Menselijkheid van geluk

[Lisanne]

Wat is het geluk waar zoveel mensen naar streven?

Ik denk dat veel mensen streven naar het geluk van een hert. Een hert heet een bepaalde vorm van minimaal, instinctief bewustzijn. Wanneer er in de beleving van dat hert niks mis is, is hij gelukkig. Dan zie ik geluk als een vorm van zorgeloosheid en rust. Ik denk dat mensen door hun hogere vorm van bewustzijn niet op deze manier gelukkig kunnen zijn. De mens heeft altijd een besef van het verleden en de toekomst. Van dingen die niet in het direct waarneembare nu zijn. Daarnaast heeft een mens het besef van zijn eigen geluk, mocht hij ooit een staat van absolute zorgeloosheid behalen. Daardoor kan een mens niet gelukkig zijn zoals een hert dat is.

Daarnaast denk ik dat veel mensen streven naar een 'top' zonder te weten wat er op die top is. In dat opzicht is het cliché van de weg en de bestemming wel toepasselijk. Misschien kun je alleen achteraf pas bemerken wanneer je gelukkig was. Maar dan is de vorm van geluk wel anders dan het geluk van een hert. Dan is geluk een herinnering die - gezien het heden, het verdere verleden en de veronderstelde toekomst - het idee van de top vertegenwoordigt. Daarmee kan die herinnering het heden op positieve of negatieve manier beïnvloeden. Als een soort nostalgie.

Ik zou zelf niet graag in het 'hier en nu' willen leven, omdat ik daarmee een deel van mijn menselijkheid - mijn bewustzijn van verleden en toekomst - zou verliezen. Juist het zijn in een niet-fysieke ruimte vind ik erg prettig. Maar of je daarmee dan geluk kan bereiken, dat weet ik niet. Als je geluk ziet als een herinnering met emotionele waarde, dan kan een niet-fysieke ruimte volgens mij geen geluk brengen.

Misschien is het behalen van geluk daardoor zo moeilijk. Mensen verwachten geluk te vinden in het hier en nu, het 'herten-geluk'. Daarmee wordt het geluk van het verleden te niet gedaan.

Does that make any sense?

[yopi]

Does that make any sense?

It does ..

Erg leuk dat je verwoordt wat ik tegen het 'hier en nu' geweld op allerlei sites op inernet (en bijvoorbeeld van een zus van mij) heb ..

hertengeluk .. inderdaad.

Het geweld zit er in dat ze met alle geweld het elkaar aan willen praten. En daarom ook anderen. Die er dan volgens hen niks van begrijpen.
Jij zegt het naar mijn idee diplomatiek. Klopt dat? Of is het gewoon een bespiegeling die niets met andere mensen (per se) te maken heeft?

[Sauwelios]

Juist het zijn in een niet-fysieke ruimte vind ik erg prettig.

Dat is erg XNXX. En veruit de meeste mensen zijn XSXX. Dit is de meest basale tegenstelling. Je post doet me aan twee spreuken van Heraclitus denken, die ik hier uit m'n hoofd in de vertaling van Verhoeven zal proberen weer te geven:

• "Als geluk gelegen was in de genoegens van het lichaam, dan zouden we runderen gelukkig noemen als ze zoete erwten vinden om te eten."
  
  "De besten verkiezen e'e'n ding boven alles, eeuwigdurende roem boven wat sterfelijk is; maar de meesten zijn verzadigd als vee."

Dit is wel aardig aangezien ik de XSXX'en identificeer met wat Lampert "hen die niet gedreven worden door onbedaarlijke afgunst, de grote meerderheid die gedreven wordt door niets hogers dan een begeerte naar welzijn en gemak" noemt. Ik ben het echter niet met Heraclitus eens dat wat Lampert "liefhebbers van eer die verteerd worden door de hartstocht om als wonderen bekeken te worden en om hen die reeds geeerd worden voorbij te streven" noemt (Lampert, Nietzsche en de moderne tijd, pp. 35-37) de besten zijn; volgens mij zijn de besten de filosofen. Deze drie komen overeen met wat Plato's Socrates omschrijft als hen die de onsterfelijkheid van hun lichaam--dmv. zelfbehoud en voortplanting--begeren, hen die de onsterfelijkheid van hun naam begeren, en hen die helemaal geen onsterfelijkheid begeren, maar eeuwigheid:

• "[O]m, boven verschrikking en medelijden uit [of: "boven op verschrikking en medelijden"], de eeuwige lust van het worden zelf te zijn,--die lust, die ook nog de lust aan het vernietigen inbegrijpt..." (Nietzsche, Afgodenschemering, "Wat ik aan de Ouden te danken heb", paragraaf 5 .)
  
  "Het Zijn van de Platonische filosofie--behalve dat Plato de enorme, de groteske vergissing lijkt te hebben gemaakt om het Zijn van het worden te scheiden en het te identificeren met de mathematische abstractie van de Idee. Hij zou nooit, de arme jongen, een bosje bloemen met hun eigen innerlijke licht hebben kunnen zien schijnen en bijna bibberen onder de druk van de betekenisvolheid waarmee ze geladen waren; zou nooit hebben kunnen waarnemen dat wat roos en iris en anjer zo intens betekenden niets meer, en niets minder, was dan wat ze waren--een vergankelijkheid die toch het eeuwige leven was, een voortdurend vergaan dat tegelijkertijd het zuivere Zijn was, een bundel van luttele, unieke bijzonderheden waarin, door een of andere onbeschrijflijke en toch vanzelfsprekende paradox, de goddelijke oorsprong van heel het bestaan te zien was." (Aldous Huxley, The Doors of Perception.)

De grap is dat Huxley gelijk heeft wanneer hij zegt dat Plato de genoemde vergissing lijkt te hebben gemaakt. Het Platonisme is namelijk slechts Plato's exoterische leer. En of Plato nooit psychedelica heeft gebruikt valt te betwijfelen: zo werd een andere beroemde leerling van Socrates, Alcibiades, ervan beschuldigd de mysterien te hebben onteerd door met paddo's "te koop te lopen".

• "Plato en Nietzsche delen [...] het wezenlijke heidendom van alle filosofie, eros voor de aarde, en dat is het diepste delen, want ieder ontdekte dat, daar het eros voor wat is is, filosofie eros voor eros is, voor het [Z]ijn als vruchtbaar [W]orden dat toestaat dat er glimpen worden opgevangen van wat het is: eros of wil tot macht." (Lampert, Hoe de filosofie Socratisch is geworden, pag. 417.)

[Sauwelios]

P.S. Het blijkt "Als het geluk gelegen was" en "Want de besten verkiezen één ding" te zijn. Bovendien vergat ik te zeggen dat Keirsey zijn typologie met die van Plato associeert (hoewel die van Plato maar drie types heeft tegenover de vier temperamenten van Keirsey).

[neus]

Hallo Lisanne,

het leven in actualiteit heeft als probleem dat lessen uit het verleden, of visies op de toekomst genegeerd worden, dat mag met recht tragisch genoemd worden.

[memeticae]

Wat is het geluk waar zoveel mensen naar streven

Hoe kom je bij die gedachte?