Filosofieforum.nl

Ik zat laatst eens zo'n 25 facts filmpje te kijken op youtube.
Ik geloof dat het was in 25 facts you didn't know, dat er beweerd werd dat Pinokkio na de bijbel, het meest vertaalde boek is.

Dat wil ik best geloven.

Maar

Hoe zoek je zo iets uit, in vredesnaam?

En zit er, filosofisch gezien, "iets in"?

Moet je Kunst, Kunst laten.

Om het zelf te ontdekken?

Waarom Pinokkio?
De arme ziel.

Hout is niet smeuig.

Het verhaal wel, dode stof die tot leven komt.

En dan dat verhaal van die Neus...

Grappig, ik dacht dat hout eerst moest leven, voor het dood en bruikbaar kan worden.

Als Pinokkio denkt dat hij de waarheid spreekt, wat doet zijn neus dan?

Ehm, misschien is een voorbeeld op zijn plaats:
Pinokkio steelt koekjes uit de pot, jij ziet het hem doen en confronteert hem ermee:"Pinokkio waarom steel je koekjes uit de pot, je weet dat dat niet mag!"
Zijn antwoord:"Dat weet ik niet."

Wat doet de neus?

(Zo kun je nog een myriade aan voorbeelden verzinnen natuurlijk)

HM

Pinokkio als parabel?
Ik vraag me af of het wel niet het meest vertaalde boek is, en de bijbel een aftreksel eruit.

Wie goed doet goed ontmoet, zegt mijn vader.
Ondank is 's werelds loon, zegt mijn moeder.

En daar doe ik het maar mee, aan mijn neus valt te zien dat ik niet weet wat ik doe, hij groeit nog krimpt. (relatief gezien)

Hij is ... ehhh ... smeuïg, die neus van mij.

Vermits je mij als Pinokkio zou zien, natuurlijk.

"Ik weet niet waarom", is als antwoord altijd een leugen, maar elk antwoord wat je hebt is fundamenteel onjuist, dus weet je niet waarom en is het antwoord toch weer waar. Ik denk dat de neus alleen maar kan groeien, altijd en eeuwig en nooit meer kan krimpen, hoewel dat als antwoord ook weer fundamenteel onjuist is, aaaarghh.

Ik weet niet of "veel-vertaaldheid" nu echt een aanbeveling is. Als ik lees "al 50.000 exemplaren verkocht" denk ik vaak dat ik het dan juist niet moet lezen. Iets dat zo in de algemene smaak valt is voor mij een signaal dat het niet in mijn smaak zal vallen, ik heb namelijk geen algemene smaak...

Misschien blijft echter op een gegeven moment alleen "naarheid" nog over als wat geen veel verkocht item is qua product...hoewel volgens mij bij de moderne media als sensatie nare dingen juist weer veel verkoop opleveren.
Ik heb het dan over de naarheid naar jezelf te moeten kijken met kritische blik en te concluderen "gewogen en te licht bevonden", tsja en wat dan, meer eten?

Lekker smeuïge dingen, maar toch niet die uit mijn neus...

Ik zie jou eerder als Gepetto

over die complexe afbeeldingen door eenvoudige bewegingen/vormen, zie ook:


http://s749.photobucket.com/user/geneuz ... ow/?sort=9

Echte niets meer dan cirkels en veelhoeken in verhouding tot elkaar en dan roteren en vlakinvulling geven

neus schreef:Ik zie jou eerder als Gepetto

Oei, daar moet ik dan eens over nadenken.

HM

Het verhaal van Pinokkio is al in zoveel gedaanten verteld, Disney heeft er ook al zijn vingers over laten gaan, en uiteindelijk het verhaal verkracht.

Dus, welke Geppetto ben ik dan?
Inderdaad degene met oude polenta op zijn hoofd?
Hij die zijn jas verkoopt zodat zijn zoon kan eten?
Of zaten we vanmiddag met z'n allen in een walvis?

Ik bedoelde met de relativiteit meer dat je neus met je meegroeit, als je groeit.
Maar, maakt je dat tot leugenaar?

Of bestaat er iets als een relatieve leugen?
(Wat "Waar" was, was waar en nu je meer "weet" lijkt het "Ware" minder "waar", daarom groeit je neus met je mee. Je neus past zich aan aan je "waarheid". Sommige mensen zien dat als liegen, maar ja, die hebben ook nog maar kleine neuzen. Sinterklaas?)

Reeds 50.000 verkocht.
Is als mcdonalds: 1 billion served.
Ja, en?

Goede wijn behoeft geen krans, schijnt.
En de beste wijn is vaak niet de duurste, mijn slijter heeft een hele goede. Geeft me geen koppijn en geen blauwe tong. Maar ja, mijn slijter kent mijn smaak en daarom gooit hij er een eurootje bovenop. Dat gun ik hem.


Mooie figuren.

Sinds ik een computer heb (toen ik 12 jaar of zo was) heb ik dat ding eigenlijk alleen gebruikt voor Mandelbrot.
fractint was het programma toen, voor diegenen verstoken van een mathematische coprocessor. (praktisch iedereen)
Magische wiskunde, welhaast.
Maar nu heeft iedereen zo'n ding, zonder het te weten zelfs, en begrijpt nog nauwelijks de schoonheid van de plaatjes.
(Uit dit programma stamt trouwens het "stone soup" verhaal.)
Z(n+1)=Z(n)^2+c
Ik stop in mijn functie de uitkomst van het kwadraat van de vorige plus een constante. En ik geef een kleurtje aan de reeks die er uitkomt.

Banach-Tarski paradox

De paradox schuilt er wellicht in dat je op het filosofieforum je wiskunde niet kwijt kunt en op het wiskundeforum je filosofie niet.

Of je krijgt kleinere bollen, of je krijgt ijlere bollen...

Ijlheid is moeilijk uit te drukken, gewoonlijk heb je dan het begrip dichtheid dat het tegenovergestelde uitdrukt.

Maar wiskundig heeft dat geen betekenis een vlak dat door drie punten opgezet wordt is hezlfde als een vlak dat door meerdere punten in het vlak opgezet wordt, een punt heeft geen dichtheid, het ene vlak is niet ijler dan het andere.

Aha!

Het "wiskundeforum" begreep niet wat ik bedoelde met dimensies aan punten toevoegen.

"Een punt blijft een punt: Punt. Een punt kan nooit een bol worden"

Als ik aan een punt een dimensie toevoeg, krijgt het meer potentiële energie.
DxDp >= h/4pi (naar Schroedinger)

Hoe meer dimensies ik mijn punt toesta, hoe "ijler" het wordt?

Wiskundig is het "lekker dik" en (met de juiste axioma's) volledig bewijsbaar.

Er bestaat binnen de wiskunde zelfs zoiets als het "uitgesloten axioma" met dat axioma is ze onbewezen (een dogma?)

De taal was eens latijn, en nu verworden tot symbolen: nabla, hamoltoniaan, laplaceoperator &c.

Laat staan de Ponderomotive force

Ijlheid, of ijdelheid?

Of toch, enkel voor hen die het begrijpen.

HM

Kost een hoop geld in ieder geval.

Met een verzameling oneindig kleine punten heb je nog niets en als je gelooft in een absoluut x,y en z kader voor de ruimte moet je toch minimaal in Planck-kubusjes geloven. Alleen als er dan weer leegte is kunnen de verzamelingen Planck-kubusjes minder dan een Planck-lengte verschoven zijn ten opzichte van elkaar...tenzij er lege Planck kubusjes zijn waarmee de lege ruimte gevuld is.

Tsja wiskunde trekt zich niets aan van de praktijk...filosofie nog minder, dus dat komt mooi overeen...

nneus schreef:"Planck-kubusjes"

Wat een mooie uitvinding!

Nu de hh wiskundigen nog uitleggen dat die in elke vergelijking zitten.
En dat ze daarom niet weten hoe te delen door nul.