Filosofieforum.nl

Een verzoek cq een oproep.

Ik heb onlangs iets geleerd.
Het was iets dat ik intuïtief al wist, maar nu zeker weet. (Praktisch gezien bewezen zie.)

Gebruik taal waar je taal gebruikt, en symbolen waar iedereen het over eens is wat ze betekenen.

p -> q

Kan een heleboel betekenen, waaronder:

p impliceert q en
q volgt uit p


Maar bedoel je dan:
(v(p)=1, wil zoveel zeggen als dat p waar is. De "verity of p", zo interpreteer ik het, en analoog v(p->q) wil zoveel zeggen als "de waarheid van de relatie p->q")

Lijkt heel moeilijk te bevatten. Maar als je er een tijdje over nadenkt, is het niet meer dan logisch.

Als v(p)=1 is: "Ik ga fietsen", dan is het handig als v(q) ook 1 is, namelijk: dat mijn band niet lek is => v(p->q)=1

Als v(p)=1 maar v(q)=0, dan kan ik niet gaan fietsen, v(p->q) is dan onwaar: ik zal niet gaan fietsen, want ik heb een lekke band.

(q volgt niet uit p en p impliceert q niet => v(p->q) = False.)

Maar als ik niet wil gaan fietsen, wat interesseert me de staat van de banden dan? v(p)=0, v(p->q) is dan altijd waar, ongeacht de v(q)

v(p)=0, v(q)=either, or both.

Is dat niet wat Schrödinger eigenlijk zei, met z'n kat?


Wat ik eigenlijk wil zeggen:
Let op je symboliek.

Want als iemand schrijft p->q, pas ik bovenstaande toe, en daar krijg je dan commentaar op.

Ratio -> emotie = geluk, geldt alleen als ratio afwezig is, of de emotie doet er niet toe.
Emotie -> ratio = geluk, geldt alleen als emotie afwezig is. of de ratio doet er niet toe.

Consequentie:
Zonder ratio stelt emotie niets voor en geldt geluk.
Zonder emotie stelt ratio niets voor en geldt geluk.

de grap van p->q is is dat het om te schrijven valt naar een logisch verband:
NIET(p) OF q.

GEEN ratio OF emotie = geluk
GEEN emotie OF ratio = geluk
Dus doe me een lol en let daar een beetje op, de volgende keer dat je verbanden probeert te leggen in de vorm van:
geluk -> rijkdom
of
geld -> geluk.

(Die laatste is wel leuk, want er staat impliciet dat je alleen zonder geld kan zijn, gelukkig of niet.)

Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig maken ze geld?

Gebruik dan of de semantische symboliek, of die van de metataal. Of zeg het er gewoon bij.
Maar laat me niet gokken alsjeblieft.
Dat schept maar verwarring.

axioma -> dogma is natuurlijk ook maar een axioma.
Pas als het axioma niet bestaat, heerst het dogma.
dogma -> axioma betekent dan weer dat je prima zonder een dogma kunt en de axiomata niets uitmaken.

danku.

ik lees altijd p->q als: als p dan q

als ik geld heb dan ben ik gelukkig

ik heb geld
geld maakt gelukkig

ik ben een mens
mensen zijn sterfelijk

als ik een mens ben dan ben ik sterfelijk

je hebt een algemene propositie nodig
(geld maakt gelukkig/mensen zijn sterfelijk/met een lekke band kan je niet fietsen)

dat is een beperking van de logica, het is alleen maar deductief

als geld maakt gelukkig niet waar is, of mensen uiteindelijk niet sterfelijk hoeven te zijn, tsja dan geldt wel wat anders ook

ik ben geen mens
mensen zijn sterfelijk

ja daar kan je weinig uit concluderen

ik ben mens
mensen zijn soms sterfelijk en soms ook niet

ja daar kan je ook weinig uit concluderen

Daarom is het p->q zo moeilijk.

p=>q, als p, dan q, ja goed.

Als ik geen mens ben => dan ben ik niet als mens sterfelijk.
Een holle waarheid. Bijna scientology.

