Slim en dom

[Leonardo]

Dolfijnen kunnen nog zo slim zijn, ze hebben geen handen!!

(en voeten)

Insecten mogen nog zo nutteloos, simpel en onethisch zijn, ze zijn met oneindigen!

[Jeroen Uil]

Niet zo duidelijk waar je heen wilt, Leonardo.

[Leonardo]

Niet zo duidelijk waar je heen wilt, Leonardo.

Daar kan ik je, vrees ik, niet mee helpen, maar het is geloof ik ook niet een discussietopic...

[neus]

Dolfijnen hebben ondanks hun gebreken een bepaalde waardigheid.
Mensen hebben ondanks de voorsprong op dolfijnen veel vaker geen waardigheid.

[Leonardo]

Dolfijnen hebben ondanks hun gebreken een bepaalde waardigheid.
Mensen hebben ondanks de voorsprong op dolfijnen veel vaker geen waardigheid.

Dus dolfijnen hebben meer ethiek dan mensen? Als je dat bedoelt zal ik je niet (direct) tegenspreken... Maar het is niet wat ik bedoelde met dit topic. Ik zal dan ook een tipje van de sluier oplichten: Insecten zijn de meest succesvolle levensvorm op aarde. Ze ontlenen dit succes aan hun aantal. Dat er een aantal doodgaan in de strijd, zorgt alleen maar voor een sneller aanpassingsvermogen. In menselijke termen zijn ze onethisch, omdat de dood voor hen een middel is, en geen taboe, zoals bij mensen. Aan de andere kant zijn dolfijnen bijkans nog slimmer en behendiger dan mensen, maar ze zijn wegens het ontbreken van ledematen nooit in staat geweest instrumenten te maken en hanteren. Hun intelligentie wordt slechts aangewend voor overleven. Ook is de dood van een dolfijn net zo heilig voor de soortgenoten als bij mensen. Dat is wat we ethiek noemen, een verschijnsel dat insecten niet hebben.

[yopi]

Op een plaatje van de hersenen waarbij je laat zien hoe het lichaam samenhangt met het aantal hersencellen dat betrokken is bij lichaamsdelen zie je dat handen een zeer groot aandeel hebben.

Dus je zou kunnen zeggen dat dolfijnen hun handen vrij hebben in hun hersenen voor andere zaken dan handen ..

[neus]

Dolfijnen hebben ondanks hun gebreken een bepaalde waardigheid.
Mensen hebben ondanks de voorsprong op dolfijnen veel vaker geen waardigheid.

Dus dolfijnen hebben meer ethiek dan mensen? Als je dat bedoelt zal ik je niet (direct) tegenspreken... Maar het is niet wat ik bedoelde met dit topic.

De mens heeft ethiek nodig om waardig over te komen, de dolfijnen niet, dus wie heeft er dan precies een gebrek?

[Leonardo]

Ik heb mijn voorgaande reactie wat uitgebreid...

[neus]

Het lijkt er op dat je een gevoelsmatige benadering van de wereld al ethiek wilt noemen. Dus bijvoorbeeld het tonen van verdriet bij overlijden, waaruit zou blijken dat de dood als iets slechts gezien wordt en leven dus als goed. En de wereld indelen in goed en slecht dat zou ethisch kunnen zijn. Klopt dat?

[Leonardo]

Het lijkt er op dat je een gevoelsmatige benadering van de wereld al ethiek wilt noemen. Dus bijvoorbeeld het tonen van verdriet bij overlijden, waaruit zou blijken dat de dood als iets slechts gezien wordt en leven dus als goed. En de wereld indelen in goed en slecht dat zou ethisch kunnen zijn. Klopt dat?

Ja, ik denk dat ethiek enerzijds specifiek voor mensen is (als mens zijnde), en anderzijds cultuurgebonden is. Het is in mijn ogen niet iets absoluuts... (als je dat bedoelt )

[neus]

Als ethiek geen absolute rubrieken heeft (goed/slecht) hoe kan ze dan bestaan?

