Ik schreef:Als je denkt over nadenken, denk je al snel dat de zeven vogels om je heen ook zo denken.
Totdat je beseft, dat XOF de vogeltjes je leven leiden.
XOF je de vogeltjes hun leven leidt.
yopi schreef:En toch wolkt het.
Dat vind ik wel speels.
Door zeven vogels omarmt
Door zeven uitgescheten.
XOF de vogels zijn misplaatst;
XOF het omarmen en uitscheiten.
Krom.
Als je het zo stelt wel ja. Maar met: omarmen XOF uitschijten, is het al minder krom, als je ziet dat het niet steeds over dezelfde vogels gaat. ("Omarmt" is met een "d" natuurlijk. Voltooid deelwoord immers. Om mezelf te verbeteren.)
Maar als ik het goed begrijp zeg je of je projecteert je op die andere zeven;
of je bent zelf de projectie.
Zoals het bij mij in mijn 'eigenleven' werkt is er geen of of.
De zeven leven in mij, én ik leef in de zeven.
Alleen mijn lichaam is een uniek oriëntatiepunt.
Wel met alles er op en er aan dan: Waarnemingspunt, zelfbeweger, geheugen en zo meer.
XOF is dan ook geen of of. Xof is xof: niet dit én dat, of, niet dat én dit.
Maar beter is misschien te spreken van NXOF: dat niet en dit, of niet, dat en niet dit. Maakt het lekker verwarrend.
Dan spreken namelijk alle Kretenzers de waarheid NXOF ze liegen allemaal. Dan heb je gelijk je antwoord, als je een Kretenzer de weg vraagt.
("Wat zou je broer zeggen, Kretenzer: Links of Rechts?")
QED
(Je krijgt altijd het antwoord dat je vroeg, denk maar na: "Is links de goede weg? Dat moet je m'n broer vragen, de broer is een kretenzer, dus liegt als hij zegt ja of nee, daar heb je dus niks aan. Het feit dat K zei dat je het een ander moest vragen, kwam dus voort uit het feit dat hij de waarheid niet kon vertellen. Het antwoord is dus: "Ja, links." Maar dat zal de Kretenzer nooit kunnen geven. Net zomin als: "Nee, rechts."
Ik denk dat hij: "MU" zou kunnen zeggen, als hij niet zou liegen om te liegen.
En er zijn meer dan zeven vogels: 210, welgeteld.
(Tel ze maar na, alle mensen die je ooit in je leven bij naam kent en eventueel het gezicht van voor de geest weet te halen, inclusief Rutte, Balkenende, Kok, Den Uyl, Newton, Descartes, Napoleon, Hitler, Poetin, Bush Jr., caligula, Bush Sr., nero,, Reagan, Kim Karadashian, Kanye West, die ene mevrouw uit Australië (hoet heet ze ook al weer?) Thé Lau, Herman Brood, Tante Wil, ome Harry, mamma, pappa, Nina Hagen)
De rest is de inspecteur van de belastingdienst (deze brief is in een geautomatiseerd systeem samengesteld en daarom niet ondertekend, hoofdcommissaris van politie (idem), een gemeenteambtenaar (idem)
Jij beïnvloedt en laat je beïnvloeden door die andere 209. Om maar niet te spreken van je overgrootomas/-opas, betovergrootomas/-opas. Die ken je niet. Waarom maken ze dan (toch) deel uit van je leven?
Je hebt er alleen slechts zeven nodig om de wolk de kant op te laten gaan die jouw wel leuk lijkt.
Wat alain lijkt te zeggen is: waarom vliegen we de verkeerde kant op?
Het komt alleen zo rot zijn toetsenbord uit.
Maar goed, terug naar het onderwerp en de rest van je bericht ('eigenleven'): "om over na te denken ..."
::
Gevoelens en emotie, rationalisatie en redenatie.
Vanuit daar agereren of reageren, en soms, of vaak, tot verkeerde, of juiste, acceptabele, of onacceptable uitingen te geraken.
Iets waar je wel of niet trots op zou kunnen mogen moeten zijn.
Een dilemma.
Mijn gevoel deed me reageren, daar kwam geen rede aan te pas.
Als ik me daarvoor moet schamen en zo een arme stakker genoemd word: goed, dan doe en ben ik dat. Blijkbaar. (Voorbij de schijn) <-- Voor Jeroen.
Rationaliserend kon ik redenen vinden, die pasten bij mij gevoel.
Rede zei toen dat ik beter mijn gevoel voor me had kunnen houden, want de emotionele uitbarsting was niet eerlijk, en daarnaast asociaal.
Niet eerlijk omdat het persoonlijk gericht was, terwijl de persoon onbekend was. Asociaal omdat het tegen een onbekende persoon gericht was, terwijl er gemeend werd die te kennen.
Maar ja, dat is achteraf gelul.
Is ook maar een slap excuus. Slap, omdat het niet nodig zou hoeven moeten zijn.
"Geef iedereen het voordeel van de twijfel", daar poog ik naar te leven, en soms mislukt dat, juist dát spijt me.
Verexcuseren zal ik me niet: voor het tonen van mijn gevoelens.
Er zijn er al genoeg die dat doen, naast de legioenen die ze nooit tonen.
Maar zeg me niet dat ik me niets meer afvraag, dan word ik boos en redeloos. Alhoewel ik me besef dat dat juist de reden zou kunnen zijn geweest.
Begrijp me niet verkeerd yopi, ik waardeer alain ook. Juist door zijn halsstarrigheid en verborgenheid van mening. Ik heb notabene een epitaaf voor hem geschreven, na zijn aankondiging van verscheiden. Een hele nette, al zeg ik het zelf.
Hij heeft mijn gevoel wakker geschud, juist door het te ontkennen.
Weg met de neutronenbom, weg met kernwapens!
Weg met 9/11, weg met MH17, weg met IS.
Weg met de tandenpoets en weg met sinterklaas, weg met de opvoedkunde en ochtendzieke pa's. (Fons Jansen, een Bussummer overigens)
Ik hoop alleen maar dat hij het zo kan zien, zoals ik het nu beredeneer.
Nou ja, dan ben ik maar een arme stakker.
Misschien is dat wel de waarheid.
Of men projecteert enkel op mij en ik spiegel.
Ik probeer altijd een lachspiegel te zijn, vergeef me.
Ik heb het gevoel alsof mij een lesje is geleerd.
Maar dan wel een, dat ik over mezelf heb afgeroepen.
(Eens Narcist: altijd Narcist)
:heilig boontje: <--- krijg jij een gezichtje?
(ik heb smilies aanstaan, kijk maar --->
)
::
Kijk: ik moest toch
iets schrijven, teneinde mezelf te kunnen redden uit mijn eigengegraven put.
Nou ja, als dat niet getuigt van zelfkennis, dan weet ik het ook niet meer.
Ik hoop enkel maar, dat een ander ervan kan leren.
Misschien wel de Narcist na mij.
Het zou hem niet misstaan.
(Aldus sprak Z? Of N? Die andere N: D?)
::
Bullshit!
Ik had niet moet doen wat ik deed.
En alleen ik kan me dat vergeven.
Jammer dat Leon op vakantie is, deze zou hij wel mooi vinden:
Vergeven is dus een soort anti-tijd.
Waarbij we net doen of het niet gebeurd is.
(Weghalen kan ik mijn berichten niet meer, nooit meer, dank u internetarchive.org onze nieuwe bibliotheek van Babel)
Maar even goede vrienden, toch?