Maar zie dat dan eens zoals ik het beschreef:

p=v(als ik geen mens ben)=waar of
q=v(dan ben ik als mens niet sterfelijk)=waar

En vervolgens de operatie p->q.
Wat is dan v(p->q)? Het is waar als je je p's en je q's weet te vinden.
(Nee, ik ben nu eens niet degene met de denkfout)

Helaas zien nog veel te veel mensen (om maar eens te generaliseren, zodat ze mij niet de enige gek vinden) de p en q in een causaal verband, sterker nog, er wordt uit de weg gegaan om q toch maar naar p te krijgen.

Terwijl dat er niet staat, q is niet afhankelijk van p.
Enkel de propostie v(p->q) hangt af van p. Meestal wordt de p zo gekozen dat v(p) false is, en de q ongehinderd doorgang kan vinden.
Het schijnt een retorische truuk te zijn, als je erachter komt vind je hem wel, vind hem heel gemeen en gaat hem gelijk toepassen.

Als dat dan de zwakte van logica is, dan ben ik het met je eens.

Als ik een mens ben, dan ben ik niet onsterfelijk?

Dat klopt dan toch, binnen alle logicae?

Of is het je te Wittgensteiniaans?
Leid ik aan Wittgensteinisme soms?

Of zou het zo kunnen zijn dat: om dood te gaan, je eerst geleefd moet hebben?

Nou ja goed.
Als je niet weet wat leven is, is dat een terechte vraag.
Die komt dan wel uit het dodenrijk.

Ergens komt het me voor, dat iedereen er zijn antwoord op geeft.
Heeft/beleeft/weet/gelooft, en dergelijke werkwoorden.

Als er geen belasting op je woord ligt, maakt je woord nietds uit.
Ben je zombie.

(Huh? Een spelfout? Ikke! Nu ja, dan zal er wel wad agter steike.)

Hoveil hep ik ur noch meir gamak?
aftgestien vandie dee en tee vouten.

As ek dinalnieteens voggens de reigals ken kreige, wien leesterns er dan nog mijnens woorden?
Of, in het gunstichste geval, wie zou er dan nog mooite voor doen?

Het getuigtd van een vorm van luiwheid denkt ik het: Zeg maar, jeweetwel.
Of gewoon domheid, dad kan ook.

Niet dat daar dat mis mee is.

Als je begreipt wat ik bedoel.

Voor ieder ander kan mijn vorige bericht net zo overkomen als dit.

Net zo onleesbaar.
Met dit verschil, ik besef het me.

En mijn fouten zijn opzettelijk.

Dat is geen boze opzet, daarom denk ik niet dat ik fout doe.

Zie het maar gewoon als observatie.
Als ik mijn observatie niet mag delen met anderen, omdat ze dan subjectief genoemd wordt, vind ik dat objectief gezien, niet juist.

Maar ja, ik heb niks te zeggen.
Als zeggen voortaan als zechen gespelt wordt, wie ben ik dan om de foute "t" aan te weizen?

Duurd noch mar even, vor sub- en objectief zijn zienoniem.

Die stomme regeltjes ook; wat een belasting!

p=q, zijk tog nie zouw.

Da's toch logisch?

Je wil gaan fietsen, maar heb een lekke band.
Dan plakt je hem toch gewoon effen?

Ken jij weir lekker vietsen.

"Ja Buurvrouw"

-"Of kejeje eige bant nie plakke? Wachmareffe ... Wiiillleeeemmm!? "Mompelmomel, brombrom ... Jahaaa!?", die gauser fan hienaas hep een lekke viets en hij weinnie hoewum te plakke, hellep jai hem eins eive!? Mompelmompel, brombrom, stommelstommel: "Hoesau mot ik dat doen? Hep die gas selluf gein solutie?"
- "Ja, wat me Willum segt, hep je selluf gein sollutie?"

Ja mevrouw, maar ik ga vandaag liever lopen.
Dank U en ook Uw Willem, voor de geboden hulp.

Tot ziens!
Dahaag.

Doewiieie!

Nau danmottie het sellef mar weite ... Wat jij Willum?
- Mompelmompel
Wat seije?
- "Niiks".
Aw, dannisetgoed.

ik post op forums
forumbezoekers zijn gek

ach ja...

Dat is de grap juist.

Ik post op forums = v(p) = 1
Forumbezoekers zijn gek = v(q) =1

Als je daar vervolgens een p->q van wilt maken, kom je met v(p->q) in een vreselijk lastig parket.

Kijk maar:

Ik post op forums v(p)=1, forumbezoekers zijn gek v(q)=1.
v(p->q) is waar.
Ik post of forums (v(p)=1, forumbezoekers zijn niet gek v(q)=0.
v(p->q) = onwaar.

Als je niet post op forums, v(p)=0, kun je niets zeggen over zij die dat wel doen, v(q)={0,1}. <- ongesorteerde set.

Dan heb je wel een paradox geschapen, met je p->q.

Want wie is er nou gek? Allemaal (de posters en de bezoekers) hebben ze toch het forum bezocht?

Dan zou ik toch de p's en q's nog een gaan overdenken, alvorens met een steekhoudende p->q te komen.

Dat is het enige dat ik wil zeggen.

Alvorens je in een bericht p->q gebruikt.
Doe het expres, zodat je bedoeling duidelijk is, of gebruik iets anders, waaruit je bedoeling duidelijk wordt.


Maar val niet in de paradox dat opeens q, p gaat bepalen.

Alle Kretenzers liegen zei de Kretenzer.

Danku.

Wie dit kan lezen, is gek.

Heb je een concreet geval/voorbeeld voor de ongefundeerde p->q?

Het is volgens mij kritiek op iemand, en ik weet niet wie. Ben ik het? Mag je gerust doen bij de tekst zelf.

Leon schreef:Heb je een concreet geval/voorbeeld voor de ongefundeerde p->q?

Nee ...

Het is volgens mij kritiek op iemand, en ik weet niet wie. Ben ik het? Mag je gerust doen bij de tekst zelf.

Dat is het niet. Ik wilde enkel aantonen dat het teken "->" meer kan betekenen.
Daarom heb ik het ook gepost onder "Om over na te denken..."

Het is dus geen kritiek op jou, of op iemand in het algemeen.
Zie het meer als observatie.

Ah je hebt het over een mogelijkheid...ik zal kijken of ik in de praktijk de mogelijkheden tegen kom.

Ik heb een lekke band -> Ik ga niet fietsen.
Had ik geen lekke band, kon ik gaan fietsen.

Lekke band of niet, pas als ik wil gaan fietsen beïnvloedt de staat van mijn band de mogelijkheid ertoe.

Derhalve impliceert mijn wil tot fietsen niet de staat van mijn band.
(Tenzij ik hard genoeg wil natuurlijk, magisch gezien. Als ik geen zin heb om te fietsen, denk ik mijn band lek. Maar da's een ander verhaal.)

p->q

Ik fiets -> mijn band is heel.

Een uitspraak, met een implicatie.
Geen causaliteit in te ontwaren, op één na.

v(p->q)=waar, derhalve valt af te leiden(!) dat ik pas kan fietsen als mijn band heel is.

Immers:
Ik fiets -> mijn band is lek, is een leugen. v(p)=1, v(q)=0 => v(p->q)= onwaar.

Ik fiets niet -> want mijn band is lek. v(p) &c.
Ik fiets niet -> omdat mijn band lek is. &c.

Zijn al twee verschillende dingen, echter beide waar. Feit blijft v(p->q)=waar.

Deze "materiële conditie", zoals het ding genoemd wordt, stelt me in staat een causaliteit te ontdekken.


Ik ben gelukkig met de wereld -> de wereld is gelukkig met mij.

Kent maar één ongeluk, namelijk dat jij denkt dat de wereld niet gelukkig is met jou.

Nou dat is onwaar, dus vergeet dat maar gauw.
Zo, ook weer opgelost met zuivere vulcaanse logica.

En dit was nog maar hoofdstuk 1 van mijn boek.
Het allerergste is, dit ging over klassieke, conditionele, logica.
Intuïtief voel ik al nog beters komen.

Maar ja, het boek heet dan ook: "An introduction to non-classical logic", ik houd me vast, voor wat er nog gaat komen.

Ik zal U op de hoogte houden van mijn vorderingen. v(p)
Of U wilt of niet: v(q)=either, or both.