[Leonardo]

Als ethiek geen absolute rubrieken heeft (goed/slecht) hoe kan ze dan bestaan?

Kan het niet ook gewoon een kwestie van de aard van het beestje zijn, in combinatie met sociale conventies? Als je dat absoluut wilt noemen... het mag van mij! Maar ik zou niet weten hoe je moet vaststellen of een concept een 'absoluutheidswaarde' heeft...

[neus]

Je bedoelt dat het absolute relatief is aan de soort? Ja dat zou heel goed kunnen. Een begrip als "waardigheid" geeft het al aan, wat wij onder "waardig" verstaan hoeft niet door andere soorten gedeeld te worden. Toch zien we dolfijnen of paarden als edele dieren, en zien we dus ook een soort overschrijdende waardigheid. Op welk ethisch stelsel kan zoiets dan gebaseerd zijn?

[Leonardo]

[..]Toch zien we dolfijnen of paarden als edele dieren, en zien we dus ook een soort overschrijdende waardigheid. Op welk ethisch stelsel kan zoiets dan gebaseerd zijn?

Misschien dat deze dieren een ingebakken aard hebben die van mensen verlangt dat ze deze dieren met respect behandelen. Ook dieren kunnen normen hanteren (onbewust)... denk ik. Dat ze het onbewust doen, wil nog niet zeggen dat de normen absoluut hoeven te zijn. Maar dat hangt dan van de definitie van 'absoluut' af denk ik.

[neus]

Als er iets is dat respect afdwingt, wat zou dat dan kunnen zijn?

[Leonardo]

Als er iets is dat respect afdwingt, wat zou dat dan kunnen zijn?

Sociale conventies in combinatie met de aard van het beestje denk ik. Maar dat hangt van de definitie van 'absoluut' af denk ik. Het meest absolute wat ik kan bedenken is: 'door God gegeven', of 'volgens de natuurwetten'. Maar de aard van een dier kan verschillen van soort tot soort, en zijn normen dus ook. Mensen voelen meestal empathie, met elkaar, maar ook met dieren. Dit is een gevolg van de opbouw van de hersenen van mensen, en ook van dieren. Misschien zijn de hersenen de oorzaak van de normen?

En de vraag is natuurlijk of onbewust aangehouden gedrag met normen te maken heeft. Als normen celebraal zijn, dan zijn ze exclusief voor mensen bedoeld.

Ik heb vorig jaar voor het eerst paardgereden (proefles). Er werd mij verteld dat paarden spiegelen. Ik vond het doodeng, alleen het borstelen al. Zo indrukwekkend!

[neus]

je doelt op het hebben van spiegelneuronen? Het aantal spiegelneuronen bepaalt of je je kunt inleven een ander te zijn en te doorleven wat de ander beleeft.

Wat mij betreft dwingt respect af hoe andere soorten succesvol zijn om te overleven, maar ook hoe onafhankelijk of autonoom ze daarbij zijn van andere levensvormen of de omgeving. Bacteriën zijn wat dat betreft enorm respect afdwingend bij mij, ook blijft de bacterie of het virus een waardige tegenstander bij het overleven van de mens.

[Leonardo]

[..]Bacteriën zijn wat dat betreft enorm respect afdwingend bij mij, ook blijft de bacterie of het virus een waardige tegenstander bij het overleven van de mens.

Micro-organismen kunnen, en doen dat ook vaak, in symbiose leven. Op die manier is er sprake van een soort ethiek, lijkt het wel... ('leven en laten leven' versus 'evolueren' )

[neus]

Ik lees dat als "ecologisch evenwicht". Wat misschien ook wel een "laten sterven" inhoudt...

