Is persoonlijke verantwoordelijkheid iets waar je in gelooft?
Met het determinisme op de achtergrond waar niemand echt verantwoordelijk is, is misschien nog enige discussie mogelijk of je niet toch een beetje verantwoordelijk kunt zijn. Of dat er dan in ieder geval een leven mogelijk is waar het begrip "verantwoordelijkheid" een cultureel ondersteunde waarde is. In contrast met een cultuur waar de persoonlijke verantwoordelijkheid geen ondersteunde waarde is, is er vast wel een verschil. Is het gunstig of niet als er geloofd wordt in persoonlijke verantwoordelijkheid?
Persoonlijke verantwoordelijkheid
-
neus
Ik beschouw 'persoonlijke verantwoordelijkheid nemen' niet als een attribuut van mijn ego strategie, maar eerder als een reactie op een appel waar dan ook vandaan waar ik me door aangesproken voel. Dan kies ik min of meer, of het blijft zeuren.
Hoe dan ook een keuze, ook bij niet kiezen of 'lekker laten zeuren'.
Ik zie geen tegenstelling (zoals ik al aangaf) doordat je eventueel er een deterministisch wereldbeeld op na houdt.
Je staat nu eenmaal zowel in de wereld als (intellectueel) er buiten.
Laten we zeggen dat empathie leidt tot 'persoonlijke verantwoordelijkheid' en niet andersom.
Ten minste: Ik denk dat het bij mij momenteel zo werkt.
Ik heb het niet zo op algemene filosofische ethiek.
Hoe dan ook een keuze, ook bij niet kiezen of 'lekker laten zeuren'.
Ik zie geen tegenstelling (zoals ik al aangaf) doordat je eventueel er een deterministisch wereldbeeld op na houdt.
Je staat nu eenmaal zowel in de wereld als (intellectueel) er buiten.
Laten we zeggen dat empathie leidt tot 'persoonlijke verantwoordelijkheid' en niet andersom.
Ten minste: Ik denk dat het bij mij momenteel zo werkt.
Ik heb het niet zo op algemene filosofische ethiek.
-
neus
Ik kon goed volgen wat je schreef, maar de laatste uitspraak is me wat puzzelachtig. Wat bedoel je precies? Dat filosofische ethiek te theoretisch is, of te weinig vanuit gevoel?yopi schreef:Ik heb het niet zo op algemene filosofische ethiek.
Is empathie op zich nog aan te leren, of te verbeteren, of nauwelijks?
En dan kan het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid, bij bijvoorbeeld autisten, toch gewoon het volgen van regeltjes zijn?
Ik ben geïnspireerd geraakt door:
http://www.philosophyexperiments.com/
Dat lijkt me een leuke website. Die ga ik nog eens op mijn gemak bekijken.
Voorlopig even toegevoegd aan favorieten..
Het algemene heeft met het hoofd te maken.
Ethisch handelen is persoonlijk.
Zoiets van: Altijd het hoofd ervoor, maar het hart laten beslissen.
Empathie is uitwisseling op hart en lichaamsniveau.
Ik denk dat de aanleg de motor is, maar dat leren de aanwending en verfijning oplevert. Als resultaat belangrijke verbetering zou ik dan zeggen.
Het leren verbeteren zal ook te maken hebben met het wegnemen van belemmeringen en verdedigingsmechanismen.
Voorlopig even toegevoegd aan favorieten..
Ik denk vooral aan het gevaar dat beslissingen alleen met het hoofd genomen worden. Alleen uit het gevoel of niet gelouterde intuïtie lijkt me ook niets.Ik kon goed volgen wat je schreef, maar de laatste uitspraak is me wat puzzelachtig. Wat bedoel je precies? Dat filosofische ethiek te theoretisch is, of te weinig vanuit gevoel?
Het algemene heeft met het hoofd te maken.
Ethisch handelen is persoonlijk.
Zoiets van: Altijd het hoofd ervoor, maar het hart laten beslissen.
Empathie is uitwisseling op hart en lichaamsniveau.
Ik denk dat de aanleg de motor is, maar dat leren de aanwending en verfijning oplevert. Als resultaat belangrijke verbetering zou ik dan zeggen.
Het leren verbeteren zal ook te maken hebben met het wegnemen van belemmeringen en verdedigingsmechanismen.
(vervolg)
Wat autistische en asperger-achtige trekjes betreft, die ik zelf ook wel denk te hebben, denk ik dat het heel wel sociaal aanvaardbaar handelen kan hebben.
Sowieso geen bezwaar tegen regels in het algemeen en gehoorzamen.
Dan denk ik aan opvoeding en de culturele krukken waarmee we kunnen lopen in het leven met alles wat nog niet verwerkt, ervaren of overdacht is.
Wat autistische en asperger-achtige trekjes betreft, die ik zelf ook wel denk te hebben, denk ik dat het heel wel sociaal aanvaardbaar handelen kan hebben.
Sowieso geen bezwaar tegen regels in het algemeen en gehoorzamen.
Dan denk ik aan opvoeding en de culturele krukken waarmee we kunnen lopen in het leven met alles wat nog niet verwerkt, ervaren of overdacht is.
-
neus
Het leren wegnemen van belemmeringen en verdedigingsmechanismen...
Ik moet me verdedigen tegen impliciete oordelen/vooroordelen. Heel snel is op basis van uiterlijk, voorkomen, eerste indruk, een oordeel gemaakt, men noemt het soms intuïtie of onderbuikgevoel. Het is enorm makkelijk om ingebouwde vooroordelen een leven lang te volgen en er aan vast te houden. Mijn verdedigingsmechanisme is dus niet zozeer de belemmering, maar juist dat wat de belemmeringen tegen gaat.
Je kunt verdediging misschien alleen verstaan als het vreemde buiten houden, maar dat is niet bedoel. Het is meer een verdediging tegen jezelf, tegen het impliciete oordelen, tegen de xenofobie. Misschien is het wel heel dwars om een dergelijk verdedigingsmechanisme te hebben, krankzinnig zelfs, want het zal zeker niet altijd helpen om je te beschermen, het stelt je juist bloot aan van alles. Alleen gekken willen dit.
Ik moet me verdedigen tegen impliciete oordelen/vooroordelen. Heel snel is op basis van uiterlijk, voorkomen, eerste indruk, een oordeel gemaakt, men noemt het soms intuïtie of onderbuikgevoel. Het is enorm makkelijk om ingebouwde vooroordelen een leven lang te volgen en er aan vast te houden. Mijn verdedigingsmechanisme is dus niet zozeer de belemmering, maar juist dat wat de belemmeringen tegen gaat.
Je kunt verdediging misschien alleen verstaan als het vreemde buiten houden, maar dat is niet bedoel. Het is meer een verdediging tegen jezelf, tegen het impliciete oordelen, tegen de xenofobie. Misschien is het wel heel dwars om een dergelijk verdedigingsmechanisme te hebben, krankzinnig zelfs, want het zal zeker niet altijd helpen om je te beschermen, het stelt je juist bloot aan van alles. Alleen gekken willen dit.
-
neus
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 2
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Lastig..
aan de ene kant is het determinisme: er is niets, dus ik heb geen verantwoordelijkheid
aan de andere kant is er het geloof: mijn God is de creator van alles en kan alles, dus ik geef mijn verantwoordelijkheid aan hem
Maar beide zijn in het dagelijkse leven onwerkbaar. We vinden dat iemand aansprakelijk is als hij iemand anders bv heeft berooft. Dus de maatschappij verlangt wel van ons dat we verantwoordelijkheid nemen.
aan de ene kant is het determinisme: er is niets, dus ik heb geen verantwoordelijkheid
aan de andere kant is er het geloof: mijn God is de creator van alles en kan alles, dus ik geef mijn verantwoordelijkheid aan hem
Maar beide zijn in het dagelijkse leven onwerkbaar. We vinden dat iemand aansprakelijk is als hij iemand anders bv heeft berooft. Dus de maatschappij verlangt wel van ons dat we verantwoordelijkheid nemen.
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
-
neus
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 2
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Wat bedoel je precies met onbepaaldheid?neus schreef:Ik denk dat determinisme of Godsgeloof niet uitgaan van onbepaaldheid. Misschien dat je zelf onbepaald moet zijn om te geloven in onbepaaldheid.
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
-
neus
In chaos zit ongeordende orde. Zo gezegd zou je dus kunnen beweren dat chaos geordend is.
Deterministiche geloofsfanaten zullen altijd in de hemel komen, immers zij zien dat hun handelen uit hun god komt en hebben daar zelf geen invloed op (hoe zij ook handelen, het is altijd de hand van god die bestuurt).
Misschien kunnen zij zo leven, prima, maar mij met rust laten kunnen ze niet.
Zal de ware godsfanaat die mij probeert te overtuigen, als hem dat niet lukt daarin dan ook de hand van god zien? Of meent hij gefaald te hebben in zijn geloof? Zie hij dat als persoonlijke verantwoordelijkheid?
Erg chaotisch allemaal hoor.
Chaotisch determinisme: we zitten vast aan de ketting van de tijd, maar alle uitkomsten zijn mogelijk. Uiteindelijk wordt de uitkomst bepaald door de handelingen die je uitvoert. Zeer persoonlijk en ben voor je eigen leven zowel als dat van anderen verantwoordelijk.
Karma heet dat toch?
Deterministiche geloofsfanaten zullen altijd in de hemel komen, immers zij zien dat hun handelen uit hun god komt en hebben daar zelf geen invloed op (hoe zij ook handelen, het is altijd de hand van god die bestuurt).
Misschien kunnen zij zo leven, prima, maar mij met rust laten kunnen ze niet.
Zal de ware godsfanaat die mij probeert te overtuigen, als hem dat niet lukt daarin dan ook de hand van god zien? Of meent hij gefaald te hebben in zijn geloof? Zie hij dat als persoonlijke verantwoordelijkheid?
Erg chaotisch allemaal hoor.
Chaotisch determinisme: we zitten vast aan de ketting van de tijd, maar alle uitkomsten zijn mogelijk. Uiteindelijk wordt de uitkomst bepaald door de handelingen die je uitvoert. Zeer persoonlijk en ben voor je eigen leven zowel als dat van anderen verantwoordelijk.
Karma heet dat toch?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Als je iets uit chaos haalt, heb je nog steeds chaos in je handen ...
Totdat je het vorm geeft.
Maar ja, wat ben je dan aan het doen?
Jouw gelijk erover uitdelen?
Wat ga je met chaos doen?
Of neem je chaos zoals het is?
Wat is jouw, persoonlijke verantwoordheid?
Totdat je het vorm geeft.
Maar ja, wat ben je dan aan het doen?
Jouw gelijk erover uitdelen?
Wat ga je met chaos doen?
Of neem je chaos zoals het is?
Wat is jouw, persoonlijke verantwoordheid?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
-
neus
Zowel het begin als het einde ligt verscholen in het midden. Ik ben een middelmatig mens. Mijn persoonlijke verantwoordelijkheid betreft echter het gehele universum. Ik ben degene die het wankel maakt, en daarmee de beweging geeft. Nu probeer ik het weer in evenwicht te krijgen, maar zolang ik er ben is de wereld uit evenwicht.memeticae schreef: Wat ga je met chaos doen?
Of neem je chaos zoals het is?
Wat is jouw, persoonlijke verantwoordheid?
-
Quillaume Epées
- Posts in topic: 1
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 15 feb 2014, 00:04
- Contacteer:
Plato karakteriseert het conventiedenken als ondoelmatig en chaotisch.
Waar het volgens Plato om draait is dat normen die gemaakt zijn door stoffige mensen en door hun verlangens worden bepaald, iedere vorm kunnen aannemen. Die normen voegen zich niet naar de natuurlijke of orde, d.w.z. de natuurrechtelijke normen, en zijn daarom altijd per definitie een voortdurende bron van chaos.
Alain zegt: Résistance et obéissance, voilà les deux vertus du citoyen. Par l'obéissance il assure l'ordre; par la résistance il assure la liberté.
Friedrich Nietzche: Wo nicht Liebe oder Haß mitspielt, spielt das Weib mittelmäßig.
Heeft niet ieder mens zijn/haar eigen orde? Welke (mate van) orde we willen is onze vrije keus!
Orde en chaos in een hok hoeven elkaar toch niet altijd te bijten?
Waar het volgens Plato om draait is dat normen die gemaakt zijn door stoffige mensen en door hun verlangens worden bepaald, iedere vorm kunnen aannemen. Die normen voegen zich niet naar de natuurlijke of orde, d.w.z. de natuurrechtelijke normen, en zijn daarom altijd per definitie een voortdurende bron van chaos.
Alain zegt: Résistance et obéissance, voilà les deux vertus du citoyen. Par l'obéissance il assure l'ordre; par la résistance il assure la liberté.
Friedrich Nietzche: Wo nicht Liebe oder Haß mitspielt, spielt das Weib mittelmäßig.
Heeft niet ieder mens zijn/haar eigen orde? Welke (mate van) orde we willen is onze vrije keus!
Orde en chaos in een hok hoeven elkaar toch niet altijd te bijten?
Wie zichzelf altijd te serieus neemt, wordt dat dan zeker niet door zijn/haar omgeving gedaan.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten