Wat ben je aan het lezen?

[yopi]

Je lokt me weer in jouw taal.

Dan is alles weer poly-interpretabel.
En dan wordt het misschien weer rotzooi.

Maar goed:

Hoofd is voor mij juist meer (positief) negativisme.
In gedachten dat alles zonder bewustzijn als positief opgevat kan worden.
In de zin van voortgang zonder belemmeringen.

Wat boven water uitsteekt zorgt voor een dialectische voortgang.
Misschien in termen van de wet van de remmende voorsprong.

Is dat voldoende puzzeling?

[Leon]

Ja ik weet nu ook niet meer wat positivisme was en negativisme. Als je "in" het denken zit dan is alles zo helder, maar bij communicatie blijkt het niet te doen.

Oh ja ik weet het weer:

Het hoofd zorgt voor positieve ervaringen, het lichaam voor negatieve ervaringen, overwegend...kan misschien ook wel juist andersom zijn, hoe dan ook.

Als het lichaam voor positieve ervaringen zorgde was er geen hoofd (nodig).

[memeticae]

Als je "in" het denken zit dan is alles zo helder, maar bij communicatie blijkt het niet te doen.

Dat gevoel herken ik wel, en ik denk, niet ik alleen.

Als het lichaam voor positieve ervaringen zorgde was er geen hoofd (nodig).

Oh nee?

Dat is, op zijn minst, een oxymoron.
Wie is dan in staat de algehele positiviteit te ervaren?

Woody Allen:
"Brain to all of the body: Are you happy?"

(Als je "Yes" terugkrijgt, is er iets aan de hand. Of niet, maar die momenten zijn zo vluchtig.)

[Leon]

Die wa heeft er niets van begrepen. De hersenen houden het lichaam alleen maar voor dat het gelukkig is/moet zijn, het is echt niet geinteresseerd hoe het er werkelijk mee gaat.

[memeticae]

Ik denk dat jij Woody Allen niet goed begrijpt dan.
Of althans de satire niet. In je eigen woorden:

De hersenen houden het lichaam alleen maar voor dat het gelukkig is/moet zijn, het is echt niet geinteresseerd hoe het er werkelijk mee gaat.

Het lichaam houdt de hersenen voor dat alles prima in orde is: tot het te laat is. (Net zo als managers die bang zijn hun baan, en zo de auto die de ogen van de buren uitsteekt te verliezen)
Dan is het te laat voor de hersenen om nog in te grijpen. (Nog steeds denken de hersens dat er niets aan de hand is, schieten in de negatie-rol, dat hoeven niet eens de hersens te zijn die in het lichaam huizen, overigens.)

Met zaken als kanker tot gevolg.
(Nog steeds denken hersens dat er niets aan de hand is)

Maar ja, wat kies je?

Therapie of niet?

Het lijkt wel wat op:

De Leeuw regeert het land,
De Haai de zee.

Waar ontmoeten die elkaar?

Virago, de haaibaai.

Zo het al moet.

In stedelijke begrippen zou dat Atlantis kunnen zijn.

En? Wie moet zich nu over wat schuldig voelen dan?
"Had ik maar niet"?

Waanzin.

Die stad is verdronken.
Leef in het dorp dat je kent en voel je thuis.

Dat is al een hele opgave.

Kies voor algehele vernietiging en hoop maar dat jijzelf er nog uit kunt komen.

Dood ben je toch al.

"Ik heb twee keuzes", zei mijn moeder met kanker. Ik zei: Je hebt er maar een. En kreeg toch een klap voor mijn kop.

Ze is er nog, mijn moeder, heeft ze de juiste keuze gemaakt?
(Mijn moeder is niet mijn schoonmoeder, voor de grapjassen onder U)

[yopi]

Ik ben nu bij het derde deel van 'het Martyrium' aangeland.
En ik wordt gek van die gekte in het boek.

Het is doorbijten, maar blijft fascineren.

Nu vraag ik aan Léon:

De test bij dit boek is het inlevingsvermogen. Ik heb dit bij mezelf toegelaten (identificatie met de professor) en echt een soort tweede leven (waarin van alles misgaat) beleefd bij dit boek.

Wat bedoelde je?

Identificatie doe ik altijd met boeken. Niet per se met de hoofdpersoon.
Conclusies hoeven niet, wat mij betreft.
Maar als ik het toch niet kan laten zie ik een gewelddadig toneel van mensen die hun eigen dromen uitleven.

Een beetje kort door de bocht.
Maar de gebeurtenissen in deze roman hebben te maken met de situaties waarin die dromen met elkaar in botsing komen.

Aan het einde van het tweede deel die Fischerle die afgemaakt wordt.
Misschien herinner je je dat niet.
...........

Ik zou het wel leuk vinden als een roman goed besproken kan worden ..
Ik zou het wel leuk vinden als een roman goed besproken kan worden ..
Ik zou ..

[Leon]

Poging 2:

Het zou me spijten als ik iets aanbevolen heb wat je nu niet weet te waarderen.

Ik herinner mij een niet specifieke scene waarin de professor iets vreselijks gaat doen, en ik wilde schreeuwen: "DOE NIET!", maar toen kwam het besef dat het maar een verhaal in een boek was, en had ik ontzag voor de schrijver.

Ik herinner mij de professor die het heeft over magnifieke heupen van de husihoudster, die een hele andere agenda heeft, maar toch wel verguld is met deze aandacht.

2 dingen dus: reflectie en cynisme.

[memeticae]

Ik herinner mij een niet specifieke scene waarin de professor iets vreselijks gaat doen, en ik wilde schreeuwen: "DOE NIET!", maar toen kwam het besef dat het maar een verhaal in een boek was, en had ik ontzag voor de schrijver.

Niet om in te breken of te bagatelliseren, maar gewoon even tussendoor:
Een dergelijke reaktie heb ik tegenwoordig bij herlezing van Toonder. Ik lees dan meestal niet meer verder, want herinner me weer hoe het verhaal daarna verder gaat en afloopt.

"Doe nou niet, Bommel!", wil ik dan wel uitroepen, "Doe eens wat anders!"
Daarom leg ik het boek ook weg en fantaseer hoe een andere reaktie van Bommel, een ander Bommelverhaal had op kunnen leveren.
Ik kan me niet meer herinneren of ik die emotie bij eerste lezing ook had, maar ik besef wel wat een groot schrijver Toonder eigenlijk was. Je leest niet 1 verhaal, je leest er vele.

Nomen est Omen, zegt men wel eens.

Einde tussendoor.
(sorry)

[K.L.]

Jacob van Maerlant, Het boek der natuur, een middeleeuws bestiarium met alle gebruikelijke rariteiten en malle fratsen.

[yopi]

Dat wegleggen van een boek spreekt me wel aan.

[yopi]

Ik heb het boek uit en vond het vooral vanwege het laatste gedeelte zeer bevredigend. Alleen weet ik nog niet waarom.

(Het komt vooral vanwege die broer ..)

[K.L.]

Cicero, Over de vriendschap. Een mooi geschreven essay over de Romeinse idealen over, hoe verrassend, de vriendschap.

Een citaat: 'Laat dit een grondwet zijn van vriendschap: vraag aan een vriend alleen wat je naar eer en geweten mag en doe voor hem alleen wat je doen kunt met ere'. (XIII, 44)

[yopi]

A. Alberts ..
Romans en verhalen ..

[nx]

Een erg leuk boek is ook "het geheime dagboek van Adrian Mole 13 3/4".

Pogingen iets van het leven te maken (het geheime dagboek ban Hendrik Groen 83. 1/4 jaar).
Jongste dochter (net 18) is het nu aan het lezen en vindt het "best leuk".

De schrijver van Hendrik Groen......... mag zich bij mij melden.
Graag zelfs.

[anthony68]

Alle vertellingen
Auteur: William Shakespeare Taal: Nederlands
https://www.bol.com/nl/p/alle-vertellin ... modal_open

-Rijk geïllustreerd
-Mooi vormgegeven
-klassieker
Alle verhalen van Shakespeare worden aan een nieuw publiek gebracht. Velen kennen de bekenden, zoals Romeo & Julia, maar ook de minder bekenden krijgen hun plaats in dit boek. Elk verhaal wordt ook voorzien van prachtige illustraties. Een must voor literatuurliefhebbers!

[Soyonne]

Ik heb "De Avonden" net uit en ben zojuist begonnen aan "Bonita Avenue".

[Bärbel]

De Jongen, de Mol, de Vos en het Paard.
- Charlie Mackesy

[Verwijderde gebruiker]

ik was dus 'voorbij grenzen' van Ken Wilber aan het lezen, maar op 16% loop ik vast en kan niet verder.

[arkhétupos]

Ik ben deze aan het herlezen, eens kijken of het me net zo treft als (pakweg, zeg maar) 10 jaar geleden.

[Bärbel]

ik was dus 'voorbij grenzen' van Ken Wilber aan het lezen, maar op 16% loop ik vast en kan niet verder.

Dank voor de tip.

[Bärbel]

Ik ben deze aan het herlezen, eens kijken of het me net zo treft als (pakweg, zeg maar) 10 jaar geleden.

Dank voor de reminder. Ga proberen dat boek ook weer eens op te pakken. Ervaringskennis integreren. Hopelijk.

[arkhétupos]

Er is niets veranderd hoor, mocht je dat soms denken.

Het mooie van het boek is: is dat je het op twee manieren kan lezen.

Daaruit blijkt de genialiteit van de schrijver.

[Bärbel]

Er is niets veranderd hoor, mocht je dat soms denken.

Okay. Dank!!

Het mooie van het boek is: is dat je het op twee manieren kan lezen.

Daaruit blijkt de genialiteit van de schrijver.

Bedankt voor de aanwijzing.

Wat ik mij meen te herinneren van pakweg tien jaar geleden is dat ik het boek niet meer verder kon/behoefde te lezen toen ik met een schok ontdekte (of meende te ontdekken) dat de hoofdpersoon de dader is. Dat was zeer in het begin van het boek. Toen kon /hoefde ik (voor dat moment) het niet meer verder lezen, mede vanwege mijn eerdere ervaringen en opgedane inzichten. Maar nu lees ik op de achterkant dat het een “hartveroverend” boek zou zijn. Dat heb ik dan kennelijk gemist (?). Dankjewel dat je aanreikt dat het op twee manieren te lezen is.

[arkhétupos]

Douglas Adams schreef ooit eens: "Vliegen is vergeten dat je aan het vallen bent."

[arkhétupos]

(Dirk Gently: private eye)

[Bärbel]

(Dirk Gently: private eye)

Thank you very much. Ga ik vanavond (of van de week) kijken op Netflix. Dirk Gently's Holistic Detective Agency.

[Verwijderde gebruiker]

Het drama van het begaafde kind van Alice Miller

De motivatie voor dit boek bij de schrijver lijkt persoonlijk. Ze ziet zichzelf als begaafd om in de jeugdjaren een zwakke moeder te ondersteunen, ziet het als logisch dat de begaafdheid van het invoelen tot beroepskeuze van psychotherapeut leidt, maar ziet patiënten ook als surrgaatpersonen voor de hulp aan zichzelf voor haar verstoorde kinderjaren.

Zonder nog doorgelezen te hebben, kan ik denk ik al concluderen dat het op een dergelijke manier jouw eigen waarheid schetsen een destructieve, harde manier is, die weinig past bij dromers.

[Verwijderde gebruiker]

Het drama van het begaafde kind van Alice Miller

De motivatie voor dit boek bij de schrijver lijkt persoonlijk. Ze ziet zichzelf als begaafd om in de jeugdjaren een zwakke moeder te ondersteunen, ziet het als logisch dat de begaafdheid van het invoelen tot beroepskeuze van psychotherapeut leidt, maar ziet patiënten ook als surrgaatpersonen voor de hulp aan zichzelf voor haar verstoorde kinderjaren.

Zonder nog doorgelezen te hebben, kan ik denk ik al concluderen dat het op een dergelijke manier jouw eigen waarheid schetsen een destructieve, harde manier is, die weinig past bij dromers.

Ik ben er achter dat het boek van belang is om een ander beter te begrijpen. Dat is dan toch zeer welkom en waardevol.

[Bärbel]

Het drama van het begaafde kind van Alice Miller

De motivatie voor dit boek bij de schrijver lijkt persoonlijk. Ze ziet zichzelf als begaafd om in de jeugdjaren een zwakke moeder te ondersteunen, ziet het als logisch dat de begaafdheid van het invoelen tot beroepskeuze van psychotherapeut leidt, maar ziet patiënten ook als surrgaatpersonen voor de hulp aan zichzelf voor haar verstoorde kinderjaren.

Dat heb je verkeerd begrepen. De titel heeft betrekking op elk mensenkind. De toestand van elk mensenkind wordt beschreven. Niets narcistisch aan het boek, maar eerder een mogelijkheid voor de lezer de genade toe te laten door voortschrijdende zelfkennis en herstelonderzoek. Dat is nog eens wat anders dan jezelf christen noemen, want die mantel dragen kan iedereen. Zoooo makkelijk om een nep christen te zijn. Deze mevrouw, de schrijfster, psychologe, deelt haar professionele kennis en inzicht op een voor iedereen begrijpelijke oordeelloze en vriendelijke manier. Een Vakvrouw bovendien.

[Bärbel]

Het drama van het begaafde kind van Alice Miller

De motivatie voor dit boek bij de schrijver lijkt persoonlijk. Ze ziet zichzelf als begaafd om in de jeugdjaren een zwakke moeder te ondersteunen, ziet het als logisch dat de begaafdheid van het invoelen tot beroepskeuze van psychotherapeut leidt, maar ziet patiënten ook als surrgaatpersonen voor de hulp aan zichzelf voor haar verstoorde kinderjaren.

Zonder nog doorgelezen te hebben, kan ik denk ik al concluderen dat het op een dergelijke manier jouw eigen waarheid schetsen een destructieve, harde manier is, die weinig past bij dromers.

Ik ben er achter dat het boek van belang is om een ander beter te begrijpen. Dat is dan toch zeer welkom en waardevol.

Ja. Om jezelf beter te begrijpen. En ook de ander. Zelfkennis is kennis van het Al. We zijn op de wereld om liefde te ontwikkelen en wijsheidskennis op te doen. Liefde overstijgt alle kennis. Ook Bijbelkennis dus.

[Bärbel]

Ingeborg Bosch en Jean Jenson zijn ook op dat gebied noemenswaardige auteurs.Heb ik vroeger (in mijn spirituele tijd) ook boeken van gelezen. Maar persoonlijk vind ik Alice Miller verreweg het beste. Beknopt, helder, to the point.

[Bärbel]

Lees vooral het stuk over de relatie tussen grootheidswaan en depressie goed. Een Juweel van een Boek geschreven door een Vakvrouw. Daar valt de bijbel bij in het niet. Maar de bijbel is een ander genre eigenlijk. In die tijd was er nog geen psychotherapeutische kennis. Christus was nog maar net vertrokken.

De beste heelkundigen zijn de meest gewonde mensen geweest. Christus is daar een mooi voorbeeld van.

[Bärbel]

Zelfkennis in ballingschap en De opstand van het lichaam, vind ik ook steengoede boeken van Alice Miller. Beste te lezen na Het drama van het begaafde kind.

[Bärbel]

Ingeborg Bosch heeft de PRI methode ontwikkeld. Past Reality Integration. Een titel die ik las was De herontdekking van het ware zelf.

Deze boeken waren zeer gangbaar onder veel vrije spirituelen en paranormaal begaafde personen. Je weet wel, die lui die door ziekelijke gristenen met hun achterlijke grootheidswanen heks worden genoemd en zo. En dan denken dat ze “er zijn”. Of zo’n paus die de jacht op de gnostici weer heeft geopend. Met zijn goggomobieltje.

Alleen de grootste narcist aller tijden noemt zich plaatsvervanger van Christus.

[Bärbel]

Het zijn genaderovers. Ratten*. En ratten horen in een kooi. Met andere ratten. En huisdieren worden gechipt tegenwoordig. Geldt vooral voor ratten.

* die ratten zijn niet die mensen van vlees en bloed maar het adderengebroed die in hen woont, hun intrek nemen..

[Bärbel]

Alles is voor Bassie, zong van Toor.

[Bärbel]

Op zijn Duits : das Tor = de poort. Der Tor = de dwaas.

De Nul. Niets.



Hoe dwaas is De Dwaas?

Globale betekenissen: Bereidheid je roeping te volgen. De voor jou juiste weg volgen. Luisteren naar je innerlijke stem. De tarot consulteren. Leven in het hier en nu. Onbezonnenheid, dwaasheid, verliefdheid. De Dwaas duidt op de vraagsteller zelf en waar hij nu is op zijn levenspad.

De Dwaas wordt in veel tarotspellen genummerd met het getal nul. Het getal nul wordt in numerologische overzichten niet vaak meegenomen alsof de nul er niet toe zou doen. In de numerologie (leer der getallen) is de nul een belangrijk getal. Het heeft de vorm van een ei. Het is een zaadje, de kiem. Hieruit ontstaat iets. De nul vertegenwoordigt het niets waaruit alles is ontstaan en in bestaat. Dit niets is onbegrensd. Het is allesomvattend. Daarom wordt hij vaak gelijk gesteld aan de goddelijke bron. Een nul achter een ander getal wordt gezien als een op de achtergrond meespelende ‘kosmische invloed’, op goddelijke inspiratie. Het getal dat door de nul beïnvloed wordt, krijgt daardoor extra nadruk, een extra dimensie en wordt des te krachtiger. Het kan in negatieve zin worden ervaren als noodlot. Kijk maar naar Het Rad van Fortuin. Uiteraard zit hier ook een positieve kant aan. De 0 achter de 1 kan erop duiden dat de 1 geïnspireerd door het goddelijke tot grote hoogten stijgt.

Bij de interpretatie van De Dwaas in de Tarot gaan we vaak uit van de gedachte dat hij ook werkelijk dwaas ìs. De positieve betekenis van De Dwaas als verlichte geest krijgt in tarotboeken meestal minder aandacht.

Dwaas betekent zonder verstand. Een dwaas heeft ze niet allemaal op een rijtje. Hij is de dorpsgek. Sommige plannen zijn zo dwaas dat je niet eens meer de moeite wilt nemen om de dwaas die met zo’n plan op de proppen komt daarvan te overtuigen. Je rolt je ogen naar boven en keert die dwaze mens zo snel mogelijk de rug toe. Dwaas, zot, dom, krankzinnig, onuitvoerbaar worden dan de sleutelwoorden waar we mee werken.

Numerologisch, maar ook in het licht van de wereldwijd verbreide traditie van ‘(hof)narren’ is deze interpretatie te beperkt. Wanneer grote wetenschappers, uitvinders, architecten en kunstenaars hadden geluisterd naar de gangbare opinies van hun tijd en niet in hun ‘dwaasheid’ hadden volhard, zouden we nog in het stenentijdperk leven. Zonder dwazen, geen vooruitgang.

Wanneer je beschrijvingen leest van De Dwaas zie je vaak dat we hier een man hebben die nog niet veel weet en niet belemmerd door kennis in de afgrond dreigt te vallen. Hier spreken we vanuit onze maatschappelijk geconditioneerde overtuiging dat ‘kennis’ goed is. De knapzak die hij bij zich draagt vertegenwoordigt zijn beperkte kennis. Maar is dat wel zo? Zou je niet kunnen stellen dat zijn knapzak, zijn rugzak, zijn bagage, gewoon geen beperkende overtuigingen bevat, dat hij zijn verleden heeft losgelaten? Eigenlijk heel verstandig, die Dwaas.

Dat de Dwaas op het punt staat in de afgrond te vallen, daar heb ik ook altijd moeite mee gehad. Waar komt dat idee vandaan? De Dwaas van Waite staat aan de rand van iets wat op een afgrond lijkt, maar ziet hij eruit alsof hij gaat springen? Mijns inziens, is hij totaal in het heden aanwezig. Hij snuift de pure berglucht op en geniet daarvan. Doordat hij in het hier en nu aanwezig is, heeft hij controle over zijn leven en weet hij precies waar hij staat. De angst dat de dwaas in de afgrond zal stappen, duidt op onze menselijke neiging om direct te denken dat het ergste zal gebeuren. Nog een stap en hij valt in de afgrond! Misschien is hij wel bezig een stap achteruit te zetten. Overigens, in oudere versies van De Dwaas liep de afgebeelde figuur op een weg en was er helemaal geen sprake van een afgrond om in te vallen.

Op de versie van Waite zijn de roos, de zon en de hond wit. Dit is in Waite’s spel trouwens de enige kaart met een witte zon. Wit is de kleur van onschuld, van vrijheid en verlichting.
De hond wordt vaak gezien als de waarschuwende trouwe kameraad die hem voor de ondergang behoedt. Niemand die ooit eens roept ‘pas op, die hond valt in de afgrond!’ We gaan er allemaal vanuit dat die hond dat niet zal doen, maar die arme dwaas wel.

In de middeleeuwen hadden we dorpsgekken en narren aan het hof. Een hofnar was een intelligent en gevat persoon met een goed ontwikkeld gevoel voor humor die de koning en alle andere leden van het hof ongestraft de waarheid kon zeggen en daardoor een grote invloed had op het beleid. Met zijn opmerkingen springt hij constant in afgronden waar niemand anders hem durft te volgen.

De betekenis van De Dwaas in een legpatroon ligt volgens mij veel vaker in de lijn van ‘je bent op de juiste weg’, het pad dat in overeenstemming is met je levensplan, dan op de domme dwaas die nog niets weet en nog veel moet leren. De Dwaas hoeft niet meer te zoeken, heeft geen last van beperkende overtuigingen en kan vrij en vrolijk genieten van alles wat er op zijn pad komt. Zelfs een afgrond is dan geen belemmering meer.

In de Liefde

De Dwaas kan er op duiden dat je tot over je oren verliefd bent. Mensen in je omgeving, of je partner, vinden dat je je dwaas gedraagt . Misschien wordt je puberaal gedrag verweten. Het kan ook duiden op ‘blijf jezelf’, doe je niet anders voor dan je bent. Mocht je je afvragen of de relatie wel de ware voor je is, dan kan tarotkaart De Dwaas een bemoedigend teken zijn.

“De liefde is een verrukkelijke bloem, maar men moet de moed hebben haar te gaan plukken aan de rand van een verschrikkelijke afgrond.”(Stendhal)

De Dwaas gaat welgemoed op pad om zijn levensdoel te vervullen. Hij draagt een veer van de vogel feniks op zijn hoofd en ook een lauwerkrans. Dit duidt erop dat hij is gereïncarneerd met weer nieuwe kansen. Hij reist licht, in zijn knapzakje zit niet veel. Dit kan er ook op duiden dat hij niet wordt geplaagd door allerlei gebeurtenissen uit het verleden. Hij leeft in het hier en nu. Anderzijds, kan die piepkleine knapzak erop duiden dat hij nog niet veel weet en nog niet veel heeft meegemaakt. Het is altijd belangrijk om de omringende kaarten ook bij je interpretatie te betrekken. Zijn witte kleed, witte roos en witte reisgenoot wijzen op zijn onschuld.

Betekenis: Iemand die enthousiast is maar niet attent wat betreft details. Onvolwassen en zorgeloos, maar rein van hart.

Omgekeerd: Zwakke evaluaties en onvoorzichtigheid.

Etcetera. https://tarotstapvoorstap.nl/tarotkaart ... tarot-nul/

[Bärbel]

Twee andere goede boeken vond ik Esoterie, van professor Kocku von Stuckrad en Transpersoonlijke psychiatrie van de psychiater Gradus van Florestein.

[Bärbel]

Ook zeer nuttig was Depressie in verschuivend perspectief. Ook van Gradus van Florestijn.

https://www.bol.com/nl/p/de-depressie-v ... 0595/?bltg

Me dunkt dat dit wel even genoeg tips zijn voor tijdens de lockdown.

[Bärbel]

Terwijl de dwazen door de poort gingen en een poortje vormden vochten de gekken om een stukje strand.

[arkhétupos]

https://books.google.nl/books?id=lHpbAA ... edir_esc=y

Misschien ook wel leuk voor philotuut om te (her)lezen?

[arkhétupos]

(Zodat je weet hoe het wel kan, maar niet hoeft te zijn.)

[arkhétupos]

Ik heb vandaag: "Quantum Mechanics, The Theoretical Minimum" van Susskind weer eens opengeslagen, en kan er nog steeds geen toekomst mee voorspellen.
(Enkel het "nu" wordt er duidelijker van.)

ISBN: 987-0-141-97622-8

[Bärbel]

Ik ben “omringd door idioten” aan het lezen. Van Thomas Erikson. Ik behoor bij de groenen. Heel leuk om te lezen. Mijn wederhelft hoort duidelijk bij de blauwen. Ook mijn moeder hoort bij de blauwen. De herkenning was erg leuk. Je hebt van alle vier de kleuren wat in je, maar het gaat om de dominante karaktertrek.

[arkhétupos]

Ik ben “omringd door idioten”

Hoe vang je alle leeuwen in Afrika?

[yopi]

Ik was aan het rondkijken op dit forum. Lang niet geweest hier.
Ik GA lezen (herlezen), na lang niet gelezen te hebben:

Peter Sloterdijk: De verschrikkelijke kinderen van de nieuwe tijd.

[yopi]

flaptekst: ..ontwikkelt Peter Sloterdijk een opzienbarende tekst op de de vrijheidsdrang van de hedendaagse mens. In tegenstelling tot eerdere generaties breekt de mens vanaf de achttiende eeuw steeds weer opnieuw met zijn ouders. Iedereen moet zichzelf uitvinden, geen levenspad ligt vanaf de geboorte vast. In zekere zin zijn we allemaal bastaards geworden, schepsels zonder duidelijke genealogie. (..)

Wat maakt dit los bij jullie?

[Neon]

flaptekst: ..ontwikkelt Peter Sloterdijk een opzienbarende tekst op de de vrijheidsdrang van de hedendaagse mens. In tegenstelling tot eerdere generaties breekt de mens vanaf de achttiende eeuw steeds weer opnieuw met zijn ouders. Iedereen moet zichzelf uitvinden, geen levenspad ligt vanaf de geboorte vast. In zekere zin zijn we allemaal bastaards geworden, schepsels zonder duidelijke genealogie. (..)

Wat maakt dit los bij jullie?

Persoonlijk heb ik wel een gemis gehad aan culturele opvoeding. Niet eens zuilen kreeg ik mee. Het verandert ook snel. Er is bij mij geen basis geweest wat cultureel waardevol is.

[yopi]

Ik ook niet. Arbeiderskind.
Qua waarden: Eerlijkheid. Maar wat dan weer vooral de functie had de je ouders je konden controleren.

De bibliotheek heeft me vooral verder geholpen: lezen, lezen.

[Neon]

Ik ook niet. Arbeiderskind.
Qua waarden: Eerlijkheid. Maar wat dan weer vooral de functie had de je ouders je konden controleren.

De bibliotheek heeft me vooral verder geholpen: lezen, lezen.

Cultuur geeft structuur, het is een groot gemis, en je ziet hoe weinig respect er overblijft.

Dat serieuze boeken lezen kwam pas later, maar je krijgt uit stripboeken ook wel wat invulling. Maar of dat nou zo opbouwend is.

Wat las je zoal yopi?