Hallo Rob, waarom?
Ik bedacht me dat het onmogelijk is elkaar niet te frustreren, en dat je dan maar beter frustratie functioneel kunt maken, maar dan krijg je wel een heel dynamische wereld.
Ethiek is ook het drempels opwerpen voor elkaar, met de intentie dat fouten niet begaan worden, maar echt leren doe je ook niet als door een ander jouw fouten zijn voorkomen.
Drempels zijn natuurlijk wel een frustratie voor de vrije expressie, maar goed vrije expressie kan ook gewoon fout zijn denk ik dan. Als er allerlei vrouwen naakt op straat gaan dansen en ik daar dan van af moet blijven raak ik toch weer gefrustreerd.
De wet van behoud van frustratie houdt denk ik in dat als je de drempel op afblijven van zich expressief gedragende vrouwen als ethisch beschouwt en dus minder gefrustreerd bent, dat er dan wel iemand geweld of zo toepast, waardoor de frustratie weer toeneemt.
Rechtvaardig betekent denk ik alleen maar dat de frustratie gelijk verdeeld is, maar ik ga dat toch niet met mijzelf laten gebeuren.
democratie
-
Leon
Als rechtvaardig is dat frustraties gelijk verdeeld zijn, dan zal iemand persoonlijk bijdragen aan de onrechtvaardigheid door te proberen minder gefrustreerd te zijn. Dat is nu eenmaal zonder alternatief, want ten eerste weet een persoon niet hoeveel frustratie eerlijk zou zijn om te accepteren, en daarnaast is men sowieso geprogrammeerd om frustraties op te lossen.
Onrechtvaardigheid bestaat dus in principe alleen maar omdat men niet kan accepteren dat er frustraties zijn.
Onrechtvaardigheid bestaat dus in principe alleen maar omdat men niet kan accepteren dat er frustraties zijn.
-
Leon
Herverdeling...
Is dat niet vooral in het belang van hen die minder heeft, en niet in het belang van hen die meer hebben? Dan levert dit toch alleen maar conflict op?
Voor de nobele mensen die meer hebben en het geven aan hen met minder is er sowieso geen probleem. Het gaat er om dat een groot deel niet nobel is, en nooit zal worden.
Als je geeft aan ignobele mensen die minder hebben is het daarbij nog eens niet goed besteed.
Is dat niet vooral in het belang van hen die minder heeft, en niet in het belang van hen die meer hebben? Dan levert dit toch alleen maar conflict op?
Voor de nobele mensen die meer hebben en het geven aan hen met minder is er sowieso geen probleem. Het gaat er om dat een groot deel niet nobel is, en nooit zal worden.
Als je geeft aan ignobele mensen die minder hebben is het daarbij nog eens niet goed besteed.
-
Leon
ik heb de verkeerde indruk gewekt, het gaat me om realisme.
Realistisch is gelijke verdeling niet.
Realistisch is herverdeling niet.
Realistisch is incasseringsvermogen opbouwen voor elke toevallige toestand waarin men geboren wordt, en heeft men eenmaal incasseringsvermogen, dan is de onrechtvaardige verdeling geen probleem meer.
Wat dat incasseringsvermogen precies inhoudt, dat is nog open voor discussie, ik denk niet dat het een handelende positie is, dat wil zeggen geen positie die per se verandering wil bewerkstelligen in de positie. Het is meer zoiets van gevoel van eigenwaarde denk ik.
Realistisch is gelijke verdeling niet.
Realistisch is herverdeling niet.
Realistisch is incasseringsvermogen opbouwen voor elke toevallige toestand waarin men geboren wordt, en heeft men eenmaal incasseringsvermogen, dan is de onrechtvaardige verdeling geen probleem meer.
Wat dat incasseringsvermogen precies inhoudt, dat is nog open voor discussie, ik denk niet dat het een handelende positie is, dat wil zeggen geen positie die per se verandering wil bewerkstelligen in de positie. Het is meer zoiets van gevoel van eigenwaarde denk ik.
-
Leon
we zijn geen verliezer, want een gevoel van eigenwaarde kunnen we alsnog hebben. Maar we verschillen dusdanig in dat gevoel van eigenwaarde. de een haalt het uit frustraties oplossen, de ander uit rechtvaardige verdeling nastreven (allebei handelen en een frustratie), de ander haalt het gevoel van eigenwaarde uit het inzicht dat ieder mens uniek is in het geheel en hierin een rol heeft die van net zoveel belang is dan welke rol dan ook, en die hoeft niet te handelen, maar goed dat zijn de uitzonderingen.
Er zijn echter wel veel mensen die geen gevoel van eigenwaarde hebben, en ijdel zijn in pogingen dit op te lossen, wat cynisch opgelost wordt met een farmaceutisch product alsof men ziek is.