[tengeltje11]

dat het soort dier respect afdwingt bij de mens geloof ik niet in.
hier is een paard en een dolfijn mss zo goed als heilig,ergens anders eert men een koe of een varken,en die worden hier niet direct gezien als 'de edele diersoorten'
hier is de hond de trouwe vriend van de mens,ergens anders wordt die gewoon levend gevild en opgegeten,....

mieren dragen hun dode soortgenoten op hun rug,dus ook insecten gaan blijkbaar op een bepaalde manier om met de dood.

dolfijnen hebben geen handen en kunnen idd 'nog zo slim zijn',maar mss denken die dolfijnen wel in termen van 'hadden die mensen maar geen handen,dan ging de wereld niet naar de knoppen door hun geklungel'?

de mens eigent zich alles toe,en van veel dingen zouden ze beter met hun pollen afblijven.

ik vraag me vaak af of de mens niet beter wat minder 'slim' zou geweest zijn...de wereld had er een stuk anders(beter?) uitgezien....

[neus]

Hallo tengeltje,

Er zijn twee manieren om om te gaan met veranderende omstandigheden:

1) jezelf aanpassen, dat is wat dieren voornamelijk doen
2) de omstandigheden naar je hand zetten, de omgeving veranderen, dat is wat de mens voornamelijk doet

Het is puur een kwestie van dat als je eenmaal ontdekt hebt dat de omgeving aanpassen ook mogelijk is, in plaats van de moeilijke en soms onmogelijk aanpassingen van jezelf, dat deze weg ontgonnen gaat worden.

Als wij het niet zouden doen dan een andere "slimme" soort.

Logische gevolgen van een dergelijke ontwikkeling zullen altijd wel ongeveer hetzelfde zijn, uitputting van bronnen, verstoren van evenwichten, een doodlopende weg, hoewel dat zich natuurlijk nog laat aanzien.

[tengeltje11]

tuurlijk is dat het,altijd de makkelijkste weg,liever makkelijk en vernietigend dan moeilijker en respectvoller

[neus]

Er is natuurlijk wel een keuze. Hoewel velen je voor gek zullen verklaren als je de weg kiest die het jezelf moeilijk maakt.

Nuchter beschouwd is het "aanpassen", dus jezelf veranderen aan wijzigende omstandigheden een langzaam proces waar velen falen, en dat niet erg humaan is, in de zin dat het rekening houdt met gevoelens.

Het "de wereld naar de hand zetten", dus het veranderen van de omstandigheden, is iets dat anderen vaak al gedaan hebben en waar je van kan profiteren om een comfortabel leven te leiden.

Ik ben geen heilige en gesteld op mijn comfort. Dat we uiteindelijk vroeger of later een prijs hebben om te betalen is dan iets waarvan ik vind dat we daar niet over moeten zeuren en met opgeheven hoofd de prijs moeten inlossen.

[Quillaume Epées]

Slim dom?


Begrippen welke door een arrogante gebruiker veelvuldig gehanteerd zullen worden.

[Mtheman]

Van Gaal: "Ben ik nou zo slim, of zijn jullie nou zo dom."
Tja arrogantie is ook slechts een makkelijk oordeel vellen over een ander terwijl als we eens beginnen bij onszelf, dan beseffen we als je eerlijk bent dat we niet veel beter zijn. Of je moet iemand anders nog nooit voor dom hebben versleten. Minder oordelen meer respecteren?

[neus]

De consequenties van het de wereld naar de hand zetten zijn onvermijdelijk. Het is slim om je bij het onvermijdelijke neer te leggen. Het voorkomen van het onvermijdelijke is onmogelijk, maar het kan natuurlijk domheid zijn dat ik dat vind.

[Mtheman]

Ik heb daar geen oordeel over.Bovendien zijn het vaak slechts momenten waarover we oordelen, daarnaast zijn het ook nog eens subjectieve en relatieve begrippen, hoewel dat soort termen ook maatstaven moet hebben waaraan het wordt afgemeten.

[neus]

Ja, dat is ook moeilijk inderdaad dat oordelen. Ik denk daarnaast dat slimheid altijd te laat is, maar mogelijk dan toch nog altijd beter is dan geen slimheid.
Totdat slimheid een keer op tijd is, maar dan is het geen slimheid, dan is het noodzaak.

[Mtheman]

Nou ja eigenlijk niets makkelijker dan oordelen, maar een weloverwogen en goed doordachte oordeel is wel een ander verhaal. Conclusies worden snel gemaakt, maar of het de juiste zijn, gelukkig wordt hier wel eerst nagedacht.

[neus]

Precies, dank je wel. Een oordeel is altijd achteraf, en dat oordeel vooraf aan een nieuwe situatie is dan weer nooit helemaal toepasselijk.

[Quillaume Epées]

Precies, dank je wel. Een oordeel is altijd achteraf, en dat oordeel vooraf aan een nieuwe situatie is dan weer nooit helemaal toepasselijk.

Ik zou het woord 'nooit' hier niet zo pertinent willen gebruiken.
Veel politieke en maatschappelijke ontwikkelingen zijn wel degelijk met een juiste beoordeling van de bekende feiten in te schatten. Het is dan ook het geheim van de succesvolle zakenman om iedereen altijd enige stappen voor te zijn!
Het getuigt zowel van wijsheid als eveneens vaak van domheid over feiten geen oordeel te hebben. Ik zou echter achter mijn geschreven oordeel nooit een uitroepteken plaatsen. Want mijn oordeel is slechts mijn oordeel, met evenveel waarde voor mij als het oordeel van de anderen voor hen betekent.
Immers dé definitieve waarheid bestaat alleen in de geesten van de vastgeroeste dommen onder ons. (volgens mij !)
Zwakke persoonlijkheden zijn altijd herkenbaar door hun blind en doof doorvechten voor hun broodnodige gelijk. Hún vitale 'vitaminen' om hun illusie slimmer en beter te zijn dan de ander te voeden.

[neus]

Precies, dank je wel. Een oordeel is altijd achteraf, en dat oordeel vooraf aan een nieuwe situatie is dan weer nooit helemaal toepasselijk.

Ik zou het woord 'nooit' hier niet zo pertinent willen gebruiken.

nooit helemaal betekent dat het oordeel altijd wel iets mankeert, niet dat het helemaal niet klopt.

[Quillaume Epées]

Precies, dank je wel. Een oordeel is altijd achteraf, en dat oordeel vooraf aan een nieuwe situatie is dan weer nooit helemaal toepasselijk.

Ik zou het woord 'nooit' hier niet zo pertinent willen gebruiken.

nooit helemaal betekent dat het oordeel altijd wel iets mankeert, niet dat het helemaal niet klopt.

"altijd wel iets mankeert"? Ik zou op grond van mijn ervaringen die combinatie van woorden hierbij nooit gekozen hebben.
Voorbeeldje:
Vrij plotselinge z/w wind, windkracht 6-8. Pikzwarte wolken komen recht op ons af waarin onafgebroken bliksemflitsen. Mijn beoordeling was, dat we gauw alles naar binnen moeten halen, want er komt noodweer over ons heen, binnen een paar minuten. Dat gebeurde helemaal precies zoals ik (be)oordeelde over de te verwachten onheilssituatie. De bliksem sloeg in een van onze eeuwen oude bomen in onze tuin, waardoor er een groot deel van de kruin met grof geweld naar beneden stortte, precies over waar wij op ons terras zaten en al onze spullen stonden en lagen.
Waar blijft dan dat het oordeel wat "altijd wel iets" mankeert?
'k zie dat dus anders!

[Quillaume Epées]

Insecten mogen nog zo nutteloos, simpel en onethisch zijn, ze zijn met oneindigen!

Misschien is al het leven op aarde nutteloos...

Ons leven op aarde is puur een natuurlijk fenomeen.
Onze beoordeling van wat we ervan gaan maken, is en wordt niets meer dan onze onbewuste illusies.
Wat we voorstellen is wat anderen en wijzelf erin zagen en zien, echter uiteindelijk nooit meer dan wat in onze doodskist past, tot stof ons brengt waar we met al onze illusies vandaan kwamen. Het begin van een nieuwe zinloze illusie?

[neus]

Mijn oordeel over oordelen mankeert dus wel iets, jouw oordeel natuurlijk nooit...

dat is trouwens niet lullig bedoeld hoor, gewoonweg een kwestie van bij elke zekerheid een onzekerheidsfactor, 100% zekerheid is achteraf.

