Ik houd van schermbloemen, ja ik weet het, ze stinken naar pies maar ik vind ze mooi. In de plantengids staan ze nu niet op de juweeltjeslijst maar ik ik houd ervan, vooral als het zo'n zelfgewoven bol is of as ze uitgebloeid is. Eens kijken of ik er nog eentje heb in mijn fotogalerij.
Ik meende haast zeker te weten van niet, want meestal mik ik al mijn foto's vrijwel meteen weer de prullenbak in. Ik houd van lege fotolijstjes of lege fotomappen. Nu moet ik dan toch weer wat aan gaan rommelen bij dat verdomde photobucket want beloofd is beloofd en ik had er een of liever een paar maar weer meer dan twee. Taal is kut.
En dan nu nog mijn citaat, regels, regels, regels,
"Ik at vanavond een boterham met pindakaas"
dat is 'm. Op het eerste gezicht misschien niet zo diep maar er schuilt veel wijsheid achter. Het bammetje dat ben ik. Het stelt niet zoveel voor, althans we weten wel zo'n beetje hoe zo'n lammetje tot stand kwam. Van zijn bloemetjes en zijn bijtjes, de graankorrels, de molenaar en de bakkersknecht. Het is allemaal reuze eenvoudig en verder analyse is niet meer nodig anders ga je het lammetje nog doodanalyseren en ondanks haar eenvoud is het bammetje, als mijn identiteit zeg maar, heel eenvoudig maar waardevol.
Maar nu, wat komt er OP dat bammetje, dat is de wereld, steeds wat anders dat het onderzoeken waard is. De pindakaas staat voor wat je maar bedenkenn kan, of het nu bestaat of niet, het wordt in nieuwsgierigheid genoten of verafschuwd. Ze is er om te vermaken en om te smaken.
