Morele keuze

Deel je diepste gedachten en laat ons meedenken...
Gesloten
Leon

Morele keuze

Bericht door Leon » 13 mar 2016, 13:45

Morele keuze

Moeten impliceert kunnen. Bij morele keuze, of de uitspraken van Epictetus hierover, denk ik aan de mogelijkheden van mensen voor morele keuze. Misschien zijn die mogelijkheden er niet altijd, of de omstandigheden nog niet zo geweest dat die mogelijkheden er kwamen.

Dan nog kan ik, als ik zelf wel mogelijkheden van morele keuze in mijzelf ontdek, proberen de goede keuze te maken. Ook dan faalt de poging misschien, bij gebrek aan werkelijk kunnen, en zal ik ongelukkig met mijzelf kunnen zijn. Waarbij de kennis van plicht tot morele keuze in twee opzichten bezwaarlijk is: er zijn mensen die het niet zien en niet kunnen, en er zijn mensen die het niet kunnen.

Aan de theorie doet het geen afbreuk.

Er zal misschien niet altijd een talent zijn voor morele keuze, maar dan kan ik nog wel oefenen, en de “genade” is dat als ik mijn wil, al oefenend, voldoende op morele keuze instel, dat het toch zal kunnen lukken. Die ervaring heb ik, en ik ben er dankbaar voor. Zonder (noodzakelijk) oefenen zou ik daar niet gekomen zijn.

Ik wil wel vertellen dat de noodzaak tot oefenen pas komt als je een keer of meerdere keren de fout in bent gegaan, en de consequenties hebt ondervonden, en mogelijk al een beeld van jezelf geschapen hebt van opperste zelfzuchtigheid.

Er zullen mensen zijn die zelfzuchtig zijn, dit niet zien en dus zeker niet kunnen veranderen. Er zullen mensen zijn die zelfzuchtig zijn, dit zien, maar niet kunnen veranderen. Er zullen mensen zijn die kunnen veranderen. En er zullen mensen zijn die niet verandert hoeven te worden.

Modern is het idee dat de zelfzuchtigheid niet hoeft te veranderen, maar dat er gebruik van gemaakt kan worden.

Welk “avontuur” je ook in terecht bent gekomen, vooral de ongelukkigheid als je niet kunt veranderen staat ter discussie.

Modern is dus de “verlichte gedachte” dat je niet hoeft te veranderen (maar dat er wel gebruik van je gemaakt wordt). Ik weet nu niet wat erger is, de ongelukkigheid, of het besef van gebruikt te worden.

Als je wel tot oefenen komt en tot morele keuze, onttrek je jezelf aan gebruiken en gebruikt worden in die keuze, maar als “factor” blijf je gebruikt worden. Er wordt bijvoorbeeld gecalculeerd op brave burgers die afval gescheiden inzamelen en spaarlampen gebruiken, ook als dit niet direct in eigen voordeel is (kost moeite en geeft minder prettig licht).

Nemen we dus aan dat we hoe dan ook een factor in de calculaties van anderen zijn, dan zou het voor de hand liggen om de moeite voor een morele keuze achterwegen te laten.

Omdat er sowieso mensen zijn die dit achterwegen laten worden we hoe dan ook geconfronteerd met maatregelen (vanaf januari 2017 gaan we in de gemeente betalen per bak afval die je aan de kant van de weg zet) en verandert de morele keuze om al eerder de hoeveelheid afval te beperken niets aan de toekomst.

Nu is het hebben van een gerust geweten ook wat waard, voor mensen die de morele keuze ook kunnen maken, maar ik weet dat de belasting van een geweten ook behoorlijk groot kan zijn en dus de kwaliteit van leven kan drukken. Zeker dan ook weer in het licht van mensen die het wel zien, de morele keuze, maar niet kunnen.

De valkuil is nu voor mij duidelijk: we gaan toe naar een wereld waarin morele keuze er niet meer toe doet, waarin alles “geregeld” is. Mogelijk is het eigenlijk al zover.

De traditionele ongelukkigheid kan verdwijnen, maar in de plaats daarvoor komt een nieuw soort ongelukkigheid. Brave new world. Maar goed, niemand zal het mij kwalijk nemen als ik toch gewoon door ga met oefenen, en traditioneel ongelukkig zijn als het niet lukt. Ik vind dat ik recht heb op traditionele ongelukkigheid, en dat de nieuwe ongelukkigheid voorkomen moet worden.

Judas
Posts in topic: 2
Berichten: 32
Lid geworden op: 09 jan 2016, 00:41

Bericht door Judas » 13 mar 2016, 15:47

Mooi onderwerp, toepasselijk ook op een lome zonnige zondagmiddag waarop nog tijd voorradig is voor enige reflexie over de zinnigheden des levens.

Nu de wereld steeds complexer wordt raakt de oude moraal steeds meer op de achtergrond. Niet dat ze niet altijd in beweging was maar er zijn perioden waarin ze sneller lijkt te veranderen dan in andere perioden. Nog even los van het feit dat in de ene periode de rede een groter gewicht in de weegschaal legt en de andere keer weer het gevoel van medemenselijkheid dan wel zelfzucht.

Door de massa media, met name door de tv en internet, worden kinderen, voor zij zich zelf vertrouwd kunnen maken met de opbouw van een eigen moraal, geconfronteerd en vertrouwd gemaakt met levensvormen en waarde-uitingen die hen beter vreemd hadden kunnen blijven.

Ik denk hier met name aan de invloeden van buitenaf aangaande de seksuele moraal terwijl zij zo'n belangrijke invloed zal gaan spelen bij de menselijke zelfverwerkelijking. Het is vooral ook het gebrek aan eenduidigheid waardoor de ontluikende moraal zich in een hoek gedrukt zal voelen zonder dat de eigen probeersels, pogingen op het morele vlak, zullen verschrompelen tot verblekende navolgingen.

Hier komt de naam in mij op van Annabel Bladergroen, mijn grootmoeder van vaderszijde, als een dodo (dubbeldood), behorend tot een uitstervend ras van beroepsschrijvers die zelf nadachten maar niet de behoefte voelden met hun werk hun mening mee te ventileren. Het schrijven van scherpzinnige analyses voor eigen gebruik en veranderende moraal in het bijzonder.

Ik zal haar werk hier niet verder analyseren, en al helemaal niet wegen op haar filosofisch gehalte. Ik ga haar visie aangaande de moraal ook niet uitleggen, ik heb het zelf ook niet onderzocht om vooral maar niet beïnvloed te worden of te onderzoeken waar zij eventueel de plank had misgeslagen om zich door andere moralistische ideeen te laten beïnvloeden want er is altijd wel een filosofisch systeem te vinden waarmee andermans schrijven doordrenkt is of misschien hier en daar een beetje mee gegarneerd als een wit gekronkeld papiertje rond een kippenpoot.

Je zou jezelf een rad voor ogen draaien te denken dat moraal anders in elkaar steekt en dat je moraal niet zou snappen als je alleen op een eiland woonde. In deze hoedanigheid valt menig moraal in het water. Waar zou Nietzsche met zijn moraal blijven als er geen stumperige christenmensen meer waren die elkaar achterna liepen. Wat is een herrenvolk zonder herren en zonder volk.
Vraag het Annabel Bladergroen, mijn grootmoeder van vaderszijde, moraal zou dan zijn dat wat een smulpaap zou vinden als hij voor het eerst in zijn eigen onbeschreven kookboek gaat kijken. Hij of zij zou een levensbeschouwing kunnen genieten die opgebouwd is uit kleine toefjes moraal en verder enkel natuurlijke ingrediënten.

Het scheppingsproces kan hem of haar dan ten dienste staan voor een seksuele moraal die niet alleen de fantasie zal prikkelen maar zeker ook het libido. Het voorvocht van het paradijs op aarde dat het pad van levensbeschouwing kan verlichten terwijl de voeten nog verwarmd kunnen worden met hete tongen uit het hellevuur.

Judas
Posts in topic: 2
Berichten: 32
Lid geworden op: 09 jan 2016, 00:41

Bericht door Judas » 13 mar 2016, 15:48

Mooi onderwerp, toepasselijk ook op een lome zonnige zondagmiddag waarop nog tijd voorradig is voor enige reflexie over de zinnigheden des levens.

Nu de wereld steeds complexer wordt raakt de oude moraal steeds meer op de achtergrond. Niet dat ze niet altijd in beweging was maar er zijn perioden waarin ze sneller lijkt te veranderen dan in andere perioden. Nog even los van het feit dat in de ene periode de rede een groter gewicht in de weegschaal legt en de andere keer weer het gevoel van medemenselijkheid dan wel zelfzucht.

Door de massa media, met name door de tv en internet, worden kinderen, voor zij zich zelf vertrouwd kunnen maken met de opbouw van een eigen moraal, geconfronteerd en vertrouwd gemaakt met levensvormen en waarde-uitingen die hen beter vreemd hadden kunnen blijven.

Ik denk hier met name aan de invloeden van buitenaf aangaande de seksuele moraal terwijl zij zo'n belangrijke invloed zal gaan spelen bij de menselijke zelfverwerkelijking. Het is vooral ook het gebrek aan eenduidigheid waardoor de ontluikende moraal zich in een hoek gedrukt zal voelen zonder dat de eigen probeersels, pogingen op het morele vlak, zullen verschrompelen tot verblekende navolgingen.

Hier komt de naam in mij op van Annabel Bladergroen, mijn grootmoeder van vaderszijde, als een dodo (dubbeldood), behorend tot een uitstervend ras van beroepsschrijvers die zelf nadachten maar niet de behoefte voelden met hun werk hun mening mee te ventileren. Het schrijven van scherpzinnige analyses voor eigen gebruik en veranderende moraal in het bijzonder.

Ik zal haar werk hier niet verder analyseren, en al helemaal niet wegen op haar filosofisch gehalte. Ik ga haar visie aangaande de moraal ook niet uitleggen, ik heb het zelf ook niet onderzocht om vooral maar niet beïnvloed te worden of te onderzoeken waar zij eventueel de plank had misgeslagen om zich door andere moralistische ideeen te laten beïnvloeden want er is altijd wel een filosofisch systeem te vinden waarmee andermans schrijven doordrenkt is of misschien hier en daar een beetje mee gegarneerd als een wit gekronkeld papiertje rond een kippenpoot.

Je zou jezelf een rad voor ogen draaien te denken dat moraal anders in elkaar steekt en dat je moraal niet zou snappen als je alleen op een eiland woonde. In deze hoedanigheid valt menig moraal in het water. Waar zou Nietzsche met zijn moraal blijven als er geen stumperige christenmensen meer waren die elkaar achterna liepen. Wat is een herrenvolk zonder herren en zonder volk.
Vraag het Annabel Bladergroen, mijn grootmoeder van vaderszijde, moraal zou dan zijn dat wat een smulpaap zou vinden als hij voor het eerst in zijn eigen onbeschreven kookboek gaat kijken. Hij of zij zou een levensbeschouwing kunnen genieten die opgebouwd is uit kleine toefjes moraal en verder enkel natuurlijke ingrediënten.

Het scheppingsproces kan hem of haar dan ten dienste staan voor een seksuele moraal die niet alleen de fantasie zal prikkelen maar zeker ook het libido. Het voorvocht van het paradijs op aarde dat het pad van levensbeschouwing kan verlichten terwijl de voeten nog verwarmd kunnen worden met hete tongen uit het hellevuur.

Leon

Bericht door Leon » 13 mar 2016, 15:54

Poetisch beschreven.

Je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. Vanuit die uitspraak is conservatisme een soort wijsheid. Zoals ik het begrijp is verandering echter onontkoombaar.
De behoefte aan conservatisme werkt mogelijk als rem op de vooruitgang, en juist de aan de ene kant versnellende kracht richting verandering en aan de andere kant de remmende kracht van conservatisme, geeft als het ware “vrije” mogelijkheden. Het is dan namelijk mogelijk om mee te doen met remmen of juist niet.

Dat is meer “keuze” dan alleen maar mee kunnen gaan in veranderingen.
Afgezien dus van de discussie of vrije wil mogelijk is, of bestaat, is er dus wel de keuze om remmend of juist niet te zijn.

Inconsequent zijn, soms remmen, soms niet, is dan weer vaak geen keuzemogelijkheid bij mensen, omdat ze dit voor zichzelf moeilijk kunnen rationaliseren (waarschijnlijk).

Wat wel duidelijk is, is dat de conservatief het altijd zal verliezen. Wil men bij de “winnende partij” horen, dan is de keuze op lange termijn voor verandering de juiste.

Maar aan de conservatief dan wel het recht om te zeggen, als de situatie niet echt beter is geworden “ik had het toch gezegd”.

In het licht van verdwijnen van de significantie van morele keuze, en de speciale vorm van ongelukkigheid die daarbij hoort, kan ik opteren voor “ik had het toch gezegd”, maar laat ik de nieuwe vorm van ongelukkigheid proberen te beschrijven.

Het begint bij het besef ten aller tijden onderdeel te zijn van calculaties van bedrijven, overheden en instanties, en “gebruikt” te worden. Dat is nog geen probleem als je gewoon je ding kunt doen, dat wat er van je verwacht wordt. Daarbij hoort dan dat de maatschappij zo ingedeeld wordt en geregeld, dat fouten of missers, op het gebied van algemene belangen, zoals teveel afval maken, of belasting van het milieu geven, vanzelf afgestraft gaan worden. Er zal voor worden gezorgd dat het in het eigenbelang is de algemene belangen te dienen. Niet alleen negatief, dat afval maken geld kost, maar ook positief dat weinig verbruiken je “krediet” geeft om later extra dingen te doen. De nieuwe ongelukkigheid is dat als je niet goed oppast dat je “krediet” dan op is, en je niets meer mag doen (behalve een soort vegeteren op de plaats waar je bent.

Dat klinkt misschien nog wat ver in de toekomst, maar “krediet” in de vorm van geld doet hetzelfde, alleen bestaat dan nu nog de mogelijkheid om schulden te maken, en later misschien niet meer.

Als ik er zo over nadenk, krijg je zoiets als “morele keuze” op het gebied van kredietbewaking, iets voor zowel eigen belang als algemeen belang, waar dat samenvalt.

De nieuwe ongelukkigheid is dan een algemene ongelukkigheid, dat er misschien toch steeds minder krediet komt per persoon (wereldkrediet/aantal mensen op aarde), of je met minder krediet geboren wordt, en anderen meer krediet hebben. Ik denk ook niet dat de mensen het krediet dat ze al hadden in de vorm van geld/middelen/bezit, willen omzetten naar een energetisch krediet. Dus mogelijk zal de werkelijke toekomst eigenlijk alleen maar ongelukkigheid kennen in de vorm van grotere ongelijkheid. “Wij” moeten zuinig aan doen, terwijl “zij” het breed kunnen laten hangen.

Eigenlijk toch ook een oude ongelukkigheid, die ongelijkheid...

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten