Filosofieforum.nl

Stel, je hebt 'invloed' op 'het verleden'. In de natuurkunde heet dit: "retrocausaliteit". Dan treedt er mijns inziens een paradox op:

Immers, als ik een bepaalde 'gebeurtenis' uit het verleden kan 'beïnvloeden', waarom zouden anderen dat dan niet kunnen?? En de paradox is dan: wat constitueert de (totale) invloed, en wie heeft welke invloed??

Een vergezellende paradox is deze: als mensen (in dit geval) een gebeurtenis uit het verleden kunnen beïnvloeden, ligt alles vast! (determinisme) Want het ligt immers al vast dat de invloed op deze gebeurtenis gaat gebeuren!

Nu zegt de natuurkunde dat de natuur op de kleinste schaal 'onbepaald' is. Dat wil zeggen: deeltjes hebben pas bepaalde 'eigenschappen' als ze gemeten zijn! Je zou kunnen zeggen dat er tot die tijd niet vastligt 'wat' er nu eigenlijk 'reëel' is.

Een invalshoek hierop is de meervoudige universa hypothese. Dat wil zeggen dat alle 'mogelijkheden' die in deze onbepaaldheid vervat zijn tegelijk 'reëel' zijn.

Hier zou ik heb begrip 'illusie' willen introduceren: als er invloed op het verleden mogelijk is door een individu, dan kunnen wegens het equivalentieprincipe (mensen zijn gelijk) alle mensen die invloed uitoefenen.

Het is nu niet duidelijk meer of de invloed van een enkel individu reëel is of niet: immers, je zou kunnen zeggen dat hetzij:
- alles vastligt (determinisme), en dat alle invloed op een gebeurtenis de som is van alle gebeurtenissen die er ooit plaatsvinden (alles is dan reëel), hetzij:
- dat invloed op het verleden echt plaatsvindt, maar niet reëel is, omdat de perceptie van die invloed door het individu individueel is, dat wil zeggen dat ieder individu zijn eigen invloed heeft. In dat geval is die invloed (gedeeltelijk) een illusie, hetzij:
- een hybride (gedeeltelijk deterministisch, gedeeltelijk illusie).

Als mensen daadwerkelijk het verleden kunnen beïnvloeden ligt dat dus hetzij vast, hetzij is het (gedeeltelijk) een illusie. Dit laatste (illusie) kan worden gerijmd met de notie van onbepaaldheid van de kleinste natuur, ofwel het bestaan van verschillende mogelijke universa tegelijk, ofwel de 'illusie' van 'de werkelijkheid'.

Je zou kunnen zeggen dat je niet weet of invloed op het verleden reëel is (speciaal door jou veroorzaakt), of (gedeeltelijk) een illusie (een uiting van onbepaaldheid). Het eerste leidt echter tot een overtreding van het equivalentieprincipe, dus het tweede lijkt onontkoombaar.

Ik moet even verduidelijken wat ik precies bedoel met 'illusie'. Met 'illusie' bedoel ik in dit geval de expliciete uiting (waarneming in dit geval) van een faculteit van onbepaaldheid; dat wil zeggen dat het niet vast te stellen is of de explicietheid van de waarneming een expliciete faculteit representeert. Met andere woorden: alhoewel de waarneming expliciet lijkt, is het onbekend of deze waarneming representatief is voor het waargenomene: het waargenomene kan onbepaald zijn!!

Ik introduceer retrocausaliteit omdat dit overeenstemt met de notie van 'onbepaaldheid' in de kleinste natuur EN de notie van meervoudige universa. Als we die twee aannemen, komt dit mijns inziens overeen met één van de paradoxen in de kwantummechanica: de EPR-paradox, waar ik nu niet verder op in zal gaan. Om deze paradox te verklaren moeten er aannames gemaakt worden. Ik kies voor deze twee aannames (retrocausaliteit, MU), en dat lijkt mijns inziens tot gevolg te hebben dat het begrip 'illusie' reëel is.

Ah joh. vind je het erg als ik dat voor morgen bewaar? Ik kwam maar even kijken op het forum. En dan krijg je zo iets. Dus daar moet ik over denken.

Misschien morgen meer, want ik ben in een benevelde toestand. En dan kan ik jou geen recht doen ...

Rustig an, yopi! Ik heb het zelf ook net op tijd opgeschreven. Nu slaat de griep echt toe...

Om je te pesten, en omdat je de griep hebt - wat betekent dat je geeneens je eigen gedachtes kan volgen zeg ik nu maar even het volgende:

Wat nou als dat allemaal klopt - en ik heb het idee dat ik je wel een beetje kan volgen -?

Ik zou zeggen dat is de waarheid van alledag.

Alleen dat expliciet maken. Dat maakt het bijzonder.

Wat het dichtstbijzijnde bijzonder maakt is het besef er van.
....
Misschien wel een middeltje tegen het alledaagse.
Maar naar mijn idee, met wat er allemaal aan de hand is in de wereld, erg belangrijk. Omdat zonder dat expliciet te maken het onbegrijpelijk, en onhanteerbaar wordt.
....
In ieder geval denk ik dat een gebrek aan kennis er toe leidt dat de natuur, het Lot en de causaliteit het gaan winnen. Ik denk dat elk mens het besef zou moeten hebben dat zijn leven betekenis heeft.

(Ondanks de aanslagen van tegen-intuïtie die ik hier over heb vanwege media en andere overstelpende argumenten-fabrieken)

Heb je misschien woelige koortsdromen intussen?

Excuses voor mijn totaal onbegrijpelijke post. Ik snap er zelf nu ook niks meer van. Maar het zou misschien leuk zijn over het onderwerp 'Illusie' verder te keuvelen?

Lijkt me leuk ...

Leonardo:

Ik moet even verduidelijken wat ik precies bedoel met 'illusie'. Met 'illusie' bedoel ik in dit geval de expliciete uiting (waarneming in dit geval) van een faculteit van onbepaaldheid; dat wil zeggen dat het niet vast te stellen is of de explicietheid van de waarneming een expliciete faculteit representeert. Met andere woorden: alhoewel de waarneming expliciet lijkt, is het onbekend of deze waarneming representatief is voor het waargenomene: het waargenomene kan onbepaald zijn!!

Ik zou zeggen dat de waarneming het eventueel onbepaalde waargenomene vaststeld. Waardoor dat waargenomene dit universum ingetrokken wordt.

Dit Universum is dan het samenstel van alle vaststellingen die gedaan worden.
Nieuwe waarnemingen voegen nieuwe elementen toe aan dit Universum.

Dus alleen in het Nu, waar nieuwe waarnemingen gedaan kunnen worden is er onbepaaldheid, die dan vervolgens door vasstellingen mee gaan doen in de keten van causaliteit van dit Universum.

Als de nieuwe waarneming betrekking heeft op het verleden en daarmee het verleden verandert, kan dat alleen een invloed zijn vanuit een ander Universum dat dit Universum. Anders zou het geen nieuwe waarneming zijn. (Consequentie uit de eerste regel van mijn antwoord).

Illusie of vrijheid heeft dus nooit betrekking op het verleden, maar op de toekomst die in het Nu voorgesteld wordt. Zelfs als de nieuwe waarneming betrekking heeft op het verleden wijzigt dat de toekomst.
En voor de geesten die zich boven de waarnemer en het waargenomene kunnen verheffen zal het er zo uitzien dat de totale structuur van één van de toevallige Universa een verandering heeft ondergaan. Alleen zullen zij het verschil niet merken, terwijl wij aardse typetjes dat wel doen.
Omdat wij namelijk in onze positie van Verleden, Heden & Toekomst een extra waarnemingsmogelijkheid hebben die die verheven geesten niet hebben.

Is dat wat?

(vervolg) Je hebt geen reactie gegeven op mijn antwoorden hierboven.
Behalve de laatste bedoel ik.
In ieder geval bedoelde ik je te prikkelen met mijn uitspraak, dat als je er op inzoemt, het alledaagse mysterieus genoeg is ..
Daar laat ik het maar even bij ..

(Het heeft iets te maken hoe jij probeert de moderne natuurkunde in overeenstemming te brengen met je leven van alledag. En hoe ik dat psychologisch zou kunnen interpreteren. Maar dat laatste vind ik doodlopend. Dus kom voor de dag met de redenen waarom de illusie jou interesseert.)

Een paradox, of je hem nu EPR- of deeltje-golfparadox noemt, is een paradox.

Maar wel een leuke paradox.

Niet zo moeilijk te begrijpen overigens.

Ik zie een rode auto voorbijgaan.
Ik neem het tijdstip op.
22 maart 2015 19:15:30.33 UTC in Monnickendam.

Zag jij mij ook op dat tijdstip?
Bestaat jouw auto dan wel voor mij?
Als jouw klok ook 22 maart 2015 19:15:30:33 weergeeft?
Je in een rode auto reed, maar niet in Monnickendam?
(Misschien omdat je je verloren had gereden, niet meer wist waar je was)

Geen idee.

Misschien bestaan er memen, die, nu dat ik dit geopperd heb, er voor zorgen dat wij nog eens langs elkaar heen razen. Misschien ook niet, maar dat waren dan weer ander memen, die het juist tegenwerken.

Hoe dan ook, we zijn niet op elkaar gebotst, anders zou ik je wel beter kennen.

Ik geef maar even een reaktie. Momenteel zijn mijn hersenen overbelast wegens bestudering van de kwantummechanica en/of heb ik griep. Ik weet niet of ik nog wel zin heb om na te denken. Zo ja, zien jullie me weer verschijnen.

Leonardo schreef: Momenteel zijn mijn hersenen overbelast wegens bestudering van de kwantummechanica en/of heb ik griep.

Dat is een bekende bijwerking ervan.

Ik weet niet of ik nog wel zin heb om na te denken.

Dat is een van de symptomen.

Zo ja, zien jullie me weer verschijnen.

Dat is de uitkomst.

Dit was je laatste topic waar je actief was Leonardo.
Het onderwerp was: Illusie.
Hoe zit het nou met je bestudering van de quantum-dinges?

yopi schreef:Dit was je laatste topic waar je actief was Leonardo.
Het onderwerp was: Illusie.
Hoe zit het nou met je bestudering van de quantum-dinges?

NEE! Ik ben ook actief in andere topics.

Ik zie het nut niet meer van Kwantum dinges.

Ze zeggen dat je alles moet leren maar ze zeggen er niet bij waarom. Het zou de rest van mijn leven in beslag nemen.

Echt niet.

>duimen uit<