Blinde vlekken

[Ondersteboven]

Hoe leren we ze zien?
Het is makkelijk ze bij een ander te zien, maar hoe word je je er bewust van bij jezelf?
Wie is jezelf als we dikwijls een waarheid ontlopen die kwetst?
Wat als het niet in je natuur ligt te bereiken wat nodig is te worden wie je wenst te zijn, ben je dan wel geboren om die persoon te zijn?
Het is alsof ik terug getrokken word door mijn verleden en mijn dromen me laat duwen naar de toekomst. Een plaatje van willen, maar niet kunnen.

Zo hang ik aan beide kanten te bengelen en vraag ik mij hedendaags af, ben ik wel wie ik denk dat ik ben?
Ik merk op dat dit een algemeen probleem is. Meeste mensen weten niet wie ze zijn, en denken dat ze iets voelen maar staan er dikwijls haaks tegenover.

Wat denk jij?

[Leon]

Iedereen is een rationeel-systeem. Alleen de rationliteit van het ene systeem is toevallig beter dan het andere systeem, en soms is het rationeel dat een systeem uit de lucht gaat. Je kan ook een leven lang bezig zijn een systeem in de lucht te houden. (Beetje ICT-metafoor)

Je hebt ze nog, die mensen die met Word Perfect werken...

[Ondersteboven]

Mooi gezegd.

Maar hoe herschrijf je dan je programma?
Zijn we gebonden aan onze genetica/opvoeding of kan onze vrije wil toch herscheppen wat is maar niet wil zijn?

[Leon]

Het mooie van programma's is dat je voortdurend de code kunt muteren, vrij of niet, op een gegeven moment is er software die extra keuzes geeft, dan worden bijvoorbeeld tegengestelde neigingen (onvrij) zodanig gepresenteerd dat je een beslissing kunt nemen. Achteraf zal de keuze goed of slecht lijken en dan ga je weer herprogrammeren.

[Blin]

Hoi ondersteboven,

moet je weten wie je bent om betekenis uit een abstrakt schilderij te halen?
Waar jij heen wil lijkt me een beetje new agerig, dat je zaken niet ziet omdat je ze niet kent. Zie ik een schip aan de horizon als ik niet weet wat een schip is, zie ik geen engelen waar iedereen ze wel ziet. Dat je een soort newuatzijn nodig moet hebben om bepaalde dingen te kunnen zien. Zou kunnen, in eder geval werkt het voor mij niet zo.

Neem een abstrakt schilderij in een museum, er staat een bordje bij met de naam van een bekend schilder en 'het blauwe huis' , je kijkt en verdomd je ziet een blauw huis maar wat als er geen bordje bij stond had je dan ook een blauw huis gezien, nee waarschijnlijk niet.


Bij de meeste zaken waar sprake is van een leren zien, zijn helemaal geen bordjes te zien en toch hoef je niet jezelf te doorgronden om er betekenis in te zien, je moet wel bij je inuitie kunnen, lijkt me, of desnoods bij je fantasie.

[Ondersteboven]

Ik wil zeker niet new age overkomen
Maar zijn mensen wel wie ze denken te zijn?
Sommige details in het schilderij gaan verloren, maar net die details bepalen veel in het geheel.
Wat ik mij afvroeg, zijn de correcties überhaupt mogelijk na een routine van decennialang?
Mijn waarheid en realiteitsbesef kunnen beter, maar wat weerhoud me dan?

[Tino]

Mijn waarheid en realiteitsbesef kunnen beter, maar wat weerhoud me dan?

Het is moeilijk om uit ingesleten paden te stappen.

[Ondersteboven]

Mijn vraag is vooral hoe ik er bewust van zou worden.
Ik hoef maar naar mijn ouders te kijken en zo betrap ik mezelf erop dezelfde kwalen als hen te hebben. Dikwijls te snel van oordeel en te impulsief qua reageren tegenover de ander.
Maar er is vast meer waarvan ik me niet bewust ben, maar graag zou worden.
Via de zelfdiscipline zal ik moeten leren minder impulsief zijn, genuanceerder te reageren, ...Maar er is vast meer... veel meer

[Ondersteboven]

Mijn waarheid en realiteitsbesef kunnen beter, maar wat weerhoud me dan?

Het is moeilijk om uit ingesleten paden te stappen.

Maar vast niet onmogelijk, toch?

[Tino]

Bij de meeste zaken waar sprake is van een leren zien, zijn helemaal geen bordjes te zien en toch hoef je niet jezelf te doorgronden om er betekenis in te zien, je moet wel bij je inuitie kunnen, lijkt me, of desnoods bij je fantasie.

Dit vind ik wel goed gezien
Kijken kunnen wij allemaal (bijna), maar zien c.q. in-zien doet niet iedereen even 'vakkundig'.
Ervaring, intuïtie, kennis, maar meer nog aandacht is daar voor nodig.
Fantasie lijkt mij minder, al fantaseert de mens erop los. Witte vlekken worden op die manier ingevuld. Zaak is om wakker te blijven zodat je inziet wanneer je fantaseert.
Het is zoals bij de witregels in een tekst.

[Tino]

Mijn waarheid en realiteitsbesef kunnen beter, maar wat weerhoud me dan?

Het is moeilijk om uit ingesleten paden te stappen.

Maar vast niet onmogelijk, toch?

Naar mijn idee niet. Maar wat weerhoudt mij dan ? schrijf je.
Wat ik weet is dat sommige mensen (ik moet generaliseren) een vertrouwde situatie moeilijk, zo niet kunnen verlaten.

Een vouw bijvoorbeeld die jarenlang mentaal en fysiek geteisterd wordt door haar partner en toch maar bij hem blijft

Of de neerslachtige, die toch maar liever in zijn duistere 'kamer' blijft i.p.v. een lange wandeling te gaan maken o.i.d.

Wellicht weerhoudt onmacht jou?

[Ondersteboven]

Ik ben op zoek naar die grijze zone. Waarin ik mezelf kan blijven, maar correct tot uiting kan brengen.
Ik heb moeite met aanpassen aan veranderingen, en ik ontwikkelde introvert overheen de jaren omdat ik het niet tot uiting kon brengen.
Daardoor ben ik me gaan afreflecteren op zaken die mij niet vertegenwoordigen en ben ik mezelf een beetje verloren.

Maar ik moest mezelf verliezen om mezelf terug te vinden. Nu is het inderdaad een kwestie van de gordijnen open te trekken en het licht binnen te laten. Maar voor ik het weet zijn ze weer gesloten...

[memeticae]

Ha!

Ik weet wie je zoekt!

Jij wilt narcist zijn, maar het niet genoemd worden.
Rest slechts een oplossing: vind een Echo en verzuip jezelf. Aju.
Naar de Griekse mythologie.
(Weet, dat je dan Geluk hebt gevonden)

Je kan ook natuurlijk altijd ontevreden zijn met wat je ziet en hoort, alsof je een vorm van übernarcist bent: in je spiegelbeeld verbeteringen aantreft. Dan ben je een nep-narcist, en zwaar ongelukkig als je die verbeteringen niet weet aan te brengen.

(Misschien wil je dat ook niet, omdat je dan volkomen gelukkig zou zijn, en hoe lang houdt dat stand?)

Je bent gewoon een normaal mens, die zijn doen en laten af laat hangen van de mensen om zich heen .... .... .... als ik al er reden kon verzinnen om gek om te zijn, zou dat hem zijn.


Terwijl de formule niet eens zo moeilijk is:

Er zijn N mensen om je heen, M denken als jij.
N-M denken niet als jij.
Zorg bij die M te horen, want dat is de meerderheid.

Democratie in een notedop.


Er is een simpel experiment dat je kunt uitvoeren:
1) Wat je op TV ziet strookt niet met jou ideeën.
2) Waar je het met vrienden en kennissen over hebt, strookt niet met de TV.

Dat is raar.

Het is alleen zo jammer dat de media zich gedraagt als een SR-flipflop.
Als je de wereld bekijkt als een JK-flipflop, zijn er geen verboden omstandigheden.

Ja, dit kun je kwalificeren als "insider-knowledge" aan de andere kant kun je het zien als didactisch.

Open is het in ieder geval, de illuminati hebben niks met fundamentele logica te maken, bezijdens dat ze een ectoplasma ervan zijn.

Hoe grijs wil je de zone hebben?
Waar geloof je in?

[Ondersteboven]

Mijn ego is meermaals gestorven, maar staat snel weer te pronken. Ik wil zeker geen narcist zijn.
Ik ervaar in het dagelijkse leven simpele taken ook beter te doen als anderen. Dat is omdat ik het strak in mijn hoofd in plan en dat zal dan meer autisme dan narcisme zijn hoop ik?

Ik begeef me altijd in dualen en daar wil ik een midden bereiken (de grijze zone vinden).

Ik bekijk de media nog maar zelden. Het doet me te pijn en maakt me soms akelig bang. Ik praat er niet meer over.
Met vrienden hou ik het simpel, hoewel ik met iemand bepaald soms heel diep op de essentie kan gaan.
Ik weet niet waarin ik geloof, ik geloof wel in het goede en het kwade.
Daar te midden wil ik me begeven.