Brave New World..
Er zijn echter wel veel mensen die geen gevoel van eigenwaarde hebben, en ijdel zijn in pogingen dit op te lossen, wat cynisch opgelost wordt met een farmaceutisch product alsof men ziek is.
Brave New World..
-
Leon
de ene kant heb je de utopie, waar geen enkel compromis is toegestaan. Aan de andere kant is er de ambivalente maatschappij waarin voortdurend compromissen moeten worden gesloten, wat zeker geen utopie is. Als ik probeer uit te gaan van realisme, is alleen het laatste realistisch en moet je mensen die aan een utopie werken als compromisloos beschouwen.
Compromisloos is in mijn ogen lastig als iemand daar een gevoel van eigenwaarde uit haalt. Het valt niet goed te combineren en is een voortdurende bron van conflicten, hoe die utopie er verder ook uitziet, en hoeveel beter die utopie ook zou zijn vergeleken met de werkelijkheid.
Compromisloos is in mijn ogen lastig als iemand daar een gevoel van eigenwaarde uit haalt. Het valt niet goed te combineren en is een voortdurende bron van conflicten, hoe die utopie er verder ook uitziet, en hoeveel beter die utopie ook zou zijn vergeleken met de werkelijkheid.
-
Leon
-
Leon
is het geen...is een suggestieve vraag Tino.
Ik weet niet wie er aan de macht is in een democratie, ik denk de volksvertegenwoordigers, die min of meer gekozen zijn, maar uiteindelijk nog stiekem hun eigen machtsbelangen kunnen navolgen. Je kunt niet voor elk wissewasje een referendum houden, dat is praktisch niet te doen, bovendien gaat niet iedereen naar de stembus, soms maar 50 procent, de anderen interessert het niets en vinden alles best, of die denken dat het toch nooit zo is zoals ze willen, misschien hebben ze ook wel vertrouwen in de 50 procent die wel gaat stemmen. Ik weet het niet. Als mensen al geen gebruik maken van hun stem is de democratie eigenlijk failliet.
Ik denk dat veel mensen in principe compromisloos zijn en dat de praktijk hen dwingt tot compromissen, een verstandig iemand ziet dat het niet anders kan, een minder verstandig iemand blijft de wijsheid in twijfel trekken. Wat natuurlijk niet betekent dat je de eigen belangen niet moet verdedigen. Ook ik ben niet blij met de belangen van sommige anderen en wil eigenlijk liever geen compromis. Dictaturen zoals China kunnen nog keihard afdwingen dat er bijvoorbeeld maar 1 kind per gezin mag zijn, als dat nodig is om de wereldbevolkingsgroei te temperen, ik zie dat in compromisculturen niet gebeuren, dus dan zijn de maatregelen tegen globale opwarming en milieuvervuiling waarschijnlijk niet toereikend. Dat komt omdat sommige mensen nu eenmaal geen boodschap hebben aan een toekomst, als ze nu maar luxe kunnen leven. Misschien ben ik dus toch ook minder verstandig, het lijkt er op dat ik dictaturen verdedig...
Ik weet niet wie er aan de macht is in een democratie, ik denk de volksvertegenwoordigers, die min of meer gekozen zijn, maar uiteindelijk nog stiekem hun eigen machtsbelangen kunnen navolgen. Je kunt niet voor elk wissewasje een referendum houden, dat is praktisch niet te doen, bovendien gaat niet iedereen naar de stembus, soms maar 50 procent, de anderen interessert het niets en vinden alles best, of die denken dat het toch nooit zo is zoals ze willen, misschien hebben ze ook wel vertrouwen in de 50 procent die wel gaat stemmen. Ik weet het niet. Als mensen al geen gebruik maken van hun stem is de democratie eigenlijk failliet.
Ik denk dat veel mensen in principe compromisloos zijn en dat de praktijk hen dwingt tot compromissen, een verstandig iemand ziet dat het niet anders kan, een minder verstandig iemand blijft de wijsheid in twijfel trekken. Wat natuurlijk niet betekent dat je de eigen belangen niet moet verdedigen. Ook ik ben niet blij met de belangen van sommige anderen en wil eigenlijk liever geen compromis. Dictaturen zoals China kunnen nog keihard afdwingen dat er bijvoorbeeld maar 1 kind per gezin mag zijn, als dat nodig is om de wereldbevolkingsgroei te temperen, ik zie dat in compromisculturen niet gebeuren, dus dan zijn de maatregelen tegen globale opwarming en milieuvervuiling waarschijnlijk niet toereikend. Dat komt omdat sommige mensen nu eenmaal geen boodschap hebben aan een toekomst, als ze nu maar luxe kunnen leven. Misschien ben ik dus toch ook minder verstandig, het lijkt er op dat ik dictaturen verdedig...
(Dit is al helemaal geen vraag, Leon, eerder een stelling. Maar goed, sta me toe je stelling te bevragen.)
Cynisch gezien zou je je dan af kunnen gaan vragen wie er dan eigenlijk ziek is: de farmaceutische industrie, de mensheid, of het individu?
(Ja, of allemaal natuurlijk, maar dat is dan weer een subjectief antwoord dat hier eigenlijk niet thuishoort.)
Vooropgesteld, natuurlijk, dat er al iemand ziek is.
Wanneer ben je ziek?
Zou dat, heel suggestief, kunnen komen door de pillenindustrie?
En het placebo-effect dan?
(Ik kende iemand die King-pepermunt vrat alsof het een lieve lust was: "Dit is mijn cocaïne", zei hij altijd, bij navraag. En hij voelde zich er lekker bij. Maar waarom zat hij dan, net als ik, op dezelfde -in de volksmond geheten- "loser-school"?)
Of is dat al te suggestief?
::
Bedoel je daarmee dat, als mensen al hun stem geven aan een vertegenwoordiger, democratie al weg is? Of juist het tegengestelde?
Dat wat ons verkocht wordt als democratie dus in plaats van een volksvertegenwoordiging een vertegenwoordigers-vertegenwoordiging is?
Stem dan maar niet, dan vertegenwoordig je jezelf tenminste.
(Of stem op de PvdD, die heeft als doel zichzelf op te kunnen heffen.)
HM.
Soms lijkt het wel of we in een door anarchisten-gedictateerde maatschappij leven, alleen is het anarchisme ver te zoeken.
Is dat farmaceutische product dan een placebo of is het feit dat er farmaceutische middelen bestaan een nocebo?Leon schreef:Er zijn echter wel veel mensen die geen gevoel van eigenwaarde hebben, en ijdel zijn in pogingen dit op te lossen, wat cynisch opgelost wordt met een farmaceutisch product alsof men ziek is.
Cynisch gezien zou je je dan af kunnen gaan vragen wie er dan eigenlijk ziek is: de farmaceutische industrie, de mensheid, of het individu?
(Ja, of allemaal natuurlijk, maar dat is dan weer een subjectief antwoord dat hier eigenlijk niet thuishoort.)
Vooropgesteld, natuurlijk, dat er al iemand ziek is.
Wanneer ben je ziek?
Zou dat, heel suggestief, kunnen komen door de pillenindustrie?
En het placebo-effect dan?
(Ik kende iemand die King-pepermunt vrat alsof het een lieve lust was: "Dit is mijn cocaïne", zei hij altijd, bij navraag. En hij voelde zich er lekker bij. Maar waarom zat hij dan, net als ik, op dezelfde -in de volksmond geheten- "loser-school"?)
Of is dat al te suggestief?
::
Leon schreef:Als mensen al geen gebruik maken van hun stem is de democratie eigenlijk failliet.
Bedoel je daarmee dat, als mensen al hun stem geven aan een vertegenwoordiger, democratie al weg is? Of juist het tegengestelde?
Dat wat ons verkocht wordt als democratie dus in plaats van een volksvertegenwoordiging een vertegenwoordigers-vertegenwoordiging is?
Stem dan maar niet, dan vertegenwoordig je jezelf tenminste.
(Of stem op de PvdD, die heeft als doel zichzelf op te kunnen heffen.)
HM.
Soms lijkt het wel of we in een door anarchisten-gedictateerde maatschappij leven, alleen is het anarchisme ver te zoeken.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
je bent zo ziek als je jezelf voelt.(dooddoener maar goed)
als mensen niet willen stemmen is de democratie failliet, want democratie werkt alleen als iedereen zijn stem geeft, anders is het strikt genomen geen democratie.
Als mensen zo mismoedig zijn om niet te gaan stemmen is er voor de vorm een democratie maar in principe iets van een dictatuur van hen die de mensen zo mismoedig maken.
als mensen niet willen stemmen is de democratie failliet, want democratie werkt alleen als iedereen zijn stem geeft, anders is het strikt genomen geen democratie.
Als mensen zo mismoedig zijn om niet te gaan stemmen is er voor de vorm een democratie maar in principe iets van een dictatuur van hen die de mensen zo mismoedig maken.
-
Leon
ja ach dat uit de school klappen kan om twee redenen:
1) je kan er mee verdienen
2) de vrijheid is in het geding
ik beschouw dat laatste toch als legitieme reden, dat eerste nadrukkelijk niet.
Maar goed ik denk dat er wel legitieme redenen kunnen zijn.
Of er ook legitieme redenen zijn om anti-democratisch te zijn....waarschijnlijk wel, helaas...
1) je kan er mee verdienen
2) de vrijheid is in het geding
ik beschouw dat laatste toch als legitieme reden, dat eerste nadrukkelijk niet.
Maar goed ik denk dat er wel legitieme redenen kunnen zijn.
Of er ook legitieme redenen zijn om anti-democratisch te zijn....waarschijnlijk wel, helaas...
-
Leon
Plicht is een nocebo. (Mijn mot-du-jour.)
Recht evenzo.
Stemplicht of -recht is dan als de Banach-Tarskiparadox:
(Uit de school klappen om eraan te verdienen en binnen de school blijven om er aan te verdienen.
Wanneer krijg je meer? Als het daarom gaat, kan het best wel eens lonen van mening veranderen, maar maakt uiteindelijk voor het geheel weinig uit.)
Hoe dan ook: Je stemt op één, maar krijgt er twee! Daar is de paradox.
(Of meer! Maar da's weer meer de: memeticae-Banach-Tarskiparadox.)
Maar ja ... dan sta je weer voor de keuze welke van de verplichte, recht- of stemvaardig gevormde bollen nou eigenlijk de bol van vrijheid voorstelt?
Aaargh! Ik zie door al die bollen "de Bol" niet niet meer!
(En dat, terwijl ze notabene allemaal exact hetzelfde zijn?!)
Teveel keuzes, teveel vertegenwoordigers, nooit meer oplossingen van problemen? Een ware democratie.
Het lijkt wel bijna een soort van religie.
En toch gebeuren er dingen om mee eens of oneens te zijn.
Zolang ze je niet al te veel schaden, is er eigenlijk niets mis met die democratie.
Van alle religies misschien de minst "indoctrinerende"?
Alsof het een soort van plicht van de meerderheid betreft, met de minderheid rekening te houden?
En zodra iemand dood is, moeten zijn bezittingen gelijk gemeengoed worden, niks familie, anarachie.
(maar ja, binnen een anarchie is iets bezitten natuurlijk alweer een lastig concept)
Ik vraag me wel eens af, tot welke uitwas ik behoor, met mijn stemgedrag.
Misschien is democratie een soort van duocratie, en verschillen we enkel van mening over de mate van vrijheid die de oorspronkelijke bol in zich had.
Dan zie ik toch weer een twistappel: "tē kallístē", zei Eris al.
Kom maar hier dan met die gouden appel.
De enige zorgen die ik me dan nog hoef te maken, zijn die over mijn nageslacht. Hoe zij de appel als erfenis moeten verdelen.
Ik heb geen nageslacht, als het goed is.
En verdwijnt de twistappel met mij in het vuur, zijn we allemaal de mooiste en valt er niks meer te twisten.
Als een soort van mis-verkiezing, zeg maar.
Of wil jij hem hebben yopi?
Daarom: steunt allemaal de Partij van de Dieren.
De enige partij die tot doel heeft zichzelf op te heffen.
Als dat gebeurd is, hoeven we niet meer te stemmen en wordt iedereen met respect behandeld.
(althans, dat is de hoop, hoop ik, je weet het immers maar nooit, met die politici, Indianen noemen dat: een gespleten tong.)
Binnen een democratie, zijn de anderen vijanden, want tegen dierenbelangen.
(Ik denk niet dat je PvvD mag verwarren met terroristen als PETA ofzo, de PvvD kiest volledig de democratische weg, net als Donner.)
(Ik zou graag willen dat er eens wat koeien en schapen door mijn straat liepen, hoef ik tenminste niet zelf mijn tuin meer te snoeien, nu alleen die beesten nog zindelijk zien te krijgen, op de juiste plekken.)
Misschien is de grootste vijand van democratie wel de partij die vooropstelt zichzelf democratisch uit de democratie te willen krijgen.
Misschien is diezelfde partij ook wel de grootste vriend van democratie, als ze dat voor elkaar weet te krijgen.
Wie weet?
Ik stem erop, omdat ik toch wil stemmen; het schijnt een burgerrecht te zijn.
En iedere keer doen de uitslagen me toch hoop winnen, en tegelijk verliezen.
Dan denk ik: "Ja mijn stem heeft nut gehad. Net zoveel nut, als toen ik mijn exemplaar van "Mein Kampf", in mijn eentje, in mijn achtertuin verbrand heb.
Friedrich, Marx en Engels erbovenop en wat wapperen met Wittgenstein om het vuurtje aan te wakkeren.
Nog wat oude grieken erbovenop en ik had het lekker warm.
Toen ik Nietzsche erin gooide kreeg ik bijna vuurwerk.
Toen ik het koud kreeg heb ik toch ook Wittgenstein er maar in gegooid, hij hield me tot het laatste warm.
(Ik heb met Gödel nog wat nagewapperd, helaas vatte die zelf vlam)
Daarna ben ik weer teruggekeerd naar de realiteit van mijn huis.
Heb de thermostaat op 21 gezet, een wiskundeboek opengeslagen, en voel me wel.
Want, wat welke filosoof ook maar mag zeggen, de metavisie bestaat binnen de wiskunde.
Zolang het bestaat, binnen iedere filosofie, die filosofie wiskundig uit te drukken, bestaat de Banach-Tarskiparadox.
Of korter gezegd: binnen ZF valt alles te bewijzen, binnen ZFC enkel dat wat van de C afhangt.
Maar ja, wie ben ik?
Niemand hoeft mij na te doen, om zich lekker(der) te voelen.
Ik zoek slechts naar een zich niet zelfvervolledigende, niet zelfbeschrijvende, niet zelfbewijzende, niet zelfvervullende, filosofie.
ZF(NOT)C, zo u wilt.
En dat is al moeilijk genoeg, met alle ideeën die er al bestaan.
Dan heb je ook nog dichters en muzikanten ... kunsternaars.
Bah.
Moet je eerst al hun ideeën gaan weginterpreteren, voordat je tot een conclusie kunt komen.
Stilte.
Lijkt tegenwoordig zo onderschat en onbegrepen te worden.
Dat ik mezelf in een Bommelverhaal voel: "de mobbeweging"
Stilte.
Ken U dat nog?
::
Om het toch weer enigszins op een socratisch gesprek te laten lijken:
"Stiltetekort en waakoverdaad"
Waarom kunnen dat, binnen een democratie, überhaupt geen bestaande begrippen zijn?
Waarom is het omgekeerde dan wel mogelijk?
Ik hoop ten overvloede, maar toch: "Lawaaioverlast en slaaptekort".
Dan heb ik het over houtvuren nog niet eens gehad.
Recht evenzo.
Stemplicht of -recht is dan als de Banach-Tarskiparadox:
(Uit de school klappen om eraan te verdienen en binnen de school blijven om er aan te verdienen.
Wanneer krijg je meer? Als het daarom gaat, kan het best wel eens lonen van mening veranderen, maar maakt uiteindelijk voor het geheel weinig uit.)
Hoe dan ook: Je stemt op één, maar krijgt er twee! Daar is de paradox.
(Of meer! Maar da's weer meer de: memeticae-Banach-Tarskiparadox.)
Maar ja ... dan sta je weer voor de keuze welke van de verplichte, recht- of stemvaardig gevormde bollen nou eigenlijk de bol van vrijheid voorstelt?
Aaargh! Ik zie door al die bollen "de Bol" niet niet meer!
(En dat, terwijl ze notabene allemaal exact hetzelfde zijn?!)
Teveel keuzes, teveel vertegenwoordigers, nooit meer oplossingen van problemen? Een ware democratie.
Het lijkt wel bijna een soort van religie.
En toch gebeuren er dingen om mee eens of oneens te zijn.
Zolang ze je niet al te veel schaden, is er eigenlijk niets mis met die democratie.
Van alle religies misschien de minst "indoctrinerende"?
Alsof het een soort van plicht van de meerderheid betreft, met de minderheid rekening te houden?
En zodra iemand dood is, moeten zijn bezittingen gelijk gemeengoed worden, niks familie, anarachie.
(maar ja, binnen een anarchie is iets bezitten natuurlijk alweer een lastig concept)
Ik vraag me wel eens af, tot welke uitwas ik behoor, met mijn stemgedrag.
Misschien is democratie een soort van duocratie, en verschillen we enkel van mening over de mate van vrijheid die de oorspronkelijke bol in zich had.
Dan zie ik toch weer een twistappel: "tē kallístē", zei Eris al.
Kom maar hier dan met die gouden appel.
De enige zorgen die ik me dan nog hoef te maken, zijn die over mijn nageslacht. Hoe zij de appel als erfenis moeten verdelen.
Ik heb geen nageslacht, als het goed is.
En verdwijnt de twistappel met mij in het vuur, zijn we allemaal de mooiste en valt er niks meer te twisten.
Als een soort van mis-verkiezing, zeg maar.
Of wil jij hem hebben yopi?
Daarom: steunt allemaal de Partij van de Dieren.
De enige partij die tot doel heeft zichzelf op te heffen.
Als dat gebeurd is, hoeven we niet meer te stemmen en wordt iedereen met respect behandeld.
(althans, dat is de hoop, hoop ik, je weet het immers maar nooit, met die politici, Indianen noemen dat: een gespleten tong.)
Binnen een democratie, zijn de anderen vijanden, want tegen dierenbelangen.
(Ik denk niet dat je PvvD mag verwarren met terroristen als PETA ofzo, de PvvD kiest volledig de democratische weg, net als Donner.)
(Ik zou graag willen dat er eens wat koeien en schapen door mijn straat liepen, hoef ik tenminste niet zelf mijn tuin meer te snoeien, nu alleen die beesten nog zindelijk zien te krijgen, op de juiste plekken.)
Misschien is de grootste vijand van democratie wel de partij die vooropstelt zichzelf democratisch uit de democratie te willen krijgen.
Misschien is diezelfde partij ook wel de grootste vriend van democratie, als ze dat voor elkaar weet te krijgen.
Wie weet?
Ik stem erop, omdat ik toch wil stemmen; het schijnt een burgerrecht te zijn.
En iedere keer doen de uitslagen me toch hoop winnen, en tegelijk verliezen.
Dan denk ik: "Ja mijn stem heeft nut gehad. Net zoveel nut, als toen ik mijn exemplaar van "Mein Kampf", in mijn eentje, in mijn achtertuin verbrand heb.
Friedrich, Marx en Engels erbovenop en wat wapperen met Wittgenstein om het vuurtje aan te wakkeren.
Nog wat oude grieken erbovenop en ik had het lekker warm.
Toen ik Nietzsche erin gooide kreeg ik bijna vuurwerk.
Toen ik het koud kreeg heb ik toch ook Wittgenstein er maar in gegooid, hij hield me tot het laatste warm.
(Ik heb met Gödel nog wat nagewapperd, helaas vatte die zelf vlam)
Daarna ben ik weer teruggekeerd naar de realiteit van mijn huis.
Heb de thermostaat op 21 gezet, een wiskundeboek opengeslagen, en voel me wel.
Want, wat welke filosoof ook maar mag zeggen, de metavisie bestaat binnen de wiskunde.
Zolang het bestaat, binnen iedere filosofie, die filosofie wiskundig uit te drukken, bestaat de Banach-Tarskiparadox.
Of korter gezegd: binnen ZF valt alles te bewijzen, binnen ZFC enkel dat wat van de C afhangt.
Maar ja, wie ben ik?
Niemand hoeft mij na te doen, om zich lekker(der) te voelen.
Ik zoek slechts naar een zich niet zelfvervolledigende, niet zelfbeschrijvende, niet zelfbewijzende, niet zelfvervullende, filosofie.
ZF(NOT)C, zo u wilt.
En dat is al moeilijk genoeg, met alle ideeën die er al bestaan.
Dan heb je ook nog dichters en muzikanten ... kunsternaars.
Bah.
Moet je eerst al hun ideeën gaan weginterpreteren, voordat je tot een conclusie kunt komen.
Stilte.
Lijkt tegenwoordig zo onderschat en onbegrepen te worden.
Dat ik mezelf in een Bommelverhaal voel: "de mobbeweging"
Stilte.
Ken U dat nog?
::
Om het toch weer enigszins op een socratisch gesprek te laten lijken:
"Stiltetekort en waakoverdaad"
Waarom kunnen dat, binnen een democratie, überhaupt geen bestaande begrippen zijn?
Waarom is het omgekeerde dan wel mogelijk?
Ik hoop ten overvloede, maar toch: "Lawaaioverlast en slaaptekort".
Dan heb ik het over houtvuren nog niet eens gehad.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
sophisterij mag sowieso de vlammen in volgens Hume, maar het moet wel zinvolle warmte zijn anders is het alleen maar opwarming van de aarde.
Ik had ooit mijn Castaneda boeken willen verbranden, maar heb ze maar gewoon weggegooid (is misschien hetzelfde, misschien zelfs nog gemener zo).
In een psychose heb ik the hitchhickers guide to the galaxy wel verbrand, ik had die van een cokedealer gekregen en vermoedde een soort complot om een junk of crimineel of beide van me te maken.
maar goed democratie, het is natuurlijk een recht om te stemmen, maar het is niet in vrijheid dat je van het recht afziet, daarom vind ik het een plicht, maar in een democratie mag je daar van mening over verschillen.
Ik had ooit mijn Castaneda boeken willen verbranden, maar heb ze maar gewoon weggegooid (is misschien hetzelfde, misschien zelfs nog gemener zo).
In een psychose heb ik the hitchhickers guide to the galaxy wel verbrand, ik had die van een cokedealer gekregen en vermoedde een soort complot om een junk of crimineel of beide van me te maken.
maar goed democratie, het is natuurlijk een recht om te stemmen, maar het is niet in vrijheid dat je van het recht afziet, daarom vind ik het een plicht, maar in een democratie mag je daar van mening over verschillen.
Het is niet in vrijheid dat je van het recht afziet...Leon schreef: maar goed democratie, het is natuurlijk een recht om te stemmen, maar het is niet in vrijheid dat je van het recht afziet, daarom vind ik het een plicht, maar in een democratie mag je daar van mening over verschillen.
Wil je dit eens verduidelijken?
Mijn gevoel zegt dat het mijn plicht is om te stemmen, omdat dat juist de democratie in stand houdt. Maar een rationeel vond ik het geen plicht, de democratie geeft mij de keuze om wel of niet te stemmen (dat is een vrijheid) en als ik ga stemmen op welke partij (O, mooie democratie).
Maar als politici de zaak verkwanselen - commissie stiekem, dan is er twijfel.
Overigens waar maken wij ons druk om na Parijs 16-11-2015.
verdriet overheerst bij mij
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
-
Leon
ja als je de vrijheid dom gebruikt dan moet je daarna niet gaan klagen dat de democratische regering niet goed is, en als je de vrijheid wel slim gebruikt dan moet je daarna niet klagen als toch een slechte democratische regering aan de macht is. Allebei moeilijk. Waarom dan nog dom of slim zijn zou je zeggen.
Vrijheid dom gebruiken gebeurt het vaakst denk ik.
Vrijheid dom gebruiken gebeurt het vaakst denk ik.
"He who sacrifices freedom for security deserves neither", schijnt een origineel Amerikaans idee (van Franklin)
En toch, met dit gedachtegoed hebben veel mensen hun vrijheid opgegeven en hun veiligheid in handen van de/een staat gegeven. Die dus incompetent blijkt.
"You get what you deserve", lijkt dan opeens wel te kloppen.
De staat heeft nog wel heel wat uit te leggen dan.
Een weerwoord van de staat kan zijn: "Er is nog niet genoeg vrijheid opgegeven om absolute veiligheid te waarborgen."
Willen we dat? Zullen we dat eens democratisch gaan beslissen dan? Of weegt het liberale zwaarder?
Of is het allang 1984 geweest?
En toch hoor je af en toe een amerikaan zeggen: "I will defend his right for freedom of speech, even if it kills me." Maar da's uit Hollywood afkomstig.
Wat is het verschil (of misschien de overeenkomst) tussen de RAF, IRA, ETA en nog honderden van dat soort groeperingen, die het leven van "normale" mensen zuur maken, en AQ en IS?
Globalisering? Afschaffen dan, die globalisering?
Heel de wereld in de armen van angst, schijnt het uitgangspunt te zijn.
Maar aan de andere kant: Divide et Impera is al zo oud als de wereld zelf.
Laat je toch niet bang maken ... dood is dood, verdiend of niet, daartussen beweegt het leven zich voort.
Ja toch?
Of zie ik het nou volkomen verkeerd?
Heb ik geen recht van spreken, vanuit mijn gemakkelijke stoel?
"Wacht maar, tot je het eens meemaakt!", angstzaaierij.
Wat gebeurt, gebeurd, daar kan ik niets aan doen. Hooguit uitstellen.
Als er geen angst bestaat, bestaat terreur ook niet.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Terreur (Franse_Revolutie)
Waarom per se in Parijs?
Is de 100jarige oorlog dan nog steeds niet voorbij?
En toch, met dit gedachtegoed hebben veel mensen hun vrijheid opgegeven en hun veiligheid in handen van de/een staat gegeven. Die dus incompetent blijkt.
"You get what you deserve", lijkt dan opeens wel te kloppen.
De staat heeft nog wel heel wat uit te leggen dan.
Een weerwoord van de staat kan zijn: "Er is nog niet genoeg vrijheid opgegeven om absolute veiligheid te waarborgen."
Willen we dat? Zullen we dat eens democratisch gaan beslissen dan? Of weegt het liberale zwaarder?
Of is het allang 1984 geweest?
En toch hoor je af en toe een amerikaan zeggen: "I will defend his right for freedom of speech, even if it kills me." Maar da's uit Hollywood afkomstig.
Wat is het verschil (of misschien de overeenkomst) tussen de RAF, IRA, ETA en nog honderden van dat soort groeperingen, die het leven van "normale" mensen zuur maken, en AQ en IS?
Globalisering? Afschaffen dan, die globalisering?
Heel de wereld in de armen van angst, schijnt het uitgangspunt te zijn.
Maar aan de andere kant: Divide et Impera is al zo oud als de wereld zelf.
Laat je toch niet bang maken ... dood is dood, verdiend of niet, daartussen beweegt het leven zich voort.
Ja toch?
Of zie ik het nou volkomen verkeerd?
Heb ik geen recht van spreken, vanuit mijn gemakkelijke stoel?
"Wacht maar, tot je het eens meemaakt!", angstzaaierij.
Wat gebeurt, gebeurd, daar kan ik niets aan doen. Hooguit uitstellen.
Als er geen angst bestaat, bestaat terreur ook niet.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Terreur (Franse_Revolutie)
Waarom per se in Parijs?
Is de 100jarige oorlog dan nog steeds niet voorbij?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Mijn ritueel is elke dag koffie te maken en dan tijdens het drinken ervan de laatste berichten van nu.nl te bekijken en de etalage van wikipedia.nl
Vandaag viel deijzeren wet ten beurt.
Een mooier voorbeeld van de vijand van de democratie, kan ik je niet geven.
En toch, als je erover nadenkt, is het juist deze wet, die de democratie in stand houdt.
Het is de dictatuur van de minderheid en niemand krijgt wat hij wil.
Het is een oligarchie, maar dan die: van het volk.
Triviaal dus, per definitie.
Tijdens dit besef heb ik een bosje roze rozen gekocht, 20 voor 6 euro, en ben een dag eerder dan gewoon bij mij moeder langsgegaan.
Ik was weer helemaal de held, en toch kreeg het kleinkind alle aandacht.
Ach ja, het is goed zo.
Ik ben democratisch verworden tot het uitsluitsel van de oligarchie van het kind. Ik vraag me af hoe lang dat nog duurt.
Vandaag viel deijzeren wet ten beurt.
Een mooier voorbeeld van de vijand van de democratie, kan ik je niet geven.
En toch, als je erover nadenkt, is het juist deze wet, die de democratie in stand houdt.
Het is de dictatuur van de minderheid en niemand krijgt wat hij wil.
Het is een oligarchie, maar dan die: van het volk.
Triviaal dus, per definitie.
Tijdens dit besef heb ik een bosje roze rozen gekocht, 20 voor 6 euro, en ben een dag eerder dan gewoon bij mij moeder langsgegaan.
Ik was weer helemaal de held, en toch kreeg het kleinkind alle aandacht.
Ach ja, het is goed zo.
Ik ben democratisch verworden tot het uitsluitsel van de oligarchie van het kind. Ik vraag me af hoe lang dat nog duurt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Is het niet zo dat elke democratie tot autarkie leidt en vice versa?
Wie, of wat, is dan de vijand?
Waarschijnlijk zijn de autarken en de democraten het wel eens: Het plebs,
de goedgelovigen, is waar de macht ligt.
Is dat erg? Zo ja, voor wie? Zo nee, voor wie niet?
Zo je geen keuze weet of wilt maken ... wat dan?
Kies je niet te kiezen, zit je gevangen in een wereld van zakenlieden en politici.
De ene wil dat je bezit verkoopt en de andere wil dat je je bezit verdedigd.
Hoe mooi is het dan niets te bezitten, zelf geen schulden.
Hoe zou een vrij mens zich kunnen voelen?
Een mens zonder bezit?
Waar heeft die over te stemmen?
Voor wie?
Ik scheld U al Mijn schulden kwijt, zei de Boeddhistische monnik tot de Bankdirecteur. Dan is er tenminste nog maar één met een probleem, en een probleem moet opgelost kunnen worden.
Gaat U zitten.
Wie, of wat, is dan de vijand?
Waarschijnlijk zijn de autarken en de democraten het wel eens: Het plebs,
de goedgelovigen, is waar de macht ligt.
Is dat erg? Zo ja, voor wie? Zo nee, voor wie niet?
Zo je geen keuze weet of wilt maken ... wat dan?
Kies je niet te kiezen, zit je gevangen in een wereld van zakenlieden en politici.
De ene wil dat je bezit verkoopt en de andere wil dat je je bezit verdedigd.
Hoe mooi is het dan niets te bezitten, zelf geen schulden.
Hoe zou een vrij mens zich kunnen voelen?
Een mens zonder bezit?
Waar heeft die over te stemmen?
Voor wie?
Ik scheld U al Mijn schulden kwijt, zei de Boeddhistische monnik tot de Bankdirecteur. Dan is er tenminste nog maar één met een probleem, en een probleem moet opgelost kunnen worden.
Gaat U zitten.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Is het niet zo dat elke democratie tot autarkie leidt en vice versa?
Is een antwoord, en nogal zwart ook.Leon schreef:http://www.youtube.com/watch?v=Gfcfdt0jcWs(Bruce Cockburn-Call it democracy)
Ten Canoes en Koyaanisqatsi zijn ook wereldbeschouwingen, en voorbeelden van democratie, maar laten tenminste het oordeel open.
Daarom vind ik jouw voorbeeld niet zo mooi.
Binnen een democratie mag iedereen geloven wat hij wil, zonder een ander ermee lastig te vallen.
Hoe dat precies van anarchie of autarkie moet verschillen weet ik niet.
Feit is: dat je er in leeft. Binnen de termen ervan je leven mogelijk weet te maken, anders kon je dit niet lezen.
Dat zijn toch wel rare vragen, door rare vragenstellers in je hoofd gebracht.
Er is een tijd geweest, in je leven, dat je precies wist waar je was.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten