Blinde vlek

[Leon]

Blinde vlek

Bij rationalisaties kan men een blinde vlek hebben. Zo ga ik er van uit dat het “belevingssysteem” van de mens positief gewaardeerd moet worden. Maar aangezien dan in principe elke mogelijke beleving, ook die van slachtoffer zijn, waardevol is, kom ik in conflict met andere denkbeelden, namelijk dat de “zachtmoedige Mensch” het ideaal is.

Ik blijf geloven in dat ideaal van zachtmoedige Mensch, en onduidelijk is nu waar de blinde vlek zit. Dat ik de consequenties van het ideaal volgen niet zie, of de consequenties van een waardering van “belevingssysteem” niet zie.
Ik ga uit van de uitspraak “het geloof heeft U behouden”. Dat inderdaad de kwaliteit van leven positief bepaald wordt door geloven in een ideaal, in plaats van waarderen van alle mogelijke belevingen.

Het is een verschuiving van blinde vlek of je voor “geloof” of “waardering” gaat.

Het typische is dat ik ook geloof in waardering. Dat waardering vinden uiteindelijk verlossend werkt. Maar ik waardeer ook geloof. Hoewel dat niet verlossend werkt.

Dat is dus een soort schizofrenie, gedefineerd als een blinde vlek die beweegt, in mijn geval heen en weer gaat. Zonder dat ik echt overtuigend voorbij de blinde vlek kan kijken.

[Bertus]

Ik denk dat de blinde vlek bepaald wordt door de overtuiging.
Je kunt geloven in een ideaal, in dat alles anders kan zijn.
Om daar echter een voorstelling van te maken is lastiger, want dat wat je mist is de beleving. Geloven in een ideaal betreft een andere werkelijkheid, waarin je je niet bevindt. je bevindt je in een realiteit van een andere werkelijkheid.
Deze werkelijkheid is opgebouwd uit overtuiging. Met die overtuiging kun je volgens mij geen volledig beeld krijgen van een ideaal en voorbij een blinde vlek kijken.
Wanneer je uitgaat dat het belevingssysteem van ieder mens positief gewaardeerd dient te worden, ook dat van het slachtoffer, ligt het conflict volgens mij daarin dat het een geloof als ideaal van de zachtmoedige mens niet met je overtuiging overeenstemt. termen als zachtmoedige mens en slachtoffer vormen ook tegenspraak wanneer de ene mens slachtoffer kan worden door het toedoen van een ander mens door geweld.
Wanneer je in staan bent je eigen werkelijkheid te veranderen, waarin je overtuigd bent dat de mens zachtmoedig is en het gewelddadige wat zich manifesteert in de werkelijkheid aan andere oorzaken te wijten is dan aan een persoon zelf, kun je misschien voorbij die blinde vlek kijken.

[Leon]

Hallo Bertus,

oorzaken voor geweld zijn er, net zo goed als oorzaken voor zachtmoedigheid. Uiteindelijk hebben we van alles. En hoe graag ik het ook zou willen, het verandert niet. Ook daar is een oorzaak voor. Als je alle oorzaken kent zijn misschien de blinde vlekken weg, maar verander je nog niets aan de wereld. En zeer waarschijnlijk verlang je dan juist naar blinde vlekken.

[Bertus]

Als je alle oorzaken kent zijn misschien de blinde vlekken weg, maar verander je nog niets aan de wereld.

Dit is precies het omgekeerde van wat ik bedoel.

De manier waarop je de wereld ziet komt vanuit een onbewuste overtuiging.
In het bewuste denken zoeken we naar verklaringen, waarin we de wereld proberen te begrijpen en we zoeken b.v. naar oorzaken. Het beeld van de wereld verandert er echter niet door.

Wanneer je in staat bent je onderbewuste overtuiging te beïnvloeden, verandert de wereld. Deze verandering haalt de blinde vlekken weg, schijnt een ander ligt op de wereld, waarin je voorbij aan eerdere blinde vlekken kunt kijken, omdat het vormgegeven kan worden door je overtuiging.

Het onbewuste denken kun je naar mijn idee niet beïnvloeden met het bewuste denken, omdat het bewuste denken door het onbewuste denken wordt aangestuurd. De logica van het bewuste denken zit in de ingrediënten van het onbewuste denken. Wanneer het onbewuste denken een bepaald patroon heeft, kan dat niet doorbroken worden of anders vormgegeven worden met het bewuste denken. In dat onbewuste denken ontstaat dan die blinde vlek waar je het over hebt.
Binnen dat onbewust denken vormt zich een waarheidsbeeld, waaruit het bewust denken zijn logica haalt.
Dit onbewuste denken is vastlegging van een interpretatie van een beleving.

Op het moment dat je in staat bent een interpretatie anders te beleven kun je anders interpreteren en daardoor anders bewust gaan denken, anders gaan kijken.

Er zijn therapieën die met deze methode mensen helpen anders met traumatische ervaringen om te gaan, door terug te gaan naar die beleving, het opnieuw te beleven en er anders naar gaan kijken, zodat de beleving veranderd en een andere interpretatie krijgt.
De in het brein vastgelegde herinnering wordt daardoor onwaar, waardoor iets anders kan ontstaan en dit is van invloed op het hele denkpatroon, waardoor iemand dan in staat is anders naar de omgeving en/of zichzelf te kijken. iets wat zonder die herbeleving en opnieuw interpreteren van die herbeleving als onlogisch zou gelden vanwege het referentiekader.

[Bertus]

Dat wat je ziet is niet altijd dat wat je denkt dat het is:

https://www.youtube.com/watch?v=3D4Oj7WjAtg

lol

[Leon]

Ik zou verwachten dat een trauma-plek in de hersenen het tegenovergetselde van "blind" is, juist dubbel zichtbaar, en dan behandelbaar zoals je aangeeft, En het opmerkzaam maken van het niet opgemerkte dat is wat anders,

Maar het kan zijn dat ik de mogelijkheid hierbij niet zie.

De "logica" zorgt voor verwachtingen, en alleen die kunnen dan nog bevestigd worden.

[Leon]

Bertus, was dat ook jouw idee? Logische verwachtingen geven de ervaring dat dat het verwachte bevestigd wordt, terwijl het niet-verwachte wel bevestigd wordt, maar dit niet gezien kan worden.

Geen confirmation bias, maar een expectation bias...

[Bertus]

In principe deels.

Logische verwachtingen refereren naar een beleving en geven daardoor de ervaring dat het verwachte bevestigd wordt, terwijl het niet-verwachte wel bevestigd wordt, echter geen referentiekader heeft, waardoor het niet gezien kan worden.
Daarbij komt ook nog een item, dat wanneer je een bepaalde logica volgt waarbij je verwachtingen hebt dat je je bllnd staart op het uitkomen van die verwachtingen, waarbij een verschil van iets wat miniem is echter toch geheel onverwacht, niet gezien wordt. Dan lijkt iets aan je verwachting te voldoen , maar er gebeurd eigenlijk iets anders.

[Leon]

Mooi verwoord. ik ben het eens.

[memeticae]

Ik bijna.
Bedoelde je 'gebeurt' of 'gebeurde' Bertus?

Het gaat om de tijd van uitkomen van verwachtingen:
Je verwachtingen komen uit maar er gebeurt iets anders vs
Je verwachtingen komen uit maar er gebeurde iets anders.
Dat zijn twee verschillende ideeën, die beiden wel binnen je redevoering passen, maar dus niet aangeven welke je bedoelde.

Mijn vermoeden is dat je een 'e'-tje vergat te tiepen in plaats van een spelfout wilde maken.
Anders (met 'gebeurd') verwachtte je dat het niemand op zou vallen, of het kwam onverwacht.
Beiden tegelijkertijd lijkt me niet mogelijk, dat zou iets als onverwachte-verwachting-zonder-daad zijn.

[Bertus]

heT kan beide. door de logica te beredeneren en de uitkomst te berekenen waarin het gaat gebeuren (gebeurd) als door terug te kijken op een situatie waarin het gebeurde.

[Leon]

Een voorbeeldje? Je verwachte de loterij te winnen om gelukkig te worden, toen bedacht je dat je ook prima gelukkig kunt zijn zonder te winnen, en jouw verwachtingen kwamen uit. Je won de prijs niet. Zoiets?

[memeticae]

Nee. Schrijven 'het gebeurd' is ongeveer hetzelfde als 'auto verkeerd', een spelfout. (Niet handig als je een auto probeert te verkopen, maar het gebeurt nog steeds, ofschoon het al vele malen is gebeurd.)

Vandaar mijn vraag welk gebeuren je bedoelt, bedoelde, of hebt bedoeld.

Meestal kun je om spelfouten heen lezen door de context, maar in jouw verhaal is maar een van beide vormen juist, omdat je anders twee tegenstrijdige ideeën formuleert.

Iets dat is gebeurd kan niet nogmaals gebeuren.
"Roken tijdens de zwangerschap is slecht voor het kind", kun je niet bewijzen. Immers, exact dezelfde zwangerschap kun je niet nog eens overdoen en dan de ene keer wel en de ander keer niet roken. Zo gaat het ook met verwachten. Je weet niet wat er gaat gebeuren, maar uit het gebeurde tracht je te voorspellen wat er gebeurt.

Dat is je oorspronkelijk verhaal, maar dan met 'gebeurde'.
Daar ben ik het mee eens, de versie met 'gebeurt' niet.
Je kunt niet continu je verwachtingen bij gaan stellen op het moment dat er iets gebeurt, erna, na correlatie van het gebeurde, kan dat pas.

[memeticae]

(kruispost)

[Bertus]

Correlatie kun je echter alleen maar toepassen op het zichtbare en niet op de blinde vlek, dat wat niet gezien wordt of niet kunt zien.

bijvoorbeel kernenergie.
kernenergie veroorzaakt afval waarin sommige mensen beweren "we hebben nog geen oplossing voor het probleem kernafval"
Mensen die de verwachting hebben dat er wel een oplossing zal komen voor het kernafval, hebben bijvoorbeeld geen moeite dat er kernafval is, ondanks dat ze weten dat kernafval een dodelijk iets is. Binnen hun beleving is kernafval een tijdelijk probleem waar zich in de toekomst wel een oplossing voor aan zal dienen.
Nu wordt er kernafval opgeslagen met de verwachting dat het in de toekomst "veilig" verwerkt kan worden.
Op dit moment is er echter alleen maar sprake van het opslagen van kernafval.
De verwachting dat het van tijdelijke aard is en naar verwachting wordt het opgelagen.
Wanneer de verwachting van een oplossing voor het veilig verwerken van kernafval echter niet uitkomt, gebeurt er nu iets anders als wat de verwachtingen zijn, namelijk het permanent opslagen van kernafval.

Nu al weet men zich geen raad meer met waar er mee heen, en toch wordt die berg maar groter en groter.

het is net zo min te voorspellen dat er een oplossing komt om kernafval veilig te verwerken als dat er geen oplossing is voor het probleem kernafval, met die uitzondering dat er geen oplossing voor verwerking van kernafval is, zich in het nu bevind.

Welke van de twee mogelijkheden zich afspeelt, en misschien zijn er zelfs nog meerdere, kun je pas vaststellen wanneer het zichtbaar is gorden, maar tot die tijd gebeurt er mogelijk iets anders als wat de verwachting is in het nu.

[memeticae]

Correlatie kun je echter alleen maar toepassen op het zichtbare en niet op de blinde vlek, dat wat niet gezien wordt of niet kunt zien.

Daar ben ik het mee eens.

Wanneer de verwachting van een oplossing voor het veilig verwerken van kernafval echter niet uitkomt, gebeurt er nu iets anders als wat de verwachtingen zijn, namelijk het permanent opslagen van kernafval.

Hier niet, je probeert namelijk nu zelf de blinde vlek te correleren.

Permanent opslaan is dan de oplossing geworden en, geheel naar verwachting, de veiligste manier van verwerking. De verwachting is dus uitgekomen. Of het de beste en tevens juiste oplossing is, is een heel andere vraag. Dat kan -naar verwachting- alleen de toekomst leren.

Overigens zijn er wel manieren om hoogradioactief afval te verwerken, maar die zijn heel erg duur, energieslurpend en relatief onveilig. "Onze kerncentrales hebben, aan het eind van hun levensduur een rendement van -100000%", is de ontslagbrief voor de vertegenwoordiger van de kerncentralefabriek. En naar verwachting het failliet van Frankrijk, de frexit. (Frankrijk is een van 's werelds grootste leveranciers van "yellow cake", de brandstof van kerncentrales.)
(Meer info over kernenergie en Fukushima in het bijzonder: hieren hier, er wordt ook nog over verwachtingen gesproken.)

Als een vrouw tijdens de zwangerschap de ene dag wel rookt en de andere niet, valt nog steeds niet te bewijzen wat roken met het kind doet, ook al zullen er verwachtingen zijn, een werkelijke correlatie met het roken valt niet vast te stellen. Zelfs als je de vrucht continu zou monitoren (er vanuit gaande dat je weet wat je moet monitoren), blijf je met de blinde vlek zitten, die komt niet uit wat er op dit moment gebeurt of gaat gebeuren, maar wat er gebeurd is.

Een dergelijk fenomeen treedt ook op bij windmolens, ik heb wel eens een rapport gelezen dat om de bij de productie gebruikte energie en vrijgekomen co2 te neutraliseren een windmolen ca. 15 jaar onafgebroken moet draaien. Dat is net zijn levensduur. (Voordat het onderhoud te duur wordt.)
Zogeheten "Groene Energie", is dus een vals gewekte verwachting. Een die waarbij gewoon keihard gelogen werd, over het reeds bekende gebeurde.

De verwachting dat: minder energieverbruik, minder consumeren en minder kinderen maken, beter is voor de wereld of de maatschappij, is economisch gezien ook een valse verwachting. Het is namelijk niet wat er gebeurt. Dat zou wel eens de blinde vlek van de economische verwachting kunnen zijn.

Maar wat ik eigenlijk wilde aanstippen:

Dan lijkt iets aan je verwachting te voldoen, maar er gebeurt eigenlijk iets anders.

Is dan dus niet de versie die je bedoelde.

Zoals ik al vermoedde is er een 'e'-tje weggevallen:

Dan lijkt iets aan je verwachting te voldoen, maar er gebeurde eigenlijk iets anders.

Een blinde vlek ontwikkelen voor taalfouten, leidt eigenlijk alleen maar tot onbegrip (ze wel zien, tot hilariteit).
Maar desondanks mijn dank voor het bevestigen van mijn verwachtingen, ook al gebeurde er misschien wat anders.

(Ik zie graag puntjes op een ı staan, anders kan de i voor l versleten worden, dus dat je niet denkt dat ik aan het doorzagen ben.)

Nog een prettige dag,
memeticae.

[Bertus]

Permanent opslaan is dan de oplossing geworden en, geheel naar verwachting, de veiligste manier van verwerking. De verwachting is dus uitgekomen. Of het de beste en tevens juiste oplossing is, is een heel andere vraag. Dat kan -naar verwachting- alleen de toekomst leren.

Wanneer die toekomst dan uitwijst, dat het niet de juiste oplossing was, waarbij gevolgen zijn ontstaan die in de toekomst pas zichtbaar worden, weet je op dit moment niet wat je doet met het permanent opslaan van radio actief afval. Je denkt alleen maar dat het permanent opgeslagen wordt, maar in de toekomst blijkt dat er iets heel anders gebeurd is, want nu nog niet zichtbaar is, maar zich wel al afspeelt. Dan lijkt het op het moment dat alles naar verwachting gebeurt, maar ondertussen gebeurt er iets anders.

[Leon]

Bertus, de verwachtingen zijn ook dat de welvaart en de economie kunnen blijven groeien. Wat er gebeurt is dat de wereld volkomen naar de klote gaat, er blijft niets van over. Maar toch verwacht ik wel dat enkelingen de dans ontspringen, hoe dan ook...

[memeticae]

Dan lijkt het op het moment dat alles naar verwachting gebeurt, maar ondertussen gebeurt er iets anders.

Dat begrijp ik, maar ook hier zegt je nog steeds niet:

Dan lijkt iets aan je verwachting te voldoen, maar er gebeurt eigenlijk iets anders.

Snap je wat ik bedoel?

Laten we het eens met een geconfabuleerd werkwoord proberen, "smurfen" bijvoorbeeld:

Dan lijkt iets aan je smurf te smurfen, maar er smurft eigenlijk iets anders.

versus

Dan lijkt iets aan je smurf te smurfen, maar er smurfde eigenlijk iets anders.

Voel of zie je het nuanceverschil tussen die twee? En ook dat ze onderling verschillende smurfen bedoelen?

En begrijp je nu waarom ik:

Dan lijkt iets aan je smurf te smurfen, maar er smurfd eigenlijk iets anders.

Niet begrijp?

Vooralsnog heb je me geen antwoord gegeven, en alleen laten merken dat je de versie met een 'e'-tje bedoelde.
Dat hoop ik tenminste wel.

[memeticae]

(...) dat de wereld volkomen naar de klote gaat (...)

Wil ik ook even nuanceren: "De wereld gaat naar de kanker."
Toch is er de hoop en verwachting dat dat te genezen valt.

Ook al speelt er misschien wat anders op de achtergrond.
De blinde vlek is denk ik de hoop en verwachting niet te (kunnen) zien, maar zo helpt het blind staren naar de achtergrond ook niet.

[Leon]

ja, het klopt zo'n diepe afgrond werkt zuigend op de aandacht...

[Bertus]

het nuanceverschil zie ik in smurft (tegenwoordige tijd) en smurfde (reeds voltooide tijd) waarbij ik veronderstel te begrijpen dat jij smurfd niet begrijpt, omdat smurfd niets vertegenwoordigd in tijd en dus eigenlijk niets is.

Leon schreef:
(...) dat de wereld volkomen naar de klote gaat (...)


Wil ik ook even nuanceren: "De wereld gaat naar de kanker."
Toch is er de hoop en verwachting dat dat te genezen valt.

Ga ik dan ook nog even nuanceren
De wereld veranderd, waarmee het voortbestaan van leven, zoals wij dat kennen nog wel gegarandeerd is.

Op termijn, wanneer de mensheid door blijft gaan met waar hij mee bezig is, komt het neer op het plegen van zelfmoord, niet als individu maar als levensvorm, waarbij meer levensvormen betrokken zijn, omdat ze afhankelijk zijn van dezelfde levensvoorwaarden.

Welvaart en economie kunnen absoluut nog groeien. Op de manier, zoals de mensheid bezig is, zal dit alleen het zelfmoord proces maar versnellen neer mijn idee. Daarom vindt ik het belangrijk te zoeken naar een andere manier.

[Leon]

Oei, zelfde taalprobleem nog een keer.

Nu kan ik helemaal niet meer lezen wat er staat. Ik probeer het later nog een keer.

[Leon]

In de engelse taal heb je een mooi onderscheid tussen oneindig in tijd (eternal/eternity) en oneindig in ruimte/aantal (infinite/infinity).

Over de oneindigheid van leven heb ik twijfel. In tijd, ruimte of aantal?
En hoe dan in tijd-ruimte? Er kan ook gewoon hele perioden niks, nul komma nul zijn.

[memeticae]

Zeroosity, het enige Engelse woord dat een trema behoeft.

[memeticae]

Ho! Nee! Wacht!

Zero-ostensibility.

Daar, dat is veel mooier.

[memeticae]

Over de oneindigheid van leven heb ik twijfel

That's life/live.

[memeticae]

Bertus!
Je smurft het expres, ik voel het aan mijn smurf!

Voltooid deelwoord
gesmurft

Onvoltooid tegenwoordige tijd (ott)
ik smurf
jij smurft
hij smurft
wij smurfen
jullie smurfen
zij smurfen

Voltooid tegenwoordige tijd (vtt)
ik heb gesmurft
jij hebt gesmurft
hij heeft gesmurft
wij hebben gesmurft
jullie hebben gesmurft
zij hebben gesmurft

Onvoltooid verleden tijd (ovt)
ik smurfte
jij smurfte
hij smurfte
wij smurften
jullie smurften
zij smurften

Voltooid verleden tijd (vvt)
ik had gesmurft
jij had gesmurft
hij had gesmurft
wij hadden gesmurft
jullie hadden gesmurft
zij hadden gesmurft

Onvoltooid tegenwoordige toekomende tijd (ottt)
ik zal smurfen
jij zult smurfen
hij zal smurfen
wij zullen smurfen
jullie zullen smurfen
zij zullen smurfen

Voltooid tegenwoordige toekomende tijd (vttt)
ik zal gesmurft hebben
jij zult gesmurft hebben
hij zal gesmurft hebben
wij zullen gesmurft hebben
jullie zullen gesmurft hebben
zij zullen gesmurft hebben

Onvoltooid verleden toekomende tijd (ovtt)
ik zou smurfen
jij zou smurfen
hij zou smurfen
wij zouden smurfen
jullie zouden smurfen
zij zouden smurfen

Voltooid verleden toekomende tijd (vvtt)
ik zou gesmurft hebben
jij zou gesmurft hebben
hij zou gesmurft hebben
wij zouden gesmurft hebben
jullie zouden gesmurft hebben
zij zouden gesmurft hebben

Gebiedende wijs
smurf

Deze taalregels, of misschien beter: taalafspraken, zijn er niet voor niets.
Als jij opeens 'smurfd' gaat gebruiken, mag ik maar raden wat jij bedoelt.

Als ik je vervolgens vraag wat je bedoelde, omdat ik een tiepfout, (let wel tiepfout), vermoedde, en je daarop wijs, blijf jij opeens volharden in je spelfout en probeert min of meer mij van een nieuwe spelling te overtuigen.

Dat is niet kies.

het nuanceverschil zie ik in smurft (tegenwoordige tijd) en smurfde (reeds voltooide tijd) waarbij ik veronderstel te begrijpen dat jij smurfd niet begrijpt, omdat smurfd niets vertegenwoordigd in tijd en dus eigenlijk niets is.

"Vertegenwoordigt"
Je neemt jezelf nu in de maling hoor: "omdat smurfd niets smurfd in smurf, en dus eigenlijk niets smurft", zeg je.
Was je consequent geweest had je "is" een "zijnt" moeten zijn, en je "vertegenwoordigd" zonder 'd'.
Je smurf ligt eruit.

Verder heb je eenvoudigweg ongelijk, logisch gezien, kijk maar:

Neen. 'Smurfde', is onvoltooid verleden tijd.
Wat jij 'reeds voltooide tijd' noemt, heet in het Nederlands voltooid voltooide tijd, en zou: "was gesmurfd", hebben doen opleveren.

Alleen als je smurft, kan de smurf smurfen.
Zonder te smurfen, smurft de smurf niets.
Ook niet op de achtergrond, anders zouden smurfen tóch moeten smurfen en smurf je de welbekende smurfparadox.

"Smurfd" voldoet aan geen enkele regel. Wat niet gelijk weg wil nemen dat je niet je eigen regels mag verzinnen (de aarde is een kubus, want: &c.), maar zeg het er wel bij dan, zeker als iemand je er naar vraagt. Dat lijkt me wel zo smurf.

"De aarde smurfd", is zonder betekenis als uitspraak, behalve voor de smurf die ze smurfde.
Dan kan ik net zo goed: "LALALALALA smurf", smurfen.
En smurfen dat ik de smurf heb gesmurfd.
Maar geen smurf die er een smurf van smurft.
Oh, smurf! "Smurfd!"

Sorry als ik je van wat je dacht dat een diepere betekenis had heb ontnomen, maar jij bent dan ook de enige die het begrijpt.

Voor de rest van ons is: "Hij smurfd", gewoon incorrect gebruik van de Nederlandsche taal.
Wil je filosofie bedrijven: bedien je er dan van, maar voorkom , "Syntax errors": zegt mijn compiler en weigert verdere uitvoering van het programma.

Want anders komen we nooit tot een exegese, als deze.

LDX A
XORA.
JNE [IDx]

Huh? (Vraag ik mijn taalprocessor) wat is er aan de hand?
Niks jongen gewoon een gevecht om architectuur, maak je er niet druk om.

Bijna Woody Allen-esque:
"Brain to language-center, brain to language-center! Why are we no longer communicating?
- "It made no sense sir!"
"Well ask, and try to interpret the message"
- "We'll do our best sir."


Maar waarom mijn eenvoudige vraag nu opeens tot een dergelijke polemiek moet uitgroeien?
't Zal wal weer iets met wijsheid, ego, en voorrang te maken hebben.
Maar voor alle drie geldt: je krijgt het, mag het niet bij voorbaat nemen of ervan uitgaan.

Dat zijn simpelweg de regels van het spel.
Geen wetten.

Dat zou niet mooi zijn: iedereen die "smurfd" gelijk afsmurfen. Beter de smurf te smurfen wat de smurf eigenlijk wil smurfen.

Smurf je?

[Bertus]

:greins:

Nee ik zit je niet te fucken.
Dat rijtje wat je opnoemt van ott,vtt etc zit niet in mijn systeem, heb ik als afspraak niet gemaakt in die zin het zo te noemen. ik had moeten opzoeken hoe je dit zou noemen, maar in plaats daarvan noemde ik precies datgene wat ik ervan begreep.
zo was ook mijn reactie in het begin. Bedoelde ik dat het betrekking had in het verleden of in het nu?
kun je niet weten wat er gebeurt (gevoelsmatig moet hier de t een d zijn, schrijf ik maar een t omdat mogelijk het woord met een d taaltechnisch gezien niets is en ik een paar minuten besteed aan hoe ik dat woord moet opschrijven. Als beelddenker is dit zeer vermoeiend, want daardoor ben ik de draad kwijt over wat ik wilde zeggen en moet ik helemaal opnieuw beginnen om mijn verhaal vorm te geven. Dit is wat er met mij gebeurd wanneer ik moet nadenken over hoe ik dingen moet opschrijven.(>terugfocussen op wat ik wilde zeggen, opnieuw het verhaal afspelen)) is, wanneer dat wat gebeurde aan je verwachtingen heet voldaan, waarbij alleen maar je verwachtingen................. (ik weet al niet meer wat ik wilde schrijven, want ik ben mijn verhaal, waarin ik een duidelijk moment had kwijt en het vormt zich nu op een andere manier waardoor ik helemaal overnieuw moet beginnen of gewoon heel iets anders moet gaan schrijven, anders dan datgene wat ik eerst wou zeggen, want mijn denken in wat ik wil zeggen is niet meer wat ik wil zeggen maar een grote brei, waarin zich slechts flarden bevinden van dat wat ik wilde zeggen)

Dit is wat er gebeur(d)(t) wanneer ik me aan taalafspraken wil gaan houden wanneer ik schrijf.
Wanneer je mij vraagt, bedoelde je met..... verwoord ik dat wat ik zie en dat kan over heel andere beelden gaan als waar jij naar refereert.
Wat ik bedoelde heb ik op dat moment geschreven en is dat wat ik wilde zeggen op dat moment. Wanneer je me vraagt iets uit te leggen, kan ik dat slechts doen op een manier waarin ik opnieuw woorden geef aan wat ik zie.
Wanneer je me vraagt bedoelde je mogelijkheid 1, of mogelijkheid 2, speel ik beide mogelijkheden af en zie dat beide mogelijkheden mogelijk zijn. Dacht ik in het verleden of dacht ik in het heden, ik weet het niet meer, ik kan je alleen een nieuw antwoord geven.

[memeticae]

Dank je Bertus, voor je -naar ik verwacht- openhartige antwoord.

Heel duidelijk en heel herkenbaar, ik zat zelfs voor een moment in je gedachtenflow: daar waar je wel wist wat je wilde zeggen, maar toen de tijd kwam, je niet meer wist wat je eigenlijk wilde beweren.

En toch: als je de dingen die je denkt, wilt communiceren op een ondubbelzinnige en/of bereikbare manier, is wiskunde je vriend. Of sterk taalgebruik, indien je meent niet goed te zijn in wiskunde.
Of Opperlans, maar dat is alleen voor hen die het begrijpen, of denken te begrijpen, weggelegd.

Mâh kijk, als ik je in mèn dialek had beantwoâhd. Dan kenne we mekâh beitâh in een loesje kefee gaan ontmoete.

Daar zitten we niet op te wachten toch?

In mijn ogen is het juist de beelddenker die het plaatje zou moeten kunnen schetsen. Als hij de technieken niet beheerst: is hij nog steeds niet meer dan een fantast, en kan niet werkelijk tonen wat hij is, of denkt, of voelt.
Pas als de beelddenker het plaatje voelt, weet hij wat het is, en kan het uitleggen en maken. Maar probeer dat, in al je enthousiasme, maar eens te doen. Gelukkig zijn er altijd mensen om je heen die je kunnen helpen.
Ik ben ook een beelddenker, iets anders kan ik me namelijk niet voorstellen.

(Wat ik meestal doe, als ik iets wil overbrengen, is het eerst opschrijven, soms zelfs met de hand op papier. Als ik mezelf dan teruglees, hoef ik die gedachten al niet meer te onthouden, als ik dat lang genoeg volhoud, staan op een gegeven moment al mijn gedachten, ondubbelzinnig, op papier.)

Of wit op zwart, als ik op OK druk.

Je zult wel gemerkt hebben dat ik niet op alle spel- i.c. taalfouten stap.
Maar die van jou deed me nadenken. Het kan je ego strelen te denken dat je het expres deed, maar mijn moeder verweet me al van teveel fantasie.

Ik hoop dat het mij gelukt is jou ook te overtuigen van de noodzaak van een ondubbelzinnig taalgebruik.

Dan kunnen we eindelijk eens gaan filosoferen.

Denk je ook niet?