FOMO
Fear of missing out (FOMO). De angst dat je niet kunt meepraten, dat je het onderwerp van gesprek mist, of hoort dat er leuke dingen waren waar je niet bij was. FOMO wordt gezien als belangrijke oorzaak van verslaving aan sociale media. De vraag is nu of FOMO een reële angst is of een gecultiveerde angst.
Vanuit de natuur en de praktijk van sociale groepen,is het geïsoleerd raken het ergste wat je kan overkomen. Nog steeds, ook al is er allerlei opvang. Het idee is dat je het alleen niet redt. Hoewel dat tegenwoordig, als je gewoon een baan hebt en geld verdient, misschien wel meevalt Toch zijn de probleemgevallen de loners als je de media mag geloven..
De kans bestaat dat de media: kranten, tijdschriften, journaal, actualiteitenprogramma, sociale media, zichzelf graag in stand houden. Logisch gezien zal FOMO dan gecultiveerd worden.
We hebben dus zowel een natuurlijke als culturele basis voor FOMO, en dat maakt wel dat het iets is dat serieus genomen moet worden.
Als mensen inspelen op FOMO van de ander, kunnen ze praktisch alles voor elkaar krijgen. Het zou me niets verbazen als loverboys het als belangrijk middel gebruiken om hun slachtoffers te manipuleren. Stel je een leven voor waarin je weinig geld hebt, en niet kan leven met luxe en de nieuwste gadgets en mee kan doen met de jetset? De prijs is maar gering...zo zal dat ongeveer gaan, denk ik.
In een kapitalistische wereld, waar het gaat om verkoopcijfers en winst, zal FOMO steeds belangrijker worden. Alle reclame is uiteindelijk daarop gericht. Op de vermeende rol die men zichzelf heeft gegeven, en de dingen die je dan moet doen om niets te hoeven missen. Wie niet meedoet om FOMO te gebruiken doet zichzelf tekort, of is gewoon gek, want het is praktisch gezien het belangrijkste middel om een doel te bereiken.
Nu zei Kant dat je mensen niet als middel moet gebruiken, maar als doel moet zien. Ik zou kunnen analyseren dat ook Kant beroep doet op een soort FOMO, de angst om een ideale wereld te missen. Filosofen zullen een idee hebben van een meer ideale wereld en zullen een beroep doen op de rede om mensen over te halen hun best te doen voor die betere wereld.
Een vermoeden kan zijn dat wat wij onder “rede” verstaan feitelijk FOMO is die aan het werk is. En natuurlijk als er teveel misbruik van die “redelijkheid” gemaakt wordt, devalueert het en zal straks niemand meer echt geneigd zijn tot die redelijkheid. Ok dan zijn we van onze primaire angsten af, en dan?
FOMO
Toing toing zeg ik. Het huis van facebook kent vele kamers. En zowel op twitter als of facebook zit ik in zelfgekozen communicatie. Vooral facebook is redelijk intiem. Ik heb daar alleen contact met familie die van me vervreemd is. Algemene oordelen deugen niet net zo als een telefoonboek niet de werkelijkheid presenteert van menselijke relaties.
Typisch een media mening. Hoewel ik wel dat algemene oordeel deel.
Typisch een media mening. Hoewel ik wel dat algemene oordeel deel.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Nou ja. Vanuit de geschiedenis weet iedereen van het gezeur over nieuwe media. Dat is al begonnen met het eerste ontstaan van de kranten en de pamfletten.
In eerste instantie werd er gedacht: "Een mooi medium om idealistische gedachten te verspreiden".
Als snel in gehaald door propaganda, opruiende teksten van mensen die een leuk plaatsje wilde hebben in de machtsstrijd. Enzovoort.
Briefwisselingen buiten de openbaarheid heb ik altijd het leukst gevonden.
Om later ontdekt te worden door historici.
In eerste instantie werd er gedacht: "Een mooi medium om idealistische gedachten te verspreiden".
Als snel in gehaald door propaganda, opruiende teksten van mensen die een leuk plaatsje wilde hebben in de machtsstrijd. Enzovoort.
Briefwisselingen buiten de openbaarheid heb ik altijd het leukst gevonden.
Om later ontdekt te worden door historici.
-
neus
-
neus
Ik snap de evolutionaire achtergrond ook wel. Maar de manifestatie vindt daar vooral plaats. Bij andere groepen kun je denken aan de kudde.
De vegetariërs schijnen het agressiefst te zijn. Totdat de pikorde vast staat.
Binnen de groep zijn de jagende dieren het liefst voor elkaar.
Ik heb een boek zitten lezen van Haruki Murakami: De jacht op het verloren schaap. Een aanrader, behalve dat jij tegenwoordig je niks meer aan laat raden. Heeft dat met die volheid te maken?
Vrienden zouden moeten lezen (ff ouderwets) wat ze hun aanraden.
Mocht er nog leegte zijn in jouw evenwichtige/onevenwichtige bestaan ....
Maar goed. Het gaat dus volgens mij om een facet van het veelkleurige leven. Elke nadruk op zo'n facet is reductionistisch. Hoewel ik weet dat je alle facetten tot leven wil wekken. En beseft (hoop ik) dat ze toch momentaan zijn. Ik weet geen betere denker als Schopenhauer, die dat uitdrukt. Terwijl hij toch een denker bij uitstek is. In zijn momenten van zelfreflectie heeft hij toch aangegeven dat denken een hopeloze marionet is van de wil. Het leukste van hem is - zoals Gerard Reve al aangegeven heeft - dat als je in een depressieve bui bent, je hem het beste kan lezen.
Daar knap je helemaal van op.
Misschien een borreltje er bij. Zoals Eva van dit forum vertelde over haar vader: Een borrel met Schopenhauer er bij.
Daar kunnen terapuiten niet bij.
Maar inmiddels is dat al weer commercieel geworden.
De vegetariërs schijnen het agressiefst te zijn. Totdat de pikorde vast staat.
Binnen de groep zijn de jagende dieren het liefst voor elkaar.
Ik heb een boek zitten lezen van Haruki Murakami: De jacht op het verloren schaap. Een aanrader, behalve dat jij tegenwoordig je niks meer aan laat raden. Heeft dat met die volheid te maken?
Vrienden zouden moeten lezen (ff ouderwets) wat ze hun aanraden.
Mocht er nog leegte zijn in jouw evenwichtige/onevenwichtige bestaan ....
Maar goed. Het gaat dus volgens mij om een facet van het veelkleurige leven. Elke nadruk op zo'n facet is reductionistisch. Hoewel ik weet dat je alle facetten tot leven wil wekken. En beseft (hoop ik) dat ze toch momentaan zijn. Ik weet geen betere denker als Schopenhauer, die dat uitdrukt. Terwijl hij toch een denker bij uitstek is. In zijn momenten van zelfreflectie heeft hij toch aangegeven dat denken een hopeloze marionet is van de wil. Het leukste van hem is - zoals Gerard Reve al aangegeven heeft - dat als je in een depressieve bui bent, je hem het beste kan lezen.
Daar knap je helemaal van op.
Misschien een borreltje er bij. Zoals Eva van dit forum vertelde over haar vader: Een borrel met Schopenhauer er bij.
Daar kunnen terapuiten niet bij.
Maar inmiddels is dat al weer commercieel geworden.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
ik heb murakami al eerder willen lezen, maar wist niet waar te beginnen. bedankt voor de tip.
van alle mogelijkheden om te lezen waarom die, dat is wel de vraag
ik kom maar weinig tot lezen. zal God nog eens vragen of ik weer eens een boek mag uitlezen.
zo werkt het echt bij mij, ik stem mijn wil af
als je niet te veel wilt krijg je genoeg
van alle mogelijkheden om te lezen waarom die, dat is wel de vraag
ik kom maar weinig tot lezen. zal God nog eens vragen of ik weer eens een boek mag uitlezen.
zo werkt het echt bij mij, ik stem mijn wil af
als je niet te veel wilt krijg je genoeg
Het is lullig om Murakami te interpreteren, omdat het het soort boek is dat gelezen moet worden en niet bij voorbaat geïnterpreteerd.
Ik kwam er denk ik op vanwege de kudde. En hoe in een kudde als het mensen betreft het individu juist eenzaam wordt.
Meer zal ik er niet over zeggen.
Bij toeval uit de bibliotheek geplukt en toevallig in goede aarde bij mij gevallen. (Maar er is altijd wel een soort synchroniciteit tussen - in dit geval - het toeval van een bepaald boek te lezen; en het toeval ergens in je koppie mee bezig te zijn.)
Dus neem me de kinderachtigheid van sentimentaliteit niet kwalijk die er in sloop.
Ik kwam er denk ik op vanwege de kudde. En hoe in een kudde als het mensen betreft het individu juist eenzaam wordt.
Meer zal ik er niet over zeggen.
Bij toeval uit de bibliotheek geplukt en toevallig in goede aarde bij mij gevallen. (Maar er is altijd wel een soort synchroniciteit tussen - in dit geval - het toeval van een bepaald boek te lezen; en het toeval ergens in je koppie mee bezig te zijn.)
Dus neem me de kinderachtigheid van sentimentaliteit niet kwalijk die er in sloop.
-
neus
-
neus
Ik kan me er iets bij voorstellen.
Je hebt de media en de BN'ers-wetenschappers en de meer interne berichten. Meer bescheiden of realistische wetenschappers zijn altijd minder zichtbaar. Zo voel ik ook een groot verschil tussen filosofen in de media en BN'ers-filosofen en wat ik een beetje intern daar van mee maak met de HOVO (en andere ervaringen me de academische filosofie en vooral boeken die ik lees).
Wat ik wel waardeer in het FOMO verhaal is dat er regelmatig ook via media actualisaties te voorschijn komen via bijvoorbeeld zo'n letterwoord.
Dat doet denken aan Memeticae zijn occupaties met memen.
(Tussendoor zeg ik tegen M. dat ik wel degelijk wat van hem geleerd heb met zijn posts. Dit als pleister op de wonde die ik volgens hem helemaal niet geslagen heb. (Hoe kan iemand zo onkwetsbaar zijn))
Met die persoonlijkheidstests idem dito. Daar hadden we het in verleden trouwens al over gehad herinner ik me.
Je zou ook kunnen zeggen dat FOMO een bijzondere vorm is van synchroniciteit.
Dat begrip zou ontdaan moeten worden van enige mystieke connotaties.
Die resteren vanuit het psycho-analytische geloof.
Dat je toeval en betekenis prima met elkaar kan verenigen, vanuit een bewustzijn dat het onbewuste je kan verassen, zonder dat je dat direct naar een wereldbeeld te vertalen.
Nietemin vind ik het toch nog steeds leuk om de uitspraak te doen:
Weer is ook niet gewoon H2O, wind en files.
Je hebt de media en de BN'ers-wetenschappers en de meer interne berichten. Meer bescheiden of realistische wetenschappers zijn altijd minder zichtbaar. Zo voel ik ook een groot verschil tussen filosofen in de media en BN'ers-filosofen en wat ik een beetje intern daar van mee maak met de HOVO (en andere ervaringen me de academische filosofie en vooral boeken die ik lees).
Wat ik wel waardeer in het FOMO verhaal is dat er regelmatig ook via media actualisaties te voorschijn komen via bijvoorbeeld zo'n letterwoord.
Dat doet denken aan Memeticae zijn occupaties met memen.
(Tussendoor zeg ik tegen M. dat ik wel degelijk wat van hem geleerd heb met zijn posts. Dit als pleister op de wonde die ik volgens hem helemaal niet geslagen heb. (Hoe kan iemand zo onkwetsbaar zijn))
Met die persoonlijkheidstests idem dito. Daar hadden we het in verleden trouwens al over gehad herinner ik me.
Je zou ook kunnen zeggen dat FOMO een bijzondere vorm is van synchroniciteit.
Dat begrip zou ontdaan moeten worden van enige mystieke connotaties.
Die resteren vanuit het psycho-analytische geloof.
Dat je toeval en betekenis prima met elkaar kan verenigen, vanuit een bewustzijn dat het onbewuste je kan verassen, zonder dat je dat direct naar een wereldbeeld te vertalen.
Nietemin vind ik het toch nog steeds leuk om de uitspraak te doen:
Dat waardeert tenminste voldoende het effect er van die niet valt te negeren. Zulk soort dingen afdoen als: "Dat is gewoon dit of dat is niet praktisch of te weinig tot de verbeelding sprekend:Toeval is het lichaam van God
Weer is ook niet gewoon H2O, wind en files.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Heel basaal gezien kun je "Fear of missing out" vertalen als de angst tekort te komen. Misschien wel een westerse ziekte? Je hebt je natje en je droogje, kunt je leven in redelijk vrije omstandigheden inrichten naar je het wil, als dat niet helemaal lukt is er een joekel van een sociaal vangnet, en toch heb je de indruk tekort te komen. Raar.
Blijkbaar geldt er de opvatting dat je iets van je leven moet maken en dat kan dan alleen maar door niets te missen. Dat "iets van je leven moeten maken" kun je ook kwijt onder de noemer social anxiety.
Ik herinner me dat midden jaren 90 van de vorige eeuw (mijn kantoortijd), toen internet al meer gemeengoed was, er sommige collega's begonnen te lijden aan een nieuw syndroom: "Information overload". Ik vond dat maar onzin, in mijn ogen hadden ze gewoon een goede ouderwetse "Burnout", veroorzaakt door een te hoge werkdruk (meer psychisch dan fysiologisch, op een kantoor) gecombineerd met te weinig(!) kennis van zaken. Maar -FOMO in actie- moest daar een nieuwerwetse term aan gegeven worden. Ik zag het wel epidemische vormen aannemen, blijkbaar gold de "ziekte" als (nieuw) statussymbool.
Niets nieuws onder de zon eigenlijk, information overload (informatiestress) is al eeuwen eerder beschreven. (Zie ook het wikipedia lemma.)
Je kunt het echter ook anders zien. En dat perspectief is wat lulliger.
Wordt in het lemma ook al aangehaald overigens:
HM.
Misschien even nuanceren:
Het verschil met FOMO is dit: ik ben niet bang, enkel nieuwsgierig (naar wat ik "mis").
Maar ik kan me voorstellen dat er mensen bestaan die het niet fijn vinden om in te zien dat ze eigenlijk niks weten, terwijl ze dachten alles te weten. Dat vereist een omschakeling van "persoonlijk idee" en dat moet je maar durven kunnen.
(Dank je wel yopi, voor je tussendoorse woorden, ze deden me goed. Het antwoord op je vraag over onkwetsbaar zijn moet ik je schuldig blijven. Ik ben, zoals je misschien weet, na mijn kantoortijd 8 jaar lang vrachtwagenchauffeur geweest en ben 8 jaar lang als vuil behandeld. In het begin had ik daar veel moeite mee, maar het terug(bek)vechten leverde alleen maar langere wachttijden op. Op het laatst leende ik me er gewoon voor. Zag ik mezelf als "professionele" zondebok. Ik heb dat geleerd van mijn collega chauffeurs, vaak de "oude rotten", en zag dat zelfs als je je lagere school niet hebt afgemaakt je nog steeds sociale wijsheid kunt bezitten. Soms denk ik wel eens dat het omgekeerd evenredig is, de mate van socialisatie en geleerdheid.)
Blijkbaar geldt er de opvatting dat je iets van je leven moet maken en dat kan dan alleen maar door niets te missen. Dat "iets van je leven moeten maken" kun je ook kwijt onder de noemer social anxiety.
Ik herinner me dat midden jaren 90 van de vorige eeuw (mijn kantoortijd), toen internet al meer gemeengoed was, er sommige collega's begonnen te lijden aan een nieuw syndroom: "Information overload". Ik vond dat maar onzin, in mijn ogen hadden ze gewoon een goede ouderwetse "Burnout", veroorzaakt door een te hoge werkdruk (meer psychisch dan fysiologisch, op een kantoor) gecombineerd met te weinig(!) kennis van zaken. Maar -FOMO in actie- moest daar een nieuwerwetse term aan gegeven worden. Ik zag het wel epidemische vormen aannemen, blijkbaar gold de "ziekte" als (nieuw) statussymbool.
Niets nieuws onder de zon eigenlijk, information overload (informatiestress) is al eeuwen eerder beschreven. (Zie ook het wikipedia lemma.)
Je kunt het echter ook anders zien. En dat perspectief is wat lulliger.
Wordt in het lemma ook al aangehaald overigens:
Alleen ben ik het daar weer niet mee eens. Ik heb de gedachte dat hoe meer ik weet, hoe minder ik weet. En die vind ik zeer bevredigend. Daarom wil ik alles weten wat er te weten valt, zodat ik uiteindelijk niets meer weet en weer bij het begin ben. Maar ik hoef gelukkig niet overnieuw te beginnen, alleen nog maar bij te houden wat ik nog niet weet.Richard Wurman schreef:Informatiestress wordt teweeggebracht door de steeds wijder wordende kloof tussen wat wij begrijpen en wat wij denken te moeten begrijpen. Het is het zwarte gat tussen gegevens en kennis, dat ontstaat wanneer informatie ons niet zegt wat wij willen of moeten weten. [...] Lange tijd beseften mensen niet hoeveel zij niet wisten — zij wisten niet wat zij niet wisten. Maar nu weten mensen wat zij niet weten, en dat veroorzaakt stress.
HM.
Misschien even nuanceren:
Het verschil met FOMO is dit: ik ben niet bang, enkel nieuwsgierig (naar wat ik "mis").
Maar ik kan me voorstellen dat er mensen bestaan die het niet fijn vinden om in te zien dat ze eigenlijk niks weten, terwijl ze dachten alles te weten. Dat vereist een omschakeling van "persoonlijk idee" en dat moet je maar durven kunnen.
(Dank je wel yopi, voor je tussendoorse woorden, ze deden me goed. Het antwoord op je vraag over onkwetsbaar zijn moet ik je schuldig blijven. Ik ben, zoals je misschien weet, na mijn kantoortijd 8 jaar lang vrachtwagenchauffeur geweest en ben 8 jaar lang als vuil behandeld. In het begin had ik daar veel moeite mee, maar het terug(bek)vechten leverde alleen maar langere wachttijden op. Op het laatst leende ik me er gewoon voor. Zag ik mezelf als "professionele" zondebok. Ik heb dat geleerd van mijn collega chauffeurs, vaak de "oude rotten", en zag dat zelfs als je je lagere school niet hebt afgemaakt je nog steeds sociale wijsheid kunt bezitten. Soms denk ik wel eens dat het omgekeerd evenredig is, de mate van socialisatie en geleerdheid.)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Memticae
Dus wederzijds dankbaar dat je me inzicht in jou verschaft. Precies wat ik steeds wil. Dat persoonlijke dingen die niet los te maken zijn van persoonlijke filosofie.
Kan ik zeggen dat je het je jezelf moeilijk maakt met je verpakking van je berichten.
In ieder geval had ik toevallig op de bridge club een leuke ontwapenende ontmoeting met iemand die direct tegemoet kwam aan het armoedige milieu waar ik in opgegroeid ben. Wat een herkenning.
Ook een vrachtwagen chauffeur die net zo goed kon kaarten als mijn vader. Met zijn ervaringen uit de oorlog.
Ik hoop dat ik niet mis schiet hiermee ..
Poeh .. Ik wist dat allemaal niet.Dank je wel yopi, voor je tussendoorse woorden, ze deden me goed. Het antwoord op je vraag over onkwetsbaar zijn moet ik je schuldig blijven. Ik ben, zoals je misschien weet, na mijn kantoortijd 8 jaar lang vrachtwagenchauffeur geweest en ben 8 jaar lang als vuil behandeld. In het begin had ik daar veel moeite mee, maar het terug(bek)vechten leverde alleen maar langere wachttijden op. Op het laatst leende ik me er gewoon voor. Zag ik mezelf als "professionele" zondebok. Ik heb dat geleerd van mijn collega chauffeurs, vaak de "oude rotten", en zag dat zelfs als je je lagere school niet hebt afgemaakt je nog steeds sociale wijsheid kunt bezitten. Soms denk ik wel eens dat het omgekeerd evenredig is, de mate van socialisatie en geleerdheid
Dus wederzijds dankbaar dat je me inzicht in jou verschaft. Precies wat ik steeds wil. Dat persoonlijke dingen die niet los te maken zijn van persoonlijke filosofie.
Kan ik zeggen dat je het je jezelf moeilijk maakt met je verpakking van je berichten.
In ieder geval had ik toevallig op de bridge club een leuke ontwapenende ontmoeting met iemand die direct tegemoet kwam aan het armoedige milieu waar ik in opgegroeid ben. Wat een herkenning.
Ook een vrachtwagen chauffeur die net zo goed kon kaarten als mijn vader. Met zijn ervaringen uit de oorlog.
Ik hoop dat ik niet mis schiet hiermee ..
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten