Het is mij opgevallen wanneer iemand niet in staat is om tot persoonlijk geluk te komen, hij zoveel mogelijk doet om anderen te behagen.
Een heel mooie post PP!Het is een gotspe om een ander telkens te besmetten met chagrijn; dat is puur sadisme! Het geluk van anderen waaraan hij zogenaamd meewerkt, is niets anders dan een verkapte sabotage. Hij werkt wel aan het geluk van anderen maar heimelijk gunt hij ze het niet.
Ik confronteer dat met een persoonlijke crisis in mijn huwelijk.
Daarom citeer ik deze twee zinnen.
Het behagen om anderen te behagen vanwege zelf niet tot geluk te kunnen komen maakte onderdeel uit van de persoonlijkheid van mijn vrouw.
Ze kreeg daar een groot onbehagen over omdat ze een 'denkertje' is.
Vervolgens kreeg ze agressieve gevoelens over wat jij in dat tweede citaat noemt: Geen zwart gat willen zijn voor anderen.
Wat haar in de onmogelijke positie manoeuvreerde om afstand tot mij te nemen. Dat resulteerde in een opname in een PAAZ in Rotterdam.
(Een heel verhaal wat ik hier niet vertel)
Een zelfmoordpoging en psychotische toestanden hoorden daar ook bij.
Zo kunnen zulke gedachten leiden tot zelf-destructie en gedachten om de wereld te helpen door er zelf uit te stappen.
.........
Is zo'n poging dan een heldendaad of een tragische gebeurtenis?
....
Ik voel er in ieder gevoel voor om het tragische als inherent aan het leven te zien. En zo alles wat milder te maken.
Niettemin ben ik daar niet tevreden over.
....
Besluit: Misschien is het toch dapperder om je met de wereld bezig te houden, dan om het je makkelijk te maken en jezelf willen veranderen om te passen. Met als eind-besluit: De wereld verlossen van jezelf, als je er niet uitkomt.
...
De opkomst van de zelfmoord-terrorist vind ik wel tekenend voor deze tijd.
Het is het beste van twee werelden: Je zelf vernietigen, én de wereld vernietigen (zo veel mogelijk).
Het ideologisch sausje er overheen smaakt ook niet zo lekker.
Daarvoor had je in ieder geval nog een keuze:
Opsluiten in eenzaamheid of een vechter worden.
...
Schopenhauer blijf ik interpreteren als dat hij zijn verhalen in eerste instantie vertelde als voorbereiding op de onthechting; en in zijn laatste jaren zich met dat geluk bezig hielt om mensen te leren, die onverbeterlijk niet snapten dat dit leven een tranendal is ..
(sic)