Geduldig in chaotische vorm

[thijmen111]

Het gevaar ligt op de loer. Ze keken je aan maar je gedachtes waren niet te volgen. Chaotische middelen als poging om de wahhoop voorbij te gaan. Gereedschap uitgedacht met zo’n precisie dat het alleen voor de desbetreffende waar kan zijn. De gedeelde waarheid wordt niet meer gevoeld en je staat volledig buiten jezelf. Je kan je misschien een robot voelen die door zijn ziekte zijn vrije wil heeft moeten opgeven. Er gieren emoties door je lichaam en je weet niet zeker of je het allemaal nog wel aan kan. Nog maar een pilletje dan. Even alles loslaten. Even de gedeelde realieit laten voor wat het is en ondanks het besef van je onvermogen je er niet meer in proberen te verdiepen. Het wordt tijd dat ik ga leren leven met mijn stoornis. Met mijn andere manier van denken die door psychologen vaak niet opgelost kunnen worden. Het voelt voor mij als tweede natuur om onnavolgbaar te schrijven maar ondanks deze waarneming ben ik ervan overtuigd dat er wel degelijk mensen zijn die dit kunnen. Dus ga ik verder op de ingeslagen weg, met mijn gedachten, gevoelens verlangens hoop geduld en nog veel meer. De buitenwereld hoeft mij niet meer te raken. Ik ben er ongevoeliger voor geworden. De gedeelde wanen zijn het mooist. Maar de waarheid laat zich vrijwel nooit delen. De waarheid is voor iedereen anders immers. Zou er een absolute waarheid bestaan? 1 waarin iedereen zich kan vinden? Zou dit vastgelegd zijn in de persoonlijke kenmerken en uiterlijk vertoon die je door de genen hebt meegekregen of bestaat er wel degelijk een manier van zijn waarin iedereen tot zijn recht komt, zich vrij voelt maar nog belangrijker zich machtig voelt. Is het niet verstandiger om als mens wantrouwend , wreed, en machtig tegenover moeder natuur te zijn? Moeten wij ons wel laten meeslepen in ons verstand, gevoelens en emoties als de bewijzen van het falen ervan (hitler, poetin) overduidelijk waarneembaar zijn. Is het niet de gekoesterde wens van iedereen om los te komen van het gedrag wat voor de mens natuurlijk lijkt ? ik denk van wel. Maar het is wel extreem moeilijk om hiervan los te komen als je niet beseft dat wat op het eerste gezicht lijkt als onnatuurlijk in feite erg natuurlijk kan zijn. Als je op vroege leeftijd geconditioneert bent om in god te geloven zal het op latere leeftijd moeite kosten om hier weer van af te komen. Ons aanpassingsvermogen wordt vergroot op het moment dat onnatuurlijke gedragingen natuurlijk worden, we begrijpen dat gedragingen niet gebaseerd hoeven te zijn op het verwachtte. Wat je van jezelf verwacht , en wat anderen van je verwachten. Vanzelfsprekend blijft mijn ideaal binnen onze morele normen en waarden. De innerlijke wijsheid om dingen te zien groeien, een kind, een emotioneel proces, of jezelf als mens. Maar hoe zou het zijn om in plaats van je ongeinformeerd machteloos neer te leggen bij de natuur ( en je psychologen) met het idee dat deze weet wat het beste voor je is om in plaats daarvan wel geinformeerd toe te staan dat de natuur jou beweegredenen kan en zal beinvloeden. Het gaat in het leven niet om de juiste antwoorden, maar om de juiste vragen. En als jij eenmaal erachter bent gekomen dat het jezelf afvragen van deze vragen al verder helpt als een placebo effect dan heb je de rust om je neer te leggen bij het onraadbare antwoord. Een psychologische visie hierop heb ik ook: Als je in een depressie zit kan ik uit eigen ervaring vertellen dat je als het je eerste keer is 24/7 op het internet gaat zoeken naar antwoorden. Waar komt het vandaan en hoe is het op te lossen. Hierdoor raak je geobsedeerd door het gevoel waar je eigenlijk afgeleid van zou moeten worden. Ik ben ervan overtuigd dat je pas kan herstellen als je op een dag wakker wordt en beseft “ik hoef helemaal geen antwoord te hebben” . Heb er vertrouwen in dat jou innerlijke macht groot genoeg is . Zie het als blind vertrouwen. Op het moment dat je niet meer zoekt naar het antwoord maakt dat plaats voor andere gedachten. En vaak komen dan instinctief de antwoorden naar boven. Om het heel simpel te houden: Stel de vraag en het antwoord zal komen.
De betekenis van deze metafoor kan ik niet genoeg benadrukken: Stel je vraag, onthoud je vraag, maar wacht niet op een antwoord. Houdt je niet bezig met paradoxale gedachten die niet direct op te lossen zijn. Het instinct en het onderbewustzijnde is vele malen sterker dan je eigen beredeneringen. Daarom ben ik ook fel tegen de gedeelde visie van sommige hoogbegaafde mensen. Het zijn mensen die volledig hebben leren vertrouwen op hun bewuste maar laten de échte innerlijke wereld van instinct, gevoelsmatige antwoorden en het onderbewustzijnde achter alsof het niets is.
Einstein was 1 van de slimste mensen op aarde en ook hij benadrukte het belang van instinct. Als je een volwaardig mens wil worden heb je aan beredeneringen niet genoeg( you can;t solve a problem with the same thinking you created them (einstein) ) . De 1 zal over beredeneringen bezitten en de ander over meer instinct. Als je deze mensen samenbrengt kan er een enorme clash komen. Ook dit heb ik meegemaakt. Het voelde voor mij alsof er een clash was tussen de vraag wat nou beter was: het beredeneren, of het gevoelsmatige. Een ervaring die voor mij niet goed uitpakte omdat ik mij nog niet bewust was van de gevolgen op het moment dat ik liet merken dat ik eerder op haar beredeneringen wou vertrouwen dan op mijn eigen instinct. Een foutje, maar aangezien ik dit nu opgeschreven heb zal ik in de toekomst een stuk strijdlustiger zijn wanneer het gaat om beredeneringen of gevoel. Alles wat sterker dan jou is dat neem je in je op.

[yopi]

Alles wat sterker dan jou is dat neem je in je op.

Ik dacht dat het was: Alles wat mij niet vernietigd, maakt mij sterker.

Maar zo als jij het formuleert valt ook iets voor te zeggen:
Alles wat sterker is als jij moet je voor capituleren.

Of begrijp ik je verkeerd.

Je post was me een tikje te veel in de stemming waar ik in ben.
Vandaar dit kattebelletje ...

[thijmen111]

ja, dat zijn mooie vanzelfsprekende woorden die het waard zijn om nog een keer te overdenken. persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar de minder vanzelfsprekende kanten van de filosofie.
Groetjes
Thijmen

Alles wat sterker dan jou is dat neem je in je op.

Ik dacht dat het was: Alles wat mij niet vernietigd, maakt mij sterker.

Maar zo als jij het formuleert valt ook iets voor te zeggen:
Alles wat sterker is als jij moet je voor capituleren.

Of begrijp ik je verkeerd.

Je post was me een tikje te veel in de stemming waar ik in ben.
Vandaar dit kattebelletje ...

[yopi]

Bijvoorbeeld?

[thijmen111]

marcus aurelius

[yopi]

OK. Dan moet je vooral contact zoeken met Léon op dit forum. Dat is een stoicijn (voor zover ik dat weet). En die heeft vooral iets met Epictetus.
Die ken je misschien ook.

[Blin]

Zeker thijmen, en vergeet niet dat er ook nog zoiets is als logisch. Je kunt wel van alles denken en voelen maar als je bijvoorbeeld denkt dat een vrouw een muis baart, is het toch wel zinvol een onderscheid te maken tussen fantasie en werkelijkheid. Ik mag toch hopen dat Einstein ook zo zijn fantasietjes had maar dat wilde niet zeggen dat hij die aan de grote klok ging hangen, fantasie is toch al een taboe in de wetenschap en je wilt toch een beetje voor vol worden aangezien ook al begrijpen mensen er geen snars van wat je zegt.

Het nadeel van gesprekken met andere mensen op het niveau van werkelijk begrip vind ik zelf dat ik geen zin heb om voortdurend rekenschap af te moeten leggen voor het gebruik van dagdagelijkse begrippen, ook al weet ik dondersgoed dat dit juist de moeilijkste termen zijn om te begrijpen. Neem nu alleen al het woordje ' eenvoud' , zo simpel is dat echt niet om exact te beschrijven wat je daarmee bedoelt en ik verdom het om in schijn antwoorden te vervallen.

Neem nu het woordje 'kennis' dat o zo belangrijk is als je dat over wilt brengen op een ander. Wat is dat dan precies dat je wilt overbrengen? Het bestaat volgens mij niet uit zaken uit een werkelijkheid die buiten het woordje kennis zelf liggen. Tja, dan heb je jezelf meteen alweer in de nesten gewerkt alleen omdat je zo aardig was een ander wat van je kennis over te dragen.

Ik moet je het antwoord zelf ook schuldig blijven, hoewel jij en ik best wel weten wat we er zo ongeveer mee bedoelen maar al die onweertjes bij elkaar zorgen weer voor een grote ongeveer en zo vervallen kleine vaagheden in grote misverstanden.

De door jou aangehaalde Einstein had kennis, hij deed uitspraken over de werkelijkheid maar zijn uitspraken liepen niet een op een met het woordje kennis, sterker nog, ze hadden er in feite weinig mee te maken. Daar komt nog bij dat als iemand tegen je zegt, weet je wat e=mc kwadraat. Nou? wat zegt je dat dan. Waar kun je dat kopen. In welke werkelijkheid moet ik het zoeken en hoeveel werkelijkheden zijn er uberhaupt. En is er dan ook sprake van een totale werkelijkheid. Of zijn er alleen maar deelwerkelijkheden en wat geveurt er als je die bij elkaar optelt, krijg je dan een termietenhoop of wat?

Het is mij onmogelijk de werkelijkheid onder woorden te brengen, zelfs al had ik alle woorden in alle talen tot mijn beschikking misschien is dat meteen ook wel waarom we waarheid zo slecht kunnen definiëren, nog even los van de absolute waarheid die helemaal geen deelwaarheden kent.

Zo zit ik nu met jou te praten, toch? Maar jij bent voor mij niet zichtbaar, terwijl ik voor jou niet onzichtbaar ben. Het is dus een puur geloof van mij dat jij er bent maar uiteindelijk is het ook wel weer zeer goed denkbaar dat er niemand is, vandaar dat ik ook niet altijd de moeite neem om iemand te begrijpen, ik wil eerst wel eens weten uit wat ik zit te begrijpen.

Eigenlijk kan ik dan niet eens zeggen dat ik tegen thijmen of tegen jou zit te praten. Het enige dat er te zeggen valt is dat ik zit. Nog even afgezien van mijn vertrouwen in de zwaartekracht.

[thijmen111]

ik vind het zeer amusant om met mensen te praten.
het is ook een kwestie van met wat neem je genoegen
ik ben zo opgevoed , door ouders en ervaring in het leven dat ik ermee kan leven als ik de antwoorden niet heb. met het kleinste genoegen nemen is een wondergoed. het is ook niet zo dat ik streef naar beren op mijn pad die mij van mijn weg afleiden, een andere gedachtenwereld aanhouden, en in mijn beleving niet eens beseffen wat hun bestaan nou precies inhoudt.

het is hetzelfde als de tegenstrijdigheid van dingen snappen. het duwt zich zo tegen elkaar aan dat er een nieuwe materie ontstaat.

hoop nonsense maar ik heb het dus over energieën waarop wij allemaal zijn afgestemd. En dat je energie , je talent , haast onmogelijk te veranderen zijn. we blijven datzelfde bolletje groene of blauwe energie. Jij hebt het over gesprekken met mensen die jou inzichten laten veranderen maar dat doet jou verstand en als je je bewust bent van de grote gevolgen van conditionering dan zal je mijn denkwereld beter kunnen begrijpen.

er zijn 2 zijdes
de oppervlakkige kant. Hierin zullen mensen niet waarderen in wat je hun probeert uit te leggen en zullen niet snappen dat het jou manier van communiceren is.
en de emotionele kant. waarbij een vriend of vriendin zich in kan leven in het complexe gevoel en gedachtes van de ander.

het fijnste vind ik dan ook om met mensen om te gaan die hun gedachten en gevoel hardop en met context uitspreken.

Zielsverwantschap is niet een kwestie van gelukkig iemand tegenkomen maar zielscontact is de ander onderwijzen in jezelf. als er geen principes of normen en waarden botsen en je weet dat de ander je trouw zal blijven ontstaan er goeie vriendschappen. toch kan iemand die je niet trouw zal blijven, of iemand met een narcistische persoonlijkheids trek voor mij net zo interessant zijn als iemand die mijn gedachten snapt. alleen het gevoel is iets anders.

Wat zou er gebeuren als de gekken in de meerderheid kwamen en de "normale" als gekken zouden aanwijzen. Stel je eens voor wat voor een fantastische creatieve wereld we dan zouden hebben. Tegelijkertijd is dit ook te ontkrachten omdat ik het besef niet heb dat onze samenleving zo slecht nog helemaal niet is. maar in deze samenleving kan ik het met 1/10e vinden. ik zoek (niet wanhopig , maar ik zoek wel) nog steeds naar manieren om de 9/10 van de mensen te bereiken. Alleen schiet ik vaak door naar de onderwijzerige staat van zijn omdat ik wil dat ze in het zelfde bewustzijn als mij komen.

is dit vreemd wat ik zeg? volgens mij niet toch? of wel?

[Blin]

Het is inderdaad een kwestie van waar je genoegen mee neemt, Thijmen, van 1 op de 10 ben ik niet bepaald onder de indruk, misschien komt dat omdat ik gulziger ben in het uitdelen van mijn innerlijke gedachtengoed aan mezelf.

In een gesprek met een ander is dat weer heel anders, je trekt eerst een soort van dikke mist binnen van vragen die iedereen zich denk ik wel stelt en van prive gedachtes, het is niet de bedoeling dat die vragen echt beantwoord moeten worden maar het is meer bedoeld als een eerste indruk.

Elk situatie, elk gesprek met een ander daar toont zich onmiddellijk het menselijk tekort en in die uitzonderlijke gevallen waar jij het over hebt misschien zelfs wel een menselijk teveel.

Het denken gebeurt meestal in een oorzaak en gevolg patroon, het is dus belangrijk waar je begint. Een goed gemoedstoestand heeft daarbij mijn voorkeur maar neutraal wil ook nog wel eens verrassende resultaten opleveren waardoor je een andere kunt beïnvloeden met je eigen ideeën.

Het heeft geen specifieke gesprekspartner te zijn. Het kan iedereen zijn.
Maar wat maakt iedereen tot iedereen om tot jouw 1 op de tien te kunnen behoren. Wat maakt een iemand tot een specifiek iemand waar de gemoedstoestanden op van toepassing zijn. Is dat zijn of haar fysieke verschijning zoals in het geval misschien wel van sabine en ellen? Of heeft het iets te maken met bewustzijn (wat ik niet hoop want als je eerst door zo'n discussie heen moet kom je nooit meer aan je onderwerp toe) of heeft het misschien iets te maken met geheugen?

[tengeltje11]

Mensen kunnen niet snappen wat je bedoelt,maar ben je zeker dat dit ook altijd bij die andere ligt?

Je hebt ook mensen die het meest simpele ding niet op een begrijpbare manier kunnen overbrengen,en je hebt er die een complexe theorie kunnen overbrengen zodat iedereen er op zijn minst wel de basis van begrijpt....

Want het is ook makkelijk om het onbegrip bij de 90% van de mensen te leggen.

[thijmen111]

Mensen kunnen niet snappen wat je bedoelt,maar ben je zeker dat dit ook altijd bij die andere ligt?

Je hebt ook mensen die het meest simpele ding niet op een begrijpbare manier kunnen overbrengen,en je hebt er die een complexe theorie kunnen overbrengen zodat iedereen er op zijn minst wel de basis van begrijpt....

Want het is ook makkelijk om het onbegrip bij de 90% van de mensen te leggen.

Oh die zijn er zeker. Mensen die het verschil tussen een appel en een peer nog niet simpel kunnen uitleggen. Persoonlijk heb ik meer last van een overload aan simpelheid en een tekort aan complexiteit.

[thijmen111]

Niet begrepen worden.

Een vraag.
Stel ik begrijp dingen niet.
Heb interesse voor filosofie.
Ik ga kennis opbouwen door, etc.
En het plan is meer begrip.
Mijn kennis (ideeën) neemt toe

Dus m'n vraag is. Hoe kan meer kennis en begrip zorgen voor tegelijkertijd een ervaring van een grotere afstand tussen mij en hun ?

Hoe hoger je vliegt, hoe kleiner je lijkt voor de mensen die niet kunnen vliegen. ~Friedrich Nietschze

[thijmen111]

Intuïtie en gevoel.

Het meest voor de hand liggende voor mij is het gewoon aandacht geven. Afhankelijk van de sterkte van signaal dat het veroorzaakt.
Ik zie het als een triggertje om verder na te denken.
Dus bij bv een mismatch met de rationele output is het misschien wel verstandige om 'beide kanten' extra aandacht te geven en dus nader te onderzoeken.

Dat zal ongetwijfeld bij iedereen anders werken.

Of is intuitie een premature staat van iets wat rationeel is. En wij mensen scheiden dit onterecht alsof het heel wezenlijk anders is ? Of is het een soort van genetisch, of een ziel dingetje, etc ?

Elkaar begrijpen.
Ik denk dat er altijd een bias is met betrekking tot begrip. Maar wel een bias met een enorme variatie. Deze bias zie ik ook als onvermijdelijk. Het enige wat we kunnen doen is deze bias zo klein mogelijk proberen te maken. Of geen last van de bias hebben. Een combinatie is natuurlijk ook mogelijk :-)

Als je intuitie goed onderlegd is denk ik wel zeker dat dit een basis kan zijn voor het bedenken van rationele antwoorden. Net zoals dat je het 1e moment aan niets denkt en plotseling ineens een idee krijgt over de zin van de nutteloosheid des levens. om maar een voorbeeld te noemen. Dit heb je niet rationeel beredeneerd maar komt in je op. Maar de kwaliteit van deze ideeën kunnen per persoon verschillen.

Er bestaat een school voor intuitieve ontwikkeling, die suggereert dat intuitie ontwikkelt kan worden. Vrijheid kan je leren. Vrijheid brengt fantasie en creativiteit. En als je je instinct niet vertrouwd kan je met je beredenerend brein het met de realiteit gaan vergelijken. Oudere mensen hebben vaak meer realiteiten om te vergelijken , meer ervaring en kunnen tot een betrouwbaarder antwoord komen. daarom vind ik dat iedereen zich moet specialiseren op het gebied waar zij in uitblinken, waar je instinct het sterkst in is. en dan de krachten bundelen om tot een ultiem filosofisch monster te komen. vervolgens een politieke partij oprichten en dan goed onderwijs gaan aanbieden.

Want je kan na zo'n idee ook terugredeneren. En het checken met de realiteit. Een concreet voorbeeld heb ik nu niet.

[thijmen111]

het is afstandsverkleinend maar tegelijkertijd ook afstandsvergrotend

de wil om te groeien vind je niet meer bij datgeen wat je begrijpt maar juist bij hetgeen wat je niet begrijpt. welke keuze moet je dan maken.

als je iets begrijpt wordt het langzaam oud. tenzij je gelukkig bent op deze oude kennis lijkt het me logisch maar vernieuwing is 1 van de basis begrippen nodig om verder te komen.

complex wordt simpel. wat vervangt complex. de balans raakt verstoord. minderwaardigheids en meerwaardigheids kunnen dit prima vervangen. maar gaan in moreel conflict vanwege je begrip over datgeen wat niet meer nieuw is maar oud geworden is.

[memeticae]

complex wordt simpel. wat vervangt complex. de balans raakt verstoord. minderwaardigheids en meerwaardigheids kunnen dit prima vervangen. maar gaan in moreel conflict vanwege je begrip over datgeen wat niet meer nieuw is maar oud geworden is.

Ik neem aan dat de "je" in je monoloog, jouw "je" is.
Want mijn "je" begrijpt er geen zak van.

Dat geeft niet, zolang jouw "je" maar begrijpt wat hij bedoelt.
Dan kan hij het misschien aan mijn "je" uitleggen.

[Blin]

Thijmen is zo ongeveer de enige op dit forum die ik begrijp.
Als Thijmen het bestaan van god zou bewijzen zou ik hem nog steeds begrijpen, hij heeft een klik in mij. Alle bewijzen verdampen als dauw voor de zon bij een rechtgeaard godsbewijs van thijmen (gesteld dat hij er aan zou beginnen dan). In mijn optiek verzoent hij denken met de werkelijkheid en bij mijn weten lukt dat in mij niet vaak. Zie het als een religieuze ervaring, hoewel hij niet de enige is dat van zichzelf iets betekent.
Ik meen dat van het Reve ooit zoiets schreef in ' de taal der liefde'. Niet dat ik veel van het Reve las maar hij heeft mooie titels die ook in zijn boek op verschillende plaatsen te vinden zijn. Oneindige rust, Ezel, de Afwezige, het Eindeloze. Maar zelden hebben ze de kracht van Teigetje of de majoor.
Ik geloof daarom dat ideeen en werkelijkheid zonder meer tot elkaar herleidbaar zijn.