Zijn boosheid en aanverwante gevoelens enkel negatief of ...
Zijn boosheid en aanverwante gevoelens enkel negatief of ...
Zijn boosheid en aanverwante gevoelens enkel negatief of is hier ook iets positiefs over te zeggen?
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 5
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Je zou denken van niet, getuige het voorbeeld uit de bijbel van Jezus die de geldhandelaren de tempel uit trapt..
maar het gevaar is denk ik wel aanwezig dat het te makkelijk overslaat naar negativiteit en dan jou gaat regeren, ipv dat jij de controle over de boosheid behoudt...
maar het gevaar is denk ik wel aanwezig dat het te makkelijk overslaat naar negativiteit en dan jou gaat regeren, ipv dat jij de controle over de boosheid behoudt...
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
-
Verwijderde gebruiker
Positief en negatief zijn waarderingen; subjectieve oordelen. Boosheid en aanverwante gevoelens worden niet enkel als negatief gezien.yopi schreef:Zijn boosheid en aanverwante gevoelens enkel negatief of is hier ook iets positiefs over te zeggen?
Het is jouw boosheid. Je wil dus controle over je zelf, terwijl je boosheid(ikje) ook wil regeren.Intangible Radjanamadjo schreef:Je zou denken van niet, getuige het voorbeeld uit de bijbel van Jezus die de geldhandelaren de tempel uit trapt..
maar het gevaar is denk ik wel aanwezig dat het te makkelijk overslaat naar negativiteit en dan jou gaat regeren, ipv dat jij de controle over de boosheid behoudt...
Wie of wat zorgt voor die splitsing(en)?
En is er zo iets mogelijk als integratie van (al) die ikjes?
Heb jij een oordeel over dat 'subjectieve' in wat je noemt: 'subjectieve oordelen'?okke schreef:Positief en negatief zijn waarderingen; subjectieve oordelen. Boosheid en aanverwante gevoelens worden niet enkel als negatief gezien.yopi schreef:Zijn boosheid en aanverwante gevoelens enkel negatief of is hier ook iets positiefs over te zeggen?
-
Verwijderde gebruiker
Wat bedoel je?yopi schreef:Heb jij een oordeel over dat 'subjectieve' in wat je noemt: 'subjectieve oordelen'?
Nou bijvoorbeeld:okke schreef:Wat bedoel je?yopi schreef:Heb jij een oordeel over dat 'subjectieve' in wat je noemt: 'subjectieve oordelen'?
Betekent dat 'subjectieve' dat die oordelen aanvechtbaar zijn omdat ze niet 'objectief' zijn.
Dus: Wat bedoel je met 'subjectief'? En is dat ook een subjectief oordeel?
Het is prima om je boos te voelen, maar dat is wat anders dan agressief of gefrustreerd worden, wat uiteraard ook mag, maar vaak niet wordt geaccepteerd door je omgeving.
Je bent trouwens niet boos, je voelt je boos; boos zijn is eigenlijk al een stap te ver, dan heb je het te lang ingehouden en wil het er allemaal in één keer uit. Als we leren om onze boosheid te voelen wanneer die er is en die niet te onderdrukken omdat dit niet het juiste moment is ofzo, dan krijgt die boosheid de ruimte en aandacht die het nodig heeft en zal je merken dat je best wel behoorlijk kalm je boos kan voelen.
Vaak denken we echter dat we boos zijn op iemand anders. Iemand doet iets en daar zijn we boos om. Dit is uiteraard een overtuiging die vele van ons aangeleerd krijgen van onze omgeving. De ander heeft er echter geen debet aan. De ander doet iets en dit roept in jou een gevoel op dat zich uit in een emotie. Dit is jouw gevoel en jouw emotie, daar heeft de ander absoluut geen schuld aan! Het gaat zowiezo niet om schuld wanneer we iets voelen, ook schuld is weer zo'n aangeleerd ding.
Dus wanneer iemand iets doet en dat roept bij jou een bepaalde reactie op, ga dan eens kijken welk gevoel je op dat moment had en welke gedachte je daarbij hebt; welke overtuiging?
Lees de 5 G's ook even: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/ps ... gie.html#4
Je bent trouwens niet boos, je voelt je boos; boos zijn is eigenlijk al een stap te ver, dan heb je het te lang ingehouden en wil het er allemaal in één keer uit. Als we leren om onze boosheid te voelen wanneer die er is en die niet te onderdrukken omdat dit niet het juiste moment is ofzo, dan krijgt die boosheid de ruimte en aandacht die het nodig heeft en zal je merken dat je best wel behoorlijk kalm je boos kan voelen.
Vaak denken we echter dat we boos zijn op iemand anders. Iemand doet iets en daar zijn we boos om. Dit is uiteraard een overtuiging die vele van ons aangeleerd krijgen van onze omgeving. De ander heeft er echter geen debet aan. De ander doet iets en dit roept in jou een gevoel op dat zich uit in een emotie. Dit is jouw gevoel en jouw emotie, daar heeft de ander absoluut geen schuld aan! Het gaat zowiezo niet om schuld wanneer we iets voelen, ook schuld is weer zo'n aangeleerd ding.
Dus wanneer iemand iets doet en dat roept bij jou een bepaalde reactie op, ga dan eens kijken welk gevoel je op dat moment had en welke gedachte je daarbij hebt; welke overtuiging?
Lees de 5 G's ook even: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/ps ... gie.html#4
Dit lijkt me wel een goeie oefening om inzicht in je zelf, anderen en je relaties te krijgen.Sardonic schreef:Het is prima om je boos te voelen, maar dat is wat anders dan agressief of gefrustreerd worden, wat uiteraard ook mag, maar vaak niet wordt geaccepteerd door je omgeving.
Je bent trouwens niet boos, je voelt je boos; boos zijn is eigenlijk al een stap te ver, dan heb je het te lang ingehouden en wil het er allemaal in één keer uit. Als we leren om onze boosheid te voelen wanneer die er is en die niet te onderdrukken omdat dit niet het juiste moment is ofzo, dan krijgt die boosheid de ruimte en aandacht die het nodig heeft en zal je merken dat je best wel behoorlijk kalm je boos kan voelen.
Vaak denken we echter dat we boos zijn op iemand anders. Iemand doet iets en daar zijn we boos om. Dit is uiteraard een overtuiging die vele van ons aangeleerd krijgen van onze omgeving. De ander heeft er echter geen debet aan. De ander doet iets en dit roept in jou een gevoel op dat zich uit in een emotie. Dit is jouw gevoel en jouw emotie, daar heeft de ander absoluut geen schuld aan! Het gaat zowiezo niet om schuld wanneer we iets voelen, ook schuld is weer zo'n aangeleerd ding.
Dus wanneer iemand iets doet en dat roept bij jou een bepaalde reactie op, ga dan eens kijken welk gevoel je op dat moment had en welke gedachte je daarbij hebt; welke overtuiging?
Maar in het dagelijks leven zou dit tot rare dingen kunnen leiden:
Stel ik ben boos op iemand omdat ie me belazerd en deze mens zegt tegen mij:
"Prima dat je boos bent, maar ik accepteer niet dat je agressief tegen mij wordt of gefrustreerd gaat doen. Je bent helemaal niet boos. Ik doe iets en jij voelt je boos. Daar ben je nu te laat mee. Je had dit kunnen voorkomen. Ik heb geen schuld, want schuld bestaat niet. Dat is allemaal aangeleerd. Ik zou maar es goed bij je zelf te rade gaan.
Doeii ..."
Als iemand je belazert, dan zit je zowiezo al in een slachtoffer rol. Die ander belazert jou helemaal niet, dat is slechts jouw interpretatie. Maar goed, hoe leg je dat uit aan mensen die in een wereld van schuld en straf leven.
Ga er eens een tijdje buiten staan, kijken hoe je dan voelt, wat je dan tegenkomt in je leven. Ik zweer je dat het er een stuk makkelijker door wordt, je leven. Maar dat houdt wel in dat je een groot deel van wat jij nu je zelf noemt, zal op gaan geven. En de mens verandert niet zo graag of geeft niet zo gauw iets op wat hem houvast geeft.
Succes ermee. Als je hulp nodig hebt, hoor ik 't wel.
Ga er eens een tijdje buiten staan, kijken hoe je dan voelt, wat je dan tegenkomt in je leven. Ik zweer je dat het er een stuk makkelijker door wordt, je leven. Maar dat houdt wel in dat je een groot deel van wat jij nu je zelf noemt, zal op gaan geven. En de mens verandert niet zo graag of geeft niet zo gauw iets op wat hem houvast geeft.
Succes ermee. Als je hulp nodig hebt, hoor ik 't wel.
Ironies dat ik precies na mijn antwoord dit tegenkom:
Lees eens een boek van Hal en Sidra Stone, ik denk dat dit een hoop voor je verklaard.
Die Steiner, snapt waarschijnlijk precies wat ik bedoel.yopi schreef:Doet me denken aan iets wat ik van Steiner heb:
Dat boosheid en woede vruchtbaar kunnen zijn omdat ze opgeroepen worden door een inzicht ergens in (lekker vaag); ze het karakter hebben van zichzelf verterend (uitwoeden); en als je dat z'n gang laat gaan dat inzicht overblijft .. Of zoiets
Lees eens een boek van Hal en Sidra Stone, ik denk dat dit een hoop voor je verklaard.
@Sardonic
Ik denk dat ik jou wel snap, maar jij mij niet. En de humor snap je ook niet blijkbaar.
Ik zei toch dat me dat een goede oefening leek?
Dat meen ik.
Maar het is vanuit het perspectief van jezelf. Een ander kan zich niet zo tegenover jou opstellen. Daar zit mijn punt en ook de humor.
Dat van Steiner was de aanleiding om dit topic te openen trouwens.
In feite zitten wij ook op dezelfde lijn wat dat betreft.
Trouwens: Mijn gerechtvaardigde woede tegenover iemand die mij bedriegt kan voor die ander best vruchtbaar zijn. Dat zal hem leren zeggen we dan ..
Ik denk dat ik jou wel snap, maar jij mij niet. En de humor snap je ook niet blijkbaar.
Ik zei toch dat me dat een goede oefening leek?
Dat meen ik.
Maar het is vanuit het perspectief van jezelf. Een ander kan zich niet zo tegenover jou opstellen. Daar zit mijn punt en ook de humor.
Dat van Steiner was de aanleiding om dit topic te openen trouwens.
In feite zitten wij ook op dezelfde lijn wat dat betreft.
Trouwens: Mijn gerechtvaardigde woede tegenover iemand die mij bedriegt kan voor die ander best vruchtbaar zijn. Dat zal hem leren zeggen we dan ..
-
Verwijderde gebruiker
Ja, dat zit er dik in ben ik bang.Sardonic schreef:Woede rechtvaardigen: een klassiek voorbeeld
Volgens mij zitten we wel op 1 lijn, al denk ik wel dat we beide nog wat moeite hebben om er ook naar te leven (door ons er volledig van bewust te zijn). Wat dunkt jou?
Mooi dat we 't es een beetje eens kunnen zijn. Ik denk dat ik bezig ben in dit topic om het ikje in mijn en andermans boosheid te begrijpen of zo ..
Ik lees veel over deelpersoonlijkheden de laatste tijd en ik vermoed dat jij daar ook veel van je zelf in zal herkennen.
Dus mijn tip: Hal & Sidra Stone - Thuiskomen in jezelf
Dus mijn tip: Hal & Sidra Stone - Thuiskomen in jezelf
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 5
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
In hoeverre wordt er in dat boek aandacht besteedt aan de aanvullende delen die voortkomen uit onze vader en moeder en de unieke nieuwe combinatie die hier uit is voortgekomen?
Lees momenteel een boek van D.H. Lawrence en hij schrijft interessante dingen vind ik. Vaak identificeren we ons met een kant, wat jij hierboven idd ook al schrijft. Of je het nou deelpersoonlijkheden of polraiteiten noemt.. het gaat er uiteindelijk om dat we alle delen in onszelf leren kennen en in balans brengen, om zo hier boven uit te kunnen stijgen zonder 1 van die delen te negeren of op te hemelen..
Lees momenteel een boek van D.H. Lawrence en hij schrijft interessante dingen vind ik. Vaak identificeren we ons met een kant, wat jij hierboven idd ook al schrijft. Of je het nou deelpersoonlijkheden of polraiteiten noemt.. het gaat er uiteindelijk om dat we alle delen in onszelf leren kennen en in balans brengen, om zo hier boven uit te kunnen stijgen zonder 1 van die delen te negeren of op te hemelen..
Zie hierboven dus. Boosheid kan dus onhandelbaar worden, of je nou de uitleg van Sardonic of Lawrence gebruikt. Volgens Lawrence zijn er heel veel subtiele invloeden vanaf onze geboorte die we wellicht nooit zullen herkennen of onderkennen, waardoor we niet uit kunnen groeien tot wat ons als individu uniek maken en waardoor we blijven hangen in een soort half-slaafse tussensituatie. Op een constructieve manier om kunnen gaan met boosheid lijkt me toch ook wel een voorwaarde om verder te kunnen komen!yopi schreef:Het is jouw boosheid. Je wil dus controle over je zelf, terwijl je boosheid(ikje) ook wil regeren.
Wie of wat zorgt voor die splitsing(en)?
En is er zo iets mogelijk als integratie van (al) die ikjes?
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Ik had over deelpersoonlijkheden al een en ander gelezen op je opleidings site. Dit onderwerp trekt namelijk altijd mijn aandacht.Sardonic schreef:Ik lees veel over deelpersoonlijkheden de laatste tijd en ik vermoed dat jij daar ook veel van je zelf in zal herkennen.
Dus mijn tip: Hal & Sidra Stone - Thuiskomen in jezelf
Bij mij dan vanuit Nietzsche en de oude anti psychiatrie van bijvoorbeeld Ronald Laing. Ik ga die link wel volgen denk ik ..
Edit: Ik zie nu dat het alleen een boekbespreking is ..
Koop het boek!
Als je het uit hebt, verkoop je het weer (via bol bijv).
Deelpersoonlijkheden leg ik vaak uit aan de hand van een metafoor. Zo is er het schip met de kapitein en zijn matrozen (sommige matrozen leven benedendeks), of de dirigent en zijn orkest, waarvan sommige orkestleden naar achter de coulisse zijn verbannen (waarbij het Hogere Zelf wordt vertegenwoordigd door de Componist), of de hertog en zijn provincies (uit de antroposofie).
Hal en Sidra hebben het over onze ikken. Zo hebben we primaire ikken en verstoten ikken. Stel jij liet als kind erg veel ondernemingsgeest zien. Je ondernam van alles, zoals uit de box klimmen, uit het raam van je slaapkamer klimmen, of noem maar op. Maar je ouders of opvoeders vonden dat maar een vervelende eigenschap van je, ze wilde je graag in de gaten houden, maar als je telkens ontsnapte wisten ze niet waar je was (ze waren bang dat je iets overkwam, in de boze buitenwereld). Telkens als jij dat deel van jouw persoonlijkheid liet zien - dat deel van je karakter of hoe je het ook wil noemen - dan kreeg je straf. En dat voelde niet fijn. Dus om nou de pijn van die straf te voorkomen, verbande jij zelf dat deel van je persoonlijkheid, naar benedendeks of achter de coulisse. Daar werd het een schaduwkant van je en kon het zijn eigen leven gaan leiden. Zo veranderde ondernemingsgeest in agressie, overheerser of soms zelfs tot moordenaar. Maar omdat deze deelpersoonlijkheid in de schaduw leeft, heb je er geen controle over, veel mensen hebben niet eens door wanneer ze het doen, en wat ze doen wanneer dit deel zich laat gelden.
Zo is er ook een kwelgeest De Innerlijk Criticus genaamd, die wij westerlingen allemaal wel in één of andere vorm hebben. Deze kwelgeest is ooit in ons leven gekomen om ons te beschermen, maar is zo goed geworden in het bekritiseren van alles, dat ie ook jou is gaan bekritiseren. Zo werd jij de controle-freak, de bange poeperd, de perfectionist of zelfs de boeddhist. En sommige hebben zich zo met deze deelpersoonlijkheid geïdentificeerd, dat ze denken dat ze die persoon zijn. De kapitein is ook verbannen of heeft bijzonder weinig te zeggen. De dirigent is aan de kant geschoven door de 1e violist die het veel beter kan (opzouten jij, laat mij maar effe) en dit zo efficiënt doet, dat wanneer opvoeders, docenten, raadgevers, psychologen of therapeuten je proberen te helpen jouw leven (weer) op orde te brengen, dat die criticus ze allemaal om de tuin leidt (incl jouw zelf) en gewoon stevig de touwtjes in handen blijft houden. Deze kwelgeest is één van de meest voorkomende en 't moeilijkst bewust te krijgen.
Op school leren wij allerlei truuks om die deelpersoonlijkheden zichtbaar te maken, helder te krijgen, bewust te worden. Zo kan je bijv naar je partner kijken en alle eigenschappen die jij hekelt aan hem of haar, zijn de primaire ikken van je partner en de verstoten ikken van je zelf (je hekelt ze en hebt ze verbannen, maar ze zijn niet weg, in tegendeel). Je hoort 't toch wel eens, of hebt het zelf ondervonden, dat die eigenschap waar je zo'n hekel aan hebt van één van je ouders, dat wat je vervelend vindt als ze dat doen, dat je daar zelf net zo hard aan mee doet. Het eeuwenoude de pot verwijt de ketel verhaal. Dat is dus hoe je je bewust kan worden van die schaduwkanten (verstoten ikken).
Zo kwam ik mijn innerlijk mafia tegen tijdens een oefensessie. We hebben hem voor de grap Tony genoemd. En sinds ik Tony weer uit de kelder heb gehaald, sindsdien is hij weer mijn eigengereidheid, die kant die mijn vader zo in mij hekelde (de kant in zichzelf die hij zelf ook heeft verbannen). Nu is hij weer deel van mijn orkest en functioneert hij naar behoren.
Goed, tot zo ver mijn korte introductie. Veel leesplezier :greins:
Als je het uit hebt, verkoop je het weer (via bol bijv).
Deelpersoonlijkheden leg ik vaak uit aan de hand van een metafoor. Zo is er het schip met de kapitein en zijn matrozen (sommige matrozen leven benedendeks), of de dirigent en zijn orkest, waarvan sommige orkestleden naar achter de coulisse zijn verbannen (waarbij het Hogere Zelf wordt vertegenwoordigd door de Componist), of de hertog en zijn provincies (uit de antroposofie).
Hal en Sidra hebben het over onze ikken. Zo hebben we primaire ikken en verstoten ikken. Stel jij liet als kind erg veel ondernemingsgeest zien. Je ondernam van alles, zoals uit de box klimmen, uit het raam van je slaapkamer klimmen, of noem maar op. Maar je ouders of opvoeders vonden dat maar een vervelende eigenschap van je, ze wilde je graag in de gaten houden, maar als je telkens ontsnapte wisten ze niet waar je was (ze waren bang dat je iets overkwam, in de boze buitenwereld). Telkens als jij dat deel van jouw persoonlijkheid liet zien - dat deel van je karakter of hoe je het ook wil noemen - dan kreeg je straf. En dat voelde niet fijn. Dus om nou de pijn van die straf te voorkomen, verbande jij zelf dat deel van je persoonlijkheid, naar benedendeks of achter de coulisse. Daar werd het een schaduwkant van je en kon het zijn eigen leven gaan leiden. Zo veranderde ondernemingsgeest in agressie, overheerser of soms zelfs tot moordenaar. Maar omdat deze deelpersoonlijkheid in de schaduw leeft, heb je er geen controle over, veel mensen hebben niet eens door wanneer ze het doen, en wat ze doen wanneer dit deel zich laat gelden.
Zo is er ook een kwelgeest De Innerlijk Criticus genaamd, die wij westerlingen allemaal wel in één of andere vorm hebben. Deze kwelgeest is ooit in ons leven gekomen om ons te beschermen, maar is zo goed geworden in het bekritiseren van alles, dat ie ook jou is gaan bekritiseren. Zo werd jij de controle-freak, de bange poeperd, de perfectionist of zelfs de boeddhist. En sommige hebben zich zo met deze deelpersoonlijkheid geïdentificeerd, dat ze denken dat ze die persoon zijn. De kapitein is ook verbannen of heeft bijzonder weinig te zeggen. De dirigent is aan de kant geschoven door de 1e violist die het veel beter kan (opzouten jij, laat mij maar effe) en dit zo efficiënt doet, dat wanneer opvoeders, docenten, raadgevers, psychologen of therapeuten je proberen te helpen jouw leven (weer) op orde te brengen, dat die criticus ze allemaal om de tuin leidt (incl jouw zelf) en gewoon stevig de touwtjes in handen blijft houden. Deze kwelgeest is één van de meest voorkomende en 't moeilijkst bewust te krijgen.
Op school leren wij allerlei truuks om die deelpersoonlijkheden zichtbaar te maken, helder te krijgen, bewust te worden. Zo kan je bijv naar je partner kijken en alle eigenschappen die jij hekelt aan hem of haar, zijn de primaire ikken van je partner en de verstoten ikken van je zelf (je hekelt ze en hebt ze verbannen, maar ze zijn niet weg, in tegendeel). Je hoort 't toch wel eens, of hebt het zelf ondervonden, dat die eigenschap waar je zo'n hekel aan hebt van één van je ouders, dat wat je vervelend vindt als ze dat doen, dat je daar zelf net zo hard aan mee doet. Het eeuwenoude de pot verwijt de ketel verhaal. Dat is dus hoe je je bewust kan worden van die schaduwkanten (verstoten ikken).
Zo kwam ik mijn innerlijk mafia tegen tijdens een oefensessie. We hebben hem voor de grap Tony genoemd. En sinds ik Tony weer uit de kelder heb gehaald, sindsdien is hij weer mijn eigengereidheid, die kant die mijn vader zo in mij hekelde (de kant in zichzelf die hij zelf ook heeft verbannen). Nu is hij weer deel van mijn orkest en functioneert hij naar behoren.
Goed, tot zo ver mijn korte introductie. Veel leesplezier :greins:
Ik snap je enthousiasme denk ik wel.
Uit wat jij schrijft, wat ik op je opleidingswebsite gelezen heb en wat ik daarin herken van veel soortgelijke boeken die ik gelezen heb heb ik voorlopig maar besloten omdat lezen op te zouten. We kunnen het er tenslotte hier ook via jou over hebben als degene die daar dagelijks mee bezig is.
Ik kom hier nog terug, maar het moet even bezinken voordat ik er iets zinnigs over kan zeggen.
Uit wat jij schrijft, wat ik op je opleidingswebsite gelezen heb en wat ik daarin herken van veel soortgelijke boeken die ik gelezen heb heb ik voorlopig maar besloten omdat lezen op te zouten. We kunnen het er tenslotte hier ook via jou over hebben als degene die daar dagelijks mee bezig is.
Ik kom hier nog terug, maar het moet even bezinken voordat ik er iets zinnigs over kan zeggen.
Ik kan er nog steeds moeilijk chocola van maken, maar laat ik es wat proberen ..
Ik doe dat weer in mijn gewone bewerende stijl, die dan tegengesproken kan worden:
Het gaat er dus om om een kapitein, dirigent in het leven te roepen (of terug te roepen) die een goede koers uitzet en verzekert dat die gevaren wordt; of in het geval van de dirigent dat er een stuk gespeeld wordt zoals de componist dat bedoelt heeft.
Daarbij kan je het niet hebben dat er achter de coulisen of benedendeks allerlei verstoringen veroorzaakt worden; bovendien is het vervelend als er allerlei bemanningsleden of orkestleden ontbreken.
De motivatie hiervoor is van een ikje dat de algemene onvrede met de warrige koers of de kakafonie vertegenwoordigt.
De methode is het opsporingswerk en het weer opnemen van alle leden in het geheel van het schip of orkest.
Dit d.m.v. inzicht, acceptatie en het liefst liefde.
Het schip of orkest staat als metafoor voor het geheel van je totale persoon (lichaam, ziel en geest).
Succes is alleen verzekerd in een goede setting van een groep vertrouwde mensen met een goede trainer. En door constante oefening die tot een gewoonte moet uitgroeien waar je eventueel alleen mee verder kan.
Klopt dit zo'n beetje? Wat niet, wat wel? Aanvullingen?
Kritische vragen van mijn (bewuste) innerlijke criticus aan de eigengereide ex-mafiosi Tony:
Denk je dat een verdrongen of buiten spel gezet ikje echt als een ikje werkt?
In hoeverre verbergt zich achter het trainee-ikje een control freak in wording?
Is het niet zo dat er behalve goed functioneren ook nog een zeg maar 'sterk' doel moet zijn om als het ware als aantrekkingspunt te functioneren .. (tendentieuze vraag -> maak hier maar een bewering van die ik stel)
Tot zover ..
.......................................
Ik doe dat weer in mijn gewone bewerende stijl, die dan tegengesproken kan worden:
Het gaat er dus om om een kapitein, dirigent in het leven te roepen (of terug te roepen) die een goede koers uitzet en verzekert dat die gevaren wordt; of in het geval van de dirigent dat er een stuk gespeeld wordt zoals de componist dat bedoelt heeft.
Daarbij kan je het niet hebben dat er achter de coulisen of benedendeks allerlei verstoringen veroorzaakt worden; bovendien is het vervelend als er allerlei bemanningsleden of orkestleden ontbreken.
De motivatie hiervoor is van een ikje dat de algemene onvrede met de warrige koers of de kakafonie vertegenwoordigt.
De methode is het opsporingswerk en het weer opnemen van alle leden in het geheel van het schip of orkest.
Dit d.m.v. inzicht, acceptatie en het liefst liefde.
Het schip of orkest staat als metafoor voor het geheel van je totale persoon (lichaam, ziel en geest).
Succes is alleen verzekerd in een goede setting van een groep vertrouwde mensen met een goede trainer. En door constante oefening die tot een gewoonte moet uitgroeien waar je eventueel alleen mee verder kan.
Klopt dit zo'n beetje? Wat niet, wat wel? Aanvullingen?
Kritische vragen van mijn (bewuste) innerlijke criticus aan de eigengereide ex-mafiosi Tony:
Denk je dat een verdrongen of buiten spel gezet ikje echt als een ikje werkt?
In hoeverre verbergt zich achter het trainee-ikje een control freak in wording?
Is het niet zo dat er behalve goed functioneren ook nog een zeg maar 'sterk' doel moet zijn om als het ware als aantrekkingspunt te functioneren .. (tendentieuze vraag -> maak hier maar een bewering van die ik stel)
Tot zover ..
.......................................
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Prima samenvatting!
Het uitgangspunt is dat al deze ikken hun eigen autonomie hebben, hun eigen bestaansrecht. Iedere deelpersoonlijkheid heeft een doel, een functie en een moment waarop het in je leven kwam. Of het daarvoor al in potentie aanwezig was, heb ik nog niet duidelijk, maar laten we dat voor nu even aannemen.
Zonder kapitein doen de matrozen maar wat. Sommige lijken een stevige koers te varen, maar zodra er onraad ruikt, kunnen ze zo maar weer van koers wijzigen. In zo'n geval word je geleefd (overgrote deel van de wereldbevolking heeft dit). De angst regeert!
Uit angst voor de angst roep je allerlei beschermers op, om zo nare situaties te vermijden. Dit houdt echter in dat je leven zeer beperkt wordt kwa keuze vrijheid. Ga bij jezelf eens na hoeveel dingen je niet doet omdat je vindt dat ze raar, vreemd, vies, ongemakkelijk, onprettig, vervelend, not-done, ongewoon, niet bij jou passen, belachelijk, kinderachtig of wat dan ook zijn. Dat is behoorlijk wat hè?
En ga ook eens na hoeveel van deze beslissingen jij iedere dag neemt, zonder dat jij je daar bewust van bent! Je bent bang een control-freak te worden? DAT BEN JE AL! Alleen word je nu gecontroleerd door jouw deelpersoonlijkheden en niet door jouw zelf.
(Ik heb kennis mogen maken met mijn Zelf en hij is kalm, neutraal, zonder oordeel en dit voelde erg prettig aan.)
Uiteraard overdrijf ik een beetje. Dat is dat deel in mij dat graag wil dat het overkomt wat IK zeg. Dat je het begrijpt en er mee eens bent. Dat je misschien zelfs een beetje bang wordt of in ieder geval onder de indruk bent. Dat het je raakt. IK snap heel goed het doel van die persoonlijkheid, hij probeert kracht bij te zetten, alleen heb IK ook ervaren dat het daardoor af en toe juist niet werkt. Te veel kracht en mensen schieten in de verdediging en schieten we beide ons doel voorbij: verbinding maken.
Ps. Ik adviseer nog steeds hun boeken te lezen. Zo veel makkelijker dan onder woorden brengen wat al vrij uitgebreid op papier staat.
Het uitgangspunt is dat al deze ikken hun eigen autonomie hebben, hun eigen bestaansrecht. Iedere deelpersoonlijkheid heeft een doel, een functie en een moment waarop het in je leven kwam. Of het daarvoor al in potentie aanwezig was, heb ik nog niet duidelijk, maar laten we dat voor nu even aannemen.
Zonder kapitein doen de matrozen maar wat. Sommige lijken een stevige koers te varen, maar zodra er onraad ruikt, kunnen ze zo maar weer van koers wijzigen. In zo'n geval word je geleefd (overgrote deel van de wereldbevolking heeft dit). De angst regeert!
Uit angst voor de angst roep je allerlei beschermers op, om zo nare situaties te vermijden. Dit houdt echter in dat je leven zeer beperkt wordt kwa keuze vrijheid. Ga bij jezelf eens na hoeveel dingen je niet doet omdat je vindt dat ze raar, vreemd, vies, ongemakkelijk, onprettig, vervelend, not-done, ongewoon, niet bij jou passen, belachelijk, kinderachtig of wat dan ook zijn. Dat is behoorlijk wat hè?
En ga ook eens na hoeveel van deze beslissingen jij iedere dag neemt, zonder dat jij je daar bewust van bent! Je bent bang een control-freak te worden? DAT BEN JE AL! Alleen word je nu gecontroleerd door jouw deelpersoonlijkheden en niet door jouw zelf.
(Ik heb kennis mogen maken met mijn Zelf en hij is kalm, neutraal, zonder oordeel en dit voelde erg prettig aan.)
Uiteraard overdrijf ik een beetje. Dat is dat deel in mij dat graag wil dat het overkomt wat IK zeg. Dat je het begrijpt en er mee eens bent. Dat je misschien zelfs een beetje bang wordt of in ieder geval onder de indruk bent. Dat het je raakt. IK snap heel goed het doel van die persoonlijkheid, hij probeert kracht bij te zetten, alleen heb IK ook ervaren dat het daardoor af en toe juist niet werkt. Te veel kracht en mensen schieten in de verdediging en schieten we beide ons doel voorbij: verbinding maken.
Ps. Ik adviseer nog steeds hun boeken te lezen. Zo veel makkelijker dan onder woorden brengen wat al vrij uitgebreid op papier staat.
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 5
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Het klinkt allemaal heel interessant en leerzaam
Maar ik vraag me af hoe ik het Zelf moet zien. Want in hoeverre is dit niet een vervanging van alle ikjes door een grote IK?
Dat is iig iets waar ik altijd weer tegenaan loop, dat ik twijfel of dit dan wel mijn onpersoonlijke Zelf is en daarnaast vraag ik me af of er uberhaupt wel zo'n Zelf is..
Wat dat betreft vind ik het eerste deel wel duidelijk overigens: herken je niet-erkende deel-ikjes en zorg er voor dat je ze kunt loslaten.
Over de volgende stap (kort door de bocht 'vind je Zelf') hou ik mijn twijfels, mede omdat ik nog niet goed weet wat dit Zelf dan nou eigenlijk is.
Zo lang het een staat van zijn is die niet oordeelt, maar juist 'alles in het moment ervaren' staat is, kan ik me er wel in vinden.
Want dat is natuurlijk het leuke met alle ego-afbraak.. de kans is groot dat je er juist een groter ego door schept
Of is dit mijn innerlijke criticus die spreekt?
Maar ik vraag me af hoe ik het Zelf moet zien. Want in hoeverre is dit niet een vervanging van alle ikjes door een grote IK?
Dat is iig iets waar ik altijd weer tegenaan loop, dat ik twijfel of dit dan wel mijn onpersoonlijke Zelf is en daarnaast vraag ik me af of er uberhaupt wel zo'n Zelf is..
Wat dat betreft vind ik het eerste deel wel duidelijk overigens: herken je niet-erkende deel-ikjes en zorg er voor dat je ze kunt loslaten.
Over de volgende stap (kort door de bocht 'vind je Zelf') hou ik mijn twijfels, mede omdat ik nog niet goed weet wat dit Zelf dan nou eigenlijk is.
Zo lang het een staat van zijn is die niet oordeelt, maar juist 'alles in het moment ervaren' staat is, kan ik me er wel in vinden.
Want dat is natuurlijk het leuke met alle ego-afbraak.. de kans is groot dat je er juist een groter ego door schept
Of is dit mijn innerlijke criticus die spreekt?
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
beste, pieter,
ik wil je wel vertellen, zoals ik boos zie,
mijn inziens is het boos, de bewustwoording, van de ego,
dat hij fouten maakt,
en er aan herrinnert woord, door de ziel, doormiddel van onze,
daimon,
hoe bozer de mens, hoe groter de onmacht van de ego,
om de daimon te straffen, of verslaan,
want is het niet de boosheid die onze ziel in de problemen brengt?
ik wil je wel vertellen, zoals ik boos zie,
mijn inziens is het boos, de bewustwoording, van de ego,
dat hij fouten maakt,
en er aan herrinnert woord, door de ziel, doormiddel van onze,
daimon,
hoe bozer de mens, hoe groter de onmacht van de ego,
om de daimon te straffen, of verslaan,
want is het niet de boosheid die onze ziel in de problemen brengt?
Mijn Zelf (de IK, in de antroposofie) is neutraal, heeft geen oordeel, meestal zeer kalm, volwassen, zichzelf, heeft geen redenatie, uitleg of excuus nodig, en is tevreden. Leeft vanuit stilte en leegte. IS!
Het zijn mijn kwetsbare en verstoten delen, die een oproep doen aan mijn beschermende primaire delen en vervolgens komen er woorden uit mij of onderneem ik acties, waar IK me nauwelijks bewust van ben. Het gebeurt en pas dan word IK me er van bewust, wat al een hele stap is, voorheen was IK 't me helemaal niet bewust, sterker nog: IK was ver te zoeken, zat ergens in een hoekie stoned te zijn. De primaire en verstoten delen regeerde mijn leven, niet IK.
Als je trouwens moeite hebt met het begrip deelpersoonlijkheden, kijk dan eens of je er een andere term of uitleg aan kan geven: karakter eigenschappen of systemen, bijv...
Het zijn mijn kwetsbare en verstoten delen, die een oproep doen aan mijn beschermende primaire delen en vervolgens komen er woorden uit mij of onderneem ik acties, waar IK me nauwelijks bewust van ben. Het gebeurt en pas dan word IK me er van bewust, wat al een hele stap is, voorheen was IK 't me helemaal niet bewust, sterker nog: IK was ver te zoeken, zat ergens in een hoekie stoned te zijn. De primaire en verstoten delen regeerde mijn leven, niet IK.
Als je trouwens moeite hebt met het begrip deelpersoonlijkheden, kijk dan eens of je er een andere term of uitleg aan kan geven: karakter eigenschappen of systemen, bijv...
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 5
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Daar kan ik me wel in vinden, die video.. hoewel ik het nog lang niet zo ervaar 
soms wel die glimp, dat zul je ook wel herkennen
soms wel die glimp, dat zul je ook wel herkennen The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Ja een glimp, tis vaak al vrij snel weer weg. Het langst duurde het tijdens mijn verliefdheid. Toen stond ik op een heel bijzondere manier open, zo open was ik al jaren niet meer geweest.
Zijn videos geven me rust. Ik kijk (of luister) graag naar hem als ik 't zelf ff nie meer zo helder zie. Het geeft me kracht dat ik hem begrijp. Dan geniet ik weer van mijn Zelf.
Ik ben trouwens al aardig onderweg, jij?
Edit:
Life takes care of its self
Een prachtig prakties antwoord op onze vraag?
Zijn videos geven me rust. Ik kijk (of luister) graag naar hem als ik 't zelf ff nie meer zo helder zie. Het geeft me kracht dat ik hem begrijp. Dan geniet ik weer van mijn Zelf.
Ik ben trouwens al aardig onderweg, jij?
Edit:
Life takes care of its self
Een prachtig prakties antwoord op onze vraag?
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 5
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Even terugkomende op je vorige bericht, ik heb geen problemen met de term 'deelpersoonlijkheden'Sardonic schreef:Ja een glimp, tis vaak al vrij snel weer weg. Het langst duurde het tijdens mijn verliefdheid. Toen stond ik op een heel bijzondere manier open, zo open was ik al jaren niet meer geweest.
Zijn videos geven me rust. Ik kijk (of luister) graag naar hem als ik 't zelf ff nie meer zo helder zie. Het geeft me kracht dat ik hem begrijp. Dan geniet ik weer van mijn Zelf.
Ik ben trouwens al aardig onderweg, jij?
Edit:
Life takes care of its self
Een prachtig prakties antwoord op onze vraag?
Of je het nou zo noemt, of karakters in je toneelstuk genaamd 'ik'.. het komt op hetzelfde neer.Die video's heb ik al wel eens eerder gezien, zo af en toe heb ik er wel eens eentje gekeken.
Ik ben er eigenlijk niet meer zo mee bezig om in te schatten hoe ver ik ben.. in het verleden gedacht dat ik er al wel was en daar hard van teruggekomen
Dus dat ik laat ik niet meer toe, bij mij voegt het niet veel toe behalve dan dat ik extra aandacht aan mijn ego besteed
En zonder de video te zien.. life takes care of itself.. idd. Wij zijn het die met ons verzet tegen wat er gebeurt, de boel onnodig ophouden en moeilijk maken..
in Waking Life zegt 1 persoon het ook wel mooi: "This is like my little window to the world, and every minute, it's a different show. Now, I may not understand it. I may not even necessarily agree with it. But I'll tell you what, I accept it and just sort of glide along."
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten