Zijn we gebonden aan het Hier en Nu?

[Verwijderde gebruiker]

Ik geloof dat allen in die film het geloven.

[Intangible Radjanamadjo]

Ik heb de Celestijnse belofte gelezen en vond het achteraf - na me enigszins te hebben laten meeslepen - behoorlijk bedrieglijk ..
Breikouserig Geitebreierig weet ik het ..

Het leest wel lekker, vond ik zelf - maar komt denk ik omdat ik dit soort ideeën wel interessant vind.
Wel neem ik het allemaal met een potje zout. Een korrel is in deze niet genoeg :greins:

Radja

wil ik nog even aanvullen: We zijn volgens mij maar zelden echt bewust van het hier en nu, van het moment
En als we het al zijn, dan glipt het zo weer uit onze vingers

Misschien kom je het dichtst bij het hier en nu moment als je je probeert bewust te worden van je stemming. Je gestemdheid.
Die stemming is er altijd, ook als je je er niet van bewust bent.
Vindt je dat wat?

Ja dat vind ik zeker wat. Merk het vooral op de momenten dat ik me weer eens ergens boos over maak. Dan merk ik dat ik helemaal niet boos hoef te zijn, maar tegelijkertijd wordt je je dan ook meer bewust van de situatie en het moment.
Ook in de lijn met het boekje 'How to be idle' is brakheid een 'moment' waarin je je soms veels te bewust bent van je gestemdheid en gevoel.

[yopi]

Radja

Ook in de lijn met het boekje 'How to be idle' is brakheid een 'moment' waarin je je soms veels te bewust bent van je gestemdheid en gevoel.

Boekje ken ik niet ...
Maar afgezien daarvan vind ik dit wel een mooi voorbeeld van:
Wat moet je doen als je op het moment 'doodvalt'?
Behalve 'brakheid', denk ik dan aan verveling en vooral: depressiviteit.

Meneer Heidegger vindt het zaak om de zaak 'uit te houden'.

Daarover heb ik mijn twijfels omdat het, als je het probeert, je nog dieper dood laat vallen op een soort 'doods-laag', waarover sommige pyscho-analytici het hebben (Of bijvoorbeeld de Gestalt-psycholoog Perls).

Want soms kan het meest simpele je hieruit halen: collecte bus aan de deur. Lawaai buiten. Trek in eten. God weet ik wat.

Simpel is het niet in ieder geval ..

[Intangible Radjanamadjo]

Radja

Ook in de lijn met het boekje 'How to be idle' is brakheid een 'moment' waarin je je soms veels te bewust bent van je gestemdheid en gevoel.

Boekje ken ik niet ...
Maar afgezien daarvan vind ik dit wel een mooi voorbeeld van:
Wat moet je doen als je op het moment 'doodvalt'?
Behalve 'brakheid', denk ik dan aan verveling en vooral: depressiviteit.

Meneer Heidegger vindt het zaak om de zaak 'uit te houden'.

Daarover heb ik mijn twijfels omdat het, als je het probeert, je nog dieper dood laat vallen op een soort 'doods-laag', waarover sommige pyscho-analytici het hebben (Of bijvoorbeeld de Gestalt-psycholoog Perls).

Want soms kan het meest simpele je hieruit halen: collecte bus aan de deur. Lawaai buiten. Trek in eten. God weet ik wat.

Simpel is het niet in ieder geval ..

Poeh.. niet echt ervaring met depressiviteit. Ik weet niet hoe ik het 'uithouden' van Heidegger moet interpreteren.

Je bedoelt dat afleiding je er soms bovenop helpt? En dat Heidegger er voor 'zorgt' dat je er juist in blijft hangen?

[Jeroen]

Uithouden is mi een vorm van acceptatie van je huidige situatie, en hier van uit kan je veel beter zien wat je te doen staat.

[yopi]

Uithouden is mi een vorm van acceptatie van je huidige situatie, en hier van uit kan je veel beter zien wat je te doen staat.

Ja, maar je kunt ook hypochondrisch worden of bijvoorbeeld een aanslag op de koninklijke familie plannen.

Dat van die 'afleiding', waar ik het over had, snap ik nu zelf niet meer.

Dat van dat uithouden zie ik dus wel, maar ik zat te denken dat het soms geen kwaad kan of zelf te verdedigen valt om dus te ontsnappen aan de 'gestemdheid' van het Hier en Nu. Dat dat misschien zelfs wel een geweldige menselijke mogelijkheid is. (zal per geval anders zijn of zo)

[Jeroen]

Dat van dat uithouden zie ik dus wel, maar ik zat te denken dat het soms geen kwaad kan of zelf te verdedigen valt om dus te ontsnappen aan de 'gestemdheid' van het Hier en Nu. Dat dat misschien zelfs wel een geweldige menselijke mogelijkheid is. (zal per geval anders zijn of zo)

Ik kan je effe niet meer volgen Je woorden vertalen slechts een deel van je gedachten.

[yopi]

http://www.tijdschriftvoorpsychiatrie.n ... 581pdf.pdf

Het hanteren van het niet-hier-en-nu in het hier-en-nu van de Gestalt therapie.

* Hoe iemand in het hier en nu is, is altijd het beste antwoord van een persoon op zijn leven tot nu toe.
* Het hier en nu is onvermijdelijk.
* In het hier en nu ontsnappen aan het hier en nu is een neurotische maar gerechvaardigde reactie totdat nieuwe inzichten doorbreken.

Gestalttherapie en een theorie over neurose

Frits Perls definieert neurose wel eens als: een toestand van negatief
evenwicht in het individu, dat ontstaat wanneer hij in de groep
waarvan hij lid is, tegelijkertijd verschillende behoeften ervaart en
het individu niet kan uitmaken wélke overheersend is (4). Bij de
bestudering dan van de mechanismen van de neurotische mens, of
zijn stoornissen in het organisme-omgeving-interactieveld, haalt
Gestalttherapie voornamelijk als gestoorde relatie patronen naar
voor:
— Introjectie. Als we begrippen, feiten, ethische of esthetische
waarden zonder meer accepteren (omdat iemand anders het zegt?
omdat ze in de mode zijn of veilig?) dan liggen ze ons zwaar op de
maag, we leven dan met introjecten. De gevaren hiervan zijn tweevoudig:
we krijgen niet de kans onze persoonlijkheid te ontwikkelen, want we hebben het te druk om deze 'vreemde lichamen er onder te houden', én we lopen meer kans tot desintegratie van de persoonlijkheid: als je twee niet verenigbare ideeën in hun geheel doorslikt is er veel kans dat je bij je pogingen ze met elkaar te verzoenen met jezelf in de knoop komt.
—Projectie. Bij ongezonde projectie verschuiven we de grens tussen
onszelf en de rest van de wereld een beetje te veel in ons voordeel
op een manier die het ons mogelijk maakt om die aspecten van
onze persoonlijkheid die we moeilijk, stuitend of onaantrekkelijk
vinden te ontkennen en te verstoten (5). In contacttermen uitgedrukt
kunnen we zeggen: de projecterende mens vergiftigt de andere
in het contact, de introjecterende mens zichzelf (doet zoals de
andere hem graag ziet doen) (6).
— Confluentie is het feit geen grens meer te voelen tussen zichzelf
en de omgeving, ermee quasi samen te vallen. (Gezond aanwezig
bij b.v. uiterste concentratie of extase.) Wanneer men echter zich
in een pathologische toestand van confluentie bevindt, maakt men
van zijn behoeften, zijn emoties en zijn activiteiten een volslagen
warboel tot men zich niet meer gewaar is wát men doen wil en hoe
men zichzelf verhindert dit te doen. (Dit is mede de grondslag van
vele psychosomatische ziekten, b.v. chronisch blijven verwarren
van ademen en huilen kan op den duur tot astma leiden.)
— Retroflectie (letterlijk: scherp keren tegen). Dit is het ermee ophouden
zijn energieën naar buiten te richten in pogingen om de
omgeving te hanteren, maar integendeel zijn activiteiten naar binnen
toekeren en zichzelf i.p.v. de omgeving als doel van zijn gedrag
stellen. Vandaar wordt dan diegene die doet ook diegene aan
wie gedaan wordt en wordt zelfs zijn ergste vijand (b.v. 'ik schaam
me voor mezelf'. 'Ik moet mezelf dwingen dit werk te doen', e.d.)

In het beschrijven van de neurose zelf geeft Gestalttherapie klassiek
vijf lagen aan bij het schetsen van haar structuur (6):
— De eerste laag is de clichélaag, deze van de betekenisloze tekens
die men in een communicatie uitwisselt (goede morgen, handdruk,
.).
— De tweede laag is die waarin we spelletjes en rollen spelen: de
oppervlakkige, sociale, 'alsof laag'. We doen alsof we beter, sterker,
zwakker, beleefder zijn dan we ons in werkelijkheid voelen
(zowel tegenover onszelf als tegenover de omgeving).
— Als we de laag van de rollen wegnemen, ervaren we de leegheid,
het gevoel van vastgelopen zijn. Dit is de belangrijke laag van de
impasse, gekenmerkt door vermijdingsgedrag: we blijven liever
blind of verlegen dan zelf te kijken of verantwoordelijkheid op te
nemen voor ons zelfkritisch zijn.
— Achter de impasse ligt de implosieve laag: angst voor de dood;
angst dat deze zou optreden door verlamming van tegengestelde
krachten, door 'katatonie'. Toch ligt hier een vollediger besef van
hóe we onszelf hebben gekortwiekt en belemmerd, van waaruit we
dan misschien (met angst) beginnen te experimenteren met nieuw
gedrag.
— Als we dan contact hebben met het dode van de implosieve laag
komen we tot de explosieve laag. Dit is de verbinding met de
authentieke persoon die in staat is te ervaren en zijn emoties tot
uitdrukking te brengen. Perls noemt vier fundamentele soorten
explosies van de doodslaag: de explosie in eerlijk verdriet, authentieke
rouw; de explosie in orgasme van een seksueel geblokkeerde
mens, de explosie in boosheid en die in gelach, in joie de vivre. De
vermijding in de implosieve laag ligt dan juist in deze angst te zullen
sterven, niet meer geliefd te zijn of vervolgd te worden als we
zouden exploderen en aldus onszelf weer in contact brachten met
onze eigenlijke wensen, behoeften en strevingen.
Dit is slechts een zeer summiere weergave van enige theorievorming
in Gestalttherapie waarin we toch weer parallellen en anderzijds
andere nadrukken zien vergeleken met de psychoanalytische
theorie. Anderzijds liggen hierin belangrijke aanknopingspunten
besloten voor de therapie in Gestalt. We gaan 'de ui pellen', mét
de patiënt door de verschillende lagen gaan naar de dingen die hij
vermijdt en hoe hij zich daarbij in allerlei bochten wringt. Als we
hierbij een veilige medereiziger voor hem zijn kan hij ongetwijfeld
een heleboel clichégedrag laten vallen waar hijzelf authentieke
communicatie wenst, rollen kiezen die van hém zijn, dingen doen
waar hij verantwoordelijkheid voor opneemt, e.d.

[Intangible Radjanamadjo]

Nou nog 2 extra stappen en de Gestalt theorie zou een alchemistisch proces beschrijven
Interessante info Yopi!

[Jeroen]

Goh wat ben ik veranderd de laatste jaren, als ik dit zo terug lees zie ik waarom mensen zo vaak tegen me ingingen, ik doe precies dat waar ik de ander van 'beschuldig' (de pot verwijt de ketel) en had het niet eens door. Hoe bedoel je: je zelf een spiegel voorhouden, hahaha.

Ik ga dit onderwerp nog eens grondig doorlezen, vind 't wel interessant, zeker gezien vanuit mijn nieuw verworven inzichten.

[Intangible Radjanamadjo]

Ben wel benieuwd naar jouw nieuwe inzichten!!! is het een apart topic waardig?

[Jeroen]

hier een voorproefje: http://www.theshower.nl/pfff/forum/view ... hp?p=35249

[Intangible Radjanamadjo]

ff lezen

[memeticae]

Daniel Dennett heeft hier wel een filosofie over.

Hij beweert dat tijd niet chronologisch gaat, maar dat je door "beperkingen" van je hersens ervoor zorgt dat tijd chronologisch lijkt te gaan.

Dat gooit natuurlijk wel het hele oorzaak-gevolg principe overboord maar verklaart tegelijkertijd op een hele mooie manier "deja vu".

[neus]

Is dat Dennett of Bergson?

[memeticae]

Ik heb dat Dennett eens zien uitleggen in de tv-serie "een schitterend ongeluk" ooit uitgezonden door de vpro.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Wim_Kayzer (1993)

Dennett was "later" dan Bergson, dus wellicht hebben ze iets van elkaar opgestoken.

;)

Bergson heeft het volgens mij niet over de verplichte richting van tijd per se, iets waar Dennett zijn stokpaardje van gemaakt heeft (de chaostische volgorde ervan dan toch)