Lief dagboek.
Het volgende gebeurde zojuist, zo rond half 7 deze avond. (Serieus, en voor zeg maar praktisch 100%, nog letterlijk ook waar ik het gebeurde beschrijf.)
(Ik weet dat jij dit altijd in het verleden leest, tenzij jij het was die op mijn deur klopte: dan ben ik je deze reactie zelfverplicht, ook al vond ze in het verleden plaats.)
*Klop klop klop*: ging de voordeur.
::
(preamble)
Ik heb geen bel.
(Bij mij moet je kloppen wil je binnen (mogen) komen, doe ik niet open en wil je toch nog binnenkomen dan kun je altijd mijn telefoonnummer bellen. Maar soms ben ik op beiden niet thuis. En anders beuk je de deur maar in: kijk je maar of ik niet dood lig te gaan ofzo. Daarom heb ik geen bel: daar kun je geen deur mee inbeuken. Na ettelijke malen bellen wordt er zeker weggelopen. En het werkt goed tegen belletje-lellen: "Kleine onzekere klopjes? -> Kleine onzekere Trol". Ha! Hier heb je een lesje van eigen deegwaar: "Waarom doet-ie niet open? Ik zag hem toch net naar binnengaan? Ik kan hem zien zitten door de voorruit en toch reageert-ie niet?" Haha! Ze worden gek, die kleine trollen!)
Ik heb geen
NEST nodig om te weten:
"HM! Da's vast geen vriend, die kloppen "anders" of bellen wel."
(Of werden verwacht: De pakjesbezorger, bijvoorbeeld. Maar die kloppen altijd hard en anders dan normaal, uit ervaring.)
Maar goed, ik denk altijd maar: "Een vriend erbij, is een vijand minder", dus ik deed toch maar open.
Sommige mensen verkiezen een digitale bel: 1xdrukken: iedereen is gelijk. "BONG Bong Bongbong Bong ... BONG"
(Wat een rust moeten die kennen(!)
::
(Wat geschiedde?/Het onderwerp)
Er stond net iemand van de UNHCR voor de deur. (Het stond op zijn t-shirt, en hij zei dat hij ervan was ... ik heb niet de gelegenheid genomen naar pasjes te vragen ... Dat bleek overbodig?)
Ik gaf hem ook niet de kans ...
Hij maakte een opmerking over een takje van de meidoornstruik -die naast mijn deur groeit- dat een beetje voor de deur aan het groeien is, "Lente komt!": dacht het misschien wel.)
UNHCR-Spokesman: "Zo, hier is zeker lang niet meer iemand geweest?"
ik: (...) <- even sprakeloos
Ik: "Wil je geld? (Lul!)"
UNHCR-Spokesman: "Daar draait het wel op uit ja." (Behoorlijk eerlijk, misschien overdonderd door de eerlijke vraag?)
- "Mooi is dat."
Ik heb hem toen direct de deur gewezen, en niet eens uit laten praten:
"Eeuwige Vrede Man, jij bent ook alleen maar nodig omdat jullie er nodig willen zijn.", gaf ik hem als Les mee.
UNHCR-Spokesman trachtte nog een: "Wilt U echt niet weten wat wij doen?"
- "Als het iets anders is dan het beledigen van mensen: dan niet nee, dankUwel."
En toen liep-ie weg, "Fijne avond nog": klonk het sarcastisch gemeend.
"Ohoh Pinokkio!"
::
(Synopsis)
Het gekke is: Ik vond het niet eens een onaangename ontmoeting.
Sterker nog, het feit dat ik dit aan het tiepen ben zou je als bewijs kunnen zien dat deze ervaring mij geraakt heeft.
Maar waarom moet het zo onbeschoft?
"Zo meneer! Je kunt wel zien dat de Lente in aantocht is niet?"
- "Hoezo?"
"Nou dit takje hier heeft toch wel levensvreugde"
- "Valt het je lastig?"
"Nee hoor, ik kan het zo opzij buigen."
(Da's al een stuk minder lullig, en verstandiger.)
Maar dan nog ... Als ik doornen voor mijn deur groei, zou je eerst moeten vragen of ik hulp nodig heb.
Neen Neen Neen, Fout fout fout.
Drie keer nee is ja, drie keer fout is goed.
Is de binaire gedachte waarschijnlijk, en daarom word mijn deur platgelopen.
::
(intermezzo)
'k Hoop dattie vaker komt: die mooie lange blonde jongen, maar dan wel in vrouwspersoon. Met een paar degelijke/lekkere tieten voor houvast.
Want ik heb nog veel meer argumenten klaar waarvan ik eerst overtuigd wil worden voor ik ook maar ene cent, er vrijwillig, aan die organisatie, bij aan ga dragen.
Voor ik UNHCR-mitglied wordt.
Ik wil best koffie of iets sterkers schenken, een eenvoudige doch voedzame maaltijd en onderdak bieden, een warm bad/bed met Liefde desnoods, als daarom gevraagd wordt ... Ik ben een UNHCR organisatie in mijzelf; maar, als supernarcist zijnde, weet ik
zelf wel de mensen te benaderen:
"Is dit wat je wilt? Had jouw moeder dit voor ogen met je?", daar heb ik geen hulp bij nodig.
Super-UNHCR, zeg maar.
::
(Conclusie)
Eeuwige vrede is enkel een kwestie van de juiste marketing:
"Homofoob? Integendeel: Heterofiel!"
Code: Selecteer alles
Ik houd van alles dat anders is dan ik ben, daarom houdt iedereen van mij.
Ik gebruik Lux.
Knorr
IGLO
Dreft
Durex
UNHCR
Puber.
Het is het stomme zogenaamde zelfbehoud van het zelfbeeld, het: "Wij willen Uw Hulp nodig hebben!" Dat eeuwige vrede in de weg staat.
("Wij hebben Uw hulp nodig" <- Supernarcistisch: een waardig doel/streven, zou zo veel eenvoudiger zijn.)
"Met boze mensen valt niet te argumenteren" = ook een
wet van Meden en Perzen.
::
(Personificatie)
"Vind ik."
(Mijn Moeder heeft me dat bijgebracht, "Zolang jij maar zegt dat jij iets vindt: kan niemand je wat maken.")
Wijze Moeder.
Ik hoop dat ze ooit Eeuwige Vrede kan vinden.
Maar haar kennende, zal ze het nooit eens kunnen zijn met doodgaan.
(Mijn moeder zal dus eens wel Sterven.
Maar dood gaan? Ho maar!)
::
(Post Scriptum)
Bedankt Leon, voor het creëren van deze synchroniciteit.
Ik houd van je. (Heterofiel gezien)
M.
::
(Nota Bene)
Ik heb de jongeman niet uit laten spreken, misschien had hij wel een goed verhaal?
Ben ik wel de kwade Genus?
Maar:
De UNHCR is een onderdeel van de VN, en wordt daar door betaald.
Waarom dan langs deuren gaan voor extra geld, dat alleen aan loon meer kosten zal dan het opbrengen kan?
Iemand heeft Schrördingers kat weer terug in de doos gestopt, maar met deze twist: "Nu weet je niet of de kat dood of levend was voor hij erin ging."
Als je geld geeft: doen we de doos nooit meer open.
"Ssst! Niemand hoeft te weten waar al die vluchtelingen vandaan komen. De wet van Soevereine staten staat ons dat niet toe"
Was de Kat van Schroedinger een zwerf- of een ras kat?
In welke mate mate zou dat het experiment kunnen beïnvloeden?
::
(Verbazing/Woede/Verwondering)
"Kent U David?", dat vroeg hij ook nog.
Hé hij probeert de rest van zijn script uit)
Nee, Ajuus.
*Toenk Klak*
(Dat is ongeveer hoe klinkt als
ik mijn deur dichtdoe, Ik heb ook geen knop aan de buitenkant. Dus als ik iemand uitlaat, doe ik altijd zelf de deur toe.)
@#eeuwigevrede
::
(Mea Culpa)
Het enige waar ik mijzelf schuldig in kan vinden, is het feit dat als ik weer eens veel te veel heb moeten nadenken, ik naar de middelen grijp.
Dat deze middelen kunnen leiden tot een braaksel van letters, doet niets af aan het feit dat het niet geen braaksel is.
(Overkoken -met of zonder middelen- is nog steeds overkoken. Als dat gebeurde heb je blijkbaar minder inhoud, minder vuur, of een grotere pan nodig.)
(De pannetjestheorie? Kent u die? Neen? Laat maar overkoken, dan komt U er vanzelf.)
Maar ja, ik heb dan ook alweer een hele week drooggestaan, teneinde binnen het UNHCR-organisatiemodel te kunnen fungeren.
(Ik repareer wat stukgegaan is, voor zover dat binnen mijn mogelijkheden behoort, en hoop dat nog lang te kunnen doen.)
En dan hebben ze het gore lef om zelfs van mij extra geld te vragen?
Maar goed, ik heb die jongen weggestuurd zonder zijn verhaal aan te horen.
Had-ie maar niet zo onbeschoft moeten zijn.
"Zal ik deze takjes even voor U weghalen? Het ziet er anders zo onuitnodigend uit"
- "Dat is precies wat ik wat bereiken jongmens. Ik ben blij dat je dat inziet"
::
Commentaar:
Leon schreef: ↑08 mar 2019, 19:20
genoeg voor bezinning
Ik houd van jou, nog voor jij het wist.
Toon mij: Kan ik nog meer van jouw houden?
Of is dit wel genoeg?
(Maakt mij niet uit, zolang je Mij maar in stand weet te houden.)
Supernarcistische vrede, tot de voorraden opraken, is geen supernaricistische vrede.
Eeuwige Vrede vereist Eeuwige Voorraad.
God schijnt onuitputtelijk.
Welke God?
Die van jouw of die van mij?
De paus heeft de sleutels, zegt-ie.
Waarom moet geluk zich in een kluis bevinden?
En waarom zou het meetbaar/telbaar moeten zijn?
Waar komt de nieuwsgierigheid vandaan in de kluis te willen kijken?
Ik hoop dat een UNHCR-persoon dit ooit te lezen krijgt: dan kunnen zij veel meer zielen winnen.
Behalve de mijne: want die is er al.
Ik ben van mijzelf, en daar houd ik mij aan.