Ambitie
Zelfkritiek, dat ik als hoofdzaak van de filosofie beschouw, heeft moeite met ambitie. Als zelfkritiek ambitieus wordt aangepakt, blijft er niets van jezelf over. Daarom zal kritiek zich tegen ambitie moeten keren. Maar zonder ambitie aan iets beginnen, dan kan je het net zo goed laten.
De aanname is hierbij dat het niet de bedoeling kan zijn dat de persoon als gevolg van een praktijk het onderspit delft. Als we echter de parallel met een soldaat trekken, het is wel mogelijk dat de persoon het onderspit delft.
Sommige mensen hebben de ambitie goed in het debat te zijn. Zij willen de beste zijn qua denken en argumenten. Zij willen winnen. Dat soort ambitie is niet bestand tegen zelfkritiek: waarom wil je de beste zijn? Statusgeil? Waarom wil je dat anderen verliezen, wat een logische consequentie is als jij wint? Egocentrisch?
Snel komen de argumenten dat het voor de wereld in het totaal belangrijk is als de waarheid boven tafel komt. De waarheid van jezelf als narcist?
Filosofie kan alleen edel zijn, als het zich onttrekt aan politiek. Dat is op zich een politieke uitspraak, dus bevestig ik maar direct dat de enige manier om edel te zijn de zelfkritiek is.
Men kan alleen zelfkritisch zijn als men de eigen ambities frustreert.
Je moet precies het tegenovergestelde willen van wat je wilt. Dat is filosofie.
Maar als je precies het tegenovergestelde bereikt van wat je wilde, en je wilde dat, bereik je weer wat je wilde, en is het project mislukt. Filosofie kan alleen echt zijn als je mislukt.
De drogreden: true scotsman, echte filosofie is alleen de filosofie van mensen met een mislukt leven, dat moet mij zeker een goed gevoel geven....mislukt.
Toch zit er wel wat in de stelling dat je pas echt goed bent (in het debat) als je van jezelf verliest.
Nog wat anders is de ambitie te hebben van jezelf te verliezen, dat is ziek.
Laat alle filosofie maar vals zijn, dat is gezond.
Ambitie
-
neus
Hallo Rob,
ik denk mijn mensbeeld negatief is. Hoezeer ik ook geloof in goede wil. Het gaat er om dat ik denk dat iedereen terechte kritiek op zichzelf zal moeten hebben, omdat er niet veel deugt aan motivatie of bij voorbaat allerlei schuldigheid is. Dat hoef je niet aan te nemen, maar voor mij is het evident. Het is voor mij evident dat ambities gewelddadig zijn en zelfkritiek edel.
Maar dat is natuurlijk ziekte, daar gaat het om. Het enige dat ik dan gezegd wil hebben is: "als je het maar weet (dat filosofie zonder zelfkritiek vals is)"
ik denk mijn mensbeeld negatief is. Hoezeer ik ook geloof in goede wil. Het gaat er om dat ik denk dat iedereen terechte kritiek op zichzelf zal moeten hebben, omdat er niet veel deugt aan motivatie of bij voorbaat allerlei schuldigheid is. Dat hoef je niet aan te nemen, maar voor mij is het evident. Het is voor mij evident dat ambities gewelddadig zijn en zelfkritiek edel.
Maar dat is natuurlijk ziekte, daar gaat het om. Het enige dat ik dan gezegd wil hebben is: "als je het maar weet (dat filosofie zonder zelfkritiek vals is)"
-
neus
Dat laatste dat je aangaf: alles is er, ook het goede, dat vind ik wel een mooie uitspraak. Het blijft echter subjectief wat goed en kwaad zou moeten zijn. Absoluut goed en kwaad dat lijkt wat minder goed mogelijk.
Laten we het er op houden dat zelfkritiek wel eens beter zou kunnen zijn, in alle praktijken waar het ontbreekt, maar wat niet wil zeggen dat praktijken vol met zelfkritiek zo goed zijn. Zelfs "ziek" is het dan te noemen.
Laten we mijn "poging" zelfkritiek op de kaart te krijgen als "verziekende" poging zien. Misschien moet ik ook maar een gifbeker drinken...
Laten we het er op houden dat zelfkritiek wel eens beter zou kunnen zijn, in alle praktijken waar het ontbreekt, maar wat niet wil zeggen dat praktijken vol met zelfkritiek zo goed zijn. Zelfs "ziek" is het dan te noemen.
Laten we mijn "poging" zelfkritiek op de kaart te krijgen als "verziekende" poging zien. Misschien moet ik ook maar een gifbeker drinken...
Een masochistische Stoïcijn.
Kom er maar es om in deze tijd.
De Romeinse tijd, met de christelijke martelaren tegelijkertijd.
Een machtsstrijd waar in de marge het lijden tot heldendom verheven werd.
Althans in de dop. Pas later bleek dat een meesterzet te zijn.
Dat heeft weer iets van een democratische meerderheid van meningen.
Eigenlijk is het verlangen naar het absolute en het mee willen helpen om dat te realiseren een weg naar oorlog en zelfmoord.
Het ontkennen er van is te vergelijken met een zieke, die alleen uitstel verlangt.
Heel Groot moet je dan zeggen dat al het scheppen terug verlangt naar zijn oorsprong. Wat het mist is het besef dat bewustzijn wel een leuk bijverschijnsel is van dat hele gedoe.
Misschien is dat wel wat Hegel bedoelde dat het misschien toch wel de moeite waard is.
Maar dat is wel een beetje te veel voor een burgerlijk mens die van dat uitstel leeft. Die hebben trouwens gelijk dat het toch geen reet uitmaakt in de verhoudingen op kosmische schaal.
Pik een terrasje en geniet van de lente.
En dat is een serieuze filosofie.
Kom er maar es om in deze tijd.
De Romeinse tijd, met de christelijke martelaren tegelijkertijd.
Een machtsstrijd waar in de marge het lijden tot heldendom verheven werd.
Althans in de dop. Pas later bleek dat een meesterzet te zijn.
Dat heeft weer iets van een democratische meerderheid van meningen.
Eigenlijk is het verlangen naar het absolute en het mee willen helpen om dat te realiseren een weg naar oorlog en zelfmoord.
Het ontkennen er van is te vergelijken met een zieke, die alleen uitstel verlangt.
Heel Groot moet je dan zeggen dat al het scheppen terug verlangt naar zijn oorsprong. Wat het mist is het besef dat bewustzijn wel een leuk bijverschijnsel is van dat hele gedoe.
Misschien is dat wel wat Hegel bedoelde dat het misschien toch wel de moeite waard is.
Maar dat is wel een beetje te veel voor een burgerlijk mens die van dat uitstel leeft. Die hebben trouwens gelijk dat het toch geen reet uitmaakt in de verhoudingen op kosmische schaal.
Pik een terrasje en geniet van de lente.
En dat is een serieuze filosofie.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Hedonisme is een ambitie die helemaal aan het begin staat van het leven. Als men nooit verder komt kan je net zo goed zeggen dat je niet geleefd hebt.
Maar goed men kan zich vergissen in wat leven is.
De hemel is beschreven in " Het leven uit een dag" van van der
Heijden als een kortdurend ultiemgeluksgevoel en meer niet. In een droom had ik de overtuiging in de hemel te zijn en daar geldt dat alle wensen uitkomen, een wens, dat korte ding, brengt je al gauw weer op aarde in een of ander leven.
Maar goed men kan zich vergissen in wat leven is.
De hemel is beschreven in " Het leven uit een dag" van van der
Heijden als een kortdurend ultiemgeluksgevoel en meer niet. In een droom had ik de overtuiging in de hemel te zijn en daar geldt dat alle wensen uitkomen, een wens, dat korte ding, brengt je al gauw weer op aarde in een of ander leven.
Ik ambieer geen ambitie te hebben.
Ultieme vorm van zelfkritiek? Paradox, of toch oxymoron?
Filosofie? Of toch gewoon hedonisme?
Ambitionisme als ziekte, maar dan wel een goeie ziekte, soms toch.
't Zal wel van je ambities afhangen.
Een rare ambitie is eeuwig te willen leven. Maar misschien doe je dat wel als je niet weet/wilt of kunt kiezen, tussen hemel en hel.
Toch?
Ultieme vorm van zelfkritiek? Paradox, of toch oxymoron?
Filosofie? Of toch gewoon hedonisme?
Ambitionisme als ziekte, maar dan wel een goeie ziekte, soms toch.
't Zal wel van je ambities afhangen.
Een rare ambitie is eeuwig te willen leven. Maar misschien doe je dat wel als je niet weet/wilt of kunt kiezen, tussen hemel en hel.
Toch?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Neus:
Memeticae:
(Op Google krijg ik alleen nazi-propaganda als hits, maar ik meen me te herinneren dat dit ook een authentiek verhaal is.
Vergelijkbaar met 'De Vliegende Hollander'.
Dat zou heel goed zo kunnen zijn. Misschien gaat in de loop van het leven dat hedonisme over in tegengesteld ambities. Bijvoorbeeld ethische. Mocht dat leiden tot teveel opoffering en daardoor afsterven van het leven kan het misschien tot een synthese komen in het esthetische of het geloof in brede zin.Hedonisme is een ambitie die helemaal aan het begin staat van het leven. Als men nooit verder komt kan je net zo goed zeggen dat je niet geleefd hebt.
Dat kortdurende zal er dan misschien ook mee te maken hebben dat opkomende wensen de rust verstoren en er weer geleefd moet worden.De hemel is beschreven (...) als een kortdurend ultiemgeluksgevoel en meer niet.
In een droom had ik de overtuiging in de hemel te zijn en daar geldt dat alle wensen uitkomen, een wens, dat korte ding, brengt je al gauw weer op aarde in een of ander leven.
Memeticae:
De situatie van 'De Eeuwige Jood'.Een rare ambitie is eeuwig te willen leven. Maar misschien doe je dat wel als je niet weet/wilt of kunt kiezen, tussen hemel en hel.
(Op Google krijg ik alleen nazi-propaganda als hits, maar ik meen me te herinneren dat dit ook een authentiek verhaal is.
Vergelijkbaar met 'De Vliegende Hollander'.
-
neus
Nou Neus. Ik vind dat je erg gezond reageert. De kuur heeft je goed gedaan geloof ik in mijn waarneming.
Dat je weer denkt van die wil af te kunnen. Wat denk je dan van wat ik zei:
Wat ik al zei: (In mijn soort denken) liggen Kierkegaard en Schopenhauer hier op de loer. Ik geloof nou eenmaal dat ik de leerlingenstatus nog niet ontgroeid ben en pas een beetje aan zelfstandig denken toe ben.
Je hebt ziekte, en je hebt ziekte tot de dood.
De eerste ziekte is de voorbode van grotere gezondheid. De tweede lijkt geen alternatief. Maar zou best kunnen betekenen dat er sprake is van een laatste fase.
