40 jaar geworden omdat hij de onvoorwaardelijke natuurwetten gehoorzaamde. Hij wist tot zover waar de dus zijn grens op leven en dood lag. Op de rand van een ravijn deed hij geen fatale stap naar voren en hij stak ook, tegelijk vasthoudend, geen 2 spijkers in het stopcontact, op enkele geestelijk gestoorden na, die dan onmiddellijk door de natuurwet afgestraft worden. Ook zal de man geen ongewapend gevecht aangaan met een vecht gorilla. Sommige mensen dagen graag liefst voor de camera's de natuurwetten uit. Tot ze zonder ons genuanceerd oordeel keihard afgestraft worden voor hun uitdaging en het passeren van de keiharde grens.
Het emotioneel oordeel van een ander en van mij is slechts een waarneming vanuit de invalshoek van mij naar en voor die ander en van de ander naar en voor mij. Hoe meer je zelfverzekerd je eigen keus in je leven hebt leren bepalen, hoe minder het oordeel van welke ander voor je gaat tellen. Lijkt mij een mens logisch proces.
Ik kan wel met stelligheid zeggen dat er maar weinig mensen zullen zijn die mijn manier van leven als norm zouden willen hebben![/quote]
Voor mij is de waarde van het oordeel van een ander slechts afhankelijk van hoeveel die ander voor mij betekent.
Wanneer mij het oordeel gevraagd wordt i.v.m. een strafzaak, zie ik het strafrecht vergelijkbaar met de onvoorwaardelijke natuurwetten.
Een man van 40 jaar die iemand vermoord heeft, is 40 jaar geworden omdat hij de onvoorwaardelijke natuurwetten gehoorzaamde. Hij wist tot zover waar de dus zijn grens op leven en dood lag. Op de rand van een ravijn deed hij geen fatale stap naar voren en hij stak ook, tegelijk vasthoudend, geen 2 spijkers in het stopcontact, op enkele geestelijk gestoorden na, die dan onmiddellijk door de natuurwet afgestraft worden. Ook zal de man geen ongewapend gevecht aangaan met een vecht gorilla. Sommige mensen dagen graag liefst voor de camera's de natuurwetten uit. Tot ze zonder ons genuanceerd oordeel keihard afgestraft worden voor hun uitdaging en het passeren van de keiharde grens.
Het emotioneel oordeel van een ander en van mij is slechts een waarneming vanuit de invalshoek van mij naar en voor die ander en van de ander naar en voor mij. Hoe meer je zelfverzekerd je eigen keus in je leven hebt leren bepalen, hoe minder het oordeel van welke ander voor je gaat tellen. Lijkt mij een mens logisch proces.
Wie zichzelf altijd te serieus neemt, wordt dat dan zeker niet door zijn/haar omgeving gedaan.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast