Mijn beleving van natuur
Als ik in de natuur ben, word ik altijd weer blij verrast door het feit dat de natuur er telkens weer fris en beeldig uitziet. Elk jaargetijde heeft haar eigen charme en ik wandel met net zo veel plezier in de kou als in de hitte door bos, weiland of langs een beek. De natuur heeft iets betoverends over zich. Het brengt mij in een staat van rustige aanwezigheid, waarin ik geheel op kan gaan in de omgeving. Daar waar het beeld alleen al een bijzondere kracht in mij oproept, creëert beweging een nieuwe dimensie. Overal om je heen is een continue stroom van leven te zien die je soms wat angstig tegemoet komt in de vorm van een muis, ritselend tussen de gevallen bladeren schiet hij langs mij heen. Op dat moment merk ik pas echt hoeveel geluid er om me heen te horen is. De verschillende vogels tsjirpen, bijen zoemen langs bloemen en op de achtergrond hoor ik het geluid van een beekje dat zacht kabbelend door het bos stroomt. De wind draait en opeens proef ik de heerlijke geur van een groep bosanemonen even verderop. Ik besluit even rustig aan de waterkant te gaan zitten en geniet van het lentezonnetje dat een schaduwspel lijkt te spelen met alle bomen. In alle rust word ik gadegeslagen door een boomkruiper die nauwelijks opvallend de stam van een beuk beklimt. Ik voel me steeds meer ontspannen en merk dat de golvende bewegingen van het water een soort van hypnotische kracht in zich dragen. Plots fulmineert de hypnose in de aanwezigheid van een klein, flitsend wezen dat verdwenen is voor ik goed en wel in de gaten had wat ik daar net aanschouwde: ik zag zojuist voor het eerst een ijsvogel in het wild! Eenmaal bijgekomen van dit bijzondere voorval, vervolg ik het struinpad door de steeds dichter wordende begroeiing. Ik probeer mezelf helemaal op te laten gaan in de voorstelling en op dat soort momenten vergeet ik waar en wie ik ben.
Juist doordat ik zo veel denk vind ik het fijn om, als ik in de natuur ben, me gewoon open te stellen voor wat er te zien, horen, ruiken en te voelen is. Van het allerkleinste tot het allergrootste, alles vervult mij dan met blijdschap en tevreden rust.
Ik kan ook enorm genieten van de hemel, zowel overdag als wanneer de wereld boven ons vervuld is van stralend licht van de sterren, planeten en andere hemellichamen. Overdag is het kleurenspel vaak adembenemend mooi. Het schouwspel doet me menigmaal beseffen hoe klein je als mens bent en tegelijkertijd voel ik me innig verbonden met datgene wat ik aanschouw. Als kind kun je vele figuren in de wolken herkennen. Eenmaal ouder, gaat dit meestal snel voorbij. Maar bij mij is altijd de fascinatie gebleven voor wat er boven ons hoofd allemaal afspeelt. Het beeld alleen is genoeg, ik heb dan geen kennis van hemellichamen (astronomie)nodig. Want er gaat voor mij een enorme mystieke en zuigende werking en kracht uit van ‘ons’ deel van het universum, de Melkweg.
download hele essay hier
)