[Quillaume Epées]

Mijn oordeel over oordelen mankeert dus wel iets, jouw oordeel natuurlijk nooit...

dat is trouwens niet lullig bedoeld hoor, gewoonweg een kwestie van bij elke zekerheid een onzekerheidsfactor, 100% zekerheid is achteraf.

@neus
"100% zekerheid is achteraf"
Achteraf wordt de mate van zekerheid inderdaad pas bepaald.
Met dat gegeven blijft voor mij úw pertinent beweerde: Dat een oordeel "altijd wel iets mankeert" in praktijk niet te kloppen.
Kortom, sommige oordelen klopten vooraf én vervolgens achteraf 100%, n.m.m.. Zie ik dat 'volgens u' fout? Ik ben te overtuigen met goede argumenten m.b.t. het verschil van mening.

[neus]

Sommige oordelen zullen vooraf voor 100% kloppen, zoals "de lucht is blauw" of "water is nat".

[neus]

Ik denk dat een verschil gemaakt kan worden tussen gevolgtrekkingen en oordelen, waarbij dat laatste een waardeoordeel in zich zal hebben en het eerste niet. Als we een waardeoordeel hebben is dat altijd al subjectief. Misschien dat vele mensen hetzelfde oordeel zullen hebben als ze iemand een ander zien slaan, maar je weet niet wat er aan vooraf ging. Dat is het eigenlijk met oordelen, je weet nooit helemaal wat er aan vooraf ging en meer kennis over de historie kan het oordeel veranderen. Zo zal ook een oordeel niet van toepassing kunnen blijken, doordat de hele aanloop in een ander daglicht komt te staan.

[Quillaume Epées]

Ik denk dat een verschil gemaakt kan worden tussen gevolgtrekkingen en oordelen, waarbij dat laatste een waardeoordeel in zich zal hebben en het eerste niet. Als we een waardeoordeel hebben is dat altijd al subjectief. Misschien dat vele mensen hetzelfde oordeel zullen hebben als ze iemand een ander zien slaan, maar je weet niet wat er aan vooraf ging. Dat is het eigenlijk met oordelen, je weet nooit helemaal wat er aan vooraf ging en meer kennis over de historie kan het oordeel veranderen. Zo zal ook een oordeel niet van toepassing kunnen blijken, doordat de hele aanloop in een ander daglicht komt te staan.

@neus
U doelt hierbij op verzachtende omstandigheden in een rechtszaak?
Het onomstotelijk vaststellen van een voorgevallen strafbaar feit kan volgens onze strafwet 100% beoordeeld en veroordeeld worden. De verzachtende omstandigheden zijn naar mijn mening subjectief oordelen t.b.v. de dader. Daarbij wordt ook weer naar mijn overtuiging veel te weinig evenredig met het slachtoffer rekening gehouden. U bent daarin blijkbaar flexibeler in uw oordeel dan ik. Vooraf oordelen is een kwestie van inschatten. Om achteraf te oordelen heeft ons wetboek ons zwart op wit glasheldere wetsartikelen gegeven. Het oeverloze strafpleiters 'gezeur' over al de verzachtende omstandigheden heeft o.a. schuldige koelbloedige moordenaar O.J.Simpson aan zijn straf doen ontkomen! Aardig voorbeeld waartoe subjectief oordelen van een jury kan leiden.
Crime passionnel is en blijft MOORD en zou om alle verwarring door de verzachtende omstandigheden niet mogen toestaan bij de strafbepaling.
Maar misschien zie ik dit helemaal weer verkeerd en moet ik zeker nog heel veel van o.a. u leren. Soms sta ik mezelf toe geen oordeel te hebben. Maar dan alleen omdat ik niet alle ter zake doende wettelijk strafbare feiten weet.

[neus]

Behandel me maar niet als een leraar, want dat ben ik niet. Ik ben iemand met denkbeelden, welke ik wil delen, meer niet.

verzachtende omstandigheden zoeken is een voorbeeld van denken waarin men de nuance probeert op te zoeken. Als je de keuze hebt tussen een hard oordeel en een genuanceerd oordeel, dan lijkt mij de keuze duidelijk.

Op zich kan ik me de voorkeur van iemand voor harde oordelen wel voorstellen als het gaat om anderen te beoordelen, maar als het dan op jezelf neer komt is dat misschien toch wel anders.

De juistheid van oordelen wil men garanderen, dat probeert men door rekening te houden met feilbaarheid. Ik ga misschien te ver door de feilbaarheid als gegeven aan te nemen. Dat lijkt me wel logisch als je er rekening mee wilt houden. Het is net zo onzeker wat feilbaar is, als dat het feilbaar is.

[Quillaume Epées]

Behandel me maar niet als een leraar, want dat ben ik niet. Ik ben iemand met denkbeelden, welke ik wil delen, meer niet.

verzachtende omstandigheden zoeken is een voorbeeld van denken waarin men de nuance probeert op te zoeken. Als je de keuze hebt tussen een hard oordeel en een genuanceerd oordeel, dan lijkt mij de keuze duidelijk.

Op zich kan ik me de voorkeur van iemand voor harde oordelen wel voorstellen als het gaat om anderen te beoordelen, maar als het dan op jezelf neer komt is dat misschien toch wel anders.

De juistheid van oordelen wil men garanderen, dat probeert men door rekening te houden met feilbaarheid. Ik ga misschien te ver door de feilbaarheid als gegeven aan te nemen. Dat lijkt me wel logisch als je er rekening mee wilt houden. Het is net zo onzeker wat feilbaar is, als dat het feilbaar is.

Volgens door mij in veel gevallen bij moord en doodslag gelezen opgelegde straffen zou ik op grond van het oordelen op verzachtende omstandigheden binnen ons huidige toegepaste strafrechtsysteem nagenoeg alles wat slecht is kunnen doen, uitgaan van de toegewezen minimum straffen. Ik deel de mening dat onvoorwaardelijke straffen volgens de letter der wet ook uitgevoerd dienen te worden indien de geldende straffen vooraf nog als afschrikwekkend door daders zouden moeten worden ervaren.
Mits !!!! onomstotelijk is komen vast te staan dat de de terechtstaande verdachte de dader is.
Onze begrippen c.q. oordelen van goed en slecht sociaal gedrag is dramatisch vervaagd en zelfs bij heel veel mensen tot niets gereduceerd. Het oordeel van goed en kwaad van de volksmassa is tot een schrikaanjagende nachtmerrie verworden door uw gepropagandeerde genuanceerd oordelen, die voor de volksmassa "slechts" als het racen in de potdichte mist verworden is.

[neus]

Ik ben van mening dat je jezelf een verhaal aan het vertellen bent, en dat misschien meerdere mensen aan collaborative storytelling doen op die manier, dat maakt de uitgangspunten echter niet waar.

Puur uit principe kan je kiezen voor genuanceerdheid, hen die dat niet willen hebben een bepaald belang, bijvoorbeeld om straffeloos radicaal te kunnen handelen.

[Quillaume Epées]

Ik ben van mening dat je jezelf een verhaal aan het vertellen bent, en dat misschien meerdere mensen aan collaborative storytelling doen op die manier, dat maakt de uitgangspunten echter niet waar.

Puur uit principe kan je kiezen voor genuanceerdheid, hen die dat niet willen hebben een bepaald belang, bijvoorbeeld om straffeloos radicaal te kunnen handelen.

Sommige oordelen zullen vooraf voor 100% kloppen, zoals "de lucht is blauw" of "water is nat".

