Filosofieforum.nl

Samengebald kan het drie dingen betekenen:

1. Een gelukkige ervaring.

2. Absolute wanhoop. De hel zeg maar.

3. De verveling. Ook niet zo prettig. Heidegger beweerde dat je dat uit moest houden. Doe mij maar een roman. Of bridge.

1. = genade
2. = opgesloten zijn. Een zonde volgens Sartre.
3. = Iets er tussenin. Dat zomaar over kan gaan naar 1. of 2.

Met 1. kan je alleen maar wachten.
2. vind ik suspect omdat ik wel es denk dat je er zelf aan meegewerkt heb.
3. Is uitstel.

Maar met dat laatste wordt ik milder in mijn sociale contacten.
Kom ik uit bij Camus.

Wordt het toch nog filosofisch. (Ja. Dat zijn de regels hier. Toch?)
...

- Hello operator. Kunt u me een veilige lijn geven?
- Nee. Dat kan ik u niet garanderen.
- Kan mij het schelen. Verbindt u mij toch maar door.
- Zo als u wilt.
- klik

het is fasisch, niet factisch

factisch, is zoals het is, maar dan weet je niet wat zijn is
fasisch, is noodzakelijk, en dan weet je wel wat zijn is

geef mij dan toch maar fasisch

De mogelijkheid van de mogelijkheid.

Zou je alles willen kunnen kiezen?

Meestal komt hen neer op iets willen doen dat dan geen consequenties heeft.

Ik vind het mooiste iets doen waarvan je weet wat de consequenties zijn, maar die dan ook willen.

Ja, de laatste tijd ben ik bezig met vasthaken aan een bepaalde toekomst, dat is niet zonder risico, als die toekomst onmogelijk wordt, vanwege onjuiste aannames wat dan?

Bekend in de psychologie is dat als je voor een bepaald denkbeeld (mogelijke toekomst) heel veel geinvesteerd hebt, dat je dan heel moeilijk nog overtuigd kan raken van betere denkbeelden (toekomsten).

Dat probleem is er minder als je veel minder ver wil vasthaken, maar gewoon bij het nu in de buurt blijft. Misschien is ver in toekomst (of verleden) vasthaken toch vooral een vluchten.

Er is iets van het nu dat dan niet aanvaard wordt...

Hoe bedoel je dat ik "verder" zou zijn?
Ik heb al heel wat nagedacht, maar hoop niet dat iedereens conclusies langs eenzelfde lijn liggen. Het kan zijn dat ik graag bezig ben (vlucht) in theorie, maar jij zou heel goed juist kunnen kiezen voor iets meer practisch, qua bezigheden. Theoretisch bezig zijn is sowieso een vlucht naar de toekomst waar die theorie toepasbaar zou kunnen zijn (na allerlei toetsing). Ik denk dat ik die toetsing niet nodig heb, en misschien loop ik daarin juist achter, in ieder geval is mijn heden niet zonder spanningen. Spanningen die ook voorkomen zouden kunnen worden.

Maar goed er zijn misschien ook algemene belangen om mensen onder spanning te houden. Ga maar eens uit van de matrix-film-denkbeelden dat we in een virtualiteit zouden kunnen zitten en als batterij gebruikt zouden worden. Als ik experimenteer met mijn batterij-spanning komt er een reactie. Dat zou betekenen dat het verhaal toch en soort van waar is, of niet?

Synchroniciteit zie ik vooral als het afgestemd zijn van verschillende levensvormen op elkaar. Ten opzichte van een absolute tijd, waar je dus op "intuned" het kan dan zijn dat verschillende mensen ingetuned zijn op verschillende momenten van die "tijdstroom" en dan dus de dingen letterlijk en figuurlijk anders zien.

Wat versta je precies onder synchroniciteit?

Je moet weten dat niets wat ik zeg zekerheid heeft, hoogstens een graad van aannemelijkheid.

Dat niets zonder gevolgen is, is duidelijk, alleen het kan zijn dat 1 oorzaak 10 gevolgen heeft, of 10 oorzaken 1 gevolg.

RobW schreef:Dat niets zonder gevolgen is.
Dus als ik praat moet er iemand luisteren.

Dit is een heel simpel voorbeeld.

Nou nee.
Ik vind het een heel ingewikkeld.

Als je praat, en er is niemand om het te horen, luister je dan naar jezelf? Of heb je eerst gesproken en gaat dan pas luisteren? Hoor je jezelf dan nog wel?
Wie luistert er, en waarom moet dat als gevolg van jouw spreken?

Snap je?

Hallo Rob,

je gebruikt het begrip "ontkoppelen". Dat is een zwaar begrip. Je kunt het persoonlijke leven volkomen ontkoppeld hebben van het universum/buiten, dat wil zeggen dat in jouw eigen handelen het tegendeel al vervat zit, zodat jouw persoonlijke nul-som klopt, en jouw leven op zich al compleet is. De consequentie is echter een isolement. Een isolement niet als straf of zo, maar gewoonweg omdat je verder genegeerd kan worden als relevant voor buiten.

Begrijp je? Ik moest het zelf natuurlijk weer de hard-way leren.

het gaat er om hoeveel onbalans men kan/wil accepteren. Dat is mijn "geheim", nogal veel...

Ja precies, als jouw persoonlijke balans geestelijk/lichamelijk samenvalt met een meer algemene balans heb je het beter/minder zwaar, ook al ben je misschien persoonlijk lichamelijk/geestelijk uit balans.

Zie ook: G. Wilbrink.

Tevens nodig ik lezers en lezeressen uit om mee te denken over dit onderwerp met als doel de inzichten, zoals ik die in dit artikel heb opgeschreven, waar nodig te versterken.

Daar gaan we dan.

Hij komt tijd tekort die man, weet niet eens meer te reageren.
Zo high.