Stelling over totale empathie

[yopi]

Die stelling is:
"Als je over totale empathie beschikt wordt je de eenzaamste mens van de wereld"

Als er reacties op komen zal ik het misschien toelichten.
Mijn inspiratie voor die stelling komt eigenlijk uit het boek: Het Martyrium (Die Blendung) van Elias Cannetti ..

[Leon]

Ik bevestig even dat ik het er mee eens ben.

[yopi]

Ik ben blij dat je het ook ziet ..

[Leon]

Ik vraag me wel af of wij hetzelfde denken.

Is bijvoorbeeld die "totale empathie" voor jou ook het "opgaan in eenheid" zodat als er slechts nog "een" is er ook "eenzaamheid" is?

Wel wat cynisch dat verliching juist altijd gedacht wordt uit de conncetie met de eenheid te komen dan.

[yopi]

Zo dacht ik niet ..
Misschien is dat nog een stadium verder.
Het klinkt wel logisch wat je zegt, maar ik denk dat eenzaamheid iets van het subject is. Empathie kan wel tot zelf-verlies leiden, maar dat is tijdelijk.
Daarna volgt terugwerping op jezelf.
Dat is dan alleen zijn, niet per se eenzaamheid.
De eenzaamheid die ik bedoel komt er als je ook de identificatie die gepaard gaat met de tijdelijkheid van de empathie verliest.
En die gaat verloren naarmate je je meer door empathie inleeft in meerdere subjecten.
Als het om alle subjecten gaat, inclusief je zelf, ontstaat de situatie van totale eenzaamheid. Maar nog steeds subject.

Misschien is de situatie waar jij het over hebt wel de beginsituatie, voordat er scheiding is tussen subject en object.
...........

Ik weet niet of dit zelf wel geloof. En ook niet of ik me wel goed uitdruk.
Laat staan of je wel begrijpt wat ik bedoel, en andersom.

[Leon]

Bij mij is wel wat verwarring.

Empathie is een tijdelijke oplossing van eenzaamheid of op jezelf teruggeworpen zijn, maar is tijdelijk en dan wordt je daarna tijdelijk op jezelf terug geworpen. Als je nu de totale empathie bereikt, ook weer tijdelijk, wordt je daarna totaal op jezelf terug geworpen, maar waarom zou dat niet tijdelijk zijn?

Tijdelijkheden zijn toch eeuwig?

Misschien juist dat besef? Eeuwig moeten terugkeren?

[memeticae]

Wat zijn:
Totale empathie, en
Eenzaamste mens ter wereld

Anders dan:
Totaal jezelf kennen, en
Zich verloren voelen in alle werelden?

Zou je dat willen uitleggen, yopi?
Als het U belieft?
(Het klinkt namelijk nogal tegenstrijdig, in mijn ogen.)

(Nee, ik ga het boek niet lezen. Geef maar een samenvatting dan, als je meent dat dat nodig is voor mijn begrip)

[yopi]

Bij mij is wel wat verwarring.

Empathie is een tijdelijke oplossing van eenzaamheid of op jezelf teruggeworpen zijn, maar is tijdelijk en dan wordt je daarna tijdelijk op jezelf terug geworpen. Als je nu de totale empathie bereikt, ook weer tijdelijk, wordt je daarna totaal op jezelf terug geworpen, maar waarom zou dat niet tijdelijk zijn?

Tijdelijkheden zijn toch eeuwig?

Misschien juist dat besef? Eeuwig moeten terugkeren?

Het enigste wat ik hier tijdelijk bij bedenken kan is het monster dat de SF-reeks van Duin oplevert. Absolute voorzienigheid.
Dan is de tijdelijkheid inderdaad eeuwig.

[yopi]

Memeticae:

Wat zijn:
Totale empathie, en
Eenzaamste mens ter wereld

Anders dan:
Totaal jezelf kennen, en
Zich verloren voelen in alle werelden?

Jezus. Zo als dat nu in mijn oren klinkt sla je de spijker op de kop.
Met mijn intellectuele gedraai ...

Wat zou ik dán nog moeten uitleggen?

[yopi]

Eigenlijk is dat het spiegelbeeld van mijn uitleg van mijn stelling, bedenk ik nu ...

[yopi]

Bij mij is wel wat verwarring.

Empathie is een tijdelijke oplossing van eenzaamheid of op jezelf teruggeworpen zijn, maar is tijdelijk en dan wordt je daarna tijdelijk op jezelf terug geworpen. Als je nu de totale empathie bereikt, ook weer tijdelijk, wordt je daarna totaal op jezelf terug geworpen, maar waarom zou dat niet tijdelijk zijn?

Tijdelijkheden zijn toch eeuwig?

Misschien juist dat besef? Eeuwig moeten terugkeren?

Het woord 'totaal' geeft een limiet aan. Dus ik kan hier wel in mee gaan.
Het gaat me om de tendens.

In de roman heeft de hoofdpersoon een soort totale empathie vanuit zijn boeken. En is hij een kind gebleven in persoonlijke omgang en ervaringen. Hij heeft de eenzaamheid opgezocht en verkregen door een soort absolute arrogantie.

Zijn huishoudster, de conciërge van zijn flatgebouw, de dwerg en zomeer, zijn duivelse gewone mensen die hem in een crisis brengen.
Aan het einde van het boek komt zijn broer hem 'redden' via allerlei ontwikkelingen.

Teruggekeerd in zijn eenzaamheid na mooie dialogen met zijn broer beleeft hij een soort hemelvaart doordat hij verbrandt samen met zijn bibliotheek.

(Een mogelijke interpretatie van mij van het boek)

Tot zover de korte samenvatting waar memeticae van zei dat hij zich dat wel wilde laten welgevallen als het perse moest.

[memeticae]

Tot zover de korte samenvatting waar memeticae van zei dat hij zich dat wel wilde laten welgevallen als het perse moest.

Nou ja zeg, zo bedoelde ik het nou ook weer niet. Mijn excuses als ik het zo deed interpreteren.

Maar een zinsdeel van je intrigeert me nu al uren mateloos: "Absolute arrogantie".

Iets arroganters ben ik nog nooit tegengekomen, tenzij het mijn eigen arrrogantie is. Maar ja, die is absoluut, daar zit een grens aan.

Ik wil niet op Nietzsche gaan lijken, mocht ik toch dergelijke trekken vertonen, geef dat dan alstublieft gelijk aan! Totale arrogantie siert me denk ik absoluut niet. Helaas is de spiegel onvermogend juist dát aan te geven, die kan enkel maar absoluut denken.

Teruggekeerd in zijn eenzaamheid na mooie dialogen met zijn broer beleeft hij een soort hemelvaart doordat hij verbrandt samen met zijn bibliotheek.

Dat ken ik ergens van ... iets met Eco en Rozen enzo.

Uiteindelijke stopte het daar, na de brand, met de onverklaarbare doden.

[yopi]

'De naam van de roos"? Van Umberto Eco?