basisinkomen
Geplaatst: 28 apr 2018, 17:23
ik begrijp basiskomen niet zozeer als "gratis geld" maar als manier om burgers hun eigen verantwoordelijkheid te laten nemen qua tijdsbesteding en inzet voor de maatschappij.
er wordt wel gezegd dat de uitkering (in Finland 560 Euro per maand per persoon voor 2000 proefpersonen) een daad is van vertrouwen, als zou een meer wantrouwige houding achterhaald zijn, maar ik denk dat de uitkering vooral een investering is, die natuurlijk risico heeft. Je komt nergens zonder risico te nemen, al zal niet elke conjunctuur er geschikt voor zijn.
560 Euro per maand vind ik persoonlijk weinig, al kan je als je samen gaat leven en de uitkeringen combineert best een boel bereiken.
Als men een huis zou gaan "kopen" kan men net zo goed af zien van een deel van de uitkering en gelijk het huis geven. Dus dat is wel ontregelend voor de "markt". Het concept "schuld" is dan achterhaald. En "afbetalen" is iets raars als dat men "gratis geld" zou moeten.
Als ik aan het werk denk dat ik deed, programmeren, en het milieu waarin dit plaatsvindt, zou ik, ondanks mijn specifieke vermogens op dat vlak, eerder kiezen om bijvoorbeeld zwerfaval te gaan rapen in de natuur, bij gelijkblijvend loon. Dat loon is aanzienlijk meer dan die uitkering in Finland.
Nuchter beschouwd is mijn voorlopige conclusie dat met een basisinkomen je niet perse hoeft te gaan doen waar je vermogens liggen, als de praktijk van die vermogens inhoudt dat je in een bepaald milieu moet werken. Dus het idee dat de maatschappij het beste in mensen naar boven zou halen is denk ik niet houdbaar. Wat niet wegneemt dat ik wel geloof dat
mensen nuttiger dingen zouden kunnen gaan doen levend met basisinkomen. Wat namelijk zeker niet geldt is dat de vermogens van mensen ook echt nuttig zijn voor de maatschappij.
Het is een beetje onduidelijk wat voor soort maatschappij het resultaat zou zijn van mensen een basisinkomen geven.
Ik denk dat de voornaamste vrees is een hedonistische maatschappij, hoewel dat beter kan zijn dan een masochistische maatschappij, waar het nu meer op lijkt voor sommigen. Er is ongelijkheid waarin sommigen al volkomen hedonistisch leven in de huidge maatschappij, en anderen dat volkomen ontzegd lijkt. De basis van "vertrouwen", het "risico" , is of er nog wel mensen zullen zijn die moeite willen getroosten voor iets. Het lijkt zeer naief om te denken dat de gevaarlijke of smerige beroepen gekozen zouden worden, al kan je daar mooie youtube channels mee maken, die ook nog best populair zouden kunnen zijn. Het is natuurlijk ook de vraag of gevaarlijke en smerige beroepen, of tijdsbelastende beroepen en stressberoepen, werkelijk noodzakelijk zijn voor een maatschappij. Hebben we technologisch niet al de middelen om de "strijd" om het bestaan, wat dat betreft, achter ons te laten?
Helaas, denk ik dat het werkelijk naief is om te denken dat duurzaam beleid ten aanzien van de totale wereldbevolking mogelijk is, maar dat kan inhouden dat er nog beter over moet worden nagedacht, niet dat het idee van basisinkomen voor alle leden van de wereldbevolking gelijk op de schroothoop hoeft.
er wordt wel gezegd dat de uitkering (in Finland 560 Euro per maand per persoon voor 2000 proefpersonen) een daad is van vertrouwen, als zou een meer wantrouwige houding achterhaald zijn, maar ik denk dat de uitkering vooral een investering is, die natuurlijk risico heeft. Je komt nergens zonder risico te nemen, al zal niet elke conjunctuur er geschikt voor zijn.
560 Euro per maand vind ik persoonlijk weinig, al kan je als je samen gaat leven en de uitkeringen combineert best een boel bereiken.
Als men een huis zou gaan "kopen" kan men net zo goed af zien van een deel van de uitkering en gelijk het huis geven. Dus dat is wel ontregelend voor de "markt". Het concept "schuld" is dan achterhaald. En "afbetalen" is iets raars als dat men "gratis geld" zou moeten.
Als ik aan het werk denk dat ik deed, programmeren, en het milieu waarin dit plaatsvindt, zou ik, ondanks mijn specifieke vermogens op dat vlak, eerder kiezen om bijvoorbeeld zwerfaval te gaan rapen in de natuur, bij gelijkblijvend loon. Dat loon is aanzienlijk meer dan die uitkering in Finland.
Nuchter beschouwd is mijn voorlopige conclusie dat met een basisinkomen je niet perse hoeft te gaan doen waar je vermogens liggen, als de praktijk van die vermogens inhoudt dat je in een bepaald milieu moet werken. Dus het idee dat de maatschappij het beste in mensen naar boven zou halen is denk ik niet houdbaar. Wat niet wegneemt dat ik wel geloof dat
mensen nuttiger dingen zouden kunnen gaan doen levend met basisinkomen. Wat namelijk zeker niet geldt is dat de vermogens van mensen ook echt nuttig zijn voor de maatschappij.
Het is een beetje onduidelijk wat voor soort maatschappij het resultaat zou zijn van mensen een basisinkomen geven.
Ik denk dat de voornaamste vrees is een hedonistische maatschappij, hoewel dat beter kan zijn dan een masochistische maatschappij, waar het nu meer op lijkt voor sommigen. Er is ongelijkheid waarin sommigen al volkomen hedonistisch leven in de huidge maatschappij, en anderen dat volkomen ontzegd lijkt. De basis van "vertrouwen", het "risico" , is of er nog wel mensen zullen zijn die moeite willen getroosten voor iets. Het lijkt zeer naief om te denken dat de gevaarlijke of smerige beroepen gekozen zouden worden, al kan je daar mooie youtube channels mee maken, die ook nog best populair zouden kunnen zijn. Het is natuurlijk ook de vraag of gevaarlijke en smerige beroepen, of tijdsbelastende beroepen en stressberoepen, werkelijk noodzakelijk zijn voor een maatschappij. Hebben we technologisch niet al de middelen om de "strijd" om het bestaan, wat dat betreft, achter ons te laten?
Helaas, denk ik dat het werkelijk naief is om te denken dat duurzaam beleid ten aanzien van de totale wereldbevolking mogelijk is, maar dat kan inhouden dat er nog beter over moet worden nagedacht, niet dat het idee van basisinkomen voor alle leden van de wereldbevolking gelijk op de schroothoop hoeft.