Helaas is dat niet uit te maken.
Christelijk denk ik dat je dat maar moet overlaten aan het commentaar van anderen. Ik breng in herinnering in wat voor omstandigheden stoïcijnen (bekende stoïcijnen) leefden.
Gedwongen door omstandigheden waren ze aangewezen op zichzelf.
Het is ingewikkeld om voor de muziek uit te lopen als daar niet mee samen gaat dat je gehoord wordt, of in ieder geval erkend.
Om dat nou op jezelf te richten lijkt me een kwalijke ontwikkeling van je ambitie. Ik raad je aan om mild te worden.
Dat wil zeggen: zacht, hoffelijk, gentle, ironisch, gevoel voor humor.
Dan maar die levenskunst-filosofie. Dan heb je in ieder geval mee dat je een prettig mens ben voor je omgeving.
Al zal je misschien in eenzaamheid sterven.
Is dat te pathetisch?
Zeg het maar ...
In mijn opvatting is het: Ik wil dus ik denk.ambitie is niet af te schaffen.
ik denk dus ik wil, of is het ik wil dus ik denk...?
ik denk weer van de wil af te kunnen, maar dat is ziek...
ik wil niets, dus ik ben ziek
heaven is a place where nothing never happens ( Talking heads )
Dat je weer denkt van die wil af te kunnen. Wat denk je dan van wat ik zei:
Voor Hegel is het absolute onvermijdelijk en dat het opereert in tegenstellingen die weer tot een synthese moeten leiden.Eigenlijk is het verlangen naar het absolute en het mee willen helpen om dat te realiseren een weg naar oorlog en zelfmoord.
Het ontkennen er van is te vergelijken met een zieke, die alleen uitstel verlangt.
Wat ik al zei: (In mijn soort denken) liggen Kierkegaard en Schopenhauer hier op de loer. Ik geloof nou eenmaal dat ik de leerlingenstatus nog niet ontgroeid ben en pas een beetje aan zelfstandig denken toe ben.
Je hebt ziekte, en je hebt ziekte tot de dood.
De eerste ziekte is de voorbode van grotere gezondheid. De tweede lijkt geen alternatief. Maar zou best kunnen betekenen dat er sprake is van een laatste fase.
Helaas is dat niet uit te maken.
Christelijk denk ik dat je dat maar moet overlaten aan het commentaar van anderen. Ik breng in herinnering in wat voor omstandigheden stoïcijnen (bekende stoïcijnen) leefden.
Gedwongen door omstandigheden waren ze aangewezen op zichzelf.
Het is ingewikkeld om voor de muziek uit te lopen als daar niet mee samen gaat dat je gehoord wordt, of in ieder geval erkend.
Om dat nou op jezelf te richten lijkt me een kwalijke ontwikkeling van je ambitie. Ik raad je aan om mild te worden.
Dat wil zeggen: zacht, hoffelijk, gentle, ironisch, gevoel voor humor.
Dan maar die levenskunst-filosofie. Dan heb je in ieder geval mee dat je een prettig mens ben voor je omgeving.
Al zal je misschien in eenzaamheid sterven.
Is dat te pathetisch?
Zeg het maar ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
ja ach het gaat mij (denk ik) om de oprechtheid. Oprecht een klootzak zijn, daar is als het ware niets mis mee (al ben je dan een klootzak). Ik durf geen klootzak te zijn, maar goed misschien oprecht een bangerik dan.
Ik vind dat op jezelf gericht zijn wat dat betreft wel belangrijk. Mogelijk is mijn hele filosofische uitstapje te danken aan cognitieve dissonantie vanwege onoprechtheid. Als iemand die zich twee keer aan dezelfde steen heeft gestoten denk ik nu naar de wereld te moeten toeteren: Weest oprecht!
Maar goed, het "ideaal" is natuurlijk mild ironisch en charmant. Net zo haalbaar als het schoonheidsideaal 13-jaar en te dun, als je al veel ouder bent en uitgzakt.
Ik vind dat op jezelf gericht zijn wat dat betreft wel belangrijk. Mogelijk is mijn hele filosofische uitstapje te danken aan cognitieve dissonantie vanwege onoprechtheid. Als iemand die zich twee keer aan dezelfde steen heeft gestoten denk ik nu naar de wereld te moeten toeteren: Weest oprecht!
Maar goed, het "ideaal" is natuurlijk mild ironisch en charmant. Net zo haalbaar als het schoonheidsideaal 13-jaar en te dun, als je al veel ouder bent en uitgzakt.
De stoïcijn heeft besloten om dingen waar hij geen invloed op heeft te negeren, en alleen aandacht te besteden aan dingen waar hij wel invloed op heeft.neus schreef:Het gaat mij er dus meer om de onoprechtheid in mezelf te ontdekken dan in een ander...
Een goed streven.
Behalve dat er geen criterium is om dat uit te maken.
Dat is de makke er van.
Er zit altijd een beslissing in om die grens te trekken.
En dan haal ik maar aan dat je zei dat het enige absolute het absolute niets is. Wat de twijfel alleen maar dieper maakt.
Dan kom ik terug op die twee die op de loer liggen: Schopenhauer en Kierkegaard.
Kies ik toch maar weer voor die Schopenhauer.
De optimistische pessimist.
Breng ik toch maar weer in herinnering wat Hegel gezegd heeft over zelf denken en denken in navolging van autoriteiten:
Als het een mening blijft maakt het geen reet uit.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Ik vind het wat zwaar om het onvermijdelijke onvermijdelijk te noemen (denkend aan wat je stelde met oorlog), Doe dan maar net alsof dat niet zo is, maar misschien is dat niet oprecht te voelen.
