Filosofieforum.nl

Ik las een artikel in de volkskrant.

Dat ging over niet zo moeilijk doen over gedoe met of golfverschijnselen of deeltjes-verschijnselen en of die wel te combineren zijn.

Hegel betoogt dat eigenschappen van fenomenen, die je naïef als bijbehorend bij een entiteit beschouwd iets algemeens betreffen die de kern van die entiteit niet treffen.

Bijvoorbeeld: Rood en zwaarte met een bal.
Zowel Rood als Zwaarte kan toegekend worden aan veel dingen.
Die bestaan in het intellect allebei als onafhankelijke dingen.
Die toegekend kunnen worden aan veel zaken die als entiteiten beschouwd worden.

Waarom dan niet golf vergelijken met Rood. En deeltje met Zwaarte?

En als overbieding: Het is een kwestie van wennen. In ons bestaan van kinds af aan zijn we gewend geraakt aan de meest vreemde dingen.
Toekomstige generaties zullen lacherig doen over ons onvermogen om te wennen aan nieuwe inzichten.

Hoewel ik wel moet zeggen dat die nieuwe inzichten me erg aan de kermis doen denken: De elektrische vrouw; de degenslikker; de vuurspuwer; de vrouw met de drie borsten; ...
Het is ff wennen.

Als zintuigen vervangen worden door instrumenten moet je niet opkijken dat daar rare verhalen uit ontstaan. De pers zegt het voort ...

Er is niks nieuws onder de zon.

Godsdienst is vervangen door de 'wonderen van de Wetenschap'.

Gelul zegt mijn ziel; Wacht even, zegt mijn verstand.

Krom, krom, krom, zegt een ander stemmetje in mij.

Waar moet ik naar luisteren?

en/en in plaats van of/of

en deeltje, en golf, niet of deeltje, of golf

het is even wennen

helaas is het wel soms deeltje soms golf qua resultaten en dat is verwarrend, zelfs zo verwarrend dat je dat denkt dat beide niet de waarheid kunnen zijn of de wereld moet zo gek zijn dat statussen elkaar afwisselen, aan-uit

lijkt me wel een prettige wereld waar je niet altijd aan hoeft te zijn

... of uit.

zou "deeltje" nu "aan" zijn? en "golf" dan "uit"? Of moeten we het misschien nog anders zien?

Ik dacht altijd dat het bij quantumfysica ging om een beschrijving van dichtheden, waarbij de collapse dus de dichtheden naar een punt toehaalt.

zoiets...

Soms aan soms uit.
Met zo'n "frame-rate" dat het zonder experiment niet met zekerheid is vast te stellen, wanneer het aan- of uitstaat.
Een soort van "tegelijkertijd aan/uit-staat".

Wat ik begrijp van de QM is dat het om de kans gaat dat je een deeltje in een bepaalde staat/toestand aan kan treffen, die kans wordt uitgedrukt in de golffunctie.
Als je wil weten "waar het deeltje is", laat je de golffunctie "in elkaar klappen", zeg je kans = 1, daar rolt dan een antwoord uit. Als je wil weten "waar het deeltje zou kunnen zijn", beschouw je het deeltje niet meer als deeltje, maar kijk je naar de golffunctie, die geeft je een nette verdeling van de kans waar je het deeltje zou kunnen aantreffen.
Interferentie bijvoorbeeld, kun je alleen beantwoorden met de laatste methode. (Immers, hoe weet je waar een deeltje wel is als je zegt dat de kans dat het in een donkere band is, 0 is?)

Het gaat er dus om wat je wilt meten, aan de hand van de resultaten die je verwacht krijg je soms antwoord door met deeltjes te werken en soms door met golven te werken. Allebei tegelijk werkt niet (althans, op quantum niveau), je krijgt verschillende antwoorden. (wil je wel één antwoord, dan zou je de M-theorie moeten gebruiken, die geeft eenduidig antwoord op hetzelfde experiment, maar die heeft het dan ook niet meer over deeltjes en golven maar over trillingen.) Eigenlijk is het heel raar dat je verschillende antwoorden zou kunnen krijgen, maar daaruit blijkt het dualistische van het (tegelijkertijd) golf/deeltje model: je moet kiezen.
Helaas is de M-theorie zelf ook onderverdeeld, en moet je toch ook weer kiezen uit verschillende modellen, die in de meeste gevallen allemaal een ander antwoord opleveren.

Om gek van te worden.

Het lijkt er wel van af te hangen welke wetenschap je gelooft. Dan zou je net zo goed in een bepaalde god kunnen geloven.
Of nergens in, natuurlijk.

lijkt me wel een prettige wereld waar je niet altijd aan hoeft te zijn

... of uit.

Maar hoe zit het nou met entiteiten en eigenschappen?
Is een golf of deeltje een entiteit? Of het golf-deeltje?
Of zijn golf en deeltje eigenschappen die op één of meer entiteiten betrekking kunnen hebben?

Entiteiten hebben betrekking op 'Wat is is' en 'wat niet is is niet'.
Eigenschappen hebben betrekking op praatjes er over, waarbij de mogelijkheid van een vergissing geïntroduceerd wordt.

Of: Werkelijkheid en Waarheid; of een ander dualisme.

Hegel is van het 'heen en weer'. En daar krijg je net zo het Heen en Weer van als van de moderne natuurkunde.

En zoveel stemmetjes te horen is niet goed voor iemands geestelijk gezondheid. Een filosoof is een masochist, die weet wat hij zou moeten doen, maar dat nalaat.

iets dat aan is, is

iets dat uit is, is niet niet

iets dat niet is, is niet aan of uit

maar goed, de logica wordt misschien doorbroken doordat niets besproken kan worden

Goed gezegd.
Maar praktisch gezien hou ik er niet van om uitgeluld te zijn.

Wat zou er van ons terechtkomen als we allemaal in de situatie gaan verkeren van: Wat is dat is, wat niet is is niet?

Moet er dan niet een plekje ingeruimd worden waar dat besef gehandhaafd kan worden en waar zwijgen afgewisseld kan worden met praatjes?

(vervolg)

Mijn oudste broer - tien jaar jonger dan ik - heeft de zwijgzaamheid van mijn vader altijd geïnterpreteerd als een soort wijsheid. Ik heb daar mijn twijfels over om allerlei redenen.

Dan moet ik denken aan het gezeur van Job tegenover God:
Opgesloten in zijn eigen gezeur breekt hij uiteindelijk en interpreteert het feit dat er geen antwoord komt op een manier waardoor hij weer actief wordt in plaats om te zeuren. En het gaat hem weer goed.
Ook een soort antwoord, dat helemaal niet zo slecht is.
Zelfs een gefantaseerde buiteninstantie die bovenmenselijk is kan je weer op het padje helpen ...

Schizofrenie is zo slecht nog niet.
....

Soms ..

nou krom de ene kant op lullen lokt krom de andere kant op lullen uit.

Maar als je recht lult blijft dat op zichzelf en daar gaan zoveel mogelijk mensen aan voorbij.

Met andere woorden: wat krom is, is niet recht, en wat recht is, is niet krom, dan zijn we uitgepraat maar dat blijft aan de orde.

(vervolg 2)
Een voorbeeld om geschriften uit oude tijden serieus te nemen.

Gekruiste posts.

Wat wil je dan?

Wat denk jij dat ik wil?

yopi schreef:Maar hoe zit het nou met entiteiten en eigenschappen?
Is een golf of deeltje een entiteit? Of het golf-deeltje?
Of zijn golf en deeltje eigenschappen die op één of meer entiteiten betrekking kunnen hebben?

Entiteiten hebben betrekking op 'Wat is is' en 'wat niet is is niet'.
Eigenschappen hebben betrekking op praatjes er over, waarbij de mogelijkheid van een vergissing geïntroduceerd wordt.

Of: Werkelijkheid en Waarheid; of een ander dualisme.

Hegel is van het 'heen en weer'. En daar krijg je net zo het Heen en Weer van als van de moderne natuurkunde.

En zoveel stemmetjes te horen is niet goed voor iemands geestelijk gezondheid. Een filosoof is een masochist, die weet wat hij zou moeten doen, maar dat nalaat.

PS.
Ik wilde geen geschiedenisles geven.
Volgens mij zit niemand daarop te wachten.
Maar soms wordt wat je niet wilt toch waar.

::

Golf en deeltje lijken mij eigenschappen van de manifestatie van een entiteit. Meerdere entiteiten kunnen zich lijken te manifesteren als golf of als deeltje.
Waarmee nog steeds niet gezegd is, dat de entiteit een golf of een deeltje is, per se, an sich. Enkel een manifestatie.
Of, anders gezegd, dat het golf- of deeltjeskarakter zich kan manifesteren als zijnde entiteit.
(incommensurabel, natuurlijk dat geef ik gelijk toe, toch is dat (mijn) werkelijkheid en weet ik er, op de een of andere manier, enigszins, mee te leven)

Dus als je een stroom deeltjes ziet, of golven, het niet misschien één entiteit behelst, maar wellicht iets opgebouwd uit meerdere zich manifesterende "entiteitjes".
(Huygens noemde dat "stootjens van ligt" en kwam daarmee tot zijn golftheorie, newton noemde ze "corpsucules of light" en kwam, na het eerst als golven te zien, op het idee van deeltjes)
Nou ja, laat ik ze dan bij deze voor het eerst in de geschiedenis eens stootjens van corpsucules noemen. Waar vinden die manifestaties plaats? In de Aether? In het Vacuüm? In de vortice van een Feynmandiagram?
(Maakt niks uit, vacuüm is de "new-wave" benaming voor aether, goed beschouwd. Als je deze post begrijpt, begrijp je waarom, als je het niet begrijpt wil ik het graag uitleggen, maar dat wordt dan een boek, of een paper, en zal ongetwijfeld door die journalist van new scientist afgeschoten worden, omdat ik de universiteit niet, (naar zijn mening: lang genoeg) bezocht heb) (Ho, wacht, deze post is geen vendetta, noch reclame, dus misschien had ik het hiervoorgaande beter kunnen weghalen.
Nou ja, het staat er nu eenmaal. Als manifest dan maar.)


Ik ben natuurlijk niet de eerste, velen zijn me voorgegaan en hebben daaruit de quantum elektro dynamica weten te fabriceren.
Meer dat de entiteit zich soms manifesteert als een golf en dan weer als een deeltje, het vormt zich helemaal naar wat jij wilt ontdekken.
Als jij niet precies weet wat je wilt ontdekken, zul je de entiteit nooit kennen.
En kun je het ons ook niet uitleggen.

Ongeveer zoals Einstein geciteerd wordt: "Man verstehe nur (bzw habe nur verstanden), was man auch seiner Großmutter (Oma) erklären könne."

Ik kan helaas enkel over mezelf praten, door te beweren dat ik dingen pas ben gaan begrijpen toen ik er niet meer met mijn Oma's over kon praten.

Maar begrijp ik het dan nog wel?

::

Mijn Opa's hulden zich overigens ook altijd in een soort van mystiek stilzwijgen, en wisten me enkel sprookjes te vertellen.
Waar ik wel weer veel van geleerd heb.

Mijn vader en mijn moeder (beiden leven nog) voeren me tegenstrijdige begrippen: "Wie goed doet goed ontmoet" en "Ondank is 's werelds loon". En het is niet eens dualistisch!
(Misschien begrijp je mijn ambivalentie nu wat beter.)
Mijn moeder wil geen filosofische gesprekken met me, enkel rationele, vaak kapt ze mijn rationaliteit af. Mijn vader, daarentegen, vraagt altijd hoe ik bij een gedachte kom ... en kan een heel eind mee, totdat het punt dat hij me van tovenarij gaat betichten: "Ho, niet zo eng doen nu." (Bijna letterlijk)

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat dat wel op een punt was dat ik verbondenheid tussen hem en mij zag, in fysieke zin ... hm, beter even uitlleggen: hij was in India en werd gebeten door een spin, ik kreeg uitslag op mijn been, op de plek waar hij gebeten was. Ik had de uitslag voordat hij me überhaupt eens vertelde door een spin gebeten te zijn. Daarvoor moest ik hem eerst bellen, hij zou mij eens bellen, om daar achter te komen.
Maar is dat nu verbondenheid? Entanglement, zoals dat heet?
(Toen zei hij dus dat ik niet zo eng moest doen.)

Ik vond het ook eng, maar op een andere manier: dat we allemaal op een hele intieme manier verbonden zijn. Waarbij intiem hetzelfde betekent als fysiek.

::

Stomme Einstein ook, wie heeft er heden ten dage nog een oma of een opa om met dergelijke zaken over te filosoferen? (Misschien was dat ook wel weer het slimme: Niemand dus, zodat je wat je beweert nooit volledig kan begrijpen. Maar ja, wie was Einstein nu helemaal, ook maar een mens.)

Hoe beschrijf je een entitieit? Een (astronomisch) zwart gat komt misschien nog wel het dichtste in de buurt.

Het is, en is niet. We zien het door onze interpretatie van licht.
Omdat alles wat er is, er in kan verdwijnen, is het niet. (Ik had per abuis "verkwijnen" getiept, bij nader inzien dekt dat de lading minstens net zo goed, misschien nog wel beter. Maar ik ga niet deze hele post onnodig aanpassen.)
Singulariteit als entiteit, zonder manifestatie.
De manifestatie maken wij.

Hegels heen-en weer is Pauli's heen-en-weer:
Zelfs op het absolute nulpunt, al zou je het kunnen bereiken, bewegen elektronen nog heen en weer.
Dat is de Zitterbewegung in het vacuüm. Nulpuntsenergie, vacuumenergie en veel meer esoterische namen zijn eraan gegeven.

Vrij vertaald: "Zelfs als niets om je heen zich nog beweegt, beweeg jij nog, en zet daarmee het niets in beweging, zodat jij ook beweegt."

Nou ja, zoiets dan, vrij vertaald zei ik al.

Ik vind dat niet zozeer masochistisch, mij komen de mensen die niet zo denken masochistisch over. Ze (her)kennen geen vrijheid, of willen het niet (her)kennen.

Maar ja, goed.

Wie ben ik nou helemaal? Met deze gedachten opgesloten in mijn lichaam?

"Een filosoof is iemand die weet wat hij doet, maar dat vaak nalaat."
Lijkt me dichterbij de waarheid.

::

Tjsongejongejonge.
Conslusie? Er is geen dualiteit, of, ik zal alles doen, dat te ontkennen.

godverdegodverdegodverdgegdvrcdvcrvd!
Kutdescrtes. kltootzak. kanklijer. misantroop!
Bah!
Ik zou masochist kunnen zijn als ik dsctres aanhing.
Maar dat ben ik niet.
Ik ben ook geen filosoof, anderen noemen mij zo.
Dat schijnt een van mijn manifestaties.

Als je mij al in een hokje wil stoppen met een naam erbij, dan zeg ik Petrarca
Grondlegger van het humanisme.

Nou daar, ik heb ook een isme.

Waar ik het volledig niet mee eens ben.

Alleen die niet mee eens zijn kost niet zoveel moeite.

(En nu hang ik netjes de microfoon weer op, stap van het zeepkistje af en zeg:"Dank U, voor het lezen/luisteren")

Heel fijne post. Ik begin zowaar te geloven dat ik je hier begrijp!
En jij mij.

Om wat te noemen (kan jij misschien zeggen dat ik je niet begriijp):

Dit stukje bijvoorbeeld:

Hegels heen-en weer is Pauli's heen-en-weer:
Zelfs op het absolute nulpunt, al zou je het kunnen bereiken, bewegen elektronen nog heen en weer.
Dat is de Zitterbewegung in het vacuüm. Nulpuntsenergie, vacuumenergie en veel meer esoterische namen zijn eraan gegeven.

Vrij vertaald: "Zelfs als niets om je heen zich nog beweegt, beweeg jij nog, en zet daarmee het niets in beweging, zodat jij ook beweegt."

Nou ja, zoiets dan, vrij vertaald zei ik al.

Heel fijne post. Ik begin zowaar te geloven dat ik je hier begrijp!
En jij mij.

Om wat te noemen (kan jij misschien zeggen dat ik je niet begriijp):

Dit stukje bijvoorbeeld:

Hegels heen-en weer is Pauli's heen-en-weer:
Zelfs op het absolute nulpunt, al zou je het kunnen bereiken, bewegen elektronen nog heen en weer.
Dat is de Zitterbewegung in het vacuüm. Nulpuntsenergie, vacuumenergie en veel meer esoterische namen zijn eraan gegeven.

Vrij vertaald: "Zelfs als niets om je heen zich nog beweegt, beweeg jij nog, en zet daarmee het niets in beweging, zodat jij ook beweegt."

Nou ja, zoiets dan, vrij vertaald zei ik al.

(vervolg) .. non-dualistisch.

absoluut!

Ik denk, uitgaande van mijn definitie die ik in dit topic gebruik: een entiteit is iets wat is, dat het Helium molecuul dan een entiteit is.

Het was een waterstof molecuul.

Alleen denk ik dat in de omstandigheden van een ster je niet van moleculen kunt spreken. Eerder van atomen in niet al te stabiele omstandigheden van fusieprocessen.

Nou. Het antwoord hierop laat ik aan Memeticae over.

Maar wat betref het dualisme ga ik helemaal met je mee.
Mijn idee is zoiets dat je niet aan dualisme ontkomt op grond van dingen die jij ook noemt.

De andere kant is dat het uiteindelijk een niet duaal verhaal is, waar je helaas niet over kunt spreken, maar wel voldoende betekenis heeft om te benadrukken dat je het nooit moet vergeten.

Zo iets.

Na enige herhaling en benadrukking is het mogelijk om gewoon dualistisch met elkaar te praten. Een andere mogelijkheid is er niet.
Het non-dualisme moet altijd verpakt worden om uit te drukken.

Als je van een ander weet dat hij dat beseft kan je het achter je laten.
Je moet op geen van beiden doodvallen. Anders wordt het gelul.

als je dan toch een dualisme aan wilt houden dan kan dat zijn tussen stabiliteit en instabiliteit, maar eigenlijk is er alleen korter- en langerdurende stabiliteit.

Yopi,

elke eerst vrijdag in de maand is het hier kadootjesdag.

Over voetbal kan ik niet meepraten, daar snap en begrijp ik niks van, nooit gedaan en ik zal het ook wel nooit kunnen doorgronden, dat eeuwige duelisme:
"Wij hebben gewonnen!"
-"Volgende keer winnen wij!"
"Oh ja?! Dat zullen we nog wel eens zien!"
- "Jaaaaaa/Neeeee, 'we' hebben gewonnen/verloren", wat dan een excuus schijnt te kunnen zijn om ... ehhh ... "sociaal ongewenst gedrag" te mogen kunnen vertonen. (Maar dat schijnt dan weer een kwestie van perceptie te zijn: de "plegers" vonden (in ieder geval op dat moment) toch "normaal" wat ze deden?) (en dan heb ik het alleen over de wedstrijd, mannen die elkaar een bal proberen af te pakken en geen van de partijen is het daarmee eens, althans zo zie ik voetbal)
Wat ze ook deden. Ik heb geen idee: ik kijk geen voetbal.
(Ik vraag me daarentegen wel eens af, of de spelers dezelfde gedachten hebben als de aanhangers.)
En dan moet je de krachten weer gaan meten om te kijken of dat zo is.

Een rat-race ... zo zinloos. Maar ja, dat is samenwerken in een tredmolen ook. Als je niet oppast zou je het zelfs nog (onterecht) evolutie kunnen noemen. "Survival of the fittest", wordt nog steeds vaak opgevat als "survival of the strongest", terwijl het eerste dat laatste niet, per definitie, hoeft te betekenen. Een soort van "Darwin misunderstood" zal ik maar zeggen.

Omdat ik dat niet kan, dat voetballen doorvorsen, zal ik de aanhangers waarschijnlijk ook wel niet kunnen bevatten.

Een logische conclusie van oorzaak en gevolg.
Maar het kan ook zijn dat ik het niet wil kunnen begrijpen: "Voetbal is oorlog", heb ik ooit eens iemand horen zeggen die nogal hoog onder voetbalkenners staat aangeschreven. Ik houd niet van oorlog, noch voor levensbehoud, noch voor amusement. Hoe dualistisch is dat?
(Ik dacht altijd dat het een spelletje was, een stomvervelend spelletje ook nog eens.)

Waarom niet: in plaats van 22 spelers (jaha, ik weet wel iets van voetbal) met één bal, 22 spelers met 22 ballen, of 44? Kunnen ze ruzie maken over wie de mooisteste heeft: de kali kallisti. Eris zou d'r vingers erbij aflikken, en die had slechts één twistappel nodig. (Hé, wacht eens, slechts een bal in het spel ... HM. Eris is slimmer dan ik.)
Of heb je dan ook ineens 22 scheidsrechters nodig? Hé, da's grappig, nu heb ik mezelf, door dit te tiepen, in laten zien waarom ik voetbal niet begrijp ... door die ene scheidsrechter, met zijn hulpjes de grensverraders ... eehhh ... rechters.
Ah! Begrijp ik gelijk het sociaal ongewenste gedrag, bijna.
Nu het niet snappen nog ...

Nee.
Zie je? Het gaat er niet in, maar geef toe dat ik m'n best gedaan heb!
Of niettan?

::

Een heliumatoom is geen ex-waterstofatoom. Iets beter zou je kunnen zeggen dat een heliumatoom zich manifesteert als de gecombineerde manifestaties van vier (twee ex- en twee gefuseerde) waterstofatomen. Anders gezegd: dat vier waterstofatomen, die met een bepaalde energie gebonden zijn, zich gedragen als helium, komt omdat wij de naam helium eraan gegeven hebben.
En zo wordt ze ook herkend, deze stof gedraagt zich alsof ze 4He is: twee protonen, twee elektronen en twee neutronen, en energie: 4(p+e) -> 2p + 2e + 2n + 24MeV. (Het is iets ingewikkelderdan dat, maar dat maakt voor deze uitleg niet veel uit. De instrumenten tonen dat de gangbare theorie ... gangbaar is.

"Waar is een waterstofatoom dan een manifestatie van", zou je kunnen vragen.
Een waterstofatoom zonder elektron heet een proton, zijn proton en elektron dan manifestaties van het waterstofatoom? Dichter bij elkaar vormen ze een neutron, dus die vlieger gaat niet op.

Een waterstofatoom kun je dus zien als: (kan een manifestatie zijn van:)
- een waterstofatoom, opgebouwd uit een elektron en een proton.
- Waterstof met een extra elektron (H-) of een proton (H+) (Het hydrogenium-anion en het hydrogenium-kation)
- een neutron.

Dat is echter niet meer dualistisch, eerder "trivialistisch", triviaal, in netter Nederlands.

Ik mis alleen het "elektronide": Een stof die alleen uit elektronen bestaat.
nul-H zogezegd, het elektron zonder proton. Waarom toont waterstof zich nooit in die vorm? Of ligt dat aan onze instrumenten?
(nul-H)
Waterstof reageert gelijk met wat het dichtste in de buurt is, daarom H2, de meest voorkomende stof in "het universum" (Na, H, elementair waterstof). Kom maar geen H2 tegen, als je iets zwaarder bent (deuterium of zo), voor je het weet ga je een 21cm lijn absorberen en ben je een ster.

Jeeh.

Proton en elektron, kunnen zowel waterstof als neutron zijn.
(Het enige verschil is de plaats van het het elektron en/of het proton)

Ik denk dat het probleem in deze benadering zit, dat de meeste mensen (onwillekeurig, of door simplistische voorlichting) zich bewegende deeltjes blijven voorstellen, terwijl je in feite niet verder van de waarheid kan zitten.

Stel ....

Ik zeg stel, om het nog eens te herhalen, nou eens dat het menselijk brein met elektronen werkt, en "we" de protonen nodig hebben om ons te manifesteren.

Wie manifesteert zich dan? De Entiteit?

Ik heb geen idee ...


Eens mens bestaat uit meer waterstofatomen dan een computer, een computer werkt met elektronen die van metaal- tot metaalatoom springen.
(Niet geheel correct, maar als beeldspraak voldoet het, denk ik.)
Een mens doet dat (die elektronenuitwisseling) met molekulen.
Wat is sneller?
Waarom is dat sneller?
Wat is beter?
Waarom is dat beter?
Als je op deze twee vragen antwoord weet te geven, "lijdt" je aan dualisme,
in mijn ogen. Ik kan er geen antwoord op geven, omdat ik me niet empathisch in een computer kan begeven, ik weet niet hoe een computer "denkt".
Ik weet hoe die werkt, maar ken zijn gedachten niet.

Bij Pinokkio wel overigens, die kan ik vertrouwen. Ik weet wanneer hij liegt en de waarheid spreekt. Daarom kijk ik wel eens naar mezelf in de spiegel, gewoon, om te kijken hoe m'n neus er bij staat.

En of ik wel mag verkondigen wat ik zeg.


::

Pfff ... het leek wel werk zeg, deze post, gisteren om 9 uur 's avonds begonnen en pas vandaag de elektronische deur uit. Tsja, ik moest weer al mijn bronnen nagaan, om op te passen geen onzin te verkopen.
Gelukkig is het onbezoldigd, dus is het geen werk.
Ja, zo'n lage dunk heb ik van mezelf.
(Leon, zou dit een vraag om bevestiging kunnen zijn?)
Is dat slecht, denk je? Of misschien wel goed?
Geen idee, ik ben geen dualist. Trivialist, vind ik veel mooierderder.
En dan quatrialist, pentalist, &c.
Ooit hoop ik infinitialist te worden en uit de oneindig aantal keuzes er 1 weet te nemen, en tegelijkertijd hoop ik dat dat nog even duurt, voor die ene keuze valt. Het is maar goed dat ik daar in het ene geval alles en in het andere geval niets over te zeggen heb.
Vrije wil je dood te bepalen, is een gevoel.
Wil je dood? Moet je dat doen.
Wil je blijven leven? Moet je dat doen.
Zowel rationeel als instinctief.

Simpel. Niks dood of leven: dood en leven.
Maar niet per se in dezelfde manifestatie.

Het lost dus je probleem niet op, jezelf je eigen leven te ontnemen.
Simpelweg omdat dat niet mogelijk is.
(Vertel dat Narcissus maar niet)

Hoe verdwijn je zonder dat anderen het merken?
(Als je niet ergens geregistreerd staat, ben je voor de maatschappij dood)
(HEERLIJK, lijkt me dat, leven zonder dat iemand het opschrijft)
(Ja, in de middeleeuwen wisten ze wel wat)

Maar even kort en goed.
Ik ben niet, anti-dualistisch.
Ik ben eenvoudigweg ... eehhhh .... niet .... ehm .... dualistisch.
Zie je?

Het is moeilijk niet-dualisme in dualistische begrippen uit te drukken.
Dan maar triviaal:
"Lekker weertje he?"
-"Nou, dat valt wel tegen"
"Oh ja? Hoe zo?"
-"Nou, het weerbericht voorspelde 18 graden, en het waren er 23!"
"Tsja, het weerbericht ... Laatst zeiden ze 18 en werd het maar 15 graden."
-"Tsja, het weerbericht, bijna onmenselijk: je kan er niet van op aan."
"Zeg dat."

Heel zweverig niet?
Nou ja, wie heeft de quantum elektro dynamica uitgevonden?

qed.

Als we in plaats van rond een G2V ster, geboren waren geworden, rond een Wolf-Rayet ster, was het misschien heel anders gegaan.

Maar ja, speel je je spelletje terug, of vooruit?
Welk spelletje, hoe zien de stukken eruit?

Wie ga je ins iemandsnaam "onstlaan"?
Ken je de beginsituatie wel?

Wat is een Zon en hoe verhoudt die zich tot onze Wolf-Rayet ster?
Zou ik maar zo kunnen vragen.

::

Is het nou relatief of perspectief? Hoe hou je het tegen?
subjectief of objectief? Inert gas! Ammehoela! Eindprodukt van bijna alle reakties.
Hmf, wil zeker ster zijn, dat heliumgas, zeker aspiraties naar waterstofgas, als ze maar de ruimte kreeg.

Frigide, ofzo.

Maar toch ... de zon heet helios, en het stofje helium.
HM.


Wantrouwen is gewekt.

Ach en wee, en jammer.
Ik zit vol met vragen, en weet dat slechts ik het antwoord weet, het pas krijg na schier oneindige vragen.
Als ik maar eens wist wat al mijn vragen deden duiden.
Iets met geluid en bomen en een bos enzo.
Sprookjes van mijn Opa.

Young grasshoppers en dat soort beeldspraak.

Zoiets.

Dat zou mooi zijn.
Maar misschien kan het beter??

Als jij met je jonge geest nou eens wist te bewijzen dat er maar één elektron is. En dat de tijd zich aanpast aan de waarneming van dat elektron.
Heb al 1 miljoen verdiend.
En alle andere 9 ook.

Maar dat mag niet de drijfveer zijn, Grigori Perelman begrijpt dat

<was dit een vraag om bevestiging?>

waarom wel?

Maar goed ik ben zelf gradualist, maar niet altijd een gradatie tussen twee. Dan nog liever de gradatie van 1.

Jouw manifestatie van denkvermogen heeft verder weinig effect bij mij...maar dat moet aan mij liggen.

Leon schreef:Maar goed ik ben zelf gradualist, maar niet altijd een gradatie tussen twee. Dan nog liever de gradatie van 1.

Jouw manifestatie van denkvermogen heeft verder weinig effect bij mij...maar dat moet aan mij liggen.

De gradatie van 1 graad?

Het is allemaal natuurlijk maar triviaal, misschien daarom niet zo effectief.

ja meer of minder georganiseerd bijvoorbeeld, want ongeorganiseerd is niets

of meer of minder stabiel, want instabiel is ook niets

M.

duelisme

Als ik het goed begrijp bedoel je duellisme met twee van die l's.