Lucht is helemaal niet blauw! Lucht is kleurloos!
Uw wijze van poneren van deze onjuiste stelling nodigt desondanks de onzin nauwelijks uit om op in te gaan.
Misschien is u opgevallen dat ik u fatsoenshalve met u aanschrijf en zou - -spreken, omdat ik u, noch u mij persoonlijk kent. Dit leren wij vluchtelingen die in een Nederlands integratie cursus willen leren hoe wij NL beschaafd met onbekenden respectvol in de communicatie moeten omgaan.
U wilt niet als een leraar behandeld worden? Die beroepsassociatie roept u bij mij i.i.g. wel op in al uw reacties.
Dit mede n.a.v. mijn reactie waar u op reageerde waarin ik volgens u "alleen maar mezelf een verhaal aan het vertellen ben". Zo'n opmerking komt arrogant en belerend over. Zo hadden wij verschillende leraren voor de klas staan die daarmee hun gezag dáchten te onderstrepen. Ik ben geen leerling meer binnen dit soort schoolse verhoudingen.

[neus]

je hebt gelijk lucht is kleurloos, 100% waar. En mijn arrogantie, ook 100% waar. Ik laat het maar zo.

[Quillaume Epées]

je hebt gelijk lucht is kleurloos, 100% waar. En mijn arrogantie, ook 100% waar. Ik laat het maar zo.

1) JE zult geen andere keus meer hebben.
2) Ik ben niet op gelijk hebben uit. Zie ik als een teken van geestelijke zwakte, om je daar mee bezig te houden.
Ik stel vast dat zelfs JIJ, met alles wat je van jezelf aan meerwaarde denkt, in de naakte waarheid niets méér voorstelt dan ieder ander levend mens. Dientengevolge komt arrogantie voort uit een waanbeeld m.n. in je communicatie van wie je werkelijk bent. Arrogantie werkt achter je rug (meestal om je niet te willen kwetsen) tot hilariteit en publieke spot.
Arrogantie is een geestelijk schild voor mentaal zwakkelingen.
Verzachtende omstandigheden (ver)vormen de zwakkere geest.
Regula aurea: Behandel anderen zoals je door hen behandeld wil worden.
PS
"Je en jij" is hier in het algemeen zonder uitzondering!!! bedoeld.......

[memeticae]

Arrogantie is een geestelijk schild voor mentaal zwakkelingen.

Me neus!

Arrogantie is het geestelijk schild van mentale zwakkelingen.
Zowel in overdrachtelijke als wederkerende zin.

[Belinda]

Oordelen zijn er juist om ons van een zeker denkautomatisme te bevrijden.

De uitspraak dat water nat is, is misschien wel helemaal geen oordeel maar een napraten van anderen. Alleen al het woord oordelen kan je van een denkautomatisme bevrijden.

Het het oordelen verbinden aan termen als waarheid is zo'n denkautomatisme. Als je filosofisch meepraat met hen die niet geloven dat er zoiets als nut bestaat kan je dan ooit nog oordelen of iets een doel heeft. Het lijkt me wel, zolang als je je maar eerst ontdoet van alle voor-oordelen.

[Quillaume Epées]

Oordelen zijn er juist om ons van een zeker denkautomatisme te bevrijden.

De uitspraak dat water nat is, is misschien wel helemaal geen oordeel maar een napraten van anderen. Alleen al het woord oordelen kan je van een denkautomatisme bevrijden.

Het het oordelen verbinden aan termen als waarheid is zo'n denkautomatisme. Als je filosofisch meepraat met hen die niet geloven dat er zoiets als nut bestaat kan je dan ooit nog oordelen of iets een doel heeft. Het lijkt me wel, zolang als je je maar eerst ontdoet van alle voor-oordelen.

Zonder vooroordelen kan je toch helemaal niet oordelen naar een norm c.q. (meestal) ideaal model?
Haal onze vooroordelen weg en we zijn als een schip, op volle kracht vooruit, echter zonder roer.
Een reiziger zonder route! Ik zie zulke onontkoombare vraagstukken als een actueel gevaar voor vele filosofen die zichzelf door hun filosofisch denken en onderzoeken naar de naakte waarheid, van hun leven beroofd hebben. De facto kom je al filosoferend altijd en onoverkomelijk tot de slotsom, dat volkomen niets ertoe doet, iedere "positieve" inspanning uiteindelijk een zinloze bezigheid was, is en nog zal zijn. Alle dogma's in de RKK moraaltheologie zijn aangepraat evenals al onze burgerwetten en ieder maatschappelijk normbesef dat is. Autoritaire pogingen om homo sapiens kannibalisme te voorkomen. We woekeren fysiek en geestelijk slechts voort en willen graag overal ons "luchtje" achterlaten, in de ijdele hoop, dat we ergens waardering vinden van die andere zinloos voortwoekerende sterveling(en). Behalve onze behoefte aan voedsel zijn we altijd onbewust wanhopig op zoek naar bevestiging van anderen, bevestiging in hoe goed we aan hun verwachtingspatronen voldoen. Die anderen, hopen wij, zullen goed over ons "luchtje" oordelen en ons dan zoet en rijkelijk materieel zullen belonen.
Ons leven is voor mij niet meer dan een grote klucht en evenveel drama, zonder enige zin.
En............... morgen sta ik gewoon weer op en denk dan weer "what's next"? Waarom........???

[Belinda]

De norm is het maaiveld, het gevolg, zover kijk ik niet vooruit. De norm is het laatste oordeel, het staat buiten jou, wordt niet door jou gemaakt, je hebt er zelfs niets mee te maken als je niet wilt.
Het is de nood die ons aanzet tot oordelen, een soort kosmische nood om zelf te oordelen over de meest essentiële zaken die onszelf aangaan zoals zingeving, schuld of identiteit. We kunnen niet anders. Aan ons de keuze om anderen na te praten of zelf te onderzoeken en zo zelf te oordelen.
In het günstigste geval ligt er niet alleen maar nood ten grondslag aan het oordelen maar ook hartstocht.
Het oordelen waar jij het over hebt is secundair, het komt voort uit een maatschappelijke nood, het vertrekt vanuit het normen-maaiveld. Hoe verhoud je je tot religie, tot de samenleving. Het is meestal het napraten van de antwoorden die je op school krijgt of op de catechisatie.

[Quillaume Epées]

Het oordelen waar jij het over hebt is secundair, het komt voort uit een maatschappelijke nood, het vertrekt vanuit het normen-maaiveld. Hoe verhoud je je tot religie, tot de samenleving. Het is meestal het napraten van de antwoorden die je op school krijgt of op de catechisatie.

....tot je je eigen oordeel uit je ervaring en onderzoek gaat vellen viel er binnen het stramien van de geldende normen nog wel te leven.
Ik vraag mij af of filosofie een middel zou kunnen zijn om 'gelukkiger' te leven of juist het flagrante tegendeel? Door filosofische bewustwording komen alle aangeleerde zekerheden en handvatten volledig te vervallen.
Alle opvattingen en ingebeelde waarheden worden op losse schroeven gezet.
We houden ons bezig met het citeren van oude en eigentijdse wijsgeren, waarbij we misschien onbewust graag onze kennis van de filosofie willen aangeven, zonder dat we ons met de werkelijke kern van ons bestaan op eigen denkkracht en ervaring bezig houden. Sinds ik de zinloosheid van mijn 'ik' bestaan ontdekt heb, beschouw ik mezelf als reeds te zijn overleden. Ik ben een levende dode. De wereld, geld, glitter en glamour, macht en aanzien zeggen mij totaal niets meer. Ik beschouw de mens als de meest destructieve plaag en ramp in de natuur op deze planeet.

Onze hartstocht is voornamelijk een instinctmatige reflex ter lichamelijke bevrediging, waarbij de gevolgen van de voortplanting instinctief net zo min een bewuste rol spelen als bij ieder ander zoogdier die de fysieke liefde bedrijft. De romantiek eromheen hebben we onszelf slechts aangeleerd binnen de spelregels van het ethisch verantwoord samenleven van de ingebeelde "verheven en goddelijke" homo sapiens.

Bestond er maar een pil die mijn geheugen kan uitwissen. Ik denk soms met weedmoed spontaan terug naar de tijd waarin ik nog in Sinterklaas en de Ooijevaar geloofde. Heeft kennis van ons ware bestaan mij verrijkt?
Neen!