Nu is zwaarte juist ook soms wel prettig, om te dragen, dat zal iedereen voor zichzelf kunnen bepalen. Schopenhauer is ook zwaar. Het maakt dan niet zoveel uit of het om meningen of feiten gaat, als ze maar lekker kunnen wegen, of juist licht zijn...
Nu is zwaarte juist ook soms wel prettig, om te dragen, dat zal iedereen voor zichzelf kunnen bepalen. Schopenhauer is ook zwaar. Het maakt dan niet zoveel uit of het om meningen of feiten gaat, als ze maar lekker kunnen wegen, of juist licht zijn...
-
neus
-
neus
-
neus
Niet iedere verandering is aanpassing, juist vaak niet.
Als je de ambitie hebt om aan te passen ben je een ander mens dan als je die ambitie niet hebt. Het moge duidelijk zijn dat ik een voorkeur heb voor mensen die de ambitie hebben aan te passen, hoewel je dat dus kunt willen maar dat het dan voor geen meter lukt.
Dan denk ik wel eens dat zonder de ambitie tot aanpassen zijn, gewoon jouw onveranderlijke (oprechte) zelf zijn, misschien verstandiger is. Hoewel het mogelijk juist niet verstand is dat dit aangeeft.
Als je de ambitie hebt om aan te passen ben je een ander mens dan als je die ambitie niet hebt. Het moge duidelijk zijn dat ik een voorkeur heb voor mensen die de ambitie hebben aan te passen, hoewel je dat dus kunt willen maar dat het dan voor geen meter lukt.
Dan denk ik wel eens dat zonder de ambitie tot aanpassen zijn, gewoon jouw onveranderlijke (oprechte) zelf zijn, misschien verstandiger is. Hoewel het mogelijk juist niet verstand is dat dit aangeeft.
-
neus
Ze zeggen dat je jong veel wilt veranderen, ouder wil dat alles gelijk blijft en oud dat alles weer was zoals vroeger.
Maar willen aanpassen terwijl je niet werkelijk bent aangepast (fysiek) en dan maar alles overlaten aan techniek, lijkt me een doodlopende weg.
Doodlopend voor de fysieke mens dan, misschien niet voor de geestelijke mens.
Ik heb het echter niet zo hoog op van de geestelijke mens als die alleen maar wil aanpassen om het aanpassen in plaats van streven naar een evenwicht.
Door voor te gaan lopen maak je achterblijvers.
Maar willen aanpassen terwijl je niet werkelijk bent aangepast (fysiek) en dan maar alles overlaten aan techniek, lijkt me een doodlopende weg.
Doodlopend voor de fysieke mens dan, misschien niet voor de geestelijke mens.
Ik heb het echter niet zo hoog op van de geestelijke mens als die alleen maar wil aanpassen om het aanpassen in plaats van streven naar een evenwicht.
Door voor te gaan lopen maak je achterblijvers.
Sprankelend wankelend waterding, met het zwarte kabotseke aan ..
Een beetje Dubro en het insect zinkt.
Het liep op water.
De oppervlakte-spanning werd ontspannen. Met de wetenschappelijke Dubro.
Nu sterft het.
De wereld kan niet meer afgekeken worden. Het evenwicht is verbroken.
Ondergaande zon, sterren die oplichten.
Het handje van de koningin die wuifde en wuifde.
Vanuit de koets door het volk geschonken.
Het keurige graf.
Gemompel al om.
Een bericht in het Journaal.
Bijgezet in het media-park.
Overigens:
Een beetje Dubro en het insect zinkt.
Het liep op water.
De oppervlakte-spanning werd ontspannen. Met de wetenschappelijke Dubro.
Nu sterft het.
De wereld kan niet meer afgekeken worden. Het evenwicht is verbroken.
Ondergaande zon, sterren die oplichten.
Het handje van de koningin die wuifde en wuifde.
Vanuit de koets door het volk geschonken.
Het keurige graf.
Gemompel al om.
Een bericht in het Journaal.
Bijgezet in het media-park.
Overigens:
-
neus
bespeur ik negativiteit tav evenwicht? Leg me dat eens uit?
ik ben persoonlijk nogal voor ecologisch evenwicht, hoezeer de individuele mens daar ook nadeel van zou kunnen hebben
yopi, je hebt het onmenselijke en het natuurlijke en het menselijke en onnatuurlijke, als contrasten. ik reken mezelf tot de onmenselijken. ik verwacht de gevolgen elke dag.
ik ben persoonlijk nogal voor ecologisch evenwicht, hoezeer de individuele mens daar ook nadeel van zou kunnen hebben
yopi, je hebt het onmenselijke en het natuurlijke en het menselijke en onnatuurlijke, als contrasten. ik reken mezelf tot de onmenselijken. ik verwacht de gevolgen elke dag.
-
neus
ok, dus acteren zie jij als iets dat voornamelijk op consensus is gericht, net doen alsof je het met elkaar eens bent, en daardoor wel de vrede bewaren maar ondertussen...
dan is natuurlijker dat je gaat ( als man ) voor de confrontatie.
ik heb persoonlijk vaak geacteerd dat ik helemaal van iets overtuigd was, dat was alvast niet gericht op consensus maar op debat.
dan is natuurlijker dat je gaat ( als man ) voor de confrontatie.
ik heb persoonlijk vaak geacteerd dat ik helemaal van iets overtuigd was, dat was alvast niet gericht op consensus maar op debat.
