Filosofieforum.nl

Ongemak

Ik slaap en voel geen ongemak. Ik word wakker en voel ongemak. Bewustzijn lijkt me een fenomeen/verschijnsel/functie van ongemak.

Als er geen ongemak was, was er geen bewustzijn nodig.

Nu wordt bewustzijn gewaardeerd, omdat dan zogezegd het leven genoten kan worden. Maar volgens mij is de logica dan omgedraaid. Bewustzijn is bewustzijn van ongemak, maar omdat we bewustzijn hebben doen we alsof dit geschikt is voor het beleven van gemak.

De psychologische truc om ongemak in het tegendeel te laten overgaan.

De tragiek van de mens is, dat dit natuurlijk nooit echt lukt.

mmm, er zijn ook mensen die voelen zich gemakkelijk als zij wakker zijn.
Zij zijn zich bewust van hun gemak. Ook zijn zij zich bewust van veranderingen die plaatsvinden en waardoor. Nu kan er getackeld worden, zodat het gemakgevoel langer kan aanhouden. In de de cognitieve gedragstherapie kan men hier gebruik van maken ten gubste van de client.

Leon schreef:Ongemak

Gemak

Ik slaap en voel geen ongemak. Ik word wakker en voel ongemak. Bewustzijn lijkt me een fenomeen/verschijnsel/functie van ongemak.

Ik slaap en voel ongemak, ik word wakker en voel me gerust. Het on(der)bewustzijn lijkt me een functie/verschijnsel van ongemak. (Subtiel, niet?)

Als er geen ongemak was, was er geen bewustzijn nodig.

Als er geen gemak was: was bewustzijn overbodig, of op zijn minst facultatief. (Nog subtieler ...)

Nu wordt bewustzijn gewaardeerd, omdat dan zogezegd het leven genoten kan worden. Maar volgens mij is de logica dan omgedraaid. Bewustzijn is bewustzijn van ongemak, maar omdat we bewustzijn hebben doen we alsof dit geschikt is voor het beleven van gemak.

QED: de logica is geldig, echter de parameters zijn omgedraaid.
Wie heeft dat gedaan! En wil hij dat zo snel mogelijk weer eens ongedaan maken?!

De psychologische truc om ongemak in het tegendeel te laten overgaan.

De tragiek van de mens is, dat dit natuurlijk nooit echt lukt.

Welke truc, welke mens, tragiek voor wie, en wat is nooit?
Om, bij monde van Tolkien uiteraard, te spreken: Fangorn zegt: "Zeg nooit nooit, want nooit is een veel te lang woord"
("Nooit" bestaat niet, in Enten-taal. Toch wel knap dat ze er een begrip voor hebben weten te verzinnen, om om te gaan met het gebruik van het begrip in andere talen.)

Het begrip "Treehugger", kan zowel positief als negatief, en, negatief als positief opgevat worden. En als neutraal.

Hangt er maar net vanaf, hoe het begrip, door de 7 vogeltjes om je heen gewaardeerd wordt.

De Guru vraagt aan je: wat jij ervan vindt?

Een mooie logica? Of kun je er begrippen in kwijt die niet aan de logica voldoen?
Klopt dan de logica niet? Of klopt de logica van de Guru niet?
Ben jij een Guru?
Klopt jouw logica?

"Ja" en "Nee": zijn beide antwoorden.
"Niet zo eng doen!", is er ook een.

"De Guru spreekt", kopt dit bericht, maar welke Guru spreekt eigenlijk? Hij die hierna komt en antwoord geeft?

Wat een rare Guru ... als hij antwoorden geeft.

(Zou niet beter zijn: "De Guru vraagt zich af of?", of wordt hij dan tot orakel?)

Is de Guru dan niet de leerling en de meester tegelijk?
Of is hij het wel?

Ja en Nee is het antwoord: waarom al jaren lang gevochten wordt.
"Misschien", opperde Gödel, en nam zichzelf het leven.

"Ja, nee, misschien ... zeg maar." Is misschien niet eens zo'n hele gekke oplossing. Wel een verwarrende.
Zeg maar.

Hoe dan, de logica blijft in stand, sinds de parameters ermee kloppen en overweg kunnen.


Het lijkt wel een vorm van niet-opgelegde(en stiekum toch)-religie.

Waartegen ik waak, meen het te kunnen herkennen, maar moet leren mijn enthousiasme van herkenning wat te temperen. Alsof ik een hond ben.

Vraag een kattenbezitter eens of hun kat zich soms honds gedraagt.
En doe ook eens het omgekeerde.

Om gelijk maar weer eens even on-topic te komen: "De guru spreekt"

"Onze bazen begrijpen ons niet."
En dat is jammer.

Dat deze ene Guru dat zo ziet.

Guru != Ziener.

En Nostradamus dan?

Een ongelijkheid die binnen het huidige stelsel niet op te lossen valt.

::

Wat is het huidige stelsel dan?
Ja hoor eens, ik Beneenguru, geen Ziener.
Waaruit gelijk mijn agnosticisme afgeleid kan worden.

Dûh!

gemak/genot ervaren bij bewustzijn heeft geen enkele functie, of het moet het signaal zijn dat blijkbaar het ongemak overwonnen is (tijdelijk) en dat je vergelijkbare handelingen/gedrag een volgende keer weer kunt gebruiken om het ongemak op te lossen.

Ik bedoel, kunst, voor de ervaring om je het ongemak te laten vergeten, dat is dan tijdelijk zo totdat de kunst uit de mode geraakt. Tragisch niet?
Een hele Bach-compositie om het lijden te vergeten of in genotssfeer te trekken, en dan hebben jonge mensen zoiets van "te moeilijk", liever een pilletje.

Ongemak oplossen is een primaire taak, genot maximaliseren hooguit een secundaire.

En dan zijn er mensen die denken dat je met genot maximaliseren al het ongemak kunt oplossen. Wat volgens mij een denkfout is.

Ongemak is steeds anders. Eigenlijk is alleen wennen aan herhaald ongemak een oplossing, waarmee je gelijk dat vervelende bewustzijn ook onderdrukt, zodat bij nieuw/ander ongemak niet gelijk weer alle toeters en bellen afgaan.

Waarom willen we eigenlijk kunstmatig bewustzijn of kunstmatige intelligentie? Het komt er toch eigenlijk op neer dat je een machine leert ongemak te hebben? (en dan manieren te verzinnen om dit op te lossen). Maar de machine had dit ongemak al niet om te beginnen, dus wat zijn we eigenlijk aan doen???

Zoiets van "ik ongelukkig, de hele wereld ongelukkig"?

Ik kom trouwens tot een aanpassing van het utilisme, dat het maximaliseren van het aantal gelukkige mensen voor staat. Ik denk dat een streven naar een samenleving waarin het aantal bewust beleefde ongemakken gereducerd wordt. Dat is heel wat anders. Je kan dan bijvoorbeeld zien dat de huidige technocratische maatschappij, met steeds ouder wordende mensen met kwaaltjes, niet voldoet aan die norm, hoezeer ze ook de geluksmaximalisatie lijken na te streven. Het streven heeft de verkeerde nadruk. Het gaat in principe wel om comfort, maar niet om genot te maximaliseren, maar om kwaaltjes en ongemak het hoofd te bieden. Zo kan iemand heel comfortabel zijn, maar dan last hebben van geweten/verveling/existentiele crises.

Misschien is leven onder meer primitieve omstandigheden bijvoorbeeld beter, omdat de acceptatiegraad van eventueel ongemak dan anders is. Nu "moet" je bijvoorbeeld wat van het leven maken, dan is afvallen gewoon harde werkelijkheid en aldus te accepteren.

Ik hoop dat ik duidelijk ben.

PS.
De pretentie guru te zijn is serieuzer dan je denkt. Nu "moeten" we er luchtig over doen, omdat de sociale acceptatie op het spel staat, maar eigenlijk wil niemand iets liever/ iedereen niets liever dan guru zijn, denk ik dan.

Het helpt als blijkt dat die guru's die sociaal geaccepteerd werden gewoon bleken allerlei zwakheden te hebben.

memeticae schreef:

Leon schreef: De psychologische truc om ongemak in het tegendeel te laten overgaan.

De tragiek van de mens is, dat dit natuurlijk nooit echt lukt.

Welke truc, welke mens, tragiek voor wie, en wat is nooit?

Onderschat het psychologisch immuunsysteem niet, uiteindelijk zorgt dat voor meer ongemak denk ik. Freud noemde het onderbewustzijn, maar het is niet zozeer een bewustzijn als iets dat bewustzijn probeert te voorkomen, iets dat probeert de redenen voor ongemak (uiteindelijk de opvattingen) niet ter discussie te stellen.

Maar ook hier geldt, als het besef er is, kan het anders.

De truc is: je bezig houden met genot om niet bezig te zijn met ongemak
Welke mens: de mens die je kunt bedenken.
Tragiek voor wie, diegenen die nog niet het besef hebben en dus niets kunnen veranderen.
Wat is nooit: tot op het moment dat het anders gaat.

Zou je eens willen uitleggen wat je onder "psychologisch immuunsysteem" verstaat? Aub?

Wil je het echt weten? Soms bepaalt jouw onderbewuste dat je dingen niet wilt weten, dan wordt kennis niet herkend/erkent. En de redenen die je daarvoor hebt schijnen jou zelf heel erg geldig toe. Je blijft in de waan, wat voor tegenvoorbeelden er ook komen.

Wil je het echt weten?

Ja, graag.

Aha!
(Aha-erlebnis, mijns inziens het mooiste en lekkerste gevoel ter wereld: het overtroeft orgasme, met een orgasme.)

Zoals jij "herkend/erkent" kunt schrijven? In plaats van de "d" en de "t" te rijmen? (Omdat je meende het correct op te schrijven.)

Of wat ik in een ander bericht benoem:

Kun je jezelf wel toegeven dat je er naast zit?

Als je dat kunt, ben je dan psychologisch immuun?
Of juist als je het niet kunt?

God ja een d/t fout, ben ik toch niet zo volmaakt als ik mij waande.

En? Hoe voeld dat?

Goet. Ik ken wel een zeker leedvermaak met betrekking tot d/t fouten. Zo schreef een docente VMBO hier in de buurt dat er dinsdagavont wat te doen was. Ach NL heeft een gedoogbeleid, en dat soort spelling wordt vanzelf de norm.

Soms disparait er wat...

http://www.volkskrant.nl/buitenland/het ... ~a4239316/

Jôh!

(Ik zou niet zonder kunnen)

Deze vindt ik dan wel weer heil moei!

'De taal van Voltaire is een element van ons innerlijk landschap, zoals de romaanse kapelletjes of de Pont du Gard.'

Welk lantsgab?

Conservatief.

Bijna reactionair.

Mooie Franse woorden.

In de Nederlandse taal.

Mar late wu almal du reiguls eis losse

bergriepen wort than gisse

Terweijl de tal hutzelluffde bleif.

Leg dat een buitenstaander maar eens uit, want gein niet Neiderlander kent dit begreipe.

Dat is overigens een van de redenen waarom het Nederlands zo weinig gesproken wordt. Het is een vorm van bargoens, dieventaal.

Daarom spreken (of menen) zoveel Nederlanders een tweede of derde taal te (kunnen) spreken, en hebben weinig moeite zich aan te passen.
Zelfs in het herkennen van de grammaticale onjuistheid.

En valt, zelfs in een fantasietaal, het Nederlands te herkennen.


Ach ja kedrift, kum gri verwot.

Het is de vorm van eigenaardige Nederlandse grammatica, die enig begrip mogelijk maakt.

Maar als je gaat ruziën over femtig en fümtig en wat dat dan in florijnen of ponden waart is. Tsja.

Dan is het hek van de dam.

En maakt een d-tje of een t-tje weinig meer uit.

Nederlanders spreken makkelijker buitenlands omdat hun tong niet zoals bij Duits of Engels alleen voor of achter gebruikt wordt, maar over de hele lengte.

Taal is verder een levend ding, en moet dat blijven, juist om voor nieuwe generaties bruikbaar te blijven.

Dat nieuwe generaties anders mogen zijn dan oude generaties dat is een kwestie van voorkeur. Meestal gaat wetenschappelijke ontwikkeling ook pas verder als de representanten gestorven zijn.