Filosofieforum.nl

ik heb een stelling: het gevoel is de weerspiegeling van jezelf.

Kun je aangeven hoe je tot die conclusie komt?
(Of is dat meer een persoonlijk gevoel?)

Tussen haakjes:
(

Een mens heeft twee oren en één mond om twee keer zoveel te luisteren dan te praten.

Soms zijn twee oren niet genoeg, maar om daardoor te concluderen dat de mond te wijd openstaat, dat gaat zelfs mij te ver.
Leuke spreuk wel, ergens.
)

Het is maar net wat je onder weerspiegeling verstaat. Als weerspiegelen gelijk is aan voelen dan natuurlijk wel. Als weerspiegelen een soort heen en weer gaan is qua balans, waarbij gevoelens dus een aanduiding zijn van disbalans, dat weet ik niet. Als weerspiegelen een denken is (reflecteren) dan natuurlijk niet helemaal (is dan separaat). Ik denk dat jij dat "balans" idee hebt, de steen in de vijver, rimpelingen, dat dit gevoel is.

ergens wel,maar afhankelijk van hoe je het bekijkt.

als je het globaal bekijkt zeker!
als je er telkens momenten uitplukt en deze weerspiegelt aan de persoon,dan klopt het,naar mijn mening,nooit volledig.