-
neus
-
neus
-
neus
.....en heeft ook nog wat toe te voegen, ook dat nog.
Oesters, zo heb ik wel eens gehoord, hebben maar twee zintuigen. De mens heeft er inmiddels al vijf à zes. Als dat geen ambitie is....
Het is goed mogelijk dat men in andere universa nog meer zintuigen heeft en zelfs is het voors te stellen dat een wezen beschikt over oneindig veel volmaakte zintuigen.
Zo blijft er altijd wel wat te streven en kan ambitie evolueren.
Oesters, zo heb ik wel eens gehoord, hebben maar twee zintuigen. De mens heeft er inmiddels al vijf à zes. Als dat geen ambitie is....
Het is goed mogelijk dat men in andere universa nog meer zintuigen heeft en zelfs is het voors te stellen dat een wezen beschikt over oneindig veel volmaakte zintuigen.
Zo blijft er altijd wel wat te streven en kan ambitie evolueren.
-
neus
Meer zintuigen om te ontdekken dat het niets is...Blin schreef:.....en heeft ook nog wat toe te voegen, ook dat nog.
Oesters, zo heb ik wel eens gehoord, hebben maar twee zintuigen. De mens heeft er inmiddels al vijf à zes. Als dat geen ambitie is....
Het is goed mogelijk dat men in andere universa nog meer zintuigen heeft en zelfs is het voors te stellen dat een wezen beschikt over oneindig veel volmaakte zintuigen.
Zo blijft er altijd wel wat te streven en kan ambitie evolueren.
-
neus
akkoordRobW schreef:Wat ik wilde zeggen is dat het in mijn ogen geen evenwicht is als je confrontatie mijd. Omdat deze dan in jezelf zit.dan is natuurlijker dat je gaat ( als man ) voor de confrontatie.
Het was niet m'n bedoeling te oordelen of je wel of niet moet acteren. Maar overigens ben ik het met je eens dat de-escaleren verstandig kan zijn.
Maar het is geen evenwicht in mijn ogen.
Nog een nuancering over oprecht zijn en acteren.
Je echte mening niet ventileren kan je als niet oprecht beschouwen. Maar ook kan je stellen dat de intentie om te de-escaleren wel goed is.
Tsja .. Een stukje verhaal dan maar...yopi, je hebt het onmenselijke en het natuurlijke en het menselijke en onnatuurlijke, als contrasten. ik reken mezelf tot de onmenselijken. ik verwacht de gevolgen elke dag.
Jan Arends. Uit 'Ik had een strohoed en een wandelstok':
Zo belangrijk ben ik in het krankenhaus. Daarom zeg ik dat ik het licht van de wereld ben. De zwangere zoon van een weesmeisje. De verwachting van een nieuwe geboorte, een betere wereld. Maar hij is kwaad op mij. ‘Laten we het maar ronduit zeggen,’ zegt hij, ‘u deugt niet. U deugt voor geen draad. U komt hier om eieren te eten. U bent een parasiet. Waarom bent u hier gekomen. Hoe kunnen ze zo gek zijn om u binnen te laten. En wij zitten er maar mee. Wat moet dat niet kosten?’ Ik arme man, want dat ben ik. Waarom moet er op geld gekeken worden? Ik lig hier goed en behaaglijk in bed. Warme dekens. Kijk zelfs naar buiten. De sneeuw is geel of de hemelhond erop gezeken heeft. Kan ik zo weg, op kapotte schoenen en zonder de kraag van een warme winterjas op te kunnen slaan? Nee, dat zou onmenselijk zijn. En zo onmenselijk is een dokter niet. En daar staat hij, treurig bij mijn bed. Een moede man met een witte jas en zorgenrimpels op zijn voorhoofd. Hij zegt tegen zijn vrouw, ‘Ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Die man is zomaar binnengelopen, die man is zomaar in een leeg bed gestapt. En nou wil hij niet meer weg.’ ‘Niet meer weg?’ zegt zijn vrouw. ‘Maar dat is ongehoord. Hoezo niet meer weg. Dan stuur je hem toch weg. Jij bent toch de baas.’ Maar de dokter slaakt een moedeloze zucht. ‘En hij heeft maat vijfenveertig. Dat is geen courante maat. Ken jij iemand die maat vijfenveertig heeft van schoenen. Want hij wil desnoods wel weggaan maar hij wil eerst een paar schoenen hebben die niet lekken en een warme winterjas. Waar moet ik een paar schoenen maat vijfenveertig vandaan halen. Of moet ik ze soms kopen uit mijn eigen zak.’
Nog even een ontboezeming.
De splinter in de ziel van Mijn vrouw: Dame en dametje geheten in onze intieme taal. De crisis was: (Na een zelfmoordpoging) Kan ik als zwart gat nog wel verantwoorden om door te leven. Mijn moeder heeft toen uitkomst geboden. Een natuurlijke liefhebbende vrouw. Mijn dame heeft toen kwinkelerende vogeltjes gehoord. Psychotisch weliswaar.
Maar sindsdien is het beter gegaan.
Ik stel me zo voor dat de druk groot is en dat de mogelijkheden voor zelfbeheersing aanleiding geven om onder ogen te zien dat er wel es een nederlaag of iets anders opdoemt.
.....
ff eenvoudig: Lees Jan Arends eens. (Ik zie die koppigheid van jou al weer voor me).
Voor iemand die niet in absoluutheid gelooft zie ik als buitenstaander een ander soort absoluutheid.
Wil je dat wel?
De splinter in de ziel van Mijn vrouw: Dame en dametje geheten in onze intieme taal. De crisis was: (Na een zelfmoordpoging) Kan ik als zwart gat nog wel verantwoorden om door te leven. Mijn moeder heeft toen uitkomst geboden. Een natuurlijke liefhebbende vrouw. Mijn dame heeft toen kwinkelerende vogeltjes gehoord. Psychotisch weliswaar.
Maar sindsdien is het beter gegaan.
Ik stel me zo voor dat de druk groot is en dat de mogelijkheden voor zelfbeheersing aanleiding geven om onder ogen te zien dat er wel es een nederlaag of iets anders opdoemt.
.....
ff eenvoudig: Lees Jan Arends eens. (Ik zie die koppigheid van jou al weer voor me).
Voor iemand die niet in absoluutheid gelooft zie ik als buitenstaander een ander soort absoluutheid.
Wil je dat wel?
-
neus
Hallo Yopi,
ik kan je niet meer volgen geloof ik...
Ik heb me al aan Murakami gewaagd, zijn eerste en tweede werk.
Ik snap de projecties niet.
Maar goed ik leef natuurlijk een heel ander leven. Mijn geest was bij de film "The grandmaster" waarin Ip-man de leermeester van Bruce Lee aan de orde komt.
Toch typisch die Oosterse cinema om je in een soort van modus te krijgen, wel lekker overigens.
Ook nog filosofisch over dat je in het leven drie dingen moet leren kennen:
1) de wereld, daar is het makkelijk een mening te hebben
2) zichzelf, daar is het al wat moeilijker een mening te hebben
3) de uitdaging: de gelijken, daar is het misschien onmogelijk een mening te hebben vanwege de onzekerheid van overeenkomsten.
maar ten aanzien van drie, die eigenlijk geen basis heeft in de oudheid, denk ik dat als je van iemand iets kunt leren dat je kan vermoeden dat je hetzelfde vermogen hebt, geen oordeelsvermogen (gericht op verschillen) maar een ander soort vermogen, een vermogen dat grotendeels in vergetelheid is gebleven.
een vermogen tot zijn?
ik kan je niet meer volgen geloof ik...
Ik heb me al aan Murakami gewaagd, zijn eerste en tweede werk.
Ik snap de projecties niet.
Maar goed ik leef natuurlijk een heel ander leven. Mijn geest was bij de film "The grandmaster" waarin Ip-man de leermeester van Bruce Lee aan de orde komt.
Toch typisch die Oosterse cinema om je in een soort van modus te krijgen, wel lekker overigens.
Ook nog filosofisch over dat je in het leven drie dingen moet leren kennen:
1) de wereld, daar is het makkelijk een mening te hebben
2) zichzelf, daar is het al wat moeilijker een mening te hebben
3) de uitdaging: de gelijken, daar is het misschien onmogelijk een mening te hebben vanwege de onzekerheid van overeenkomsten.
maar ten aanzien van drie, die eigenlijk geen basis heeft in de oudheid, denk ik dat als je van iemand iets kunt leren dat je kan vermoeden dat je hetzelfde vermogen hebt, geen oordeelsvermogen (gericht op verschillen) maar een ander soort vermogen, een vermogen dat grotendeels in vergetelheid is gebleven.
een vermogen tot zijn?
LS, aangenaam,
Ik kan even de draad niet meer volgen waarom het nu ineens niet meer over ambitie gaat maar mijn vlees is gewillig.
Er was een tijd dat we nog barbaren waren, dat was echt aan de onderkant van de ladder van de literatuur, nog niet eens het eerste treetje (en nu tel ik even de mondeling overgeleverde verhalen voor het gemak niet mee). De ambitie tierde hier op topniveau maar nog achter een sluier van onwetendheid, men had geen pen of papier, alleen eren knots.
Toen er eenmaal scholen kwamen, kwam in de kielzog de literatuur mee, uitgeoefend door kleine aantallen denkende mensen die hier en daar op aarde voorkwamen. Een gevaarlijke tijd omdat er by far meer stenengooiers waren dan letterkundigen. Mensen staken elkaar liever de ogen uit dan dat ze letterkundig werden. Ambitieniveau: 4.
Het hoogtepunt van literaire ambitie lijkt me te liggen rond de gouden eeuw. Ik denk dan bij voorbeeld even aan een Montaigne die vanuit een toren in begrijpelijke taal hoog filosofisch - psychologisch werk schreef waarbij hij vooral zichzelf onderzocht. Een beetje als op dit forum.
Inmiddels zijn we alweer een paar eeuw verwijderd van het hoogtepunt. Schrijf een loflied over ellende, zorg dat je bij Matthijs van Nieuwkerk of Brands komt te zitten, en je wordt met open armen ontvangen. Laat je de mensen de waarheid zien ( bv Jan Ouderhand, Felix Rademakers) zien ze je niet staan of word je de grond ingestampt.
Ik kan even de draad niet meer volgen waarom het nu ineens niet meer over ambitie gaat maar mijn vlees is gewillig.
Er was een tijd dat we nog barbaren waren, dat was echt aan de onderkant van de ladder van de literatuur, nog niet eens het eerste treetje (en nu tel ik even de mondeling overgeleverde verhalen voor het gemak niet mee). De ambitie tierde hier op topniveau maar nog achter een sluier van onwetendheid, men had geen pen of papier, alleen eren knots.
Toen er eenmaal scholen kwamen, kwam in de kielzog de literatuur mee, uitgeoefend door kleine aantallen denkende mensen die hier en daar op aarde voorkwamen. Een gevaarlijke tijd omdat er by far meer stenengooiers waren dan letterkundigen. Mensen staken elkaar liever de ogen uit dan dat ze letterkundig werden. Ambitieniveau: 4.
Het hoogtepunt van literaire ambitie lijkt me te liggen rond de gouden eeuw. Ik denk dan bij voorbeeld even aan een Montaigne die vanuit een toren in begrijpelijke taal hoog filosofisch - psychologisch werk schreef waarbij hij vooral zichzelf onderzocht. Een beetje als op dit forum.
Inmiddels zijn we alweer een paar eeuw verwijderd van het hoogtepunt. Schrijf een loflied over ellende, zorg dat je bij Matthijs van Nieuwkerk of Brands komt te zitten, en je wordt met open armen ontvangen. Laat je de mensen de waarheid zien ( bv Jan Ouderhand, Felix Rademakers) zien ze je niet staan of word je de grond ingestampt.
-
neus
Is er een uitweg uit de ambitie (voor ongelijkheid in eigen voordeel)?
Houden van nadeligheid?
De positieve kanten bekijken?
Dat gaat toch het beste als het nadeel minder nadelig blijkt.
Overal nadelen in zien, zodat het niet uitmaakt of het nu echt zo is of niet...
Misschien is er niet zozeer ambitie, maar is dit een excuus om strategieën uit te proberen. Of dat doen we dus, redenen vinden om nieuwe wegen in te slaan. Zodat alle wegen bewandelt worden, wat blijkbaar moet.
Houden van nadeligheid?
De positieve kanten bekijken?
Dat gaat toch het beste als het nadeel minder nadelig blijkt.
Overal nadelen in zien, zodat het niet uitmaakt of het nu echt zo is of niet...
Misschien is er niet zozeer ambitie, maar is dit een excuus om strategieën uit te proberen. Of dat doen we dus, redenen vinden om nieuwe wegen in te slaan. Zodat alle wegen bewandelt worden, wat blijkbaar moet.
Nee, want de meest verlichte persoon die als laatste ambitie nog heeft anderen te willen verlichten, lijkt nog het meest op een Don Quichot met een Jezuscomplex. En wordt ook vaak zo afgeschilderd.RobW schreef:Denk jij dat het meest verlichte persoon ooit nog ambities had, of niet ?
Tenzij dat zijn ambitie was, natuurlijk. Dan heeft hij tenminste wat bereikt.
Is echter nog steeds niet verlicht, want niet zonder ambitie.
Ambitieloos is echter "not done". Het staat in ieder geval niet goed op je cv.
Het is ook vaak een van de vragen tijdens eens sollicitatie: "Wat zijn je ambities."
Ik antwoord altijd maar: "Goed mijn best doen."
(Met als variant: "Heb je ambities?" Als je "nee" zegt, heb je gegarandeerd geen baan.)
De bijna verlichte zal als ambitie, geen ambitie meer hebben.
Een soort van archont eponymos zonder ambt.
Behoorlijk paradoxaal allemaal, zo'n heerser over niets, zelfs niet eens illusies.
Zal wel een heerser van niks zijn.
Maar is-ie nou echt wel verlicht? Of denkt hij dat maar?
De ware verlichte kent geen ambities, kan ze dus ook niet herkennen, laat staan erkennen. Hij zou het motto van een marinier kunnen gebruiken: "qua patet orbis semper penis"
Het is net of ambities je worden aangepraat. Als je ze niet hebt ben je de lul.
Een verlichte lul, dat dan weer wel.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
-
neus
Misschien gaat mijn verbazing (inderdaad: geen kritiek) over hoe je met een obesitas-buik en een smile honger en ellende kan overtroeven.
Da's toch weer anders als de heilige in het woud die van bessen en wortels leeft. Die bluft op een andere manier. Door er nog een schepje boven op te doen als het om honger en ellende gaat.
Da's toch weer anders als de heilige in het woud die van bessen en wortels leeft. Die bluft op een andere manier. Door er nog een schepje boven op te doen als het om honger en ellende gaat.
-
neus
Of iedereen is slachtoffer, of niemand is slachtoffer, kies maar. Is de man met buik dader of slachtoffer? Ik denk dat het separate domeinen zijn. Iedereen heeft daderschap en iedereen heeft slachtofferschap.
Geen van de verhalen is het hele verhaal.
Grote verhalen kon niet meer, ze waren niet groot genoeg is nu weer het idee. Het gaat echter niet om grootte, het gaat om het hele verhaal.
Een heel verhaal is de symmetrie er bij betrekken. Hoe bijvoorbeeld de ellende van de holocaust symmetrisch zal staan tegenover een toekomst die weer geen ruimte laat voor anderen op een andere manier. Waarmee we dus met die toekomst indirect het verleden veroorzaken. Het gaat er om dat politiek correct altijd een half verhaal is.
Geen van de verhalen is het hele verhaal.
Grote verhalen kon niet meer, ze waren niet groot genoeg is nu weer het idee. Het gaat echter niet om grootte, het gaat om het hele verhaal.
Een heel verhaal is de symmetrie er bij betrekken. Hoe bijvoorbeeld de ellende van de holocaust symmetrisch zal staan tegenover een toekomst die weer geen ruimte laat voor anderen op een andere manier. Waarmee we dus met die toekomst indirect het verleden veroorzaken. Het gaat er om dat politiek correct altijd een half verhaal is.
