Een boer en zijn dochter lijden bittere armoede wanneer hun oude koetspaard stervende is. Mooie, lome, mistige film. Een aanrader voor op een tropische warme dag als je nergens zin in hebt.
Thema ontleend aan:
On January 3, 1889 in Turin, Italy, Friedrich Nietzsche steps out of the doorway of number six, Via Carlo Albert. Not far from him, a cab driver is having trouble with a stubborn horse. The horse refuses to move, whereupon the driver loses his patience and takes his whip to it. Nietzsche puts an end to the brutal scene, throwing his arms around the horse's neck, sobbing. Afterwards, he lies motionless and silent for two days on a divan, until he loses consciousness and his mind.
The Turin horse
Het thema is inderdaad behoorlijk uitgekauwd terwijl ze toch steeds weer wijst op een oerverdringing van onze meest wilde emoties. De meeste filmakers zien in paarden de brengers van enigmatische boodschappen, ook in Turin horse is dit het geval voor hen die het willen zien. Gelukkig zijn de tropische dagen nu wel weer een beetje voorbij.
Voordat Nietzsche als een oerverdringer van zijn meest wilde emoties wordt gezien wil ik er maar even op wijzen dat dat verhaal apocrief is.
- "In de mens is schepsel en schepper verenigd: in de mens is stof, brokstuk, overvloed, leem, vuil, onzin, chaos; maar in de mens is ook schepper, beeldhouwer, hamerhardheid, toeschouwersgoddelijkheid en zevende dag:—begrijpen jullie deze tegenstelling? En dat jullie medelijden het 'schepsel in de mens' betreft, dat wat gevormd, gebroken, gesmeed, gescheurd, gebrand, gegloeid, gezuiverd moet worden,--dat wat noodzakelijk lijden moet en lijden zal? En ons medelijden--begrijpen jullie 't niet, wie ons omgekeerde medelijden betreft wanneer het zich tegen jullie medelijden weert als tegen de ergste van alle vertroetelingen en zwakheden?" (Nietzsche, Voorbij goed en kwaad, aforisme 225.)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Bing [Bot] en 6 gasten