Delen

[ManeoPugno]

De behoefte te delen.

Waarom ondervinden wij plezier bij het voorzien hiervan? De ander een gemiste ervaring beschrijven. Klinkt kwaadaardig.

[Leon]

Wat een mooie vraag.

Ik heb een kwaadaardig antwoord en een goedaardig antwoord.

Wat heb jij meer nodig?

[ManeoPugno]

Beide.

[ManeoPugno]

Iedereen is hetzelfde tot een zeker niveau. Delen is de manier het verschil te ontdekken. Werkt delen met jezelf dan niet averechts?

Het probleem is dat ik niet zeker weet wat het plezierige is aan delen. Jezelf hoger dan de ander wanen? Waarom wordt er dan slecht nieuws gedeeld?
Misschien is het delen van slecht nieuws weer een andere catagorie.

Stel het dat het plezier hem echt zit in het hoger wanen van jezelf, waan je dan je bewuste jij hoger dan de onbewuste jij?

Ik mis iets..

[ManeoPugno]

Ik zou wat dichter bij mezelf blijven als ik jou was.

Nu probeer je het eerst te veralgemeniseren, met de nodige complicaties.
En vervolgens moet je dan weer toetsen of het ook bij jou van toepassing is.

De stel dat was bedoeld als tegenargument. Het is onwaarschijnlijk dat je de bewuste jij je onbewustzijn minacht. Vandaar dat ik meldde iets te missen.

Ik ben inmiddels wel al een stapje verder. Niet een bijstere ontdekking.
Als ik iets vertel en iemand toont weinig tot geen belangstelling, ervaar ik een soort wanhoop, ik voel me dan onbelangrijk. Wil ik dan zo graag belangrijk zijn? Mijn bewuste ik niet voor zover ik weet.

Misschien simpelweg iets primitiefs. Mensen zijn kuddedieren, als wij niet bij de groep horen associeren wij dit (onbewust) met tegenspoed.

Geen idee meer waar ik dit heb vernomen, maar het klinkt wel vrij aannemelijk gezien de maatschappij van tegenwoordig ook een sociale levenswijze bevat.

[Leon]

Beide.

Je hebt meer van beide nodig?

In ieder geval is een antwoord dat anderen weten wat je nodig hebt, en een ander antwoord is dat het ze totaal niet interesseert wat het effect is van hun verhalen, als zij het maar kwijft kunnen.

Welke is nu echt bemoeizuchtig, en welke niet?

[ManeoPugno]

Vrij duidelijk lijkt mij: De ander laten weten wat je nodig hebt is bemoeizuchtig, maar enkel voor de ander. Je forceert hen zich te bemoeien met jouw behoeftes. De ander is een (meestal) oppervlakkige opmerking om voor wat opluchting te zorgen.

[Leon]

ik snap de perspectiefwisselingen niet.

1) de ander vertelt jou een ervaring en ontneemt jou aldus de zelfervaring
2) de ander vertelt jou een ervaring en dringt je een bepaalde visie op
3) jij hebt behoefte aan de ervaring van een ander, en ontlokt de ander zijn visie
4) jij hebt behoefte aan de eravring van een ander, en bespaart je de moeite van een zelfervaring

jij lijkt nu meer vanuit 3/4 te reageren terwijl ik de vraag meer vanuit 1/2 had opgevat.

[ManeoPugno]

Wat uitleg zou fijn zijn.

Bedoel je de opmerking van RobW, met de boventoon van ontvangen, of mis ik iets.

[Leon]

cross-post, ik hou me buiten de opmerkingen van Rob, en richt me alleen op jouw vraag en reacties.

Heeft de ander iets gedaan?
Heb je zelf iets gedaan?
Heeft de ander iets nagelaten?
Heb je zelf iets nagelaten?

Dat zijn toch het soort vragen die je hebt?

[ManeoPugno]

De perspectiefwisseling is hoogstwaarschijnlijk onbewust gedaan. (Ook alweer een tijdje terug )

Mijn enige vraag over het onderwerp was waarom wij plezier beleven aan het delen van een belevenis. We willen laten weten wat we hebben meegemaakt, maar waarom?

P.S.
Excuus voor de late reactie

[Leon]

De meest voor de hand liggende verklaring is dat "aandacht" positief kan zijn in verband met reproductiemogelijkheden (de tegenovergestelde sekse ziet je dan meer zitten). Ik weet niet of dit altijd zo werkt, in aandacht zijn is net als een pauwenstaart ook iets dat problemen kan geven, maar misschien daarom juist een toonbeeld van fitheid als men zich kan standhouden.

Seksuele selectie dus.

Maar goed nadeel van evolutionaire psychologie is dat je aan alles een draai kunt geven wat plausibel klinkt maar mogelijk veel meer complex is.

[memeticae]

En als je nu eens met andermans veren gaat pauwen?

Dan moet je wel goed van huize zijn, wil je dat in stand kunnen houden.

Lijkt me.
Evolutionair gezien.

Zeer complex, dat dan weer wel.

[Blin]

Er zijn veel gebeurtenissen in mijn leven waar ik liever niet over praat. Soms vervloek ik zelfs een hele periode, alle foto's en verhalen uit die tijd verfoei ik dan.

Om nu de aandacht van die vervelende herinneringen af te leiden heb ik het enkel over de herinneringen die er mee door kunnen om op die manier de akelige momenten zo snel mogelijk te vergeten.

Het is een soort strategie.

Wat ik veel gekker vind is dat ik soms herinneringen boven haal die ik juist helemaal nooit zou willen delen met een ander en het liefst ook zelf zo snel mogelijk vergeet. Dat je plotseling aan een gênante vertoning denkt en er dan nog over spreken moet ook.

Vroeger, toen ik nog katholiek was, kon ik de duivel daar dan de schuld van
geven. Maar de duivel heb ik van de hand gedaan zoals sommige mensen hun hond aan een boom binden als ze op vakantie gaan om nooit weer terug te keren.

[memeticae]

De behoefte te delen.

Waarom ondervinden wij plezier bij het voorzien hiervan? De ander een gemiste ervaring beschrijven. Klinkt kwaadaardig.

Op het gevaar af in herhaling te vallen.

Wie zijn die "Wij" toch, waar je telkens over spreekt?
En, misschien ten overvloede, wie is die ander?

Wat is dan de behoefte tot delen nog waard?

Waar zit het kwaad?

Ik heb hier een taart, en om er nu zeker van te zijn dat we allebei evenveel krijgen, laat ik jou de taart snijden.

King Midas in reverse

Grijze oude mannen, zijn ook maar grijze oude mannen.

Nooit geweten dat ik er ook een zou worden.

Wees blij blin, dat dat jou altijd bespaard zal blijven.

En wij, oude mannen, dat, tenminste, niet met jou hoeven kunnen te delen.

[ManeoPugno]

Wij zijn de mensheid, en de ander is het luisterende oor.

[memeticae]

Wij zijn de mensheid, en de ander is het luisterende oor.

Oeioeioei...

Dus omdat jij een mens bent kun je voor de hele mensheid spreken?
De ander is daarom dus geen mens?
Mensen zijn daarom doof? Dus inclusief jezelf?

Dat is niet eens Narcistisch meer, dat is megalomaan, op het Zaratustriaanse af.

Ik vermoedde al dat er zo iets in zat, in dat gebruik van het koninklijk meervoud.
Net als iemand die met z'n vingers in zijn oren blèrt: "LALALA, wij horen je toch niet."

[ManeoPugno]

Hmm..

Gebrekkige logica die desalniettemin niet definitief fout is.

Paarden kunnen niet vliegen. Ik kan niet vliegen. Ik ben een paard-logica.

Typisch gevalletje spreektaal hier denk ik, ik spreek grootendeels voor mijzelf.

[sniper]

Wat een mooie vraag.

Ik heb een kwaadaardig antwoord en een goedaardig antwoord.

Wat heb jij meer nodig?

Hahaha, geweldig, dit