Filosofieforum.nl

Als mensen samenkomen gebeurt er wat met de energie. Er is meer uitwisseling en verdeling dan als mensen relatief geïsoleerd door het leven gaan.

Bij de uitwisseling en verdeling van energie, die zowel bewust als onbewust is, zullen natuurwetten bepalen of er consequenties zijn. Misschien komt er energie terecht bij hen die er verkeerd mee omgaan, misschien verdwijnt er energie bij hen die er goed mee omgaan. Wat ik wil zeggen is dat samenkomsten niet onschuldig zijn.

Maar eerst moeten we dan bepalen wat verkeerd omgaan met energie is, of juist wat goed omgaan met energie is.

Uit samenscholing komt soms rottigheid, dat weten rechtsinstanties die een verbod op samenscholing invoeren. Radicalisering gebeurt voornamelijk in groepen, of anders vermeende groepen, waar men een bepaalde rol in wil spelen. Hoe radicaler, hoe belangrijker de rol, dat is een vast principe.
In groepen geldt dat polarisatie sterker wordt, je wil ergens bijhoren en ergens niet bijhoren, en dus polariseer je.

Dat betekent zoveel als arm wordt armer, en rijk wordt rijker, goed wordt beter, en slecht wordt slechter. Als je uitgaat van goed wil je natuurlijk beter worden, dat lijkt heel logisch en juist, maar hetzelfde principe maakt slecht slechter, met evenveel overtuiging, binnen de dynamiek van de groep.

We zijn dubbelhartig over polarisatie, wij mogen het wel, anderen mogen het niet. Waar mensen samenkomen en communiceren, gebeurt het gewoon. Als realiteit kan je er niet omheen.

Wat dan verkeerd omgaan met energie is, of juist goed omgaan met energie, dat zou in absolute zin neerkomen op de ander kwetsen of niet. In concrete zin de ander de vrijheid ontnemen of niet.

Natuurlijk is de eigen aanwezigheid al voldoende om de ander een deel van de vrijheid te ontnemen, zodat in praktische zin geldt dat je de andere meer of minder vrijheid kan ontnemen. Nu is zelfdoding waarschijnlijk de minimalisatie van ontnemen van vrijheid, en de ander doden de maximalisatie van ontnemen van vrijheid. In afgezwakte vorm heb je apartheid als minimalisatie en totalitair als maximalisatie van bemoeienis, nog meer afgezwakt uiteindelijk liberaal en sociaal.

Sociaal is meer van het samen, maar dus wel bemoeienis met elkaar, wat uiteindelijk toch weer naar totalitaire bestuursvormen neigt, als maximalisatie van de bemoeienis. Liberaal is meer van het apart, maar dus wel als minimalisatie van bemoeienis onverschillig om het (eigen) leven. Ik denk niet dat mensen met hun sociale of liberale voorkeur dit besef hebben.

Als we dan toch het minimaliseren van elkaar de vrijheid willen ontnemen als goed omgaan met energie beschouwen, dan moeten we, denk ik, de context van energie uitwisseling, het sociale verkeren in groepen, wel als uitgangspunt blijven nemen, anders is er geen extra energie om goed of slecht mee om te gaan.

Als conclusie kan gelden, dat naast ontnemen van vrijheid als slecht, het ontnemen van mogelijkheden tot samenkomst als slecht moet gelden.
Energie die dus gebruikt wordt tot dusdanige polarisatie dat samenkomsten onmogelijk worden (conflictsituaties geven) is slecht, ondanks het feit dat polarisatie het aparte individu meer vrijheid zou kunnen geven. Uiteindelijk denk ik dat de vrijheid in status aparte (radicaal) geen werkelijke vrijheid is, want er is geen behoud van vrije energieuitwisseling.

Sjesus!

Wat wil je nou zeggen Leon?
Samenkomen is goed en tegelijkertijd niet goed?

Zullen we dan eerst maar weer eens samenkomen, om het überhaupt over nooit meer samenkomen te kunnen gaan hebben?

Laat tijdens die samenkomst de dubbelhartigheid dan maar vieren.
Wie weet, wie weet.

Wat eruit voortkomt.

Ging het nu lukken in de week van 1 december?

Ik ben wel het samenkomen aan herwaarderen, al ben ik nog steeds bang voor energieverlies.

Zo pessimistisch.

Samenkomen leidt toch slecht in zeldzame gevallen tot iets negatiefs?

Wat met vriendschappen die ontstaan?
Projecten,kennis,visie,....?
Allemaal dingen die ontstaan door samenkomst,mooie dingen die instaan door samenkomst.

Om bv tot radicalisering te komen is veeeel meer nodig dan samenkomst.

Het 'veel meer' moet je aanpakken om radicalisering tegen te gaan,niet het samenkomen.

wat ik vooral wilde aangeven is dat samenkomst niet onschuldig is. Er wordt energie uitgewisseld en dat komt bij de verkeerde mensen of wordt aan mensen ontnomen. In ieder geval is het verre van een neutraal gebeuren.

Wat nodig is, is dat die energieuitwisselingen in de gaten gehouden worden, nu kan iemand er straffeloos mee weg komen om bewust energie te nemen of geven, terwijl dat ten koste gaat van de ander. Op heel basaal vlak is de energetische aanslag er al voordat de materiele aanslag er is.

maar hoe klein is het percentage van ernstige negatieve gevolgen door samenkomst?
zou er daarom echt controle nodig zijn op samenkomsten?

vind je dat niet erg ver,pessimistisch,...?

samenkomsten gebeuren dagelijks in 1000-tallen.

tuurlijk gaan er hopen energie's rond,in,op,....bij samenkomst,maar meestal blijven zo'n dingen ook behoorlijk neutraal.

mensen zijn nog steeds vooral bezig met zichzelf.
wat een energie iemand echt uitstraalt,bitter weinig mensen zullen dat zien(wetende dat de fascade bij veel mensen niet hetgeen is wat ze echt uitstralen),en zolang je vasthoud aan de fascade van mensen,is er op geen enkel vlak ook maar enig gevaar,want die heeft geen inhoud.

pessimistisch...ja ach, het is de wanhoop dat in het klein begint wat later in het groot zich openbaart, maar wat in het klein niet erkend wordt of waar dan niet adequaat op gereageerd wordt, en wat dus in het groot niet meer tegen te houden is...of waar dan zeer geforceerd pogingen worden gedaan om het tegen te houden.

begrijp je waar ik op doel?

Ik had in mijn hoofd een heel betoog gepland, over energieverlies en -winst, tijdens kernfusies en splijtingen en toe- of afname van massa's na elk gebeuren. Samen met beweringen en bewijzen erbij, teneinde je ervan te kunnen overtuigen dat wat jij als energieverlies ziet, je als massa erbij krijgt.
En andersom.

Ik had het helemaal rond, alles was in evenwicht. Geen weerwoord om het niet te doen en geen argumentatie mogelijk voor het tegengestelde.

Tot zover begreep ik je weerhouding en welwillendheid.

Blijkt er een kantelpunt te zijn: IJzer.
IJzer fuseren kost energie, ijzersplitsing is onzeker (zoek maar op).
(Levert net zoveel op, als je erin stopt?)

Dus wat gebeurt er als ijzeren willen elkaar ontmoeten?
De fusie geeft telluur.

Telluur is goed voor loden schoenen, die lopen dan lekkerder, met minder kans op barsten.

De fissie van ijzer echter geeft lichtere elementen, elk weer met weer hun specifieke kenmerken.
Wat niet zeker is, is of de fissie energie oplevert, danwel of de fusie der elementen tot ijzer, energieneutraal is.
Vooropgesteld dat ijzeren willen elkaar gaan ontmoeten, is er een kom nodig op 1 december, krachtig genoeg om beide fenomenen te kunnen behouden.

Alchemistisch gezien moet uit Arseen, Lithium, Silicium en Koper, Goud te fabriceren zijn. Vul zelf maar in, tot welk element jij denkt te behoren.

En als het dan geen goud mocht zijn, dan maar de filosofische steen der wijzen.

Maar zelfs die is zonder nut, want het schijnt dat alleen uit lood goud valt te maken, Newton heeft er hele boeken over geschreven.

Ik denk altijd maar, waar is de kom van al die wijzen uit gemaakt? Die wordt nogal eens vergeten of voor het gemak aangeduid als "alles bevatbaar".


Ik denk dat als de samenkomst van onze lichamen en ideeën al tot ijzer leiden, we al iets heel natuurlijks hebben bereikt.

En dus tussen fissie en fusie niet weten te onderscheiden, omdat dat nou juist energetisch neutraal is.

Alsof het een melodiebetreft.

Overigens kan mijn kom ook alles bevatten, zelfs wereldkritiek niet.

(wat dan weer een rare manier is van zeggen dat als het Leon teveel energie kost, de fusie ook bij mij kan plaatsvinden. Hoewel dat ook weer (verplaatsings-)energie kost.

Ik zie wel wat in de samenkomst der energieën,
Ik voel dat er een nieuwe, onbekende uit mogelijk is.

Maar dat zal wel weer te ... dingens ... zijn.