Ik wilde de heilige in het woud bepaalt niet voortrekken boven het 'buikje buikje, wat heb je het weer goed gehad'-man.
Achteraf - na deze post van jou - die ik er wel iets in van de symmetrie gedachte.
Maar ik zie wel heel weinig van die magere asceten in het westen en heel veel dikke machthebbers in de rest van de wereld.
......
Hegel wilde het hele verhaal zien en constateerde tegelijkertijd dat je opgesloten bent in je eigen tijd en plaats.
Daarom is zijn laatste synthese (Napoleon) ook een mislukking.
En trouwens ook zijn idee dat je de geschiedenis kan vatten zonder je eigen waarneming mee in beschouwing te nemen.
Ik opteer toch voor het nog grotere verhaal waarin dan als eerste zin voorkomt dat het hele verhaal alleen voor de symmetrie-god is weggelegd.
Dat idee van separate domeinen vind ik ingewikkeld.
Absoluut separaat? In wisselwerking? Of wat?
Achteraf - na deze post van jou - die ik er wel iets in van de symmetrie gedachte.
Maar ik zie wel heel weinig van die magere asceten in het westen en heel veel dikke machthebbers in de rest van de wereld.
......
Hegel wilde het hele verhaal zien en constateerde tegelijkertijd dat je opgesloten bent in je eigen tijd en plaats.
Daarom is zijn laatste synthese (Napoleon) ook een mislukking.
En trouwens ook zijn idee dat je de geschiedenis kan vatten zonder je eigen waarneming mee in beschouwing te nemen.
Ik opteer toch voor het nog grotere verhaal waarin dan als eerste zin voorkomt dat het hele verhaal alleen voor de symmetrie-god is weggelegd.
Dat idee van separate domeinen vind ik ingewikkeld.
Absoluut separaat? In wisselwerking? Of wat?
-
neus
Ik snap het wel geloof ik. Maar dat lijkt me met overmoed te maken te hebben. Het heeft vooral betrekking op complexe zaken.
De overmoed zit er in dat als je nauwkeurig een zonsverduistering kan voorspellen dat je dat over kan zetten naar de economie, de psycholgie en de polemologie.
Om dan die zonsverduistering te verduisteren lijkt me misdadig.
Tel je zegeningen zou ik zeggen.
Reductie, deductie, inductie: Fuzzy Logic vind ik een slechte uitvinding. Zeker als je met filosofie bezig houdt. Dat hoort meer bij Big Data analyse en zoek-machines.
De overmoed zit er in dat als je nauwkeurig een zonsverduistering kan voorspellen dat je dat over kan zetten naar de economie, de psycholgie en de polemologie.
Om dan die zonsverduistering te verduisteren lijkt me misdadig.
Tel je zegeningen zou ik zeggen.
Reductie, deductie, inductie: Fuzzy Logic vind ik een slechte uitvinding. Zeker als je met filosofie bezig houdt. Dat hoort meer bij Big Data analyse en zoek-machines.
-
neus
Op zich zijn zekerheidspretenties ambitie bij uitstek, en de filosofiepraktijk heeft helaas ook wel de pretenties. Charmant is dat filosofie de onzekerheid ook een rol geeft en als het ware geestelijke kortsluitingen toepast.
Maar dan lijkt het alsof alleen losers dat nodig hebben, omdat de echte "helden" gewoon korte metten maken met zweefkezerij.
Maar dan lijkt het alsof alleen losers dat nodig hebben, omdat de echte "helden" gewoon korte metten maken met zweefkezerij.
Psychologie als hefboom gebruiken om grip te krijgen op wat er aan de hand is lijkt me een doodlopende weg. De psycho-analyse vind ik het duidelijkste voorbeeld van zichzelf onmogelijk maken.
Het verstand wat zichzelf een beetje begrijpt lijkt me een betere weg. Omdat het verstand zijn eigen beperkingen kan zien.
En dan moet dat verstand de psychologie gebruiken om zijn kwetsbaarheid te onderzoeken.
Maar altijd: Het verstand er vóór.
Meer hebben we niet.
Het verstand wat zichzelf een beetje begrijpt lijkt me een betere weg. Omdat het verstand zijn eigen beperkingen kan zien.
En dan moet dat verstand de psychologie gebruiken om zijn kwetsbaarheid te onderzoeken.
Maar altijd: Het verstand er vóór.
Meer hebben we niet.
-
neus
De behoefte aan interessante/spraakmakende verklaringen wordt met de psychologie wel voldaan, daar is op zich een psychologische verklaring voor denk ik.
Op zich is voor elke behoefte een anti-behoefte en zal overal wel wat op aan te merken zijn. Ik denk dat we dat reactief zijn nu maar eens een beetje door moeten krijgen, hoewel de volgende generatie natuurlijk weer zonder clue moet beginnen waarom reactief zijn geen teken van gezondheid is, geen teken van jeugd of frisheid, of spontane kijk, maar gewoon iets is dat keihard afgedwongen wordt vanwege symmetrie en het gevaar blijft steeds weer tever doorschieten de ene kant op.
Op zich is voor elke behoefte een anti-behoefte en zal overal wel wat op aan te merken zijn. Ik denk dat we dat reactief zijn nu maar eens een beetje door moeten krijgen, hoewel de volgende generatie natuurlijk weer zonder clue moet beginnen waarom reactief zijn geen teken van gezondheid is, geen teken van jeugd of frisheid, of spontane kijk, maar gewoon iets is dat keihard afgedwongen wordt vanwege symmetrie en het gevaar blijft steeds weer tever doorschieten de ene kant op.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten