Hoi Om,
Je hebt een zeer uuh uitdagende post geschreven. Eerst voelde ik me in mijn Kantiaanse botten gepijnigd door je en dacht ik dat je helemaal niets begrepen had van wat ik gepost had. Toen ik eenmaal bij het einde van je post gekomen was had ik echter een aantal leuke gedachten van je gelezen en daarbij had jij ook geschreven:
Om schreef:
Ik begrijp trouwens je verhaal over de dubbele moraal en besef me dat die verdwijnt bij de deontologie en bestaat bij de teleologie voor zover dit nog niet duidelijk was geworden
Dat was me dus inderdaad nog niet duidelijk geworden.
Ook schreef je:
Om schreef:
Dat is zeker waar. Interpretaties zijn ook het aspect van de communicatie waar het meeste fout gaat. Als ik jouw verkeerd heb begrepen moet je dat gewoon even zeggen; vind ik niet erg. Er zit hier geen groot ego in de weg. Hetzelfde zal ik doen bij jouw; want ik vind dat dit een universele wet moet worden waarbij jij zowel middel als doel bent en ik de zedelijke vrijheid van jouw niet misbruik
Ik zal het zeker aankaarten als ik denk dat jij mij verkeerd begrepen hebt en ik hoop op dezelfde behandeling. Met betrekking tot ego wil ik gezegd hebben dat er manieren zijn om dat niet aan te spreken. Het aanspreken van het ego is feitelijk een foute bewerking van de hersenen (wat best grappig is).
Ook wil ik (miereneukend als ik ben) even de aandacht vestigen op de woorden 'jou' en 'jouw'. 'Jouw' is een vervoeging van het woord 'jou' en wordt alleen gebruikt bij bezitsvormen. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
========
========
Inhoudelijk:
========
========
Om schreef:Arjen schreef:
Die dubbele moraal kun je wel wegwerken, maar dan is het geen teleologie meer.
Dus het is geen teleologie meer zodra je accepteert dat andere mensen ook de teleologie hanteren omdat het dan een universeel iets wordt.
Dat is niet wat ik bedoelde. Op het moment dat jij alleen zo wil handelen dat je tegelijkertijd kunt willen dat iedereen zo handelt (en daarmee zelf zo behandeld wordt) is er geen sprake meer van een dubbele moraal.
In jouw opmerking behandel je het begrip 'teleologie'. Je verwijst in je opmerking dus slechts naar een verzameling. De deontologie verwijst echter naar singuliere acten. Het is dus niet zo dat als men accepteert dat iedereen een dubbele moraal hanteert opeens deontologie tevoorschijn komt. Integendeel zelf. Daarmee wordt op dogmatische wijze teleologie gemotiveerd.
Dogmatiek is een bewijslast voeren op basis van verwijzingen naar definties in plaats van te onderzoeken wat er gebeurt in de dinge-an-sich of, zoals in de ethiek, de acten-an-sich.
Durf te denken!
Om schreef:
Arjen schreef:
- Handel alleen op die wijze waarbij men de zedelijke vrijheid van andere mensen waarborgt en zodoende een mens nooit alleen als middel gebruikt, maar ook als doel op zich.
Vraag hierover: Zijn de universalia en deontologie exclusief aan elkaar verbonden? Of kunnen ook andere vormen met universele karakter van ethiek bestaan? Teleologie niet meer want dan zou het niet meer teleologie izjn. En dat laatste punt (gequoteerd hierboven), is dat niet uitsluitend verbonden aan de deontologie. Het lijkt me namelijk iets kunstmatigs dat niet zozeer aansluiting vind bij universalia.
Dit heb je mis. Uiversaliën zijn onlosmakelijk verbonden aan de naamgeving. De reden hiervoor is dat namen verzamelingen zijn voor dingen met een bepaalde eigenschap. In ethische zin zijn universaliën verbonden aan de teleologie en niet aan de deontologie.
De reden hiervoor is dat, om 'het grotere goed' te bewerkstelligen alles en iedereen daaraan ondergeschikt is. Men hanteert in de teleologie daarom een 'regelbasis' waarmee dat 'grotere goed' (op dogmatische wijze, want op een andere manier kan dat niet) gedefiniëerd is. Die regelbasis hanteert men op een wijze dat iedereen dit moet bewerkstelligen in het handelen. Daardoor gaat het over
wat men doet.
Men zegt in de deontologie dat het 'goede' in het handelen de intentie is.
Hierdoor vervalt de 'regelbasis' en is ieder volkomen vrij om het eigen handelen te bepalen. In de deontologie gaat het daardoor om
hoe gehandeld wordt. Men maakt in het denken daarom handelingen universeel
toepasbaar. Op die manier kan de singuliere act op intentie gewaardeerd worden en de dubbele moraal verworpen.
Ik hoop dat duidelijk geworden is dat universaliseren juist niet het hanteren van universaliën inhoudt, maar een ruimer onderzoek van de singuliere inhoudt. Wanneer men dat niet doet hanteert men nu juist de universale. Op zich is het hanteren an universaliën ook niet zo gek, maar wel wanneer men puur op basis van deze universele definities alle singulieren wil benoemen, zonder gekeken te hebben naar die singulieren. Men kijkt dan slechts naar de definities en dat noemt men, zoals eerder gezegd, dogmatiek.
Durf te denken!
Om schreef:
Arjen schreef:
Uiteindelijk is nog steeds niet te zeggen wat nu eigenlijk 'goed' is denk ik, omdat we geen standplaats hebben om dit te benaderen: er is geen maatstaf voor behalve die welke we zelf verzinnen. De hamvraag is misschien wel wat dan de ethische act-in-zichzelf is: "Wat is datgene wat 'goed' of 'slecht' kan worden beoordeeld?" En de vraag: "Hoe is het mogelijk dat ethiek kan bestaan?", is misschien wel de belangrijkste vraag. Ik zou het leuk vinden als je hier op in zou willen gaan.
Hier sla je inderdaad de hamer op zijn kop. Het ding wat me dwars zit met de ethiek van Kant en dus de deontologie is dat het uitgaat van een plicht en dat je nog altijd niet kunt aantonen wat 'goed' of 'slecht' is. Dit kan ook niet. Het geeft je wel meer mogelijkheden om ethiek wat verder in te dammen. Een slechte woordkeuze maar een betere schiet mij op dit moment even niet te binnen. Ik bedoel te zeggen dat het je een paar handvatten geeft om over ethiek na te denken. Kant geeft je zowel verheldering als een bittere nasmaak; het laat je niet compleet voldaan achter. Misschien maar goed ook; anders ben je misschien wel genoodzaakt om een verzameling morele waarden en normen te adopteren om die voldoening te vinden. Denk dan aan religies. Het maakt je misschien voldaan; maar het maakt de aangeboden ethiek nog niet "juist". Maar goed ik dwaal af...
De Kantiaan in mij voelt zich genoodzaakt om je hier van repliek te dienen. Kant (en alle deontologen) bekijken de intentie waarmee gehandeld wordt om te bepalen of iets 'goed' of 'slecht' is. Ik denk dat jij valt over de afwezigheid van een 'regelbasis'. Ik hoop dat je je gesterkt zult voelen door de gedachte dat wij, mensen, geen standplaats hebben tegenover datgene wat bestaat waardoor wij kunnen bekijken wat 'goed' is. Wel kunnen we gaandeweg in ons leven steeds meer leren kennen waar we zelf ook vervelende herinneringen door hebben. Daardoor leren we manieren van handelen kennen die we op cognitieve wijze als 'slecht' kunnen benoemen. Misschien is het wel leuk om te zeggen dat kinderen alleen nog maar onderzoeken doen en verwonderd zijn en nog niet op die manier oordelen als volwassenen soms doen. Daarin kunnen we zien dat feitelijk het 'slecht' handelen ontstaat bij het '(voor-)oordeel' (a.k.a. 'regelbasis') over handelingen. Van nature zijn mensen dus incapabel om 'verkeerd' te handelen omdat er nog geen 'regelbasis' bestaat. Die regelbasis gaat pas bestaan nadat we bepaalde 'predicaten' (oordelen), gaan hanteren als 'regelbasis'.
Dat is de moeilijkheid met ethiek dus. Het 'goede' handelen willen we definiëren, maar door het te definiëren is het niet meer 'goed'. Dat maakt het lastig. Wat je ziet in religies is dat de oorsprong van religie de manier van handelen aanspreekt. Nadat het zichzelf serieus gaat nemen ontstaan er echter 'regelbasissen', net zoals in de wetenschap, en spreek emn over 'wat'. Dat is ook waarom de meeste religies teleologisch van aard zijn.
Het zal je misschien dan ook niet verbazen dat Kant een Atheïst was. In de tijd dat hij hoogleraar was (in Köningsberg), was het normaal om de leerlingen voor te gaan in de mis. Kant echter opende de deur van de kerk en bleef geduldig buiten op zijn leerlingen wachten totdat de mis afgelopen was. In zijn werken beschrijft hij danook (als een echte rationalist) dat het menselijke denken bestaat uit twee delen: datgene wat a priori is en onze gedachten. Datgene wat a priori is was echter voorbehouden aan 'God'. Met die gedachten hebben de rationalisten 'God' vermoord.
Dat is ook waarom Nietzsche uitriep:
Gott ist tot! Nunjetzt wollen wir den Übermensch zum leben!
Anyway, ik hoop dat je hier wat aan hebt....ik zal maar vlug weer ontopic komen..
Om schreef:
Dus waar passen wij die maatstaf op toe. Interpreteer ik de vraag zo juist?
Moeilijke vraag, maar daarom stel je hem uiteraard ook. De volledige omvang van het menselijke zijn en diens handelingen die gevolgen hebben voor andere levensvormen? Alles wat een mens is of doet kan als 'goed' of 'slecht' worden beoordeeld. Tja het blijft moeilijk. Heb het gevoel dat ik het nog niet voldoende heb geformuleerd. Het is in sommige opzichten te veel afgebakend en laat in andere opzichten teveel ruimte over.
Stiekem gaf ik al een paar maal het antwoord. Wat mij betreft kijken we naar de intentie van iemand om te bepalen wat 'goed' is. Uiteraard is dat niet het enige wat bekeken moet worden. Iemand zou met de intentie een 'zuster' op te roepen wel eens een ander knopje in kunnen drukken...
K L I K
Anyway, dat beantwoordt de vraag inderdaad niet volledig. De vraag hieronder is veel interessanter:
'Hoe is het mogelijk dat ethiek kan bestaan?'
Hier zijn zoveel theorieen over. Ik bekijk dit voornamelijk vanuit een psychologisch/sociaal en biologische visie.
Biologie: Evolutie en alles wat erbij hoort heeft ertoe bijgedragen dat de mens een groot brein heeft ontwikkeld. Loopt op 2 benen/ opponerende duimen > langzaam dier > noodzaak om samen te werken/capaciteit om werktuigen te maken > Sociaal/cognitief denken verreist > Vergroot je brein. Dan hebben we nu een verklaring voor de aanwezigheid van de voedingsbodem voor ethiek.
Sociologie: Interactie met mensen verreist allerlei ingrijpendere en complexe oplossingen naarmate dit ingewikkelder en grootser wordt. Het verdelingsvraagstuk is wellicht een goed voorbeeld hiervan. Toen de mensen overgingen van een jagers-verzamelaars levenswijze naar een agrarische levenswijze kwam er een overschot aan levensmiddelen. (niet te vergeten dat de populatie ineens kon groeien dus). Maar wie krijgt dit overschot? Wat mag die persoon daar mee doen? Hoeveel macht heeft die persoon die dit heeft/beheert? Wie beslist wie die persoon wordt? Verdeling van macht/rijkdommen/status komt uiteraard ethiek bij kijken.
Ook kan je tenslotte kijken naar 'memen' voor de verklaring voor de aanwezigheid van ethiek.
Psychologie: Er zijn zoveel psychologische verklaringen en fenomenen die de noodzaak voor ethiek kunnen verklaren, zo uit mijn hoofd weet ik beschamend genoeg even geen geschikte voorbeelden> daar moet ik boeken voor napluizen. excuses.
Verder is ethiek is misschien wel slachtoffer van het taalkundige probleem die het woord met zich meebrengt. Een door de mens bedacht iets over de werkelijkheid zoals wij die ervaren gedestilleerd in een woord. Wij vinden het juist dat je geen andere mensen vermoord; dat noemen wij ethiek. Dat is gewoon een label uiteraard. Zodra iemand over een ander vind dat hij of zij iets fout/goed/juist/onjuist heeft gedaan kan je het vrijwel altijd ethiek noemen.
Met het bovenstaande ben ik het eens. Ik wil echter de aandacht vestigen op het feit dat wat wij onder 'ethiek' verstaan iets is wat weliswaar binnen het denken haar oorsprong kent, het niet alleen het menselijk denken behelst. De vraag wordt dan misschien hoe he denken mogelijk is. Daarmee zouden we dan kunnen bepalen hoe ethiek mogelijk is. Wat vindt jij daarvan?