Kleur
-
neus
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 1
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
[quote="neus"]
BerichtGeplaatst: Vr Nov 15, 2013 4:05 pm Onderwerp:
[..]
Ik zit niet zozeer te wachten op een discussie over qualitate..[/url]
Kun je je vraag misschien wat meer verduidelijken? Het is mij nu te breed en te vaag om op in te gaan, zonder bij de kwaliteit uit te komen
BerichtGeplaatst: Vr Nov 15, 2013 4:05 pm Onderwerp:
[..]
Ik zit niet zozeer te wachten op een discussie over qualitate..[/url]
Kun je je vraag misschien wat meer verduidelijken? Het is mij nu te breed en te vaag om op in te gaan, zonder bij de kwaliteit uit te komen
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
-
neus
Zag dat mijn autocorrectie qualitate ipv qualia had geplaatst, heb dat aangepast.
Aan kleuren kun je allerlei theorie ophangen, mooie verhalen, kleurenleren. Ik wil niet direct met mijn visies komen, dan laat ik de ander te weinig ruimte. Als er later vergeleken kan worden is dat wel wat ik wil, maar dat kan ik ook voor mezelf houden.
Misschien zijn er mensen die denken in kleuren, synesthesisten, of gewoon mensen wiens waarneming communicatie laat zien in kleur. Iedereen maakt wel verhalen waarin kleuren betekenis hebben of waarde of emotie uitdrukken of gemoedstoestanden representeren e.d.
Wat Okke aangeeft, zwart-wit denken is het tegenovergestelde, kleur (nuance) negeren. Hoewel we ook nuancerend denkend misschien uitkomen op dualiteiten ( het is lastig om dat niet te doen) zal in ieder geval een kleurenleer die van meervoudigheden uitgaan een welkome aanvulling kunnen zijn. Bij kleur heb je in ieder geval drie primairen, rood-geel-blauw en dat maakt al een heel verschil.
Aan kleuren kun je allerlei theorie ophangen, mooie verhalen, kleurenleren. Ik wil niet direct met mijn visies komen, dan laat ik de ander te weinig ruimte. Als er later vergeleken kan worden is dat wel wat ik wil, maar dat kan ik ook voor mezelf houden.
Misschien zijn er mensen die denken in kleuren, synesthesisten, of gewoon mensen wiens waarneming communicatie laat zien in kleur. Iedereen maakt wel verhalen waarin kleuren betekenis hebben of waarde of emotie uitdrukken of gemoedstoestanden representeren e.d.
Wat Okke aangeeft, zwart-wit denken is het tegenovergestelde, kleur (nuance) negeren. Hoewel we ook nuancerend denkend misschien uitkomen op dualiteiten ( het is lastig om dat niet te doen) zal in ieder geval een kleurenleer die van meervoudigheden uitgaan een welkome aanvulling kunnen zijn. Bij kleur heb je in ieder geval drie primairen, rood-geel-blauw en dat maakt al een heel verschil.
Wat me zo even te binnen komt:
In het elektromagnetisch spectrum die de kleuren omvatten onderscheiden de instrumenten geen kleur.
Door de kegeltjes en staafjes en de 3D representatie door onze hersenen zien wij een 3D wereld in kleuren en licht-donker tinten.
Bovendien worden de 2 ogen 1 beeld.
2 elektromagnetische golflengtes kunnen toch als 1 kleur waargenomen worden, bijvoorbeeld: geel en blauw -> groen.
Fenomenologisch doet de tijd van de dag, de vochtigheid van de lucht en de seizoenen er toe. En ook dat er gefocust wordt wat een splitsing oplevert in waargenomen object en omgeving of achtergrond.
De gele vlek verheldert net een plekje naast de focus.
Het zwarte gat waar de zenuwen naar de hersens verdwijnen blijft onzichtbaar in het uiteindelijk samengestelde beeld.
De hersenen zorgen er ook nog voor dat bekende omgevingen of voorwerpen onmiddellijk uit het geheugen gerepresenteerd worden, inclusief betekenissen en handelingsdoelen.
Wat dit filosofisch nog meer betekent en wat er nog aan toegevoegd kan worden; daar moet ik nog es over nadenken ...
In het elektromagnetisch spectrum die de kleuren omvatten onderscheiden de instrumenten geen kleur.
Door de kegeltjes en staafjes en de 3D representatie door onze hersenen zien wij een 3D wereld in kleuren en licht-donker tinten.
Bovendien worden de 2 ogen 1 beeld.
2 elektromagnetische golflengtes kunnen toch als 1 kleur waargenomen worden, bijvoorbeeld: geel en blauw -> groen.
Fenomenologisch doet de tijd van de dag, de vochtigheid van de lucht en de seizoenen er toe. En ook dat er gefocust wordt wat een splitsing oplevert in waargenomen object en omgeving of achtergrond.
De gele vlek verheldert net een plekje naast de focus.
Het zwarte gat waar de zenuwen naar de hersens verdwijnen blijft onzichtbaar in het uiteindelijk samengestelde beeld.
De hersenen zorgen er ook nog voor dat bekende omgevingen of voorwerpen onmiddellijk uit het geheugen gerepresenteerd worden, inclusief betekenissen en handelingsdoelen.
Wat dit filosofisch nog meer betekent en wat er nog aan toegevoegd kan worden; daar moet ik nog es over nadenken ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
En hoe ervaar jij zelf dat dan? Dat verschil?neus schreef:Zag dat mijn autocorrectie qualitate ipv qualia had geplaatst, heb dat aangepast.
Aan kleuren kun je allerlei theorie ophangen, mooie verhalen, kleurenleren. Ik wil niet direct met mijn visies komen, dan laat ik de ander te weinig ruimte. Als er later vergeleken kan worden is dat wel wat ik wil, maar dat kan ik ook voor mezelf houden.
Misschien zijn er mensen die denken in kleuren, synesthesisten, of gewoon mensen wiens waarneming communicatie laat zien in kleur. Iedereen maakt wel verhalen waarin kleuren betekenis hebben of waarde of emotie uitdrukken of gemoedstoestanden representeren e.d.
Wat Okke aangeeft, zwart-wit denken is het tegenovergestelde, kleur (nuance) negeren. Hoewel we ook nuancerend denkend misschien uitkomen op dualiteiten ( het is lastig om dat niet te doen) zal in ieder geval een kleurenleer die van meervoudigheden uitgaan een welkome aanvulling kunnen zijn. Bij kleur heb je in ieder geval drie primairen, rood-geel-blauw en dat maakt al een heel verschil.
Je hebt het steeds maar over wat anderen zouden vinden.nx schreef:En hoe ervaar jij zelf dat dan? Dat verschil?neus schreef:Zag dat mijn autocorrectie qualitate ipv qualia had geplaatst, heb dat aangepast.
Aan kleuren kun je allerlei theorie ophangen, mooie verhalen, kleurenleren. Ik wil niet direct met mijn visies komen, dan laat ik de ander te weinig ruimte. Als er later vergeleken kan worden is dat wel wat ik wil, maar dat kan ik ook voor mezelf houden.
Misschien zijn er mensen die denken in kleuren, synesthesisten, of gewoon mensen wiens waarneming communicatie laat zien in kleur. Iedereen maakt wel verhalen waarin kleuren betekenis hebben of waarde of emotie uitdrukken of gemoedstoestanden representeren e.d.
Wat Okke aangeeft, zwart-wit denken is het tegenovergestelde, kleur (nuance) negeren. Hoewel we ook nuancerend denkend misschien uitkomen op dualiteiten ( het is lastig om dat niet te doen) zal in ieder geval een kleurenleer die van meervoudigheden uitgaan een welkome aanvulling kunnen zijn. Bij kleur heb je in ieder geval drie primairen, rood-geel-blauw en dat maakt al een heel verschil.
Maar wat vind jij zelf?
Je bent (wat ik meemaak op dit forum) erg bezig met wat "goed" en/of "fout" is. Dat lijkt toch best zwart/wit, en dus volgens jouw eigen redenatie weinig kleurrijk of kleur(en)vol.nx schreef:Je hebt het steeds maar over wat anderen zouden vinden.nx schreef:En hoe ervaar jij zelf dat dan? Dat verschil?neus schreef:Zag dat mijn autocorrectie qualitate ipv qualia had geplaatst, heb dat aangepast.
Aan kleuren kun je allerlei theorie ophangen, mooie verhalen, kleurenleren. Ik wil niet direct met mijn visies komen, dan laat ik de ander te weinig ruimte. Als er later vergeleken kan worden is dat wel wat ik wil, maar dat kan ik ook voor mezelf houden.
Misschien zijn er mensen die denken in kleuren, synesthesisten, of gewoon mensen wiens waarneming communicatie laat zien in kleur. Iedereen maakt wel verhalen waarin kleuren betekenis hebben of waarde of emotie uitdrukken of gemoedstoestanden representeren e.d.
Wat Okke aangeeft, zwart-wit denken is het tegenovergestelde, kleur (nuance) negeren. Hoewel we ook nuancerend denkend misschien uitkomen op dualiteiten ( het is lastig om dat niet te doen) zal in ieder geval een kleurenleer die van meervoudigheden uitgaan een welkome aanvulling kunnen zijn. Bij kleur heb je in ieder geval drie primairen, rood-geel-blauw en dat maakt al een heel verschil.
Maar wat vind jij zelf?
-
neus
Het verschil tussen een tweewaardige logica en een driewaardige logica is dat je met een tweewaardige logica gradaties hebt, van geel naar groen naar blauw, en bij driewaardige logica heb je alle ruimte/kleur, van licht naar donker. De theorie is dat je dan vanuit geel-blauw en rood alles kunt maken van wit to zwart, maar hoe je precies wit maakt? Dan moet je toch al heel licht geel blauw en rood hebben. Ik denk vanuit het schilderen.nx schreef:En hoe ervaar jij zelf dat dan? Dat verschil?
-
neus
-
neus
Heb je een concreet voorbeeld? Ik denk zelf nu natuurlijk dat het projectie is van jouw kant, tenzij ik ergens duidelijk de begrippen goed en fout gehanteerd heb...nx schreef:Je bent (wat ik meemaak op dit forum) erg bezig met wat "goed" en/of "fout" is. Dat lijkt toch best zwart/wit, en dus volgens jouw eigen redenatie weinig kleurrijk of kleur(en)vol.
Kleur is altijd gebonden aan materie. Tenminste in ons gedeeltelijk gematerialiseerde heelal.
Ik denk zelfs als het om fantasie gaat; zowel vrije als aan bijvoorbeeld geheugen, gedachten gebonden fantasieën gaat: gebonden aan hersenprocessen.
Licht is een medium dat zelf niet zichtbaar gemaakt kan worden door een ander medium.
Licht heeft altijd een bron. In ons geval voornamelijk onze zon. Deze heeft een bepaald spectrum waarin ze uitzendt.
De zon is vaak een blinde vlek daarom. Zouden we een rode dwerg als zon hebben dan zou het kleurenbeeld er heel anders uitzien.
Ook de kleuren van kunst, het hemelsblauw, het prisma en de regenboog zijn aan materie gebonden.
De betekenis van kleuren worden (altijd: denk ik) voor een belangrijk gedeelte bepaalt door onze evolutionair ontstane biologie, die dan weer voor een belangrijk stuk onze psychische belevenissen bepaalt.
Kleur op zichzelf, dus als idee los van materie, vind je vooral in de psychologie en de theorie van schilderkunst (vooral de abstracte -).
Kleur is zelf als een medium te beschouwen.
Het gekke is dat als het niet om emissie gaat de kleur eigenlijk alleen een weerspiegeling is van het licht. En dus alleen indirect iets zegt over wat waargenomen wordt:
Bijvoorbeeld een appel met rood, geel en groene tinten.
Deze tinten horen niet bij de appel, maar geven het licht weer dat weerkaatst wordt door de appel. Wat de appel aan licht opzuigt is niet zichtbaar. In zekere zin kijk je dus naar een negatief van de appel als het ware. ...
Ik denk zelfs als het om fantasie gaat; zowel vrije als aan bijvoorbeeld geheugen, gedachten gebonden fantasieën gaat: gebonden aan hersenprocessen.
Licht is een medium dat zelf niet zichtbaar gemaakt kan worden door een ander medium.
Licht heeft altijd een bron. In ons geval voornamelijk onze zon. Deze heeft een bepaald spectrum waarin ze uitzendt.
De zon is vaak een blinde vlek daarom. Zouden we een rode dwerg als zon hebben dan zou het kleurenbeeld er heel anders uitzien.
Ook de kleuren van kunst, het hemelsblauw, het prisma en de regenboog zijn aan materie gebonden.
De betekenis van kleuren worden (altijd: denk ik) voor een belangrijk gedeelte bepaalt door onze evolutionair ontstane biologie, die dan weer voor een belangrijk stuk onze psychische belevenissen bepaalt.
Kleur op zichzelf, dus als idee los van materie, vind je vooral in de psychologie en de theorie van schilderkunst (vooral de abstracte -).
Kleur is zelf als een medium te beschouwen.
Het gekke is dat als het niet om emissie gaat de kleur eigenlijk alleen een weerspiegeling is van het licht. En dus alleen indirect iets zegt over wat waargenomen wordt:
Bijvoorbeeld een appel met rood, geel en groene tinten.
Deze tinten horen niet bij de appel, maar geven het licht weer dat weerkaatst wordt door de appel. Wat de appel aan licht opzuigt is niet zichtbaar. In zekere zin kijk je dus naar een negatief van de appel als het ware. ...
-
neus
Dat vind ik ook jammer.
Fenomenologisch heb ik een en ander gelezen.
Erg interessant vond ik de Metabletica en de kleurenleer van Goethe (tegenover die van Newton, ook bij Schopenhauer te vinden)
http://www.dbnl.org/tekst/berg097meta01_01/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Metabletica
http://nl.wikipedia.org/wiki/Metabletica
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kleurenleer_van_Goethe
Het blijft bij beschrijven. Wat fenomenologie eigen is (juist ontdoen van betekenissen).
Maar wat betreft die functie:
* Het is een medium
* Het maakt onderscheid mogelijk die niet geleidelijk is, maar discreet. De overgangen worden altijd gerelateerd aan iets wat je primaire kleuren zou kunnen noemen die met de begrippen rood, blauw enzovoort corresponderen.
* Ze hangen samen met esthetische belevingen (in biologie geworteld?)
Ik zie eigenlijk pas verdere filosofische opmerkingen mogelijk als je ze allegorisch of metaforisch opvat (de kleuren):
gekleurde meningen; zwart-wit denken; ...
Help es een handje Neus ..
Fenomenologisch heb ik een en ander gelezen.
Erg interessant vond ik de Metabletica en de kleurenleer van Goethe (tegenover die van Newton, ook bij Schopenhauer te vinden)
http://www.dbnl.org/tekst/berg097meta01_01/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Metabletica
http://nl.wikipedia.org/wiki/Metabletica
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kleurenleer_van_Goethe
Het blijft bij beschrijven. Wat fenomenologie eigen is (juist ontdoen van betekenissen).
Maar wat betreft die functie:
* Het is een medium
* Het maakt onderscheid mogelijk die niet geleidelijk is, maar discreet. De overgangen worden altijd gerelateerd aan iets wat je primaire kleuren zou kunnen noemen die met de begrippen rood, blauw enzovoort corresponderen.
* Ze hangen samen met esthetische belevingen (in biologie geworteld?)
Ik zie eigenlijk pas verdere filosofische opmerkingen mogelijk als je ze allegorisch of metaforisch opvat (de kleuren):
gekleurde meningen; zwart-wit denken; ...
Help es een handje Neus ..
Een citaat:
METABLETICA EN FENOMENOLOGIE
De metabletica is fenomenologisch in haar methode en dus niet gericht op het onder een andere naam binnenlaten van een middeleeuwse metafysica. Er wordt geen hegeliaanse tijdgeest geponeerd waar allerlei te onderzoeken gebeurtenissen in moeten passen, maar de fenomenen worden onderzocht. De fenomenologie wil de zintuiglijk gegeven zaken in het spontane bewustzijn vatten opdat ze concreet worden. Tot de fenomenen die men onderzoekt behoren feiten en gebeurtenissen als ervaringsgegevens, vooraleer ze in een bepaalde wetenschappelijke theorie zijn gethematiseerd. De fenomenologie levert aldus een beschrijving van datgene waar het bewustzijn op betrokken is. Vanwege de betekenis van het bewustzijn voor de fenomenologie, kan eenzelfde ding, gebeurtenis of feit toch anders zijn, omdat men er inderdaad anders tegenaan kijkt. In de metabletica wordt nu het fenomeen van het veranderen zelf object van onderzoek, zeker als men zich de vraag stelt “waarom veranderen de dingen?” of “waarom veranderen onze wijzen van kijken?” Dit laatste is in het oeuvre van prof. J.H. van den Berg, de grondlegger van de metabletica, van bijzonder belang: het is niet zo dat de dingen alleen maar anders zijn omdat verschillende personen op verschillende ogenblikken een verschillende aandacht voor een orchidee hebben. Ook tijdsperiodes doen de dingen veranderen en bepalen het perspectief van de waarnemingen, met als gevolg dat de mensen zich anders in de wereld gaan oriënteren.
-
neus
De functie van kleur is ook wetenschappelijk te benaderen, dan gaat het over rode lippen/billen/punt op de snavel, of bepalen of voedsel nog vers genoeg is om te eten, maar het opent ook mogelijkheden om te bespiegelen. Blijkbaar geeft kleur een bepaalde kwaliteit aan. De impressie van voedsel met een bepaalde kleur is dat het lekker, gezond, vers, goed is. Daarnaast is er dan smaak zelf, waar het eerder om de expressie gaat, zoet, zout, mals, knapperig, of het gaat om de hoeveelheid, voldoende om in te zwelgen. Kleur als impressie, smaak als expressie, maar misschien kun je kleur wel een smaakmaker noemen. Het heeft een functie in de beleving van het consumeren. Kleur als kwaliteit, tegenover kwantiteit, samen een totaalbeleving. Er schijnen grote nagenoeg monochrome schilderijen te zijn die mensen echt heel emotioneel maken (Who's afraid-Barnet Newman)yopi schreef:Ik zie eigenlijk pas verdere filosofische opmerkingen mogelijk als je ze allegorisch of metaforisch opvat (de kleuren):
gekleurde meningen; zwart-wit denken; ...
Help es een handje Neus ..
Als kleur een belangrijk onderdeel is van een totaalervaring, denk ik dat je best betekenis aan kleur kan toekennen, dat je er best een theorie over mag maken, waarin kleuren iets betekenen. het zullen misschien persoonlijke verhalen zijn, maar die zijn dan niet perse onwaar.
Ik snap het.
Dat idee van kwaliteit spreekt me wel aan.
Het zal dan toch wel, als het over kleur gaat, kwaliteit in in context zijn.
Rood kan bloed zijn in de sneeuw, schaamte, woede; maar ook de kleur van hartstocht of liefde.
De kwaliteit is in alle gevallen wel actief, op de voorgrond tredend (ook in abstracte composities).
Trouwens over rood gesproken ik googelde nog even op die Barnet Newman wat betreft afbeeldingen: Nou, dat is rood!
Dat idee van kwaliteit spreekt me wel aan.
Het zal dan toch wel, als het over kleur gaat, kwaliteit in in context zijn.
Rood kan bloed zijn in de sneeuw, schaamte, woede; maar ook de kleur van hartstocht of liefde.
De kwaliteit is in alle gevallen wel actief, op de voorgrond tredend (ook in abstracte composities).
Trouwens over rood gesproken ik googelde nog even op die Barnet Newman wat betreft afbeeldingen: Nou, dat is rood!
-
neus
Filosofisch gezien kun je beredeneren dat voor min of meer bewuste wezen er altijd wel iets van een kwaliteitskenmerk waarneembaar zal zijn, omdat anders bewustzijn niet echt goed mogelijk is. Je hebt anders te weinig om onderscheid mee te maken. Ben benieuwd waar dat dan zit bij vleermuizen of blinde mensen. Het zullen misschien bepaalde subtiliteiten zijn, klankkleur e.d.
Technologisch kunnen we kwaliteit ook "zichtbaar" maken. Virtuele kleuring als het ware. Code rood, oranje, geel, groen.
Technologisch kunnen we kwaliteit ook "zichtbaar" maken. Virtuele kleuring als het ware. Code rood, oranje, geel, groen.
Inderdaad. Ik zeg dat voor mezelf zo:
Alle uitingen of waarnemingen (bewust of onbewust) bevatten een rationele, een gevoels- en een wilscomponent.
Elk van de drie kan een extreem groot aandeel hebben in een specifieke situatie.
Kleur kan een rol spelen in alle mogelijke combinaties.
Die technologische component is bijna een maatschappelijk afgesproken signaalfunctie, die me toch goed gekozen lijkt.
Rood is meestal gevaar in die conventies. Wat me net zo vervelend lijkt als dat ik een zwaan met een vliegtuig ga associëren, een dennengeur met een toilet en geel met chinezen of japanners.
Alle uitingen of waarnemingen (bewust of onbewust) bevatten een rationele, een gevoels- en een wilscomponent.
Elk van de drie kan een extreem groot aandeel hebben in een specifieke situatie.
Kleur kan een rol spelen in alle mogelijke combinaties.
Die technologische component is bijna een maatschappelijk afgesproken signaalfunctie, die me toch goed gekozen lijkt.
Rood is meestal gevaar in die conventies. Wat me net zo vervelend lijkt als dat ik een zwaan met een vliegtuig ga associëren, een dennengeur met een toilet en geel met chinezen of japanners.
-
neus
In de gevoelscomponent.
Schopenhauer schrijft in zijn hoofdwerk een paar kleine paragrafen over gevoel nadat hij weet ik niet wat geanalyseerd heeft over wil en voorstelling.
Het komt er op neer: Het is het grootste deel van de ervaring en het moeilijkst benaderbaar en eigenlijk: Het Is de Rest ...
(Wel logisch voor een rationele analyse eigenlijk).
Met wil is het probleem dat die nagenoeg onbewust is en achteraf rationeel geïnterpreteerd wordt. Met rationaliteit dat ze zich meestal wil bevrijden van gevoelens.
Dit is natuurlijk wel vanuit een vaag idee die ik van kwaliteit heb. Ik pik dat idee een beetje op uit wat jij er zo over gezegd hebt.
Misschien is het goed dat jij uitlegt wat jij bij dat woord denkt. Ik heb namelijk het idee dat je er mee bezig bent ..
Schopenhauer schrijft in zijn hoofdwerk een paar kleine paragrafen over gevoel nadat hij weet ik niet wat geanalyseerd heeft over wil en voorstelling.
Het komt er op neer: Het is het grootste deel van de ervaring en het moeilijkst benaderbaar en eigenlijk: Het Is de Rest ...
(Wel logisch voor een rationele analyse eigenlijk).
Met wil is het probleem dat die nagenoeg onbewust is en achteraf rationeel geïnterpreteerd wordt. Met rationaliteit dat ze zich meestal wil bevrijden van gevoelens.
Dit is natuurlijk wel vanuit een vaag idee die ik van kwaliteit heb. Ik pik dat idee een beetje op uit wat jij er zo over gezegd hebt.
Misschien is het goed dat jij uitlegt wat jij bij dat woord denkt. Ik heb namelijk het idee dat je er mee bezig bent ..
-
neus
De gevoelscomponent is zeker belangrijk. Al denk ik, om weer even naar dat voorbeeld van voedsel te gaan, dat het gevoel in de smaakervaring zelf zit, en minder in de impressie vooraf door kleur over de kwaliteit van voedsel. Dan zou het misschien meer gaan om intuïtie.
Het gevoel richt zich, metaforisch gezien, op de berg, als kwantiteit. De wil op het ontginnen van die berg. Rationeel gezien gaat het er om de berg niet dusdanig snel te ontginnen dat alle bergen direct verdwenen zijn.
Dat is een poging te omschrijven hoe dat denken van mij in elkaar zit.
Ik denk dat kwaliteit een aanvulling is op kwantiteit, Dat de primaire behoefte de kwantiteit is en de secundaire behoefte de kwaliteit. Maar kwantiteit weet je pas echt als je weet welke kwaliteiten er zijn, want kwantiteit gaat per kwaliteit. Is het nog te volgen?
Het gevoel richt zich, metaforisch gezien, op de berg, als kwantiteit. De wil op het ontginnen van die berg. Rationeel gezien gaat het er om de berg niet dusdanig snel te ontginnen dat alle bergen direct verdwenen zijn.
Dat is een poging te omschrijven hoe dat denken van mij in elkaar zit.
Ik denk dat kwaliteit een aanvulling is op kwantiteit, Dat de primaire behoefte de kwantiteit is en de secundaire behoefte de kwaliteit. Maar kwantiteit weet je pas echt als je weet welke kwaliteiten er zijn, want kwantiteit gaat per kwaliteit. Is het nog te volgen?
Het wordt wel steeds complexer zo. Vind je niet?neus schreef:De gevoelscomponent is zeker belangrijk. Al denk ik, om weer even naar dat voorbeeld van voedsel te gaan, dat het gevoel in de smaakervaring zelf zit, en minder in de impressie vooraf door kleur over de kwaliteit van voedsel. Dan zou het misschien meer gaan om intuïtie.Het gevoel richt zich, metaforisch gezien, op de berg, als kwantiteit. De wil op het ontginnen van die berg. Rationeel gezien gaat het er om de berg niet dusdanig snel te ontginnen dat alle bergen direct verdwenen zijn.Ja. Anders gezegd: De zintuiglijke gewaarwording 'smaak' staat dichter bij het gevoel; 'Zicht' dichter bij intuïtie.Dat is een poging te omschrijven hoe dat denken van mij in elkaar zit.Wat dacht je van -anders gezegd-: Gevoel: receptief; Wil: expansief; Rationeel: Overkoepelend.
Ik denk dat kwaliteit een aanvulling is op kwantiteit, Dat de primaire behoefte de kwantiteit is en de secundaire behoefte de kwaliteit. Maar kwantiteit weet je pas echt als je weet welke kwaliteiten er zijn, want kwantiteit gaat per kwaliteit. Is het nog te volgen?Ik volg het.
De wereld is supercomplex en superrijk.
Een begrippensysteem is een complexe vereenvoudiging en een begripvolle verarming van de wereld.
Kunst een verrijking van de wereld in gevoelsopzicht.
Begrip een verrijking van de wereld in rationeel opzicht.
Techniek en vaardigheid in kunst een verrijking van de wereld in wilsopzicht.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Mooi verwoord.yopi schreef:Anders gezegd: De zintuiglijke gewaarwording 'smaak' staat dichter bij het gevoel; 'Zicht' dichter bij intuïtie.
Een kleine nuance dan: Gevoel (receptief) <-> Rationeel (midden/evenwicht) <-> Wil (expansie of ontginning)yopi schreef:Wat dacht je van -anders gezegd-: Gevoel: receptief; Wil: expansief; Rationeel: Overkoepelend.
Dus ook verbonden met Dromen <-> Denken <-> Doen, in die volgorde
inderdaad, vaak zijn complexiteitsreducties niet te rechtvaardigen, maar als het helpt om de kwaliteit van leven te verbeteren, dan is het misschien wel gerechtvaardigd, al zou ik eerder rechtvaardiging zoeken in evenwichtssituaties.yopi schreef: Het wordt wel steeds complexer zo. Vind je niet?
De wereld is supercomplex en superrijk.
Een begrippensysteem is een complexe vereenvoudiging en een begripvolle verarming van de wereld.
Mooi!yopi schreef: Kunst een verrijking van de wereld in gevoelsopzicht.
Begrip een verrijking van de wereld in rationeel opzicht.
Techniek en vaardigheid in kunst een verrijking van de wereld in wilsopzicht.
In de connectie met Dromen-Denken-Doen, inderdaad. Kunst is op zich wel zo breed dat ook denken en doen er bij horen.
Dat laatste zie ik geloof ik wel.Een kleine nuance dan: Gevoel (receptief) <-> Rationeel (midden/evenwicht) <-> Wil (expansie of ontginning)
Dus ook verbonden met Dromen <-> Denken <-> Doen, in die volgorde
Dat eerste lijkt in zoverre aan te sluiten dat midden/evenwicht het resultaat is van afstand.
Hier laat ik het even bij want ik ga zo meteen weg om met mijn oudere zus te bridgen. Wat me er aan doet denken:
Hoe plaatsen we het spelen in al deze min of meer losse beschouwingen?
-
neus
-
tengeltje11
- Posts in topic: 1
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
leuk jullie visies....
kleur is complex en eenvoudig tergelijkertijd denk ik....
neem nu bv simpelweg een trui,zelfde model,10 verschillende kleuren.
waarom kiest iedereen niet hetzelfde kleur?waarschijnlijk omdat de verschillende kleuren verschillende emoties,smaken en ideeen bij mensen oproepen.
een kleur straalt zelfs een emotie uit naar mijn idee.
neem bv iemand die altijd zwart en donker gekleed is versus iemand die altijd vrolijke kleuren draagt.
mensen gaan die persoon met de vrolijke kleuren veel vaker associeren met een optimistisch persoon en de zwarte met een saai,pessimistisch persoon.
ook voedsel versus smaak is eerder iets die wij associeren en niet altijd iets die gewoon zo is.
neem bv een broccoli.leg die enkele dagen in een donkere plaats en hij is geel ipv groen.smaak,idem.toch gaan veel mensen beweren dat hij minder smaakt,puur omdat hij een andere kleur heeft.
een kleur kan ook gewoon verschillend zijn per moment/dag en al zeker per persoon.
je hebt bv kleuren waar de helft van de mensen het blauw vindt en de andere helft groen.toch zijn alle mensen niet kleurenblind.hoe komt het dan dat dit zo verschilt bij persoon tot persoon?
kleur is complex en eenvoudig tergelijkertijd denk ik....
neem nu bv simpelweg een trui,zelfde model,10 verschillende kleuren.
waarom kiest iedereen niet hetzelfde kleur?waarschijnlijk omdat de verschillende kleuren verschillende emoties,smaken en ideeen bij mensen oproepen.
een kleur straalt zelfs een emotie uit naar mijn idee.
neem bv iemand die altijd zwart en donker gekleed is versus iemand die altijd vrolijke kleuren draagt.
mensen gaan die persoon met de vrolijke kleuren veel vaker associeren met een optimistisch persoon en de zwarte met een saai,pessimistisch persoon.
ook voedsel versus smaak is eerder iets die wij associeren en niet altijd iets die gewoon zo is.
neem bv een broccoli.leg die enkele dagen in een donkere plaats en hij is geel ipv groen.smaak,idem.toch gaan veel mensen beweren dat hij minder smaakt,puur omdat hij een andere kleur heeft.
een kleur kan ook gewoon verschillend zijn per moment/dag en al zeker per persoon.
je hebt bv kleuren waar de helft van de mensen het blauw vindt en de andere helft groen.toch zijn alle mensen niet kleurenblind.hoe komt het dan dat dit zo verschilt bij persoon tot persoon?
There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man
-
neus
-
neus
Las ik ook ja. Net als hoe dingen in de tijd geplaatst worden. In sommige culturen horizontaal maar in andere verticaal.neus schreef:Interessant, heb je verwijzingen hierover? Ik weet wel van een stam die alle ruimtelijke oriëntatie in windrichtingen uitspreken. Dus nooit links, rechts, voor, achter, maar altijd Noord-Zuid-Oost-West, die hersenen zitten vast heel anders in elkaar.
Ga even zoeken...
-
neus
Ik begreep dat Chinezen een beeld hebben van de toekomst achter hun rug, die ze dus niet kunnen zien, terwijl Westerlingen vaker een beeld hebben van de toekomst die voor hun ligt. Ook is de schrijfrichting van links naar rechts iets dat de richting van de tijd lijkt aan te geven voor mensen in het Westen.
Nairobianen schijnen zich weer niet te kunnen houden aan verkeersregels, bijvoorbeeld stoppen bij het rode licht. Het kan zijn dat rood voor hun gewoonweg niet iets van gevaar aanduidt waar je dus voor moet stoppen.
Nairobianen schijnen zich weer niet te kunnen houden aan verkeersregels, bijvoorbeeld stoppen bij het rode licht. Het kan zijn dat rood voor hun gewoonweg niet iets van gevaar aanduidt waar je dus voor moet stoppen.
Om hier iets aan toe te voegen:
Ik heb eens iets gelezen over hoe mensen uit een bepaalde groep aankeken tegen stoplichten. Stoplichten stonden in hun ervaring met hun gezicht naar hen toe. Dit betekende dat als iemand zei tegen een van hen dat ze bij de stoplichten rechtsaf moesten gaan om ergens te komen zij dat opvatten als wat voor ons linksaf is.
Ik heb eens iets gelezen over hoe mensen uit een bepaalde groep aankeken tegen stoplichten. Stoplichten stonden in hun ervaring met hun gezicht naar hen toe. Dit betekende dat als iemand zei tegen een van hen dat ze bij de stoplichten rechtsaf moesten gaan om ergens te komen zij dat opvatten als wat voor ons linksaf is.
Toch herken ik achter die verschillen een echte intuïtie die klopt met de ervaring.
Maar dat zie jij ook geloof ik ..
Als ik nu de intuïtie zoek dan denk ik dat wat we voor ons zien 'het reeds gevormde' is. Dus zien we het verleden voor ons.
Achter ons zit nog het ongevormde dat in de toekomst zichtbaar zou kunnen worden.
Maar dat zie jij ook geloof ik ..
Dus wordt hier afgeleidt uit de taal.Tijd als ruimte
In alle culturen wordt de tijd ruimtelijk voorgesteld en alle talen ontlenen woorden voor tijd aan hun vocabulaire voor ruimte. Daarbij wordt de toekomst gesitueerd vóór en het verleden achter de spreker. Maar in tegenstelling tot wat werd aangenomen universeel onder de mensheid te zijn – de toekomst ligt vóór ons - de indiaanse groep lokaliseert deze denkbeeldige abstractie de andere kant op: met het verleden vooruit en de toekomst achter. En voor zover onderzocht tot nu toe, is het Aymara, een indiaanse taal die wordt gesproken in de Andes van het westen van Bolivia, het zuidoosten van Peru en het noorden van Chili, de enige bekende uitzondering. In het Aymara is nayra, wat zoveel betekent als oog, voorhoofd of zicht, ook het woord voor ‘verleden’. En qhipa – rug, achterkant – wordt ook gebruikt voor ‘toekomst’.
Als ik nu de intuïtie zoek dan denk ik dat wat we voor ons zien 'het reeds gevormde' is. Dus zien we het verleden voor ons.
Achter ons zit nog het ongevormde dat in de toekomst zichtbaar zou kunnen worden.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast