Filosofieforum.nl

Als geldt dat n=n
en ook dat x=n
en y=n.

Dan geldt dat x=y=n.

Logisch.

Maar zodra ik wil beweren dat dan ook geldt dat x/n = y/n, gaat er iets mis.
Als n richting 0 gaat, gaat de ratio verloren.

Er wordt wel eenvoudig met n vermenigvuldigd zodat: x=y. De onbekende er uit halen?
Maar eigenlijk staat er nx/n=ny/n, mits n <> 0
En dat terwijl n=x=y?

Huh?

Ik heb geleerd dat je dan de "n"-en mag wegstrepen.
Dat kan toch niet mogelijk zijn? Of zie ik iets over het hoofd?

Een Witte fiets = Een Witte fiets =n
Een Witte fiets/Een Witte fiets=Een Witte fiets/Een Witte fiets, logisch
n(Een Witte fiets/Een Witte fiets)/n=n(Een Witte fiets/Een Witte fiets)/n

n=Een Witte Fiets

Huh?
Oh ja, ik heb mijn premisse terug, heb circulair geredeneerd.


Maar nu deze:
f(n)=g(n), mag ik dan beweren nf(n)=ng(n)?
Nee.
Waarom niet?
omdat f(n) <> g(n) niet bevestigd kan zijn, misschien wel het onderscheid tussen cijfers en getallen.

Ziehier de dood van het dualisme: er valt altijd een term te verzinnen, die een stelling die normaliter GOED of FOUT geeft, onderuit haalt.

Een mogelijk antwoord zou NULL kunnen zijn.


n(witte fietsen/zwarte fietsen)/n-n(zwarte fietsen/witte fietsen)/n=?

Magisch getal hoor ... die n ... praktisch on"noemer"baar!
:greins:

Het is bijna net zoiets als 0.(9) = 1.

Geloof erin of niet.

Naar de wiskunde schijnt het te klopppen, als je het er niet mee eens bent maak er dan eens een wiskunde omheen die het tegendeel bewijst.
Ik kan je garanderen, maar niet bewijzen, dat je op een wiskunde uitkomt die niemand begrijpt.

En als ik wiskunde goed begrijp, schijnt dat juist NIET de bedoeling te zijn.

HM

Hoe deed jij het in de test?
Of liever: waar haakte jij af?

Het hele ding gelezen?
Dapper hoor!

En?
Wijzer geworden?

Ik haakte af bij de tweede punt van:

Gnothi seauton. Quod erat demonstrandum.

Stel dat f(n) = g(n) maar dat je linksom gaat of rechtsom om tot hetzelfde resultaat te komen. Toch wel een verschil, of niet?

Je kunt van ieder getal zeggen getal r = f(x) of r= g(x) en dan weet je al dat r = r eigenlijk niet waar kan zijn, want dan zeg je f(x) = g(x). tenzij je kunt bewijzen dat voor een getal r altijd alleen maar f(x) geldt en nooit g(x).

Ik ontmoet begrip, voel ik. Een erg lekker gevoel. Het is bijkans verslavend. Het is net zo lekker als onbegrip, dat ook verslavend kan werken, alleen heb je daar steeds meer en meer van nodig, om er nog een kick van kunnen te krijgen.
Begrip, echter, is schaars. Of duur. Sowieso zeldzaam.

Dat klopt, daar heb je gelijk in, dat "getal r", zoals je het zo mooi noemt (er), is een, zoals het heet: Surreëel getal.

Maar, om het onderwerp eer aan te doen: Effe testen ... 0.(9)=1.(0)?
Nee natuurlijk.
Als f(x)=r en g(x)=r
Wil dat nog niet zeggen dat de "rren" gelijk zijn.
Tenzij het bereik van de functies in dezelfde klasse valt, wat weer onmogelijk is.

Gelukkig bestaat er algebra!
a/a=a/a <=> a = a (geldt ook als a nul is, algebra werkt namelijk niet met cijfers)



Eindelijk iemand met verstand!
Met welke kans vindt dat plaats?

Is beweren dat 0.(9) gelijk is aan 1 dan wel eerlijk, of is het een klassenstrijd?
Simpel: 0.(9) is niet gelijk aan 1.(0) maar wel aan een 1 zonder klasse.

Is het een soort van: "Ik kom vanuit deze logica tot "r", en jij vanuit die tot de jouwe?
Zouden we ruzie moeten maken hoe we tot "r" zijn gekomen?
Als we dat doen: vergeten we dan niet het belang van "r"?

Ik vind van niet. (Maar dat lijkt me onderhand wel logisch, ik vind nooit iets.)

De surreële getallen kunnen opgebouwd worden vanuit de lege verzameling, door toepassing van Dedekindsneden, een principe dat ook ten grondslag ligt aan de reële getallen. In een oneindige reeks tussenstappen worden voortdurend nieuwe getallen gedefinieerd in termen van eerder gedefinieerde.

"In termen van eerder gedefinieerde"
Dan is nul toch eigenlijk wel het mooiste getal van allemaal, eigenlijk een vorm van zelfnondefinitie.
Zelfannexatie, bestaat dat ook?

Iets om naar te streven misschien?
Ha! Hoe?

Of gewoon qed dan maar, dat mag ook hoor.
Bedankt voor de "eyeball QSO" en dat bleek dat je een mens bleek.
Test gelukt, is het experiment hiermee afgelopen?
Of moet er meer getest worden?
Wat mij betreft wel.

Ik stel voor weer eens de realiteit van iets van bier of zo, zeg maar, te gaan testen op een of ander toekomstig zonnig terrasje.
Indien dat filosofischtechnisch mogelijk is natuurlijk.
En het hoeft niet per se in Kopenhagen te zijn.
Ik zou het jammer vinden als ik de enige mocht zijn, die mijn theorie kan bekrachtigen.

Want wie is seauton eigenlijk ook al weer?
Het verschil tussen een vluchteling en een mens?
Of is dat een gewetensvraag, zo een waar je nooit echt eerlijk antwoord op krijgt?

Lekker dan zo'n geweten, dat je ermee overhoop kan liggen.
Een echte narcist zou daar geen last van hebben, die zou eerder zo iets hebben van: "Snap je dan niet dat ik jouw geef wat je mij geeft, dat ik jouw ontneem wat je mij ontneemt?"
Als een soort van perpetuum mobile, gevangen in zijn gedachten, dood.

Ik ben hem gelukkig nog niet ... of wel?
Nou ja, dat moet ik dus altijd effe testen: " Effe testen ... Hallo? Testtest ... 1 ... 2 ... 3 ... Hé! Waarom staat deze mic niet open?"
"Wat? Ah! Ok! begrepen. "

De "mic" loopt op nulpuntsenergie, was het antwoord.

Daarom hoorde ik hem niet.

Maar ja, wat ben ik hier nu aan het uitleggen anders dan wat je al wist, vergeefse moeite?

we komen tot dezelfde conclusie, maar ik misschien linksom en jij rechtsom, en daarna zijn de wegen ook anders. Misschien een convergeerpunt, meer niet, echt dezelfde weg voor jou en mij is gewoonweg niet mogelijk...

maar er kunnen convergeerpunten zijn in de toekomst, waarbij biertjes op het terras tot de mogelijkheid behoren. Jij dan jouw biertje en ik het mijne.

Bedoel je met convergeerpunten dat snijpunten in principe/in realiteit niet mogelijk zijn? Min of meer zoals twee biertjes twee verschillende biertjes zullen moeten zijn? Hoe dicht ze ook maar tegen elkaar aan staan?

f(t)=g(t) is onmogelijk, omdat f en g op dat punt gelijk moeten zijn?
Dat klopt wel ergens, in realiteit, want om op jouw tijdstip t te zijn, kan ik onmogelijk bepalen of ik op de dezelfde plaats ben als jij, en als ik dat wel ben kan ik onmogelijk het tijdstip bepalen.

Als wij met realitivistische snelheid op elkaar botsen, is het heel goed mogelijk dat we beiden ophouden te bestaan, of slechts nog binnen onze eigen kring kunnen bestaan:
(p = momentsvector, E = energie, m=m0=rustmassa)
E^2=(pc)^2+(mc^2)^2 => {p^2=E^2-m^2 : c=1}
(Voor c=1, "genormaliseerd" heet dat. Dat mag ik doen, omdat ik beweer dat we met relativistische snelheid bewegen.)
z^2=y^2-x^2, is een bekende figuur, een cirkel.
genormaliseerd geldt tevens dat: E=m*1^2 => {E/m=1^2 : m<>0 <=> m/E=1^2 : E<>0}
Wat is 1^2? Hoe geven (1)^2 en (-1)^2 hetzelfde antwoord?
Geniaal mens, die Einstein: we hebben het (bijna) 61 jaar na zijn dood, en al 100 jaar na het verschijnen van zijn theorie nog over hem.

Maar als we nu eens één biertje neerzetten en beiden denken dat het ons biertje is? De EPR-paradox ...
Dat doet me denken aan dat verhaal van die man met de koekjes in de trein (mooi hoor internet, staat je toe het uit de mond van de draak zelf te horen)

Samengevat: Er zijn wel snijpunten, maar pas achteraf weten we dat het convergeerpunten waren, 1 kwam van hier en de ander van daar.

E=m <=> m=E => {m/E=E/m : E,m <> 0}

Misschien zijn die convergeerpunten eigenlijk alleen converseerpunten, en geldt verder g(t) = f(t) maar net even op een ander moment (uit fase)

:)
Mooi gevonden: "converseerpunten".