Meritocratie

[Neon]

Van Sandel is de uitspraak dat een meritocratie (loon naar verdienste voor de maatschappij/samenleving) de ongelijkheid niet oplost maar juist rechtvaardigt.

De vraag is ook hoe je objectief de verdienste voor maatschappij/samenleving kunt meten.

Maar wat vooral ook een issue is, is of ongelijkheid wel op te lossen is, of moet zijn.

[Neon]

Getver, zit ik nu toch weer het “denken” te voeden?

[Hopper]

Getver, zit ik nu toch weer het “denken” te voeden?

Ben je wel eens een niet-denkende mens tegen gekomen dan?

[Neon]

Getver, zit ik nu toch weer het “denken” te voeden?

Ben je wel eens een niet-denkende mens tegen gekomen dan?

Filosoferen is constant het denken voeden, maar je moet wel de goede wolf voeden.

[Hopper]

Getver, zit ik nu toch weer het “denken” te voeden?

Ben je wel eens een niet-denkende mens tegen gekomen dan?

Filosoferen is constant het denken voeden, maar je moet wel de goede wolf voeden.

Klopt. Maar hoe kun je weten wat de goede wolf is? De kwestie is meer of jouw denken wordt gevoed door persoonlijke gemoedstoestanden. Je denkt dat je zelf de baas bent over je gedachten, maar is dat wel zo?

[Neon]

Ben je wel eens een niet-denkende mens tegen gekomen dan?

Filosoferen is constant het denken voeden, maar je moet wel de goede wolf voeden.

Klopt. Maar hoe kun je weten wat de goede wolf is? De kwestie is meer of jouw denken wordt gevoed door persoonlijke gemoedstoestanden. Je denkt dat je zelf de baas bent over je gedachten, maar is dat wel zo?

Nee dat kun je niet goed weten, hoewel tussen destructief en constructief wel een duidelijk verschil kan zijn.

Wat het met jouw gemoed doet is buiten jouw macht.

[Hopper]

Filosoferen is constant het denken voeden, maar je moet wel de goede wolf voeden.

Klopt. Maar hoe kun je weten wat de goede wolf is? De kwestie is meer of jouw denken wordt gevoed door persoonlijke gemoedstoestanden. Je denkt dat je zelf de baas bent over je gedachten, maar is dat wel zo?

Nee dat kun je niet goed weten, hoewel tussen destructief en constructief wel een duidelijk verschil kan zijn.

Wat het met jouw gemoed doet is buiten jouw macht.

Je kunt je eigen gemoed tot object van waarneming maken. Het eenvoudigste wat er is. Dan is iedere gemoedstoestand niet meer van jou. Niet van de goede wolf en niet van de slechte wolf.

[Neon]

Klopt. Maar hoe kun je weten wat de goede wolf is? De kwestie is meer of jouw denken wordt gevoed door persoonlijke gemoedstoestanden. Je denkt dat je zelf de baas bent over je gedachten, maar is dat wel zo?

Nee dat kun je niet goed weten, hoewel tussen destructief en constructief wel een duidelijk verschil kan zijn.

Wat het met jouw gemoed doet is buiten jouw macht.

Je kunt je eigen gemoed tot object van waarneming maken. Het eenvoudigste wat er is. Dan is iedere gemoedstoestand niet meer van jou. Niet van de goede wolf en niet van de slechte wolf.

Dat lijkt niet mijn probleem, eerder dat ik in de afstand tot voelen vreetbuien krijg.

[Neon]

Zou “denken” het enige “zijn” zijn, wat is dan het niet-zijn?

[Hopper]

Nee dat kun je niet goed weten, hoewel tussen destructief en constructief wel een duidelijk verschil kan zijn.

Wat het met jouw gemoed doet is buiten jouw macht.

Je kunt je eigen gemoed tot object van waarneming maken. Het eenvoudigste wat er is. Dan is iedere gemoedstoestand niet meer van jou. Niet van de goede wolf en niet van de slechte wolf.

Dat lijkt niet mijn probleem, eerder dat ik in de afstand tot voelen vreetbuien krijg.

Dat klinkt niet als verstild waarnemen van je eigen gevoelens.

[Hopper]

Zou “denken” het enige “zijn” zijn, wat is dan het niet-zijn?

Denken is geen 'zijn', het 'ik denk dus ik ben' is een historische vergissing. Iedere gedachte die van jou of mij uitgaat , gaat uit van een locatie. En die 'locatie' dat ben je dan zelf. Denken drukt zich uit áls ons, zodat we menen presentisch aanwezig op de locatie genaamd 'ik'.

Het niet-zijn is het enige ware 'zijn'. Dat is de ik-waarnemer welke zonder oordeel in 'het moment' is. Zonder dat oordeel is de ik-waarnemer ook zonder enige maat. En overschrijdt daarmee ook de afgebakendheid van het denkende ik.

Je merkt, ik zit al weer helemaal in de leer van Jezus. Want wat ik hierboven schrijf valt gewoon te lezen in Matt 16:25.....

[Neon]

Je kunt je eigen gemoed tot object van waarneming maken. Het eenvoudigste wat er is. Dan is iedere gemoedstoestand niet meer van jou. Niet van de goede wolf en niet van de slechte wolf.

Dat lijkt niet mijn probleem, eerder dat ik in de afstand tot voelen vreetbuien krijg.

Dat klinkt niet als verstild waarnemen van je eigen gevoelens.

Nee, ik ben nog nooit zo ver weg geweest van verlossing. Ik troost me met de uitspraak van Derrida (misschien uit een andere context) “als ik geweten had waarnaartoe ik onderweg was, had ik geen stap meer verzet”.

[Neon]

Zou “denken” het enige “zijn” zijn, wat is dan het niet-zijn?

Denken is geen 'zijn', het 'ik denk dus ik ben' is een historische vergissing. Iedere gedachte die van jou of mij uitgaat , gaat uit van een locatie. En die 'locatie' dat ben je dan zelf. Denken drukt zich uit áls ons, zodat we menen presentisch aanwezig op de locatie genaamd 'ik'.

Het niet-zijn is het enige ware 'zijn'. Dat is de ik-waarnemer welke zonder oordeel in 'het moment' is. Zonder dat oordeel is de ik-waarnemer ook zonder enige maat. En overschrijdt daarmee ook de afgebakendheid van het denkende ik.

Je merkt, ik zit al weer helemaal in de leer van Jezus. Want wat ik hierboven schrijf valt gewoon te lezen in Matt 16:25.....

Dankje.

[Neon]

Bij Jung wordt “verlichting” gezien als een duik in het collectief onbewuste, een beweging omlaag in plaats van omhoog.

[Hopper]

Bij Jung wordt “verlichting” gezien als een duik in het collectief onbewuste, een beweging omlaag in plaats van omhoog.

Ik ben niet zo van Jung. Er is wel zoiets als het collectief onbewuste, maar ik zie dat anders dan Jung. Jung was meer een theoreticus denk ik.

[Neon]

Bij Jung wordt “verlichting” gezien als een duik in het collectief onbewuste, een beweging omlaag in plaats van omhoog.

Ik ben niet zo van Jung. Er is wel zoiets als het collectief onbewuste, maar ik zie dat anders dan Jung. Jung was meer een theoreticus denk ik.

Ja theoreticus, systeembouwer. Die de satori-ervaring een plaats wilde geven in een psychoanalytisch systeem. (Zo begreep ik bij Foudraine/Amrito)

[Neon]

https://carljungdepthpsychologysite.blo ... ziE7y1NefA

Hij baseert zich op het idee dat als er geen ego is, dan ook geen bewuste ervaring. Mogelijk wel een “toeschouwer”-ervaring?

[Hopper]

https://carljungdepthpsychologysite.blo ... ziE7y1NefA

Hij baseert zich op het idee dat als er geen ego is, dan ook geen bewuste ervaring. Mogelijk wel een “toeschouwer”-ervaring?

Ik weet niet hoe ik hem daar moet begrijpen. In ieder mens is 'de toeschouwer' doch deze heeft geen ego. Het is uitgerekend 'de toeschouwer' welke het menselijk zintuig is voor het collectief onbewuste. Maar ik gebruik die term (collectief onbewuste) liever niet.

Jung zegt feitelijk dat als er geen ego is dat er dan niet kan worden waargenomen. (Zo begrijp ik het) Maar het waarnemen an sich is juist zonder ego! Wat er gebeurd met waarnemen (wat het zelfde is als toeschouwen of getuige zijn) is dat wij als mensen er een ego-beleving/perceptie aan toevoegen. Mede namens onze emotionele beleving.

De zogenaamde weg naar verlossing/verlichting gaat dan ook middels het niet-doen (taoïsme) oftewel het zijn van 'niemand'. In het zuivere waarnemen bestaat de egoloosheid er uit dat de waarnemer toeschouwt zonder sympathie of antipathie. Dat is voor ons als mens bijna onmogelijk. Toch kunnen we daar kennis van hebben.

[Hopper]

Bij Jung wordt “verlichting” gezien als een duik in het collectief onbewuste, een beweging omlaag in plaats van omhoog.

Ik ben niet zo van Jung. Er is wel zoiets als het collectief onbewuste, maar ik zie dat anders dan Jung. Jung was meer een theoreticus denk ik.

Ja theoreticus, systeembouwer. Die de satori-ervaring een plaats wilde geven in een psychoanalytisch systeem. (Zo begreep ik bij Foudraine/Amrito)

Psychologie is een terrein waar ik liever van weg blijf. In mijn beschouwingen zoek ik naar universele waarheid. Psychologie is een uitgestrekt terrein waar zich allerlei fenomenen zich voordoen.

Zijdelings heeft 'het' natuurlijk wel met psychologie te maken. Omdat we ons op zuiver geestelijk terrein begeven. B.v. narcisme is iemand met een ontstellend groot ego, zijn zelf spiegelt als een waanzinnige. Het zuivere waarnemen is juist zonder enige spiegeling en daarmee zonder ego.

[Neon]

https://carljungdepthpsychologysite.blo ... ziE7y1NefA

Hij baseert zich op het idee dat als er geen ego is, dan ook geen bewuste ervaring. Mogelijk wel een “toeschouwer”-ervaring?

Ik weet niet hoe ik hem daar moet begrijpen. In ieder mens is 'de toeschouwer' doch deze heeft geen ego. Het is uitgerekend 'de toeschouwer' welke het menselijk zintuig is voor het collectief onbewuste. Maar ik gebruik die term (collectief onbewuste) liever niet.

Jung zegt feitelijk dat als er geen ego is dat er dan niet kan worden waargenomen. (Zo begrijp ik het) Maar het waarnemen an sich is juist zonder ego! Wat er gebeurd met waarnemen (wat het zelfde is als toeschouwen of getuige zijn) is dat wij als mensen er een ego-beleving/perceptie aan toevoegen. Mede namens onze emotionele beleving.

De zogenaamde weg naar verlossing/verlichting gaat dan ook middels het niet-doen (taoïsme) oftewel het zijn van 'niemand'. In het zuivere waarnemen bestaat de egoloosheid er uit dat de waarnemer toeschouwt zonder sympathie of antipathie. Dat is voor ons als mens bijna onmogelijk. Toch kunnen we daar kennis van hebben.

Het is volgens mij nog anders wat Jung schrijft; je hebt zonder ego geen geheugenfunctie meer. En hij gaat er van uit dat de ego-geest gewijzigd is, maar niet afwezig.

Ik hou zelf niet zo van het harde onderzoek, de klinische benadering. Het gaat toch ook om liefde waarmee je afstand doet van het ego. De ernst van die liefde is enorm. Jung lijkt het eerder als ziekte te zien.

[Neon]

Psychologie is een terrein waar ik liever van weg blijf. In mijn beschouwingen zoek ik naar universele waarheid. Psychologie is een uitgestrekt terrein waar zich allerlei fenomenen zich voordoen.

Zijdelings heeft 'het' natuurlijk wel met psychologie te maken. Omdat we ons op zuiver geestelijk terrein begeven. B.v. narcisme is iemand met een ontstellend groot ego, zijn zelf spiegelt als een waanzinnige. Het zuivere waarnemen is juist zonder enige spiegeling en daarmee zonder ego.

Dat klopt denk ik wel. hoewel de waanzinnige ook de rebel is, de opstandige, in mijn visie.

Het filosofische is dat je jezelf op een positieve manier kunt leren kennen, en de ander alleen op een negatieve manier (vanuit negatie). Waarbij de waanzinnige zichzelf misschien ook alleen op een negatieve manier leert kennen.

[Hopper]

https://carljungdepthpsychologysite.blo ... ziE7y1NefA

Hij baseert zich op het idee dat als er geen ego is, dan ook geen bewuste ervaring. Mogelijk wel een “toeschouwer”-ervaring?

Ik weet niet hoe ik hem daar moet begrijpen. In ieder mens is 'de toeschouwer' doch deze heeft geen ego. Het is uitgerekend 'de toeschouwer' welke het menselijk zintuig is voor het collectief onbewuste. Maar ik gebruik die term (collectief onbewuste) liever niet.

Jung zegt feitelijk dat als er geen ego is dat er dan niet kan worden waargenomen. (Zo begrijp ik het) Maar het waarnemen an sich is juist zonder ego! Wat er gebeurd met waarnemen (wat het zelfde is als toeschouwen of getuige zijn) is dat wij als mensen er een ego-beleving/perceptie aan toevoegen. Mede namens onze emotionele beleving.

De zogenaamde weg naar verlossing/verlichting gaat dan ook middels het niet-doen (taoïsme) oftewel het zijn van 'niemand'. In het zuivere waarnemen bestaat de egoloosheid er uit dat de waarnemer toeschouwt zonder sympathie of antipathie. Dat is voor ons als mens bijna onmogelijk. Toch kunnen we daar kennis van hebben.

1. Het is volgens mij nog anders wat Jung schrijft; je hebt zonder ego geen geheugenfunctie meer. En hij gaat er van uit dat de ego-geest gewijzigd is, maar niet afwezig.

2. Ik hou zelf niet zo van het harde onderzoek, de klinische benadering. Het gaat toch ook om liefde waarmee je afstand doet van het ego. De ernst van die liefde is enorm. Jung lijkt het eerder als ziekte te zien.

1. Als we het over 'de toeschouwer' hebben dan is er idd geen geheugenfunctie. De toeschouwer kan alleen in tegenwoordigheid existeren. Mensen als fysieke verschijning hebben doorgaans wel een geheugen. Het kosmische geheugen echter noemt Gerard Visser dan weer 'memoria'. Hetgeen ik -in zijn uitleg- een betere vondst vind dan het collectief onbewuste van Jung.

2. In het filosofische uitdrukken hanteer ik de klinische benadering. In het mystieke uitdrukken hanteer ik de poëzie. Dat wat ik 'de toeschouwer' noem kan worden blootgelegd en dan is de mens geheel ontdaan van ieder gevoel. Dat klinkt erg rot, onmenselijk en zo. Begrijpelijk dat velen dat niks vinden. Het is ontdaan van alles, geen waarheen en waarvoor meer. Maar juist in die geestelijke woestijn komt de woestijn tot leven. Zie ook de gedeeltes waarin Jezus de woestijn in trekt, ik lees dat metaforisch zoals je begrijpt.

In deze wereld zijn we gericht op 'de dingen' (de zintuigelijke wereld). Om dieper in jezelf door te dringen moet je jezelf ontdoen van alles wat zintuigelijk waarneembaar is. Dat is de metafoor van de woestijn. Je moet jezelf helemaal verduisteren voordat er iets van licht kan doordringen. Als je een film wilt projecteren dan sluit je ook de gordijnen, in het daglicht kun je het niet zien.

[Hopper]

Psychologie is een terrein waar ik liever van weg blijf. In mijn beschouwingen zoek ik naar universele waarheid. Psychologie is een uitgestrekt terrein waar zich allerlei fenomenen zich voordoen.

Zijdelings heeft 'het' natuurlijk wel met psychologie te maken. Omdat we ons op zuiver geestelijk terrein begeven. B.v. narcisme is iemand met een ontstellend groot ego, zijn zelf spiegelt als een waanzinnige. Het zuivere waarnemen is juist zonder enige spiegeling en daarmee zonder ego.

Dat klopt denk ik wel. hoewel de waanzinnige ook de rebel is, de opstandige, in mijn visie.

Het filosofische is dat je jezelf op een positieve manier kunt leren kennen, en de ander alleen op een negatieve manier (vanuit negatie). Waarbij de waanzinnige zichzelf misschien ook alleen op een negatieve manier leert kennen.

Er zijn mogelijkheden middels 'de toeschouwer' om de ander (de medemens) te leren kennen. De toeschouwer is dan het ken-orgaan bij ons optreden in deze wereld. Het is tevens de finale afrekening met solipsisme. Juist als het ken-orgaan is ontdaan van ieder persoonlijk gevoel wordt het gevoelig voor de medemens (naastenliefde). Dan is een diep beleefde liefde in het verstaan met 'de ander' mogelijk. Dan is ook duidelijk dat liefde altijd een opofferend karakter kent. Het verlangt niks terug. De toeschouwer in jezelf kent geen enkele vorm van empathie, het verstaan van de medemens gaat dan ook veel dieper en intenser dan empathie.

Empathie is in feite het brengen van het persoonlijk gevoel in het menselijk voorstellingsvermogen. Het je op geestelijke wijze verplaatsen in een ander. Niks mis met empathie, begrijp me goed, maar dat kan overstegen worden.

[Neon]

Het is toch wel veel intellectuee-verbaal benaderd zo. Misschien dat als het denken stopgezet is, dit daarna weer kan terugkomen, maar als je nog niet zover bent lijkt me dat je juist de stilte moet zoeken.

[arkhétupos]

Getver, zit ik nu toch weer het “denken” te voeden?

Ben je wel eens een niet-denkende mens tegen gekomen dan?

Zelden.
Beter ken ik hen die weigeren te denken over:
- De consequenties van hun handelen, en de langjarige gevolgen
- De "apertheid" waarmee zij bereid zijn het denken aan anderen over te laten
- Hun vermogen tot zelf-handelen

Kort beschouwd valt te concluderen dan niet met een denkende, maar met een gestuurde mens te maken te hebben.
Of erger nog: een bestuurde mens.

Ik vraag mij af in hoeverre dat mogelijk is, voordat er oorlog komt en de onbestuurde/ongestuurde mens voortouw neemt.

Wat gaat dat brengen?

Of moet dan toch maar alles aan de AI overgelaten worden omdat dat "beter" is, dan de alternativen?

[arkhétupos]

Meritocratisch gezien wordt je dan door de AI ingedeeld.
In een denkpatroon dat zich maar weinig onderscheidt van een kaste-stelsel.

De waardevollen worden benut, de waardelozen verguisd.

[arkhétupos]

Status quo dus, min of meer.

[Epicurus]

Zou “denken” het enige “zijn” zijn, wat is dan het niet-zijn?

Ik denk persoonlijk dat Orwell het "zijn" het beste weergeeft wanneer Winston vraagt of Big Brother bestaat. Hij vraagt of Big Brother dezelfde plaats in de ruimte zou innemen, als hij op de plek van Winston was. Dit gebruikt Winston ook als bewijs voor zijn eigen bestaan/zijn, dat hij een plek inneemt in de ruimte, die niemand anders op dat moment kan innemen.

Persoonlijk vind ik denken dus wel een bewijs van zijn, maar niet het enige. Het niet denken past dan bij levenloze objecten, zij nemen wel degelijk een plek in de ruimte in die niemand anders kan bezetten, maar toch denken ze niet, ik heb immers nooit een denkende muur, raam, deur, lantaarnpaal etc. gezien.

[arkhétupos]

ik heb immers nooit een denkende muur, raam, deur, lantaarnpaal etc. gezien.

HM

"Nog nooit meegemaakt": bedoel je denk ik te schrijven?

Alexa, Siri, Ring ... en meer van dergelijke instituten, proberen toch voornamelijk, en wel degelijk, het denken van jou over te nemen.

Het enige positieve ervan is dat jouw (re-)acties dan hun verantwoordelijkheid zijn geworden.
Met zo'n ding in huis, heb je immers ook gelijk een aflaat genomen: "Lekker makkelijk".

Geen meritocratie meer, enkel aan monopolistisch denken wordt nog toegegeven.

God is alles,
daarom:
Alles is God.

Een wel heel bekrompen levensvisie, waar helaas geen ontkomen aan is omdat de meerderheid beslist.

Ik adviseer om eens (naar) "De Ombrenger" van Marten Toonder te lezen (luisteren).
Orwell's "1984" mocht dystopisch zijn, "De Ombrenger" is realiteit.

[arkhétupos]

Ik zie vooral uit, aan het eind van al deze ellende, naar een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
Bij voorkeur met vrienden.

(Maar dat is het Bommeliaanse in mij.)

[Bärbel]

Ik zie vooral uit, aan het eind van al deze ellende, naar een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
Bij voorkeur met vrienden.

(Maar dat is het Bommeliaanse in mij.)

Ik ook. Heb al chocoladetaart besteld.

[arkhétupos]

Ik houd niet van chocola.
Van taart eigenlijk ook niet.
Eigenlijk houd ik überhaupt niet van suikerhoudende waar.

Ik eet het, maar niet als traktatie.

Een goede vindaloo met naan en dal erbij echter ...

Hmmm



(met lekker veel koriander erbij)