Bericht
door arkhétupos » 22 sep 2023, 21:42
Wat heeft dit alles met Judas te maken?
(Op reguliere fora was jullie discussie allang verwezen van keukenkast naar muren.)
Maar gelukkig nemen wij het hier niet zo nauw, en heeft de discussie bestaansrecht.
::
Ik kan vertellen, dat heb ik als eens eerder gedaan, ettelijke jaren geleden toen Paul nog "forumspecialist" was, dat de ervaringen hier geschetst behoorlijk overeenkomen met wat ik heb meegemaakt tijdens mijn "vormende" jaren. (van ca. 13 tot 21. Als het numeriek zin kan geven, ruim 30 jaar geleden.)
Toen ik, wat ik als: "besef" wil duiden, begon te voelen. D.i. nadat het leven niet meer automatisch leek te gaan, mijn leven mij voorkwam alsof ik de bestuurder was van een levensvorm.
(Toevalligerwijs kwam Björk toen ook met haar debuut: "Human Behaviour")
Ter verduidelijking: Ik had een "drone-view", of "vogelzicht" op de persoon die ik geacht werd te zijn, en bestuurde die persoon alsof ik het via een radiozender deed met 1-richtingsverkeer.
Er was geen mogelijkheid "mogelijk", waarop de door mij bestuurde "persoon" kon reageren op de impulsen die ik gaf.
Ik leidde die enkel af naar hoe de omgeving reageerde op de gedragingen van mijn "pop". (Pinocchio?)
In dat limbo heb ik ettelijke jaren geleefd.
Wat jij, Bärbel, beschrijft als "door een muur gaan", heb ik ook meegemaakt toen ik mijn "latere veertigers" betrad.
De bestuurder werd gelijk gemaakt met hetgeen bestuurd werd.
Alsof er opeens wel tweerichting communicatie mogelijk was.
Op dit moment, 53, zweef ik in limbo.
Waar ooit mijn zender bepalen kon welke richting gevolgd werd, is er nu een directe terugkoppeling van het wezen dat ik dacht te zijn of te besturen.
Toen, in mijn stoel van vluchtleider, had ik geen last van sociale reacties.
Ik stuurde er eenvoudigweg omheen.
Nu, in de zetel van mijn hersens, walg ik ervan.
"Walg", omdat iedereen (lees: de meeste mensen) enkel en alleen maar bezig zijn met "hun eigen ding", en wat de buren ervan vinden komt niet eens in ze op.
Ik weet niet wat beter is, en eerlijk gezegd kan me dat ook nog weinig schelen.
1 consequentie van "in mijzelf nederdalen" is dat ik minder aandacht besteed aan mijn sociale omgeving, en mij vooraal ergeren kan aan mensen die geen rekening houden met diezelfde omgeving.
Pas als je reageert: "Mag er wat minder herrie?", dan krijg je: "Oh sorry, ik wist niet dat je er last van had".
Mijn piloot van 19 jaar had veel eerder gereageerd, zoveel empathie had hij wel.
Maar misschien is mijn zelfbewustzijn tot een "zich ergeren aan" verworden.
En is niet meer in staat de asocialen een (directe) halt toe te roepen.
Ach ja.
"De volgelingen van Judas", betalen met de penningen die zij ontvangen hebben.
Of ze nu reëel zijn of niet, betaald moet er worden verhaaltechnisch gezien.
En lijden doen we allemaal.
certo emotionibus cognoscere semper cedit aliquid scio nihil scire ideo me
The King and the Priest are unity: "One keeps them poor, one keeps them dumb"
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.